—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 maja 2021 r. w sprawie nowego podejścia do zrównoważonej niebieskiej gospodarki w UE – „Przekształcenie niebieskiej gospodarki UE na rzecz zrównoważonej przyszłości” (COM(2021)0240),

—

uwzględniając art. 3, 4, 13, 38, 43 i 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa (1),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1139 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiające Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury (EFMRA) oraz zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1004 (2),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającą ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (3),

—

uwzględniając siódmy unijny program działań w zakresie środowiska (EAP) oraz zawarte w nim koncepcje, takie jak ograniczenia planety i ekologiczne ograniczenia,

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/89/UE z dnia 23 lipca 2014 r. ustanawiającą ramy planowania przestrzennego obszarów morskich (4),

—

uwzględniając dyrektywę 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim (5),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (6),

—

uwzględniając porozumienie polityczne między Parlamentem a Radą z 11 marca 2021 r. w sprawie instrumentu „Łącząc Europę” na lata 2021–2027,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. zatytułowany „Europejski Zielony Ład” (COM(2019)0640),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 maja 2020 r. zatytułowany „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030: Przywracanie przyrody do naszego życia” (COM(2020)0380) oraz swoją rezolucję z dnia 9 czerwca 2021 r. w sprawie tej strategii (7),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 20 maja 2020 r. zatytułowany „Strategia »Od pola do stołu« na rzecz sprawiedliwego, zdrowego i przyjaznego dla środowiska systemu żywnościowego” (COM(2020)0381) oraz swoją rezolucję z dnia 20 października 2021 r. w sprawie tej strategii (8),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji zatytułowane „The EU Blue Economy Report 2021” [Sprawozdanie na temat niebieskiej gospodarki UE z 2021 r.] (9),

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji z marca 2021 r. w sprawie kryteriów zrównoważonego rozwoju niebieskiej gospodarki (10),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 maja 2021 r. zatytułowany „Strategiczne wytyczne dotyczące bardziej zrównoważonej i konkurencyjnej akwakultury w UE na lata 2021-2030” (COM(2021)0236),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 lipca 2020 r. pt. „Nowe podejście do strategii morskiej na rzecz Oceanu Atlantyckiego – plan działania na rzecz Oceanu Atlantyckiego 2.0: Zaktualizowany plan działania na rzecz zrównoważonej, odpornej i konkurencyjnej niebieskiej gospodarki w regionie Oceanu Atlantyckiego Unii Europejskiej” (COM(2020)0329),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 9 grudnia 2020 r. zatytułowany „Strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności – europejski transport na drodze ku przyszłości” (COM(2020)0789),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 listopada 2020 r. zatytułowany „Strategia UE mająca na celu wykorzystanie potencjału energii z morskich źródeł odnawialnych na rzecz neutralnej dla klimatu przyszłości” (COM(2020)0741),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 września 2015 r. w sprawie wykorzystania potencjału badawczego i innowacyjnego w niebieskiej gospodarce do tworzenia miejsc pracy i wzrostu gospodarczego (11),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 stycznia 2018 r. w sprawie międzynarodowego zarządzania oceanami program działań na rzecz przyszłości oceanów w kontekście celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030 (12),

—

uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z 25 marca 2021 r. w sprawie wpływu odpadów morskich na rybołówstwo (13),

—

uwzględniając rezolucję z dnia 14 września 2021 r. w sprawie nowego podejścia do strategii morskiej na rzecz Oceanu Atlantyckiego (14),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie wpływu morskich farm wiatrowych i innych systemów energii ze źródeł odnawialnych na sektor rybołówstwa (15),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 września 2021 r. pt. „W kierunku silniejszego partnerstwa z regionami najbardziej oddalonymi UE” (16),

—

uwzględniając porozumienie przyjęte podczas 21. Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (COP21) w Paryżu w dniu 12 grudnia 2015 r. (porozumienie paryskie),

—

uwzględniając globalne wytyczne i normy międzynarodowe dotyczące rybołówstwa i akwakultury, opracowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) we współpracy z UE jako członkiem,

—

uwzględniając raport FAO zatytułowany „The State of World Fisheries and Aquaculture 2020: Sustainability in Action” [Stan światowego rybołówstwa i akwakultury w roku 2020: zrównoważony rozwój w działaniu],

—

uwzględniając inicjatywę sieci niebieskich portów rybackich uruchomioną przez FAO w lipcu 2018 r.,

