KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 16.10.2023

COM(2023) 589 final

2023/0360(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia w odniesieniu do zmiany konwencji

UZASADNIENIE

1.Przedmiot wniosku

Wspólny Komitet Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia („Wspólny Komitet konwencji PEM”) zamierza przyjąć decyzję w sprawie zmiany konwencji. Niniejszy wniosek dotyczący decyzji Rady dotyczy stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu konwencji PEM.

2.Kontekst wniosku

2.1.Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia 

W Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia 1 zawarto postanowienia dotyczące pochodzenia towarów będących przedmiotem wymiany handlowej na mocy odpowiednich umów zawartych między umawiającymi się stronami.

System paneurośródziemnomorskiej kumulacji pochodzenia umożliwia stosowanie kumulacji diagonalnej między 25 umawiającymi się stronami konwencji, którymi są: Unia Europejska, Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Szwajcaria, Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Maroko, Palestyna 2 , Syria, Tunezja, Turcja, Albania, Bośnia i Hercegowina, Macedonia Północna, Czarnogóra, Serbia, Kosowo 3*, Wyspy Owcze, Republika Mołdawii, Gruzja i Ukraina. W ramach systemu ustanowiono wielostronne ramy reguł pochodzenia dla sieci umów o wolnym handlu; ma on zastosowanie bez uszczerbku dla zasad określonych w tych umowach. Konwencja weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r.

2.2.Wspólny Komitet konwencji PEM

Wspólny Komitet konwencji PEM, ustanowiony na mocy art. 3 ust. 1 konwencji, przyjmuje zmiany do konwencji oraz dodatków do niej, zarządza kwestiami jej dotyczącymi i zapewnia jej prawidłowe wdrożenie zgodnie z art. 4 konwencji. Zgodnie z art. 12 regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu konwencji PEM decyzje Wspólnego Komitetu są przyjmowane jednomyślnie przez umawiające się strony, w odniesieniu do których konwencja weszła w życie i które są obecne lub reprezentowane na danym posiedzeniu Wspólnego Komitetu konwencji PEM.

Umawiające się strony, w odniesieniu do których konwencja weszła w życie, mają prawo głosu. Każda z umawiających się stron ma jeden głos.

2.3.Planowany akt Wspólnego Komitetu konwencji PEM

Proces zmiany konwencji rozpoczął się w 2012 r. i jest prowadzony w ramach grupy roboczej konwencji PEM, która spotyka się co najmniej dwa razy w roku. W trakcie tego procesu państwa członkowskie są regularnie angażowane za pośrednictwem różnych forów (Grupy Ekspertów ds. Ceł – Sekcji ds. Pochodzenia, Grupy Roboczej Rady ds. Unii Celnej, Komitetu ds. Polityki Handlowej).

Planowany akt zakończy zmianę reguł pochodzenia zawartych w konwencji PEM. Po pierwszej próbie podjętej na 9. posiedzeniu 27 listopada 2019 r. Wspólny Komitet konwencji PEM postanowił odroczyć głosowanie w celu uzyskania jednomyślności na późniejszym etapie w obliczu zastrzeżeń zgłoszonych przez niektóre umawiające się strony. UE będzie nadal omawiać te zastrzeżenia w kontaktach dwustronnych i osiągnie porozumienie przed wejściem w życie zmienionej konwencji. Zastrzeżenia te odnoszą się do możliwości korzystania z pewnych ograniczonych odstępstw od reguł pochodzenia.

Jednocześnie – w oczekiwaniu na przyjęcie nowych reguł pochodzenia zawartych w konwencji PEM – inne umawiające się strony PEM wprowadziły przejściowo odnośne zmiany reguł pochodzenia w swoich dwustronnych protokołach w sprawie reguł pochodzenia.

29 listopada 2023 r. podczas 15. posiedzenia Wspólny Komitet konwencji PEM ma przyjąć decyzję dotyczącą zmiany konwencji („planowany akt”).

Celem planowanego aktu jest zmiana reguł pochodzenia, aby lepiej odpowiadały sytuacji gospodarczej. Planowany akt stanie się wiążący dla umawiających się stron zgodnie z art. 4 ust. 3 lit. a), który stanowi: „Wspólny komitet przyjmuje w drodze decyzji [...] zmiany do niniejszej Konwencji, w tym zmiany w dodatkach”. Ponadto art. 4 ust. 3 lit. a) zdanie ostatnie stanowi: „Umawiające się Strony wykonują decyzje, o których mowa w niniejszym ustępie, zgodnie z ich własnym prawodawstwem”.

Zmiany do konwencji powinny wejść w życie 1 stycznia 2025 r.

3.Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii

3.1.Szczegóły dotyczące zmienionych reguł pochodzenia

a)Odstępstwa

b)Produkty całkowicie uzyskane – warunki dotyczące statków

Warunki dotyczące statków zawarte w zmienionym zestawie reguł są prostsze i zapewniają większą elastyczność (art. 3 ust. 2). W porównaniu z obecnym brzmieniem usunięto niektóre warunki (np. szczególne wymogi dotyczące załogi), natomiast inne zmieniono, aby zapewnić większe złagodzenie (np. własność).

c)Wystarczająca obróbka lub przetworzenie – średnia jako podstawa

Zmieniony zestaw reguł oferuje eksporterowi swobodę w zwracaniu się do organów celnych o pozwolenie na obliczanie ceny ex-works produktu i wartości wykorzystanych materiałów niepochodzących na podstawie średniej w celu uwzględnienia wahań kosztów i kursów wymiany walut (art. 4 ust. 3-6). Powinno to zapewnić eksporterom większą przewidywalność.

d)Tolerancja

Obecną tolerancję ustalono na poziomie 10 % wartości ceny ex-works produktu (art. 5).

Proponowany tekst przewiduje w przypadku produktów rolnych tolerancję wynoszącą 15 % masy netto produktu, a w przypadku produktów przemysłowych tolerancję wynoszącą 15 % wartości ceny ex-works produktu (art. 5).

Tolerancja wagowa wprowadza bardziej obiektywne kryterium, a próg 15 % powinien zapewnić wystarczający poziom złagodzenia. Zapewnia się w ten sposób również brak wpływu wahań międzynarodowych cen towarów na status pochodzenia produktów rolnych.

e)Kumulacja

Proponowany tekst (art. 7) utrzymuje dla wszystkich produktów dotychczasową diagonalną kumulację dotyczącą materiałów pochodzących.

Ponadto przewiduje uogólnioną pełną kumulację diagonalną dla wszystkich produktów z wyjątkiem wyrobów włókienniczych i odzieży objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego (HS).

W przypadku produktów objętych działami 50–63 HS proponowany tekst przewiduje jedynie pełną kumulację dwustronną. Umawiające się strony będą także mogły zgodzić się na rozszerzenie uogólnionej pełnej kumulacji diagonalnej na produkty objęte działami 50–63 HS.

f)Rozróżnienie księgowe

Zgodnie z obowiązującymi regułami (art. 20) organy celne mogą zezwolić na stosowanie rozróżnienia księgowego w przypadku „występowania znacznych kosztów lub poważnych trudności związanych z oddzielnym magazynowaniem”. Zmieniona reguła (art. 12) stanowi, że organy celne mogą zezwolić na stosowanie rozróżnienia księgowego, „[j]eżeli [...] stosuje się materiały zamienne pochodzące i niepochodzące”.

Eksporter nie będzie już musiał uzasadniać wniosku o zezwolenie na stosowanie rozróżnienia księgowego faktem, że oddzielne magazynowanie powoduje znaczne koszty lub stwarza poważne trudności; wystarczające będzie wskazanie, że stosowane są materiały zamienne.

Pochodzące i niepochodzące zapasy cukru nie będą już musiały być fizycznie oddzielone, niezależnie od tego, czy cukier jest materiałem czy produktem końcowym. 

g)Zasada terytorialności

Obowiązujące reguły (art. 11) zezwalają pod określonymi warunkami na pewną obróbkę lub przetworzenie poza terytorium, z wyjątkiem produktów objętych działami 50–63 HS. Proponowane reguły (art. 13) nie zawierają już wyłączenia dla wyrobów włókienniczych.

h)Zasada niemanipulacji

Proponowana zasada niemanipulacji (art. 14) zastępuje przepisy dotyczące transportu bezpośredniego. Przewiduje również złagodzenie w zakresie przemieszczania produktów pochodzących między umawiającymi się stronami. Powinno to zapobiec sytuacjom, w których produkty niebudzące wątpliwości co do ich statusu pochodzenia są wyłączone z preferencyjnej stawki przy przywozie, ponieważ nie spełniono wymogów formalnych dotyczących bezpośredniego transportu.

i)Zakaz zwrotu cła lub zwolnienia z cła

Zgodnie z obowiązującymi regułami (art. 14) ogólna zasada zakazu zwrotu ma zastosowanie do materiałów wykorzystanych w produkcji każdego produktu. Zgodnie ze zmienionymi regułami (art. 16) zakaz zostaje zniesiony w odniesieniu do wszystkich produktów z wyjątkiem materiałów użytych do wytworzenia produktów objętych zakresem działów 50–63 HS (wyrobów włókienniczych i odzieży). Tekst przewiduje jednak również pewne wyjątki od zakazu zwrotu ceł na te produkty.

j)Dowód pochodzenia

W zmienionych zasadach (art. 17 ust. 1) wprowadza się jeden rodzaj dowodu pochodzenia (świadectwo EUR.1 lub deklaracja pochodzenia) zamiast stosowanych obecnie dwóch rodzajów dowodów – świadectw EUR.1 i EUR.MED. Zmiana ta znacznie upraszcza system. Powinno to również poprawić stopień przestrzegania reguł przez podmioty gospodarcze dzięki unikaniu błędów wynikających ze złożoności tych reguł, a także ułatwić organom celnym zarządzanie. Jednocześnie nie powinno to wpływać na zdolność weryfikacji dowodów pochodzenia, która pozostaje taka sama.

Zmienione reguły (art. 17 ust. 3) przewidują również możliwość wyrażenia zgody na stosowanie systemu zarejestrowanych eksporterów (REX). Eksporterzy ci, zarejestrowani we wspólnej bazie danych, będą odpowiedzialni za samodzielne sporządzanie oświadczeń o pochodzeniu bez przechodzenia przez procedurę upoważnionego eksportera. Oświadczenie o pochodzeniu będzie miało taką samą wartość prawną jak deklaracja pochodzenia lub świadectwo przewozowe EUR.1. Zmienione reguły przewidują również możliwość stosowania w przyszłości świadectw pochodzenia wydawanych drogą elektroniczną (art. 17 ust. 4).

k)Termin ważności dowodu pochodzenia

Proponuje się przedłużenie terminu ważności dowodu pochodzenia z 4 do 10 miesięcy (art. 23). Również to zapewni złagodzenie w zakresie przemieszczania produktów pochodzących między umawiającymi się stronami.

3.2.Szczegóły zmienionego wykazu reguł

3.2.1.Produkty rolne

a)Wartość i masa

Limit materiałów niepochodzących był dotąd wyrażony tylko według wartości. Nowe progi wyrażone są według masy, aby uniknąć wpływu wahań cen i kursów walut (np. działy ex 19, 20, 2105, 2106); usuwa się również pewne limity w odniesieniu do cukru niepochodzącego (np. dział 8 lub pozycja 2202 HS). 

W ramach alternatywnego zestawu reguł podwyższa się próg maksymalnej masy materiałów niepochodzących (z 20 % do 40 %) i wprowadza się możliwość wyboru przez podmioty gospodarcze progów wartości albo masy w odniesieniu do niektórych pozycji. Zmiana dotyczy w szczególności następujących działów i pozycji HS: ex-1302, 1704 (alternatywne reguły – masa albo wartość), 1806 (alternatywne reguły – masa albo wartość) oraz 1901.

b)Dostosowanie do prawidłowości w zakresie zaopatrzenia

W przypadku innych produktów rolnych (tj. olejów roślinnych, orzechów, tytoniu) przewidziano bardziej elastyczne reguły dostosowane do realiów gospodarczych, w szczególności w przypadku działów 14, 15, 20 (w tym pozycji 2008), 23 i 24 HS. Zmieniony zestaw reguł zapewnia równowagę między zaopatrzeniem regionalnym i globalnym (działy 9 i 12 HS). Uproszczono również reguły (ograniczenie wyjątków) w działach 4, 5, 6, 8, 11 i ex-13 HS.

3.2.2.Produkty przemysłowe (z wyjątkiem wyrobów włókienniczych)

Proponowany kompromis zawiera znaczne zmiany w porównaniu z regułami obowiązującymi obecnie na mocy PEM w celu dostosowania ich do umów o wolnym handlu zawartych niedawno przez UE.

–W odniesieniu do szeregu produktów dotychczasowa reguła działu zawiera podwójny warunek kumulacyjny. Zmiana przewiduje wprowadzenie jednego warunku (działy 74, 75, 76, 78 i 79 HS).

–Usunięto wiele szczegółowych reguł stanowiących odstępstwo od reguły działu (działy 28, 35, 37, 38 i 83 HS). To bardziej horyzontalne podejście da prostszy obraz sytuacji dla podmiotów gospodarczych i organów celnych.

–Większość reguł uelastyczniono, umożliwiając stosowanie większej ilości niepochodzących materiałów wsadowych w celu odzwierciedlenia nowych realiów gospodarczych oraz stopniowej integracji przemysłu krajów PEM z globalnymi łańcuchami wartości, jednocześnie zapewniając znaczne przetwarzanie w obszarze PEM. Ogólnie w przypadku produktów przemysłowych producenci będą odtąd mogli pozyskiwać do 50 % zawartości materiałów niepochodzących, wyrażonej w postaci wartości procentowej ceny ex-works produktu, zamiast 25-40 % dozwolonych na mocy obowiązującej konwencji PEM. Próg materiałów niepochodzących dla samochodów złagodzono z 40 do 45 %.

–Ponadto we wszystkich stosownych przypadkach wprowadzono możliwość stosowania alternatywnych reguł – co do zasady zmianę reguły klasyfikacji, a w przypadku produktów chemicznych – reguł przetwarzania. W rezultacie pochodzenie przyznaje się poprzez spełnienie jednego, dwóch lub większej liczby alternatywnych kryteriów, co daje eksporterowi więcej możliwości wyboru sposobu spełnienia kryterium pochodzenia (działy 27, 28–40, 42, 44, 70 i 83, 84 i 85).

Wszystkie te zmiany prowadzą do uaktualnienia i uelastycznienia wykazu reguł, co ogólnie ułatwi podmiotom gospodarczym, w szczególności małym i średnim przedsiębiorstwom, przestrzeganie reguł pochodzenia. Ponadto wspomniana wyżej możliwość stosowania w pewnym okresie średniej jako podstawy do obliczeń mogłaby zapewnić dalsze uproszczenie dla eksporterów.

