WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 30 listopada 2009 r.

Sprawa F-86/08

Dietrich Voslamber

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Wspólny system ubezpieczenia chorobowego – Małżonka byłego urzędnika – Ograniczona swoboda – Artykuł 13 przepisów dotyczących ubezpieczenia chorobowego

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której D. Voslamber żąda w szczególności stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 9 lipca 2008 r. oddalającej jego zażalenie na odmowną decyzję z dnia 17 stycznia 2008 r. w sprawie wniosku o objęcie jego małżonki ubezpieczeniem podstawowym w ramach wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego instytucji Wspólnot Europejskich.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Żądania Komisji przedstawione na podstawie art. 94 lit. a) regulaminu postępowania zostają oddalone. Komisja pokrywa, oprócz własnych kosztów, dwie trzecie kosztów poniesionych przez skarżącego. Skarżący pokrywa jedną trzecią własnych kosztów.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Zarzuty co do prawa niepodniesione w skardze – Odesłanie do wszystkich załączników – Niedopuszczalność

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 35 § 1 lit. e))

2.      Urzędnicy – Wewnętrzna wytyczna instytucji – Skutki prawne – Granice

(Przepisy dotyczące ubezpieczenia chorobowego, art. 13)

3.      Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Ubezpieczenie zdrowotne – Objęcie małżonka urzędnika ubezpieczeniem podstawowym w ramach wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego – Przesłanki

(regulamin pracowniczy, art. 72; przepisy dotyczące ubezpieczenia chorobowego, art. 13)

1.      Zgodnie z art. 21 statutu Trybunału Sprawiedliwości oraz z art. 35 § 1 lit. e) regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej skarga powinna wskazywać powołane zarzuty i argumenty co do prawa i stanu faktycznego. Wspomniane zarzuty i argumenty powinny być przedstawione na tyle jasno i precyzyjnie, by umożliwiały pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi rozstrzygnięcie w przedmiocie skargi, jeśli zajdzie taka potrzeba bez dodatkowych informacji. W celu zagwarantowania pewności prawa i prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, aby skarga była dopuszczalna, konieczne jest, by istotne okoliczności faktyczne i prawne, będące podstawą jej złożenia, wynikały w sposób spójny i zrozumiały z samej treści skargi. Wprawdzie treść skargi co do poszczególnych punktów może być poparta i uzupełniona odwołaniem do fragmentów załączonych do niej dokumentów, jednakże ogólne odwołanie do innych pism, nawet wówczas gdy stanowią one załączniki do skargi, nie rekompensuje braku zasadniczych elementów argumentacji prawnej, które zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami muszą być zawarte w skardze. Ponadto do Sądu nie należy wyszukiwanie i identyfikowanie w załącznikach zarzutów i argumentów, które mógłby on uznać za podstawę skargi, ponieważ załączniki pełnią funkcję czysto dowodową i pomocniczą.

(zob. pkt 37)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑91/04 Just przeciwko Komisji, 8 grudnia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑395, II‑1801, pkt 35

2.      Wewnętrzne wytyczne, przyjmowane przez instytucje wspólnotowe nie mogą w zgodzie z prawem ustanawiać norm, które stanowiłyby odstępstwo od przepisów prawnych wyższych rangą, takich jak przepisy regulaminu pracowniczego i przepisy wykonawcze do niego lub ogólne zasady prawa. Tym samym nie może istnieć wykładnia pojęcia dochodów z pracy zarobkowej „w rozumieniu informacji administracyjnych”, różniąca się od wykładni przyjętej w art. 13 przepisów dotyczących ubezpieczenia chorobowego urzędników.

(zob. pkt 53)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑43/04 Fardoom i Reinard przeciwko Komisji, 25 października 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑329, II‑1465, pkt 35, 36

3.      Ustęp 3 informacji administracyjnych z 2007 r. w sprawie stosowania art. 13 wspólnych przepisów dotyczących ubezpieczenia chorobowego urzędników Wspólnot Europejskich, objaśniający przesłanki stosowania tego art. 13, uzależnia objęcie małżonka urzędnika, w drodze wyjątku, ubezpieczeniem podstawowym w ramach wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego instytucji Wspólnot Europejskich od spełnienia jednej z dwóch wskazanych w nim przesłanek: pierwsza przesłanka wymaga, by małżonek nie mógł zostać objęty ustawowym systemem ubezpieczenia chorobowego, a druga wymaga, by kwota składek na ubezpieczenie chorobowe stanowiła ponad 20% podlegających opodatkowaniu dochodów z pracy zarobkowej zainteresowanej osoby.

Instytucja odmawiająca, w ramach rozpatrywania wniosku urzędnika o objęcie małżonka ubezpieczeniem podstawowym w ramach wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego, uznania emerytury małżonki urzędnika za dochody z pracy zarobkowej, mimo iż art. 13 wspólnych przepisów dotyczących ubezpieczenia chorobowego urzędników Wspólnot Europejskich wyraźnie stanowi, że emerytury są dochodami z pracy zarobkowej, dopuszcza się naruszenia prawa.

Niemniej urzędnik nie może skutecznie podnosić zarzutu zmierzającego do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadku, gdy organowi administracji nie przysługuje żadne uznanie i zmuszony jest działać w taki sposób, w jaki to uczynił. Tym samym zgodnie z art. 13 wspólnych przepisów Komisja ma obowiązek odrzucić wniosek urzędnika o objęcie jego małżonka ubezpieczeniem podstawowym w ramach wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli małżonek urzędnika nie spełnia żadnej z dwu przesłanek określonych w ust. 3 przytoczonych informacji administracyjnych, bez względu na sposób dokonywania wykładni drugiej z tych przesłanek.

(zob. pkt 52, 54, 55, 60, 75, 76)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 432/85 Souna przeciwko Komisji, 20 maja 1987 r., Rec. s. 2229, pkt 20

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑97/07 De Fays przeciwko Komisji, 17 czerwca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 70, 71