Strony
Sentencja

Strony

W sprawie T‑145/08 DEP

Atlas Transport GmbH , z siedzibą w Düsseldorfie (Niemcy), reprezentowana przez adwokatów U. Hildebrandta, K. Schmidta-Herna, B. Weichhausa oraz A. Feutlinske,

strona skarżąca,

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) ,

strona pozwana,

w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM, występującą przed Sądem w charakterze interwenienta, jest

Atlas Air, Inc. , z siedzibą w Wilmington, Delaware (Stany Zjednoczone), reprezentowana przez adwokata R. Dissmanna,

mającej za przedmiot wniosek o ustalenie kosztów w następstwie wyroku Sądu z dnia 16 maja 2011 r. w sprawie T‑145/08 Atlas Transport przeciwko OHIM – Atlas Air (ATLAS), Zb.Orz. s. II‑2073,

SĄD (czwarta izba),

w składzie: M. Prek, prezes, I. Labucka i V. Kreuschitz (sprawozdawca), sędziowie,

sekretarz: E. Coulon,

wydaje następujące

Postanowienie (1)

[...]

Co do prawa

W przedmiocie właściwości Sądu

10. Przede wszystkim należy ustalić, czy Sąd jest właściwy do orzeczenia w przedmiocie wniosku interwenienta dotyczącego kosztów, które poniósł w postępowaniu przed Sądem, podczas gdy Trybunał obciążył skarżącą kosztami postępowania w ww. w pkt 3 postanowieniu w sprawie Atlas Transport przeciwko OHIM.

11. W tym względzie należy przypomnieć, że na mocy art. 137 i 184 regulaminu postępowania przed Trybunałem oraz art. 87 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem o kosztach rozstrzyga się w wyroku lub postanowieniu kończącym postępowanie w sprawie.

12. W niniejszym przypadku Trybunał ww. w pkt 3 postanowieniem w sprawie Atlas Transport przeciwko OHIM oddalił odwołanie strony skarżącej i obciążył ją kosztami postępowania. To obciążenie należy interpretować w taki sposób, że dotyczy ono tylko kosztów postępowania odwoławczego. Oddalenie odwołania oznacza bowiem, że Trybunał nie uchylił rozstrzygnięcia Sądu w przedmiocie kosztów. Z tego względu do Sądu należy ustalenie kwot podlegających zwrotowi w związku z postępowaniem toczącym się przed nim i zakończonym ww. w pkt 3 wyrokiem w sprawie ATLAS, w której występował interwenient (zob. podobnie postanowienia Trybunału: z dnia 17 listopada 200 r. w sprawie C‑3/03 P‑DEP Matratzen Concord przeciwko OHIM, niepublikowane w Zbiorze, pkt 2, 12–14; z dnia 11 stycznia 2008 r. w sprawach połączonych C‑105/04 P‑DEP i C‑113/04 P‑DEP CEF i CEF Holdings przeciwko Nederlandse Federatieve Vereniging voor de Groothandel op Elektrotechnisch Gebied i Technische Unie, niepublikowane w Zbiorze, pkt 22).

13. Sąd jest zatem właściwy do rozpoznania wniosku o ustalenie kosztów postępowania, które toczyło się przed nim i zakończyło ww. w pkt 3 wyrokiem w sprawie ATLAS.

W przedmiocie kosztów poniesionych w ramach postępowań przed Wydziałem Sprzeciwów i Izbą Odwoławczą

14. Po podaniu stawek godzinowych osób, które wspierały interwenienta w toku różnych postępowań, interwenient wymienił liczbę godzin przepracowanych przez te osoby oraz wydatki związane z postępowaniami przed Wydziałem Sprzeciwów i Izbą Odwoławczą. Suma tych kosztów wynosi zdaniem interwenienta 83 261,48 EUR. Skarżąca podważa, iż koszty te podlegają zwrotowi, na tej podstawie, że nie są one jej zdaniem wystarczająco sprecyzowane.

15. Artykuł 92 § 1 regulaminu postępowania stanowi:

„W razie sporu dotyczącego kosztów podlegających zwrotowi Sąd, na wniosek zainteresowanej strony i po wysłuchaniu uwag strony przeciwnej, wydaje postanowienie niepodlegające zaskarżeniu”.

16. Artykuł 136 § 2 regulaminu postępowania uściśla, że za koszty podlegające zwrotowi uznaje się „[n]iezbędne koszty poniesione przez strony w związku z postępowaniem przed izbą odwoławczą oraz koszty sporządzenia wymaganych zgodnie z art. 131 § 4 akapit drugi przekładów pism i innych dokumentów na język postępowania”.

17. W zakresie, w jakim wniosek interwenienta dotyczy kosztów, które poniósł przed Wydziałem Sprzeciwów, z art. 136 § 2 regulaminu postępowania wynika, że Sąd nie jest właściwy do orzeczenia w przedmiocie kosztów związanych z postępowaniem przed Wydziałem Sprzeciwów OHIM. Z tego względu wniosek interwenienta należy w tym względzie uznać za niedopuszczalny [zob. podobnie postanowienie Sądu z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawach połączonych od T‑60/04 DEP do T‑64/04 DEP Budějovický Budvar przeciwko OHIM – Anheuser-Busch (BUD), niepublikowany w Zbiorze, pkt 9 i przytoczone tam orzecznictwo].