—

uwzględniając strategie niebieskiego wzrostu portu w Vigo na lata 2016–2020 i 2021–2027 (17),

—

uwzględniając opinię Komitetu Regionów w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego nowego podejścia do zrównoważonej niebieskiej gospodarki w UE – przekształcenia niebieskiej gospodarki UE na rzecz zrównoważonej przyszłości (COM(2021)0240),

—

uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 2 grudnia 2021 r. w sprawie zrównoważonej niebieskiej gospodarki i akwakultury (NAT-VVI/020),

—

uwzględniając właściwość Komisji Transportu i Turystyki w odniesieniu do programów morskich i zintegrowanej polityki morskiej,

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając opinię Komisji Rozwoju oraz opinię Komisji Transportu i Turystyki,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A9-0089/2022),

A.

mając na uwadze, że niebieska gospodarka UE zapewnia 4,5 mln bezpośrednich miejsc pracy i obejmuje wszystkie branże i sektory związane z oceanami, morzami i wybrzeżami, niezależnie od tego, czy działają one w środowisku morskim (np. żegluga, morski transport pasażerski, rybołówstwo i wytwarzanie energii) czy lądowym (np. porty, stocznie, turystyka przybrzeżna i akwakultura lądowa); mając na uwadze, że jest to szeroki i szybko zmieniający się segment naszej gospodarki, który w ciągu ostatniej dekady podjął znaczące wysiłki w obszarze modernizacji i dywersyfikacji i który odegra ważną rolę w poprawie rozwoju środowiskowego, społecznego i gospodarczego;

B.

mając na uwadze, że gdyby porównać globalną niebieską gospodarkę do gospodarki krajowej, byłaby to siódma największa gospodarka na świecie, a ocean jako podmiot gospodarczy byłby członkiem grupy G-7; mając na uwadze, że działa ona w największym ekosystemie planety, ponieważ oceany zamieszkuje 80 % wszystkich form życia; mając na uwadze, że ocean otacza nas i utrzymuje, zapewniając krytyczne zasoby potrzebne dla zdrowia ludzi, nie wspominając o sieci interakcji gospodarczych;

C.

mając na uwadze, że rozwój niebieskiej gospodarki może mieć znaczący wpływ na wzrost i rozwój gospodarczy oraz na tworzenie miejsc pracy, zwłaszcza w krajach i regionach przybrzeżnych i wyspiarskich oraz w regionach najbardziej oddalonych;

D.

mając na uwadze, że sektor rybołówstwa, a w szczególności tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne, nie zostało wystarczająco uwzględnione w strategii UE dotyczącej niebieskiej gospodarki;

E.

mając na uwadze, że niebieska gospodarka dodatkowo zapewni nowe perspektywy i miejsca pracy, zwłaszcza w obszarach takich jak energia z morskich źródeł odnawialnych, niebieska biogospodarka, biotechnologia i odsalanie;

F.

mając na uwadze, że priorytety sektorowe w zakresie rozwoju niebieskiej gospodarki mogą być różne w poszczególnych państwach członkowskich, w zależności – z jednej strony – od przebytej drogi rozwoju sektorów tradycyjnych czy istniejących w każdym z nich, jak również – z drugiej strony – od posiadanych zasobów i potencjału rozwoju w zakresie ewolucji sektorów wschodzących w każdym państwie członkowskim;

G.

mając na uwadze, że wykorzystanie potencjału niebieskiej gospodarki nie może służyć jako pretekst do stosowania modeli eksploatacji zasobów mórz i oceanów i modeli wzrostu, które już okazały się niezrównoważone; mając na uwadze, że zasoby morskie i oceaniczne należy wykorzystywać w ścisłej zgodności z potrzebą należytego zarządzania nimi i ich ochrony, bez zmiany równowagi ekosystemów morskich;

H.

mając na uwadze, że dyrektywa w sprawie planowania przestrzennego obszarów morskich stanowi, iż państwa członkowskie muszą wziąć pod uwagę interakcje między działaniami i sposobami użytkowania, takimi jak akwakultura, rybołówstwo, instalacje i infrastruktura do produkcji energii ze źródeł odnawialnych oraz kable podmorskie, a także sprzyjać współistnieniu odnośnych działań i stosować podejście ekosystemowe;

I.

mając na uwadze, że niebieska gospodarka, która rozwija się z uwzględnieniem ograniczeń ekologicznych, a wraz z nią nie tylko sektory rybołówstwa i akwakultury, ale wszystkie sektory morskie, których to dotyczy, muszą w równym stopniu uwzględniać filar środowiskowy, społeczny i gospodarczy w ujęciu horyzontalnym, aby można było uznać je za zrównoważone;

