KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 24.10.2019

COM(2019) 483 final

2019/0235(NLE)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

ustalające uprawnienia do połowów na rok 2020 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mające zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Wszystkie rozporządzenia dotyczące uprawnień do połowów muszą ograniczać eksploatację stad ryb do poziomów zgodnych z ogólnymi celami wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb). W związku z tym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa („rozporządzenie podstawowe”) wyznaczono cele w zakresie corocznych wniosków dotyczących ograniczeń połowowych i ograniczeń nakładu połowowego, aby zagwarantować zrównoważony rozwój rybołówstwa w UE pod kątem ekologicznym, gospodarczym i społecznym.

Proces ustalania uprawnień do połowów ma charakter rocznego cyklu zarządzania (w przypadku stad ryb głębinowych mamy do czynienia z cyklem dwuletnim). Nie stoi to jednak na przeszkodzie wprowadzeniu długoterminowych rozwiązań dotyczących zarządzania. Plany wieloletnie dla Morza Północnego 1 oraz dla wód zachodnich 2 zostały przyjęte przez Parlament Europejski i Radę i opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejszy wniosek zawiera uprawnienia do połowów, które Unia ustanawia w sposób niezależny. Przewiduje on jednak również uprawnienia do połowów wynikające z wielostronnych lub dwustronnych konsultacji dotyczących połowów. Ich wynik jest wdrażany przez zapewnienie wewnętrznego podziału między państwa członkowskie, opartego o zasadę względnej stabilności.

Dlatego, oprócz autonomicznych stad unijnych, niniejszy wniosek obejmuje:

·stada wspólnie eksploatowane, tj. stada, którymi zarządza się wspólnie z Norwegią na Morzu Północnym i w cieśninie Skagerrak lub w ramach konsultacji związanych z Komisją ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEACF) między państwami nadbrzeżnymi;

·uprawnienia do połowów wynikające z uzgodnień zawartych w ramach regionalnych organizacji ds. rybołówstwa (RFMO).

Pewną liczbę uprawnień do połowów w niniejszym wniosku oznaczono jako „pm” (pro memoria). Wynika to z faktu, że:

–w momencie przyjęcia wniosku opinia dotycząca niektórych stad nie jest dostępna; lub

–niektóre ograniczenia połowowe i inne zalecenia pochodzące od odpowiednich RFMO zostaną dopiero ustalone, gdyż doroczne spotkania tych organizacji jeszcze się nie odbyły; lub

–dane liczbowe dotyczące niektórych stad występujących w wodach Grenlandii oraz stad wspólnie eksploatowanych lub wymienianych z Norwegią i innymi państwami trzecimi nie są jeszcze dostępne, ponieważ oczekuje się na zakończenie konsultacji z tymi państwami w listopadzie i grudniu 2019 r.; lub

–w przypadku kilku TAC opinia została dostarczona, lecz ocena jest w toku.

Podejście do ustalania uprawnień do połowów

W swym corocznym komunikacie w sprawie konsultacji dotyczących uprawnień do połowów (COM(2019) 274, zwanym dalej „komunikatem”) Komisja jak zwykle dokonała przeglądu sytuacji, którą należy uwzględniać we wnioskach dotyczących uprawnień do połowów. W komunikacie tym przedstawiono przegląd stanu stad w oparciu o ustalenia dostępnych opinii naukowych oraz wyjaśniono proces ustalania uprawnień do połowów.

W odpowiedzi na wniosek Komisji Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) przedstawiła w dniu 28 czerwca 2019 r. swoją coroczną opinię na temat większości stad objętych niniejszym wnioskiem.

Opinie naukowe wydawane przez ICES zależą głównie od danych: ocenie mogą zostać poddane wyłącznie stada, dla których istnieją wystarczające i rzetelne dane, pozwalające na oszacowanie wielkości stad oraz sporządzenie prognoz dotyczących ich reakcji na różne scenariusze eksploatacji (tzw. „tabele wariantów połowowych”). Jeżeli wystarczające dane są dostępne, organy naukowe są w stanie dostarczyć szacunkowych danych, umożliwiających skorygowanie uprawnień do połowów do poziomu, który pozwoli uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów (MSY). Opinię taką określa się mianem „opinii dotyczącej MSY”. W innych przypadkach organy naukowe kierują się ostrożnościowym podejściem przy formułowaniu zaleceń co do tego, na jakim poziomie należy ustalić uprawnienia do połowów. Metodologię, którą stosuje w tym celu ICES, przedstawiono w opublikowanych materiałach ICES w sprawie wdrażania opinii dotyczącej stad, w stosunku do których dostępne są ograniczone dane 3 .

Wszystkie objęte wnioskiem uprawnienia do połowów odpowiadają opiniom naukowym na temat stanu stad uzyskanych przez Komisję, które zostały wykorzystane w sposób wskazany w komunikacie.

Obowiązek wyładunku wprowadzony w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013

W latach 2015–2019 stopniowo wprowadza się obowiązek wyładunku przewidziany w rozporządzeniu podstawowym w sprawie WPRyb. Od dnia 1 stycznia 2019 r. wszystkie stada objęte limitami połowowymi podlegają obowiązkowi wyładunku. Zastosowanie mogą mieć niektóre wyłączenia z obowiązku wyładunku przewidziane w rozporządzeniu podstawowym. Na podstawie wspólnych zaleceń przedłożonych przez państwa członkowskie Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustanawiających szczegółowe plany w zakresie odrzutów, które to plany pozwalają na występowanie ograniczonych ilości odrzutów na podstawie wyłączeń de minimis lub wyłączeń z uwagi na wysoką przeżywalność.

W związku z wprowadzeniem obowiązku wyładunku połowów i zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 proponowane uprawnienia do połowów muszą odzwierciedlać przejście z ilości wyładowanej na ilość złowioną, z uwzględnieniem faktu, że odrzuty nie są już dozwolone. Odbywa się to na podstawie otrzymanych opinii naukowych dotyczących stad ryb objętych rodzajami rybołówstwa, o których mowa w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w sprawie WPRyb. Uprawnienia do połowów powinny być również określone zgodnie z innymi właściwymi przepisami, tj. art. 16 ust. 1 (w odniesieniu do zasady względnej stabilności) i art. 16 ust. 4 (w odniesieniu do celów wspólnej polityki rybołówstwa i zasad przewidzianych w planach wieloletnich).

W związku z tym, aby uwzględnić pełne stosowanie obowiązku wyładunku od dnia 1 stycznia 2019 r., Komisja proponuje TAC na podstawie zaleceń dotyczących połowów zamiast wcześniej wykorzystywanych zaleceń dotyczących wyładunków. Proponowane TAC uwzględniają fakt, że na podstawie ustanowionych wyłączeń wprowadzone zostaną pewne ograniczone ilości odrzutów, a zatem nie będą one wyładowywane i wliczane do kwot. Kwoty te są zatem odliczane od TAC ustalanych na podstawie połowów.

TAC dotyczące przyłowów

ICES wydała opinię naukową dotyczącą zerowego połowu w 2019 r. w odniesieniu do sześciu stad (dorsza atlantyckiego i witlinka na zachód od Szkocji, witlinka w Morzu Irlandzkim, dorsza atlantyckiego w Morzu Celtyckim, gładzicy w Morzu Celtyckim na południowy zachód od Irlandii oraz dorsza atlantyckiego w cieśninie Kattegat). Jeśli chodzi o dorsza atlantyckiego w Morzu Celtyckim, stado jest ujęte w wykazie stad docelowych w art. 1 ust. 1 planu wieloletniego dla wód zachodnich. W związku z tym uprawnienia do połowów dla tego stada muszą zostać ustalone zgodnie z przedziałem FMSY określonym w art. 4 planu. Ponadto zgodnie z art. 8 planu należy wprowadzić środki ochronne w celu odbudowania biomasy tarłowej powyżej poziomów ochrony.

Jeśli chodzi o pięć TAC dotyczących przyłowów, dla których TAC dotyczące przyłowów zostały ustalone w uprawnieniach do połowów na 2019 r., państwa członkowskie grupy rejonu wód północno-zachodnich podjęły zobowiązania określone w poniższym oświadczeniu:

„W sprawie planów zmniejszania przyłowów i środków kontrolnych (grupa państw członkowskich z rejonu wód północno-zachodnich, tj. Belgia, Francja, Irlandia, Niderlandy, Hiszpania i Zjednoczone Królestwo, oraz Komisja)

Państwa członkowskie współpracujące na wodach północno-zachodnich, w ścisłej współpracy z Regionalnym Komitetem Doradczym ds. Wód Północno-Zachodnich, opracują plan zmniejszenia przyłowów, by zapewnić zmniejszenie przyłowów stad, dla których ICES wydała opinię naukową zalecającą ustalenie na rok 2019 połowów na poziomie zerowym, za pomocą środków w zakresie selektywności i unikania przyłowów. W tym celu zainteresowane państwa członkowskie najpóźniej do 30 kwietnia 2019 r. przedstawią Komisji plan zmniejszenia przyłowów. Plany te obejmą takie środki, jak bardziej selektywne narzędzia połowowe, zamknięcia obszarów, doraźne zamknięcia, środki w zakresie unikania przyłowów i zasada oddalenia się. Mogą się one opierać na najnowszych stosownych planach odrzutów. Plany zmniejszenia przyłowów powinny być dostosowane do danego gatunku i wybrane spośród przedstawionego powyżej wykazu środków w zależności od charakterystyki danego łowiska. Skuteczność tych planów zostanie poddana ocenie STECF. Przewodniczący grupy państw członkowskich z rejonu wód północno-zachodnich do 1 października każdego roku będzie składał Komisji sprawozdanie z postępów osiągniętych dzięki planowi zmniejszenia przyłowów.

Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie kontroli państwa członkowskie podejmą wszelkie stosowne środki kontroli w celu zapewnienia, aby przyłowy stad, dla których ICES wydała opinię naukową zalecającą ustalenie na rok 2019 połowów na poziomie zerowym, były absolutnie nieuniknione oraz aby odrzuty nie przekraczały poziomu dozwolonego w planie odrzutów. Do 1 lipca 2019 r. zainteresowane państwa członkowskie przekażą Komisji informacje o podjętych przez nie środkach kontroli.”

Plan zmniejszenia przyłowów został przedłożony Komisji i oceniony przez STECF. STECF przedstawił następujące wnioski w odniesieniu do planu zmniejszenia przyłowów (BCReP) 4 :

„STECF stwierdza, że BCReP nie odpowiada zobowiązaniom podjętym przez państwa członkowskie, ponieważ nie zawiera żadnych elementów zapewniających zmniejszenie przyłowów odnośnych stad poza środkami już ujętymi w planie w zakresie odrzutów, wspólnej rekomendacji i nowym rozporządzeniu w sprawie środków technicznych; ponadto BCReP nie zawiera żadnych elementów monitorowania ani kontroli.

Jeżeli chodzi o skuteczność, STECF stwierdza jednak, że odpowiednie środki w nowym rozporządzeniu w sprawie środków technicznych, planie w zakresie odrzutów i we wspólnej rekomendacji, o których mowa w BCReP, prawdopodobnie zmniejszą przyłowy odnośnych gatunków, zgodnie z oceną jakościową przez EWG 18-06 i EWG 19-08. Skuteczność ta jest uzależniona od odpowiedniej kontroli i egzekwowania. Jeśli chodzi o ocenę ilościową i ocenę wpływu na stada konieczne są dalsze badania, zgodnie z propozycją zawartą w BCReP.

Jeśli chodzi o kompleksowość, STECF stwierdza, że BCReP nie jest wyczerpujący, ponieważ nie wzięto pod uwagę żadnych dodatkowych dostępnych opcji narzędziowych ani nie uwzględniono żadnych zamknięć obszarów, doraźnych zamknięć, środków unikania i zasad oddalenia się, ani nie uwzględniono propozycji dotyczących monitorowania, kontroli i egzekwowania.

STECF stwierdza, że dodatkowe propozycje poddane dalszej ocenie będą przydatne jedynie pod warunkiem, że doprowadzą one do wprowadzenia konkretnych środków ograniczających przyłowy.”

Jeśli chodzi o wdrożenie TAC dotyczących przyłowów, zwłaszcza w przypadkach, w których znaczna większość przyłowów jest poniżej minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony (np. w przypadku witlinka w Morzu Irlandzkim), poziom wdrożenia pozostaje bardzo niski, a wyładunki są podobne do tych sprzed stosowania obowiązku wyładunku. Prowadzi to do wniosku, że wobec braku odpowiednich środków kontroli, które powinny były już zostać wprowadzone przez państwa członkowskie zgodnie z wymogami rozporządzenia w sprawie kontroli, odrzuty będą kontynuowane, co zagraża skuteczności TAC dotyczących przyłowów.

W związku z tym, aby utrzymać podejście polegające na stosowaniu TAC w celu ograniczenia przyłowów, należy wprowadzić środki niezbędne do ochrony stad w trudnej sytuacji biologicznej. Powinny one polegać na ustaleniu uprawnień do połowów dla łowisk, w których poławiane są ryby z odnośnych stad, na poziomie, który pomaga w odbudowie biomasy wyeksploatowanych stad, jak również na określeniu innych środków, które są bezpośrednio związane z uprawnieniami do połowów. Środki takie powinny prowadzić do poprawy selektywności (np. zmian narzędzi i zasad oddalania się), tymczasowych i stałych zamknięć obszarów oraz środków kontroli i nadzoru, które mogą zniechęcać do odrzutów.

