POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 20 kwietnia 2007 r.

Sprawa F‑13/07

L

przeciwko

Europejskiej Agencji ds. Leków (EMEA)

Urzędnicy – Niezdolność do pracy – Komisja ds. niezdolności do pracy – Odmowa powołania – Oczywista niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której L żąda stwierdzenia nieważności decyzji EMEA z dnia 31 marca 2006 r. oddalającej jego wniosek o powołanie komisji ds. niezdolności do pracy, a także, w razie potrzeby, decyzji z dnia 25 października 2006 r. oddalającej zażalenie na tę decyzję.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako w sposób oczywisty niedopuszczalna. Każda ze stron pokryje własne koszty.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Orzeczenie w drodze postanowienia z uzasadnianiem – Przesłanki

(regulamin Sądu, art. 111; decyzja Rady 2004/752, art. 3 ust. 4)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)

1.      Oczywista niedopuszczalność, o której mowa w art. 111 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, znajduje zastosowanie nie tylko wówczas, gdy naruszenie zasad dotyczących dopuszczalności jest na tyle oczywiste i poważne, że nie można przedstawić żadnego poważnego argumentu za dopuszczalnością, ale również wówczas, gdy skład orzekający, po zapoznaniu się z aktami sprawy i stwierdzeniu, że na podstawie akt ma wystarczającą wiedzę o sprawie, jest całkowicie przekonany o niedopuszczalności skargi, w szczególności ze względu na to, że skarga ta nie spełnia warunków określonych przez utrwalone orzecznictwo, a przede wszystkim uważa, że przeprowadzenie rozprawy nie wniosłoby żadnego nowego elementu w tym zakresie. W takim przypadku odrzucenie skargi w drodze postanowienia z uzasadnieniem przyczynia się nie tylko do ekonomii procesowej, ale również oszczędza stronom kosztów, jakie wiązałyby się z przeprowadzeniem rozprawy.

(zob. pkt 20, 21)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa F‑87/06 Manté przeciwko Radzie, 27 marca 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 16

2.      Doręczenie decyzji administracji osobie uprawnionej do reprezentowania urzędnika, takiej jak małżonek, powoduje rozpoczęcie biegu terminu trzech miesięcy na złożenie zażalenia, o którym mowa w art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Bez znaczenia w tym zakresie pozostaje dzień, w którym urzędnik faktycznie zapoznał się z decyzją, co zależy od okoliczności losowych życia osobistego, niezależnych od staranności, z jaką administracja doręczyła decyzję, i tym samym nie może stanowić dowodu.

(zob. pkt 30, 32)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑196/95 H przeciwko Komisji, 3 czerwca 1997 r., RecFP str. I‑A‑133, II‑403, pkt 32–35