J.

mając na uwadze, że celem wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) jest zagwarantowanie właściwej ochrony żywych zasobów morza i zarządzania nimi oraz zapewnienie, aby działalność w zakresie rybołówstwa i akwakultury była zrównoważona środowiskowo w perspektywie długoterminowej oraz zarządzana w sposób spójny z celami w zakresie osiągania korzyści gospodarczych, społecznych oraz w dziedzinie zatrudnienia i przyczyniała się do bezpieczeństwa zaopatrzenia w żywność,

K.

mając na uwadze, że wspólna polityka rybołówstwa powinna przyczyniać się do wzrostu wydajności i godnego poziomu życia w sektorze rybołówstwa, w tym w sektorze rybołówstwa łodziowego, oraz do stabilności rynków, a także powinna zapewniać dostępność żywności;

L.

mając na uwadze, że cel zrównoważonego rozwoju nr 14 nakłada wymóg ochrony oceanów, mórz i zasobów morskich oraz propagowania ich zrównoważonego wykorzystywania, podczas gdy cel zrównoważonego rozwoju nr 2 nakłada obowiązek zagwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego; mając na uwadze, że cel cząstkowy 14.1 przewiduje zapobieganie wszelkim rodzajom zanieczyszczenia mórz i znaczne ich ograniczenie do 2025 r., co dotyczy w szczególności zanieczyszczeń z działalności lądowej, w tym odpadów morskich i zanieczyszczeń biogennych;

M.

mając na uwadze, że ocean ma zasadnicze znaczenie dla życia na Ziemi, produkując 50 % tlenu obecnego w atmosferze, pochłaniając ok. 25 % powodowanych przez człowieka emisji dwutlenku węgla i 90 % nadmiaru ciepła w systemie klimatycznym, a także regulując klimat globalny;

N.

mając na uwadze, że w oceanach żyją miliony gatunków, a odbudowa, zachowanie, ochrona i zrównoważone wykorzystanie morskiej różnorodności biologicznej ma kluczowe znaczenie dla zdrowia oceanów, ochrony zdrowia planety i zapewniania podstawy dla działalności gospodarczej w sektorach morskich;

O.

mając na uwadze, że gromadzenie danych na potrzeby monitorowania i naukowej oceny zasobów w morzach i oceanach, w tym oceny, czy zasoby te znajdują się w bezpiecznych granicach biologicznych, ma zasadnicze znaczenie dla zrównoważonego zarządzania nimi;

P.

mając na uwadze, że niezbadane pozostają znaczne części dna mórz i oceanów, w szczególności na obszarach głębokomorskich, oraz że potrzebne są dalsze badania w celu zapewnienia, aby wszelkie działania prowadzone w kontekście niebieskiej gospodarki były w pełni zrównoważone;

Q.

mając na uwadze, że rybołówstwo i akwakultura są kluczowymi sektorami w niebieskie gospodarce i stanowią ważne źródło białka i mikroskładników odżywczych niezbędnych dla bezpieczeństwa żywności i zdrowia ludzi;

R.

mając na uwadze, że bioróżnorodność morska w Europie znajduje się pod presją, przy czym wysoki odsetek gatunków i siedlisk morskich oceniono jako w „niewłaściwym” lub „nieznanym stanie ochrony”; mając na uwadze, że utrata morskiej różnorodności biologicznej ma poważne skutki środowiskowe oraz społeczno-gospodarcze dla sektora rybołówstwa, terytoriów nadbrzeżnych, wysp i regionów najbardziej oddalonych w UE, w związku z czym należy pilnie odwrócić tę utratę; mając na uwadze, że różnorodność biologiczną należy przywrócić we współpracy ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, w szczególności z sektorem rybołówstwa i środowiskiem naukowym;

S.

mając na uwadze, że społeczności przybrzeżne i wyspiarskie są kluczowym partnerem w dyskusji na temat potencjału niebieskiej gospodarki i sposobów jej wykorzystania;

T.

mając na uwadze, że rybacy i podmioty z sektora akwakultury w UE odgrywają zasadniczą rolę w całej UE w chronieniu i propagowaniu tożsamości terytorialnej, tradycji kulturowych, bezpieczeństwa żywnościowego, zatrudnienia i dochodów;

U.

mając na uwadze specyfikę i potrzeby tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego;

V.

