KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 7.12.2022

COM(2022) 697 final

2022/0403(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia [xxx] r.
zmieniające rozporządzenia (UE) nr 648/2012, (UE) nr 575/2013 i (UE) 2017/1131 w zakresie środków mających na celu ograniczenie nadmiernych ekspozycji wobec kontrahentów centralnych z państw trzecich oraz zwiększenie efektywności unijnych rynków usług rozliczeniowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

{SEC(2022) 697 final} - {SWD(2022) 697 final} - {SWD(2022) 698 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

EMIR przyjęto w następstwie kryzysu finansowego, który miał miejsce w latach 2008/2009, aby dążyć do osiągnięcia stabilności finansowej oraz zwiększyć przejrzystość, jednolitość i tym samym bezpieczeństwo rynków. Zgodnie z EMIR transakcje na instrumentach pochodnych należy zgłaszać, aby zapewnić przejrzystość rynku dla organów regulacyjnych i organów nadzoru, a ryzyko związane z takimi transakcjami należy odpowiednio ograniczać przez rozliczanie centralne za pośrednictwem CCP lub wymianę zabezpieczeń (tak zwany depozyt zabezpieczający) w przypadku transakcji dwustronnych. Od czasu przyjęcia EMIR nastąpił znaczny rozwój CCP i wzrost zarządzanego przez nich ryzyka.

W 2017 r. Komisja opublikowała dwa wnioski ustawodawcze zmieniające EMIR – oba zostały przyjęte przez współprawodawców w 2019 r. W EMIR znowelizowanym w ramach programu REFIT 3 dostosowano niektóre wymogi EMIR w celu zapewnienia zarówno proporcjonalności tych wymogów, jak i stabilności finansowej. Uznając pojawiające się kwestie związane z rosnącą koncentracją ryzyka w CCP, w szczególności CCP z państw trzecich, w drodze EMIR 2.2 4 zmieniono ramy nadzorcze i określono proces oceny systemowego charakteru CCP z państw trzecich przeprowadzanej przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) we współpracy z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) i emisyjnymi bankami centralnymi. EMIR uzupełniono rozporządzeniem w sprawie działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do CCP 5 , przyjętym w 2020 r. 6 , w celu przygotowania się na mało prawdopodobną – choć niosącą za sobą poważne skutki – sytuację, w której CCP z UE staje w obliczu poważnych trudności finansowych 7 .

Mimo że EMIR stanowi solidne ramy rozliczania centralnego, niektóre obszary obecnie obowiązujących ram nadzorczych okazały się nadmiernie skomplikowane. W rezultacie CCP z UE mają ograniczoną zdolność przyciągania klientów zarówno w UE, jak i poza jej granicami. Stosowane przez organy nadzoru procedury zatwierdzania nowych usług i działalności rozliczeniowych planowanych przez CCP z UE, a także zmian w ich modelach ryzyka w wielu przypadkach są niepotrzebnie długie i uciążliwe. Obecnie obowiązujące przepisy mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i dobrej kondycji CCP z UE, ale cel ten można osiągnąć na wiele sposobów, a obecnie stosowane procesy są kwestionowane ze względu na wolne tempo ich realizacji i, niekiedy, ich nieproporcjonalność względem planowanej zmiany. Zatwierdzenie nowego produktu nie powinno trwać latami, a zmiany w modelach ryzyka należy wprowadzać szybko, aby odzwierciedlić zmieniającą się sytuację rynkową i gospodarczą. Opóźnienia w zatwierdzaniu skutkują wzrostem kosztów i ograniczeniem atrakcyjności CCP z UE, a tym samym UE jako miejsca prowadzenia interesów. Celem wniosku jest ograniczenie tych przeszkód w celu propagowania nowoczesnych i konkurencyjnych CCP w UE, którzy są w stanie przyciągnąć klientów.

EMIR stanowi kompleksowe i solidne ramy ostrożnościowe w odniesieniu do CCP, a niedawno przyjęte rozporządzenie w sprawie działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do CCP przyczynia się do dalszej poprawy kondycji CCP z UE. Niniejszy wniosek służy temu, aby solidne przepisy i nadzór w UE nadal stanowiły podstawę rozwoju unijnego ekosystemu rozliczania centralnego. Solidni i bezpieczni CCP zwiększają zaufanie do systemu finansowego i w istotny sposób wspierają płynność kluczowych rynków. Bezpieczny, solidny i odporny ekosystem rozliczeniowy jest warunkiem wstępnym jego dalszego rozwoju. Unijny ekosystem rozliczania centralnego powinien umożliwiać unijnym przedsiębiorstwom skuteczne i bezpieczne zabezpieczenie się przed ryzykiem, chroniąc jednocześnie szerzej rozumianą stabilność finansową. W ten sposób rozliczanie centralne będzie wspierać unijną gospodarkę. Niniejszy wniosek ma na celu poprawę sytuacji przedsiębiorstw, które będą w stanie przewidzieć potrzeby w zakresie płynności związane z rozliczaniem centralnym. Konkurencyjny i efektywny unijny ekosystem rozliczeniowy zwiększy skalę działalności w zakresie rozliczania centralnego, ale rozliczanie centralne wiąże się również z ryzykiem, ponieważ oznacza centralizację transakcji w kilku CCP o istotnym znaczeniu z punktu widzenia całego systemu finansowego. W związku z tym CCP muszą odpowiednio zarządzać takim ryzykiem i nadal podlegać ścisłemu nadzorowi zarówno na poziomie krajowym, jak i na szerszym poziomie unijnym. Niniejszy wniosek ma zatem na celu zapewnienie solidnego i wspólnego nadzoru w oparciu o obecnie funkcjonujący w UE system nadzoru.

Ponadto od 2017 r. wielokrotnie wyrażano obawy dotyczące utrzymującego się ryzyka dla stabilności finansowej UE, które wynika z nadmiernej koncentracji rozliczania w kilku CCP z państw trzecich, w szczególności w przypadku scenariusza warunków skrajnych. Wydarzenia stanowiące wysokie ryzyko – choć są mało prawdopodobne – mogą mieć miejsce i UE musi być na nie przygotowana 8 . Chociaż CCP z UE zasadniczo okazali się odporni, doświadczenie pokazuje, że można wzmocnić unijny ekosystem rozliczeniowy z korzyścią dla stabilności finansowej. Otwarta strategiczna autonomia oznacza jednak również, że UE musi sama zabezpieczyć się przed ryzykiem dla stabilności finansowej, które może powstać w przypadku, gdy uczestnicy rynku UE są nadmiernie uzależnieni od podmiotów z państw trzecich, ponieważ może to być źródłem ich podatności. Niniejszy wniosek ma zatem na celu zwiększenie proporcjonalności ram równoważności określonych w EMIR i lepsze dostosowanie współpracy z zagranicznymi organami nadzoru, mając na uwadze ryzyko stwarzane przez CCP z siedzibą w państwach trzecich oraz bez uszczerbku dla konieczności zapewnienia solidnych przepisów z punktu widzenia państw trzecich. Proponuje się również uproszczenie procedury równoważności w przypadku szczególnie niskiego ryzyka związanego z rozliczaniem centralnym w państwie trzecim. Ponadto niniejszy wniosek ma na celu budowanie zdolności UE w zakresie rozliczania centralnego i tym samym zwiększenie płynności CCP z UE, aby ograniczyć ryzyko, jakim dla stabilności finansowej UE są nadmierne ekspozycje wobec CCP z państw trzecich. W niniejszym wniosku nakłada się zatem na wszystkich uczestników rynku objętych obowiązkiem rozliczania wymóg posiadania aktywnych rachunków prowadzonych przez CCP z UE do celów rozliczania produktów, które ESMA uznał za produkty o istotnym znaczeniu systemowym dla stabilności finansowej UE.

Niniejszy wniosek uzupełnia się wnioskiem dotyczącym dyrektywy wprowadzającej ograniczoną liczbę zmian w dyrektywie 2013/36/UE 9 („dyrektywa w sprawie wymogów kapitałowych” lub „CRD”), dyrektywie (UE) 2019/2034 10 („dyrektywa w sprawie firm inwestycyjnych” lub „IFD”) i dyrektywie 2009/65/WE 11 („dyrektywa w sprawie przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe” lub „dyrektywa UCITS”) w odniesieniu do sposobu traktowania ryzyka koncentracji z tytułu ekspozycji wobec kontrahentów centralnych i ryzyka kontrahenta w przypadku rozliczanych centralnie transakcji na instrumentach pochodnych. Zmiany te są niezbędne do zapewnienia osiągnięcia celów przedmiotowego przeglądu EMIR i zagwarantowania spójności. Te dwa wnioski należy zatem czytać łącznie.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Po drugie, konkurencyjni, odpowiednio rozwinięci i odporni CCP z UE stanowią warunek wstępny otwartej strategicznej autonomii UE. W komunikacie Komisji dotyczącym otwartej strategicznej autonomii 13 określono sposoby zwiększenia przez UE swojej otwartej strategicznej autonomii w obszarach makroekonomii i finansów poprzez w szczególności, ale nie wyłącznie, dalszy rozwój i zwiększenie odporności infrastruktur rynku finansowego UE. Budowanie silnego unijnego systemu rozliczania centralnego o znacznych zdolnościach powoduje ograniczenie ryzyka wynikającego z nadmiernego uzależnienia od CCP z państw trzecich i ich organów nadzoru.

Po trzecie, niedawne wydarzenia na rynkach energii, tj. problemy z płynnością doświadczane przez szereg przedsiębiorstw energetycznych w związku z korzystaniem z rynków instrumentów pochodnych, uwidoczniły również konieczność zwiększenia skuteczności EMIR tak, aby ryzyko dla stabilności finansowej UE nadal było ograniczone w świetle nowych wyzwań. Oznacza to budowanie bezpiecznego, solidnego i konkurencyjnego unijnego ekosystemu rozliczania centralnego odpornego na wstrząsy gospodarcze.

•Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

W EMIR określa się ramy regulacyjne i nadzorcze mające zastosowanie zarówno do CCP mających siedzibę w UE, jak i do CCP z państw trzecich, którzy świadczą usługi rozliczania centralnego członkom rozliczającym lub systemom obrotu mającym siedzibę w UE. Podstawą prawną EMIR jest art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), ponieważ ustanawia się w nim wspólne przepisy dotyczące instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, CCP i repozytoriów transakcji w celu uniknięcia rozbieżnych środków bądź praktyk krajowych, a także zakłóceń w należytym funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, przy jednoczesnym zapewnieniu stabilności finansowej. Mając na uwadze, że niniejsza inicjatywa obejmuje propozycje dalszych środków z zakresu polityki zapewniających osiągnięcie tych celów, powiązany wniosek ustawodawczy należy przyjąć na tej samej podstawie prawnej.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Państwa członkowskie nie są w stanie same wyeliminować zidentyfikowanych w ocenie skutków problemów, które wymagają podjęcia działania przez UE. W drodze niniejszego wniosku zmienia się rozporządzenie EMIR, w szczególności w celu uatrakcyjnienia CCP z UE przez zwiększenie ich zdolności do wprowadzania na rynek nowych produktów oraz ograniczenie kosztów przestrzegania przepisów i umocnienie nadzoru na szczeblu UE nad CCP z UE. Działanie UE będzie zatem skutkowało ograniczeniem nadmiernego uzależnienia UE od CCP z państw trzecich i tym samym ryzyka dla stabilności finansowej UE. Bezpieczny, solidny, efektywny i konkurencyjny rynek usług rozliczania centralnego przyczynia się do tworzenia głębszych i bardziej płynnych rynków w UE i ma podstawowe znaczenie w kontekście prawidłowo funkcjonującej unii rynków kapitałowych.

Państwa członkowskie i krajowe organy nadzoru nie są w stanie same wyeliminować ryzyka systemowego stwarzanego przez CCP, którzy są w bardzo dużym stopniu zintegrowani oraz połączeni wzajemnie i którzy prowadzą działalność transgraniczną wykraczającą poza zakres jurysdykcji krajowych. Nie są one również w stanie ograniczyć ryzyka wynikającego z rozbieżnych krajowych praktyk nadzorczych. Ponadto państwa członkowskie nie mogą same zwiększyć atrakcyjności CCP z UE i rozwiązać problemu niedoskonałości ram współpracy krajowych organów nadzoru i organów UE. Państwa członkowskie nie są zatem w stanie zapewnić w wystarczającym stopniu osiągnięcia celu EMIR polegającego na zwiększeniu bezpieczeństwa, solidności, efektywności i konkurencyjności CCP z UE na jednolitym rynku i zapewnieniu stabilności finansowej, co współprawodawcy uznali w 2012 r., przyjmując EMIR (oraz w 2019 r., przyjmując EMIR znowelizowane w ramach programu REFIT i EMIR 2.2). W związku z tym ze względu na skalę działań możliwe jest lepsze osiągnięcie tych celów na poziomie UE zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej.

•Proporcjonalność

•Wybór instrumentu

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post/oceny adekwatności obowiązującego prawodawstwa

Służby Komisji przeprowadziły szerokie konsultacje z udziałem wielu różnych zainteresowanych stron, w tym organów UE (EBC, Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS), Europejskie Urzędy Nadzoru (EUN)), państw członkowskich, członków Komisji Gospodarczej i Monetarnej Parlamentu Europejskiego, sektora usług finansowych (banki, fundusze emerytalne, fundusze inwestycyjne, zakłady ubezpieczeń itp.), a także przedsiębiorstw niefinansowych, aby ocenić, czy w ramach EMIR w wystarczającym stopniu zapewnia się stabilność finansową UE. Proces te pozwolił wykazać utrzymujące się ryzyko dla stabilności finansowej UE, które wynika z nadmiernej koncentracji rozliczania w kilku CCP z państw trzecich. Ryzyko to jest szczególnie istotne w przypadku scenariusza warunków skrajnych.

Biorąc pod uwagę stosunkowo niedawne wejście w życie EMIR 2.2 oraz fakt, że niektóre wymogi nie mają jeszcze zastosowania 15 , służby Komisji nie uznały jednak za stosowne przygotowania pełnej równoległej oceny całych ram. W zamian z góry określono główne obszary na podstawie informacji od zainteresowanych stron i analizy wewnętrznej (w sekcji 3 towarzyszącej oceny skutków zawierającej opis problemu szczegółowo wyjaśniono nieefektywność i nieskuteczność obowiązujących przepisów).

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

·ukierunkowane konsultacje Komisji prowadzone w dniach od 8 lutego do 22 marca 2022 r. 16  Zdecydowano, że konsultacje powinny być ukierunkowane, a pytania dotyczyły bardzo konkretnego i raczej technicznego zagadnienia. W ukierunkowanych konsultacjach za pośrednictwem formularza internetowego wzięło udział 71 zainteresowanych stron, a niektóre odpowiedzi o charakterze poufnym przesłano również pocztą elektroniczną;

·wystosowane przez Komisję zaproszenie do zgłaszania uwag w dniach od 8 lutego do 8 marca 2022 r. 17 ;

·konsultacje z zainteresowanymi stronami za pośrednictwem grupy roboczej ds. możliwości i wyzwań związanych z przenoszeniem instrumentów pochodnych ze Zjednoczonego Królestwa do UE, w pierwszej połowie 2021 r., w tym kilka spotkań informacyjnych z zainteresowanymi stronami w lutym, marcu i czerwcu 2021 r.;

·spotkanie z posłankami i posłami do Parlamentu Europejskiego w dniu 4 maja, a także późniejsze spotkania dwustronne;

·spotkania z ekspertami z państw członkowskich w dniach 30 marca 2022 r., 16 czerwca 2022 r. i 8 listopada 2022 r.;

·posiedzenia Komitetu ds. Usług Finansowych w dniach 2 lutego i 16 marca 2022 r.;

·posiedzenia Komitetu Ekonomiczno-Finansowego w dniach 18 lutego i 29 marca 2022 r.;

·dwustronne spotkania z zainteresowanymi stronami, jak również informacje poufne otrzymane od szerokiego grona zainteresowanych stron.

Główne wyniki tego procesu konsultacyjnego:

·Z prac, które rozpoczęły się w 2021 r., wynika, że poprawa atrakcyjności rozliczania, zachęcanie do rozwoju infrastruktur UE i wzmocnienie rozwiązań nadzorczych w UE będą wymagały czasu.

·Zidentyfikowano szereg środków, które mogłyby pomóc w zwiększeniu atrakcyjności CCP z UE i działalności rozliczeniowej w UE, a także zapewnić odpowiednie zarządzanie ryzykiem i nadzór nad nim.

·Te zidentyfikowane środki leżą nie tylko w zakresie kompetencji Komisji i współprawodawców, ale mogą również potencjalnie wymagać działań ze strony EBC, krajowych banków centralnych, EUN, krajowych organów nadzoru, CCP i banków.