Elastyczność roczna

Należy wreszcie uwzględnić powiązania między rozporządzeniem podstawowym w sprawie WPRyb oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 847/96. W tym ostatnim wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące zarządzania ustalanymi z roku na rok TAC, w tym przepisy dotyczące elastyczności określone w art. 3 i 4, odpowiednio w odniesieniu do stad objętych przezornościowymi i analitycznymi TAC. Zgodnie z jego art. 2, ustalając TAC, Rada ma wskazać, do których stad nie będą miały zastosowania art. 3 lub 4, w szczególności ze względu na biologiczny stan tych stad. Ostatnio na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wprowadzono inny mechanizm elastyczności. W związku z tym, w celu uniknięcia nadmiernej elastyczności, która zagroziłaby zasadzie racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniłaby realizację celów wspólnej polityki rybołówstwa, należy sprecyzować, że art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 nie mogą mieć zastosowania do obejmującej kolejny rok elastyczności przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Należy wykluczyć korzystanie z rocznej elastyczności na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, jeżeli stosowanie takiej elastyczności zagroziłoby realizacji celów WPRyb, w szczególności w przypadku stad o biomasie tarłowej poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy (Blim).

Środki dotyczące węgorza europejskiego

Środki odnoszące się do węgorza europejskiego zostaną ustanowione po wydaniu przez ICES opinii naukowej i po przeprowadzeniu dogłębnej analizy tej opinii.

Środki dotyczące labraksa

Środki odnoszące się do labraksa zostaną ustanowione po wydaniu przez ICES opinii naukowej i po przeprowadzeniu dogłębnej analizy tej opinii.

TAC odbiegające o ponad 20 % od wartości z 2019 r.

Po przyjęciu planu wieloletniego dla wód zachodnich Komisja wydała oświadczenie, zgodnie z którym w przypadku zaproponowania przez Komisję TAC różniącego się o więcej niż 20 % od wcześniej ustanowionego TAC, w uzasadnieniu wniosku Komisji wymienia się takie przypadki i, w stosownych przypadkach, podaje się przyczyny różnic w TAC. Poniżej wykaz takich przypadków:

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Proponowane środki opracowano zgodnie z celami i przepisami wspólnej polityki rybołówstwa i są one spójne z polityką Unii w zakresie zrównoważonego rozwoju.

•Spójność z innymi politykami Unii

Proponowane środki są spójne z pozostałymi obszarami polityki unijnej, w szczególności z polityką w dziedzinie środowiska.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Podstawą prawną niniejszego wniosku jest art. 43 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Zobowiązania Unii dotyczące zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów wodnych wynikają z obowiązków określonych w art. 2 rozporządzenia podstawowego w sprawie WPRyb.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Wniosek jest przedmiotem wyłącznej kompetencji Unii, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. d) Traktatu. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

•Proporcjonalność

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów: Wspólna polityka rybołówstwa jest polityką wspólną. Zgodnie z art. 43 ust. 3 Traktatu na Radzie spoczywa obowiązek przyjmowania środków dotyczących ustalania i przydziału uprawnień do połowów.

W proponowanym rozporządzeniu Rady przydziela się państwom członkowskim uprawnienia do połowów. Uwzględniając art. 16 i 17 rozporządzenia podstawowego, państwa członkowskie mają potem swobodę rozdzielania tych uprawnień między regiony lub podmioty gospodarcze według własnego uznania. Dlatego też państwa członkowskie dysponują szerokimi możliwościami w zakresie podejmowania decyzji dotyczących wybranego przez nie społecznego lub ekonomicznego modelu korzystania z przydzielonych im uprawnień do połowów.

Niniejszy wniosek nie ma żadnych nowych konsekwencji finansowych dla państw członkowskich. Rada przyjmuje to rozporządzenie co roku i istnieją już publiczne i prywatne środki służące jego wdrażaniu.

•Wybór instrumentu

Proponowany instrument: rozporządzenie.

3.WYNIKI OCEN EX-POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex-post/kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

a)Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów

Na podstawie komunikatu w sprawie uprawnień do połowów na 2020 r. Komisja przeprowadziła konsultacje z zainteresowanymi stronami, w szczególności za pośrednictwem komitetów doradczych, oraz z państwami członkowskimi na temat proponowanego podejścia do poszczególnych wniosków Komisji dotyczących uprawnień do połowów.

Ponadto Komisja kierowała się założeniami przedstawionymi w swoim komunikacie do Rady i Parlamentu Europejskiego dotyczącym poprawy konsultacji w zakresie zarządzania rybołówstwem wspólnotowym (COM(2006) 246 final), w którym określono zasady tzw. wczesnego prognozowania.

b)Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia

Odpowiedź na wspomniany wyżej komunikat Komisji w sprawie uprawnień do połowów odzwierciedla opinie zainteresowanych stron, dotyczące dokonanej przez Komisję oceny stanu zasobów oraz sposobów zapewnienia właściwego zarządzania. Komisja uwzględniła te odpowiedzi przy formułowaniu wniosku.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

W odniesieniu do stosowanej metodologii Komisja konsultowała się, jak już wspomniano, z Międzynarodową Radą Badań Morza (ICES). Opinie ICES opierają się na ramach wypracowanych przez jej grupy ekspertów i organy naukowe i są wykorzystywane zgodnie z protokołem ustaleń uzgodnionym między ICES a Komisją.

Nadrzędnym celem jest doprowadzenie stad do poziomów, które pozwolą uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów (MSY) i utrzymanie ich na tych poziomach. Ten cel został wyraźnie włączony do podstawowego rozporządzenia WPRyb, w szczególności w jego art. 2 ust. 2, który stanowi, że „cel ten należy osiągnąć w miarę możliwości do 2015 r., a [...] w odniesieniu do wszystkich stad – najpóźniej do 2020 r.”. Odzwierciedla to zobowiązanie podjęte przez Unię dotyczące wniosków ze Światowego Szczytu w sprawie Zrównoważonego Rozwoju w Johannesburgu w 2002 r. oraz związanego z nim planu wdrażania. Jak już wspomniano, w odniesieniu do niektórych stad informacja o poziomach maksymalnego podtrzymywalnego połowu jest dostępna. Są wśród nich stada bardzo ważne z punktu widzenia wielkości połowów i wartości handlowej; gatunków takich jak: morszczuk, dorsz atlantycki, żabnicowate, sola, smuklice, plamiak i homarzec.

Uprawnienia do połowów stad docelowych w Morzu Północnym i w wodach zachodnich mają zostać ustalone na podstawie odpowiednich wieloletnich planów, w których zdefiniowano przedziały śmiertelności FMSY, przez co w określonych warunkach umożliwiają one pewien stopień elastyczności. Zwrócono się do ICES o doradztwo naukowe, które pozwoli na ocenę potrzeby i możliwości wykorzystania tej elastyczności. Najwyższe wartości w przedziale FMSY stosuje się do proponowania TAC tylko wtedy, gdy w oparciu o opinie naukowe ustalenie uprawnień do połowów zgodnie z przedziałami FMSY byłoby niezbędne do osiągnięcia celów zawartych w odpowiednim planie MAP w przypadku połowów wielogatunkowych, albo żeby zapobiec poważnym szkodom w stadzie z powodu dynamiki wewnątrz- lub międzygatunkowej lub aby ograniczyć duże wahania między poszczególnymi latami. Jeżeli biomasa stada jest niższa niż punkty odniesienia, o których mowa w planie, uprawnienia do połowów ustala się na poziomie odpowiadającym śmiertelności połowowej, którą się proporcjonalnie obniża, aby uwzględnić spadek biomasy stada.

Osiągnięcie celu MSY może, w niektórych przypadkach, wymagać ograniczenia poziomu śmiertelności połowowej lub ograniczenia połowów. W tym kontekście wniosek wykorzystuje ocenę dotyczącą MSY, tam gdzie jest ona dostępna. Zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa, gdzie TAC proponuje się na podstawie opinii dotyczącej MSY, TAC odpowiada poziomowi, który zgodnie z przedmiotową opinią pozwoli osiągnąć cel dotyczący MSY w 2020 r. Podejście to jest zgodne z zasadami przedstawionymi w komunikacie w sprawie uprawnień do połowów na rok 2020.

W odniesieniu do stad, w stosunku do których dostępne są ograniczone dane, naukowe organy doradcze wydają zalecenia jak ograniczyć, ustabilizować połowy lub umożliwić ich zwiększenie. W wielu przypadkach doradztwo ICES zawierało wskazówki ilościowe odnoszące się do takich wariantów. Wskazówki te wykorzystano przy ustalaniu proponowanych poziomów TAC.

•Ocena skutków

Zakres rozporządzenia w sprawie uprawnień do połowów jest ograniczony przez art. 43 ust. 3 Traktatu.

Celem wniosku jest unikanie krótkoterminowego podejścia na korzyść długoterminowych decyzji sprzyjających zrównoważeniu, uwzględniających inicjatywy zainteresowanych stron i komitetów doradczych, jeżeli zostały one pozytywnie ocenione przez ICES lub STEFC. Co więcej, wniosek Komisji w sprawie reformy WPRyb został opracowany ściśle w oparciu o ocenę skutków (SEC(2011) 891), w kontekście której analizowano cel MSY. W jej wnioskach cel ten uznano za niezbędny warunek zapewnienia zrównoważonych warunków środowiskowych, gospodarczych i społecznych.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

We wniosku przewidziano uproszczenie procedur administracyjnych dla organów publicznych (na szczeblu unijnym lub krajowym), w szczególności w odniesieniu do wymogów dotyczących zarządzania nakładem połowowym.

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

2019/0235 (NLE)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

ustalające uprawnienia do połowów na rok 2020 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mające zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Art. 43 ust. 3 Traktatu stanowi, że Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału uprawnień do połowów.

(2)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 5 zawiera wymóg przyjmowania środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym w stosownych przypadkach sprawozdań sporządzonych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) i inne organy doradcze, jak również w świetle porad otrzymywanych od komitetów doradczych.

(3)Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPRyb”) określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Zgodnie z art. 16 ust. 1 tego rozporządzenia uprawnienia do połowów należy przydzielić państwom członkowskim w taki sposób, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.

(4)Całkowity dopuszczalny połów (zwany dalej „TAC”) należy zatem ustalić, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas spotkań z komitetami doradczymi.

(5)Zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku ma pełne zastosowanie od dnia 1 stycznia 2019 r. i wyładowywać należy wszystkie gatunki podlegające limitom połowowym. Art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewiduje, że jeżeli ma zastosowanie obowiązek wyładunku w odniesieniu do danego stada ryb, uprawnienia do połowów ustala się przy uwzględnieniu przejścia od ustalania uprawnień do połowów, które odzwierciedlają wyładunki, do ustalania uprawnień do połowów, które odzwierciedlają połowy. Na podstawie wspólnych zaleceń przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustalających szczegóły wdrożenia obowiązku wyładunku w formie konkretnych planów w zakresie odrzutów, które stosuje się tymczasowo i na okres nie dłuższy niż trzy lata.

(6)Uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad gatunków objętych obowiązkiem wyładunku powinny uwzględniać fakt, że odrzuty nie będą już co do zasady dozwolone. W związku z tym uprawnienia do połowów powinny być oparte na opiniach Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zawierających dane liczbowe dotyczące całkowitych połowów (zamiast danych liczbowych dotyczących pożądanych połowów). Ilości, które w drodze wyjątku mogą nadal być odrzucane podczas stosowania obowiązku wyładunku, należy odjąć od danych liczbowych dotyczących całkowitych połowów.

(7)Istnieją pewne stada, dla których ICES wydała opinię naukową zalecającą ustalenie połowów na poziomie zerowym. W przypadku ustalenia TAC dla tych stad na poziomie wskazanym w opinii naukowej obowiązek wyładunku wszystkich połowów w połowach wielogatunkowych z przyłowami tych stad doprowadziłby do występowania zjawiska „gatunków dławiących”. W celu osiągnięcia właściwej równowagi między kontynuowaniem połowów ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, należy ustanowić szczególne TAC dla przyłowów tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych przy jednoczesnym uwzględnieniu maksymalnego podtrzymywalnego połowu. Takie TAC należy ustalić na takim poziomie, aby śmiertelność tych stad spadała, i który stanowi zachętę do poprawy selektywności i unikania przyłowów. Aby w miarę możliwości zagwarantować wykorzystanie uprawnień do połowów w połowach wielogatunkowych zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, właściwe jest ustanowienie rezerwy na wymiany kwot dla tych państw członkowskich, które nie dysponują kwotą, która pokrywałaby ich nieuniknione przyłowy.

(8)W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono TAC dotyczący przyłowów, uprawnienia do połowów dla łowisk, w których poławiane są ryby z tych stad, należy ustalić na poziomie, który pomoże odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonego poziomu. Należy również wprowadzić środki techniczne i kontrolne, bezpośrednio powiązane z uprawnieniami do połowów, w celu zapobieżenia nielegalnym odrzutom.

