This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62005FJ0072
Judgment of the Civil Service Tribunal (Second Chamber) of 1 March 2007. # Mohammad Reza Fardoom and Michael Ashbrook v Commission of the European Communities. # Officials - Inadmissibility. # Case F-72/05.
Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 marca 2007 r.
Mohammad Reza Fardoom i Michael Ashbrook przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Urzędnicy - Niedopuszczalność.
Sprawa F-72/05.
Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 1 marca 2007 r.
Mohammad Reza Fardoom i Michael Ashbrook przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Urzędnicy - Niedopuszczalność.
Sprawa F-72/05.
Zbiór Orzeczeń – Służba Publiczna 2007 I-A-1-00065; II-A-1-00367
ECLI identifier: ECLI:EU:F:2007:32
WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 1 marca 2007 r.
Sprawa F‑72/05
Mohammad Reza Fardoom i Michael Ashbrook
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Urzędnicy – Zwrot kosztów – Koszty wyjazdu służbowego – Odmowa wydania polecenia wyjazdu służbowego wnioskowanego w ramach działalności związkowej – Interes prawny – Niedopuszczalność
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której M. Fardoom i M. Ashbrook żądają stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 4 listopada 2004 r. szefa zespołu „Dialog społeczny, stosunki z krajową służbą publiczną i kwestie horyzontalne związane z poszerzeniem” w dyrekcji generalnej „Personel i administracja” odmawiającej wydania poleceń wyjazdu służbowego w celu wzięcia udziału w dniu 13 września 2004 r. w spotkaniu organizowanym przez członka Komisji odpowiedzialnego za administrację, audyt i zwalczanie nadużyć finansowych.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona. Każda ze stron ponosi swoje własne koszty.
Streszczenie
Urzędnicy – Skarga – Interes prawny
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 60 akapit pierwszy, art. 90, 91)
Urzędnik nie posiada osobistego i aktualnego interesu prawnego w stwierdzeniu nieważności decyzji odmawiającej wydania polecenia służbowego dotyczącego „nieodpłatnego” wyjazdu, to znaczy wyjazdu, który nie wymaga zwrotu kosztów transportu ani diety dziennej, jeśli odmowa ta nie doprowadziła do zaliczenia nieobecności urzędnika na poczet jego corocznego urlopu. Ponieważ stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji nie ma żadnego wpływu na jego sytuację finansową, nie może on powoływać się na swój interes, który jest tu po prostu czysto teoretyczny, w odniesieniu do możliwości, że administracja w przyszłości dokona takiego zaliczenia.
(zob. pkt 35–37)