·Z konsultacji wynika, że uczestnicy rynku zasadniczo preferują podejście rynkowe do środków regulacyjnych, aby zminimalizować koszty i zapewnić uczestnikom rynku UE utrzymanie międzynarodowej konkurencyjności. Środki regulacyjne spotkały się jednak z pewnym poparciem, zwłaszcza gdy umożliwiają szybszy proces zatwierdzania nowych produktów i usług CCP 18 .

·Środkami uznanymi za przydatne w celu zwiększenia atrakcyjności CCP z UE były: dysponowanie aktywnym rachunkiem prowadzonym przez CCP z UE, środki ułatwiające rozszerzenie usług świadczonych przez CCP z UE, rozszerzenie skali udziału uczestników rozliczających, zmiana zasad rachunkowości zabezpieczeń oraz poprawa warunków finansowania i zarządzania płynnością dla CCP z UE.

·zwiększenie atrakcyjności CCP z UE poprzez uproszczenie procedur dotyczących wprowadzania produktów oraz zmiany modeli i parametrów oraz wprowadzenie zatwierdzania/przeglądu opartych na braku sprzeciwu/ex post w przypadku niektórych zmian. Umożliwia to CCP z UE szybsze wprowadzanie nowych produktów i zmian modelu przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniego uwzględnienia ryzyka bez stwarzania zagrożenia dla stabilności finansowej, a zatem zwiększa konkurencyjność CCP z UE;

·zachęcanie do rozliczania centralnego w UE w celu zapewnienia stabilności finansowej poprzez wymaganie od członków rozliczających i klientów posiadania, bezpośrednio lub pośrednio, aktywnego rachunku prowadzonego przez CCP z UE, a także ułatwienie rozliczania przez klientów przyczyniające się do ograniczenia ekspozycji wobec CCP Tier II z państw trzecich i związanego z tym nadmiernego uzależnienia od takich CCP, które stanowi zagrożenie dla stabilności finansowej UE; 

·udoskonalenie oceny ryzyka transgranicznego i zarządzania takim ryzykiem poprzez zapewnienie organom w UE odpowiednich uprawnień i informacji na potrzeby monitorowania ryzyka związanego z CCP zarówno z UE, jak i z państw trzecich, w tym poprzez zacieśnienie ich współpracy w zakresie nadzoru w UE.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

·sprawozdania ESMA na podstawie art. 25 ust. 2c EMIR przedłożonego Komisji w grudniu 2021 r. 19 ; w sprawozdaniu uwzględniono również odpowiedzi na ankiety przeprowadzone przez ESMA i działania związane z gromadzeniem danych od CCP i uczestników rozliczających;

·odpowiedzi ERRS na konsultacje przeprowadzone przez ESMA na podstawie art. 25 ust. 2c EMIR, wydanej w grudniu 2021 r. 20 ;

·danych statystycznych Banku Rozrachunków Międzynarodowych;

·dokumentu Centrum Studiów nad Polityką Europejską, „Setting EU CCP policy – much more than meets the eye” („Ustalanie polityki CCP z UE – znacznie więcej niż się wydaje”), 2021 r. oraz

·bazy danych ClarusFT.

•Ocena skutków

·wyjaśnienie, co byłoby sukcesem i na czym będzie polegało jego skuteczne monitorowanie;

·rozszerzenie zakresu rozważanych wariantów;

·przedstawienie uzasadnienia i przewidywanego kształtu kluczowych środków, które zostaną uregulowane w drodze rozporządzenia wykonawczego, oraz wyjaśnienie kryteriów i parametrów, które będą stanowić podstawę ich opracowania.

Na podstawie oceny i porównania wszystkich wariantów strategicznych w ocenie skutków wskazano następujące preferowane warianty strategiczne:

·środki mające na celu zwiększenie atrakcyjności CCP z UE: za preferowany wariant uznano połączenie środków upraszczających procedury dotyczące wprowadzania produktów i zmiany modeli, a także wprowadzenie procedury zatwierdzania ex post/opartej na braku sprzeciwu w odniesieniu do niektórych zmian. Środki te uprościłyby obecne procedury, zachowując jednocześnie stabilność finansową. Jako odrębne warianty oceniono również uproszczenie procedur dotyczących wprowadzania produktów i zmiany modeli, a także wprowadzenie zatwierdzania/przeglądu ex post/opartych na braku sprzeciwu w odniesieniu do niektórych zmian. Ponieważ jednak każdy z nich tylko częściowo spełniałby założone cele, za najodpowiedniejsze z punktu widzenia osiągnięcia określonych celów uznano połączenie obu wariantów;

·środki mające na celu zachęcenie do rozliczania centralnego w UE służące ochronie stabilności finansowej: za najbardziej odpowiednie do osiągnięcia celów uznano połączenie różnych wariantów, które obejmowałyby następujące aspekty: (i) nałożenie na członków rozliczających i klientów wymogu posiadania aktywnego rachunku prowadzonego przez CCP z UE; (ii) zapewnienie zgodności z nowymi wymogami dotyczącymi działalności rozliczeniowej; (iii) zachęcenie – w drodze komunikatu – podmiotów publicznych, które dobrowolnie rozliczają się za pośrednictwem CCP, do przeprowadzania takich rozliczeń w UE oraz (iv) ułatwienie rozliczania centralnego. Połączenie tych wariantów pozwoliłoby rozwiązać problem nadmiernej zależności od CCP Tier II, zwiększyć skalę rozliczania centralnego w UE i usunąć przeszkody w związku z rozliczaniem centralnym. Niektóre z tych środków mogą wymagać określenia konkretnych aspektów w aktach poziomu 2. Warianty strategiczne oceniono również oddzielnie, ale uznano, że połączenie tych wariantów będzie najskuteczniejsze z punktu widzenia osiągnięcia celów;

·środki mające na celu udoskonalenie oceny ryzyka transgranicznego i zarządzania takim ryzykiem: ukierunkowane zmiany w obecnych ramach nadzorczych uznano za najbardziej odpowiednie i proporcjonalne, ponieważ zapewniają one właściwą równowagę między osiągnięciem celów obejmujących: (i) wzmocnienie ram dotyczących solidnego uwzględniania ryzyka transgranicznego, (ii) zwiększenie stabilności finansowej UE oraz (iii) zwiększenie atrakcyjności CCP z UE, przy jednoczesnym uznaniu, że decyzje dotyczące restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mające wpływ na CCP, członków rozliczających i klientów są podejmowane na szczeblu krajowym, a państwa członkowskie pozostają ostatecznie odpowiedzialne za wspieranie finansowe CCP, którzy uzyskali zezwolenie na prowadzenie działalności w ich jurysdykcji;

·całościowy pakiet wariantów będzie miał pozytywny wpływ na system rozliczania i rozrachunku transakcji w UE dzięki zwiększeniu atrakcyjności CCP z UE, zachęcaniu do przeprowadzania rozliczeń centralnych w UE, udoskonaleniu oceny ryzyka transgranicznego i zarządzania takim ryzykiem, a tym samym przyczynieniu się do konkurencyjności rynków finansowych UE oraz stabilności finansowej UE.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

1.Transakcje wewnątrzgrupowe

W EMIR przewidziano ramy zwalniające transakcje wewnątrzgrupowe (w wymiarze krajowym i transgranicznym) z obowiązku rozliczania na podstawie art. 4 oraz z wymogów dotyczących depozytów zabezpieczających na podstawie art. 11 tego rozporządzenia. Aby zapewnić większą pewność prawa i przewidywalność w kwestii ram ustanowionych na potrzeby decyzji wewnątrzgrupowych, konieczność wydania decyzji o równoważności zastępuje się wykazem jurysdykcji, w przypadku których nie można udzielać wyłączenia. Należy zatem zmienić art. 3 i zastąpić konieczność wydania decyzji o równoważności wykazem państw trzecich, w przypadku których nie należy udzielać wyłączenia, oraz uchylić art. 13. Tymi państwami trzecimi powinny być państwa figurujące w wykazie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki w systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, zgodnie z art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849, oraz państwa wymienione w załączniku I do unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych. Komisja jest także uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych w celu wskazywania państw trzecich, których podmioty nie mogą korzystać z opisanych wyłączeń, mimo że nie figurują w żadnym ze wspomnianych wykazów, ponieważ bycie podmiotem z państwa trzeciego wymienionym w tych wykazach niekoniecznie jest jedynym czynnikiem, który może wpływać na ryzyko, w tym ryzyko kontrahenta lub ryzyko prawne, związane z kontraktami pochodnymi.

2.Obowiązek rozliczania

W art. 4 wprowadza się zmiany w celu wdrożenia zwolnienia z obowiązku rozliczania w przypadku, gdy unijny kontrahent finansowy lub kontrahent niefinansowy podlegający obowiązkowi rozliczania na podstawie EMIR dokonuje transakcji z systemem programów emerytalnych ustanowionym w państwie trzecim, który został zwolniony z obowiązku rozliczania zgodnie z jego prawem krajowym.

3.Obowiązek rozliczania dla kontrahentów finansowych

W art. 4a wprowadza się zmiany, w związku z którymi przy obliczaniu pozycji względem progów na podstawie art. 4a EMIR bierze się pod uwagę wyłącznie te kontrakty pochodne, które nie są rozliczane przez CCP posiadającego zezwolenie udzielone zgodnie z art. 14 ani uznanego zgodnie z art. 25 tego rozporządzenia.

4.Aktywny rachunek

Wprowadza się nowy art. 7a w celu przeciwdziałania ryzyku związanemu z nadmiernymi ekspozycjami unijnych członków rozliczających i klientów wobec CCP z państw trzecich, którzy świadczą usługi rozliczeniowe uznane przez ESMA za usługi o istotnym znaczeniu systemowym, a tym samym zapewnienia integralności i stabilności systemu finansowego UE. W artykule tym na kontrahentów finansowych i niefinansowych podlegających obowiązkowi rozliczania nakłada się wymóg posiadania – bezpośrednio lub pośrednio – aktywnych rachunków prowadzonych przez CCP mających siedzibę w UE, rozliczania co najmniej określonej części usług uznanych za usługi o istotnym znaczeniu systemowym przez CCP z UE oraz składania sprawozdań na ten temat. Wymóg ten powinien prowadzić do ograniczenia nadmiernych ekspozycji w usługach rozliczeniowych o istotnym znaczeniu systemowym oferowanych przez odpowiednich CCP Tier II w zakresie niezbędnym do ochrony stabilności finansowej. ESMA, we współpracy z EUNB, EIOPA i ERRS oraz po konsultacji z ESBC, ustala szczegóły dotyczące kalibracji działalności, która ma być prowadzona na tych aktywnych rachunkach, oraz wymogi sprawozdawcze dotyczące transakcji rozliczanych na tych aktywnych rachunkach. Jeżeli ESMA przeprowadzi ocenę zgodnie z art. 25 ust. 2c, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego służącego wprowadzeniu zmian w wykazie kategorii kontraktów pochodnych, które podlegają wymogowi dysponowania aktywnym rachunkiem, poprzez dodanie lub usunięcie kategorii z tego wykazu.

5.Informacje dotyczące usług rozliczeniowych

Wprowadza się nowy art. 7b, aby zobowiązać członków rozliczających i klientów świadczących usługi rozliczeniowe do informowania swoich klientów o możliwości rozliczenia danego kontraktu przez CCP z UE.

W art. 7b na członków rozliczających z UE i na klientów z UE nakłada się również wymóg zgłaszania właściwemu organowi zakresu rozliczenia dokonanego przez CCP spoza UE. Aby zapewnić należyte określenie informacji, które mają zostać przedłożone, oraz ich przekazywanie w zharmonizowany sposób, ESMA jest zobowiązany opracować projekty regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych określających wymagane informacje.

6.Obowiązek zgłaszania

W art. 9 wprowadza się zmiany służące zniesieniu zwolnienia z wymogów dotyczących zgłaszania obowiązującego w odniesieniu do transakcji pomiędzy kontrahentami w ramach grupy, w przypadku których przynajmniej jeden kontrahent jest kontrahentem niefinansowym, aby zapewnić odpowiednią widoczność transakcji wewnątrzgrupowych.

7.Obowiązek rozliczania dla kontrahentów niefinansowych

W art. 10 wprowadza się zmiany mające na celu zobowiązanie ESMA do dokonywania przeglądu oraz, w stosownych przypadkach, doprecyzowania regulacyjnych standardów technicznych dotyczących kryteriów wykorzystywanych do ustalania, które kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w obiektywy i mierzalny sposób ograniczają ryzyko – tzw. wyłączenie dotyczące zabezpieczenia – a także kryteriów obowiązujących przy wyznaczaniu progów, aby należycie i precyzyjnie odzwierciedlić cechy charakterystyczne instrumentów pochodnych i powiązane z nimi ryzyko, a także aby ocenić, czy klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, tj. klasy obejmujące instrumenty pochodne na stopę procentową, walutowe instrumenty pochodne, kredytowe instrumenty pochodne i instrumenty pochodne na akcje, nadal można uznać za odpowiednie klasy. ESMA zachęca się m.in. do rozważenia możliwości zapewnienia większego stopnia szczegółowości w odniesieniu do towarowych instrumentów pochodnych oraz – w stosownych przypadkach – do zagwarantowania takiego większego stopnia szczegółowości.

W art. 10 wprowadza się również zmiany służące ustanowieniu wymogu brania pod uwagę przy obliczaniu pozycji względem progów wyłącznie tych kontraktów pochodnych, które nie są rozliczane przez CCP posiadającego zezwolenie udzielone zgodnie z art. 14 lub uznanego zgodnie z art. 25.

8.Techniki ograniczania ryzyka kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, nierozliczanych przez CCP

W art. 11 wprowadza się zmiany mające na celu wyznaczenie kontrahentom niefinansowym, na których po raz pierwszy nałożono wymóg wymiany zabezpieczeń w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nierozliczanych przez CCP, terminu na wdrożenie wynoszącego 4 miesiące, aby zapewnić im możliwość wynegocjowania i sprawdzenia ustaleń w zakresie wymiany zabezpieczeń.

EUNB może wydawać wytyczne lub zalecenia, aby zagwarantować spójny sposób stosowania procedur zarządzania ryzykiem we współpracy z pozostałymi EUN.

9.Zezwolenie na prowadzenie działalności przez CCP oraz rozszerzenie zakresu działalności i usług

W art. 14 i 15 wprowadza się zmiany służące wyjaśnieniu, że CCP posiadający zezwolenie powinni być również uprawnieni do świadczenia usług rozliczeniowych i prowadzenia działalności rozliczeniowej w odniesieniu do instrumentów niefinansowych w ramach posiadanego przez nich zezwolenia na świadczenie usług rozliczeniowych i prowadzenie działalności rozliczeniowej w odniesieniu do instrumentów finansowych.

10.Zezwolenie na prowadzenie działalności przez CCP, rozszerzenie zakresu działalności i usług oraz procedura udzielania zezwolenia i odrzucenia wniosku o udzielenie zezwolenia

W art. 14, 15 i 17 wprowadza się zmiany mające na celu zapewnienie skrócenia i zmniejszenia stopnia złożoności stosownych procedur służących rozszerzeniu zakresu produktów oferowanych przez CCP oraz zagwarantowanie większej pewności w kwestii wyniku tych procedur dla CCP z UE. Właściwe organy są zobowiązane do szybkiego potwierdzenia otrzymania wniosku i ocenienia, czy CCP przekazał wszystkie dokumenty wymagane do udzielenia zezwolenia lub zatwierdzenia rozszerzenia zakresu działalności i usług. Aby zapewnić załączanie przez CCP z UE wszystkich wymaganych dokumentów do składanych przez nie wniosków, ESMA jest zobowiązany opracować projekty regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych określających takie dokumenty, ich format i treść. Ponadto CCP powinien przesłać wszystkie dokumenty do centralnej bazy danych, gdzie powinny one zostać niezwłocznie udostępnione organowi właściwemu dla danego CCP, ESMA i kolegium. Co więcej, w trakcie ustalonego wcześniej okresu oceny organ właściwy dla CCP, ESMA i kolegium powinny kontaktować się ze sobą i kierować do CCP stosowne zapytania, aby zagwarantować sprawny i oparty na współpracy przebieg całej procedury.

11.Procedury oparte na braku sprzeciwu i procedury ex post w zakresie udzielania zgody na rozszerzenie zakresu działalności lub usług

Wprowadza się nowy art. 17a, aby zapewnić CCP możliwość skorzystania z opartej na braku sprzeciwu procedury uzyskiwania zezwolenia na świadczenie dodatkowych usług lub prowadzenie dodatkowej działalności zamiast standardowej procedury w tym zakresie, o ile wspomniane usługi i wspomniana działalność nie narażają CCP na dodatkowe ryzyko. W art. 17a wskazano usługi i działalność, które uznaje się za nieistotne i które powinny być w związku z tym zatwierdzane w drodze procedury opartej na braku sprzeciwu przeprowadzanej przez organ właściwy dla CCP – CCP może wówczas świadczyć takie usługi i prowadzić taką działalność, zanim właściwy dla niego organ otrzyma odpowiednią decyzję. Poza tymi przypadkami CCP może również zwrócić się do właściwego dla niego organu o przeprowadzenie procedury opartej na braku sprzeciwu, jeżeli stwierdzi, że proponowana dodatkowa usługa lub działalność nie doprowadziłaby do zwiększenia poziomu ryzyka, na jakie jest on narażony.