18. W zakresie, w jakim wniosek interwenienta dotyczy kosztów, które poniósł przed Izbą Odwoławczą, należy przypomnieć, że na mocy art. 81 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1) [obecnie art. 85 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)] strona przegrywająca w postępowaniu w sprawie unieważnienia pokrywa opłaty ponoszone przez drugą stronę, jak również wszystkie ponoszone przez nią koszty istotne dla postępowania, łącznie z kosztami podróży i pobytu oraz wynagrodzeniem pełnomocnika, radcy lub adwokata, w granicach ustalonych dla każdej kategorii kosztów na warunkach ustanowionych w rozporządzeniu wykonawczym.

19. Na mocy art. 81 ust. 6 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 85 ust. 6 rozporządzenia nr 207/2009):

„[...][I]zba odwoławcza [ustala] wysokość należnych kosztów [...], jeżeli te koszty ograniczają się do opłaty na rzecz [OHIM] i kosztów zastępstwa procesowego. W każdym innym przypadku sekretariat izby odwoławczej [...] określa na wniosek kwotę kosztów podlegających zwrotowi. Wniosek jest dopuszczalny w terminie dwóch miesięcy od dnia, w którym uprawomocniła się decyzja stanowiąca podstawę ustalenia zwrotu kosztów. Tak ustalona kwota może, na wniosek zgłoszony w wyznaczonym terminie, zostać zmieniona decyzją [...] izby odwoławczej”.

20. W niniejszym przypadku Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie skarżącej bez orzekania w przedmiocie kosztów prowadzonego przed nią postępowania. Na podstawie wyżej wymienionych przepisów do interwenienta należy złożenie do sekretariatu Izby Odwoławczej wniosku mającego na celu ustalenie wysokości kosztów podlegających zwrotowi w odniesieniu do postępowania przed Izbą Odwoławczą.

21. Skarga wniesiona do Sądu i odwołanie wniesione do Trybunału nie mają wpływu na to stwierdzenie, jako że ani wyrok Sądu, ani postanowienie Trybunału nie zakwestionowały zgodności z prawem decyzji Izby Odwoławczej. Te postępowania sądowe jedynie opóźniły datę, z którą uprawomocniła się decyzja Izby Odwoławczej stanowiąca podstawę ustalenia zwrotu kosztów.

22. Z tego względu, analogicznie wobec przypadku, w którym z uwagi na to, że izba odwoławcza orzekła w przedmiocie kosztów, a jej decyzja pozostała w mocy po oddaleniu skargi wniesionej przez skarżącą do Sądu, Sąd nie orzeka w przedmiocie kosztów poniesionych przed izbą odwoławczą [zob. podobnie postanowienie Sądu z dnia 6 marca 2013 r. w sprawie T‑332/10 DEP Polsko-Amerykański Dom Inwestycyjny przeciwko OHIM – Pfizer (VIAGUARA), niepublikowane w Zbiorze, pkt 61, 62 i przytoczone tam orzecznictwo], nie ma potrzeby, by Sąd orzekł w niniejszej sprawie w przedmiocie kosztów poniesionych przed Izbą Odwoławczą. Do interwenienta należy bowiem zwrócenie się do sekretariatu Izby Odwoławczej na podstawie art. 85 ust. 6 rozporządzenia nr 207/2009 o ustalenie kosztów podlegających zwrotowi w odniesieniu do postępowania przed tą izbą w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia ww. w pkt 8 postanowienia Atlas Air przeciwko Atlas Transport, na mocy którego decyzja Izby Odwoławczej się uprawomocniła.

23. Ponadto Sąd zauważa, że w uwagach interwenienta przedstawionych w ramach postępowania przed Sądem, które zakończyło się ww. w pkt 3 wyrokiem w sprawie ATLAS, interwenient wniósł o obciążenie skarżącej „kosztami postępowania, w tym [swoimi]”, zgodnie z 87 § 2 regulaminu postępowania. Ponieważ wspomniane postępowanie było postępowaniem przed Sądem, Sąd mógł obciążyć skarżącą tylko kosztami poniesionymi przed nim. Z tego samego względu wniosek interwenienta o obciążenie skarżącej kosztami związanymi z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą należy oddalić.

[...]

(1) .

(1) – Przedstawiono jedynie te punkty uzasadnienia niniejszego postanowienia, których publikację Sąd uważa za zasadną.

Sentencja

Z powyższych względów

SĄD (czwarta izba)

postanawia, co następuje:

Łączna wysokość kosztów podlegających zwrotowi przez Atlas Transport GmbH na rzecz Atlas Air, Inc. zostaje ustalona na 9000 EUR.

Sporządzono w Luksemburgu w dniu 22 maja 2014 r.