(9)Z opinii naukowej wynika, że stan stada labraksa (Dicentrarchus labrax) w Morzu Celtyckim, kanale La Manche, Morzu Irlandzkim i w południowej części Morza Północnego (rejony ICES 4b, 4c, 7a oraz 7d–7h) nadal jest zagrożony. Biomasa stada tarłowego zmniejszała się od 2005 r. i znajduje się obecnie poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy (Blim). Śmiertelność połowowa zwiększyła się w szeregu czasowym, osiągając najwyższy poziom w 2013 r., a następnie gwałtownie spadła poniżej poziomu maksymalnego podtrzymywalnego połowu (FMSY). Szacuje się, że od 2008 r. liczebność uzupełnienia jest słaba, z wyjątkiem roczników 2013 i 2014, które szacunkowo wykazują średnią liczebność uzupełnienia. Zgodnie z zaleceniem ICES przy zastosowaniu podejścia opartego na maksymalnym podtrzymywalnym połowie (MSY) całkowite połowy w 2019 r. nie powinny przekraczać 1789 ton, co jest ilością wyższą niż przewidziana w opinii na 2018 r. Większe połowy mogłyby zatem być dozwolone dla tych gatunków w przypadku połowów przy użyciu haków i lin. Należy też kontynuować stosowanie zestawu środków dotyczących nieuniknionych przyłowów labraksa przy użyciu niektórych innych narzędzi, zapewniając jednocześnie ograniczony wzrost uprawnień do połowów. Należy dostosować środki w zakresie zarządzania połowami rekreacyjnymi labraksa z uwzględnieniem znaczącego wpływu takich połowów na dane stada. W granicach określonych w opinii naukowej należy kontynuować połowy typu „złów i wypuść” oraz limit ilościowy, lecz stosując je przez dłuższy okres. To be reviewed after the ICES advice]

(10)[W odniesieniu do stada węgorza europejskiego (Anguilla anguilla L.) ICES zalecił zmniejszenie do zera lub ograniczenie do poziomu jak najbliższego zeru wszelkiej śmiertelności wywoływanej działalnością człowieka, w tym w wyniku połowów rekreacyjnych i przemysłowych. Ponadto Generalna Komisja Rybołówstwa Morza Śródziemnego (GFCM) przyjęła zalecenie GFCM/42/2018/1 ustanawiające środki zarządzania dotyczące węgorza europejskiego w Morzu Śródziemnym. Należy ustanowić równe warunki działania w całej Unii i w związku z tym ustanowić również dla wód Unii obszaru ICES, a także wód słonawych, takich jak estuaria, laguny przybrzeżne i wody przejściowe, okres zamknięcia obejmujący trzy kolejne miesiące w odniesieniu do wszystkich połowów węgorza europejskiego we wszystkich stadiach życia. Okres zamknięcia połowów powinien być spójny z celami w zakresie ochrony określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1100/2007 6 oraz z czasowymi modelami migracji węgorza europejskiego, dlatego w wodach Unii obszaru ICES należy stosować ten okres między dniem 1 sierpnia 2019 r. a dniem 29 lutego 2020 r. To be reviewed after the ICES advice]

(11)Przez kilka lat niektóre TAC dla stad ryb spodoustych (rajokształtne, rekiny) były ustalone na poziomie zerowym oraz powiązane z obowiązkiem natychmiastowego uwalniania przypadkowo złowionych ryb. Powodem szczególnego traktowania tych stad jest zły stan ich ochrony oraz założenie, że ze względu na ich wysoki wskaźnik przeżywalności odrzuty nie spowodują wzrostu ich wskaźników śmiertelności połowowej i będą korzystne dla ochrony tych gatunków. Jednakże od dnia 1 stycznia 2019 r. połowy tych gatunków muszą być wyładowywane, chyba że są one objęte którymkolwiek z odstępstw od obowiązku wyładunku przewidzianych w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Art. 15 ust. 4 lit. a) tego rozporządzenia dopuszcza takie odstępstwa w odniesieniu do gatunków, których poławianie jest zabronione i które są jako takie określone w akcie prawnym Unii przyjętym w obszarze objętym WPRyb. Należy zatem zakazać połowów tych gatunków w danych obszarach.

(12)Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w odniesieniu do stad objętych poszczególnymi planami wieloletnimi TAC należy ustalać zgodnie z zasadami określonymi w tych planach.

(13)Plan wieloletni dla Morza Północnego został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 7 i wszedł w życie w 2018 r. Plan wieloletni dla wód zachodnich został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 8 i wszedł w życie w 2019 r. Uprawnienia do połowów stad wymienionych w art. 1 tych planów należy określić zgodnie z celami (przedziały FMSY) i środkami ochronnymi, zgodnie z warunkami określonymi w tych planach. Przedziały FMSY zostały określone w stosownych opiniach ICES. Uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad stanowiących przyłów należy ustanowić zgodnie z podejściem ostrożnościowym, jak przewidziano w planach wieloletnich. W celu ograniczenia wahań w uprawnieniach do połowów między następującymi po sobie latami zgodnie z art. 4 ust. 5 lit. c) rozporządzenia (UE) 2019/472 właściwe jest stosowanie wyższego przedziału FMSY dla północnego i południowego stada morszczuka.

(14)Zgodnie z art. 8 planu wieloletniego dla wód zachodnich, jeżeli opinie naukowe wskazują, że biomasa tarłowa któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1 tego planu, jest niższa niż Blim, przyjęte muszą zostać dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu stada do poziomów wyższych niż poziom pozwalający uzyskać MSY. Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie połowów ukierunkowanych na dane stado i odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów dla tych stad lub dla innych stad w łowiskach, w których występują przyłowy dorsza atlantyckiego lub witlinka.

(15)W swojej opinii ICES stwierdza, że stada dorsza atlantyckiego i witlinka w Morzu Celtyckim są na poziomie poniżej Blim. W odniesieniu do tych stad należy zatem wprowadzić dodatkowe środki zaradcze. Środki te powinny przyczyniać się do odbudowy stad i powinny zastąpić dalsze zmniejszenie uprawnień do połowów dla łowisk, w których stada te są poławiane. W związku z tym powinny one obejmować zawieszenie połowów w okresie tarła, jak również środki techniczne (zmiany właściwości narzędzi połowowych) i środki kontroli, które są bezpośrednio związane z uprawnieniami do połowów dla łowisk, w których poławiane są te gatunki.

(16)TAC w odniesieniu do stad tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym należy ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 9 .

(17)Na podstawie niedawnej analizy porównawczej stada śledzia atlantyckiego na zachód od Szkocji ICES przedstawiła opinię dotyczącą stad śledzia atlantyckiego łącznie w rejonach 6a, 7b i 7c (na zachód od Szkocji, na zachód od Irlandii). Zalecenie to obejmuje dwa oddzielne TAC (dla rejonów 6aS, 7b i 7c, z jednej strony, oraz dla rejonów 5b, 6b i 6aN, z drugiej strony). Według ICES należy opracować plan odnowy dla tych stad. Ponieważ, zgodnie z opinią naukową, plan zarządzania w odniesieniu do stada północnego 10 nie może być zastosowany wobec stad łącznie, a nie jest możliwe ustalenie osobnych uprawnień do połowów dla tych dwóch stad, TAC należy ustalić w taki sposób, aby zezwolić na ograniczone połowy w ramach naukowego programu pobierania próbek prowadzonego na zasadach komercyjnych.

(18)W dniu 17 grudnia 2018 r. ICES opublikowała opinię naukową na temat elastyczności między obszarami w odniesieniu do stada ostroboków (Trachurus spp.) dla obszarów 8c i 9a. Zgodnie z opinią ICES elastyczność między dwoma stadami nie powinna przekraczać różnicy między połowem odpowiadającym śmiertelności połowowej wynoszącej Fp.05 a ustanowionym TAC. Nie należy również przenosić TAC na stado, w przypadku którego biomasa stada tarłowego znajduje się poniżej granicznego punktu odniesienia (Blim). Zgodnie z warunkami tej opinii naukowej należy ustalić elastyczność (warunek szczególny) dla ostroboka między podobszarem ICES 9 a rejonem ICES 8c na 2019 r. na poziomie 10 %.

(19)W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania oraz poziomy TAC powinny być zgodne z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w tym, w szczególności, dostępnych informacji o tendencjach zachodzących w stadzie oraz kwestii związanych z połowami wielogatunkowymi.

(20)W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 11 wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące corocznego zarządzania TAC, w tym, w art. 3 i 4 tego rozporządzenia, przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych przezornościowymi i analitycznymi TAC. Zgodnie z art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada ma wskazać, do których stad nie będą miały zastosowania jego art. 3 lub 4, w szczególności ze względu na biologiczny stan tych stad. W 2014 r. dla wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku został wprowadzony na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 mechanizm obejmującej kolejny rok elastyczności. W związku z tym, w celu uniknięcia nadmiernej elastyczności, która zagroziłaby zasadzie racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniłaby realizację celów WPRyb i pogorszyłaby biologiczny stan stad, należy określić, że art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 mają zastosowanie do analitycznych TAC tylko wówczas, gdy nie korzysta się z obejmującej kolejny rok elastyczności przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(21)Należy wykluczyć korzystanie z rocznej elastyczności na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, jeżeli stosowanie takiej elastyczności zagroziłoby realizacji celów WPRyb, w szczególności w przypadku stad o biomasie tarłowej poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy (Blim).

(22)W przypadku gdy TAC dla danego stada przydzielany jest tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu do ustalenia poziomu tego TAC. Należy ustanowić przepisy w celu zapewnienia, aby przy ustalaniu poziomu TAC dane państwo członkowskie postępowało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami WPRyb.

(23)Niezbędne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2020 r. zgodnie z art. 5, 6, 7 i 9 rozporządzenia (UE) 2016/1627 i załącznika I do tego rozporządzenia.

(24)W celu zagwarantowania pełnego wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, w przypadku gdy dotyczy to tych samych stad biologicznych.

(25)W przypadku niektórych gatunków, takich jak pewne gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem zostać całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie ogólnego zakazu ich połowów.

(26)Na 12. konferencji stron Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt, która odbyła się w Manili w dniach 23–28 października 2017 r., do wykazów gatunków chronionych w dodatkach I i II do konwencji dodano szereg gatunków. Dlatego należy zapewnić ochronę tych gatunków w odniesieniu do unijnych statków rybackich prowadzących połowy we wszystkich wodach i statków rybackich spoza Unii prowadzących połowy w wodach Unii.

(27)Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 12 , a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia, dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Niezbędne jest zatem określenie kodów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad podlegających niniejszemu rozporządzeniu.

(28)Zgodnie z opinią ICES należy utrzymać szczególny system zarządzania dobijakami i powiązanymi przyłowami w wodach Unii rejonów ICES 2a i 3a oraz podobszaru ICES 4. Zważywszy, że opinia naukowa ICES ma być dostępna dopiero w lutym 2020 r., TAC i kwoty dla tego stada należy tymczasowo ustalić na poziomie zerowym, do czasu wydania takiej opinii.

(29)Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach dotyczących stosunków w zakresie rybołówstwa z Norwegią 13 i Wyspami Owczymi 14 Unia przeprowadziła z tymi partnerami konsultacje w sprawie uprawnień do połowów. Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowie i protokole w sprawie połowów z Grenlandią 15 wspólny komitet ustalił poziom uprawnień do połowów dostępnych w 2020 r. dla Unii w wodach Grenlandii. Te uprawnienia do połowów należy zatem uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.

(30)Na dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) przyjęła środki ochronne dotyczące dwóch stad karmazynów w Morzu Irmingera. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(31)Na dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) uzgodniła, że w 2018 i 2019 r. Unia może rozdzielić nieprzydzielone zasoby tuńczyka błękitnopłetwego na rok 2019 i 2020, uwzględniając w szczególności potrzeby przybrzeżnych rozwijających się umawiających się stron ICCAT oraz niebędących umawiającymi się stronami współpracujących stron, podmiotów lub podmiotów rybackich (CPC) w ramach ich łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego. Ten rozdział został uzgodniony na posiedzeniu międzysesyjnym panelu 2 ICCAT, które odbyło się w Madrycie w marcu 2018 r., w oparciu – jeżeli chodzi o przydział dla Unii – o informacje otrzymane od państw członkowskich, w szczególności Grecji, Hiszpanii i Portugalii. W wyniku powyższego Unia otrzymała szczególne uprawnienia do połowów 87 ton w 2019 r. i 100 ton w 2020 r. do wykorzystania w ramach unijnego tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w niektórych regionach Unii. Przydział nowych uprawnień połowowych został zatwierdzony przez ICCAT na jej dorocznym posiedzeniu w 2018 r., istotne jest zatem ustalenie klucza podziału dla tych dodatkowych uprawnień. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(32)Do prawa Unii należy wprowadzić zalecenie ICCAT 16-05, zmniejszające w 2019 r. TAC dla włócznika w Morzu Śródziemnym. Podobnie jak ma to już miejsce w przypadku stada tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, połowy dokonywane w ramach połowów rekreacyjnych w odniesieniu do wszystkich pozostałych stad ICCAT powinny podlegać limitom połowowym przyjętym przez ICCAT. Unijne statki rybackie o długości co najmniej 20 metrów poławiające opastuna w obszarze objętym konwencją ICCAT powinny ponadto podlegać ograniczeniu zdolności przyjętym przez ICCAT w zaleceniu ICCAT 15-01. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(33)Na dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Strony Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęły na okres od dnia 1 grudnia 2019 r. do dnia 30 listopada 2020 r. limity połowowe zarówno w odniesieniu do gatunków docelowych, jak i do gatunków stanowiących przyłowy. Przy ustalaniu uprawnień do połowów na 2020 r. należy uwzględnić wykorzystanie kwot w 2019 r. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(34)Na dorocznym posiedzeniu w 2018 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) przyjęła nowe limity połowowe w odniesieniu do tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), które nie mają wpływu na limity połowowe Unii w IOTC. Zmniejszyła również możliwości używania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb i wykorzystywania statków dostawczych. Przepisy te nie zostały zmienione podczas dorocznego posiedzenia w 2020 r. i w związku z tym powinny być nadal wprowadzane do prawa Unii. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(35)Doroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 14–18 lutego 2020 r. Do czasu tego dorocznego posiedzenia należy tymczasowo utrzymać obowiązujące środki w obszarze objętym konwencją SPRFMO.