12.Procedura zasięgania opinii ESMA i kolegium

Wprowadza się nowy art. 17b, aby doprecyzować zakres działań, które należy podejmować, i procedurę, którą należy stosować, w przypadku gdy właściwy organ zdecyduje się zasięgnąć opinii ESMA i kolegium przed przyjęciem decyzji w zakresie nadzoru, o której wydanie CCP nie wnioskował, np. decyzji dotyczącej zgodności CCP z wymogami w zakresie prowadzenia ewidencji lub konfliktów interesów.

13.Kolegium i opinia kolegium

W art. 18 i 19 wprowadza się zmiany służące dalszemu usprawnieniu procesu sprawowania ustawicznego, opartego na współpracy nadzoru nad CCP. W następstwie tych zmian kolegium będzie również zobowiązane do wydania opinii w sytuacji, w której właściwy organ rozważa możliwość cofnięcia zezwolenia CCP, a także przy przeprowadzaniu przez właściwy organ corocznego przeglądu i oceny danego CCP. ESMA powinien zarządzać kolegiami ds. poszczególnych CCP z UE i im przewodniczyć; powinno przysługiwać mu również prawo głosu.

14.Cofnięcie zezwolenia

W art. 20 wprowadza się zmiany mające na celu zobowiązanie organu właściwego dla CCP do zasięgnięcia opinii ESMA i członków kolegium przed podjęciem przez ten organ decyzji o cofnięciu zezwolenia lub ograniczeniu zakresu określonej usługi lub działalności, z wyjątkiem sytuacji, w której podjęcie takiej decyzji jest pilnie wymagane.

15.Coroczny przegląd

W art. 21 wprowadza się zmiany służące wskazaniu, że w ramach corocznego przeglądu powinno się brać pod uwagę usługi świadczone lub działalność prowadzoną przez danego CCP bądź zmiany modelu wykorzystywane przez danego CCP na podstawie procedury opartej na braku sprzeciwu. Doprecyzowuje się w nim również częstotliwość publikowania sprawozdania z przeglądu (wspomniane sprawozdanie powinno być publikowane co najmniej raz do roku, w wyznaczonym wcześniej dniu). Ponadto we wspomnianym artykule wskazuje się, że sprawozdanie podlega zaopiniowaniu przez ESMA i kolegium.

16.Współpraca nadzorcza między właściwymi organami a ESMA w odniesieniu do CCP posiadających zezwolenie oraz procedura udzielania zezwolenia i odrzucenia wniosku o udzielenie zezwolenia

W art. 17 i 23a wprowadza się zmiany mające na celu zapewnienie ESMA możliwości wydania opinii skierowanej do organu właściwego dla CCP również w związku z corocznym przeglądem i oceną danego CCP, wymogami dotyczącymi depozytu zabezpieczającego oraz cofnięciem udzielonego mu zezwolenia. Przy wydawaniu tego rodzaju opinii ESMA jest zobowiązany do ocenienia zgodności danego CCP z odpowiednimi wymogami EMIR, koncentrując się w szczególności na zidentyfikowanym ryzyku transgranicznym lub na ryzyku dla stabilności finansowej UE.

Ponadto ESMA powinien opublikować informacje o tym, że dany właściwy organ nie stosuje się lub nie zamierza stosować się do jego opinii bądź do opinii kolegium lub do jakichkolwiek przewidzianych w tych opiniach warunków lub zaleceń. ESMA może również podać do wiadomości publicznej przedstawione przez właściwy organ uzasadnienie wyjaśniające, dlaczego nie zastosował się on do treści wspomnianych opinii.

W art. 23a wprowadza się zmiany służące doprecyzowaniu roli ESMA w procesie usprawniania koordynacji działań w sytuacjach nadzwyczajnych i oceniania ryzyka, w szczególności w kontekście transgranicznym.

17.Wspólne zespoły nadzorcze, procedury oparte na braku sprzeciwu w zakresie udzielania zgody na rozszerzenie zakresu działalności lub usług oraz przegląd i ocena

Wprowadza się nowy art. 23b, aby zacieśnić współpracę między organami zaangażowanymi w proces nadzoru nad posiadającymi zezwolenie CCP z UE poprzez tworzenie wspólnych zespołów nadzorczych. Zadania wspólnych zespołów nadzorczych obejmują: (i) przekazywanie informacji organowi właściwemu dla CCP w kontekście procedury opartej na braku sprzeciwu w zakresie przedłużenia aktualnego zezwolenia odpowiedniego CCP; (ii) zapewnianie wsparcia przy ustalaniu częstotliwości i poziomu szczegółowości przeglądu i oceny CCP oraz (iii) branie udziału w kontrolach w miejscu prowadzenia działalności.

18.Wspólny mechanizm monitorowania

Wprowadza się nowy art. 23c, aby ustanowić międzysektorowy mechanizm monitorowania zrzeszający organy Unii zaangażowane w proces nadzoru nad CCP z UE, członkami rozliczającymi z UE i klientami z UE. ESMA, we współpracy z pozostałymi organami uczestniczącymi we wspólnym mechanizmie monitorowania, będzie zobowiązany do przedstawiania Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdania rocznego dotyczącego wyników działalności w zakresie monitorowania na potrzeby przyszłych decyzji w zakresie polityki. ESMA może również wydać wytyczne lub zalecenia, jeżeli uzna, że właściwe organy nie wywiązują się ze spoczywającego na nich obowiązku zapewnienia zgodności członków rozliczających i klientów z wymogiem dysponowania aktywnym rachunkiem, lub jeżeli stwierdzi wystąpienie ryzyka dla stabilności finansowej UE.

19.Sytuacja nadzwyczajna

W art. 24 wprowadza się zmiany mające na celu dodatkowe wzmocnienie roli ESMA w sytuacjach nadzwyczajnych poprzez zapewnienie ESMA możliwości zwoływania posiedzeń komitetu nadzorczego ds. CCP z własnej inicjatywy albo na wniosek, potencjalnie w poszerzonym składzie, aby skutecznie koordynować działania podejmowane przez właściwe organy w odpowiedzi na wystąpienie sytuacji nadzwyczajnej. ESMA jest również uprawniony do zwrócenia się do uczestników rynku – w drodze zwykłego wezwania – o udzielenie jej informacji, jakie są mu potrzebne do wywiązania się ze spoczywających na nim obowiązków w zakresie koordynacji działań w takich przypadkach. ESMA może również wydawać zalecenia skierowane do organów właściwych dla CCP.

20.Komitet nadzorczy ds. CCP

W art. 24a wprowadza się zmiany służące zapewnieniu ESMA możliwości wyznaczenia i zidentyfikowania priorytetów w zakresie nadzoru, aby uwzględnić ryzyko transgraniczne, w tym ryzyko związane z wzajemnymi powiązaniami, ryzyko związane ze współzależnościami oraz ryzyko koncentracji. Ponadto w art. 24a wprowadza się zmiany mające na celu umożliwienie przedstawicielom emisyjnych banków centralnych brania udziału w posiedzeniach komitetu nadzorczego ds. CCP z UE, a także – w stosownych przypadkach – zapewnienie możliwości zapraszania przedstawicieli odpowiednich organów reprezentujących klientów i przedstawicieli organów UE do udziału w tych posiedzeniach.

21.Uznawanie CCP z państw trzecich

W art. 25 wprowadza się zmiany, aby doprecyzować, że w przypadku gdy ESMA podejmuje się dokonania przeglądu decyzji o uznaniu CCP z państw trzecich, dany CCP nie powinien być zobowiązany do złożenia nowego wniosku, ale powinien udostępnić ESMA wszelkie informacje niezbędne do dokonania takiego przeglądu.

W art. 25 wprowadza się również zmiany służące zagwarantowaniu w sytuacji, w której leży to w interesie Unii, możliwości zastosowania przez Komisję proporcjonalnego podejścia i zniesienia wymogu zobowiązującego państwo trzecie do dysponowania sprawnie działającym, równoważnym systemem uznawania CCP z państw trzecich przy podejmowaniu decyzji o równoważności w odniesieniu do tego państwa trzeciego.

W celu zapewnienia proporcjonalności uzgodnień o współpracy ESMA powinien dostosować je do specyfiki różnych jurysdykcji, przy uwzględnieniu CCP ustanowionych w odpowiednich jurysdykcjach. W przypadku CCP Tier II uzgodnienia o współpracy powinny obejmować szerokie spektrum informacji będących przedmiotem wymiany między ESMA a organami odpowiedniego państwa trzeciego; w uzgodnieniach tych powinno się również zawrzeć postanowienia zwiększające częstotliwość wymiany takich informacji.

Ponadto w art. 25 wprowadza się zmiany mające na celu zagwarantowanie uwzględnienia w uzgodnieniach o współpracy prawa ESMA do bycia informowanym o przypadkach, w których CCP Tier II jest zobowiązany do zwiększenia poziomu swojej gotowości na wypadek znalezienia się w trudnej sytuacji finansowej, m.in. poprzez opracowanie planu przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej, lub o przypadkach opracowania planów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przez właściwy organ w odpowiednim państwie trzecim. ESMA powinien być również informowany o kwestiach istotnych z punktu widzenia stabilności finansowej UE w związku z nadchodzącym kryzysem.

22.Ciągłe spełnianie warunków uznania

W art. 25b wprowadza się zmiany służące doprecyzowaniu, że CCP Tier II są zobowiązani do regularnego przekazywania ESMA odpowiednich informacji.

23.Cofnięcie uznania i publiczne ogłoszenie

W art. 25p i 25r wprowadza się zmiany mające na celu wyjaśnienie, że ESMA może cofnąć decyzję o uznaniu, jeżeli CCP spoza UE narusza jakiekolwiek wymogi przewidziane w EMIR, oraz wydać publiczne ogłoszenie w przypadku nieuiszczenia przez CCP stosownych opłat lub niepodjęcia przez niego działań naprawczych wymaganych przez ESMA.

24.Obowiązki informacyjne wobec właściwych organów

W art. 31 dotyczącym przekazywania informacji o zmianach kierownictwa CCP wprowadza się zmiany służące wyjaśnieniu przebiegu procedury związanej z gromadzeniem informacji i wydawaniem opinii przez ESMA i kolegium.

25.Opinie ESMA i kolegium

W art. 32, 35, 41 i 54 wprowadza się zmiany, aby doprecyzować kwestie związane z występowaniem do ESMA i kolegium z wnioskiem o wydanie opinii.

26.Wymogi dotyczące uczestnictwa i przepisy ogólne dotyczące wymogów organizacyjnych

W art. 26 i 37 wprowadza się zmiany w celu wyjaśnienia, że CCP nie powinni mieć możliwości pełnienia funkcji członków rozliczających innych CCP ani przyjmowania innych CCP bądź izb rozliczeniowych jako członków rozliczających lub pośrednich członków rozliczających.

27.Wymogi dotyczące uczestnictwa

W art. 37 wprowadza się zmiany, aby doprecyzować, że w przypadku gdy CCP zaakceptował lub zamierza zaakceptować kontrahentów niefinansowych w charakterze członków rozliczających, taki CCP powinien upewnić się, że określone dodatkowe wymogi dotyczące depozytów zabezpieczających i funduszy na wypadek niewykonania zobowiązania zostały spełnione. Kontrahenci niefinansowi nie mogą świadczyć usług rozliczeniowych na rzecz klientów i powinni mieć możliwość prowadzenia rachunków w CCP wyłącznie w odniesieniu do aktywów i pozycji utrzymywanych na swój własnych rachunek. Organ właściwy dla CCP powinien regularnie przekazywać ESMA i kolegium informacje na temat stosowności akceptowania kontrahentów niefinansowych w charakterze członków rozliczających. ESMA jest uprawniony do opracowywania projektów regulacyjnych standardów technicznych dotyczących elementów, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu kryteriów dostępu, i może wydać opinię w kwestii stosowności uzgodnień w tym zakresie po przeprowadzeniu doraźnej wzajemnej oceny.

28.Przejrzystość

W art. 38 wprowadza się zmiany służące zapewnieniu lepszej widoczności i większej przewidywalności wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego dla klientów i klientów pośrednich. Członkowie rozliczający i klienci świadczący usługi rozliczeniowe powinni zagwarantować przejrzystość względem swoich klientów.

29.Wymogi dotyczące depozytu zabezpieczającego

W art. 41 wprowadza się zmiany mające na celu zapewnienie ustawicznego dokonywania przez CCP zmian poziomów swoich depozytów zabezpieczających, biorąc jednocześnie pod uwagę potencjalnie procykliczne skutki takich zmian, odzwierciedlając aktualne warunki rynkowe oraz uwzględniając potencjalny wpływ pobierania i wypłacania przez nich depozytów zabezpieczających na podstawie notowań śróddziennych na poziom płynności swoich członków.

30.Środki kontroli ryzyka utraty płynności

W art. 44 wprowadza się zmiany służące lepszemu odzwierciedleniu podmiotów, w przypadku których niewykonanie zobowiązania mogłoby wywrzeć istotny wpływ na poziom płynności CCP poprzez zobowiązanie CCP do uwzględnienia ryzyka utraty płynności wynikającego z niewykonania zobowiązania przez co najmniej dwa podmioty, w tym przez członków rozliczających i dostawców usług wsparcia płynności.

31.Wymogi dotyczące zabezpieczenia

W art. 46 wprowadza się zmiany mające na celu zapewnienie możliwości uznawania gwarancji bankowych i gwarancji publicznych za wysoce płynne zabezpieczenia, o ile są one bezwarunkowo dostępne na żądanie w okresie likwidacji i po upewnieniu się, że CCP bierze je pod uwagę przy obliczaniu swojej łącznej ekspozycji względem banku. Ponadto przy zmianie poziomu redukcji wartości aktywów przyjmowanych jako zabezpieczenie CCP powinien brać pod uwagę wszelkie skutki o potencjalnie procyklicznym charakterze.

32.Przegląd modeli, stosowanie testu warunków skrajnych i weryfikacja historyczna

W art. 49 wprowadza się zmiany służące zapewnieniu skrócenia i zmniejszenia stopnia złożoności stosownych procedur, za pośrednictwem których CCP wprowadzają zmiany w modelach, oraz zagwarantowanie CCP większej pewności w kwestii wyniku tych procedur. Właściwe organy są zobowiązane do szybkiego potwierdzenia otrzymania wniosku o wprowadzenie zmiany w modelu poprzez ocenienie, czy CCP przekazał wszystkie wymagane dokumenty. Aby zapewnić załączanie przez CCP z UE wszystkich wymaganych dokumentów do składanych przez nich wniosków, ESMA jest zobowiązany opracować projekty regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych określających takie dokumenty, ich format i treść. Ponadto CCP powinien przesłać wszystkie dokumenty do centralnej bazy danych, gdzie powinny one zostać niezwłocznie udostępnione organowi właściwemu dla danego CCP, ESMA i kolegium. W art. 49 wprowadza się również możliwość przeprowadzenia procedury opartej na braku sprzeciwu zamiast standardowej procedury w celu zatwierdzenia zmian w modelach uznawanych za nieistotne oraz wskazuje się rodzaje zmian, które uznaje się za istotne. Jeżeli CCP uznaje zmianę za nieistotną, może rozpocząć korzystanie ze zmienionego modelu, zanim właściwy dla niego organ otrzyma odpowiednią decyzję.

33.Zmiany dotyczące sprawozdań i przeglądów

W art. 85 wprowadza się zmiany mające na celu nałożenie na Komisję obowiązku przedstawienia sprawozdania z oceny stosowania niniejszego rozporządzenia do [data przypadająca 5 lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Komisja jest zobowiązana przedłożyć to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wraz z wszelkimi stosownymi wnioskami. Ponadto w art. 85 skreśla się figurujący w nim obecnie wymóg przedłożenia sprawozdania do 2 stycznia 2023 r. ESMA jest również zobowiązany do przedłożenia sprawozdania na temat swojego personelu i zasobów do [data przypadająca 3 lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

34.Zmiany w rozporządzeniu w sprawie wymogów kapitałowych (CRR)

W art. 382 ust. 4 CRR 22 wprowadza się zmianę służącą dostosowaniu odpowiednich przepisów CRR do zmian zaproponowanych w niniejszym wniosku. Wspomniana zmiana ma na celu skorygowanie wymogu w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej, w szczególności poprzez doprecyzowanie, które transakcje wewnątrzgrupowe mogą zostać zwolnione z konieczności spełnienia tego wymogu.