mając na uwadze, że sektor połowów rekreacyjnych może wnosić wkład w zróżnicowanie dochodów społeczności nadbrzeżnych jako odznaczająca się wysoką wartością i zrównoważona działalność turystyczna;

W.

mając na uwadze ważną rolę kobiet w sektorze rybołówstwa i akwakultury; mając na uwadze potrzebę zwiększenia ich widoczności i zapewnienia równego dostępu do zatrudnienia w tym sektorze, a także odpowiedniego uznania prawnego;

X.

mając na uwadze, że w celach zrównoważonego rozwoju ONZ nr 3, 6, 9 i 12 położono nacisk na znaczenie zdrowia zwierząt, dobrej jakości wody, zrównoważonych innowacji oraz zrównoważonej konsumpcji i produkcji w niebieskiej gospodarce;

Y.

mając na uwadze, że zdrowie i dobrostan zwierząt wodnych mają związek z jakością produktów spożywczych; mając na uwadze, że niski poziom dobrostanu i hodowli zwierząt może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób i schorzeń;

Z.

mając na uwadze, że rolnictwo na lądzie ma znaczny wpływ na ekosystemy morskie i rybołówstwo, w szczególności ze względu na użycie nawozów azotowych i eutrofizację środowisk wodnych;

AA.

mając na uwadze, że rybacy odgrywają bardzo ważną rolę w zbiórce porzuconych na morzu odpadów morskich, czy to prowadząc ukierunkowane kampanie, czy to zbierając odpady przypadkowo podczas połowów;

AB.

mając na uwadze, że nie zrealizowano celów przewidujących osiągnięcie do 2020 r. dobrego stanu środowiska mórz europejskich;

AC.

mając na uwadze, że w 2018 r. liczba miejsc pracy w branży rybackiej w UE wynosiła około 163 600, a w 2019 r. unijna flota rybacka złowiła około 4,1 mln ton masy w relacji pełnej; mając na uwadze, że w 2018 r. w UE-27 wyprodukowano 1,1 mln ton organizmów wodnych o wartości 3,7 mld EUR (18);

AD.

mając na uwadze, że UE jest importerem netto produktów rybołówstwa i akwakultury, pozostaje w większości zależna od przywozu w odniesieniu do spożycia żywności pochodzenia wodnego i w 2018 r. odpowiadała za 34 % wartości przywozu na świecie; mając na uwadze, że przywóz produktów rybołówstwa do UE musi spełniać co najmniej podobne normy zrównoważonego rozwoju, co te obowiązujące w UE; mając na uwadze, że przywóz produktów rybołówstwa do UE musi być bezpośrednio powiązany z trwałymi miejscami pracy w sektorach przywozu, przetwórstwa i handlu detalicznego;

AE.

mając na uwadze, że skutki zmiany klimatu wpłynęły już na rybołówstwo, akwakulturę i społeczności nadbrzeżne w UE; mając na uwadze, że kryzys klimatyczny wywarł znaczny wpływ na zdrowie mórz Europy, co osłabiło odporność niebieskiej gospodarki, a w szczególności rybołówstwa i akwakultury;

AF.

mając na uwadze, że kilka sektorów niebieskiej gospodarki, w szczególności turystyka przybrzeżna i morska, ucierpiało z powodu obecnego kryzysu związanego z COVID-19; mając na uwadze, że niebieska gospodarka mogłaby pomóc w naprawie szkód gospodarczych i społecznych spowodowanych obecnym kryzysem;

AG.

mając na uwadze, że pandemia COVID-19 wywarła znaczący wpływ gospodarczy na osoby zatrudnione w sektorach rybołówstwa i akwakultury ze względu na połączone skutki spadku popytu i braku warunków na wielu statkach zapewniających bezpieczeństwo zdrowotne; mając na uwadze, że zakłócenia rynku spowodowane pandemią negatywnie wpłynęły na rybaków w całej UE; mając na uwadze, że rybakom nadal udawało się zapewnić wysokiej jakości żywność i z tego powodu należy zwrócić szczególną uwagę na rybaków ze względu na ich znaczenie dla bezpieczeństwa dostaw żywności w UE;

AH.

mając na uwadze, że pandemia wykazała, jak odporne środowisko, wsparte zrównoważonymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami, jest ważne dla światowego zdrowia i dla przyszłości systemów żywnościowych;

AI.

mając na uwadze, że społeczności nadbrzeżne muszą zdywersyfikować swoje źródła dochodów, aby stawić czoła wstrząsom gospodarczym i społecznym;