(36)Na dorocznym posiedzeniu w 2017 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) przyjęła środek ochronny dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna oraz bonito na lata 2018–2020. Środek ten nie został zmieniony podczas dorocznego posiedzenia w 2019 r. i w związku z tym powinien być nadal wprowadzany do prawa Unii. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(37)Na dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Południowego (CCSBT) potwierdziła TAC dla tuńczyka południowego na lata 2018–2020, przyjęty na dorocznym posiedzeniu w 2016 r. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(38)Na dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) przyjęła TAC w odniesieniu do głównych gatunków objętych zakresem jej kompetencji. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(39)Na dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) przyjęła środki ochrony i zarządzania. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(40)Na 41. dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2020 r. szereg uprawnień do połowów niektórych stad w podobszarach 1–4 obszaru objętego konwencją NAFO. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(41)Na 6. spotkaniu stron Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) w 2019 r. przyjęto środki ochrony i zarządzania dotyczące stad objętych zakresem Porozumienia. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(42)Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, są przyjmowane przez stosowne regionalne organizacje ds. rybołówstwa (zwane dalej „RFMO”) pod koniec roku i zaczną obowiązywać przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzające takie środki do prawa Unii powinny mieć zatem zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a co za tym idzie, niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy na obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się dnia 1 grudnia 2019 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostaje bez uszczerbku dla zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członkowie CCAMLR nie mogą poławiać w obszarze objętym konwencją CCAMLR bez upoważnienia. [the recital and the measure will be reviewed after the annual meeting]

(43)W odniesieniu do uprawnień do połowów kraba śnieżnego na obszarze wokół Svalbardu, traktat paryski z 1920 r. przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów, w tym również w zakresie połowów. Stanowisko Unii w sprawie tego dostępu w odniesieniu do połowów kraba śnieżnego na obszarze szelfu kontynentalnego wokół Svalbardu zostało przedstawione w dwóch notach werbalnych skierowanych do Norwegii: z dnia 25 października 2016 r. i z dnia 24 lutego 2017 r. W celu zapewnienia, aby eksploatacja kraba śnieżnego w obszarze wokół Svalbardu była zgodna z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania, które mogą zostać określone przez Norwegię, której przysługuje suwerenność i która sprawuje jurysdykcję nad obszarem objętym wspomnianym traktatem, należy ustalić liczbę statków upoważnionych do prowadzenia takich połowów. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2020 r. Przypomina się, że w Unii podstawowa odpowiedzialność za zapewnienie zgodności z mającym zastosowanie prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.

(44)Zgodnie z deklaracją Unii skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej 16 statkom rybackim pływającym pod banderą Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, niezbędne jest ustalenie uprawnień do połowów dostępnych dla Wenezueli w wodach Unii w odniesieniu do lucjanowatych.

(45)Z uwagi na fakt, że niektóre przepisy są stosowane w sposób ciągły, a także aby uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem 2020 r. a datą wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2021 r., przepisy dotyczące zakazów i okresów zamkniętych zawarte w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć nadal zastosowanie na początku 2021 r., do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2021 r.

(46)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do upoważniania poszczególnych państw członkowskich do zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 17 .

(47)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do przyznania dodatkowych dni przebywania na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej oraz za zwiększenie obecności obserwatorów naukowych, a także w odniesieniu do ustanowienia formatów arkuszy kalkulacyjnych służących do gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących transferu dni przebywania na morzu między statkami pływającymi pod banderą państwa członkowskiego. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011.

(48)Aby uniknąć przerwy w działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2020 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2020 r., oraz niektórych przepisów dotyczących poszczególnych regionów, które powinny mieć określoną datę rozpoczęcia stosowania. W związku z pilnym charakterem niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(49)Uprawnienia do połowów należy stosować w pełnej zgodności z mającym zastosowanie prawem Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1
Przedmiot

1.W niniejszym rozporządzeniu ustala się uprawnienia do połowów dostępne w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii, w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb.

2.Uprawnienia do połowów, o których mowa w ust. 1, obejmują:

a)limity połowowe na 2020 r. oraz, w przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu, na 2021 r.;

b)ograniczenia nakładu połowowego na okres od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 31 stycznia 2021 r., z wyjątkiem przypadków, dla których w art. 27 i 28 określono ograniczenia nakładu połowowego w odniesieniu do innych okresów, a także ograniczenia nakładu połowowego dla urządzeń do sztucznej koncentracji ryb mające zastosowanie w 2020 r.;

c)uprawnienia do połowów na okres od dnia 1 grudnia 2019 r. do dnia 30 listopada 2020 r. dla niektórych stad obszaru objętego konwencją CCAMLR;

d)uprawnienia do połowów w odniesieniu do niektórych stad w obszarze objętym konwencją IATTC określone w art. 30 dla wyszczególnionych w tym artykule okresów w latach 2019 i 2020.

Artykuł 2
Zakres

1.Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do następujących statków:

a)unijnych statków rybackich;

b)statków państw trzecich na wodach Unii.

2.Niniejsze rozporządzenie ma również zastosowanie do połowów rekreacyjnych, w przypadku gdy zostały one wyraźnie wymienione w odnośnych przepisach.

Artykuł 3
Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje, o których mowa w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Dodatkowo stosuje się następujące definicje:

a)„statek państwa trzeciego” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa trzeciego i zarejestrowany w państwie trzecim;

b)„połowy rekreacyjne” oznaczają niekomercyjną działalność połowową, w przypadku której żywe zasoby morza są eksploatowane do celów takich jak rekreacja, turystyka lub sport;

c)„wody międzynarodowe” oznaczają wody niepodlegające suwerenności lub jurysdykcji żadnego państwa;

d)„całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza:

(i)w przypadku połowów podlegających wyłączeniu z obowiązku wyładunku, o którym mowa w art. 15 ust. 4–7 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 – ilość ryb, którą można wyładować każdego roku z poszczególnych stad;

(ii)w przypadku wszystkich pozostałych połowów – ilość ryb, którą można odłowić każdego roku z poszczególnych stad;

e)„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f)„oceny analityczne” oznaczają ilościowe oceny tendencji zachodzących w obrębie określonego stada, oparte na danych dotyczących biologii i eksploatacji stada, których jakość w świetle analizy naukowej okazała się wystarczająco wysoka, aby możliwe było wydanie opinii naukowej dotyczącej przyszłych połowów;

g)„rozmiar oczek sieci” oznacza rozmiar oczek sieci rybackich zdefiniowany w art. 6 pkt 27 rozporządzenia (UE) 2019/1241 18 ;

h)„unijny rejestr floty rybackiej” oznacza rejestr utworzony przez Komisję zgodnie z art. 24 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

i)„dziennik połowowy” oznacza dziennik, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

Artykuł 4
Obszary połowowe

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje obszarów:

a)„obszary ICES” (Międzynarodowej Rady Badań Morza) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 218/2009 19 ;

b)„cieśnina Skagerrak” oznacza obszar geograficzny ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c)„cieśnina Kattegat” oznacza obszar geograficzny ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d)„jednostka funkcjonalna 16 podobszaru ICES 7” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–53° 30' N 15° 00' W,

–53° 30' N 11° 00' W,

–51° 30' N 11° 00' W,

–51° 30' N 13° 00' W,

–51° 00' N 13° 00' W,

–51° 00' N 15° 00' W;

e)„jednostka funkcjonalna 25 rejonu ICES 8c” oznacza morski obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–43° 00' N 9° 00' W,

–43° 00' N 10° 00' W,

–43° 30' N 10° 00' W,

–43° 30' N 9° 00' W,

–44° 00' N 9° 00' W,

–44° 00' N 8° 00' W,

–43° 30' N 8° 00' W;

f)„jednostka funkcjonalna 26 rejonu ICES 9a” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–43° 00' N 8° 00' W,

–43° 00' N 10° 00' W,

–42° 00' N 10° 00' W,

–42° 00' N 8° 00' W;

g)„jednostka funkcjonalna 27 rejonu ICES 9a” oznacza obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–42° 00' N 8° 00' W,

–42° 00' N 10° 00' W,

–38° 30' N 10° 00' W,

–38° 30' N 9° 00' W,

–40° 00' N 9° 00' W,

–40° 00' N 8° 00' W;

h)„jednostka funkcjonalna 30 rejonu ICES 9a” oznacza obszar geograficzny podlegający jurysdykcji Hiszpanii w Zatoce Kadyksu i w wodach przylegających do rejonu 9a;

i)„jednostka funkcjonalna 31 rejonu ICES 8c” oznacza morski obszar geograficzny ograniczony loksodromą łączącą kolejno następujące pozycje:

–43° 30' N 6° 00' W,

–44° 00' N 6° 00' W,

–44° 00' N 2° 00' W,

–43° 30' N 2° 00' W;

j)„Zatoka Kadyksu” oznacza część rejonu ICES 9a na wschód od 7º 23' 48″ W;

k)„obszar objęty konwencją CCAMLR” (Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki) oznacza obszar geograficzny określony w art. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 601/2004 20 ;

l)„obszary CECAF” (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku II do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 21 ;

m)„obszar objęty konwencją IATTC” (Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. 22 ;

n)„obszar objęty konwencją ICCAT” (Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) oznacza obszar geograficzny określony w Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego 23 ;

o)„obszar podlegający kompetencji IOTC” (Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim) oznacza obszar geograficzny określony w Umowie o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim 24 ;

p)„obszary NAFO” (Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 217/2009 25 ;

q)„obszar objęty konwencją SEAFO” (Organizacji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim 26 ;

r)„obszar objęty porozumieniem SIOFA” oznacza obszar geograficzny określony w Porozumieniu w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego 27 ;

s)„obszar objęty konwencją SPRFMO” (Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi 28 ;

t)„obszar objęty konwencją WCPFC” (Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku 29 ;

u)„obszar pełnomorski Morza Beringa” oznacza pełnomorski obszar geograficzny Morza Beringa leżący poza zasięgiem 200 mil morskich od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość wód terytorialnych państw nadbrzeżnych leżących nad Morzem Beringa;

v)„obszar podlegający jednocześnie IATTC i WCPFC” oznacza obszar geograficzny wyznaczony przez następujące granice:

–150º długości geograficznej zachodniej,

–130º długości geograficznej zachodniej,

–4º szerokości geograficznej południowej,

–50º szerokości geograficznej południowej.

TYTUŁ II
UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW
DLA UNIJNYCH STATKÓW RYBACKICH

Rozdział I
Przepisy ogólne

Artykuł 5
TAC i przydziały

1.TAC dla unijnych statków rybackich w wodach Unii lub w niektórych wodach nienależących do Unii oraz podział tych TAC między państwa członkowskie, a także, w stosownych przypadkach, warunki funkcjonalnie z nimi związane określono w załączniku I.

2.Zezwala się unijnym statkom rybackim na dokonywanie połowów – w granicach TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia – w wodach, na których jurysdykcję w zakresie rybołówstwa sprawują Wyspy Owcze, Grenlandia i Norwegia, oraz w wodach obszaru połowowego wokół Jan Mayen, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 16 niniejszego rozporządzenia, w załączniku III do niniejszego rozporządzenia oraz w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 30 i przepisach wykonawczych do niego.

Artykuł 6
Wielkości TAC ustalane przez państwa członkowskie

1.W odniesieniu do niektórych stad ryb TAC są ustalane przez zainteresowane państwo członkowskie. Stada te określono w załączniku I.

2.TAC, które są ustalane przez państwo członkowskie, muszą:

a)być zgodne z zasadami i przepisami WPRyb, w szczególności z zasadą zrównoważonej eksploatacji stada; oraz

b)prowadzić:

(i)jeżeli dostępne są oceny analityczne – do eksploatacji stada zgodnej z maksymalnym podtrzymywalnym połowem, począwszy od 2020 r., z jak największym prawdopodobieństwem; lub

(ii)jeżeli oceny analityczne są niedostępne lub niepełne – do eksploatacji stada zgodnej z ostrożnościowym podejściem do zarządzania rybołówstwem.

3.Do dnia 15 marca 2020 r. każde zainteresowane państwo członkowskie przedłoży Komisji następujące informacje:

a)przyjęte TAC;

b)zgromadzone i ocenione przez zainteresowane państwo członkowskie dane, na podstawie których określono wysokość przyjętych TAC;

c)szczegółowe wyjaśnienie zgodności przyjętych TAC z ust. 2.

Artykuł 7
Warunki wyładunku połowów i przyłowów

1.Połowy niepodlegające obowiązkowi wyładunku przewidzianemu w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 są zatrzymywane na statku lub wyładowywane wyłącznie w przypadku, gdy:

a)zostały dokonane przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego dysponującego określoną kwotą, która nie została wyczerpana; lub

b)stanowią część kwoty unijnej, której nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot, i która nie została wyczerpana.

2.Stada gatunków niedocelowych w bezpiecznych granicach biologicznych, o których mowa w art. 15 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, określono w załączniku I do niniejszego rozporządzenia do celów odstępstwa od obowiązku odliczania połowów od odpowiednich kwot przewidzianego w tym artykule.