3.2.3.Wyroby włókiennicze

W odniesieniu do wyrobów włókienniczych i odzieży w ramach nowych reguł zachowano dotychczasowe możliwości uzyskania statusu pochodzenia, ale reguły te przeformułowano w celu odzwierciedlenia konkretnych operacji. Wprowadzono nowe możliwości dotyczące uszlachetniania biernego i tolerancji. Wprowadzono również nowe procesy nadawania pochodzenia tym produktom, zwłaszcza tkaninom, które stałyby się łatwiej dostępne. Ponadto do tych produktów będzie miała zastosowanie również pełna kumulacja dwustronna. Taka kumulacja pozwoli na uwzględnienie w procesie produkcji w strefie kumulacji przetwarzania materiałów włókienniczych (tj. tkania, przędzenia itp.).

3.3 Wejście w życie

Zmiany konwencji wejdą w życie 1 stycznia 2025 r. lub w dniu uzgodnionym przez Wspólny Komitet konwencji PEM.

4.Podstawa prawna

4.1.Proceduralna podstawa prawna

4.1.1.Zasady

W art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przewidziano przyjmowanie decyzji ustalających „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.

Pojęcie „akty mające skutki prawne” obejmuje akty, które mają skutki prawne na mocy przepisów prawa międzynarodowego dotyczących danego organu. Obejmuje ono ponadto instrumenty, które nie są wiążące na mocy prawa międzynarodowego, ale mogą „w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów przyjętych przez prawodawcę Unii” 4 .

4.1.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Wspólny Komitet konwencji PEM jest organem ustanowionym w ramach umowy, mianowicie Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia.

Akt, który ma przyjąć Wspólny Komitet konwencji PEM, stanowi akt mający skutki prawne. Planowany akt będzie wiążący na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z art. 4 ust. 3 Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia.

Planowany akt nie uzupełnia ani nie zmienia ram instytucjonalnych układu.

W związku z tym proceduralną podstawą prawną proponowanej decyzji jest art. 218 ust. 9 TFUE.

4.2.Materialna podstawa prawna

4.2.1.Zasady

Materialna podstawa prawna decyzji na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE zależy przede wszystkim od celu i treści planowanego aktu, w którego kwestii ma być zajęte stanowisko w imieniu Unii.

4.2.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Główny cel i treść planowanego aktu odnosi się do wspólnej polityki handlowej.

Materialną podstawą prawną proponowanej decyzji jest zatem art. 207 ust. 3 oraz art. 207 ust. 4 akapit pierwszy TFUE.

4.3.Wniosek

Podstawą prawną proponowanej decyzji powinien być art. 207 ust. 3 oraz art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.

5.Wpływ na budżet

Zmiany do konwencji PEM wynikają z zasady modernizacji reguł pochodzenia w celu dostosowania ich do nowych tendencji określonych w niedawnych umowach o wolnym handlu. Zmienione zasady konwencji PEM obejmują głównie elementy uproszczenia procedur celnych i elementy modernizacji, takie jak:

–wystarczająca obróbka lub przetworzenie – średnia jako podstawa: dzięki obliczaniu ceny ex-works i wartości materiałów niepochodzących na podstawie średniej, z uwzględnieniem wahań rynku, zapewnia się eksporterom większą przewidywalność;

–dowód pochodzenia: wprowadza się uproszczenie w postaci stosowania tylko jednego rodzaju świadectwa pochodzenia – EUR.1,

–termin ważności dowodu pochodzenia: zapewnia się złagodzenie w zakresie przemieszczania produktów pochodzących poprzez przedłużenie terminu ważności z 4 do 10 miesięcy.

Powyższe zmiany w konwencji PEM nie mają wymiernego wpływu na budżet UE, ponieważ ich zakres dotyczy przede wszystkim ułatwień w handlu i konsolidacji współczesnych praktyk przez organy celne. Przewidują one fakultatywne ułatwienia w obszarach, które pozostają w gestii organów, jednocześnie nie wpływając na istotę reguł (segregacja rachunkowa, dowody pochodzenia, uśrednienie). Niektóre aspekty uproszczenia (np. obniżenie kryteriów dotyczących statków) zapewniają większą przewidywalność dzięki wyeliminowaniu warunków, które są obecnie trudne do skontrolowania przez organy celne. Inne aspekty, np. zasada niemanipulacji, odnoszą się do logistyki, nie wpływając na istotę reguł.

Choć przepisy dotyczące zwrotu ceł uległy zmianie, utrzymano zakaz zwrotu ceł w sektorze włókienniczo-odzieżowym, który pozostaje jednym z głównych sektorów handlu w strefie PEM. Zmienione reguły kodyfikują utrwaloną praktykę poprzez utrzymanie zakazu stosowanego obecnie przez niektóre umawiające się strony. Proponowane uogólnienie pełnej kumulacji w strefie PEM ma na celu wzmocnienie istniejących wzorców wymiany handlowej w obrębie strefy oraz ich komplementarności. Nie powinno ono w znaczący sposób wpłynąć na pobierane unijne należności celne, ponieważ produkty objęte kumulacją, aby móc korzystać z preferencji, będą musiały spełniać odrębny wymóg wartości dodanej w danej strefie, tak jak obecnie.

Zmiany w wykazie reguł dotyczących sektora towarów rolnych i przetworzonych towarów rolnych polegają głównie na dostosowaniu metodyki bez wpływu na istotę reguł. Obowiązujące progi wyrażone dotychczas jako wartość będą wyrażone jako masa. Takie kryterium jest bardziej obiektywne i łatwiejsze do skontrolowania przez organy celne. Uproszczenie reguł odnoszących się do poszczególnych produktów przemysłowych powinno mieć ograniczony wpływ na dochody z ceł, ponieważ w wielu przypadkach reguły takie mogą raczej doprowadzić do zmiany źródeł zaopatrzenia niż do sytuacji, w której wzrost preferencyjnego przywozu z krajów PEM zastąpiłby przywóz, który wcześniej podlegał cłom przywozowym. Z tego też względu wpływ tych zmian na dochody z ceł przywozowych nie jest wymierny.

W odniesieniu do handlu i jego wpływu na korzystanie z preferencji, złagodzenie przewidziane w nowych regułach zmierza w szczególności do integracji gospodarczej w całej strefie, np. w sektorze tekstylnym, w którym już obecnie stopień korzystania z preferencji jest bardzo wysoki. Ulepszone reguły dotyczące wyrobów włókienniczych i kumulacji mają głównie na celu zwiększenie już istniejącej integracji regionalnej i dostępności materiałów w obrębie strefy, a nie umożliwienie przywozu spoza niej większej ilości materiałów niepochodzących.

6.Publikacja planowanego aktu

Ponieważ akt Wspólnego Komitetu konwencji PEM spowoduje zmianę konwencji, po przyjęciu aktu należy opublikować go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2023/0360 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia w odniesieniu do zmiany konwencji

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 3 i art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia („konwencja”) została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 2013/93/UE 5 i weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r.

(2)System paneurośródziemnomorskiej kumulacji pochodzenia umożliwia stosowanie kumulacji diagonalnej między 25 umawiającymi się stronami konwencji, którymi są: Unia Europejska, Islandia, Liechtenstein, Norwegia, Szwajcaria, Algieria, Egipt, Izrael, Jordania, Liban, Maroko, Palestyna 6 , Syria, Tunezja, Turcja, Albania, Bośnia i Hercegowina, Macedonia Północna, Czarnogóra, Serbia, Kosowo 7 *, Wyspy Owcze, Republika Mołdawii, Gruzja i Ukraina.

(3)Konwencja przewiduje, że reguły pochodzenia będą wymagały zmian w celu dostosowywania ich do sytuacji gospodarczej, oraz ustanawia procedury wprowadzania zmian do niej. Zgodnie z art. 4 konwencji jej zmiany są przyjmowane decyzją wspólnego komitetu ustanowionego na mocy art. 3 ust. 1 konwencji („Wspólny Komitet”).

(4)Proces zmiany konwencji rozpoczął się w 2012 r. i w jego wyniku sformułowano nowy zestaw zmodernizowanych i bardziej elastycznych reguł pochodzenia, zgodnych z tymi, które zostały już uzgodnione przez Unię w innych niedawnych umowach (kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa między UE a Kanadą (CETA), umowa o wolnym handlu między UE a Wietnamem, Umowa o partnerstwie gospodarczym między UE a Japonią, umowa o partnerstwie gospodarczym między UE a Południowoafrykańską Wspólnotą Rozwoju) lub systemach preferencji (GSP).

(5)W dniu 27 listopada 2019 r. Komisja Europejska, działając w charakterze sekretariatu konwencji PEM, przewodniczyła 9. posiedzeniu Wspólnego Komitetu konwencji PEM i zwróciła się do wszystkich umawiających się stron o wyrażenie stanowiska w sprawie formalnego przyjęcia zmienionych reguł pochodzenia zawartych w konwencji PEM. Zmienione reguły nie mogły jednak zostać przyjęte przez Wspólny Komitet w świetle zastrzeżeń wyrażonych przez niektóre umawiające się strony. W dniu 14 czerwca 2023 r. na 14. posiedzeniu Wspólnego Komitetu konwencji PEM wszystkie umawiające się strony wyraziły poparcie, z zastrzeżeniem, że kwestie dwustronne będą przedmiotem dyskusji technicznych, które mają zostać sfinalizowane przed rozpoczęciem stosowania nowych reguł.

(6)Oczekuje się, że Wspólny Komitet przyjmie decyzję w sprawie zmiany konwencji na posiedzeniu w dniu 29 listopada 2023 r. lub w późniejszym terminie.

(7)Należy ustalić stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu, gdyż jego decyzja będzie wiążąca dla Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia, opiera się na projekcie decyzji wspólnego komitetu załączonym do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Komisji.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 4.

(2)    Użycie tej nazwy nie może być traktowane jako uznanie państwa Palestyna i pozostaje bez uszczerbku dla indywidualnych stanowisk państw członkowskich w tej kwestii.

(3) *    Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

(4)    Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 października 2014 r., Niemcy/Rada, C-399/12, ECLI:EU:C:2014: 2258, pkt 61–64.

(5)    Dz.U. L 54 z 26.2.2013, s. 3.

(6)    Użycie tej nazwy nie może być traktowane jako uznanie państwa Palestyna i pozostaje bez uszczerbku dla indywidualnych stanowisk państw członkowskich w tej kwestii.

(7) *    Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 16.10.2023

COM(2023) 589 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego decyzji Rady

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia w odniesieniu do zmiany konwencji

[Projekt] DECYZJA
WSPÓLNEGO KOMITETU nr …/...

z dnia … r.

w sprawie zmiany Regionalnej konwencji
w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia

WSPÓLNY KOMITET,

uwzględniając Regionalną konwencję w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia, w szczególności jej art. 4 ust. 3 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwana dalej „Konwencją”) została podpisana w Brukseli w dniu 15 czerwca 2011 r. i weszła w życie w dniu 1 stycznia 2012 r.

(2)Paneurośródziemnomorski system kumulacji pochodzenia jest utworzony z sieci umów o wolnym handlu. Stanowi ona wielostronne ramy identycznych reguł pochodzenia umożliwiających kumulację diagonalną, które stosuje się bez uszczerbku dla zasad określonych w odpowiednich umowach.

(3)W preambule do Konwencji uznaje się, że reguły pochodzenia będą wymagały zmian w celu dostosowywania ich do sytuacji gospodarczej.

(4)Umawiające się Strony Konwencji uzgodniły zmianę Konwencji, w celu wprowadzenia nowego zbioru zmodernizowanych i bardziej elastycznych reguł pochodzenia.

(5)Należy zatem odpowiednio zmienić Konwencję,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1.W Konwencji wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

2.Zmiany Konwencji wchodzą w życie w dniu [1 stycznia 2025] r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w ...

ZAŁĄCZNIK

Artykuł
Zmiana Regionalnej konwencji
w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia

W Regionalnej konwencji w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwanej dalej „konwencją”) wprowadza się następujące zmiany:

1)art. 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

1.Niniejsza konwencja ustanawia przepisy dotyczące pochodzenia towarów będących przedmiotem wymiany handlowej na mocy odpowiednich umów zawartych między Umawiającymi się Stronami.

2.Pojęcie »produktów pochodzących« oraz związane z nim metody współpracy administracyjnej określono w dodatkach do niniejszej konwencji.

W dodatku I określono ogólne zasady dotyczące definicji pojęcia produktów pochodzących oraz metody współpracy administracyjnej.

W dodatku II określono postanowienia szczególne uzgodnione przed dniem 1 stycznia 2019 r., mające zastosowanie między niektórymi Umawiającymi się Stronami, stanowiące odstępstwa od postanowień dodatku I.

Postanowienia szczególne mające zastosowanie między niektórymi Umawiającymi się Stronami, stanowiące odstępstwa od postanowień dodatku I, uzgodnione przed dniem 1 stycznia 2019 r., ale nieobjęte dodatkiem II, pozostają w mocy.

3.W odniesieniu do odstępstw uzgodnionych po dniu 1 stycznia 2019 r.:

a)Umawiające się Strony mogą w swoich dwustronnych umowach handlowych stosować postanowienia szczególne stanowiące odstępstwa od postanowień dodatku I, pod warunkiem że te postanowienia szczególne są zgodne z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (GATT);

b)Umawiające się Strony przekazują przewodniczącemu wspólnego komitetu tekst umowy między Umawiającymi się Stronami, w języku angielskim lub francuskim, zawierającej postanowienia, o których mowa w lit. a), wraz z pismem przewodnim w języku angielskim lub francuskim, wskazującym postanowienia niniejszej konwencji, od których ta umowa stanowi odstępstwo;

c)postanowienia szczególne, o których mowa w lit. a), nie wchodzą w życie przed końcem miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym Umawiające się Strony przekazały przewodniczącemu wspólnego komitetu wymagane informacje określone w lit. b).

d)przewodniczący wspólnego komitetu notyfikuje informacje, o których mowa w lit. b), wszystkim pozostałym Umawiającym się Stronom oraz powiadamia Umawiające się Strony, o których mowa w lit. b), o tej notyfikacji.

4.Umawiającymi się Stronami niniejszej konwencji są:

–Unia Europejska;

–państwa EFTA wymienione w preambule;

–Królestwo Danii w odniesieniu do Wysp Owczych;

–uczestnicy procesu barcelońskiego wymienieni w preambule;

–uczestnicy procesu stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej, wymienieni w preambule, z wyjątkiem Republiki Chorwacji w następstwie jej przystąpienia do Unii Europejskiej;

–Republika Mołdawii;

–Gruzja;

–Ukraina.