AJ.

mając na uwadze, że przy dywersyfikacji swoich dochodów społeczności nadbrzeżne i zamieszkujące regiony oddalone muszą budować odporność na wstrząsy, takie jak wstrząsy spowodowane zmianą klimatu;

AK.

mając na uwadze, że turystyka morska i przybrzeżna stanowi filar niebieskiej gospodarki, ponad połowa turystycznych miejsc zakwaterowania w UE znajduje się na obszarach przybrzeżnych, a 30 % noclegów rezerwowanych jest w ośrodkach plażowych; mając na uwadze, że w komunikacie Komisji w sprawie turystyki i transportu w roku 2020 i w dalszej przyszłości (COM(2020)0550) podkreślono znaczenie ochrony i odbudowy lądowego i morskiego kapitału naturalnego Europy;

AL.

mając na uwadze, że turystyka morska i przybrzeżna odpowiada za 60 % zatrudnienia w niebieskiej gospodarce; mając na uwadze, że konkurencyjna, odporna i sprawiedliwa społecznie niebieska gospodarka wymaga specjalistów o wysokim poziomie kwalifikacji i umiejętności; mając na uwadze, że „niebieskie miejsca pracy” mogą wspierać wzrost gospodarczy i możliwości rozwoju zawodowego;

AM.

mając na uwadze, że turystyka wędkarska jako sektor może stać się nowym źródłem dochodów dla społeczności nadbrzeżnych, a jednocześnie zapewnić zrównoważony charakter i dobry stan stad rybnych oraz korzyści społeczne i zdrowotne;

AN.

mając na uwadze, że połowy rekreacyjne już stanowią zrównoważoną i odznaczającą się wysoką wartością opcję turystyczną oraz działalność uzupełniającą dla wielu społeczności w całej Europie; mając na uwadze, że w wielu krajach rośnie zainteresowanie połowami rekreacyjnymi, zwłaszcza od czasu pandemii COVID-19;

AO.

mając na uwadze, że rozwój zrównoważonej infrastruktury w regionach przybrzeżnych pomoże zachować różnorodność biologiczną, ekosystemy i krajobrazy przybrzeżne, co wzmocni zrównoważony rozwój turystyki i gospodarek przybrzeżnych;

AP.

mając na uwadze, że niebieska gospodarka odgrywa zasadniczą rolę w zapewnieniu dobrobytu regionów najbardziej oddalonych, które ze względu na swoją izolację są szczególnie uzależnione od działalności opartej na niebieskiej gospodarce, takiej jak transport morski, żegluga i turystyka;

AQ.

mając na uwadze, że porty odgrywają kluczową rolę w osiąganiu celów zrównoważonej niebieskiej gospodarki, oraz mając na uwadze, że wzmocnienie zrównoważonego charakteru portów będzie sprzyjać zrównoważonemu rozwojowi społeczności nadbrzeżnych; mając na uwadze, że porty są istotnym ośrodkiem transportu towarów i pasażerów w regionach najbardziej oddalonych;

AR.

mając na uwadze, że porty mają kluczowe znaczenie dla połączeń i gospodarki regionów i państw oraz odgrywają ważną rolę w promowaniu zrównoważonego rozwoju, który przyczynia się do przeciwdziałania utracie różnorodności biologicznej, co stwierdzono w nowej unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2030 r.; mając na uwadze, że rola portów będzie również zmieniać się wraz ze zmianami krajobrazu przemysłowego w Europie (na przykład wraz z ekspansją energii z morskich źródeł odnawialnych);

AS.

mając na uwadze, że stocznie UE mogą wykorzystać możliwości wynikające z szybko rozwijającego się rynku innowacyjnych i energooszczędnych statków usługowych;

AT.

mając na uwadze, że różne rodzaje działalności związanej z niebieską gospodarką w jednej przestrzeni powodują konkurencję, zanieczyszczenie i konflikty planowania przestrzennego obszarów morskich, które wpływają głównie na działalność połowową, a w szczególności na tradycyjne rybołówstwo przybrzeżne i społeczności nadbrzeżne; mając na uwadze, że planowanie przestrzenne obszarów morskich ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia rosnącej konkurencji i konfliktów planowania przestrzennego obszarów morskich;

AU.

mając na uwadze, że za pomocą krajowych planów zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich państwa członkowskie powinny przyczyniać się do zrównoważonego rozwoju sektorów energetyki oceanicznej, transportu morskiego, rybołówstwa i akwakultury oraz do zachowania, ochrony i poprawy stanu środowiska naturalnego, w tym odporności na zmianę klimatu; mając na uwadze, że w związku z tym w kontekście prac nad krajowymi planami zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich i ich późniejszych zmian państwa członkowskie powinny poświęcać interesom rybołówstwa i akwakultury szczególną uwagę i nie powinny ich marginalizować;

AV.

mając na uwadze, że celem porozumienia paryskiego jest ograniczenie globalnego ocieplenia do poziomu znacznie poniżej 2 oC, a najlepiej do 1,5 oC, w porównaniu z wartościami sprzed epoki przemysłowej;

AW.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu na temat oceanów i kriosfery w zmieniającym się klimacie przedstawiono dowody na to, że łączenie wiedzy naukowej z wiedzą lokalną i tubylczą wzmacnia odporność;

AX.

mając na uwadze, że zgodnie z celami Zielonego Ładu UE dąży do osiągnięcia neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.; mając na uwadze, że UE zaproponowała cel redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 % do 2030 r.; mając na uwadze, że energia z morskich źródeł odnawialnych jest jednym z możliwych rozwiązań, które państwa członkowskie mogą wybrać, aby osiągnąć ten cel; mając na uwadze, że energia ta powinna odegrać kluczową rolę w osiągnięciu tego celu dzięki zintegrowanemu podejściu uwzględniającemu trzy filary zrównoważonego rozwoju;

AY.

mając na uwadze, że należy opracować wniosek w sprawie prawnie wiążących celów dotyczących odbudowy zasobów przyrodniczych w ramach unijnej strategii UE na rzecz różnorodności biologicznej 2030, zgodnie z celem, jakim jest ochrona 30 % obszarów morskich UE i 10 % obszarów morskich UE objętych ścisłą ochroną;

AZ.

mając na uwadze, że dla każdego regionu morskiego UE potrzebne są szczegółowe wytyczne i solidne plany dotyczące celów chronionych obszarów morskich;

BA.

mając na uwadze, że regiony najbardziej oddalone są prawdziwymi naturalnymi laboratoriami o wysokim poziomie bioróżnorodności, a także rzeczywistymi sanktuariami przyrody wymagającymi pilnej ochrony, zwłaszcza ze względu na to, że najczęściej mają formę archipelagów o rozległych obszarach przybrzeżnych;

BB.

mając na uwadze, że zarządzanie ekosystemami wymaga całościowego podejścia, które uwzględnia wszystkie przyczyny utraty bioróżnorodności, takie jak zmiana klimatu, zakwaszanie oceanów, pojawianie się gatunków obcych, erozja obszarów przybrzeżnych itp.; mając na uwadze, że należy przyjąć globalną wizję, globalne ramy i oparte na ekosystemie podejście w odniesieniu do zarządzania zasobami morskimi i ich ochrony

BC.

mając na uwadze, że zmiana klimatu w coraz większym stopniu zmienia rozmieszczenie i wzorce migracji różnych gatunków ryb oraz wpływa na rybołówstwo łodziowe w krajach rozwijających się, które jest bardziej podatne na jej skutki;

BD.

mając na uwadze, że nielegalne połowy stanowią poważne zagrożenie dla zasobów morskich, wyczerpując zasoby rybne, niszcząc siedliska morskie, prowadząc do nieuczciwej konkurencji oraz zagrażając źródłom utrzymania społeczności nadbrzeżnych i wyspiarskich zajmujących się rybołówstwem;

BE.

mając na uwadze, że podstawowe znaczenie dla państw członkowskich ma wdrożenie unijnego systemu kontroli rybołówstwa, który jest prosty, przejrzysty i skuteczny, w celu osiągnięcia przez sektor jego celów w zakresie zrównoważonego rozwoju;

BF.

mając na uwadze, że lepsza identyfikowalność wraz z dostępem do informacji na temat wartości odżywczych oraz miejsca pochodzenia i produkcji produktu są kluczowe dla zachowania konsumentów w odniesieniu do dywersyfikacji konsumpcji

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

88.

89.

90.

91.

92.

93.

94.

95.

96.

97.

98.

99.

100.

101.

102.

103.

104.

105.

106.

107.

108.

109.

110.

111.

112.

113.

114.

115.

116.

117.w

118.

119.

120.

121.

122.

123.

124.

125.

126.

127.

128.

129.

130.

131.

132.

133.

134.

135.

136.

137.

138.

139.

140.

141.

142.