[Artykuł 8
Mechanizm wymiany kwot w odniesieniu do TAC dla nieuniknionych przyłowów
związanych z wprowadzeniem obowiązku wyładunku

1.Aby uwzględnić wprowadzenie obowiązku wyładunku oraz udostępnić kwoty państwom członkowskim nieposiadającym takich kwot dla pewnych przyłowów, do TAC określonych w załączniku IA stosuje się mechanizm wymiany kwot określony w niniejszym artykule.

2.6 % każdej kwoty w ramach TAC dla dorsza w Morzu Celtyckim, dorsza na zachód od Szkocji, witlinka w Morzu Irlandzkim i gładzicy w 7h, 7j oraz 7k, a także 3 % każdej kwoty w ramach TAC dla witlinka na zachód od Szkocji, przyznanych każdemu z państw członkowskich, udostępnia się w ramach rezerwy na wymiany kwot, która rozpocznie funkcjonowanie od dnia 1 stycznia 2019 r. Państwa członkowskie nieposiadające kwot mają wyłączny dostęp do rezerwy na wymiany kwot do dnia 31 marca 2019 r.

3.Ilości uzyskane z tej rezerwy nie mogą być przedmiotem wymiany ani nie mogą zostać przeniesione na kolejny rok. Wszelkie niewykorzystane ilości są po 31 marca 2019 r. zwracane tym państwom członkowskim, które pierwotnie wniosły wkład w rezerwę na wymiany kwot.

4.Kwoty przewidziane w zamian wybiera się najlepiej z wykazu TAC wskazanych przez każde z państw członkowskich wnoszące wkład do rezerwy zgodnie z wykazem w dodatku do załącznika IA.

5.Te kwoty muszą mieć równoważną wartość handlową zgodnie z rynkowym kursem walut lub innymi wzajemnie akceptowanymi kursami wymiany. Jeżeli nie ma innych opcji, równoważną wartość handlową ustala się zgodnie ze średnimi cenami w Unii w roku poprzednim podanymi przez Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury.

6.W przypadkach, gdy powyższy mechanizm nie pozwala państwom członkowskim na pokrycie w podobnym zakresie ich nieuniknionych przyłowów, państwa członkowskie dążą do uzgodnienia wymiany kwot zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy zapewnieniu równoważnej wartości handlowej wymienianych kwot.

Article to be reviewed on the basis of the assessment on by-catch TACs]

Artykuł 9
Ograniczenia nakładu połowowego w rejonie ICES 7e

1.W odniesieniu do okresów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. b), w załączniku IIA określono aspekty techniczne praw i obowiązków związane z załącznikiem IIA odnoszącym się do zarządzania stadem soli w rejonie ICES 7e.

2.Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przydzielić wnioskującemu państwu członkowskiemu pewną liczbę dni na morzu oprócz tych, o których mowa w pkt 5 załącznika IIA, w ciągu których statek może zostać upoważniony przez swoje państwo członkowskie bandery do przebywania w rejonie ICES 7e, gdy posiada na pokładzie jakiekolwiek narzędzie regulowane, na podstawie takiego wniosku złożonego przez to państwo członkowskie, zgodnie z pkt 7.4 załącznika IIA. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 50 ust. 2.

3.Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, przydzielić wnioskującemu państwu członkowskiemu maksymalnie trzy dni między dniem 1 lutego 2020 r. a dniem 31 stycznia 2021 r., oprócz tych, o których mowa w pkt 5 załącznika IIA, w ciągu których statek może przebywać w rejonie ICES 7e na podstawie programu zwiększenia obecności obserwatorów naukowych, o którym mowa w pkt 8.1 załącznika IIA. Przydział taki odbywa się na podstawie opisu przedłożonego przez państwo członkowskie zgodnie z pkt 8.3 załącznika IIA i po konsultacji ze STECF. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 50 ust. 2.

[Artykuł 10
Środki dotyczące połowów labraksa

1.Zabrania się unijnym statkom rybackim, a także w odniesieniu do wszelkich połowów przemysłowych prowadzonych z brzegu, poławiania labraksa w rejonach ICES 4b i 4c oraz w podobszarze ICES 7. Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku, przemieszczania lub wyładunku labraksa złowionego w tym obszarze.

2.Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w styczniu 2020 r. oraz od dnia 1 kwietnia do dnia 31 grudnia 2020 r. w rejonach ICES 4b, 4c, 7d, 7e, 7f i 7h oraz w wodach w obrębie 12 mil morskich od linii podstawowych podlegających suwerenności Zjednoczonego Królestwa w rejonach ICES 7a i 7g unijne statki rybackie mogą poławiać labraksa, a także zatrzymywać na statku, przeładowywać, przemieszczać lub wyładowywać labraksa złowionego w tych obszarach przy użyciu następujących narzędzi oraz w ramach następujących limitów:

a)przy użyciu włoków dennych 31 : dla nieuniknionych przyłowów nieprzekraczających pm kg na dwa miesiące i pm % masy całkowitych połowów organizmów morskich złowionych przez ten statek w każdym dniu;

b)przy użyciu niewodów 32 : dla nieuniknionych przyłowów nieprzekraczających pm kg miesięcznie i pm % masy całkowitych połowów organizmów morskich złowionych przez ten statek w każdym dniu;

c)przy użyciu haków i lin 33 : nie więcej niż pm ton rocznie na statek;

d)przy użyciu sieci usidlających na palach 34 : w odniesieniu do nieuniknionych przyłowów nieprzekraczających pm tony na statek rocznie.

Odstępstwa określone w akapicie pierwszym mają zastosowanie do unijnych statków rybackich, które w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 30 września 2016 r. odnotowały połowy labraksa: w odniesieniu do lit. c) zapisane połowy za pomocą haków i lin, a w odniesieniu do lit. d) zapisane połowy za pomocą sieci usidlających na palach. W przypadku zastąpienia unijnego statku rybackiego państwa członkowskie mogą zezwolić, aby odstępstwo miało zastosowanie do innego statku rybackiego, pod warunkiem że liczba unijnych statków rybackich objętych odstępstwem oraz ich łączna zdolność połowowa nie ulegną zwiększeniu.

3.Limitów połowowych określonych w ust. 2 nie można przenosić między statkami, a w przypadku gdy zastosowanie ma limit miesięczny – między miesiącami. Dla unijnych statków rybackich poławiających za pomocą więcej niż jednego narzędzia w jednym miesiącu kalendarzowym stosuje się najniższy limit połowowy określony w ust. 2 w odniesieniu do któregokolwiek z narzędzi.

Nie później niż 15 dni po zakończeniu każdego miesiąca państwa członkowskie składają Komisji sprawozdania z wszystkich połowów labraksa w rozbiciu na rodzaje narzędzi.

4.W połowach rekreacyjnych, w tym również w połowach prowadzonych z brzegu, w rejonach ICES 4b, 4c, 6a, 7a–7k,

a)od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca oraz od dnia 1 listopada do dnia 31 grudnia 2020 r. dozwolone są wyłącznie połowy labraksa typu „złów i wypuść”, na wędkę lub wędę ręczną. W tym okresie zabrania się zatrzymywania na statku, przemieszczania, przeładunku lub wyładunku labraksa złowionego w tym obszarze;

b)od dnia 1 kwietnia do dnia 31 października 2020 r. dozwolone jest zatrzymywanie nie więcej niż pm osobników labraksa na rybaka dziennie, złowionych na wędkę lub wędę ręczną. Minimalny rozmiar zatrzymanego labraksa wynosi 42 cm.

5.W ramach połowów rekreacyjnych w rejonach ICES 8a i 8b dozwolone jest zatrzymywanie maksymalnie pm osobników labraksa na rybaka dziennie, złowionych na wędkę lub wędę ręczną. Minimalny rozmiar zatrzymanego labraksa wynosi 42 cm.

Środki do przeglądu po wydaniu opinii naukowej]

[Artykuł 11
Środki dotyczące połowów węgorza europejskiego w wodach Unii obszaru ICES

Wszelkie połowy ukierunkowane, przypadkowe i rekreacyjne węgorza europejskiego są zabronione w wodach Unii obszaru ICES i w wodach słonawych, takich jak estuaria, laguny przybrzeżne i wody przejściowe, w okresie obejmującym trzy kolejne miesiące, który zostanie ustalony przez każde państwo członkowskie między dniem 1 sierpnia 2020 r. a dniem 29 lutego 2021 r. Nie później niż w dniu 1 czerwca 2020 r. państwa członkowskie powiadomią Komisję o ustalonym okresie.

Środki do przeglądu po wydaniu opinii naukowej]

Artykuł 12
Przepisy szczególne dotyczące przydziału uprawnień do połowów

1.Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w niniejszym rozporządzeniu pozostaje bez uszczerbku dla:

a)wymian dokonywanych na podstawie art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

b)odliczeń i ponownych przydziałów dokonywanych na podstawie art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)ponownych przydziałów dokonywanych na podstawie art. 12 i 47 rozporządzenia Rady (UE) 2017/2403;

d)dodatkowych wyładunków dozwolonych na podstawie art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

e)ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013;

f)odliczeń dokonywanych na mocy art. 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

g)transferów i wymian kwot zgodnie z art. 17 niniejszego rozporządzenia.

2.Stada, które podlegają TAC przezornościowym lub analitycznym, określono w załączniku I do niniejszego rozporządzenia na potrzeby ustalanych z roku na rok warunków zarządzania TAC i kwotami przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 847/96.

3.O ile w załączniku I do niniejszego rozporządzenia nie określono inaczej, art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 ma zastosowanie do stad podlegających TAC przezornościowemu, a art. 3 ust. 2 i 3 oraz art. 4 tego rozporządzenia – do stad podlegających TAC analitycznemu.

4.Art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 nie mają zastosowania w przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z obejmującej kolejny rok elastyczności przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

Artykuł 13
Środki zaradcze w odniesieniu do dorsza atlantyckiego i witlinka w Morzu Celtyckim

35 1.           Następujące środki mają zastosowanie do statków unijnych poławiających przy użyciu włoków dennych i niewodów w rejonach ICES 7f–7k oraz na obszarze na zachód od 5°W w rejonie ICES 7e:

a)     od dnia 1 lutego 2020 r. do dnia 15 marca 2020 r. statkom tym zakazuje się połowów na tym obszarze;

b)     statki unijne, którym przydzielono uprawnienia do połowów dorsza atlantyckiego w tym obszarze, muszą być objęte w co najmniej 20 % obecnością obserwatorów na morzu lub muszą być wyposażone w system monitoringu przemysłowego zgodnie z przepisami określonymi w art. 23 ust. 5 rozporządzenia 2019/1241.

2.           Środków określonych w ust. 1 nie stosuje się do statków unijnych należących do jednej z następujących kategorii:

a)statki, których połowy składają się w co najmniej 55 % z witlinka;

b)statki, których połowy składają się w co najmniej 55 % z żabnicy, morszczuka i smuklicy liczonych łącznie;

c)statki unijne stosujące worek włoka o minimalnym rozmiarze oczek sieci 120 mm w połączeniu z narzędziami połowowymi skonstruowanymi z odstępem co najmniej 1 m między liną połowową a narzędziem dennym;

d)statki unijne posiadające na pokładzie tylko jedno regulowane, wysoce selektywne narzędzie, którego właściwości techniczne zapewniają – zgodnie z badaniem naukowym ocenionym przez STECF – połowy dorsza poniżej 1 %.

3.           Statki unijne poławiające przy użyciu włoków dennych i niewodów w rejonach ICES 7f–7k i na obszarze na zachód od 5°W w rejonie ICES 7e, których połowy składają się w co najmniej 55 % z witlinka lub w co najmniej 55 % z żabnicy, morszczuka i smuklicy liczonych łącznie, stosują minimalny rozmiar oczek worka włoka co najmniej 100 mm.

4.           Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do statków unijnych, których połowy składają się w co najmniej 30 % z homarca.

Artykuł 14
Niedozwolone gatunki

1.Unijnym statkom rybackim zabrania się połowów, zatrzymywania na statku, przeładowywania lub wyładowywania następujących gatunków:

a)rai promienistej (Amblyraja radiata) w wodach Unii rejonów ICES 2a, 3a i 7d oraz podobszaru ICES 4;

b)kolenia czerwonego (Centrophorus squamosus) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

c)kolenia iberyjskiego (Centroscymnus coelolepis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarze ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

d)liksy (Dalatias licha) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

e)kolenia kolcobrodego (Deania calcea) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

f)kompleksu gatunków (Dipturus cf. flossada i Dipturus cf. intermedia) rai gładkiej (Dipturus batis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 3, 4, 6, 7, 8, 9 i 10;

g)kolczaka wielkiego (Etmopterus princeps) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 14;

h)rekina szarego (Galeorhinus galeus) w przypadku połowów taklami w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszaru ICES 4 oraz w wodach Unii i wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1, 5, 6, 7, 8, 12 i 14;

i)żarłacza śledziowego (Lamna nasus) we wszystkich wodach;

j)rai nabijanej (Raja clavata) w wodach Unii rejonu ICES 3a;

k)rai bruzdowanej (Raja undulata) w wodach Unii podobszarów ICES 6 i 10;

l)rekina wielorybiego (Rhincodon typus) we wszystkich wodach;

m)rochy (Rhinobatos rhinobatos) w Morzu Śródziemnym;

n)kolenia (Squalus acanthias) w wodach Unii podobszarów ICES 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10, z wyjątkiem programów unikania określonych w załączniku IA.

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać. Muszą one zostać niezwłocznie uwolnione.

Artykuł 15
Przekazywanie danych

Państwa członkowskie, przedkładając Komisji, zgodnie z art. 33 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, dane dotyczące wyładunków ilości złowionych ze stad, stosują kody stad określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Rozdział II
Upoważnienia do połowów w wodach państw trzecich

Artykuł 16
Upoważnienia do połowów

1.Maksymalną liczbę upoważnień do połowów dla unijnych statków rybackich prowadzących połowy w wodach państwa trzeciego określono w załączniku III.

2.W przypadku gdy jedno państwo członkowskie przekazuje innemu państwu członkowskiemu kwotę („swap”) w odniesieniu do obszarów połowowych określonych w załączniku III do niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, transfer obejmuje odpowiednie przekazanie upoważnień do połowów i jest zgłaszany Komisji. Nie można jednak przekroczyć całkowitej liczby upoważnień do połowów dla każdego obszaru połowowego, określonej w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

Rozdział III
Uprawnienia do połowów w wodach regionalnych
organizacji ds. zarządzania rybołówstwem

Sekcja 1
Przepisy ogólne

Artykuł 17
Transfery i wymiany kwot

1.W przypadku gdy na podstawie przepisów regionalnej organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem (zwanej dalej „RFMO”) dozwolone są transfery lub wymiany kwot między Umawiającymi się Stronami RFMO, dane państwo członkowskie (zwane dalej „zainteresowanym państwem członkowskim”) może prowadzić rozmowy z Umawiającą się Stroną RFMO oraz w stosownych przypadkach ustalać możliwe zakresy planowanych transferów lub wymian kwot.

2.Po powiadomieniu Komisji przez zainteresowane państwo członkowskie Komisja może zatwierdzić zakres planowanych transferów lub wymian kwot, które były przedmiotem rozmów tego państwa członkowskiego z odnośną Umawiającą się Stroną RFMO. Następnie Komisja bez zbędnej zwłoki wyraża zgodę na dokonanie takiego transferu lub takiej wymiany kwot z odnośną Umawiającą się Stroną RFMO. Komisja powiadamia sekretariat RFMO o uzgodnionym transferze lub uzgodnionej wymianie kwot zgodnie z przepisami tej organizacji.

3.Komisja informuje państwa członkowskie o uzgodnionym transferze lub uzgodnionej wymianie kwot.

4.Uprawnienia do połowów otrzymane od odnośnej Umawiającej się Strony RFMO lub przekazane jej w ramach transferu lub wymiany kwot uznawane są za kwoty przydzielone zainteresowanemu państwu członkowskiemu lub odliczane od przydziału zainteresowanego państwa członkowskiego od momentu, w którym transfer lub wymiana kwot zostaną przeprowadzone zgodnie z warunkami porozumienia osiągniętego z odnośną Umawiającą się Stroną RFMO lub zgodnie z przepisami odpowiedniej RFMO, zależnie od przypadku. Taki przydział nie zmienia istniejącego klucza podziału do celów przydzielania uprawnień do połowów między państwami członkowskimi zgodnie z zasadą względnej stabilności działalności połowowej.

5.Niniejszy artykuł stosuje się do dnia 31 stycznia 2021 r. w odniesieniu do transferów kwot od Umawiającej się Strony RFMO na rzecz Unii oraz ich późniejszego przydziału państwom członkowskim.

Sekcja 2
Obszar objęty konwencją ICCAT

Artykuł 18
Ograniczenia możliwości połowów, chowu lub hodowli oraz tuczu

1.Liczbę unijnych kliprów tuńczykowych oraz statków do połowu wędami holowanymi, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm we wschodnim Atlantyku, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 1.

2.Liczbę unijnych łodzi uprawiających tradycyjne rybołówstwo przybrzeżne, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm w Morzu Śródziemnym, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 2.

3.Liczbę unijnych statków rybackich dokonujących połowów tuńczyka błękitnopłetwego w Morzu Adriatyckim do celów chowu lub hodowli, upoważnionych do czynnych połowów tuńczyka błękitnopłetwego o wielkości od 8 kg/75 cm do 30 kg/115 cm, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 3.

4.Liczbę statków upoważnionych do połowów, zatrzymywania na statku, dokonywania przeładunku, transportu lub wyładunku tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz ich całkowitą zdolność połowową wyrażoną jako pojemność brutto ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 4.

5.Liczbę tonarów służących do połowów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 5.

6.Możliwości w zakresie chowu lub hodowli oraz tuczu tuńczyka błękitnopłetwego oraz maksymalną wprowadzaną ilość złowionego dzikiego tuńczyka błękitnopłetwego rozdzielaną między miejsca chowu lub hodowli we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 6.

7.Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich upoważnionych do połowów północnego tuńczyka białego jako gatunku docelowego zgodnie z art. 12 rozporządzenia Rady (WE) nr 520/2007 36 ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 7 do niniejszego rozporządzenia.

8.Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich o długości co najmniej 20 metrów, które prowadzą połowy opastuna na obszarze objętym konwencją ICCAT, ogranicza się zgodnie z załącznikiem IV pkt 8.

Artykuł 19
Połowy rekreacyjne

W stosownych przypadkach państwa członkowskie wydzielają określoną część przeznaczoną na połowy rekreacyjne w ramach kwot przydzielonych im zgodnie z załącznikiem ID.

Artykuł 20
Rekiny

1.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy alopiasów (Alopias superciliosus) złowionych podczas jakiegokolwiek połowu.

2.Zabrania się ukierunkowanych połowów gatunków kosogonów należących do rodzaju Alopias.

3.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy głowomłotów pospolitych z rodziny Sphyrnidae (z wyjątkiem Sphyrna tiburo) złowionych w obszarze objętym konwencją ICCAT.

4.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłaczy białopłetwych (Carcharhinus longimanus) złowionych podczas jakiegokolwiek połowu.

5.Zabrania się zatrzymywania na statku żarłaczy jedwabistych (Carcharhinus falciformis) złowionych podczas jakiegokolwiek połowu.

{Section 3 to be reviewed after the relevant annual meeting of RFMOs}

Sekcja 3
Obszar objęty konwencją CCAMLR

Artykuł 21
Zakazy i ograniczenia połowowe

1.Ukierunkowane połowy gatunków określonych w załączniku V część A są zakazane we wskazanych tam obszarach i okresach.

2.W odniesieniu do zwiadów rybackich, TAC oraz ograniczenia przyłowów określone w załączniku V część B mają zastosowanie we wskazanych tam podobszarach.

Artykuł 22
Zwiady rybackie

1.W 2019 r. państwa członkowskie mogą uczestniczyć w zwiadach rybackich w odniesieniu do antarów (Dissostichus spp.) przy użyciu takli w podobszarach FAO 88.1 i 88.2 oraz w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3a poza obszarami podlegającymi jurysdykcji krajowej. Państwo członkowskie powiadamia Sekretariat CCAMLR o swoim zamiarze uczestnictwa w takich połowach zgodnie z art. 7 i 7a rozporządzenia (WE) nr 601/2004, a w każdym razie nie później niż w dniu 1 czerwca 2019 r.

2.W odniesieniu do podobszarów FAO 88.1 i 88.2 oraz rejonów 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3a – TAC oraz ograniczenia przyłowów przypadające na podobszar i rejon, a także ich rozdział między małe obszary badawcze (SSRU) w ramach każdego z nich, określono w załączniku V część B. Połowy w jakimkolwiek SSRU wstrzymuje się, jeżeli raportowany połów osiąga określony TAC, a odnośny SSRU zostaje zamknięty dla połowów na pozostałą część okresu połowu.

3.W celu uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia możliwości rybołówstwa oraz uniknięcia nadmiernego skoncentrowania połowów oraz nakładów połowy odbywają się możliwie w jak największym zakresie geograficznym oraz batymetrycznym. Połowy w podobszarach FAO 88.1 i 88.2, a także w rejonach 58.4.1, 58.4.2 i 58.4.3a są jednak zabronione na głębokościach nieprzekraczających 550 metrów.

Artykuł 23
Połowy kryla antarktycznego w okresie połowu 2019/2020

1.Jeżeli w okresie połowu 2019/2020 państwo członkowskie zamierza poławiać kryla antarktycznego (Euphausia superba) w obszarze objętym konwencją CCAMLR, powiadamia o swoim zamiarze Komisję przy użyciu formularza zawartego w załączniku V część C do niniejszego rozporządzenia nie później niż w dniu 1 maja 2019 r. Na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie Komisja przekazuje powiadomienia Sekretariatowi CCAMLR nie później niż dnia 30 maja 2019 r.

2.Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zawiera informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004, w odniesieniu do każdego statku, który państwo członkowskie ma upoważnić do uczestnictwa w połowach kryla antarktycznego.

3.Państwo członkowskie zamierzające poławiać kryla antarktycznego w obszarze objętym konwencją CCAMLR zgłasza swój zamiar dotyczący tego połowu wyłącznie w odniesieniu do upoważnionych statków pływających pod jego banderą w momencie powiadomienia lub pływających pod banderą innego członka CCAMLR, w odniesieniu do których spodziewa się, że w momencie dokonywania połowów będą pływały pod banderą tego państwa członkowskiego.

4.Państwa członkowskie mają prawo upoważnić do uczestnictwa w połowach kryla antarktycznego statki inne niż statki zgłoszone Sekretariatowi CCAMLR zgodnie z ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, jeżeli upoważniony statek nie może uczestniczyć w połowach z uzasadnionych przyczyn operacyjnych lub z powodu siły wyższej. W takiej sytuacji zainteresowane państwa członkowskie natychmiast informują Sekretariat CCAMLR oraz Komisję, przekazując:

a)pełne dane statku zastępującego (statków zastępujących), w tym informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

b)wyczerpujące wyliczenie powodów uzasadniających zastąpienie oraz wszelkie odpowiednie dokumenty lub informacje potwierdzające.

5.Państwa członkowskie nie mogą upoważnić do połowów kryla antarktycznego statku znajdującego się w jakimkolwiek wykazie CCAMLR dotyczącym statków prowadzących nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (zwane dalej „połowami NNN”).

Sekcja 4
Obszar podlegający kompetencji IOTC

Artykuł 24
Ograniczenie zdolności połowowej statków poławiających
w obszarze podlegającym kompetencji IOTC

1.Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich poławiających tuńczyki tropikalne w obszarze podlegającym kompetencji IOTC oraz odpowiadającą im zdolność połowową wyrażoną w pojemności brutto (GT) określono w załączniku VI pkt 1.

2.Maksymalną liczbę statków rybackich Unii poławiających włócznika (Xiphias gladius) oraz tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w obszarze podlegającym kompetencji IOTC oraz odpowiadającą im zdolność połowową wyrażoną w pojemności brutto określono w załączniku VI pkt 2.

3.Państwa członkowskie mogą dokonać ponownego przydziału statków przypisanych do jednego z dwóch rodzajów połowów, o których mowa w ust. 1 i 2, do drugiego rodzaju połowu, pod warunkiem że mogą wykazać Komisji, że taka zmiana nie prowadzi do zwiększenia nakładu połowowego w odniesieniu do danych stad ryb.

4.Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku propozycji transferu zdolności połowowej na rzecz ich floty statki, które mają zostać objęte transferem, znajdowały się w rejestrze statków IOTC lub w rejestrze statków innej RFMO zajmującej się połowami tuńczyka. Ponadto transferem nie mogą zostać objęte statki figurujące w wykazie statków prowadzących połowy NNN którejkolwiek RFMO.

5.Państwa członkowskie mogą zwiększyć swoją zdolność połowową, przekraczając pułapy, o których mowa w ust. 1 i 2, jedynie w ramach limitów określonych w planach rozwoju przedstawionych IOTC.

Artykuł 25
Dryfujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb oraz statki dostawcze

1.Statek rybacki do połowów okrężnicą nie może mieć w jakimkolwiek momencie rozmieszczonych więcej niż 350 aktywnych dryfujących urządzeń do sztucznej koncentracji ryb.

2.Liczba statków dostawczych może wynosić nie więcej niż jeden statek dostawczy wspomagający nie mniej niż dwa statki rybackie do połowów okrężnicą, przy czym wszystkie te statki muszą pływać pod banderą tego samego państwa członkowskiego. Niniejszy przepis nie ma zastosowania do państw członkowskich korzystających z tylko jednego statku dostawczego.

3.Jeden statek rybacki do połowów okrężnicą nie może być w jakimkolwiek momencie wspomagany przez więcej niż jeden statek dostawczy pływający pod banderą tego samego państwa.

4.Unia nie rejestruje nowych ani dodatkowych statków dostawczych w rejestrze upoważnionych statków IOTC.

Artykuł 26
Rekiny

1.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakichkolwiek części lub całych tusz kosogonów wszystkich gatunków z rodziny Alopiidae podczas jakiegokolwiek połowu.

2.Zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całych tusz żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) podczas jakiegokolwiek połowu, z wyjątkiem statków o długości całkowitej poniżej 24 m prowadzących operacje połowowe w wyłącznej strefie ekonomicznej (zwanej dalej „w.s.e.”) państwa członkowskiego, pod którego banderą pływają, oraz pod warunkiem że ich połowy są przeznaczone wyłącznie do spożycia lokalnego.

3.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wolno okaleczać. Muszą one zostać niezwłocznie uwolnione.

Sekcja 5
Obszar objęty konwencją SPRFMO

Artykuł 27
Połowy gatunków pelagicznych

1.Jedynie państwa członkowskie, które prowadziły aktywnie połowy gatunków pelagicznych w obszarze objętym konwencją SPRFMO w 2007, 2008 lub 2009 r. mogą dokonywać połowów tych gatunków w tym obszarze zgodnie z TAC określonymi w załączniku IJ.

2.Państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1, ograniczają całkowitą pojemność brutto statków pływających pod ich banderą i prowadzących w 2019 r. połowy gatunków pelagicznych w tym obszarze do łącznego poziomu dla Unii wynoszącego 36 102 ton pojemności brutto.

3.Uprawnienia do połowów określone w załączniku IJ można wykorzystywać wyłącznie pod warunkiem, że państwa członkowskie wyślą Komisji wykaz statków prowadzących aktywnie połowy lub zaangażowanych w przeładunek w obszarze objętym konwencją SPRFMO, zapisy z systemów monitorowania statków, miesięczne raporty połowowe oraz, jeżeli są dostępne, dane na temat zawinięć do portów, najpóźniej do piątego dnia następnego miesiąca, w celu przekazania tych informacji Sekretariatowi SPRFMO.

Artykuł 28
Połowy denne

1.Państwa członkowskie ograniczają swoje połowy denne lub nakład połowowy w odniesieniu do połowów dennych w 2019 r. do tych części obszaru objętego konwencją SPRFMO, gdzie prowadzono połowy denne w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., oraz do poziomu, który nie przekracza średniego rocznego poziomu połowów lub parametrów nakładów połowowych z tego okresu. Mogą one dokonywać połowów w zakresie wykraczającym poza udokumentowany poziom, tylko jeżeli SPRFMO zatwierdzi ich plany połowowe przekraczające poziom udokumentowanych połowów.

2.Państwa członkowskie bez udokumentowanych połowów lub nakładu połowowego w odniesieniu do połowów dennych w obszarze objętym konwencją SPRFMO w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. nie mogą prowadzić połowów, chyba że SPRFMO zatwierdzi ich plan połowowy bez tej dokumentacji.

Artykuł 29
Zwiady rybackie

1.Państwa członkowskie mogą w 2020 r. uczestniczyć w zwiadach rybackich dotyczących antarów (Dissostichus spp.). przy użyciu takli, w obszarze objętym konwencją SPRFMO tylko wtedy, gdy SPRFMO zatwierdzi ich wniosek o udział w takich połowach, w tym plan działania w sprawie połowów oraz zobowiązanie do wdrożenia planu gromadzenia danych.

2.Połowy odbywają się wyłącznie w blokach badawczych określonych przez SPRFMO. Zabrania się połowów na głębokościach nieprzekraczających 750 metrów i przekraczających 2 000 metrów.

3.TAC ustala się zgodnie z załącznikiem IJ. Połowy są ograniczone do jednego rejsu o długości maksymalnie 21 kolejnych dni i do maksymalnej liczby 5 000 haków na zestaw, przy maksymalnej liczbie 20 zestawów na blok badawczy. Zaprzestaje się połowów albo gdy zostanie osiągnięty TAC, albo po wystawieniu i zaciągnięciu 100 zestawów – w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Sekcja 6
Obszar objęty konwencją IATTC

Artykuł 30
Połowy przy użyciu okrężnic

1.Połowy tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares), opastuna (Thunnus obesus) oraz bonito (Katsuwonus pelamis) dokonywane przez statki do połowów okrężnicą są zabronione:

a)od dnia 29 lipca godz. 00:00 do dnia 8 października 2019 r. godz. 24:00 lub od dnia 9 listopada 2019 r. godz. 00:00 do dnia 19 stycznia 2020 r. godz. 24:00 w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

–linie brzegowe Ameryk od strony Oceanu Spokojnego,

–150º długości geograficznej zachodniej,

–40º szerokości geograficznej północnej,

–40º szerokości geograficznej południowej;

b)od dnia 9 października 2019 r. godz. 00:00 do dnia 8 listopada 2019 r. godz. 24:00 w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

–96º długości geograficznej zachodniej,

–110º długości geograficznej zachodniej,

–4ºszerokości geograficznej północnej,

–3º szerokości geograficznej południowej.

2.Przed dniem 1 kwietnia 2019 r., dla każdego ze swoich statków, zainteresowane państwa członkowskie zgłaszają Komisji wybrany okres zamknięcia, o którym mowa w ust. 1. Wszystkie statki rybackie do połowów okrężnicą zainteresowanego państwa członkowskiego wstrzymują w wyznaczonym okresie połowy okrężnicami w obszarach określonych w ust. 1.

3.Statki rybackie do połowów okrężnicą łowiące tuńczyka w obszarze objętym konwencją IATTC zatrzymują na statku, a następnie wyładowują lub przeładowują wszystkie złowione tuńczyki żółtopłetwe, opastuny i bonito.

4.Ust. 3 nie ma zastosowania w następujących przypadkach:

a)w przypadku gdy ryby uznano za nienadające się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

b)podczas ostatniej części rejsu, gdy na statku może nie być już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić cały połów tuńczyka złowiony podczas tej części rejsu.

Artykuł 31
Dryfujące urządzenia do sztucznej koncentracji ryb

1.W obszarze objętym konwencją IATTC statki rybackie do połowów okrężnicą nie mogą posiadać w jakimkolwiek momencie więcej niż 450 aktywnych urządzeń do sztucznej koncentracji ryb. Urządzenie do sztucznej koncentracji ryb uznaje się za aktywne, jeżeli jest ono zrzucone na morze, rozpoczyna transmisję swojej lokalizacji i jest monitorowane przez statek, jego właściciela lub operatora. Urządzenie do sztucznej koncentracji ryb może być uruchamiane wyłącznie na pokładzie statku rybackiego do połowów okrężnicą.

2.Statek rybacki do połowów okrężnicą nie może zrzucać urządzeń do sztucznej koncentracji ryb w okresie 15 dni przed rozpoczęciem wybranego okresu zamknięcia określonego w art. 30 ust. 1 lit. a) oraz musi odzyskać tę samą liczbę urządzeń do sztucznej koncentracji ryb, jaką początkowo zrzucono w ciągu 15 dni przed rozpoczęciem okresu zamknięcia.

3.Państwa członkowskie co miesiąc zgłaszają Komisji informacje dzienne dotyczące wszystkich aktywnych urządzeń do sztucznej koncentracji ryb zgodnie z wymogami IATTC. Sprawozdania te składane są z przesunięciem co najmniej 60 dni, ale nie więcej niż 75 dni. Komisja bezzwłocznie przekazuje te informacje sekretariatowi IATTC.

Artykuł 32
Limity połowowe opastuna w przypadku połowów taklami

Łączne roczne połowy opastuna przez taklowce każdego państwa członkowskiego w obszarze objętym konwencją IATTC określono w załączniku IL.

Artykuł 33
Zakaz połowów żarłaczy białopłetwych

1.Zabrania się połowów żarłacza białopłetwego (Carcharhinus longimanus) w obszarze objętym konwencją IATTC, a także zatrzymywania na statku, przeładunku, przechowywania, wystawiania na sprzedaż, sprzedaży lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy żarłaczy białopłetwych złowionych w tym obszarze.

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać. Operatorzy statku muszą je niezwłocznie uwolnić.

3.Operatorzy statku:

a)odnotowują liczbę uwolnień z oznaczeniem stanu ryb (martwe lub żywe);

b)zgłaszają informacje określone w lit. a) państwu członkowskiemu, którego są obywatelami. Państwa członkowskie przekazują Komisji informacje zgromadzone w trakcie poprzedniego roku do dnia 31 stycznia.

Artykuł 34
Zakaz połowów mantowatych

Unijnym statkom rybackim w obszarze objętym konwencją IATTC zabrania się poławiania, zatrzymywania na statku, przeładowywania, wyładowywania, przechowywania, wystawiania na sprzedaż lub sprzedaży jakichkolwiek części lub całych tusz mantowatych (rodziny Mobulidae obejmującej rodzaje Manta i Mobula). Unijne statki rybackie w miarę możliwości uwalniają mantowate – żywe i nieokaleczone – niezwłocznie po zauważeniu, że zostały złowione.

Sekcja 7
Obszar objęty konwencją SEAFO

Artykuł 35
Zakaz połowów rekinów głębokowodnych

Zabrania się ukierunkowanych połowów wymienionych poniżej rekinów głębokowodnych w obszarze objętym konwencją SEAFO:

–Apristurus manis,

–kolczak (Etmopterus bigelowi),

–Etmopterus brachyurus,

–kolczak wielki (Etmopterus princeps),

–kolczak smukły (Etmopterus pusillus),

–rajowate (Rajidae),

–Scymnodon squamulosus,

–rekiny głębinowe z nadrzędu Selachimorpha,

–koleń (Squalus acanthias).

Sekcja 8
Obszar objęty konwencją WCPFC

Artykuł 36
Warunki połowów opastuna, tuńczyka żółtopłetwego i bonito
oraz tuńczyka białego z południowego Pacyfiku

1.Państwa członkowskie zapewniają, aby łączna liczba dni połowowych przydzielonych statkom rybackim do połowów okrężnicą opastuna (Thunnus obesus), tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) i bonito (Katsuwonus pelamis) w części obszaru objętego konwencją WCPFC położonej na pełnym morzu pomiędzy 20º N a 20º S nie przekraczała 403 dni.

2.Unijne statki rybackie nie mogą prowadzić ukierunkowanych połowów tuńczyka białego z południowego Pacyfiku (Thunnus alalunga) w obszarze objętym konwencją WCPFC na południe od 20° S.

Artykuł 37
Zarządzanie połowami przy użyciu urządzeń do sztucznej koncentracji ryb

1.W części obszaru objętego konwencją WCPFC położonej między 20º N a 20º S między godz. 00.00 dnia 1 lipca 2019 r. a godz. 24.00 dnia 30 września 2019 r. zabrania się statkom rybackim do połowów okrężnicą stosowania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb, ich obsługi lub ich wystawiania.

2.Oprócz zakazu określonego w ust. 1 w obszarze pełnomorskim objętym konwencją WCPFC położonym między 20º N a 20º S zabrania się wystawiania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb przez dwa dodatkowe miesiące: między godz. 00.00 dnia 1 kwietnia 2019 r. a godz. 24.00 dnia 31 maja 2019 r. albo między godz. 00.00 dnia 1 listopada 2019 r. a godz. 24.00 dnia 31 grudnia 2019 r. O wyborze tych dwóch dodatkowych miesięcy Komisję powiadamia się przed dniem 31 stycznia 2019 r.

3.Państwa członkowskie zapewniają, aby każdy z ich statków rybackich do połowów okrężnicą stosował na morzu, w jakimkolwiek momencie, nie więcej niż 350 urządzeń do sztucznej koncentracji ryb z aktywowanymi oprzyrządowanymi bojami. Boję aktywuje się wyłącznie na pokładzie statku.

4.Wszystkie statki rybackie do połowów okrężnicą prowadzące połowy w części obszaru objętego konwencją WCPFC, o której mowa w ust. 1, zatrzymują na statku i wyładowują lub przeładowują wszystkie złowione opastuny, tuńczyki żółtopłetwe i bonito.

5.Ust. 4 nie ma zastosowania w następujących przypadkach:

a)podczas ostatniej części rejsu, jeżeli na statku nie ma już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić wszystkie ryby;

b)w przypadku gdy ryby nie nadają się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

c)gdy wystąpi poważna awaria urządzeń do zamrażania.

Artykuł 38
Ograniczenia liczby unijnych statków rybackich
upoważnionych do połowów włócznika

Maksymalną liczbę unijnych statków rybackich upoważnionych do połowów włócznika (Xiphias gladius) w obszarach na południe od 20º S w obszarze objętym konwencją WCPFC określono w załączniku VII.

Artykuł 39
Limity połowowe włócznika w połowach taklami na południe od 20° S

Państwa członkowskie zapewniają, aby połowy włócznika (Xiphias gladius) na południe od 20° S przez taklowce nie przekroczyły limitu określonego w załączniku IH. Państwa członkowskie zapewniają także, aby w wyniku tego środka nie nastąpiło przesunięcie nakładu połowowego dla włócznika na obszar na północ od 20°S.

Artykuł 40
Żarłacze jedwabiste i żarłacze białopłetwe

1.W obszarze objętym konwencją WCPFC zabrania się zatrzymywania na statku, przeładunku, przechowywania lub wyładunku jakiejkolwiek części lub całej tuszy osobników następujących gatunków:

a)żarłacze jedwabiste (Carcharhinus falciformis);

b)żarłacze białopłetwe (Carcharhinus longimanus).

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać. Muszą one zostać niezwłocznie uwolnione.

Artykuł 41
Obszar podlegający jednocześnie IATTC i WCPFC

1.Statki wpisane wyłącznie do rejestru WCPFC, gdy dokonują połowów w obszarze podlegającym jednocześnie IATTC i WCPFC zgodnie z definicją w art. 4 lit. u), stosują środki określone w niniejszej sekcji.

2.Statki wpisane jednocześnie do rejestru WCPFC i IATTC oraz statki wpisane wyłącznie do rejestru IATTC stosują środki określone w art. 30 ust. 1 lit. a), art. 30 ust. 2, 3 i 4 oraz w art. 31, 32 i 33, gdy dokonują połowów w obszarze podlegającym jednocześnie IATTC i WCPFC zgodnie z definicją w art. 4 lit. u).

Sekcja 9
Morze Beringa

Artykuł 42
Zakaz połowów w obszarach pełnomorskich Morza Beringa

Zabrania się połowów mintaja (Theragra chalcogramma) w obszarach pełnomorskich Morza Beringa.