5.Strona trzecia, stając się Umawiającą się Stroną zgodnie z art. 5, zostaje automatycznie dodana do wykazu zamieszczonego w ust. 4 niniejszego artykułu.”;

2)art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1)»Umawiająca się Strona« oznacza jedną z Umawiających się Stron wymienionych w art. 1 ust. 4;”;

3)art. 4 ust. 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)zmiany Konwencji;”;

4)art. 5 ust. 9 otrzymuje brzmienie:

„9.Od dnia podjęcia przez wspólny komitet decyzji, o której mowa w ust. 4, dana strona trzecia może być reprezentowana we wspólnym komitecie oraz podkomitetach i grupach roboczych na prawach obserwatora.”;

5)dodatek I otrzymuje brzmienie:

„Dodatek I

Definicja pojęcia »produkty pochodzące« i metod

współpracy administracyjnej

SPIS TREŚCI

TYTUŁ IPOSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1Definicje

TYTUŁ IIDEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE«

Artykuł 2Wymagania ogólne

Artykuł 3Produkty całkowicie uzyskane

Artykuł 4Wystarczająca obróbka lub przetworzenie

Artykuł 5Reguła tolerancji

Artykuł 6Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

Artykuł 7Kumulacja pochodzenia

Artykuł 8Warunki stosowania kumulacji pochodzenia

Artykuł 9Jednostka kwalifikacyjna

Artykuł 10Zestawy

Artykuł 11Elementy neutralne

Artykuł 12Rozróżnienie księgowe

TYTUŁ IIIWYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł 13Zasada terytorialności

Artykuł 14Zasada niemanipulacji

Artykuł 15Wystawy

TYTUŁ IVZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł 16Zwrot ceł lub zwolnienie z ceł

TYTUŁ VDOWÓD POCHODZENIA

Artykuł 17Wymagania ogólne

Artykuł 18Warunki sporządzania deklaracji pochodzenia

Artykuł 19Upoważniony eksporter

Artykuł 20Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

Artykuł 21Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie

Artykuł 22Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

Artykuł 23Termin ważności dowodu pochodzenia

Artykuł 24Wolne obszary celne

Artykuł 25Wymogi dotyczące przywozu

Artykuł 26Przywóz partiami

Artykuł 27Zwolnienie z dowodu pochodzenia

Artykuł 28Niezgodności i pomyłki formalne

Artykuł 29Deklaracje dostawcy

Artykuł 30Kwoty wyrażone w euro

TYTUŁ VIZASADY WSPÓŁPRACY I DOWODY W POSTACI DOKUMENTÓW

Artykuł 31Dowody w postaci dokumentów, przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

Artykuł 32Rozstrzyganie sporów

TYTUŁ VIIWSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 33Powiadamianie i współpraca

Artykuł 34Weryfikacja dowodów pochodzenia

Artykuł 35Weryfikacja deklaracji dostawcy

Artykuł 36Sankcje

TYTUŁ VIIISTOSOWANIE DODATKU I

Artykuł 37Europejski Obszar Gospodarczy

Artykuł 38Liechtenstein

Artykuł 39Republika San Marino

Artykuł 40Księstwo Andory

Artykuł 41Ceuta i Melilla

Wykaz załączników

ZAŁĄCZNIK I:Uwagi wstępne do wykazu w załączniku II

ZAŁĄCZNIK II:Wykaz procesów obróbki lub przetwarzania, którym należy poddać materiały niepochodzące, aby wytworzony produkt mógł uzyskać status pochodzenia

ZAŁĄCZNIK III:Tekst deklaracji pochodzenia

ZAŁĄCZNIK IV:Wzory świadectwa przewozowego EUR.1 i wniosku o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1

ZAŁĄCZNIK V:Szczególne warunki dotyczące produktów pochodzących z Ceuty i Melilli

ZAŁĄCZNIK VI:Deklaracja dostawcy

ZAŁĄCZNIK VII:Długoterminowa deklaracja dostawcy

ZAŁĄCZNIK VIII:Wykaz Umawiających się Stron, które postanowiły rozszerzyć stosowanie art. 7 ust. 3 na przywóz produktów objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego

TYTUŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Na potrzeby niniejszej konwencji:

a)»działy«, »pozycje« i »podpozycje« oznaczają działy, pozycje i podpozycje (kody cztero- lub sześciocyfrowe) stosowane w nomenklaturze, która tworzy zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów (zwany dalej »systemem zharmonizowanym«), wraz ze zmianami zgodnie z zaleceniem Rady Współpracy Celnej z dnia 26 czerwca 2004 r.;

b)»klasyfikowany« odnosi się do klasyfikacji towarów do poszczególnych pozycji lub podpozycji systemu zharmonizowanego;

c)»przesyłka« oznacza produkty, które są:

(i)wysłane w tym samym czasie od jednego eksportera do jednego odbiorcy; albo

(ii)objęte jednolitym dokumentem przewozowym obejmującym ich przemieszczenie od eksportera do odbiorcy lub, w przypadku braku takiego dokumentu, jedną fakturą;

d)»organy celne Umawiającej się Strony« w odniesieniu do Unii Europejskiej oznaczają dowolne organy celne państw członkowskich Unii Europejskiej;

e)»wartość celna« oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);

f)»cena ex-works« oznacza cenę zapłaconą za produkt ex-works producentowi na terytorium Umawiającej się Strony, w którego przedsiębiorstwie dokonuje się ostatecznej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów i wszystkie inne koszty związane z wyprodukowaniem produktu, z wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w momencie wywozu uzyskanego produktu. W przypadku gdy podwykonawstwo ostatniej obróbki lub przetworzenia zlecono producentowi, pojęcie »producent« odnosi się do przedsiębiorstwa, które zatrudnia podwykonawcę.

W przypadku gdy cena faktycznie zapłacona nie odzwierciedla wszystkich kosztów związanych z wytworzeniem produktu, które to koszty zostały rzeczywiście poniesione na terytorium Umawiającej się Strony, cena ex-works oznacza sumę wszystkich tych kosztów pomniejszoną o wszelkie podatki wewnętrzne, które zostaną lub mogą zostać zwrócone w momencie wywozu uzyskanego produktu;

g)»materiały zamienne« lub »produkty zamienne« oznaczają materiały lub produkty tego samego rodzaju i jakości handlowej, charakteryzujące się identycznymi cechami technicznymi i fizycznymi oraz niemożliwe do rozróżnienia;

h)»towar« oznacza zarówno materiały, jak i produkty;

i)»wytwarzanie« oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem;

j)»materiał« oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

k)»najwyższa dopuszczalna zawartość materiałów niepochodzących« oznacza maksymalną zawartość materiałów niepochodzących, jaka pozwala na uznanie procesu wytwarzania za operację obróbki lub przetworzenia wystarczającą dla nadania produktom statusu pochodzenia. Może być ona wyrażona w postaci wartości procentowej ceny ex-works produktu lub jako procent masy netto wspomnianych wykorzystanych materiałów, objętych określoną grupą działów, działem, pozycją lub podpozycją;

l)»produkt« oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

m)»terytorium« obejmuje terytorium lądowe, wody wewnętrzne i morze terytorialne Umawiającej się Strony;

n)za »wartość dodaną« przyjmuje się cenę ex-works produktu pomniejszoną o wartość celną każdego z użytych materiałów, które pochodzą z terytorium pozostałych Umawiających się Stron, do których ma zastosowanie kumulacja lub – w przypadku gdy wartość celna nie jest znana lub nie może zostać ustalona – pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały na terytorium Umawiającej się Strony wywozu;

o)»wartość materiałów« oznacza wartość celną użytych materiałów niepochodzących w chwili przywozu lub – jeśli wartość ta nie jest znana i nie może zostać ustalona – pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za te materiały na terytorium Umawiającej się Strony wywozu. W przypadku gdy należy ustalić wartość użytych materiałów pochodzących, niniejszą literę stosuje się odpowiednio.

TYTUŁ II

DEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE«

Artykuł 2

Wymagania ogólne

Na potrzeby wdrożenia odpowiedniej umowy następujące produkty uważa się za pochodzące z terytorium Umawiającej się Strony przy ich wywozie do drugiej Umawiającej się Strony:

a)produkty całkowicie uzyskane na terytorium Umawiającej się Strony w rozumieniu art. 3;

b)produkty uzyskane na terytorium Umawiającej się Strony zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej Umawiającej się Strony w rozumieniu art. 4.

Artykuł 3

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty uważa się za całkowicie uzyskane na terytorium Umawiającej się Strony przy wywozie do innej Umawiającej się Strony:

a)produkty mineralne i woda naturalna wydobyte na jej terytorium z ziemi lub z dna morskiego;

b)rośliny, w tym rośliny wodne, i produkty roślinne tam uprawiane lub zebrane;

c)żywe zwierzęta tam urodzone i chowane;

d)produkty uzyskane od żywych zwierząt tam chowanych;

e)produkty pochodzące z ubitych zwierząt tam urodzonych i chowanych;

f)produkty uzyskane przez polowanie lub połowy tam przeprowadzone;

g)produkty akwakultury, w przypadkach gdy ryby, skorupiaki, mięczaki i pozostałe bezkręgowce były tam urodzone lub chowane z jaj, larw, narybku lub palczaków;

h)produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi przez jej statki;

i)produkty wytworzone na pokładzie jej statków przetwórni wyłącznie z produktów, o których mowa w lit. h);

j)używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców;

k)odpady i pozostałości powstające w wyniku działalności wytwórczej tam prowadzonej;

l)produkty wydobyte z dna morskiego lub gruntu pod dnem morskim, które znajduje się poza jej morzami terytorialnymi, lecz do którego strona ta posiada wyłączne prawa eksploatacji;

m)towary tam wytworzone wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)–l).

2. Pojęcia »jej statki« i »jej statki przetwórnie« w ust. 1 lit. h) oraz i) odnoszą się tylko do statków i statków przetwórni, które spełniają każdy z następujących wymogów:

a)są wpisane do rejestru lub zarejestrowane na terytorium Umawiającej się Strony wywozu lub przywozu;

b)pływają pod banderą Umawiającej się Strony wywozu lub przywozu;

c)spełniają jeden z następujących warunków:

   (i) w części wynoszącej przynajmniej 50 % są własnością obywateli Umawiającej się Strony wywozu lub przywozu lub

   (ii) są własnością spółek:

   - których siedziba i główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się na terytorium Umawiającej się Strony wywozu lub przywozu oraz

   - które są przynajmniej w 50 % własnością Umawiającej się Strony wywozu lub przywozu lub podmiotów publicznych lub obywateli tych Stron.

3. Na potrzeby ust. 2, jeżeli Umawiającą się Stroną wywozu lub przywozu jest Unia Europejska, oznacza to państwa członkowskie Unii Europejskiej.

4. Na potrzeby ust. 2 państwa EFTA uznaje się za jedną Umawiającą się Stronę.

Artykuł 4

Wystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Bez uszczerbku dla ust. 3 niniejszego artykułu i art. 6 produkty, które nie są całkowicie uzyskane na terytorium Umawiającej się Strony, uważa się za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, gdy spełnione są warunki określone w wykazie zawartym w załączniku II dla przedmiotowych towarów.

2. Jeśli produkt, który uzyskał status pochodzenia na terytorium Umawiającej się Strony zgodnie z ust. 1 jest użyty jako materiał do wytworzenia innego produktu, nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego wytworzenia.

3. Ustalenie, czy spełniono wymogi określone w ust. 1 niniejszego artykułu, przeprowadza się dla każdego produktu.

Jeśli jednak odpowiednia reguła opiera się na zgodności z najwyższą dopuszczalną zawartością materiałów niepochodzących, organy celne Umawiających się Stron mogą zezwolić eksporterom na obliczanie ceny ex-works produktu i wartości materiałów niepochodzących na podstawie średniej, jak określono w ust. 4, w celu uwzględnienia wahań kosztów i kursów wymiany walut.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 akapit drugi niniejszego artykułu, średnią cenę ex-works produktu i średnią wartość użytych materiałów niepochodzących oblicza się odpowiednio na podstawie sumy naliczonych cen ex-works dla całej sprzedaży takich samych produktów dokonanej w poprzednim roku budżetowym i sumy wartości wszystkich materiałów niepochodzących użytych w procesie wytworzenia takich samych produktów w poprzednim roku budżetowym, określonej na terytorium Umawiającej się Strony wywozu, lub, w przypadku gdy dane liczbowe dotyczące pełnego roku budżetowego nie są dostępne, w krótszym okresie, który nie powinien być krótszy niż trzy miesiące.

5. Eksporterzy, którzy wybrali obliczanie na podstawie średniej, konsekwentnie stosują taką metodę w roku następującym po roku budżetowym odniesienia lub, w stosownych przypadkach, w roku następującym po krótszym okresie wykorzystanym jako okres odniesienia. Mogą zaprzestać stosowania takiej metody, jeżeli w danym roku budżetowym lub w krótszym reprezentatywnym okresie trwającym nie krócej niż trzy miesiące odnotują, że ustały wahania kosztów lub kursów wymiany walut uzasadniające zastosowanie takiej metody.

6. Średnie, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, stosuje się odpowiednio jako cenę ex-works i wartość materiałów niepochodzących w celu ustalenia zgodności z najwyższą dopuszczalną zawartością materiałów niepochodzących.

Artykuł 5

Reguła tolerancji

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 i z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, materiały niepochodzące, których zgodnie z warunkami określonymi w wykazie w załączniku II nie można używać w procesie wytworzenia danego produktu, mogą jednak zostać użyte, pod warunkiem że ich całkowita masa lub wartość netto oceniona dla produktu nie przekracza:

a)15 % masy netto produktu objętego działami 2 i 4–24, innego niż przetworzone produkty rybołówstwa objęte działem 16;

b)15 % ceny ex-works produktu w przypadku produktów innych niż objęte lit. a).

Niniejszego ustępu nie stosuje się do produktów objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego, w odniesieniu do których stosuje się dopuszczalne odchylenia (tolerancje) wymienione w uwagach 6 i 7 załącznika I.

2. Ust. 1 niniejszego artykułu nie dopuszcza przekraczania żadnego z odsetków najwyższej dopuszczalnej zawartości materiałów niepochodzących, jak wskazano w regułach określonych w wykazie w załączniku II.

3. Ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do produktów całkowicie uzyskanych na terytorium Umawiającej się Strony w rozumieniu art. 3. Bez uszczerbku dla art. 6 i art. 9 ust. 1, tolerancję przewidzianą w tych ustępach stosuje się jednak do produktu, w przypadku którego reguła ustanowiona w wykazie w załączniku II wymaga, aby materiały użyte w procesie wytworzenia tego produktu były całkowicie uzyskane.

Artykuł 6

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Bez uszczerbku dla ust. 2 niniejszego artykułu, następujące czynności uważa się za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie do nadania produktom statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy wymogi art. 4 zostały spełnione:

a)czynności służące zachowaniu produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania;

b)rozdzielanie i łączenie opakowań;

c)mycie, czyszczenie; usuwanie kurzu, rdzy, oleju, farby lub innych pokryć;

d)prasowanie wyrobów włókienniczych;

e)proste czynności malowania i polerowania;

f)łuskanie i częściowe lub całkowite bielenie ryżu; polerowanie i glazurowanie zbóż oraz ryżu;

g)czynności polegające na barwieniu lub aromatyzowaniu cukru lub formowaniu kostek cukru; częściowe lub całkowite mielenie cukru krystalicznego;

h)obieranie ze skóry, drylowanie lub łuskanie owoców, orzechów i warzyw;

i)ostrzenie, proste szlifowanie lub przycinanie;

j)przesiewanie, przeglądanie, sortowanie, klasyfikowanie, dobieranie (łącznie z kompletowaniem zestawów artykułów);

k)proste umieszczanie w butelkach, puszkach, flakonach, torbach, skrzynkach, pudełkach, umieszczanie na kartach lub tablicach oraz wszelkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

l)umieszczanie lub drukowanie na produktach lub ich opakowaniach znaków, etykiet, logo i innych podobnych znaków odróżniających;

m)proste mieszanie produktów, nawet różnych rodzajów;

n)mieszanie cukru z dowolnymi materiałami;

o)proste dodawanie wody, rozcieńczanie albo odwadnianie lub skażanie produktów;

p)prosty montaż 1 części artykułów w celu otrzymania kompletnego artykułu lub demontaż produktów na części;

q)ubój zwierząt;

r)połączenie przynajmniej dwóch czynności spośród wymienionych w lit. a)–q).

2. Przy określaniu, czy obróbka lub przetworzenie, jakim został poddany dany produkt, należy uznać za niewystarczające w rozumieniu ust. 1 niniejszego artykułu, uwzględnia się wszystkie czynności wykonane na terytorium Umawiającej się Strony wywozu w odniesieniu do danego produktu.

Artykuł 7

Kumulacja pochodzenia

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2, w przypadku wywozu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony produkty uważa się za materiały pochodzące z terytorium Umawiającej się Strony wywozu, jeżeli zostały tam uzyskane z wykorzystaniem materiałów pochodzących z terytorium dowolnej innej Umawiającej się Strony, pod warunkiem że obróbka lub przetworzenie, któremu zostały one poddane na terytorium Umawiającej się Strony wywozu, wykracza poza zakres czynności określonych w art. 6. Nie jest konieczne poddanie takich materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.

2. W przypadku gdy obróbka lub przetworzenie na terytorium Umawiającej się Strony wywozu nie wykracza poza zakres czynności, o których mowa w art. 6, produkt uzyskany z wykorzystaniem materiałów pochodzących z terytorium dowolnej innej Umawiającej się Strony uważa się za pochodzący z terytorium Umawiającej się Strony wywozu tylko wtedy, gdy wartość dodana na jej terytorium jest wyższa niż wartość użytych materiałów pochodzących z terytorium więcej niż jednej innej Umawiającej się Strony. W przeciwnym wypadku uzyskany produkt uważa się za pochodzący z terytorium Umawiającej się Strony, której wkład w materiały pochodzące użyte w procesie jego wytworzenia na terytorium Umawiającej się Strony wywozu ma najwyższą wartość.

3. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2, z wyłączeniem produktów objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego, obróbkę lub przetworzenie na terytorium Umawiającej się Strony innej niż Umawiająca się Strona wywozu uważa się za przeprowadzone na terytorium Umawiającej się Strony wywozu, jeżeli uzyskane produkty poddaje się dalszej obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej Umawiającej się Strony wywozu.

4. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2, w przypadku produktów objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego i wyłącznie na potrzeby handlu dwustronnego między Stronami, obróbkę lub przetworzenie na terytorium Umawiającej się Strony przywozu uważa się za przeprowadzone na terytorium Umawiającej się Strony wywozu, jeżeli uzyskane produkty poddaje się dalszej obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej Umawiającej się Strony wywozu.

Na potrzeby niniejszego ustępu uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej oraz Republikę Mołdawii uznaje się za jedną Umawiającą się Stronę.

5. Umawiające się Strony mogą postanowić o jednostronnym rozszerzeniu stosowania ust. 3 niniejszego artykułu na przywóz produktów objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego. Umawiająca się Strona, która postanowi o rozszerzeniu stosowania ust. 3 niniejszego artykułu, powiadamia wspólny komitet o tej decyzji, jak również o wszelkich modyfikacjach tej decyzji. Załącznik VIII zawiera wykaz Umawiających się Stron, które postanowiły o rozszerzeniu stosowania ust. 3 niniejszego artykułu na przywóz produktów objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego. Wykaz Umawiających się Stron jest niezwłocznie aktualizowany po zaprzestaniu stosowania rozszerzenia przez którąkolwiek z Umawiających się Stron. Każda z Umawiających się Stron publikuje zgodnie z własnymi procedurami wewnętrznymi zawiadomienie zawierające wykaz Umawiających się Stron w załączniku VIII.

6. Na potrzeby kumulacji w rozumieniu ust. 3–5 niniejszego artykułu, produkty pochodzące uważa się za pochodzące z terytorium Umawiającej się Strony wywozu tylko wówczas, gdy obróbka lub przetworzenie, któremu zostały tam poddane, wykraczają poza zakres czynności określonych w art. 6.

7. Produkty pochodzące z terytorium jednej z Umawiających się Stron określone w ust. 1, których nie poddaje się obróbce ani przetwarzaniu na terytorium Umawiającej się Strony wywozu, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywozu na terytorium jednej z pozostałych Umawiających się Stron.

Artykuł 8

Kumulacja pochodzenia – warunki stosowania

1. Kumulacja przewidziana w art. 7 ma zastosowanie wyłącznie, gdy spełnione są następujące warunki:

a)pomiędzy Umawiającymi się Stronami zaangażowanymi w uzyskanie statusu pochodzenia a Umawiającą się Stroną przeznaczenia ma zastosowanie preferencyjna umowa handlowa zgodna z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (GATT) oraz

b)towary uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z regułami zawartymi w niniejszej konwencji.

2. Powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymagań niezbędnych do zastosowania kumulacji publikuje się w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz u Umawiających się Stron, które są stronami odpowiednich umów, zgodnie z ich własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w art. 7 stosuje się od dnia wskazanego w tych powiadomieniach.

Umawiające się Strony informują za pośrednictwem Komisji Europejskiej pozostałe Umawiające się Strony będące stronami odpowiednich umów o szczegółach umów, które mają zastosowanie w odniesieniu do innych Umawiających się Stron, w tym o datach ich wejścia w życie.

3. W przypadku gdy produkty uzyskały status pochodzenia w Umawiającej się Stronie wywozu przez zastosowanie kumulacji pochodzenia zgodnie z art. 7, dowód pochodzenia powinien zawierać stwierdzenie w języku angielskim »CUMULATION APPLIED WITH (name of the country/countries in English)«.

W przypadku wykorzystywania jako dowodu pochodzenia świadectwa przewozowego EUR.1 stwierdzenie to należy umieścić w polu 7.

4. Umawiające się strony mogą podjąć decyzję, w odniesieniu do wywożonych na ich terytorium produktów, które uzyskały status pochodzenia na terytorium Umawiającej się Strony wywozu przez zastosowanie kumulacji pochodzenia zgodnie z art. 7, o odstąpieniu od obowiązku umieszczania na dowodzie pochodzenia stwierdzenia, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.

Umawiające się Strony powiadamiają wspólny komitet o swojej decyzji w zakresie skorzystania z tej możliwości. Umawiające się Strony publikują zgodnie z własnymi procedurami powiadomienia zawierające uaktualniony wykaz Umawiających się Stron, które skorzystały z tej możliwości.

Artykuł 9

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną na potrzeby stosowania postanowień niniejszej konwencji jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową na potrzeby ustalenia klasyfikacji według nomenklatury systemu zharmonizowanego.

Wynika z tego, że:

a)jeżeli produkt złożony z grupy lub zestawu artykułów klasyfikowany jest w oparciu o system zharmonizowany do jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę kwalifikacyjną;

b)jeżeli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych do tej samej pozycji systemu zharmonizowanego, to każdy przedmiot traktuje się indywidualnie na potrzeby stosowania niniejszej konwencji.

2. Jeśli na potrzeby klasyfikacji zgodnie z 5 regułą ogólną systemu zharmonizowanego opakowanie jest traktowane łącznie z produktem, powinno ono być również traktowane łącznie na potrzeby określania pochodzenia.

3. Akcesoria, części zamienne i narzędzia dostarczone z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia danego urządzenia, maszyny, aparatury lub pojazdu i zostały wliczone w jego cenę ex-works, uznaje się za stanowiące całość z danym urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem.

Article10

Zestawy

Zestawy w rozumieniu ogólnej reguły nr 3 systemu zharmonizowanego uważa się za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy zestawu są produktami pochodzącymi.

Jeżeli jednak zestaw składa się z produktów pochodzących i niepochodzących, to zestaw jako całość uważa się za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny ex-works zestawu.

Artykuł 11

Elementy neutralne

W celu ustalenia, czy produkt jest produktem pochodzącym, nie bierze się pod uwagę pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego wytworzenia:

a)energia i paliwo;

b)sprzęt i wyposażenie;

c)maszyny i narzędzia;

d)jakiekolwiek inne towary, które nie wchodzą w końcowy skład produktu ani nie planuje się ich wejścia w jego skład.

Artykuł 12

Rozróżnienie księgowe

1. Jeżeli do obróbki lub przetwarzania produktu stosuje się materiały zamienne pochodzące i niepochodzące, przedsiębiorcy mogą zapewnić zarządzanie materiałami z zastosowaniem metody rozróżnienia księgowego, nie magazynując materiałów oddzielnie.

2. Przedsiębiorcy mogą zapewnić zarządzanie produktami zamiennymi pochodzącymi i niepochodzącymi objętymi pozycją 1701 z zastosowaniem metody rozróżnienia księgowego, nie magazynując produktów oddzielnie.

3. Umawiające się Strony mogą wymagać, aby warunkiem stosowania rozróżnienia księgowego było wydanie przez organy celne uprzedniego pozwolenia. Organy celne mogą wydawać pozwolenie na warunkach, które uznają za stosowne, i monitorują sposób wykorzystania pozwolenia. Organy celne mogą cofnąć pozwolenie, ilekroć korzystający w jakikolwiek sposób czyni z niego niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z pozostałych warunków określonych w niniejszym dodatku.

Stosując rozróżnienie księgowe, należy zapewnić, aby w żadnym momencie za »pochodzące z terytorium Umawiającej się Strony wywozu« nie można było uznać większej liczby produktów, niż miałoby to miejsce w przypadku zastosowania metody fizycznego oddzielnego magazynowania.

Metodę tę stosuje się, a jej stosowanie rejestruje na podstawie ogólnie przyjętych zasad rachunkowości obowiązujących na terytorium Umawiającej się Strony wywozu.

4. Korzystający z metody, o której mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, może sporządzać dowody pochodzenia lub występować z wnioskiem o nie w odniesieniu do takiej ilości produktów, która może być uznana za pochodzącą z terytorium Umawiającej się Strony wywozu. Na żądanie organów celnych korzystający składa oświadczenie dotyczące sposobu zarządzania tymi ilościami.

TYTUŁ III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł 13

Zasada terytorialności

1. Warunki określone w tytule II wypełnia się nieprzerwanie na terytorium danej Umawiającej się Strony.

2. Jeżeli produkty pochodzące, wywiezione z terytorium Umawiającej się Strony do innego kraju, są przywożone ponownie, uważa się je za niepochodzące, chyba że można wykazać w sposób przekonujący dla organów celnych, że:

a)produkty przywożone ponownie są tymi samymi produktami, które zostały wywiezione oraz

b)produkty te nie zostały poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności konieczne do utrzymania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w tym kraju lub podczas wywozu.

3. Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami określonymi w tytule II nie ma wpływu obróbka ani przetworzenie poza terytorium Umawiającej się Strony wywozu materiałów wywiezionych z terytorium tej Umawiającej się Strony, a następnie tam ponownie przywożonych, pod warunkiem że:

a)materiały te zostały całkowicie uzyskane na terytorium Umawiającej się Strony wywozu lub przed wywozem zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza zakres czynności, o których mowa w art. 6 oraz

b)można wykazać w sposób przekonujący dla organów celnych, że:

(i)produkty przywożone ponownie zostały uzyskane poprzez obróbkę lub przetworzenie materiałów wywiezionych oraz

(ii)całkowita wartość dodana nabyta poza terytorium Umawiającej się Strony wywozu wskutek zastosowania postanowień niniejszego artykułu nie przekracza 10 % ceny ex works produktu końcowego, dla którego wnioskowano o status pochodzenia.

4. Na potrzeby ust. 3 niniejszego artykułu warunki uzyskania statusu pochodzenia ustanowione w tytule II nie dotyczą obróbki ani przetwarzania dokonanego poza terytorium Umawiającej się Strony wywozu. Jeśli jednak w wykazie zamieszczonym w załączniku II do określania statusu pochodzenia produktu końcowego stosuje się zasadę określającą maksymalną wartość dla wszystkich materiałów niepochodzących wykorzystanych w produkcji, wówczas łączna wartość materiałów niepochodzących wykorzystanych na terytorium Umawiającej się Strony wywozu, wraz z całkowitą wartością dodaną nabytą poza terytorium tej Umawiającej się Strony zgodnie z niniejszym artykułem, nie przekracza określonej wartości procentowej.

5. Na potrzeby stosowania postanowień ust. 3 i 4 niniejszego artykułu »całkowitą wartość dodaną« należy rozumieć jako wszystkie koszty poniesione poza terytorium Umawiającej się Strony wywozu, w tym wartość użytych tam do produkcji materiałów.

6. Postanowienia ust. 3 i 4 niniejszego artykułu nie dotyczą produktów, które nie spełniają warunków określonych w wykazie w załączniku II, lub które można uznać za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu jedynie po zastosowaniu ogólnego marginesu tolerancji, o którym mowa w art. 5.