35.Zmiany w rozporządzeniu w sprawie funduszy rynku pieniężnego (rozporządzenie w sprawie FRP)

W art. 17 rozporządzenia w sprawie FRP 23 wprowadza się zmiany dotyczące przepisów odnoszących się do polityki inwestycyjnej w zakresie limitów ryzyka kontrahenta. Skutkują one zwolnieniem transakcji na instrumentach pochodnych rozliczonych na szczeblu centralnym z limitów ryzyka kontrahenta ustanowionych w art. 17 ust. 4 i art. 17 ust. 6 lit. c) rozporządzenia w sprawie FRP. Ponadto w art. 2 dodaje się nowy pkt 24 zawierający definicję CCP.

2022/0403 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia [xxx] r.
zmieniające rozporządzenia (UE) nr 648/2012, (UE) nr 575/2013 i (UE) 2017/1131 w zakresie środków mających na celu ograniczenie nadmiernych ekspozycji wobec kontrahentów centralnych z państw trzecich oraz zwiększenie efektywności unijnych rynków usług rozliczeniowych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego 24 ,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 25 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 26 przyczynia się do ograniczenia ryzyka systemowego dzięki poprawie przejrzystości rynku instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz dzięki zmniejszeniu ryzyka kredytowego i ryzyka operacyjnego kontrahenta związanego z instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.

(2)Infrastruktury posttransakcyjne stanowią jeden z podstawowych elementów unii rynków kapitałowych i odpowiadają za szereg czynności posttransakcyjnych, w tym rozliczanie. Sprawnie działający i konkurencyjny system rozliczeniowy w Unii ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania unijnych rynków kapitałowych i stanowi fundament stabilności finansowej UE. Należy zatem przyjąć dodatkowe przepisy służące poprawie efektywności usług rozliczeniowych w Unii w ujęciu ogólnym, a w szczególności usług rozliczeniowych świadczonych przez kontrahentów centralnych (CCP), poprzez uproszczenie procedur, zwłaszcza w zakresie świadczenia dodatkowych usług lub prowadzenia dodatkowej działalności i wprowadzania zmian w modelach ryzyka CCP, poprzez zwiększenie płynności, poprzez zapewnienie warunków sprzyjających dokonywaniu rozliczeń za pośrednictwem CCP z Unii, poprzez zmodernizowanie ram prowadzenia działalności przez CCP oraz poprzez zapewnienie CCP i innym podmiotom finansowym elastyczności niezbędnej do konkurowania na jednolitym rynku.

(3)Aby przyciągnąć klientów, CCP muszą być bezpieczni i odporni. W rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 przewidziano środki służące poprawie przejrzystości rynków instrumentów pochodnych i ograniczaniu ryzyka poprzez dokonywanie rozliczeń i wymienianie się depozytami zabezpieczającymi. W tym kontekście CCP odgrywają ważną rolę w ograniczaniu ryzyka finansowego. Należy zatem przyjąć przepisy dodatkowo zwiększające stabilność CCP z Unii, w szczególności poprzez wprowadzenie zmian w niektórych aspektach ram regulacyjnych. Ponadto, uznając rolę CCP z Unii w utrzymywaniu stabilności finansowej UE, należy zwiększyć nadzór nad tymi CCP, zwracając szczególną uwagę na pełnioną przez nich funkcję w szerzej rozumianym systemie finansowym, a także na fakt, że świadczą oni usługi transgraniczne.

(4)Rozliczanie centralne to działalność o charakterze globalnym, a uczestnicy rynku z Unii są aktywni na poziomie międzynarodowym. Od chwili przyjęcia przez Komisję w 2017 r. wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1095/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do procedur i organów związanych z udzielaniem zezwolenia CCP oraz wymogów dotyczących uznawania CCP z państw trzecich 27 różne podmioty, w tym m.in. Europejski Urząd Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) 28 , wielokrotnie wyrażały jednak obawy dotyczące utrzymującego się ryzyka dla stabilności finansowej Unii wynikającego z nadmiernej koncentracji usług rozliczeniowych w niektórych CCP z państw trzecich, w szczególności z uwagi na potencjalne ryzyko, jakie może pojawić się w ramach scenariusza warunków skrajnych. W perspektywie krótkoterminowej, aby ograniczyć ryzyko wystąpienia zjawiska nagłych spadków spowodowanego nagłym zakłóceniem dostępu uczestników rynku z Unii do brytyjskich CCP w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii, Komisja przyjęła szereg decyzji o równoważności w celu utrzymania dostępu do CCP ze Zjednoczonego Królestwa. Komisja wezwała jednak uczestników rynku z Unii do ograniczenia swoich nadmiernych ekspozycji wobec CCP o znaczeniu systemowym spoza Unii w perspektywie średnioterminowej. Komisja ponowiła swój apel w styczniu 2021 r. w komunikacie pt. „Europejski system gospodarczy i finansowy: wspieranie otwartości, wytrzymałości i odporności” 29 . Ryzyko i skutki związane z nadmiernymi ekspozycjami wobec CCP o znaczeniu systemowym spoza Unii zostały zbadane w sprawozdaniu opublikowanym przez ESMA w grudniu 2021 r. 30 po przeprowadzeniu oceny zgodnie z art. 25 ust. 2c rozporządzenia (UE) nr 648/2012. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że niektóre usługi świadczone przez wspomnianych CCP o znaczeniu systemowym ze Zjednoczonego Królestwa miały na tyle istotne znaczenie systemowe, że uzgodnienia przewidziane obecnie w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 są niewystarczające do należytego zarządzania ryzykiem dla stabilności finansowej Unii. Aby ograniczyć potencjalne ryzyko dla stabilności finansowej Unii spowodowane dalszym nadmiernym opieraniem się na CCP o znaczeniu systemowym z państw trzecich, ale również aby zwiększyć proporcjonalność środków stosowanych w odniesieniu do tych CCP z państw trzecich, którzy stanowią mniejsze zagrożenie dla stabilności finansowej Unii, należy lepiej dostosować ramy wprowadzone rozporządzeniem (UE) 2019/2099 do ryzyka, z jakim wiąże się działalność różnych CCP z państw trzecich.

(5)W art. 4 ust. 2 i w art. 11 ust. 5–10 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 transakcje wewnątrzgrupowe zwolniono z obowiązku rozliczania i wymogów dotyczących depozytów zabezpieczających. Aby zapewnić większą pewność prawa i przewidywalność w kwestii ram ustanowionych na potrzeby transakcji wewnątrzgrupowych, decyzje o równoważności, o których mowa w art. 13 tego rozporządzenia, powinny zostać zastąpione prostszymi ramami. Należy zatem zmienić art. 3 wspomnianego rozporządzenia i zastąpić konieczność wydania decyzji o równoważności wykazem państw trzecich, w przypadku których nie powinno się udzielać wyłączenia. W związku z powyższym art. 13 tego rozporządzenia powinien zostać uchylony. Ponieważ w art. 382 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 31 odniesiono się do transakcji wewnątrzgrupowych, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, we wspomnianym art. 382 również powinno się wprowadzić stosowne zmiany.

(6)Biorąc pod uwagę fakt, że podmioty mające siedzibę w państwach figurujących w wykazie państw trzecich wysokiego ryzyka mających strategiczne braki w ich krajowych systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, o których mowa w art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 32 , lub w państwach trzecich figurujących w wykazie zamieszczonym w załączniku I do konkluzji Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych 33 podlegają mniej rygorystycznemu otoczeniu regulacyjnemu, ich działalność może zwiększać ryzyko dla stabilności finansowej Unii, m.in. z uwagi na podwyższone ryzyko kredytowe kontrahenta i ryzyko prawne. Dlatego też tego rodzaju podmioty nie powinny kwalifikować się do objęcia ich ramami ustanowionymi na potrzeby transakcji wewnątrzgrupowych.

(7)Strategiczne braki w systemie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu lub brak współpracy do celów podatkowych niekoniecznie muszą być jedynymi czynnikami, które mogą wywierać wpływ na ryzyko, w tym ryzyko kredytowe kontrahenta i ryzyko prawne, powiązane z kontraktami pochodnymi. W tym kontekście istotne mogą okazać się również inne czynniki takie jak ramy nadzorcze. Komisja powinna być zatem uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych w celu wskazywania państw trzecich, których podmioty nie mogą korzystać z opisanych wyłączeń, mimo że nie figurują w żadnym ze wspomnianych wykazów. Biorąc pod uwagę fakt, że transakcje wewnątrzgrupowe podlegają mniej rygorystycznym wymogom regulacyjnym, organy regulacyjne i organy nadzoru powinny uważnie monitorować i oceniać ryzyko związane z transakcjami z udziałem podmiotów z państw trzecich.

(8)Aby zapewnić równe warunki działania dla instytucji kredytowych z Unii i z państw trzecich świadczących usługi rozliczeniowe na rzecz systemów programów emerytalnych, należy wprowadzić zwolnienie z obowiązku rozliczania przewidzianego w art. 4 pkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 648/2012, jeżeli unijny kontrahent finansowy lub kontrahent niefinansowy podlegający obowiązkowi rozliczania dokonuje transakcji z systemem programów emerytalnych ustanowionym w państwie trzecim, który został zwolniony z obowiązku rozliczania zgodnie z prawem krajowym tego państwa trzeciego.

(9)W rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 propaguje się korzystanie z rozliczania centralnego jako głównej techniki ograniczania ryzyka związanego z instrumentami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Oznacza to, że najlepszą metodą ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest rozliczanie tego rodzaju kontraktów pochodnych przez CCP, który posiada zezwolenie udzielone zgodnie z art. 14 lub który został uznany zgodnie z art. 25 tego rozporządzenia. W związku z powyższym przy obliczaniu wartości pozycji porównywanej z progami wyznaczonymi zgodnie z art. 10 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 648/2012 powinno się brać pod uwagę wyłącznie te kontrakty pochodne, które nie zostały rozliczone przez CCP, który posiada zezwolenie zgodnie z art. 14 lub który został uznany zgodnie z art. 25 tego rozporządzenia.

(10)Należy odnieść się do ryzyka dla stabilności finansowej związanego z nadmiernymi ekspozycjami członków rozliczających i klientów z Unii wobec CCP o znaczeniu systemowym z państw trzecich (CCP Tier II) świadczących usługi rozliczeniowe, które ESMA uznał za usługi rozliczeniowe o istotnym znaczeniu systemowym zgodnie z art. 25 ust. 2c rozporządzenia (UE) nr 648/2012. W grudniu 2021 r. ESMA stwierdził, że określone usługi rozliczeniowe świadczone przez dwóch CCP Tier II, mianowicie usługi związane z instrumentami pochodnymi na stopę procentową denominowanymi w euro i w złotych polskich, usługi związane ze swapami ryzyka kredytowego denominowanymi w euro i usługi związane z instrumentami pochodnymi na krótkoterminową stopę procentową denominowanymi w euro, mają istotne znaczenie systemowe dla Unii lub dla co najmniej jednego spośród jej państw członkowskich. Jak wspomniał ESMA w swoim sprawozdaniu oceniającym z grudnia 2021 r., jeżeli wspomniani dwaj CCP Tier II znaleźliby się w trudnej sytuacji finansowej, wprowadzenie zmian w ich uznanych zabezpieczeniach, depozytach zabezpieczających lub redukcjach wartości mogłoby wywrzeć niekorzystny wpływ na rynki obligacji skarbowych co najmniej jednego państwa członkowskiego, a w szerszym ujęciu – na stabilność finansową Unii. Ponadto zakłócenia na rynkach istotnych z punktu widzenia wdrażania polityki pieniężnej mogą utrudniać prawidłowe funkcjonowanie mechanizmu transmisji o kluczowym znaczeniu dla emisyjnych banków centralnych. Na wszystkich kontrahentów finansowych i niefinansowych podlegających obowiązkowi rozliczania należy zatem nałożyć wymóg utrzymywania – bezpośrednio lub pośrednio – rachunków o minimalnym poziomie aktywności w CCP mających siedzibę w Unii. Wymóg ten powinien doprowadzić do ograniczenia skali świadczenia tego rodzaju usług rozliczeniowych przez wspomnianych CCP Tier II do poziomu, przy którym takie rozliczanie nie będzie już stanowiło rozliczania o istotnym znaczeniu systemowym.

(11)Należy zagwarantować, aby kalibrację poziomu działalności rozliczeniowej, który ma być utrzymywany na rachunkach utrzymywanych w CCP z Unii, można było dostosowywać do zmieniających się okoliczności. ESMA odgrywa ważną rolę w procesie oceny istotnego znaczenia systemowego CCP z państw trzecich i świadczonych przez nie usług rozliczeniowych. ESMA – we współpracy z Europejskim Urzędem Nadzoru Bankowego (EUNB), Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) i ERRS i po zasięgnięciu opinii Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) – powinien zatem opracować projekt regulacyjnych standardów technicznych określających szczegółowo poziom usług rozliczeniowych o istotnym znaczeniu systemowym, który kontrahenci finansowi i niefinansowi podlegający obowiązkowi rozliczania powinni utrzymywać na aktywnych rachunkach utrzymywanych w CCP z Unii. Taka kalibracja nie powinna wykraczać poza to, co jest konieczne i proporcjonalne do ograniczenia rozliczania dokonywanego w ramach określonych usług rozliczeniowych świadczonych przez dany CCP Tier II. W tym względzie ESMA powinien wziąć pod uwagę koszty, ryzyko i obciążenia, z jakimi tego rodzaju kalibracja wiąże się dla kontrahentów finansowych i niefinansowych, jej wpływ na ich konkurencyjność oraz ryzyko przeniesienia tych kosztów na podmioty niefinansowe. ESMA powinien ponadto zagwarantować, aby planowane ograniczenie skali rozliczania tego rodzaju instrumentów uznawanych za mające istotne znaczenie systemowe skutkowało nieuznawaniem ich już za instrumenty o istotnym znaczeniu systemowym przy dokonywaniu przez ESMA przeglądu decyzji o uznaniu odpowiednich CCP, który – zgodnie z art. 25 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 – powinien być przeprowadzany co najmniej raz na pięć lat. Co więcej, należy przewidzieć odpowiednie okresy stopniowego wprowadzania wymogu utrzymywania określonego poziomu działalności rozliczeniowej na rachunkach w CCP z Unii.

(12)Aby zagwarantować, że klienci zdają sobie sprawę z dostępnych możliwości, a także aby zapewnić im możliwość podjęcia świadomej decyzji w kwestii miejsca, w którym chcą rozliczyć swoje kontrakty na instrumenty pochodne, członkowie rozliczający i klienci świadczący usługi rozliczeniowe zarówno w Unii, jak i w uznanych CCP z państw trzecich, powinni informować swoich klientów o możliwości rozliczenia kontraktu na instrumenty pochodne w CCP z Unii, aby ograniczyć rozliczanie usług uznanych za usługi o istotnym znaczeniu systemowym za pośrednictwem CCP Tier II w celu zapewnienia stabilności finansowej Unii.

(13)Aby zapewnić, by właściwe organy dysponowały niezbędnymi informacjami na temat działalności rozliczeniowej prowadzonej przez członków rozliczających lub klientów w uznanych CCP, należy wprowadzić obowiązek zgłaszania mający zastosowanie do takich członków rozliczających lub klientów. Przy przekazywaniu stosownych informacji należy dokonać rozróżnienia między transakcjami na papierach wartościowych, transakcjami na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu na rynku regulowanym oraz transakcjami na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.

(14)Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/834 34 zmieniono rozporządzenie (UE) nr 648/2012, aby wprowadzić w nim m.in. zwolnienie z wymogów dotyczących zgłaszania transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym między kontrahentami w ramach grupy, w przypadku których przynajmniej jeden kontrahent jest kontrahentem niefinansowym. Zwolnienie to zostało wprowadzone, ponieważ transakcje wewnątrzgrupowe z udziałem kontrahentów niefinansowych stanowią stosunkowo małą część wszystkich transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i są wykorzystywane głównie do celów zabezpieczenia wewnętrznego w ramach grup. Z tego względu transakcje te nie przyczyniają się w istotnym stopniu do zwiększenia ryzyka systemowego i liczby wzajemnych powiązań z pozostałymi elementami systemu finansowego. Zwolnienie tych transakcji z wymogów dotyczących zgłaszania ograniczyło jednak zdolność ESMA, ERRS i innych organów do precyzyjnego identyfikowania i oceniania ryzyka podejmowanego przez kontrahentów niefinansowych. Aby zapewnić lepszą widoczność transakcji wewnątrzgrupowych, biorąc pod uwagę ich potencjalne wzajemne powiązania z pozostałymi elementami systemu finansowego i zważywszy na zmiany odnotowane w ostatnim czasie na rynku, w szczególności presję wywieraną na rynki energii w następstwie niesprowokowanej i nieuzasadnionej napaści Rosji na Ukrainę, zwolnienie to powinno zostać zniesione.

