Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2009 r. — Komisja Europejska przeciwko Rumunii

(Sprawa C-522/09)

2010/C 51/31

Język postępowania: rumuński

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Recchia i L. Bouyon, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rumunia

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

Dyrektywa Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa z późniejszymi zmianami reguluje ochronę wszystkich gatunków dzikiego ptactwa występujących naturalnie na europejskim terytorium państw członkowskich. Zobowiązania wynikające z dyrektywy mają zastosowanie do Rumunii począwszy od daty przystąpienia (1 stycznia 2007 r.). W rezultacie Rumunia zobowiązana jest zakończyć zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 wyznaczanie obszarów specjalnej ochrony na swoim terytorium.

Po zbadaniu obszarów specjalnej ochrony wyznaczonych przez władze rumuńskie Komisja stwierdziła, że takie wyznaczenie najbardziej odpowiednich obszarów jako obszarów specjalnej ochrony nie jest wystarczające pod względem liczby i powierzchni.

W niniejszej sprawie obszary wyznaczone przez Rumunię jako obszary specjalnej ochrony zostały zbadane w oparciu o wykaz obszarów o znaczeniu dla ornitofauny sporządzony przez organizację BirdLife International i w oparciu o podobną analizę opracowaną przez Societatea Ornitologică Română. Procedura dotycząca wyznaczania stref o znaczeniu dla ornitofauny w Rumunii zakończyła się w 2007 r. i doprowadziła do wyznaczenia 130 obszarów o tym charakterze.

Spośród łącznej liczby 130 obszarów o znaczeniu dla ornitofauny, mających powierzchnię wynoszącą 4 157 500 ha, władze rumuńskie wyznaczyły jako obszary specjalnej ochrony tylko 108 obszarów o powierzchni 2 998 700 ha, z których zaledwie 38 zostało uznanych w całości za obszary specjalnej ochrony.

Ponadto 21 obszarów o znaczeniu dla ornitofauny, mających powierzchnię wynoszącą 341 013 ha, nie zostało jeszcze wyznaczonych jako obszary specjalnej ochrony w Rumunii, a wielkość 71 wyznaczonych obszarów specjalnej ochrony znacząco odbiega od wielkości obszarów przeznaczonych pod ochronę ornitofauny.

Poza tym jakkolwiek 71 obszarów o znaczeniu dla ornitofauny nie zostało w całości zarejestrowanych jako obszary specjalnej ochrony, a postępowanie w sprawie wyznaczenia nie dotyczy 21 obszarów o znaczeniu dla ornitofauny, władze rumuńskie nie dostarczyły żadnego wykazu ani nie poinformowały o żadnej metodzie naukowej, które usprawiedliwiałyby takie różnice pomiędzy obszarami o znaczeniu dla ornitofauny i wyznaczonymi obszarami specjalnej ochrony.

Z takiego braku wyznaczenia, a także z częściowego wyznaczenia odnośnych obszarów o znaczeniu dla ornitofauny wynika brak środków ochrony gatunków wymienionych w załączniku I do dyrektywy 79/409/EWG i gatunków wędrownych, co stanowi naruszenie art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy 79/409.

Komisja twierdzi więc, że z powodu wyznaczenia obszarów specjalnej ochrony niewystarczającego pod względem liczby lub powierzchni Rumunia uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy 79/409.

(1)  Dyrektywa Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 103, s. 1).