7. Wszelkie czynności obróbki lub przetwarzania objęte postanowieniami niniejszego artykułu oraz wykonywane poza terytorium Umawiającej się Strony wywozu przeprowadza się w ramach procedury uszlachetniania biernego lub podobnych procedur.

Artykuł 14

Zasada niemanipulacji

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w odpowiedniej umowie stosuje się wyłącznie do produktów spełniających wymogi niniejszych reguł i zgłoszonych do przywozu na terytorium Umawiającej się Strony, pod warunkiem że produkty te są tymi samymi produktami co produkty wywiezione z terytorium Umawiającej się Strony wywozu. Nie mogą one ulec żadnym zmianom, przeróbkom ani czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne do zachowania ich w dobrym stanie lub poza dodawanie lub umieszczanie znaków, etykiet, pieczęci lub jakiejkolwiek dokumentacji w celu zapewnienia zgodności ze szczególnymi wymogami krajowymi Umawiającej się Strony przywozu, przeprowadzone pod dozorem celnym w państwie trzecim (państwach trzecich) tranzytu, lub dzielenie przed zgłoszeniem ich do obrotu.

2. Dopuszcza się przechowywanie produktów lub przesyłek, pod warunkiem że pozostaną one pod dozorem celnym w państwie trzecim (państwach trzecich) tranzytu.

3. Bez uszczerbku dla postanowień tytułu V niniejszego dodatku, dopuszcza się dzielenie przesyłek, pod warunkiem że pozostaną one pod dozorem celnym w państwie trzecim (państwach trzecich) dzielenia przesyłek.

4.    W przypadku wątpliwości Umawiająca się Strona przywozu może w każdym momencie zażądać od importera lub jego przedstawiciela przedstawienia wszelkich stosownych dokumentów w celu udokumentowania zgodności z postanowieniami niniejszego artykułu, przy czym zgodność tę można udowodnić za pomocą wszelkich dowodów w postaci dokumentów, a w szczególności za pomocą:

a)umownych dokumentów przewozowych w rodzaju konosamentu;

b)dowodów faktycznych lub materialnych, jak oznakowanie lub numeracja opakowań;

c)świadectwa niemanipulacji dostarczonego przez organy celne państwa (państw) tranzytu lub dzielenia przesyłek lub wszelkich innych dokumentów wykazujących, że towary pozostawały pod dozorem celnym w państwie (państwach) tranzytu lub dzielenia przesyłek; lub

d)wszelkich dowodów związanych z samymi towarami.

Artykuł 15

Wystawy

1. Produkty pochodzące, wysyłane na wystawę w innym kraju niż kraje, z którymi stosuje się kumulację zgodnie z art. 7 i 8, i sprzedane po wystawie w celu przywiezienia na terytorium Umawiającej się Strony, korzystają w przywozie z postanowień odpowiedniej umowy, pod warunkiem wykazania w sposób przekonujący dla organów celnych, że:

a)eksporter wysłał produkty z terytorium Umawiającej się Strony do kraju, w którym odbywała się wystawa, i tam je wystawił;

b)produkty zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie na terytorium innej Umawiającej się Strony;

c)produkty zostały wysłane w trakcie wystawy lub niezwłocznie po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę oraz

d)od chwili ich wysyłki na wystawę produkty nie były używane na potrzeby innych niż prezentacja na wystawie.

2. Dowód pochodzenia musi być wystawiony lub sporządzony zgodnie z tytułem V niniejszego dodatku i przedstawiony organom celnym Umawiającej się Strony przywozu w normalnym trybie. Należy w nim podać nazwę i adres wystawy. W razie potrzeby może być wymagana dodatkowa dokumentacja potwierdzająca warunki, na jakich produkty były wystawione.

3. Ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się w odniesieniu do wszelkich wystaw, targów lub podobnych publicznych pokazów handlowych, przemysłowych, rolniczych lub rzemieślniczych, które nie są organizowane do celów prywatnych w sklepach czy lokalach przedsiębiorstw, z zamiarem sprzedaży produktów zagranicznych i podczas których produkty pozostają pod dozorem celnym.

TYTUŁ IV

ZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł 16

Zwrot ceł lub zwolnienie z ceł

1. Materiały niepochodzące użyte do wytworzenia produktów objętych działami 50–63 systemu zharmonizowanego pochodzących z terytorium Umawiającej się Strony, w odniesieniu do których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z tytułem V niniejszego dodatku, nie podlegają na terytorium Umawiającej się Strony wywozu zwrotom ceł ani zwolnieniu z ceł żadnego rodzaju.

2. Zakaz określony w ust. 1 stosuje się do wszelkich ustaleń dotyczących całkowitego lub częściowego zwrotu, umorzenia lub zwolnienia z ceł lub opłat o skutku równoważnym, stosowanych na terytorium Umawiającej się Strony wywozu w odniesieniu do materiałów użytych do wytwarzania, w przypadku gdy taki zwrot, umorzenie lub zwolnienie stosuje się, w sposób bezpośredni lub pośredni, przy wywozie produktów uzyskanych z tych materiałów, a nie stosuje się go przy ich zatrzymaniu na użytek krajowy.

3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych wszelkich odpowiednich dokumentów potwierdzających, że nie uzyskano żadnego zwrotu w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych do wytworzenia danych produktów oraz że faktycznie uiszczono wszystkie cła lub opłaty o skutku równoważnym stosowane w odniesieniu do takich materiałów.

4. Zakazu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie stosuje się do handlu między Umawiającymi się Stronami w przypadku produktów, które uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie kumulacji pochodzenia objętej art. 7 ust. 4 lub 5.

5. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie ma zastosowania w handlu dwustronnym pomiędzy – z jednej strony – Szwajcarią (co obejmuje Liechtenstein), Islandią, Norwegią, Turcją lub Unią Europejską a – z drugiej strony – dowolnym uczestnikiem procesu barcelońskiego innym niż Turcja i Izrael, o ile produkty te uznaje się za pochodzące z Umawiającej się Strony wywozu lub przywozu bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z którejkolwiek z pozostałych Umawiających się Stron.

6. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie ma zastosowania w handlu dwustronnym między Umawiającymi się Stronami będącymi państwami-członkami porozumienia ustanawiającego strefę wolnego handlu między państwami arabskimi basenu Morza Śródziemnego (porozumienia z Agadiru), jeżeli produkty uznaje się za pochodzące z jednego z tych państw bez zastosowania kumulacji z materiałami pochodzącymi z dowolnej innej Umawiającej się Strony.

TYTUŁ V

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł 17

Wymagania ogólne

1. Produkty pochodzące z jednej z Umawiających się Stron przy przywozie do innej Umawiającej się Strony korzystają z postanowień odpowiednich umów po przedstawieniu jednego z następujących dowodów pochodzenia:

a)świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór przedstawiono w załączniku IV do niniejszego dodatku;

b)w przypadkach określonych w art. 18 ust. 1 – deklaracji, zwanej dalej »deklaracją pochodzenia«, złożonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym, który opisuje dane produkty w sposób wystarczająco szczegółowy do ich identyfikacji; tekst deklaracji pochodzenia przedstawiono w załączniku III do niniejszego dodatku.

2. Niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu, w przypadkach określonych w art. 27 produkty pochodzące w rozumieniu niniejszej konwencji korzystają z postanowień odpowiednich umów bez konieczności przedstawienia żadnego z dowodów pochodzenia, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Bez uszczerbku dla ust. 1, przynajmniej dwie Umawiające się Strony mogą uzgodnić, że – na potrzeby prowadzenia handlu na warunkach preferencyjnych pomiędzy nimi – dowody pochodzenia wymienione w ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu zastępuje się oświadczeniami o pochodzeniu sporządzonymi przez eksporterów zarejestrowanych w elektronicznej bazie danych zgodnie z prawodawstwem wewnętrznym tych Umawiających się Stron.

Uzgodnione przez co najmniej dwie Umawiające się Strony wykorzystanie oświadczenia o pochodzeniu sporządzonego przez eksporterów zarejestrowanych w elektronicznej bazie danych nie może utrudniać korzystania z kumulacji diagonalnej z pozostałymi Umawiającymi się Stronami. 

4. Na potrzeby ust. 1 przynajmniej dwie Umawiające się Strony mogą uzgodnić ustanowienie systemu zapewniającego możliwość wystawiania dowodów pochodzenia wymienionych w ust. 1 lit. a) i b) niniejszego artykułu w formie elektronicznej lub ich składania drogą elektroniczną.

5. Do celów art. 7, jeżeli stosuje się art. 8 ust. 4, eksporter mający siedzibę na terytorium Umawiającej się Strony, który wystawia dowód pochodzenia – albo występuje z wnioskiem o wystawienie dowodu pochodzenia – na podstawie innego dowodu pochodzenia objętego zwolnieniem z przewidzianego w art. 8 ust. 3 obowiązku zawarcia stwierdzenia określonego w tym przepisie, musi podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu spełnienia warunków wymaganych do stosowania kumulacji i musi być przygotowany do przedłożenia organom celnym wszelkich stosownych dokumentów.

Artykuł 18

Warunki sporządzania deklaracji pochodzenia

1. Deklaracja pochodzenia, o której mowa w art. 17 ust. 1 lit. b), może zostać sporządzona przez:

a)upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 19 lub

b)dowolnego eksportera w przypadku każdej przesyłki składającej się z paczki lub paczek zawierającej produkty pochodzące, których łączna wartość nie przekracza 6 000 EUR.

2. Deklaracja pochodzenia może zostać sporządzona, jeżeli produkty można uznać za pochodzące z terytorium Umawiającej się Strony i jeżeli spełniają one pozostałe wymogi niniejszej konwencji.

3. Eksporter sporządzający deklarację pochodzenia musi być przygotowany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych Umawiającej się Strony wywozu wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów oraz spełnienie pozostałych wymogów niniejszej konwencji.

4. Eksporter sporządza deklarację pochodzenia poprzez umieszczenie tekstu przedstawionego w załączniku III do niniejszego dodatku, w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku, w postaci pisma maszynowego, stempla bądź wydruku, na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym, w sposób zgodny z przepisami prawa krajowego państwa wywozu. Jeżeli deklaracja jest sporządzana ręcznie, należy ją napisać tuszem, drukowanymi literami.

5. Deklaracje pochodzenia opatruje się oryginalnym, własnoręcznym podpisem eksportera. Od upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 19 nie wymaga się jednak podpisu na takiej deklaracji, pod warunkiem że złoży on organom celnym Umawiającej się Strony wywozu pisemne zobowiązanie do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za każdą deklarację pochodzenia opatrzoną jego nazwiskiem, tak jakby podpisał ją własnoręcznie.

6. Deklaracja pochodzenia może zostać sporządzona przez eksportera w chwili wysyłania produktów, do których się odnosi, lub po ich wysłaniu (zwana dalej »deklaracją pochodzenia wystawioną retrospektywnie«), pod warunkiem że jest przedstawiona w państwie przywozu w ciągu dwóch lat od dokonania przywozu produktów, do których się odnosi.

W przypadkach, w których doszło do podziału przesyłki zgodnie z art. 14 ust. 3, i pod warunkiem dotrzymania analogicznego terminu dwóch lat upoważniony eksporter Umawiającej się Strony wywozu produktów sporządza deklarację pochodzenia wystawioną retrospektywnie.

Artykuł 19

Upoważniony eksporter

1. Organy celne Umawiającej się Strony wywozu mogą – z zastrzeżeniem wymogów krajowych – upoważnić każdego eksportera mającego swoją siedzibę na terytorium tej Umawiającej się Strony (zwanego dalej »upoważnionym eksporterem«) do sporządzania deklaracji pochodzenia niezależnie od wartości danych produktów.

2. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie przedstawia, w sposób przekonujący dla organów celnych, wszelkie gwarancje niezbędne do zweryfikowania statusu pochodzenia produktów oraz spełnienia pozostałych wymogów niniejszej konwencji.

3. Organy celne przyznają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który umieszcza się na deklaracji pochodzenia.

4. Organy celne weryfikują, czy upoważnienie jest wykorzystywane w prawidłowy sposób. Organy celne mogą wycofać upoważnienie, jeżeli upoważniony eksporter korzysta z niego w niewłaściwy sposób i jeżeli nie daje już gwarancji, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 20

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

1. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają właściwe organy celne Umawiającej się Strony wywozu na pisemny wniosek złożony przez eksportera lub, na odpowiedzialność eksportera, przez jego upoważnionego przedstawiciela.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia świadectwo przewozowe EUR.1 oraz formularz wniosku, których wzory znajdują się w załączniku IV do niniejszego dodatku. Formularze te wypełnia się w jednym z języków, w których sporządzona została niniejsza konwencja, oraz zgodnie z przepisami prawa krajowego państwa wywozu. Jeśli są one wypełniane odręcznie, wypełnia się je tuszem, drukowanymi literami. Opis produktów podaje się w polu do tego przeznaczonym, bez pozostawienia pustych wierszy. Jeżeli pole nie jest wypełnione w całości, poniżej ostatniego wiersza opisu należy nakreślić poziomą linię, przekreślając puste miejsce.

3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 musi być przygotowany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych Umawiającej się Strony wywozu, w której wystawiono dane świadectwo przewozowe EUR.1, wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających status pochodzenia przedmiotowych produktów oraz spełnienie pozostałych wymogów niniejszej konwencji.

4. Organy celne Umawiającej się Strony wywozu wystawiają świadectwo przewozowe EUR.1, jeżeli dane produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące i jeżeli spełniają one pozostałe wymogi niniejszej konwencji.

5. Organy celne wystawiające świadectwa przewozowe EUR.1 podejmują wszelkie kroki niezbędne do zweryfikowania statusu pochodzenia produktów i wypełnienia pozostałych wymogów niniejszej konwencji. W tym celu mają one prawo żądać przedstawienia wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych eksportera lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uznają za odpowiednie. Organy celne wystawiające świadectwa zapewniają także, aby formularze określone w ust. 2 niniejszego artykułu były należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający wszelką możliwość dodania fałszywych wpisów.

6. Datę wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 wskazuje się w polu 11 świadectwa przewozowego EUR.1.

7. Organy celne wystawiają świadectwo przewozowe EUR.1 i udostępniają je eksporterowi od chwili faktycznego dokonania wywozu lub zapewnienia go.