(15)Aby zagwarantować, że właściwe organy przez cały czas będą świadome istnienia ekspozycji na poziomie podmiotu i na poziomie grupy i że będą w stanie monitorować takie ekspozycje, właściwe organy powinny ustanowić skuteczne procedury współpracy umożliwiające im obliczanie wartości pozycji w ramach kontraktów, które nie są rozliczane przez posiadających zezwoleniem lub uznanych CCP, a także czynne szacowanie i ocenianie poziomu ekspozycji związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym na poziomie podmiotu i na poziomie grupy.

(16)Należy zapewnić, aby przewidziane w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) nr 149/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 35 kryteria służące do określania, które kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym można uznać za przyczyniające się w sposób obiektywnie mierzalny do zmniejszenia ryzyka, były nadal adekwatne, biorąc pod uwagę zmiany zachodzące na rynku. Należy również zagwarantować, aby wartość progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania wyznaczonych we wspomnianym rozporządzeniu delegowanym Komisji należycie i precyzyjnie odzwierciedlała poszczególne czynniki ryzyka i cechy charakterystyczne instrumentów pochodnych innych niż instrumenty pochodne na stopę procentową, walutowe instrumenty pochodne, kredytowe instrumenty pochodne i instrumenty pochodne na akcje. Dlatego też ESMA powinien przeprowadzić odpowiedni przegląd wspomnianego rozporządzenia delegowanego Komisji i, w stosownych przypadkach, objaśnić jego przepisy, w razie potrzeby występując z wnioskiem o wprowadzenie w nim zmian. ESMA zachęca się m.in. do rozważenia możliwości zapewnienia większego stopnia szczegółowości w odniesieniu do towarowych instrumentów pochodnych oraz – w stosownych przypadkach – do zagwarantowania takiego większego stopnia szczegółowości. Wspomniany większy stopień szczegółowości można byłoby osiągnąć, dzieląc progi wiążące się z obowiązkiem rozliczania według sektora i rodzaju, np. dokonując rozróżnienia między towarami z sektora rolnictwa, towarami z sektora energii lub towarami związanymi z sektorem metalowym bądź różnicując te towary w oparciu o inne właściwości, takie jak kryteria środowiskowe, społeczne i związane z zarządzaniem, zrównoważone środowiskowo inwestycje lub właściwości powiązane z kryptowalutami. W trakcie wspomnianego przeglądu ESMA powinien dążyć do zasięgnięcia opinii odpowiednich zainteresowanych stron dysponujących szczegółową wiedzą na temat określonych towarów.

(17)Kontrahentom niefinansowym, na których spoczywa obowiązek wymiany zabezpieczeń w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nierozliczanych przez CCP, należy zapewnić wystarczającą ilość czasu, aby mogli wynegocjować i sprawdzić ustalenia w zakresie wymiany tego rodzaju zabezpieczeń.

(18)Aby zapewnić jednolity sposób stosowania procedur zarządzania ryzykiem, które wymagają terminowej, precyzyjnej i odpowiednio wyodrębnionej wymiany zabezpieczeń w odniesieniu do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawieranych między kontrahentami finansowymi a kontrahentami niefinansowymi, Europejskie Urzędy Nadzoru (EUN) powinny podjąć działania niezbędne do zagwarantowania takiego spójnego sposobu stosowania wspomnianych procedur.

(19)Aby zagwarantować stosowanie spójnego i zbieżnego podejścia przez właściwe organy w całej Unii, CCP posiadający zezwolenie lub osoby prawne, które chcą uzyskać zezwolenie na świadczenie usług rozliczeniowych i prowadzenie działalności rozliczeniowej w odniesieniu do instrumentów finansowych zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, powinni mieć również możliwość uzyskania zezwolenia na świadczenie usług rozliczeniowych i prowadzenie działalności rozliczeniowej w odniesieniu do instrumentów niefinansowych. Zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 przepisy tego rozporządzenia mają zastosowanie do CCP rozumianych jako podmioty, a nie do poszczególnych świadczonych przez nie usług. Jeżeli poza instrumentami finansowymi dany CCP rozlicza również instrumenty niefinansowe, organ właściwy dla tego CCP powinien mieć możliwość upewnienia się, że dany CCP spełnia wszystkie wymogi rozporządzenia (UE) nr 648/2012 w ramach wszystkich oferowanych przez niego usług.

(20)CCP z Unii borykają się z wyzwaniami przy próbie rozszerzenia zakresu oferowanych przez siebie produktów i napotykają trudności we wprowadzaniu nowych produktów na rynek. Wspomniane wyzwania i trudności wynikają z określonych przepisów rozporządzenia (UE) nr 648/2012, które sprawiają, że niektóre procedury udzielania zezwolenia są zbyt długie i zbyt złożone, a ich końcowy rezultat jest trudny do przewidzenia. Procedura udzielania lub przedłużania zezwolenia CCP z Unii powinna zatem zostać uproszczona przy jednoczesnym zagwarantowaniu odpowiedniego zaangażowania w ten proces ESMA i kolegium, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Po pierwsze, aby uniknąć znacznych opóźnień związanych z przeprowadzaniem przez właściwe organy oceny kompletności wniosku o udzielenie zezwolenia, które mogą w niektórych przypadkach potencjalnie przerodzić się w opóźnienia o nieokreślonym czasie trwania, właściwy organ powinien niezwłocznie potwierdzić otrzymanie odpowiedniego wniosku i szybko zweryfikować, czy dany CCP przekazał dokumenty niezbędne do przeprowadzenia oceny. Aby zapewnić załączanie przez CCP z Unii wszystkich wymaganych dokumentów do składanych przez nich wniosków, ESMA powinien opracować projekty regulacyjnych i wykonawczych standardów technicznych określające dokumenty, które należy przekazać, informacje, które powinny znajdować się w tych dokumentach, oraz format, w jakim dokumenty te powinny zostać przedłożone. Po drugie, aby zagwarantować sprawne i równoczesne ocenianie wniosków, CCP powinni mieć możliwość przesyłania wszystkich dokumentów za pośrednictwem centralnej bazy danych, gdzie powinny one zostać niezwłocznie udostępnione organowi właściwemu dla CCP, ESMA i kolegium. Po trzecie, w trakcie okresu oceny organ właściwy dla CCP, ESMA i kolegium powinny komunikować się z CCP i kierować do niego wszelkie zapytania, aby zagwarantować szybki, sprawny i oparty na współpracy przebieg procedury dokonywania kompleksowego przeglądu. Aby uniknąć powielania działań i zbędnych opóźnień, wszelkie zapytania i udzielane następnie wyjaśnienia powinny być również jednocześnie udostępniane organowi właściwemu dla CCP, ESMA i kolegium.

(21)Obecnie brak jest pewności w kwestii tego, kiedy dodatkowa usługa lub działalność jest objęta obowiązującym zezwoleniem udzielonym CCP. Należy wyeliminować ten brak pewności i zapewnić proporcjonalność w sytuacji, gdy proponowana dodatkowa usługa lub działalność nie zwiększa ryzyka, na które narażony jest CCP. W tym celu konieczne jest potwierdzenie, że w takich przypadkach wnioski nie powinny być poddawane pełnej procedurze oceny. Z tego względu należy określić, które dodatkowe usługi rozliczeniowe i jakiego rodzaju dodatkowa działalność rozliczeniowa mogą zostać uznane za nieistotne, a tym samym za nieprzyczyniające się do zwiększenia ryzyka, na jakie narażony jest CCP z Unii, a także wskazać usługi i rodzaje działalności, które powinny być zatwierdzane przez odpowiedni organ właściwy dla CCP w drodze procedury opartej na braku sprzeciwu. Ta procedura oparta na braku sprzeciwu powinna być stosowana w przypadku, gdy CCP zamierza rozliczać co najmniej jeden instrument finansowy należący do tych samych klas instrumentów finansowych, na których rozliczanie uzyskał pozwolenie, o ile takie instrumenty finansowe są przedmiotem obrotu w systemie obrotu, w ramach którego dany CCP świadczy już usługi rozliczeniowe lub prowadzi działalność, a proponowana dodatkowa usługa rozliczeniowa lub działalność nie wiąże się z płatnością w nowej walucie. Ta procedura oparta na braku sprzeciwu powinna być stosowana także w sytuacji, gdy CCP wprowadza nową walutę unijną do klasy instrumentów finansowych, które są już objęte zezwoleniem CCP, lub gdy wprowadza co najmniej jeden dodatkowy okres do klasy instrumentów finansowych objętych już zezwoleniem posiadanym przez CCP, pod warunkiem że nie wiąże się to ze znacznym wydłużeniem zakresu terminów zapadalności. CCP powinien ponadto mieć możliwość zwrócenia się do właściwego dla niego organu o przeprowadzenie procedury opartej na braku sprzeciwu, jeżeli przedmiotowy CCP stwierdzi, że proponowana dodatkowa usługa lub działalność nie doprowadziłaby do zwiększenia poziomu ryzyka, na jakie jest on narażony, w szczególności jeżeli nowa usługa rozliczeniowa lub działalność rozliczeniowa jest podobna do usług, na których świadczenie ten CCP uzyskał już zezwolenie. Procedura oparta na braku sprzeciwu nie powinna wymagać odrębnej opinii ESMA i kolegium, ponieważ taki wymóg byłby nieproporcjonalny. Zamiast tego ESMA i kolegium powinni mieć możliwość przekazywania informacji organowi właściwemu dla CCP za pośrednictwem wspólnego zespołu nadzorczego utworzonego dla danego CCP.

(22)Aby wspierać sprawowanie ustawicznego, opartego na współpracy nadzoru nad CCP, kolegium powinno wydać opinię w sytuacji, w której właściwy organ rozważa możliwość cofnięcia zezwolenia CCP oraz przy przeprowadzaniu przez właściwy organ corocznego przeglądu i oceny danego CCP.

(23)Aby zapewnić spójne funkcjonowanie wszystkich kolegiów i dodatkowo wzmocnić konwergencję praktyk nadzorczych, ESMA powinien zarządzać kolegiami ds. poszczególnych CCP z Unii i im przewodniczyć, a także powinno przysługiwać mu w nich prawo głosu.

(24)ESMA powinien mieć możliwość wnoszenia bardziej efektywnego wkładu celem zapewnienia, aby CCP z Unii świadczyli swoje usługi w sposób bezpieczny, solidny, skuteczny i konkurencyjny w całej UE. W związku z tym ESMA powinien, poza kompetencjami nadzorczymi określonymi obecnie w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012, wydawać również opinię skierowaną do organu właściwego dla CCP w kwestii corocznego przeglądu i oceny danego CCP, cofnięcia udzielonego mu zezwolenia i wymogów dotyczących depozytów zabezpieczających. Przy wydawaniu opinii ESMA powinien ocenić zgodność danego CCP z odpowiednimi wymogami, koncentrując się w szczególności na zidentyfikowanym ryzyku transgranicznym lub na ryzyku dla stabilności finansowej Unii. Należy również dalej wzmacniać konwergencję praktyk nadzorczych i zapewnić, aby wszystkie zainteresowane strony były informowane o ocenie działalności danego CCP przeprowadzanej przez ESMA i kolegium. ESMA powinien zatem publikować, uwzględniając konieczność ochrony informacji poufnych, informacje o tym, że dany właściwy organ nie stosuje się lub nie zamierza stosować się do jego opinii bądź do opinii kolegium lub jakichkolwiek przewidzianych w tych opiniach warunków lub zaleceń. ESMA powinien również mieć możliwość, w odniesieniu do indywidualnych przypadków, podjęcia decyzji o opublikowaniu przedstawionego przez właściwy organ uzasadnienia niezastosowania się do opinii ESMA lub opinii kolegium bądź do jakichkolwiek warunków lub zaleceń w nich zawartych.

(25)Konieczne jest zapewnienie, aby CCP nieustannie spełniał wymogi rozporządzenia (UE) nr 648/2012, w tym po przeprowadzeniu procedury opartej na braku sprzeciwu zatwierdzającej świadczenie dodatkowych usług rozliczeniowych lub prowadzenia dodatkowej działalności rozliczeniowej lub po przeprowadzeniu procedury opartej na braku sprzeciwu w odniesieniu do zatwierdzenia zmiany modelu, w których to przypadkach ESMA i kolegium nie wydają odrębnej opinii. W przeglądzie przeprowadzanym przez organ właściwy dla danego CCP co najmniej raz w roku należy zatem w szczególności uwzględnić takie nowe usługi rozliczeniowe lub nową działalność rozliczeniową oraz wszelkie zmiany w modelu. Celem zapewnienia konwergencji praktyk nadzorczych oraz zapewnienia, aby CCP z Unii świadczyli swoje usługi w sposób bezpieczny, solidny i konkurencyjny w całej UE, sprawozdanie właściwego organu powinno podlegać opinii ESMA i kolegium oraz powinno być składane co roku.

(26)ESMA powinien dysponować środkami umożliwiającymi identyfikację potencjalnych zagrożeń dla stabilności finansowej Unii. ESMA powinien zatem – we współpracy z EUNB, EIOPA, oraz EBC w kontekście zadań dotyczących nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego, powierzonych mu zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013 36 – zidentyfikować wzajemne powiązania i współzależności między różnymi CCP i osobami prawnymi, w tym wspólnych członków rozliczających, klientów i klientów pośrednich, wspólnych istotnych dostawców usług, wspólnych istotnych dostawców płynności, uzgodnienia dotyczące wzajemnych zabezpieczeń, postanowienia w przypadku niewykonania zobowiązań i uzgodnienia wzajemne między CCP w zakresie uzgodnień dotyczących kompensowania sald, umowy dotyczące wzajemnych gwarancji oraz przypadki przeniesienia ryzyk oraz uzgodnienia dotyczące wewnątrzgrupowych transakcji zabezpieczających.

(27)Banki centralne emitujące waluty unijne, w których wyrażone są instrumenty finansowe rozliczane przez CCP posiadających zezwolenie, które to banki zwróciły się o członkostwo w komitecie nadzorczym ds. CCP, są członkami tego komitetu bez prawa głosu. Uczestniczą one w jego posiedzeniach dotyczących CCP z Unii wyłącznie w kontekście dyskusji na temat ogólnounijnych ocen odporności tych CCP na niekorzystne zmiany na rynku oraz istotnych zmian na rynku. W przeciwieństwie do ich zaangażowania w nadzór nad CCP z państw trzecich emisyjne banki centralne są zatem niewystarczająco zaangażowane w kwestie nadzoru nad CCP z Unii, które mają bezpośrednie znaczenie dla prowadzenia polityki pieniężnej i sprawnego funkcjonowania systemów płatniczych, co prowadzi do niedostatecznego uwzględnienia ryzyka transgranicznego. Należy zatem umożliwić tym emisyjnym bankom centralnym uczestnictwo w charakterze członków bez prawa głosu we wszystkich posiedzeniach komitetu nadzorczego ds. CCP, gdy zbiera się on w sprawie CCP z Unii.

(28)Konieczne jest zapewnienie szybkiej wymiany informacji, dzielenia się wiedzą i skutecznej współpracy między organami zaangażowanymi w nadzór nad CCP posiadającymi zezwolenie, a w szczególności w przypadkach, gdy wymagana jest szybka decyzja organu właściwego dla CCP. Należy zatem powołać wspólny zespół nadzorczy dla każdego CCP z Unii w celu wspierania tych organów nadzoru, w tym poprzez przekazywanie informacji organowi właściwemu dla CCP w kontekście procedury opartej na braku sprzeciwu w zakresie przedłużenia aktualnego zezwolenia odpowiedniego CCP, zapewnianie wsparcia przy ustalaniu częstotliwości i poziomu szczegółowości przeglądu i oceny CCP oraz branie udziału w kontrolach w miejscu prowadzenia działalności. Biorąc pod uwagę, że organ właściwy dla CCP pozostaje ostatecznie odpowiedzialny za końcowe decyzje nadzorcze, wspólne zespoły nadzorcze powinny działać pod auspicjami organu właściwego dla CCP, na potrzeby którego powołano dany zespół, i powinny składać się z pracowników organu właściwego dla CCP, ESMA i niektórych członków kolegium. Inni członkowie kolegium również powinni mieć możliwość wystąpienia o możliwość uczestnictwa, uzasadniając wniosek swoją oceną skutków, jakie trudna sytuacja finansowa danego CCP może mieć dla stabilności finansowej ich odnośnego państwa członkowskiego.

