WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 12 marca 2009 r.

Sprawa F-24/07

Virginie Lafleur Tighe

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Personel kontraktowy – Zatrudnienie – Grupa zaszeregowania – Dawni eksperci indywidualni – Doświadczenie zawodowe – Dyplom – Zaświadczenie stwierdzające równoważność – Dopuszczalność – Nowa istotna okoliczność faktyczna

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której V. Lafleur Tighe żąda w istocie stwierdzenia nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów, w sprawie jej zaszeregowania do grupy 13 stopień 1, co wynika z jej umowy o pracę podpisanej w dniu 22 grudnia 2005 r.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin – Bezwzględna przesłanka procesowa – Prekluzja – Otwarcie na nowo – Przesłanka

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

Umowa zawarta między pracownikiem a instytucją wywołuje skutki od momentu jej podpisania, a zatem również od tego momentu może ona wywoływać niekorzystne skutki dla pracownika, o ile zostały ustalone wszystkie elementy umowy.

Terminy przewidziane w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, mające na celu zapewnienie pewności sytuacji prawnych, są bezwzględnie obowiązujące i wiążą strony oraz sąd. Jedynie zaistnienie nowych istotnych okoliczności faktycznych może uzasadniać wniosek o ponowne rozpatrzenie decyzji, takiej jak decyzja o zaszeregowaniu pracownika, która nie została zakwestionowana w terminie określonym w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego. W tym znaczeniu okoliczność jest „nowa” wówczas, gdy ani skarżący, ani administracja nie mieli lub nie mogli mieć wiedzy o wspomnianej okoliczności w chwili wydania uprzedniej decyzji, która stała się ostateczna. Dana okoliczność jest „istotna” wówczas, gdy jest w stanie zmienić w istotny sposób sytuację skarżącego leżącą u podstaw pierwotnego wniosku, w sprawie którego wydano uprzednią decyzję, która stała się ostateczna.

(zob. pkt 53, 55–57)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 231/84 Valentini przeciwko Komisji, 26 września 1985 r., Rec. s. 3027, pkt 14

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑16/97 Chauvin przeciwko Komisji, 11 lipca 1997 r., RecFP s. I‑A‑237, II‑681, pkt 32; sprawa T‑186/98 Inpesca przeciwko Komisji, 7 lutego 2001 r., Rec. s. II‑557, pkt 50, 51; sprawy połączone T‑137/99 i T‑18/00 Martínez Páramo i in. przeciwko Komisji, 11 lipca 2002 r., RecFP s. I‑A‑119, II‑639, pkt 56; sprawa T‑406/03 Ravailhe przeciwko Komitetowi Regionów, 14 lutego 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑19, II‑79, pkt 57

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑49/07 R przeciwko Komisji, 19 lutego 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 79, sprawa T‑156/08 P odwołanie w toku przed Sądem Pierwszej Instancji; sprawa F‑141/07 Maniscalco przeciwko Komisji, 10 lipca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 25