Artykuł 21

Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie

1. Niezależnie od przepisów art. 20 ust. 7 świadectwo przewozowe EUR.1 może być wyjątkowo wystawione po wywozie produktów, do których się odnosi, jeżeli:

a)nie zostało ono wystawione w momencie dokonywania wywozu z powodu błędów, niezamierzonych pominięć lub szczególnych okoliczności;

b)organom celnym przedstawiono w sposób przekonujący dowody potwierdzające, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało przyjęte przy przywozie z przyczyn technicznych;

c)miejsce przeznaczenia danych produktów nie było znane w momencie dokonywania wywozu i zostało ustalone w trakcie transportu lub składowania produktów oraz po ewentualnym podzieleniu przesyłek zgodnie z art. 14 ust. 3 lub

d)wystawiono świadectwo przewozowe EUR.1 na podstawie art. 8 ust. 4, a przy przywozie do innej Umawiającej się Strony wymagane jest stosowanie art. 8 ust. 3.

2. Na potrzeby zastosowania postanowień ust. 1 niniejszego artykułu eksporter podaje w swoim wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1, oraz uzasadnienie wniosku.

3. Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 retrospektywnie w terminie dwóch lat od daty wywozu i tylko po sprawdzeniu, czy informacje podane we wniosku eksportera są zgodne z informacjami zawartymi w odpowiedniej dokumentacji.

4. Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawione retrospektywnie opatruje się wpisem w języku angielskim: »ISSUED RETROSPECTIVELY«.

5. Wpis określony w ust. 4 umieszcza się w polu 7 świadectwa przewozowego EUR.1.

Artykuł 22

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

1. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 eksporter może wystąpić do organów celnych, które je wystawiły, o wydanie duplikatu na podstawie dokumentów eksportowych znajdujących się w ich posiadaniu.

2. Duplikat wystawiony w ten sposób opatruje się wpisem w języku angielskim:

»DUPLICATE«.

3. Wpis określony w ust. 2 umieszcza się w polu 7 duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

4. Duplikat, który opatruje się datą wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, obowiązuje od tej daty.

Artykuł 23

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia jest ważny przez dziesięć miesięcy od daty wystawienia lub sporządzenia na terytorium Umawiającej się Strony wywozu i musi zostać przedłożony w wymienionym okresie organom celnym Umawiającej się Strony przywozu.

2. Dowody pochodzenia przedstawiane organom celnym Umawiającej się Strony przywozu po upływie terminu ważności określonego w ust. 1 mogą zostać przyjęte na potrzeby zastosowania preferencji taryfowych, jeżeli nieprzedłożenie tych dokumentów przed upływem terminu ważności było spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.

3. W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem organy celne Umawiającej się Strony przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, jeżeli produkty zostały im przedłożone przed upływem terminu ważności.

Artykuł 24

Wolne obszary celne

1. Umawiające się Strony podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby sprzedawane produkty objęte dowodem pochodzenia, które podczas transportu korzystają z wolnych obszarów celnych znajdujących się na ich terytorium, nie były zastępowane innymi towarami ani poddawane zabiegom innym niż normalne czynności zapobiegające pogorszeniu ich stanu.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy produkty pochodzące z terytorium Umawiającej się Strony są przywożone do wolnego obszaru celnego na podstawie dowodu pochodzenia i są poddawane obróbce lub przetworzeniu, dopuszcza się możliwość wystawienia lub sporządzenia nowego dowodu pochodzenia, jeżeli obróbka lub przetworzenie, jakiemu zostały poddane, są zgodne z postanowieniami niniejszej konwencji.

Artykuł 25

Wymogi dotyczące przywozu

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym Umawiającej się Strony przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi na terytorium tej Strony.

Artykuł 26

Przywóz partiami

Jeżeli, na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne Umawiającej się Strony przywozu, produkty rozmontowane lub niezmontowane w rozumieniu reguły ogólnej nr 2a) interpretacji systemu zharmonizowanego ujęte w sekcjach XVI i XVII lub pozycjach 7308 i 9406 przywożone są partiami, organom celnym przedstawia się pojedynczy dowód pochodzenia wraz z przywozem pierwszej przesyłki.

Artykuł 27

Zwolnienie z dowodu pochodzenia

1. Produkty wysyłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub będące częścią bagażu osobistego podróżnych uznaje się za produkty pochodzące bez wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia, pod warunkiem że takie produkty nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszej konwencji oraz nie ma wątpliwości co do prawdziwości takiego zgłoszenia.

2. Przywozu nie uznaje się za przywóz w celach handlowych, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)przywóz ma charakter okazjonalny;

b)przywóz dotyczy wyłącznie produktów przeznaczonych do osobistego użytku odbiorców, podróżnych lub ich rodzin;

c)rodzaj i liczba produktów wyraźnie świadczą o ich niehandlowym przeznaczeniu.

3. Łączna wartość tych produktów nie może przekraczać 500 EUR w przypadku małych paczek lub 1 200 EUR w przypadku produktów stanowiących część osobistego bagażu podróżnych.

Artykuł 28

Niezgodności i pomyłki formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych urzędowi celnemu w celu dopełnienia formalności wymaganych przy przywozie produktów nie unieważnia samo w sobie dowodu pochodzenia, jeśli zostało należycie dowiedzione, że dokument ten rzeczywiście odpowiada przedłożonym produktom.

2. Oczywiste pomyłki formalne, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powodują odrzucenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli nie powodują wątpliwości co do prawidłowości oświadczeń złożonych w tych dokumentach.

Artykuł 29

Deklaracje dostawcy

1. W przypadku wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzenia deklaracji pochodzenia na terytorium Umawiającej się Strony w odniesieniu do produktów pochodzących, do których wytworzenia użyto towarów pochodzących z terytorium Umawiającej się Strony i poddanych obróbce lub przetworzeniu na terytorium tych Umawiających się Stron bez przyznania im preferencyjnego statusu pochodzenia zgodnie z art. 7 ust. 3 lub art. 7 ust. 4, uwzględnia się deklarację dostawcy wydaną dla tych towarów zgodnie z niniejszym artykułem.

2. Deklaracja dostawcy, o której mowa w ust. 1, stanowi dowód obróbki lub przetworzenia, jakim poddano dane towary na terytorium Umawiającej się Strony, na potrzeby ustalenia, czy produkty wytworzone z wykorzystaniem tych towarów można uznać za produkty pochodzące z terytorium danej Umawiającej się Strony wywozu oraz czy spełniają one pozostałe wymogi niniejszego dodatku.

3. Z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 4 dostawca sporządza odrębną deklarację dostawcy dla każdej przesyłki towarów, w formie przewidzianej w załączniku VI, na arkuszu papieru załączonym do faktury, specyfikacji wysyłkowej lub jakiegokolwiek innego dokumentu handlowego zawierającego opis danych towarów wystarczająco szczegółowy do ich identyfikacji.

4. Jeżeli dostawca regularnie zaopatruje konkretnego nabywcę w towary, co do których oczekuje się, że będą nadal w niezmiennym stopniu poddawane obróbce lub przetworzeniu na terytorium Umawiającej się Strony, może przedstawić pojedynczą deklarację dostawcy obejmującą kolejne przesyłki tych towarów (zwaną dalej »długoterminową deklaracją dostawcy«). Długoterminowa deklaracja dostawcy może co do zasady zachowywać ważność przez maksymalnie dwa lata od daty jej sporządzenia. Organy celne Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządza się deklarację, określają warunki, na jakich dopuszcza się możliwość przedłużenia tego terminu. Dostawca sporządza długoterminową deklarację dostawcy w formie przewidzianej w załączniku VII i opisuje w niej odpowiednie towary w sposób wystarczająco szczegółowy do ich identyfikacji. Deklarację należy przekazać odpowiedniemu nabywcy przed dostarczeniem mu pierwszej przesyłki towarów objętych tą deklaracją lub wraz z taką pierwszą przesyłką. Jeżeli długoterminowa deklaracja dostawcy nie ma już zastosowania do dostarczanych towarów, dostawca niezwłocznie informuje nabywcę o tym fakcie.

5. Deklaracje dostawcy, o których mowa w ust. 3 i 4, sporządza się na maszynie lub w postaci wydruku w jednym z języków niniejszej konwencji zgodnie z przepisami prawa krajowego Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządzana jest deklaracja, i opatruje się je oryginalnym, własnoręcznym podpisem dostawcy. Deklarację można również sporządzić pismem odręcznym; w takim przypadku spisuje się ją tuszem, drukowanymi literami.

6. Dostawca sporządzający deklarację musi być przygotowany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządzono deklarację, wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających prawidłowość informacji zawartych w tej deklaracji.

Artykuł 30

Kwoty wyrażone w euro

1. Na potrzeby stosowania art. 18 ust. 1 lit. b) i art. 27 ust. 3 w przypadkach, w których produkty zostały zafakturowane w walucie innej niż euro, kwoty w walutach krajowych Umawiających się Stron stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro są ustalane co roku przez poszczególne zainteresowane państwa.

2. Przesyłka podlega art. 18 ust. 1 lit. b) lub art. 27 ust. 3 poprzez odniesienie do waluty, w której sporządzono fakturę, stosownie do kwoty ustalonej przez zainteresowane państwo.

3. Kwoty wyrażone w danej walucie krajowej stanowią równowartość w tej walucie kwot wyrażonych w euro w pierwszym dniu roboczym października. Wysokość stosownych kwot przekazuje się Komisji Europejskiej do dnia 15 października i obowiązują one od dnia 1 stycznia następnego roku. Komisja Europejska powiadamia wszystkie zainteresowane państwa o wysokości stosownych kwot.

4. Dane państwo może zaokrąglić w górę lub w dół kwoty otrzymane po przeliczeniu kwoty wyrażonej w euro na swoją walutę krajową. Zaokrąglona kwota nie może różnić się od kwoty wynikającej z przeliczenia o więcej niż 5 %. Dane państwo może zachować bez zmian równowartość kwoty wyrażonej w euro w swojej walucie krajowej, jeżeli po przeliczeniu w ramach corocznego dostosowania przewidzianego w ust. 3 wzrost równowartości w walucie krajowej, przed zaokrągleniem, jest niższy niż 15 %. Równowartość w walucie krajowej może pozostać bez zmian, jeżeli przeliczenie doprowadziłoby do jej obniżenia.

5. Na wniosek którejkolwiek z Umawiających się Stron wspólny komitet dokonuje przeglądu kwot wyrażonych w euro. Dokonując tego przeglądu, wspólny komitet rozważa, na ile pożądane jest zachowanie skutków wspomnianych ograniczeń w ujęciu realnym. W tym celu może on podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w euro.

TYTUŁ VI

ZASADY WSPÓŁPRACY I DOWODY W POSTACI DOKUMENTÓW

Artykuł 31

Dowody w postaci dokumentów, przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1. Eksporter, który sporządził deklarację pochodzenia lub wystąpił z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1, przechowuje kopię tych dowodów pochodzenia i wszelkich dokumentów potwierdzających status pochodzenia produktu w formie papierowej lub elektronicznej przez okres co najmniej trzech lat od dnia wystawienia lub sporządzenia deklaracji pochodzenia.

2. Dostawca sporządzający deklarację dostawcy przechowuje kopie deklaracji oraz wszystkich faktur, specyfikacji wysyłkowych lub innych dokumentów handlowych, do których załączono tę deklarację, a także dokumentów, o których mowa w art. 29 ust. 6, przez okres co najmniej trzech lat.

Dostawca sporządzający długoterminową deklarację dostawcy przechowuje kopie deklaracji oraz wszystkich faktur, specyfikacji wysyłkowych lub innych dokumentów handlowych dotyczących towarów objętych tą deklaracją przesłanych danemu nabywcy, a także dokumentów, o których mowa w art. 29 ust. 6, przez okres co najmniej trzech lat. Okres ten liczy się od dnia upływu ważności długoterminowej deklaracji dostawcy.

3. Na potrzeby ust. 1 dokumenty potwierdzające status pochodzenia obejmują między innymi:

a)bezpośrednie dowody procesów przeprowadzonych przez eksportera lub dostawcę w celu otrzymania produktu, zawarte na przykład w jego księgach rachunkowych lub dokumentach wewnętrznych;

b)dokumenty potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, wystawione lub sporządzone na terytorium odpowiedniej Umawiającej się Strony zgodnie z jej prawem krajowym;

c)dokumenty potwierdzające obróbkę lub przetworzenie materiałów na terytorium odpowiedniej Umawiającej się Strony, sporządzone lub wystawione na terytorium tej Umawiającej się Strony zgodnie z jej prawem krajowym;

d)deklaracje pochodzenia lub świadectwa przewozowe EUR.1 potwierdzające status pochodzenia użytych materiałów, sporządzone lub wystawione na terytorium Umawiających się Stron zgodnie z niniejszą konwencją;

e)odpowiednie dowody dotyczące obróbki lub przetworzenia przeprowadzonych poza terytorium Umawiających się Stron zgodnie z art. 13 i 14, potwierdzające spełnienie wymogów ustanowionych w tych artykułach.

4. Organy celne Umawiającej się Strony wywozu wystawiające świadectwa przewozowe EUR.1 przechowują formularz wniosku, o którym mowa w art. 20 ust. 2, przez co najmniej trzy lata.

5. Organy celne Umawiającej się Strony przywozu przechowują przedłożone im deklaracje pochodzenia i świadectwa przewozowe EUR.1 przez co najmniej trzy lata.

6. Deklaracje dostawcy, sporządzone na terytorium Umawiającej się Strony, potwierdzające poddanie wykorzystanych materiałów obróbce lub przetworzeniu na terytorium tej Umawiającej się Strony, uważa się za dokument, o którym mowa w art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 3 i art. 29 ust. 6, wykorzystywany w celu potwierdzenia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją pochodzenia mogą zostać uznane za produkty pochodzące z terytorium tej Umawiającej się Strony oraz że spełniają one pozostałe wymogi przewidziane w niniejszym dodatku.

Artykuł 32

Rozstrzyganie sporów

Spory zaistniałe w związku z procedurami weryfikacji na podstawie art. 34 i 35, których nie można rozstrzygnąć pomiędzy organami celnymi wnioskującymi o przeprowadzenie weryfikacji a organami celnymi odpowiedzialnymi za jej przeprowadzenie, przekazuje się do rozpoznania organowi dwustronnemu ustanowionemu na mocy odpowiedniej umowy. Spory zaistniałe w związku z interpretacją niniejszej konwencji, niezwiązane z procedurami weryfikacji określonymi w art. 34 i 35, przekazuje się do rozpoznania wspólnemu komitetowi.

We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów pomiędzy importerem a organami celnymi Umawiającej się Strony przywozu podlega prawodawstwu tej Umawiającej się Strony.

TYTUŁ VII

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 33

Powiadamianie i współpraca

1. Organy celne Umawiających się Stron udostępniają sobie wzajemnie wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach celnych na potrzeby wystawiania świadectw przewozowych EUR.1 wraz z modelami numerów upoważnień przyznanych upoważnionym eksporterom oraz adresami organów celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw i deklaracji pochodzenia.

2. W celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszej konwencji Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnej pomocy za pośrednictwem właściwych organów celnych przy kontroli autentyczności świadectw przewozowych EUR.1, deklaracji pochodzenia, deklaracji dostawcy oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach.

Artykuł 34

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1. Późniejsze weryfikacje dowodów pochodzenia przeprowadza się wyrywkowo lub w każdym przypadku, kiedy organy celne Umawiającej się Strony przywozu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności takich dokumentów, statusu pochodzenia sprawdzanych produktów lub spełniania innych wymogów niniejszej konwencji.

2. Po złożeniu wniosku o przeprowadzenie późniejszej weryfikacji organy celne Umawiającej się Strony przywozu zwracają świadectwo przewozowe EUR.1 i fakturę, jeśli została przedłożona, oraz deklarację pochodzenia lub kopie tych dokumentów organom celnym Umawiającej się Strony wywozu, w razie potrzeby podając uzasadnienie wniosku o weryfikację. Wszelkie dokumenty i informacje wskazujące, że informacje podane w dowodzie pochodzenia są nieprawidłowe, przekazuje się wraz z wnioskiem o weryfikację.

3. Weryfikacji dokonują organy celne Umawiającej się Strony wywozu. W tym celu mają one prawo żądać przedstawienia wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych eksportera lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uznają za odpowiednie.

4. Jeżeli organy celne Umawiającej się Strony przywozu postanowią zawiesić przyznanie preferencyjnego traktowania sprawdzanych produktów do czasu uzyskania wyników weryfikacji, proponują one przyjmującemu zwolnienie produktów, stosując wobec nich wszelkie środki zabezpieczające uznane za konieczne.

5. Organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację informuje się możliwie najszybciej o wynikach weryfikacji. Wyniki takie muszą wyraźnie wskazywać, czy dokumenty są autentyczne oraz czy dane produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące z jednej z Umawiających się Stron i czy spełniają pozostałe wymogi niniejszej konwencji.

6. Jeśli w przypadkach uzasadnionej wątpliwości brak jest odpowiedzi w ciągu dziesięciu miesięcy od dnia złożenia wniosku o weryfikację lub jeśli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do ustalenia autentyczności danego dokumentu lub rzeczywistego pochodzenia produktów, organy celne wnioskujące o weryfikację odmawiają uprawnienia do skorzystania z preferencji, o ile nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności.

Artykuł 35

Weryfikacja deklaracji dostawcy

1. Późniejsze weryfikacje deklaracji dostawcy lub długoterminowych deklaracji dostawcy można przeprowadzać wyrywkowo lub w każdym przypadku, kiedy organy celne Umawiającej się Strony, na której terytorium uwzględniono takie deklaracje w celu wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzenia deklaracji pochodzenia, mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności takich dokumentów lub prawidłowości zawartych w nich informacji.

2. Na potrzeby wdrożenia ust. 1 organy celne Umawiającej się Strony, o której mowa w ust. 1, zwracają deklarację dostawcy lub długoterminową deklarację dostawcy oraz fakturę(-y), specyfikację(-e) wysyłkową(-e) lub inny(-e) dokument(-y) handlowy(-e) dotyczące towarów objętych tą deklaracją organom celnym kraju, w którym sporządzono deklarację, podając, w odpowiednich przypadkach, formalne lub merytoryczne uzasadnienie wniosku o przeprowadzenie weryfikacji.

Do wniosku o przeprowadzenie późniejszej weryfikacji organy celne dołączają wszelkie uzyskane dokumenty i informacje wskazujące, że informacje zawarte w deklaracji dostawcy lub długoterminowej deklaracji dostawcy są nieprawidłowe.

3. Weryfikacji dokonują organy celne Umawiającej się Strony, na której terytorium sporządzono deklarację dostawcy lub długoterminową deklarację dostawcy. W tym celu mają one prawo żądać przedstawienia wszelkich dowodów i przeprowadzać kontrole ksiąg rachunkowych dostawcy lub dokonywać wszelkich innych czynności kontrolnych, jakie uznają za odpowiednie.

4. Organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację informuje się możliwie najszybciej o wynikach weryfikacji. Wyniki te muszą wyraźnie wskazywać, czy informacje podane w deklaracji dostawcy lub długoterminowej deklaracji dostawcy są prawidłowe, oraz umożliwiać organom celnym ustalenie, czy i w jakim zakresie daną deklarację dostawcy można wziąć pod uwagę przy wystawianiu świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzaniu deklaracji pochodzenia.

Artykuł 36

Sankcje

Każda z Umawiających się Stron przewiduje możliwość nałożenia sankcji karnych, cywilnych lub administracyjnych z tytułu naruszenia jej prawodawstwa powiązanego z niniejszą konwencją.

TYTUŁ VIII

STOSOWANIE DODATKU I

Artykuł 37

Europejski Obszar Gospodarczy

Towary pochodzące z Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) w rozumieniu protokołu 4 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym uznaje się za pochodzące z Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinu lub Norwegii (»Strony EOG«) w przypadku ich wywozu odpowiednio z Unii Europejskiej, Islandii, Liechtensteinu lub Norwegii do Umawiającej się Strony niebędącej Stroną EOG, o ile między Umawiającą się Stroną przywozu a danymi Stronami EOG mają zastosowanie umowy o wolnym handlu.

Artykuł 38

Liechtenstein

Bez uszczerbku dla art. 2, z uwagi na unię celną między Szwajcarią a Liechtensteinem produkt pochodzący z Liechtensteinu uznaje się za produkt pochodzący ze Szwajcarii.

Artykuł 39

Republika San Marino

Bez uszczerbku dla art. 2, z uwagi na unię celną między Unią Europejską a Republiką San Marino produkt pochodzący z Republiki San Marino uznaje się za produkt pochodzący z Unii Europejskiej.

Artykuł 40

Księstwo Andory

Bez uszczerbku dla art. 2, z uwagi na unię celną między Unię Europejską a Księstwem Andory produkt pochodzący z Księstwa Andory klasyfikowany do działów 25–97 systemu zharmonizowanego uznaje się za produkt pochodzący z Unii Europejskiej.

Artykuł 41

Ceuta i Melilla

1. Na potrzeby niniejszej konwencji termin »Unia Europejska« nie obejmuje Ceuty i Melilli.

2. Na mocy protokołu 2 do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej oraz dostosowań w Traktatach 2 produkty pochodzące z Umawiającej się Strony innej niż Unia Europejska przywożone do Ceuty lub Melilli korzystają pod każdym względem z takiej samej procedury celnej, jaka jest stosowana wobec produktów pochodzących z obszaru celnego Unii Europejskiej. Umawiające się Strony inne niż Unia Europejska poddają przywożone produkty objęte odpowiednią umową i pochodzące z Ceuty i Melilli takiej samej procedurze celnej, jak produkty przywożone z Unii Europejskiej i pochodzące z niej.

3. Na potrzeby ust. 2 niniejszego artykułu w odniesieniu do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli stosuje się odpowiednio niniejszą konwencję, z zastrzeżeniem spełnienia szczególnych warunków określonych w załączniku V.

Załącznik I

Uwagi wstępne do wykazu w załączniku II

Uwaga 1 - Wprowadzenie ogólne

W niniejszym wykazie określono warunki, jakie muszą spełniać wszystkie produkty, by można było uznać je za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 4 tytułu II dodatku I. Istnieją cztery rodzaje reguł, które różnią się w zależności od produktów:

a)w wyniku obróbki lub przetwarzania nie zostaje przekroczona najwyższa dopuszczalna zawartość materiałów niepochodzących;

b)w wyniku obróbki lub przetwarzania czterocyfrowy kod pozycji lub sześciocyfrowy kod podpozycji systemu zharmonizowanego produktów wytworzonych staje się różny, odpowiednio, od czterocyfrowego kodu pozycji lub sześciocyfrowego kodu podpozycji użytych materiałów;

c)przeprowadza się określone czynności obróbki lub przetwarzania;

d)przeprowadza się obróbkę lub przetwarzanie określonych materiałów całkowicie uzyskanych.

Uwaga 2 - Struktura wykazu

2.1.Pierwsze dwie kolumny wykazu stanowią opis uzyskanego produktu. W kolumnie (1) podany jest numer pozycji lub numer działu używany w systemie zharmonizowanym, a w kolumnie (2) – stosowany w tym systemie opis towarów w odniesieniu do danej pozycji lub działu. W kolumnie (3) określono regułę dla każdego wpisu figurującego w pierwszych dwóch kolumnach. W przypadku gdy zapis w kolumnie (1) jest poprzedzony oznaczeniem »ex«, oznacza to, że reguła określona w kolumnie (3) odnosi się tylko do części tej pozycji, zgodnie z opisem w kolumnie (2).

2.2.Jeżeli w kolumnie (1) zebrano większą liczbę numerów pozycji albo podano numer działu i w związku z tym opis produktów w kolumnie (2) sformułowano ogólnie, odpowiednie reguły w kolumnie (3) stosuje się do wszystkich produktów, które w ramach systemu zharmonizowanego klasyfikowane są do pozycji danego działu lub do którejkolwiek z pozycji lub podpozycji zebranych w kolumnie (1).

2.3.Jeżeli w wykazie podane są różne reguły mające zastosowanie do różnych produktów w ramach jednej pozycji, to każde tiret zawiera opis odnoszący się do części pozycji, której dotyczą odpowiednie reguły z kolumny (3).

2.4.W przypadkach gdy w kolumnie (3) określono dwie alternatywne reguły rozdzielone słowem »lub«, eksporter może wybrać, którą regułę zastosować.

Uwaga 3 - Przykłady stosowania reguł

3.1.Art. 4 tytułu II dodatku I dotyczący produktów, które uzyskały status pochodzących i zostały następnie użyte do wytworzenia innych produktów, stosuje się niezależnie od tego, czy status ten został uzyskany w zakładzie, w którym użyto tych produktów, czy w innym zakładzie na terytorium Umawiającej się Strony.

3.2.Zgodnie z art. 6 tytułu II dodatku I przeprowadzone czynności obróbki lub przetwarzania muszą wykraczać poza zakres czynności opisanych w tym artykule. W przeciwnym wypadku towary nie kwalifikują się do przyznania im preferencyjnego traktowania taryfowego, nawet jeśli spełniają warunki określone w poniższym wykazie.

Z zastrzeżeniem art. 6 tytułu II dodatku I, reguły zawarte w wykazie określają minimalny wymagany stopień obróbki lub przetworzenia, przy czym przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia także nadaje status pochodzenia, natomiast przeprowadzenie obróbki lub przetworzenia w mniejszym zakresie nie może powodować nadania statusu pochodzenia.

Jeśli zatem reguła stanowi, że na pewnym etapie wytwarzania może zostać użyty materiał niepochodzący, to użycie takiego materiału na etapie wcześniejszym jest dopuszczone, a na etapie późniejszym nie jest dopuszczone.

Jeżeli natomiast reguła stanowi, że na pewnym etapie wytwarzania nie mogą zostać użyte materiały niepochodzące, to użycie takich materiałów na etapie wcześniejszym jest dopuszczone, a na etapie późniejszym nie jest dopuszczone.

Przykład: jeżeli zgodnie z regułą z wykazu ustanowioną dla działu 19 »materiały niepochodzące objęte pozycjami 1101–1108 nie mogą przekraczać 20 % masy«, to wykorzystywanie (tj. przywóz) zbóż objętych działem 10 (materiały na wcześniejszym etapie wytwarzania) nie podlega ograniczeniu.

3.3.Bez uszczerbku dla uwagi 3.2, jeśli w regule występuje sformułowanie »wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją«, mogą być użyte materiały objęte dowolną pozycją lub pozycjami (nawet opatrzone takim samym opisem i objęte taką samą pozycją jak produkt), jednak z zastrzeżeniem wszelkich szczególnych ograniczeń, które mogą być również zawarte w regule.

Jednakże sformułowanie »wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z innymi materiałami objętymi pozycją …« lub »wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, łącznie z innymi materiałami objętymi tą samą pozycją co produkt« oznacza, że mogą być użyte materiały objęte dowolną pozycją lub pozycjami z wyjątkiem tych, których opis jest identyczny z opisem produktu umieszczonym w kolumnie (2) wykazu.

3.4.Jeżeli reguła w wykazie stanowi, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może zostać użyty jeden lub więcej materiałów. Nie oznacza to, że należy użyć wszystkich materiałów.

3.5.Jeżeli reguła w wykazie stanowi, że produkt musi być wytworzony z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza użycia innych materiałów, które ze względu na swoje naturalne właściwości nie mogą spełniać tej reguły.

3.6.Jeżeli przedstawiona w wykazie reguła przewiduje dwie maksymalne wartości procentowe dla materiałów niepochodzących, które mogą być użyte, to tych wartości nie można sumować. Innymi słowy, maksymalna wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie może nigdy przekroczyć wyższej z podanych wartości procentowych. Ponadto poszczególne wartości procentowe nie mogą zostać przekroczone w odniesieniu do poszczególnych materiałów, do których mają zastosowanie.

Uwaga 4 - Przepisy ogólne dotyczące niektórych towarów rolnych

4.1.Towary rolne objęte działami 6, 7, 8, 9, 10, 12 oraz pozycją 2401, uprawiane lub zebrane na terytorium Umawiającej się Strony, traktuje się jako pochodzące z terytorium tej Umawiającej się Strony, nawet jeśli otrzymuje się je z przywożonych nasion, bulw, korzeni, sadzonek, szczepów, pędów, pąków lub innych żywych części roślin.

4.2.W przypadkach gdy zawartość niepochodzącego cukru w danym produkcie podlega ograniczeniom, przy obliczaniu takich ograniczeń uwzględniana jest łącznie masa cukrów objętych pozycjami 1701 (sacharoza) oraz 1702 (np. fruktoza, glukoza, laktoza, maltoza, izoglukoza lub cukier inwertowany) użytych do wytworzenia produktu końcowego oraz użytych do wytworzenia produktów niepochodzących, które weszły w skład produktu końcowego.

Uwaga 5 - Terminologia stosowana w odniesieniu do niektórych wyrobów włókienniczych

5.1.Określenie »włókna naturalne« jest używane w wykazie w odniesieniu do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne. Określenie to jest ograniczone do etapów poprzedzających przędzenie, włączając w to także odpady oraz, o ile nie wskazano inaczej, obejmuje ono również włókna zgrzebne, czesane lub inaczej przetworzone, ale nie przędzone.

5.2.Określenie »włókna naturalne« obejmuje włosie końskie objęte pozycją 0511, jedwab objęty pozycjami 5002 i 5003, jak również włókna wełniane, cienką lub grubą sierść zwierzęcą objęte pozycjami od 5101 do 5105, włókna bawełniane objęte pozycjami od 5201 do 5203 oraz pozostałe włókna roślinne objęte pozycjami od 5301 do 5305.

5.3.Użyte w wykazie określenia »masa włókiennicza«, »materiały chemiczne« oraz »materiały do produkcji papieru« opisują materiały nieklasyfikowane do działów 50–63, które mogą być użyte do wytworzenia sztucznych, syntetycznych lub papierowych włókien lub przędz.

5.4.Użyte w wykazie określenie »włókna odcinkowe chemiczne« odnosi się do kabla z włókna ciągłego syntetycznego lub sztucznego, włókien odcinkowych lub odpadów, objętych pozycjami od 5501 do 5507.

5.5.»Drukowanie« (w połączeniu z »tkaniem«, »dzianiem«, »tuftowaniem« lub »flokowaniem«) oznacza technikę, na skutek której materiałowi włókienniczemu nadaje się w sposób trwały obiektywną cechę, np. kolor, wzór, lub charakterystykę techniczną, przy użyciu sitodruku, druku na wałkach drukarskich, technik druku cyfrowego lub transferowego.

5.6.»Drukowanie (jako samodzielna czynność)« oznacza technikę, na skutek której materiałowi włókienniczemu nadaje się w sposób trwały obiektywną cechę, np. kolor, wzór, lub charakterystykę techniczną, przy użyciu sitodruku, druku na wałkach drukarskich, technik druku cyfrowego lub transferowego, oraz której towarzyszą przynajmniej dwie czynności przygotowawcze lub wykończeniowe (takie jak czyszczenie, wybielanie, merceryzacja, stabilizacja termiczna, drapanie, kalandrowanie, uodparnianie na kurczliwość, utrwalanie, dekatyzowanie, impregnowanie, reperowanie i robienie węzełków), pod warunkiem że wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie przekracza 50 % ceny ex-works produktu.

Uwaga 6 - Tolerancja odnosząca się do produktów wytworzonych z mieszaniny materiałów włókienniczych

6.1.Jeżeli danemu produktowi w wykazie towarzyszy odniesienie do niniejszej uwagi, warunki ustalone w kolumnie (3) tego wykazu nie mają zastosowania do żadnych podstawowych materiałów włókienniczych użytych do wytworzenia tego produktu, które stanowią razem 15 % lub mniej łącznej masy wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych. (zob. także uwagi 6.3 i 6.4).

6.2.Tolerancja określona w uwadze 6.1 może jednak mieć zastosowanie tylko do produktów mieszanych, które zostały wytworzone z dwóch lub większej liczby podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowymi materiałami włókienniczymi są:

–jedwab,

–wełna,

–gruba sierść zwierzęca,

–cienka sierść zwierzęca,

–włosie końskie,

–bawełna,

–materiały do produkcji papieru i papier,

–len,

–konopie siewne,

–juta i inne włókna tekstylne łykowe,

–sizal i pozostałe włókna tekstylne z rodzaju Agave,

–włókno kokosowe, manila, ramia i pozostałe włókna tekstylne roślinne,

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z polipropylenu,

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z poliestru,

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z poliamidu,

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z poliakrylonitrylu,

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z poliimidu,

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z politetrafluoroetylenu,

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z poli(siarczku fenylenu),

–syntetyczne włókna ciągłe chemiczne z poli(chlorku winylu),

–pozostałe syntetyczne włókna ciągłe chemiczne,

–sztuczne włókna ciągłe chemiczne z wiskozy,

–pozostałe sztuczne włókna ciągłe chemiczne z wiskozy,

–włókna ciągłe przewodzące prąd,

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z polipropylenu,

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliestru,

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliamidu,

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliakrylonitrylu,

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poliimidu,

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z politetrafluoroetylenu,

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poli(siarczku fenylu),

–syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z poli(chlorku winylu),

–pozostałe syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne,

–sztuczne włókna odcinkowe chemiczne z wiskozy,

–pozostałe sztuczne włókna odcinkowe chemiczne,

–przędza wykonana z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniowa,

–produkty objęte pozycją 5605 (przędza metalizowana) zawierające pasek składający się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego, nawet powlekanego proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, umieszczony i przyklejony przy pomocy przezroczystego lub kolorowego spoiwa między dwie warstwy tworzywa sztucznego,

–pozostałe produkty objęte pozycją 5605,

–włókna szklane,

–włókna metalowe,

–włókna mineralne.

6.3.W przypadku produktów zawierających »przędzę wykonaną z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniową« tolerancja (dopuszczalne odchylenie) w odniesieniu do tej przędzy wynosi 20 %.

6.4.W przypadku produktów zawierających »pasek składający się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego, nawet powlekanego proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, umieszczony i przyklejony przy pomocy przezroczystego lub kolorowego spoiwa między dwie warstwy tworzywa sztucznego« margines tolerancji wynosi 30 % w odniesieniu do tego paska.

Uwaga 7 - Inne tolerancje mające zastosowanie do niektórych wyrobów włókienniczych

7.1.Jeżeli wykaz zawiera odesłanie do niniejszej uwagi, materiały włókiennicze (z wyłączeniem podszewek i międzypodszewek), które nie spełniają reguły zawartej w kolumnie (3) wykazu dotyczącej przedmiotowych produktów gotowych, mogą być użyte, pod warunkiem że są klasyfikowane do innej pozycji niż ta, którą objęty jest produkt, oraz pod warunkiem, że wartość tych materiałów nie przekracza 15 % ceny ex-works produktu.

7.2.Bez uszczerbku dla uwagi 7.3, materiały, które nie są klasyfikowane do działów 50-63, mogą być swobodnie użyte do wytwarzania wyrobów włókienniczych niezależnie od tego, czy zawierają elementy włókiennicze.

7.3.W przypadku gdy stosowana jest reguła określająca procentową zawartość danego materiału, wartość niepochodzących materiałów, które nie są klasyfikowane do działów 50–63, musi być uwzględniona przy obliczaniu wartości zastosowanych materiałów niepochodzących.

Uwaga 8 - Definicja procesów specyficznych i prostych czynności przeprowadzanych na określonych produktach objętych działem 27

8.1.Na potrzeby pozycji ex 2707 i 2713 »procesami specyficznymi« są:

a)destylacja próżniowa,

b)redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania,

c)krakowanie,

d)reformowanie,

e)ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników,

f)proces obejmujący wszystkie następujące czynności: przetwarzanie przy użyciu stężonego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie ziemiami naturalnie aktywnymi, ziemiami aktywowanymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem,

g)polimeryzacja,

h)alkilacja,

i)izomeryzacja.

8.2.Na potrzeby pozycji 2710, 2711 i 2712 »procesami specyficznymi« są:

a)destylacja próżniowa,

b)redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania,

c)krakowanie,

d)reformowanie,

e)ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników,

f)proces obejmujący wszystkie następujące czynności: przetwarzanie przy użyciu stężonego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie ziemiami naturalnie aktywnymi, ziemiami aktywowanymi, aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem,

g)polimeryzacja,

h)alkilacja,

i)izomeryzacja,

j)wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710 – odsiarczanie z wykorzystaniem wodoru, prowadzące do obniżenia o co najmniej 85 % zawartości siarki w przetworzonych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T),

k)wyłącznie w odniesieniu do produktów objętych pozycją 2710 – odparafinowywanie z zastosowaniem procesu innego niż filtrowanie,

l)wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710 – poddawanie działaniu wodoru przy ciśnieniu powyżej 20 barów i temperaturze wyższej niż 250 °C przy użyciu katalizatora, do celów innych niż odsiarczanie, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów smarowych objętych pozycją ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie jest jednak uważane za proces specyficzny,

m)wyłącznie w odniesieniu do olejów opałowych objętych pozycją ex 2710 – destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że oddestylowane zostanie mniej niż 30 % objętości tych produktów, łącznie ze stratami, w 300 °C, przy zastosowaniu metody ASTM D 86,

n)wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż oleje napędowe i oleje opałowe objęte pozycją ex 2710 – poddawanie działaniu elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości,

o)wyłącznie w odniesieniu do produktów surowych (innych niż wazelina, ozokeryt, wosk montanowy lub wosk torfowy i parafina, zawierających mniej niż 0,75 % masy oleju) objętych pozycją ex 2712 – odolejanie w procesie krystalizacji frakcyjnej.

8.3.Na potrzeby pozycji ex 2707 i 2713 proste czynności, takie jak oczyszczanie, dekantacja, odsalanie, oddzielanie od wody, filtrowanie, barwienie, znakowanie, uzyskiwanie danej zawartości siarki poprzez wymieszanie produktów o różnej zawartości siarki lub wszelkiego rodzaju kombinacje tych lub podobnych czynności, nie nadają statusu pochodzenia.

Uwaga 9 – Definicja procesów specyficznych i czynności przeprowadzanych na określonych produktach

9.1. Produkty objęte działem 30 uzyskane na terytorium Umawiającej się Strony z wykorzystaniem kultur komórkowych uznaje się za pochodzące z terytorium tej Strony. »Kulturę komórkową« definiuje się jako hodowlę komórek ludzkich, zwierzęcych i roślinnych w kontrolowanych warunkach (takich jak określone temperatury, podłoże, mieszanka gazów, pH) poza organizmem żywym.

9.2.Produkty objęte działami 29 (z wyjątkiem podpozycji 2905.43–2905.44), 30, 32, 33 (z wyjątkiem pozycji i podpozycji 3302.10, 3301) 34, 35 (z wyjątkiem pozycji i podpozycji 35.01, 3502.11–3502.19, 3502.20, 35.05), 36, 37, 38 (z wyjątkiem pozycji i podpozycji 3809.10, 38.23, 3824.60, 38.26) i 39 (z wyjątkiem pozycji 39.16-39.26) uzyskane na terytorium Umawiającej się Strony w drodze fermentacji uznaje się za pochodzące z terytorium tej Strony. »Fermentacja« jest to proces biotechnologiczny, w którym komórki ludzkie, zwierzęce, roślinne, bakterie, drożdże, grzyby lub enzymy wykorzystuje się do wytworzenia produktów objętych działami 29–39.

9.3. Następujące procesy przetwarzania uważa się za wystarczające zgodnie z art. 4 ust. 1 w odniesieniu do produktów objętych działami 28, 29 (z wyjątkiem podpozycji 2905.43–2905.44), 30, 32, 33 (z wyjątkiem pozycji i podpozycji 3302.10, 3301) 34, 35 (z wyjątkiem pozycji i podpozycji 35.01, 3502.11–3502.19, 3502.20, 35.05), 36, 37, 38 (z wyjątkiem pozycji i podpozycji 3809.10, 38.23, 3824.60, 38.26) i 39 (z wyjątkiem pozycji 39.16-39.26):

–Reakcja chemiczna: »Reakcja chemiczna« jest to proces (w tym proces biochemiczny), którego skutkiem jest cząsteczka o nowej strukturze, powstała w wyniku zerwania wiązań wewnątrzcząsteczkowych i utworzenia nowych wiązań wewnątrzcząsteczkowych lub w wyniku zmiany przestrzennego rozmieszczenia atomów w cząsteczce. Reakcję chemiczną można wyrazić poprzez zmianę »numeru CAS«.

Na potrzeby określenia pochodzenia nie uwzględnia się następujących procesów: a) rozpuszczanie w wodzie lub innych rozpuszczalnikach; b) eliminacja rozpuszczalników, w tym wody będącej rozpuszczalnikiem lub c) dodanie lub eliminacja wody krystalizacyjnej. Reakcję chemiczną zgodną z powyższą definicją uznaje się za nadanie statusu pochodzenia.

–Mieszaniny i mieszanki: Zamierzone i proporcjonalnie kontrolowane mieszanie lub sporządzanie mieszanin (w tym rozpraszanie) materiałów, inne niż dodanie rozcieńczalników, w celu spełnienia z góry określonych specyfikacji, które prowadzi do wyprodukowania towaru o właściwościach chemicznych lub fizycznych mających znaczenie dla przeznaczenia lub wykorzystania towaru i odmiennych od materiałów wsadowych, uznaje się za nadanie statusu pochodzenia.

–Oczyszczanie: Oczyszczanie uznaje się za nadanie statusu pochodzenia, jeżeli oczyszczanie mające miejsce na terytorium Umawiających się Stron skutkuje spełnieniem jednego z poniższych warunków:

a)oczyszczanie towaru prowadzące do eliminacji co najmniej 80 % zawartości istniejących zanieczyszczeń lub

b)zmniejszenie lub eliminacja zanieczyszczeń prowadzące do powstania towaru odpowiedniego do jednego lub większej liczby z poniższych zastosowań:

(i)substancje klasy farmaceutycznej, medycznej, kosmetycznej, weterynaryjnej lub spożywczej;

(ii)produkty chemiczne i odczynniki do zastosowań analitycznych, diagnostycznych lub laboratoryjnych;

(iii)części składowe i komponenty do zastosowania w mikroelektronice;

(iv)specjalistyczne zastosowania optyczne;

(v)zastosowania biotechniczne (np. do kultury komórkowej, w inżynierii genetycznej lub jako katalizator);

(vi)nośniki stosowane w procesie rozdzielania lub

(vii)zastosowania klasy jądrowej.

–Zmiana wielkości cząstek: Zamierzoną i kontrolowaną zmianę wielkości cząstek towaru inną niż przez zwykłe rozdrabnianie lub wyciskanie, prowadzącą do uzyskania przez towar określonej wielkości cząstek, określonej dystrybucji wielkości cząstek lub określonej powierzchni, mających znaczenie dla przeznaczenia powstałego towaru, oraz właściwości chemicznych lub fizycznych odmiennych od materiałów wsadowych, uznaje się za nadanie statusu pochodzenia.

–Materiały wzorcowe: Materiały wzorcowe (w tym roztwory wzorcowe) to preparaty odpowiednie do celów analitycznych, pomiarowych lub referencyjnych, charakteryzujące się precyzyjnie określonym stopniem czystości lub proporcjami składników certyfikowanymi przez producenta. Produkcję materiałów wzorcowych uznaje się za nadanie statusu pochodzenia.

–Separacja izomerów: Wyizolowanie lub separację izomerów z mieszaniny izomerów uznaje się za nadanie statusu pochodzenia.

Załącznik II

Wykaz procesów obróbki lub przetwarzania, którym należy poddać materiały niepochodzące, aby wytworzony produkt mógł uzyskać status pochodzenia