(29)Aby zwiększyć zdolność odpowiednich organów Unii do uzyskania kompleksowego obrazu zmian na rynku mających znaczenie dla rozliczania w Unii, monitorowania wdrażania niektórych wymogów rozporządzenia (UE) nr 648/2012 dotyczących rozliczania oraz wspólnego omawiania kwestii potencjalnego ryzyka wynikającego ze wzajemnych powiązań między różnymi podmiotami finansowymi i innych kwestii związanych ze stabilnością finansową, konieczne jest ustanowienie międzysektorowego mechanizmu monitorowania zrzeszającego odpowiednie organy Unii zaangażowane w nadzór nad CCP z Unii, członkami rozliczającymi i klientami. Takim wspólnym mechanizmem monitorowania powinien zarządzać – i mu przewodniczyć – ESMA, jako organ unijny zaangażowany w nadzór nad CCP z Unii i nadzór nad CCP o znaczeniu systemowym z państw trzecich. Uczestniczyć w działaniu tego mechanizmu powinni również przedstawiciele Komisji, EUNB, EIOPA, ERRS oraz EBC w kontekście zadań dotyczących nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego, powierzonych mu zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013.

(30)Na potrzeby przyszłych decyzji w zakresie polityki ESMA, we współpracy z pozostałymi organami działającymi w ramach wspólnego mechanizmu monitorowania, powinien składać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie roczne dotyczące wyników ich działalności. ESMA może wszcząć postępowanie w sprawie naruszenia prawa Unii na podstawie art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 37 , jeżeli na podstawie informacji otrzymanych w ramach wspólnego mechanizmu monitorowania i po przeprowadzeniu dyskusji w ramach tego mechanizmu ESMA uzna, że właściwe organy nie dopilnowują przestrzegania przez członków rozliczających i klientów wymogu rozliczania co najmniej części określonych kontraktów na rachunkach prowadzonych przez CCP z Unii, lub jeżeli ESMA stwierdzi zagrożenie dla stabilności finansowej Unii wynikające z domniemanego naruszenia lub niestosowania prawa Unii. Przed wszczęciem takiego postępowania w sprawie naruszenia prawa Unii ESMA może wydać wytyczne i zalecenia zgodnie z art. 16 tego rozporządzenia. Jeżeli na podstawie informacji otrzymanych w ramach wspólnego mechanizmu monitorowania i po przeprowadzeniu rozmów z innymi organami uczestniczącymi w tym mechanizmie ESMA uzna, że spełnienie wymogu rozliczania co najmniej części określonych kontraktów na rachunkach prowadzonych przez CCP z Unii nie zapewnia skutecznego zmniejszenia nadmiernej ekspozycji unijnych członków rozliczających i klientów na CCP Tier II, powinien on dokonać przeglądu i zaproponować zmianę odpowiedniego rozporządzenia delegowanego Komisji pod kątem doprecyzowania tego wymogu, a w stosownych przypadkach zaproponować odpowiedni okres dostosowawczy.

(31)Zawirowania na rynku w 2020 r. będące skutkiem pandemii COVID-19 oraz wysokie ceny na hurtowych rynkach energii w 2022 r. wynikające z niesprowokowanej i nieuzasadnionej agresji Rosji na Ukrainę pokazały, że chociaż współpraca i wymiana informacji między właściwymi organami w celu przeciwdziałania ryzyku powstałemu w przypadku wystąpienia wydarzeń o skutkach transgranicznych ma zasadnicze znaczenie, ESMA nadal nie dysponuje narzędziami niezbędnymi do zapewnienia takiej koordynacji i zbieżnego podejścia na szczeblu Unii. ESMA powinien zatem mieć możliwość zwoływania posiedzeń komitetu nadzorczego ds. CCP z własnej inicjatywy albo na wniosek, potencjalnie w poszerzonym składzie, aby skutecznie koordynować działania podejmowane przez właściwe organy w odpowiedzi na wystąpienie sytuacji nadzwyczajnej. ESMA powinien również mieć możliwość zwrócenia się do uczestników rynku – w drodze zwykłego wezwania – o udzielenie informacji potrzebnych ESMA do wywiązania się ze spoczywających na nim obowiązków w zakresie koordynacji działań w takich sytuacjach oraz mieć możliwość wydawania zaleceń właściwemu organowi.

(32)W celu zmniejszenia obciążenia dla CCP i ESMA należy doprecyzować, że w sytuacji, gdy ESMA dokonuje przeglądu decyzji o uznaniu CCP z państw trzecich, zgodnie z art. 25 ust. 5 akapit pierwszy lit. b), dany CCP z państwa trzeciego nie powinien być zobowiązany do złożenia nowego wniosku o uznanie. Powinien on jednak dostarczyć ESMA wszelkich informacji niezbędnych do przeprowadzenia takiego przeglądu. W związku z tym dokonany przez ESMA przegląd decyzji o uznaniu CCP z państwa trzeciego nie powinien stanowić nowego uznania tego CCP.

(33)Podczas przyjmowania decyzji o równoważności Komisja powinna mieć możliwość zniesienia wymogu zobowiązującego dane państwo trzecie do dysponowania sprawnie działającym, równoważnym systemem uznawania CCP z państw trzecich. Podczas rozważania, w jakich przypadkach takie podejście byłoby proporcjonalne, Komisja może wziąć pod uwagę szereg różnych czynników, w tym zgodność z zasadami dotyczącymi infrastruktury rynków finansowych opublikowanymi przez Komitet ds. Systemów Płatności i Rozrachunku oraz Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych, wielkość CCP z państw trzecich mających siedzibę w danej jurysdykcji oraz, jeśli jest to znane, przewidywaną działalność prowadzoną w tych CCP z państw trzecich przez członków rozliczających i systemy obrotu mające siedzibę w Unii.

(34)Aby zapewnić proporcjonalność uzgodnień o współpracy między ESMA a odpowiednimi właściwymi organami państw trzecich, uzgodnienia te powinny odzwierciedlać specyfikę zakresu usług świadczonych (lub których świadczenie jest planowane) w Unii przez CCP, którzy uzyskali zezwolenie w tym państwie trzecim, oraz to, czy usługi te wiążą się ze szczególnym ryzykiem dla Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich. Uzgodnienia o współpracy powinny zatem odzwierciedlać stopień ryzyka, jakie CCP mający siedzibę w państwie trzecim mogą stanowić dla stabilności finansowej Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich.

(35)ESMA powinien zatem dostosować swoje uzgodnienia o współpracy do różnych jurysdykcji państw trzecich w oparciu o CCP mających siedzibę w danej jurysdykcji. W szczególności CCP Tier I obejmują szeroki zakres profili CCP, dlatego też ESMA powinien dopilnować, aby uzgodnienie o współpracy było proporcjonalne względem CCP mających siedzibę w jurysdykcjach poszczególnych państw trzecich. ESMA powinien wziąć pod uwagę m.in. płynność odnośnych rynków, zakres, w jakim działalność rozliczeniowa CCP jest wyrażona w euro lub w innych walutach Unii, oraz zakres, w jakim podmioty unijne korzystają z usług takich CCP. Biorąc pod uwagę, że zdecydowana większość CCP Tier I świadczy usługi rozliczeniowe w ograniczonym zakresie na rzecz członków rozliczających i systemów obrotu mających siedzibę w Unii, również zakres oceny ESMA i informacji, o które należy się zwrócić, powinien być ograniczony we wszystkich tych jurysdykcjach. W celu ograniczenia liczby wniosków o udzielenie informacji kierowanych do CCP Tier I ESMA powinien co do zasady zwracać się corocznie o uprzednio określony zakres informacji. W sytuacjach, w których ryzyko związane z CCP Tier I lub daną jurysdykcją jest potencjalnie większe, zasadne byłoby składanie większej liczby wniosków – co najmniej raz na kwartał – oraz szerszy zakres wymaganych informacji. Nie należy jednak wymagać dostosowania jakichkolwiek uzgodnień o współpracy obowiązujących w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, chyba że zażądają tego organy odpowiedniego państwa trzeciego.

(36)W przypadku uznania na podstawie art. 25 ust. 2b rozporządzenia (UE) nr 648/2012, biorąc pod uwagę, że ci CCP mają znaczenie systemowe dla Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich, uzgodnienia o współpracy między ESMA a organami odpowiedniego państwa trzeciego powinny obejmować wymianę informacji w szerszym zakresie i ze zwiększoną częstotliwością. W takim przypadku uzgodnienia o współpracy powinny również obejmować procedury zapewniające nadzór nad takim CCP Tier II zgodnie z art. 25 tego rozporządzenia. ESMA powinien zapewnić sobie możliwość uzyskania wszystkich informacji niezbędnych do wypełniania obowiązków wynikających z tego rozporządzenia, w tym informacji niezbędnych do zapewnienia zgodności z art. 25 ust. 2b tego rozporządzenia oraz do zapewnienia wymiany informacji w przypadku, gdy uznano – częściowo lub w pełni – że CCP spełnia porównywalne wymogi. Aby umożliwić ESMA sprawowanie pełnego i skutecznego nadzoru nad CCP Tier II, należy doprecyzować, że ci CCP powinni okresowo przekazywać ESMA odpowiednie informacje.

(37)W celu zapewnienia, aby ESMA otrzymywał również informacje o tym, w jaki sposób CCP Tier II jest przygotowany na trudną sytuację finansową, może ją złagodzić i poradzić sobie z nią, uzgodnienia o współpracy powinny obejmować prawo ESMA do uzyskania informacji, gdy CCP Tier II opracuje plan przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej lub gdy organ państwa trzeciego opracuje plany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. ESMA powinien otrzymywać również informacje o aspektach istotnych z punktu widzenia stabilności finansowej Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich, a także o tym, w jaki sposób poszczególni członkowie rozliczający – oraz w zakresie dostępnych informacji również klienci i klienci pośredni – mogliby znacznie odczuć skutki wdrożenia takiego planu przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej lub planu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W uzgodnieniach o współpracy należy również wskazać, że ESMA powinien zostać poinformowany, gdy CCP Tier II zamierza uruchomić swój plan przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej lub gdy organy państwa trzeciego ustaliły, że istnieją przesłanki wskazujące na rozwijającą się sytuację kryzysową, która mogłaby wpłynąć na działalność CCP, jego członków rozliczających, klientów i klientów pośrednich.

(38)Aby złagodzić potencjalne ryzyko dla stabilności finansowej Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich, CCP i izby rozliczeniowe nie powinni mieć możliwości bycia członkami rozliczającymi innych CCP, ani też CCP nie powinni mieć możliwości dopuszczenia, aby inni CCP byli ich członkami rozliczającymi lub pośrednimi członkami rozliczającymi.

(39)Ostatnie wydarzenia na rynkach towarowych będące skutkiem niesprowokowanej i nieuzasadnionej agresji Rosji na Ukrainę ilustrują fakt, że kontrahenci niefinansowi nie mają takiego samego dostępu do płynności jak kontrahenci finansowi. W związku z tym kontrahenci niefinansowi nie powinni mieć możliwości świadczenia usług rozliczeniowych na rzecz klientów i powinni mieć możliwość prowadzenia rachunków w CCP wyłącznie w odniesieniu do aktywów i pozycji utrzymywanych na swój własnych rachunek. W przypadku gdy kontrahenci niefinansowi są członkami rozliczającymi CCP lub gdy CCP zamierza ich zaakceptować w takiej roli, dany CCP powinien zapewnić, aby kontrahenci niefinansowi mogli spełnić wymogi dotyczące depozytów zabezpieczających i składek na rzecz funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania, w tym w warunkach skrajnych. Mając na uwadze, że kontrahenci niefinansowi nie podlegają takim samym wymogom ostrożnościowym i zabezpieczeniom dotyczącym utraty płynności jak kontrahenci finansowi, ich bezpośredni dostęp do CCP powinien być monitorowany przez organy właściwe dla CCP akceptujących ich jako członków rozliczających. Organ właściwy dla CCP powinien regularnie przekazywać ESMA i kolegium informacje na temat stosowności przyjmowania kontrahentów niefinansowych w charakterze członków rozliczających. ESMA może wydać opinię w kwestii stosowności uzgodnień w tym zakresie po przeprowadzeniu doraźnej wzajemnej oceny.

(40)Aby zapewnić klientom i klientom pośrednim lepszą widoczność i większą przewidywalność wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego, a tym samym aby mogli oni lepiej rozwijać swoje strategie zarządzania płynnością, członkowie rozliczający i klienci świadczący usługi rozliczeniowe powinni zagwarantować przejrzystość względem swoich klientów. Ze względu na bliższe stosunki z CCP oraz doświadczenie specjalistyczne w zakresie rozliczania centralnego i zarządzania płynnością członkowie rozliczający są w stanie najlepiej poinformować klientów w jasny i przejrzysty sposób o tym, jak działają modele CCP, w tym w warunkach skrajnych, oraz o konsekwencjach, jakie takie warunki mogą mieć dla depozytów zabezpieczających, które klienci muszą wnieść, w tym o wszelkich dodatkowych depozytach zabezpieczających, o które mogą wystąpić sami członkowie rozliczający. Lepsza wiedza na temat modeli depozytów zabezpieczających CCP może zwiększyć zdolność klientów do racjonalnego przewidywania wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego i przygotowania się na żądania zabezpieczenia, w szczególności w warunkach skrajnych.

(41)W celu zapewnienia, aby modele depozytów zabezpieczających odzwierciedlały bieżące warunki rynkowe, CCP powinni stale, a nie tylko regularnie, weryfikować poziom swoich depozytów zabezpieczających, uwzględniając wszelkie potencjalnie procykliczne skutki takich zmian. Gdy CCP wzywają do wniesienia depozytów zabezpieczających i pobierają je na podstawie notowań śróddziennych, powinni dodatkowo rozważyć potencjalny wpływ dokonywanych przez nich pobrań i wypłat depozytów zabezpieczających na podstawie notowań śróddziennych na poziom płynności ich uczestników.

(42)Aby zapewnić precyzyjne określenie ryzyka utraty płynności, CCP powinien przy ustalaniu tego ryzyka brać pod uwagę nie tylko niewykonanie zobowiązania przez członków rozliczających, ale również przez dostawców usług wsparcia płynności, dostawców usług rozrachunku lub wszelkich innych dostawców usług.

(43)W celu ułatwienia dostępu do rozliczania podmiotom, które nie posiadają wystarczającej ilości wysoce płynnych aktywów, a w szczególności przedsiębiorstwom energetycznym, na warunkach, które ma określić ESMA, oraz w celu zapewnienia, aby CCP uwzględniał te warunki przy obliczaniu swojej łącznej ekspozycji względem banku będącego również członkiem rozliczającym, gwarancje banków komercyjnych i publicznych należy traktować jako uznane zabezpieczenie. Ponadto biorąc pod uwagę niski profil ryzyka kredytowego gwarancji publicznych, należy wyraźnie określić, że również takie gwarancje uznaje się za zabezpieczenie. Ponadto przy zmianie poziomu redukcji wartości aktywów przyjmowanych jako zabezpieczenie CCP powinien brać pod uwagę wszelkie skutki takich zmian o potencjalnie procyklicznym charakterze.

(44)Aby ułatwić CCP zdolność szybkiego reagowania na sytuacje na rynku, które mogą wymagać zmian w ich modelach ryzyka, należy uprościć proces zatwierdzania zmian w takich modelach. W przypadku gdy zmiana jest nieistotna, należy zastosować procedurę zatwierdzania opartą na braku sprzeciwu. Aby zapewnić konwergencję praktyk nadzorczych, w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 należy określić zmiany, które należy uznawać za istotne. Powinno to mieć miejsce w przypadku spełnienia pewnych warunków odnoszących się do różnych aspektów sytuacji finansowej CCP i ogólnego poziomu ryzyka.

(45)Rozporządzenie (UE) nr 648/2012 należy poddać przeglądowi nie później niż 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Powinno to zapewnić czas na zastosowanie zmian wprowadzonych niniejszym rozporządzeniem. Chociaż należy przeprowadzić przegląd całego rozporządzenia (UE) nr 648/2012, przegląd ten powinien skupiać się na skuteczności i efektywności tego rozporządzenia w zakresie osiągania określonych w nim celów, poprawy efektywności i bezpieczeństwa unijnych rynków usług rozliczeniowych oraz zachowania stabilności finansowej Unii. W ramach przeglądu należy również zbadać atrakcyjność CCP z Unii, wpływ niniejszego rozporządzenia na zachęcanie do rozliczania w Unii oraz stopień, w jakim lepsza ocena ryzyka transgranicznego i lepsze zarządzanie nim przyniosły korzyści Unii. 