Sekcja 10
SIOFA

Artykuł 43
Tymczasowe środki dotyczące połowów dennych

1.Państwa członkowskie, których statki do 2016 r. prowadziły połowy przez okres dłuższy niż 40 dni w danym roku w obszarze objętym porozumieniem SIOFA, zapewniają, aby te statki rybackie pływające pod ich banderą ograniczyły swój roczny nakład połowowy lub połowy w ramach połowów dennych do średniego rocznego poziomu oraz aby działalność połowowa prowadzona była na obszarze objętym oceną skutków przedłożoną SIOFA.

2.Państwa członkowskie, których statki do 2016 r. nie prowadziły połowów przez okres dłuższy niż 40 dni w jakimkolwiek danym roku w obszarze objętym porozumieniem SIOFA, zapewniają, aby statki pływające pod ich banderą ograniczyły swój nakład połowowy lub połowy w ramach połowów dennych oraz rozkład przestrzenny zgodnie z ich historycznymi danymi połowowymi.

TYTUŁ III
UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW
DLA STATKÓW PAŃSTW TRZECICH W WODACH UNII

Artykuł 44
Statki rybackie pływające pod banderą Norwegii
oraz statki rybackie zarejestrowane na Wyspach Owczych

Zezwala się statkom rybackim pływającym pod banderą Norwegii oraz statkom rybackim zarejestrowanym na Wyspach Owczych na dokonywanie połowów w wodach Unii w granicach TAC określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia oraz z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz w tytule III rozporządzenia (UE) 2017/2403.

Artykuł 45
Statki rybackie pływające pod banderą Wenezueli

W odniesieniu do statków rybackich pływających pod banderą Wenezueli zastosowanie mają warunki określone w niniejszym rozporządzeniu oraz w tytule III rozporządzenia (UE) 2017/2403.

Artykuł 46
Upoważnienia do połowów

Maksymalną liczbę upoważnień do połowów dla statków państw trzecich prowadzących połowy w wodach Unii określono w załączniku VIII.

Artykuł 47
Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Do połowów i przyłowów statków państw trzecich poławiających na podstawie upoważnień wyszczególnionych w art. 46 stosuje się warunki określone w art. 7.

Artykuł 48
Okresy zamknięte dla połowów

Statki państw trzecich upoważnione do połowów dobijaków i powiązanych przyłowów w wodach Unii podobszaru ICES 4, od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2019 r. oraz od dnia 1 sierpnia do dnia 31 grudnia 2019 r. nie mogą prowadzić w tym obszarze połowów dobijaków włokiem dennym, niewodem lub podobnymi narzędziami ciągnionymi o rozmiarze oczek sieci wynoszącym mniej niż 16 mm.

Artykuł 49
Niedozwolone gatunki

1.Statkom państw trzecich zabrania się połowów, zatrzymywania na statku, przeładowywania lub wyładowywania następujących gatunków, jeżeli zostały one znalezione w wodach Unii:

a)rai promienistej (Amblyraja radiata) w wodach Unii rejonów ICES 2a, 3a i 7d oraz podobszaru ICES 4;

b)kompleksu gatunków (Dipturus cf. flossada i Dipturus cf. intermedia) rai gładkiej (Dipturus batis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 3, 4, 6, 7, 8, 9 i 10;

c)rekina szarego (Galeorhinus galeus) w przypadku połowów taklami w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 1, 4, 5, 6, 7, 8, 12 i 14;

d)liksy (Dalatias licha), kolenia kolcobrodego (Deania calcea), kolenia czerwonego (Centrophorus squamosus), kolenia długopłetwego (Etmopterus princeps) i kolenia iberyjskiego (Centroscymnus coelolepis) w wodach Unii rejonu ICES 2a oraz podobszarów ICES 1, 4 i 14;

e)żarłacza śledziowego (Lamna nasus) w wodach Unii;

f)rai nabijanej (Raja clavata) w wodach Unii rejonu ICES 3a;

g)rai bruzdowanej (Raja undulata) w wodach Unii podobszarów ICES 6, 9 i 10;

h)rochy (Rhinobatos rhinobatos) w Morzu Śródziemnym;

i)rekina wielorybiego (Rhincodon typus) we wszystkich wodach;

j)kolenia (Squalus acanthias) w wodach Unii podobszarów ICES 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 i 10.

2.Przypadkowo złowionych osobników gatunków, o których mowa w ust. 1, nie wolno okaleczać. Muszą one zostać niezwłocznie uwolnione.

TYTUŁ IV
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 50
Procedura komitetowa

1.Komisję wspomaga Komitet ds. Rybołówstwa i Akwakultury ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 51
Przepis przejściowy

Art. 10, art. 12 ust. 2, art. 14, 20, 21, 26, 33, 34, 35, 40, 42 i 49 stosuje się nadal odpowiednio w 2021 r. do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na rok 2021.

Artykuł 52
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2020 r.

Art. 9 stosuje się jednak od dnia 1 lutego 2020 r. Przepisy dotyczące uprawnień do połowów określone w art. 21, 22 i 23 oraz w załącznikach IE i V w odniesieniu do niektórych stad ryb w obszarze objętym konwencją CCAMLR stosuje się od dnia 1 grudnia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 z dnia 4 lipca 2018 r. ustanawiające wieloletni plan w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, określające szczegóły realizacji obowiązku wyładunku w Morzu Północnym oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 676/2007 i (WE) nr 1342/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(2)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające wieloletni plan gospodarowania stadami poławianymi w wodach zachodnich i wodach z nimi sąsiadujących oraz połowami eksploatującymi te stada, zmieniające rozporządzenia (UE) 2016/1139 i (UE) 2018/973 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 811/2004, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007 i (WE) nr 1300/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(3)    Należy w szczególności zapoznać się z dokumentem „General Context of ICES Advice” pod następującym adresem: http://www.ices.dk/sites/pub/Publication%20Reports/Advice/2018/2018/Introduction_to_advice_2018.pdf

(4)     https://stecf.jrc.ec.europa.eu/documents/43805/2537709/STECF+PLEN+19-02.pdf/0b2566fa-f07c-4215-99a7-3b7aa1a5265e?version=1.1&download=true s. 107.

(5)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(6)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1100/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiające środki służące odbudowie zasobów węgorza europejskiego (Dz.U. L 248 z 22.9.2007, s. 17).

(7)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 z dnia 4 lipca 2018 r. ustanawiające wieloletni plan w odniesieniu do stad dennych w Morzu Północnym oraz połowów eksploatujących te stada, określające szczegóły realizacji obowiązku wyładunku w Morzu Północnym oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 676/2007 i (WE) nr 1342/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(8)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 z dnia 19 marca 2019 r. ustanawiające wieloletni plan gospodarowania stadami poławianymi w wodach zachodnich i wodach z nimi sąsiadujących oraz połowami eksploatującymi te stada, zmieniające rozporządzenia (UE) 2016/1139 i (UE) 2018/973 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 811/2004, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007 i (WE) nr 1300/2008 (Dz.U. L 179 z 16.7.2018, s. 1).

(9)     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz uchylenia rozporządzenia Rady (WE) nr 302/2009 (Dz.U. L 252 z 16.9.2016, s. 1).

(10)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 1300/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (Dz.U. L 344 z 20.12.2008, s. 6).

(11)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzające dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (Dz.U. L 115 z 9.5.1996, s. 3).

(12)    Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające unijny system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(13)    Umowa w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Królestwem Norwegii (Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 48).

(14)    Umowa w sprawie rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Wysp Owczych (Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 12).

(15)    Umowa partnerska w sprawie połowów między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Rządem Danii i Rządem Lokalnym Grenlandii, z drugiej strony (Dz.U. L 172 z 30.6.2007, s. 4) i Protokół ustanawiający wielkości dopuszczalne połowów oraz rekompensatę finansową, zgodnie z tą Umową (Dz.U. L 293 z 23.10.2012, s. 5).

(16)    Dz.U. L 6 z 10.1.2012, s. 9.

(17)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(18)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1241 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie zachowania zasobów rybnych i ochrony ekosystemów morskich za pomocą środków technicznych, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1967/2006, (WE) nr 1224/2009 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013, (UE) 2016/1139, (UE) 2018/973, (UE) 2019/472 i (UE) 2019/1022 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 894/97, (WE) nr 850/98, (WE) nr 2549/2000, (WE) nr 254/2002, (WE) nr 812/2004 i (WE) nr 2187/2005 (Dz.U. L 198 z 25.7.2019, s. 105).

(19)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 218/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 70).

(20)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 601/2004 z dnia 22 marca 2004 r. ustanawiające określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki i uchylające rozporządzenia: (EWG) Nr 3943/90, (WE) Nr 66/98 i (WE) Nr 1721/1999 (Dz.U. L 97 z 1.4.2004, s. 16).

(21)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 216/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na określonych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych o połowach nominalnych (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 1).

(22)    Zawarta na mocy decyzji Rady 2006/539/WE z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji na rzecz wzmocnienia Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (Dz.U. L 224 z 16.8.2006, s. 22).

(23)    Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 86/238/EWG z dnia 9 czerwca 1986 r. dotyczącej przystąpienia Wspólnoty do Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zmienionej Protokołem załączonym do Aktu końcowego Konferencji Pełnomocników Państw – Stron Konwencji, podpisanego w Paryżu dnia 10 lipca 1984 r. (Dz.U. L 162 z 18.6.1986, s. 33).

(24)    Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 95/399/WE z dnia 18 września 1995 r. dotyczącej przystąpienia Wspólnoty do Umowy o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (Dz.U. L 236 z 5.10.1995, s. 24).

(25)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 217/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania danych statystycznych dotyczących połowów i działalności rybackiej przez państwa członkowskie dokonujące połowów na północno-zachodnim Atlantyku (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 42).

(26)    Zawarta na mocy decyzji Rady 2002/738/WE z dnia 22 lipca 2002 r. sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (Dz.U. L 234 z 31.8.2002, s. 39).

(27)    Unia przystąpiła do niego na mocy decyzji Rady 2008/780/WE z dnia 29 września 2008 r. dotyczącej zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (Dz.U. L 268 z 9.10.2008, s. 27).

(28)    Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 2012/130/UE z dnia 3 października 2011 r. w sprawie zatwierdzenia, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji w sprawie ochrony pełnomorskich zasobów rybnych na południowym Oceanie Spokojnym i zarządzania nimi (Dz.U. L 67 z 6.3.2012, s. 1).

(29)    Unia przystąpiła do niej na mocy decyzji Rady 2005/75/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie przystąpienia Wspólnoty do Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (Dz.U. L 32 z 4.2.2005, s. 1).

(30)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2403 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi oraz uchylenia rozporządzenia Rady (WE) nr 1006/2008 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 81).

(31)    Wszystkie rodzaje włoków dennych (OTB, OTT, PTB, TBB, TBN, TBS i TB).

(32)    Wszystkie rodzaje niewodów (SSC, SDN, SPR, SV, SB i SX).

(33)    Wszystkie połowy taklowe lub wędowe oraz wędkarstwo rekreacyjne (LHP, LHM, LLD, LL, LTL, LX i LLS),

(34)    Wszystkie sieci usidlające na palach i pułapki (GTR, GNS, FYK, FPN i FIX).

(35)    Kody narzędzi połowowych: OTB, OTT, OT, PTB, PT, SSC, SDN, SPR, SX, SV, TBN, TBS, TB, TX.

(36)    Rozporządzenie Rady (WE) nr 520/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające środki techniczne dotyczące ochrony niektórych zasobów gatunków masowo migrujących oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 973/2001 (Dz.U. L 123 z 12.5.2007, s. 3).

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 24.10.2019

COM(2019) 483 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku w sprawie rozporządzenia Rady

ustalającego uprawnienia do połowów na rok 2020 w odniesieniu do niektórych stad ryb i grup stad ryb, mające zastosowanie w wodach Unii oraz, dla unijnych statków rybackich, w niektórych wodach nienależących do Unii

WYKAZ ZAŁĄCZNIKÓW

ZAŁĄCZNIK I

TAC MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO UNIJNYCH STATKÓW RYBACKICH
NA OBSZARACH, GDZIE ISTNIEJĄ TAC, W PODZIALE NA GATUNKI I OBSZARY

W tabelach w niniejszym załączniku określono TAC i kwoty (w tonach masy w relacji pełnej, z wyjątkiem przypadków, w których określono inaczej) w podziale na stada oraz – w stosownych przypadkach – związane z nimi funkcjonalnie warunki.

Wszystkie uprawnienia do połowów określone w niniejszym załączniku podlegają przepisom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1224/2009 1 , w szczególności w art. 33 oraz 34 tego rozporządzenia.

Odniesienia do obszarów połowowych oznaczają odniesienia do obszarów ICES, o ile nie określono inaczej. W granicach każdego obszaru stada ryb określa się zgodnie z kolejnością alfabetyczną łacińskich nazw gatunków. Do celów regulacyjnych tylko łacińskie nazwy służą do identyfikacji gatunków; nazwy zwyczajowe podano w celu ułatwienia odniesienia.

Na potrzeby niniejszego rozporządzenia podaje się poniższą tabelę porównawczą nazw łacińskich i nazw zwyczajowych:

Poniższą tabelę porównawczą nazw zwyczajowych i nazw łacińskich podaje się wyłącznie do celów informacyjnych:

ZAŁĄCZNIK IA

CIEŚNINA SKAGERRAK, CIEŚNINA KATTEGAT, PODOBSZARY ICES 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 12 I 14, WODY UNII OBSZARÓW CECAF, WODY GUJANY FRANCUSKIEJ