(46)Aby zapewnić spójność rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1131 38 z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012 oraz zachować integralność i stabilność rynku wewnętrznego, konieczne jest ustanowienie w rozporządzeniu (UE) 2017/1131 jednolitego zbioru przepisów mających na celu ograniczenie ryzyka kontrahenta w transakcjach na pochodnych instrumentach finansowych przeprowadzanych przez fundusze rynku pieniężnego (FRP), w przypadku gdy transakcje te są rozliczane przez CCP, który posiada zezwolenie lub został uznany na podstawie rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Ponieważ uzgodnienia dotyczące rozliczania centralnego ograniczają ryzyko kontrahenta, które jest nieodłącznie związane z kontraktami na finansowe instrumenty pochodne, przy określaniu mających zastosowanie limitów ryzyka kontrahenta należy wziąć pod uwagę, czy instrument pochodny został rozliczony centralnie przez CCP, który posiada zezwolenie lub został uznany na podstawie wspomnianego rozporządzenia. W celach regulacyjnych i harmonizacyjnych niezbędne jest również zniesienie limitów ryzyka kontrahenta wyłącznie wówczas, gdy w celu świadczenia usług rozliczeniowych na rzecz członków rozliczających i ich klientów kontrahenci korzystają z CCP, którzy otrzymali zezwolenie na świadczenie usług rozliczeniowych lub zostali uznani zgodnie ze wspomnianym rozporządzeniem.

(47)Aby zapewnić spójną harmonizację przepisów i praktyk nadzorczych w odniesieniu do wniosków o udzielenie zezwolenia, rozszerzenie zakresu wniosku i walidację modelu, wymogu dysponowania aktywnym rachunkiem i wymogów dotyczących uczestnictwa w CCP, Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych opracowanych przez ESMA dotyczących: dokumentów, które CCP są zobowiązani przedłożyć, składając wniosek o udzielenie zezwolenia, rozszerzenie zakresu zezwolenia i walidację zmian w modelu; udziału działalności w odpowiednich kontraktach pochodnych, która powinna być prowadzona na aktywnych rachunkach prowadzonych przez CCP z Unii, oraz metody obliczania tego udziału; zakresu i szczegółów składania sprawozdań właściwym dla nich organom przez członków rozliczających i klientów z Unii na temat ich działalności rozliczeniowej w CCP z państw trzecich, a jednocześnie zapewnienia mechanizmów powodujących przeprowadzenie przeglądu progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania w następstwie znacznej fluktuacji cen w bazowej klasie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, aby dokonać również przeglądu zakresu wyłączenia dotyczącego zabezpieczenia oraz progów niezbędnych do zastosowania obowiązku rozliczania; oraz elementów, które należy uwzględnić przy określaniu kryteriów dopuszczenia do CCP. Komisja powinna przyjmować te regulacyjne standardy techniczne w drodze aktów delegowanych na podstawie art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

(48)Aby zapewnić jednolite warunki wykonywania niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna być również uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych opracowanych przez ESMA i dotyczących formatu dokumentów wymaganych do składania wniosków oraz formatu sprawozdań przedkładanych właściwym dla nich organom przez członków rozliczających i klientów z Unii na temat ich działalności rozliczeniowej w CCP z państw trzecich. Komisja powinna przyjmować te wykonawcze standardy techniczne w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 291 TFUE oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

(49)W celu zapewnienia, aby wykaz państw trzecich, których podmioty nie mogą korzystać z tych wyłączeń, mimo że nie zostały wskazane w tych wykazach, był odpowiedni do celów rozporządzenia (UE) nr 648/2012, na potrzeby zapewnienia spójnej harmonizacji obowiązku rozliczania określonych transakcji na rachunku prowadzonym przez CCP posiadającego zezwolenie, w przypadku gdy ESMA przeprowadza ocenę na podstawie art. 25 ust. 2c, oraz z myślą o zapewnieniu, aby wykaz nieistotnych zmian umożliwiających zastosowanie procedury opartej na braku sprzeciwu pozostał odpowiedni, należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE na potrzeby dostosowania transakcji objętych tym obowiązkiem oraz zmiany wykazu nieistotnych zmian. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 39 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowywaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(50)Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, mianowicie zwiększenie bezpieczeństwa i efektywności CCP z Unii poprzez zwiększenie ich atrakcyjności, zachęcanie do dokonywania rozliczeń w Unii i zintensyfikowanie transgranicznego uwzględniania ryzyka, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, mogą natomiast zostać lepiej osiągnięte na poziomie Unii, biorąc pod uwagę ich skalę i skutki, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(51)Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (UE) nr 648/2012, (UE) nr 575/2013 oraz (UE) 2017/1131,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 648/2012

W rozporządzeniu (UE) nr 648/2012 wprowadza się następujące zmiany:

1)art. 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Transakcje wewnątrzgrupowe

1.W odniesieniu do kontrahenta niefinansowego transakcja wewnątrzgrupowa jest kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym z innym kontrahentem będącym członkiem tej samej grupy, pod warunkiem że obaj kontrahenci objęci są w pełni tą samą konsolidacją i podlegają właściwym procedurom z zakresu scentralizowanej oceny, pomiaru i kontroli ryzyka oraz że kontrahent ten ma siedzibę w Unii, a jeżeli posiada siedzibę w państwie trzecim, pod warunkiem że to państwo trzecie nie zostało wymienione w wykazie na podstawie ust. 4 i 5.

2.W odniesieniu do kontrahenta finansowego transakcja wewnątrzgrupowa jest:

a)kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym z innym kontrahentem będącym członkiem tej samej grupy, o ile spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)kontrahent finansowy ma siedzibę w Unii lub – jeżeli posiada siedzibę w państwie trzecim – to państwo trzecie nie zostało wymienione w wykazie na podstawie ust. 4 i 5;

b)drugi kontrahent jest kontrahentem finansowym, finansową spółką holdingową, instytucją finansową lub przedsiębiorstwem usług pomocniczych objętym odpowiednimi wymogami ostrożnościowymi;

c)obaj kontrahenci objęci są w pełni tą samą konsolidacją;

d)obaj kontrahenci podlegają właściwym procedurom z zakresu scentralizowanej oceny, pomiaru i kontroli ryzyka;

b)kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym z innym kontrahentem, w przypadku gdy obydwaj kontrahenci należą do tego samego systemu ochrony instytucjonalnej, o którym mowa w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jeżeli spełniony jest warunek określony w lit. a) pkt (ii) niniejszego ustępu;

c)kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym między instytucjami kredytowymi powiązanymi z tym samym organem centralnym lub między taką instytucją kredytową a organem centralnym, jak przewiduje art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

d)kontraktem pochodnym będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zawartym z kontrahentem niefinansowym będącym członkiem tej samej grupy, o ile spełnione są oba następujące warunki:

a)obaj kontrahenci kontraktu pochodnego objęci są w pełni tą samą konsolidacją i podlegają właściwym procedurom z zakresu scentralizowanej oceny, pomiaru i kontroli ryzyka;

b)kontrahent niefinansowy ma siedzibę w Unii lub – jeżeli posiada siedzibę w państwie trzecim – to państwo trzecie nie zostało wymienione w wykazie na podstawie ust. 4 i 5.

3.Do celów niniejszego artykułu kontrahenci uznawani są za objętych tą samą konsolidacją, w przypadku gdy obaj są:

a)    objęci konsolidacją zgodnie z dyrektywą 2013/34/UE lub międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej (MSSF) przyjętymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 lub – w odniesieniu do grupy, której jednostka dominująca posiada siedzibę w kraju trzecim – zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości kraju trzeciego uznanymi za równoważne MSSF zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1569/2007 lub standardami rachunkowości kraju trzeciego, których stosowanie jest dozwolone zgodnie z art. 4 tego rozporządzenia;

b)    objęci takim samym nadzorem skonsolidowanym zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE lub – w odniesieniu do grupy, której jednostka dominująca posiada siedzibę w kraju trzecim – takim samym nadzorem skonsolidowanym sprawowanym przez właściwy organ państwa trzeciego, który to nadzór zweryfikowano jako równoważny nadzorowi podlegającemu zasadom ustanowionym w art. 127 dyrektywy 2013/36/UE.

4.Do celów niniejszego artykułu transakcje z kontrahentami mającymi siedzibę w jednym z następujących państw trzecich nie korzystają z żadnego z wyłączeń dotyczących transakcji wewnątrzgrupowych:

a)    jeżeli państwo trzecie jest wymienione w wykazie jako państwo trzecie wysokiego ryzyka, które ma strategiczne braki w systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, zgodnie z art. 9 dyrektywy (UE) 2015/849 Parlamentu Europejskiego i Rady*1;

b)    jeżeli państwo trzecie jest wymienione w załączniku I do konkluzji Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych*2 i ich późniejszych aktualizacji, które są szczególnie zatwierdzane dwa razy w roku, zazwyczaj w lutym i październiku, oraz publikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

5.    W stosownych przypadkach w świetle rozwiązań prawnych, nadzorczych i wykonawczych państwa trzeciego w odniesieniu do ryzyka, w tym ryzyka kredytowego kontrahenta i ryzyka prawnego, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 82 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia z myślą o określeniu państw trzecich, których podmioty nie mogą korzystać z żadnego z wyłączeń dotyczących transakcji wewnątrzgrupowych, nawet jeśli nie zostały umieszczone w wykazie na podstawie ust. 4.

___________________________________________________

*1    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).

*2    Konkluzje Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych i załączniki do nich (Dz.U. C 413 I z 12.10.2021, s. 1).”;

2)w art. 4 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Obowiązek rozliczania wszystkich kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym nie ma zastosowania do kontraktów zawartych w sytuacjach, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) pkt (iv), między – z jednej strony – kontrahentem finansowym, który spełnia warunki określone w art. 4a ust. 1 akapit drugi, lub kontrahentem niefinansowym, który spełnia warunki określone w art. 10 ust. 1 akapit drugi, a – z drugiej strony – systemem programów emerytalnych ustanowionym w państwie trzecim i działającym w danym państwie, pod warunkiem że taki podmiot lub system jest upoważniony, nadzorowany i uznawany na mocy prawa krajowego, a jego zasadniczym celem jest zapewnianie świadczeń emerytalnych i jest on wyłączony z obowiązku rozliczania na mocy prawa krajowego.”;

3)art. 4a ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Obliczając pozycje, o których mowa w ust. 1, kontrahent finansowy uwzględnia wszystkie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez CCP, który posiada zezwolenie udzielone zgodnie z art. 14 lub który został uznany zgodnie z art. 25, zawarte przez tego kontrahenta finansowego lub przez inne podmioty w ramach grupy, do której należy dany kontrahent finansowy.”;

4)dodaje się art. 7a i 7b w brzmieniu:

„Artykuł 7a

Aktywny rachunek

1.    Kontrahenci finansowi lub kontrahenci niefinansowi, którzy podlegają obowiązkowi rozliczania zgodnie z art. 4a i 10 i rozliczają dowolną z kategorii kontraktów pochodnych, o których mowa w ust. 2, muszą rozliczać co najmniej część takich kontraktów na rachunkach prowadzonych przez CCP, którzy uzyskali zezwolenie na podstawie art. 14.

2.    Do kontraktów pochodnych podlegających obowiązkowi, o którym mowa w ust. 1, należą dowolne kontrakty, które można przypisać do następujących kategorii:

a)    instrumenty pochodne na stopę procentową denominowane w euro i w złotych polskich;

b)    swapy ryzyka kredytowego (CDS) denominowane w euro;

c)    instrumenty pochodne na krótkoterminową stopę procentową denominowane w euro.

3.    Kontrahent finansowy lub kontrahent niefinansowy, który podlega obowiązkowi określonemu w ust. 1, oblicza swoją działalność w kategoriach kontraktów pochodnych, o których mowa w ust. 1, prowadzoną u CCP posiadających zezwolenie na mocy art. 14.

4.    Kontrahent finansowy lub kontrahent niefinansowy, który podlega obowiązkowi określonemu w ust. 1, składa każdego roku organowi właściwemu dla kontrahenta centralnego lub kontrahentów centralnych, z usług których korzysta, sprawozdanie na temat wyniku obliczenia, o którym mowa w ust. 2, potwierdzając tym samym spełnienie obowiązku określonego w tym ustępie. Organ właściwy dla CCP bezzwłocznie przekazuje te informacje ESMA i wspólnemu mechanizmowi monitorowania, o którym mowa w art. 23c.

5.    ESMA, we współpracy z EUNB, EIOPA i ERRS i po konsultacji z ESBC, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych, w których określa się:

a)    udział działalności w każdej kategorii kontraktów pochodnych, o których mowa w ust. 2; udział ten określa się na poziomie, który powoduje ograniczenie rozliczania tych kontraktów pochodnych za pośrednictwem CCP Tier II, którzy oferują usługi o istotnym znaczeniu systemowym dla stabilności finansowej Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich zgodnie z art. 25 ust. 2c, oraz zapewnia, aby rozliczanie tych kontraktów pochodnych nie miało już istotnego znaczenia systemowego;

b)    metodę dokonywania obliczenia, o którym mowa w ust. 3.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

6.    W przypadku gdy ESMA przeprowadza ocenę na podstawie art. 25 ust. 2c i stwierdza, że określone usługi świadczone lub określona działalność prowadzona przez CCP Tier II mają istotne znaczenie systemowe dla Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich lub że usługi lub działalność, które zostały wcześniej określone przez ESMA jako mające istotne znaczenie systemowe dla Unii lub co najmniej jednego z jej państw członkowskich, nie mają już takiego znaczenia, Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 82 w celu odpowiedniej zmiany ust. 2.

Artykuł 7b

Informacje dotyczące usług rozliczeniowych

1.    W przypadku gdy jeden z klientów członków rozliczających i klientów, którzy świadczą usługi rozliczeniowe zarówno w CCP posiadającym zezwolenie na mocy art. 14, jak i w CCP uznanym na mocy art. 25, przedłoży kontrakt do rozliczenia, informują oni tego klienta o możliwości rozliczenia tego kontraktu w CCP posiadającym zezwolenie na mocy art. 14.

2.    Członkowie rozliczający i klienci, którzy mają siedzibę w Unii lub są częścią grupy podlegającej nadzorowi skonsolidowanemu w Unii i którzy prowadzą rozliczenia w CCP, który został uznany zgodnie z art. 25, składają każdego roku właściwemu dla nich organowi sprawozdanie na temat zakresu ich działalności rozliczeniowej w takim CCP, określając wszystkie poniższe elementy:

a)    rodzaj rozliczanych instrumentów finansowych lub kontraktów niefinansowych;

b)    średnie wartości rozliczone przez 1 rok według waluty Unii i według klasy aktywów;

c)    kwotę pobranych depozytów zabezpieczających;

d)    składki na rzecz funduszu na wypadek niewykonania zobowiązania;

e)    największe zobowiązanie płatnicze.

Wspomniany właściwy organ niezwłocznie przekazuje te informacje ESMA i wspólnemu mechanizmowi monitorowania, o którym mowa w art. 23c.

3.    ESMA, we współpracy z EUNB, EIOPA i ERRS i po konsultacji z ESBC, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych doprecyzowujących treść informacji, które należy zamieścić w sprawozdaniu, oraz poziom szczegółowości informacji, które należy przekazać zgodnie z ust. 2, z uwzględnieniem informacji już dostępnych dla ESMA na podstawie obowiązujących ram sprawozdawczych.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

4.    ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających format informacji, które należy przedłożyć właściwemu organowi i o których mowa w ust. 2.

ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.”;

5)w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

a)    w ust. 1 uchyla się akapity trzeci i czwarty;

b)    w ust. 1a akapit czwarty:

– lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) podmiot mający siedzibę w państwie trzecim zostałby zakwalifikowany jako kontrahent finansowy, gdyby miał siedzibę w Unii; oraz”;

– uchyla się lit. b);

6)art. 10 ust. 2a–5 otrzymują brzmienie:

„2a.    Odpowiednie właściwe organy kontrahenta niefinansowego i pozostałych podmiotów w ramach grupy ustanawiają procedury współpracy w celu zapewnienia skutecznego obliczania pozycji oraz ocenienia poziomu ekspozycji w kontraktach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym na poziomie grupy.

3.    Obliczając pozycje, o których mowa w ust. 1, kontrahent niefinansowy ujmuje wszystkie kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane w CCP, który posiada zezwolenie udzielone zgodnie z art. 14 lub który został uznany zgodnie z art. 25, zawarte przez kontrahenta niefinansowego, co do których nie można obiektywnie stwierdzić, że zmniejszają ryzyko bezpośrednio związane z daną działalnością gospodarczą lub działalnością w zakresie zarządzania aktywami i pasywami kontrahenta niefinansowego.

4.    ESMA – po przeprowadzeniu konsultacji z ERRS i innymi właściwymi organami – opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających wszystkie z poniższych elementów:

a)    kryteria oceny, które kontrakty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w obiektywny i mierzalny sposób ograniczają ryzyko bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą lub działalnością w zakresie zarządzania aktywami i pasywami, o której mowa w ust. 3;

b)    wartości progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania, które są określane, biorąc pod uwagę znaczenie systemowe otwartych pozycji i przyszłych ekspozycji netto w podziale na kontrahentów i klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym;

c)    mechanizmy powodujące przeprowadzenie przeglądu wartości progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania w następstwie znacznej fluktuacji cen w bazowej klasie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

ESMA, w porozumieniu z ERRS, dokonuje przeglądu progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), w szczególności biorąc pod uwagę wzajemne powiązania między kontrahentami finansowymi. Przegląd ten przeprowadza się co najmniej raz na dwa lata, a w razie potrzeby lub gdy jest to wymagane w ramach mechanizmu ustanowionego na podstawie akapitu pierwszego lit. c) we wcześniejszym terminie, i można w nim zawrzeć propozycje zmian progów określonych w akapicie pierwszym lit. b) w drodze regulacyjnych standardów technicznych przyjmowanych zgodnie z niniejszym artykułem. Przeprowadzając przegląd progów wiążących się z obowiązkiem rozliczania, ESMA rozważa, czy klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w odniesieniu do których ustanowiono próg wiążący się z obowiązkiem rozliczania, nadal można uznać za odpowiednie klasy instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, czy też należy wprowadzić nowe klasy.

Temu okresowemu przeglądowi towarzyszy sprawozdanie na ten temat sporządzone przez ESMA.

5.    Każde państwo członkowskie wyznacza organ odpowiedzialny za zapewnienie wypełniania obowiązków kontrahentów niefinansowych na podstawie niniejszego rozporządzenia. Organ ten co najmniej raz w roku, a w przypadku stwierdzenia sytuacji nadzwyczajnej zgodnie z art. 24 – częściej, przedkłada ESMA sprawozdanie na temat działalności dotyczącej instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym prowadzonej przez kontrahentów niefinansowych, za których jest odpowiedzialny, a także przez grupę, do której należą.

Co najmniej raz na dwa lata ESMA przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie na temat działalności unijnych kontrahentów niefinansowych dotyczącej instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w którym wskazuje obszary, w których brakuje konwergencji i spójności w stosowaniu niniejszego rozporządzenia, jak również potencjalne ryzyko dla stabilności finansowej Unii.”;

7)w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:

a)    w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Kontrahent niefinansowy, który po raz pierwszy zostaje objęty obowiązkami określonymi w akapicie pierwszym, wprowadza ustalenia niezbędne do wypełnienia tych obowiązków w terminie czterech miesięcy od powiadomienia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 akapit drugi lit. a). Kontrahent niefinansowy jest wyłączony z tych obowiązków w odniesieniu do kontraktów zawartych w trakcie czterech miesięcy następujących po tym powiadomieniu.”;

b)    w ust. 3 dodaje się akapity w brzmieniu:

„Kontrahent niefinansowy, który po raz pierwszy zostaje objęty obowiązkami określonymi w akapicie pierwszym, ustanawia rozwiązania niezbędne do wypełnienia tych obowiązków w terminie czterech miesięcy od powiadomienia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 akapit drugi lit. a). Kontrahent niefinansowy jest wyłączony z tych obowiązków w odniesieniu do kontraktów zawartych w trakcie czterech miesięcy następujących po tym powiadomieniu.

EUNB może wydać wytyczne bądź zalecenia służące zagwarantowaniu spójnego sposobu stosowania procedur zarządzania ryzykiem, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

EUNB opracowuje projekty tych wytycznych lub zaleceń we współpracy z Europejskimi Urzędami Nadzoru.”;

c)    uchyla się ust. 15 akapit pierwszy lit. aa);

8)uchyla się art. 13;

9)w art. 14 wprowadza się następujące zmiany:

a)    ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.    W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, udzielonym na działania związane z rozliczaniem, wskazane są usługi, które może świadczyć CCP, lub działalność, którą może on prowadzić, w tym klasy instrumentów finansowych objętych takim zezwoleniem.

Podmiot ubiegający się o zezwolenie jako CCP na rozliczanie instrumentów finansowych podaje we wniosku, oprócz klas instrumentów finansowych, o których rozliczanie się ubiega, także klasy instrumentów niefinansowych odpowiednie do rozliczania, które taki CCP zamierza rozliczać.

Jeżeli CCP posiadający zezwolenie na podstawie niniejszego artykułu zamierza rozliczać klasy instrumentów niefinansowych odpowiednie do rozliczania, składa wniosek o rozszerzenie zakresu swojego zezwolenia na podstawie art. 15.”;

b)    dodaje się ust. 6 i 7 w brzmieniu:

„6.    Aby zapewnić spójne stosowanie niniejszego artykułu, ESMA, w ścisłej współpracy z ESBC, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających wykaz wymaganych dokumentów, które są dołączane do wniosku o udzielenie zezwolenia na podstawie ust. 1, oraz informacje, które podaje się w tych dokumentach w celu wykazania, że CCP spełnia wszystkie odpowiednie wymogi niniejszego rozporządzenia.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

7.    ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających elektroniczny format wniosku, który należy złożyć do centralnej bazy danych w celu uzyskania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.

ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.”;

10)w art. 15 wprowadza się następujące zmiany:

a)    ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.    CCP zamierzający rozszerzyć działalność o dodatkowe usługi nieobjęte obowiązującym zezwoleniem lub dodatkową działalność nieobjętą tym zezwoleniem składa wniosek o rozszerzenie zakresu zezwolenia do organu właściwego dla CCP. Oferowanie usług rozliczeniowych lub działalności rozliczeniowej, na które dany CCP nie ma jeszcze zezwolenia, jest uznawane za rozszerzenie tego zezwolenia.

Rozszerzenia zakresu zezwolenia dokonuje się zgodnie z jedną z następujących procedur:

a)procedurą określoną w art. 17;

b)procedurą określoną w art. 17a, jeżeli CCP występujący z wnioskiem zwróci się o zastosowanie tej procedury na podstawie art. 17a ust. 3.”;

b)    ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.    ESMA, w ścisłej współpracy z ESBC, opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających wykaz wymaganych dokumentów, które są dołączane do wniosku o rozszerzenie zakresu zezwolenia na podstawie ust. 1, oraz informacje, które podaje się w tych dokumentach w celu wykazania, że CCP spełnia wszystkie odpowiednie wymogi niniejszego rozporządzenia.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przekazuje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.”;

c)    dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4.    ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających elektroniczny format wniosku, który należy złożyć do centralnej bazy danych w celu rozszerzenia zakresu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1.

ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia [Urząd Publikacji: proszę wstawić datę = 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.”;

11)w art. 17 wprowadza się następujące zmiany:

a)    tytuł artykułu otrzymuje brzmienie:

„Procedura udzielania zezwolenia i odrzucenia wniosku o udzielenie zezwolenia lub o rozszerzenie zakresu zezwolenia”;

b)    ust. 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„1.    CCP występujący z wnioskiem o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 14 ust. 1, lub z wnioskiem o rozszerzenie zakresu zezwolenia, o którym mowa w art. 15 ust. 1, składa wniosek w formacie elektronicznym za pomocą centralnej bazy danych, o której mowa w ust. 7. Wniosek jest niezwłocznie przekazywany organowi właściwemu dla CCP, ESMA oraz kolegium, o którym mowa w art. 18 ust. 1.

W terminie dwóch dni roboczych od otrzymania takiego wniosku organ właściwy dla CCP potwierdza odbiór wniosku, informując przy tym CCP, czy zawiera on dokumenty wymagane zgodnie z art. 14 ust. 6 i 7 lub – jeśli CCP złożył wniosek o rozszerzenie zakresu zezwolenia – zgodnie z art. 15 ust. 3 i 4.

Jeżeli organ właściwy dla CCP stwierdzi, że nie złożono wszystkich dokumentów wymaganych zgodnie z art. 14 ust. 6 i 7 lub art. 15 ust. 3 i 4, odrzuca wniosek złożony przez CCP.

2.    CCP występujący z wnioskiem przekazuje wszystkie informacje niezbędne do stwierdzenia, że spełnia on, na dzień udzielenia zezwolenia, wszystkie wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

3.    W terminie 40 dni roboczych od końca okresu określonego w ust. 1 akapit drugi („okres oceny ryzyka”) organ właściwy dla CCP, ESMA i kolegium przeprowadzają oceny ryzyka dotyczące spełniania przez CCP odpowiednich wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Przed zakończeniem okresu oceny ryzyka:

a)organ właściwy dla CCP przekazuje ESMA i kolegium projekt decyzji i sprawozdania;

b)ESMA przyjmuje opinię zgodnie z art. 24a ust. 7 i przekazuje ją organowi właściwemu dla CCP oraz kolegium;

c)kolegium przyjmuje opinię zgodnie z art. 19 i przekazuje ją organowi właściwemu dla CCP oraz ESMA.

Do celów lit. b) ESMA może zawrzeć w swojej opinii wszelkie warunki lub zalecenia, które uzna za niezbędne w celu wyeliminowania niedociągnięć w zarządzaniu ryzykiem przez CCP, w szczególności w odniesieniu do zidentyfikowanego ryzyka transgranicznego lub ryzyka dla stabilności finansowej Unii.

Do celów lit. c) kolegium może zawrzeć w swojej opinii wszelkie warunki lub zalecenia, które uzna za niezbędne w celu wyeliminowania niedociągnięć w zarządzaniu ryzykiem przez CCP.”;

d)    dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:

„3a.    W okresie oceny ryzyka, o którym mowa w ust. 3, organ właściwy dla CCP, ESMA lub dowolny członek kolegium mogą zwrócić się z pytaniami bezpośrednio do CCP. W przypadku gdy CCP nie udzieli odpowiedzi na te pytania w terminie wyznaczonym przez organ zwracający się z pytaniami, organ właściwy dla CCP, ESMA lub kolegium mogą podjąć decyzję bez otrzymania odpowiedzi od CCP lub mogą zdecydować o przedłużeniu okresu oceny o maksymalnie 10 dni roboczych, jeśli ich zdaniem pytanie ma istotne znaczenie dla oceny. 

3b.    W terminie 10 dni roboczych od otrzymania zarówno opinii ESMA, jak i opinii kolegium, organ właściwy dla CCP przyjmuje swoją decyzję oraz przekazuje ją ESMA i kolegium.

W przypadku gdy organ właściwy dla CCP nie zgadza się z opinią ESMA lub opinią kolegium, w tym z którymkolwiek z warunków lub zaleceń w nich zawartych, decyzja tego organu musi zawierać pełne uzasadnienie oraz wyjaśnienie znacznych odstępstw od tej opinii bądź warunków lub zaleceń.

ESMA publikuje informację o tym, że dany właściwy organ nie stosuje się lub nie zamierza stosować się do jego opinii bądź do opinii kolegium lub do jakichkolwiek zawartych w tych opiniach warunków lub zaleceń. ESMA może również, w odniesieniu do indywidualnych przypadków, podjąć decyzję o opublikowaniu przedstawionego przez właściwy organ uzasadnienia niezastosowania się do opinii ESMA lub opinii kolegium bądź do jakichkolwiek warunków lub zaleceń w nich zawartych.”;

e)    ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.    Organ właściwy dla CCP, po należytym uwzględnieniu opinii ESMA i kolegium, o których mowa w ust. 3, w tym wszelkich warunków lub zaleceń w nich zawartych, udziela zezwolenia, o którym mowa w art. 14 i art. 15 ust. 1 akapit drugi lit. a), jedynie w przypadku, gdy ma całkowitą pewność, że CCP występujący z wnioskiem:

a)spełnia wszystkie wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, w tym, w stosownych przypadkach, w zakresie świadczenia usług rozliczeniowych lub prowadzenia działalności w odniesieniu do instrumentów niefinansowych; oraz

b)został zgłoszony jako system zgodnie z dyrektywą 98/26/WE.

Odmowa udzielenia zezwolenia CCP następuje w przypadku, gdy wszyscy członkowie kolegium, z wyłączeniem organów państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, przyjmą w drodze wspólnego porozumienia, stosownie do art. 19 ust. 1, wspólną opinię stwierdzającą, że dany CCP nie powinien uzyskać zezwolenia. Opinia ta musi zawierać pełne i szczegółowe pisemne uzasadnienie powodów, dla których kolegium uznało, iż nie są spełnione wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu lub innych przepisach prawa unijnego.

W przypadku nieosiągnięcia wspólnego porozumienia co do wspólnej opinii zgodnie z akapitem drugim oraz gdy dwie trzecie kolegium wyrazi opinię negatywną, którykolwiek z odnośnych właściwych organów, na podstawie tej opinii dwóch trzecich kolegium, może przekazać sprawę do ESMA zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 w terminie 30 dni kalendarzowych od przyjęcia opinii negatywnej.

Decyzja przekazująca sprawę musi zawierać pełne i szczegółowe pisemne uzasadnienie powodów, dla których stosowni członkowie kolegium uznali, iż wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu lub innych przepisach prawa Unii nie zostały spełnione. W takim przypadku organ właściwy dla CCP odracza decyzję w sprawie zezwolenia do czasu wydania decyzji w sprawie zezwolenia, którą ESMA może podjąć zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. Właściwy organ podejmuje swą decyzję zgodnie z decyzją ESMA. Po upływie trzydziestodniowego terminu, o którym mowa w akapicie trzecim, sprawa nie jest przekazywana do ESMA.

W przypadku gdy wszyscy członkowie kolegium, z wyłączeniem organów państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, przyjmą wspólną opinię, w drodze wspólnego porozumienia zgodnie z art. 19 ust. 1, że dany CCP nie powinien uzyskać zezwolenia, organ właściwy dla CCP może przekazać sprawę do ESMA zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym CCP ma siedzibę, przekazuje tę decyzję pozostałym odnośnym właściwym organom.”;

f)    ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7.    ESMA prowadzi centralną bazę danych zapewniającą organowi właściwemu dla CCP, ESMA i członkom kolegium dla tego CCP („zarejestrowani odbiorcy”) dostęp do wszystkich dokumentów zarejestrowanych w bazie danych w odniesieniu do tego CCP. CCP składa wniosek, o którym mowa w art. 14, art. 15 ust. 1 akapit drugi lit. a) i art. 49, za pośrednictwem tej bazy danych.

Zarejestrowani odbiorcy niezwłocznie przesyłają wszystkie dokumenty, które otrzymują od CCP w związku z wnioskiem złożonym na podstawie ust. 1, do centralnej bazy danych oraz za jej pośrednictwem są automatycznie informowani o zmianach w jej zawartości. Centralna baza danych zawiera wszystkie dokumenty przekazane przez CCP występującego z wnioskiem na podstawie ust. 1 oraz wszystkie inne dokumenty istotne na potrzeby oceny dokonywanej przez organ właściwy dla CCP, ESMA i kolegium.

Członkowie komitetu nadzorczego ds. CCP również mają dostęp do centralnej bazy danych w celu wykonywania ich zadań na podstawie art. 24a ust. 7. Przewodniczący komitetu nadzorczego ds. CCP może ograniczyć dostęp do niektórych dokumentów członkom komitetu nadzorczego ds. CCP, o których mowa w art. 24a lit. c) i art. 24a lit. d) pkt (ii), jeśli jest to uzasadnione względami poufności.”;

12)dodaje się art. 17a i 17b w brzmieniu:

„Artykuł 17a

Procedura oparta na braku sprzeciwu w zakresie udzielania zgody na rozszerzenie zakresu działalności lub usług

1.    Procedura oparta na braku sprzeciwu ma zastosowanie do nieistotnych zmian w istniejącym zezwoleniu CCP w dowolnym z następujących przypadków, gdy proponowana dodatkowa usługa rozliczeniowa lub działalność:

a)    spełnia wszystkie następujące warunki:

(i)    CCP zamierza rozliczać co najmniej jeden instrument finansowy należący do tych samych klas instrumentów finansowych, na których rozliczanie uzyskał zezwolenie na podstawie art. 14 lub 15;

(ii)    instrumenty finansowe, o których mowa w pkt (i), są przedmiotem obrotu w systemie obrotu, na rzecz którego CCP świadczy już usługi rozliczeniowe lub prowadzi działalność, oraz

(iii)    proponowana dodatkowa usługa rozliczeniowa lub działalność nie wiąże się z płatnością w nowej walucie;

b)    wprowadza nową walutę unijną do klasy instrumentów finansowych, które są już objęte zezwoleniem CCP, lub

c)    wprowadza co najmniej jeden dodatkowy okres zapadalności do klasy instrumentów finansowych objętych już zezwoleniem CCP, pod warunkiem że nie wiąże się to ze znacznym wydłużeniem terminu zapadalności.

2.    Organ właściwy dla CCP może również, po uwzględnieniu opinii wspólnego zespołu nadzorczego ustanowionego dla tego CCP na podstawie art. 23b, podjąć decyzję o zastosowaniu procedury opartej na braku sprzeciwu przewidzianej w niniejszym artykule, jeśli wystąpi o to CCP i jeśli proponowana dodatkowa usługa rozliczeniowa lub działalność nie spełnia któregokolwiek z poniższych warunków: