KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 22.2.2018

COM(2018) 78 final

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA RADY

za rok 2017 w sprawie wdrażania pomocy finansowej świadczonej krajom i terytoriom zamorskim w ramach 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju

Wprowadzenie

Decyzja o stowarzyszeniu zamorskim 1 ustanawia ramy prawne regulujące stosunki między krajami i terytoriami zamorskimi (KTZ) 2 , państwami członkowskimi, z którymi KTZ są powiązane, i Unią Europejską. Zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) 3 decyzja o stowarzyszeniu zamorskim ma na celu wspieranie zrównoważonego rozwoju KTZ oraz promowanie wartości Unii na całym świecie.

Wsparcie finansowe na rzecz KTZ pochodzi głównie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) – w ramach 11. EFR przyznano wsparcie w wysokości 364,5 mln EUR na okres programowania 2014–2020 4 .

Zgodnie z art. 91 decyzji o stowarzyszeniu zamorskim w niniejszym sprawozdaniu podkreślono postępy w wykorzystaniu środków 11. EFR na rzecz KTZ w 2017 r.

Środki finansowe w ramach 11. EFR-KTZ

Zgodnie z załącznikiem 2 decyzji o stowarzyszeniu zamorskim przydział środków dostępnych w ramach 11. EFR na rzecz KTZ przedstawia się następująco:

·229,5 mln EUR na przydziały terytorialne (dwustronne);

·100 mln EUR na współpracę i integrację regionalną;

·21,5 mln EUR na finansowanie pomocy humanitarnej i pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych lub pomocy w przypadku wahań poziomu przychodów z wywozu;

·5 mln EUR na finansowanie dotacji na spłatę odsetek i pomocy technicznej w ramach instrumentu inwestycyjnego KTZ, którym zarządza Europejski Bank Inwestycyjny;

·8,5 mln EUR na badania i pomoc techniczną zgodnie z art. 81 decyzji o stowarzyszeniu zamorskim.

Zgodnie z kryteriami ustanowionymi w decyzji o stowarzyszeniu zamorskim szesnaście KTZ spełnia warunki, by uzyskać środki z przydziału terytorialnego w ramach 11. EFR. 5 Należy zauważyć, że Grenlandia otrzymuje wsparcie finansowe bezpośrednio z budżetu ogólnego UE na podstawie „decyzji w sprawie Grenlandii” 6 .

Cztery programy regionalne mają na celu zacieśnienie współpracy między KTZ w tym samym regionie i stawianie czoła podobnym wyzwaniom i wyznaczanie zbliżonych priorytetów. Działania finansowane w ramach regionalnego przydziału środków służą szczegółowemu opracowaniu i wdrożeniu kompleksowych programów i projektów regionalnych w celu podołania wspomnianym wyzwaniom. Aktywnie zachęca się do tworzenia partnerstw w ramach innych źródeł finansowania, w tym innych instrumentów finansowych Unii Europejskiej, w drodze współpracy z sąsiadującymi państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (grupa państw AKP) lub państwami trzecimi, a także regionami najbardziej oddalonymi UE.

Proces programowania w ramach 11. EFR-KTZ

Decyzją o stowarzyszeniu zamorskim 7 ustanowiono proces programowania dla KTZ. W przeciwieństwie do grupy państw AKP programowanie nie opiera się na krajowych programach orientacyjnych, lecz na szczegółowym opracowaniu dokumentu programowego, który obejmuje dwa elementy: a) strategię działania UE (Część A) i b) dokument w sprawie działania (Część B). 

W celu zatwierdzenia każdego dokumentu programowego KTZ wymagana jest tylko jedna formalna decyzja Komisji obejmująca zarówno kierunki strategiczne, jak i szczegółową koncepcję programu. Oznacza to, że dokumentu programowego nie można przyjąć, zanim strategia i dokument w sprawie działania nie zostaną dopracowane i formalnie uzgodnione. Preferowanym trybem wdrażania w KTZ w przypadku przydziałów terytorialnych jest wsparcie budżetowe.

KTZ ponoszą główną odpowiedzialność za tworzenie dokumentów programowych, w tym ustanowienie priorytetów stanowiących podstawę ich strategii i zapewnienie niezbędnych konsultacji na poziomie lokalnym. Na wniosek KTZ udzielono im wsparcia technicznego przy programowaniu, zgodnie z art. 81 decyzji o stowarzyszeniu zamorskim.

Jeśli chodzi o przydziały terytorialne, wsparcie budżetowe jest preferowanym przez większość KTZ trybem wdrażania. W niektórych przypadkach oznacza to pozytywne odejście od wcześniej stosowanego trybu wdrożenia projektu, zwłaszcza w przypadku takich KTZ jak Curaçao, Polinezja Francuska, Sint Eustatius oraz Wallis i Futuna. Wsparcie budżetowe stanowi skuteczny sposób eliminowania przekrojowych, długoterminowych i strukturalnych zmian i zagrożeń.

Sytuacja w 2017 r.

a)Huragany w regionie Karaibów

We wrześniu 2017 r. dwa huragany kategorii 5, Irma i Maria, uderzyły w wiele karaibskich KTZ, z wiatrem o śmiercionośnej sile (300 km/h), falami sztormowymi i ulewnymi deszczami, powodując olbrzymie szkody dla podstawowej infrastruktury i zabudowy mieszkalnej. Najmocniej ucierpiały KTZ takie jak Anguilla, Sint Maarten, Turks i Caicos, Saint-Barthélemy i Brytyjskie Wyspy Dziewicze. Zniszczenia dotknęły również Montserrat, Sabę i Sint Eustatius.

Po przejściu huraganów odbyło się kilka spotkań zorganizowanych przez Komisję Europejską, dotknięte żywiołem KTZ oraz odnośne państwa członkowskie, służących bezzwłocznemu przekazaniu KTZ i państwom członkowskim wszystkich istotnych informacji dotyczących pomocy humanitarnej w sytuacjach nadzwyczajnych.

Dyrekcja Generalna ds. Europejskiej Ochrony Ludności i Pomocy Humanitarnej (ECHO) przekazała natychmiastowe wsparcie humanitarne na rzecz Turks i Caicos (60 000 EUR) oraz Sint Maarten (80 000 EUR) za pośrednictwem programu regionalnego realizowanego z Panamerykańską Organizacją Zdrowia (PAHO). Interwencje skupiały się na mniejszych pracach naprawczych w zniszczonej infrastrukturze zdrowotnej, aby przywrócić doraźną opiekę zdrowotną, zapewnić dostęp do czystej wody w ośrodkach opieki zdrowotnej oraz nadzór epidemiologiczny w najbardziej narażonych społecznościach.

Ponadto Niderlandy uruchomiły na rzecz Sint Maarten europejski mechanizm ochrony ludności, by zapewnić pomoc w zakresie ewakuacji lotniczej z Sint Maarten i pokryć koszty podróży niderlandzkiego statku, który dostarczył wsparcie rzeczowe z Niderlandów do Sint Maarten, w tym samochody, ciężarówki i sprzęt ciężki.

Dyrekcja Generalna ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju aktywnie współpracowała z władzami, aby zapewnić odpowiednie dostosowanie programów terytorialnych i regionalnych w ramach 11. EFR do sytuacji po przejściu huraganu Irma w KTZ oraz wspierać KTZ w ich wysiłkach na rzecz zwiększenia odporności. W ramach pomocy humanitarnej poprzez programy wsparcia budżetowego 11. EFR bezzwłocznie wypłacono 3,6 mln EUR na rzecz sektora edukacyjnego Anguilli oraz 4 mln EUR na rzecz sektora edukacyjnego Turks i Caicos.

Ponadto w ramach programu regionalnego dla Karaibów finansowanego ze środków 11. EFR dodany zostanie nowy horyzontalny komponent dotyczący odporności, który pomoże finansować długoterminowe budowanie odporności w KTZ, zgodnie z konsensusem europejskim w sprawie rozwoju podkreślającym zaangażowanie na rzecz budowania odporności.

Jeśli chodzi o ewentualne uruchomienie nieprzydzielonej rezerwy B (w wysokości 21,5 mln EUR) w ramach 11. EFR, Dyrekcja Generalna ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju rozpatruje wnioski przedłożone przez najbardziej dotknięte skutkami huraganów KTZ. Na wsparcie odbudowy w zniszczonych krajach i terytoriach zarezerwowano 5 mln EUR w ramach środków w wysokości 60,5 mln EUR zadeklarowanych w imieniu Unii Europejskiej przez komisarza UE ds. współpracy międzynarodowej i rozwoju na konferencji darczyńców na wysokim szczeblu, która odbyła się w Nowym Jorku w dniu 21 listopada 2017 r.

b)Podjęte konsultacje

Od rozpoczęcia procesu programowania w grudniu 2013 r. Komisja Europejska czynnie wspiera KTZ w czasie całego tego procesu poprzez finansowanie specjalnych seminariów, warsztatów i konferencji lub pomoc w ich organizacji, aby zastanawiać się nad wspólnymi priorytetami i celami. Te kontakty były ożywione i szczególnie owocne przez cały rok 2017.

Opierając się na wynikach różnych spotkań konsultacyjnych w 2016 r., trwające tydzień 15. Forum KTZ-UE (22-26 lutego 2017 r.) stanowiło znakomitą okazję dla KTZ do odbycia spotkań regionalnych i osiągnięcia postępów w procesie programowania, co pozwoliło KTZ z regionu Karaibów i Pacyfiku na osiągnięcie postępów i zakończenie etapu identyfikacji w swoich programach regionalnych.

Następnie seminarium regionalne w dniach 2-3 kwietnia 2017 r. oraz warsztaty seminaryjne dla KTZ regionu Pacyfiku 8 w dniach 24-27 października w Numei pozwoliły na zakończenie etapu formułowania programów. Podczas seminarium szczególną uwagę poświęcono określeniu ewentualnych synergii między programami regionalnymi AKP oraz dalszemu postępowi w integracji regionalnej, a także współpracy z sąsiadującymi krajami AKP.

Jeśli chodzi o program w regionie Karaibów, z końcem listopada 2017 r. odbyły się warsztaty regionalne w Bonaire, które przyczyniły się do konstruktywnych postępów na etapie formułowania programu w następstwie przejścia przez region huraganów. Warsztaty pozwoliły nie tylko dodać nowy horyzontalny komponent dotyczący odporności, ale również poczynić postępy w wyborze partnerów wykonawczych oraz w ustaleniu orientacyjnych przydziałów środków budżetowych dla każdego komponentu.

Owocne kontakty miały również miejsce pomiędzy KTZ oraz służbami Komisji Europejskiej w odniesieniu do wewnętrznego programu tematycznego KTZ. W szczególności spotkanie grupy roboczej partnerstwa ds. środowiska i zmiany klimatu w lipcu 2017 r. stanowiło okazję do dalszych postępów w programowaniu komponentu zmiany klimatu w ramach programu tematycznego 11. EFR. Spotkanie to czerpało z wyników i uzupełniło ustalenia spotkania grupy roboczej partnerstwa ds. środowiska i zmiany klimatu w lipcu 2016 r., które skoncentrowane było na innym komponencie puli tematycznej, tj. zrównoważonej energii. 

KTZ i Unia Europejska potwierdziły również swoje zdecydowane zaangażowanie w wykorzystywanie zrównoważonej energii podczas 3. szczytu ministrów ds. energii oraz towarzyszących mu warsztatów w sprawie energii morskiej, które odbyły się w Brukseli w dniach 6-7 grudnia 2017 r. 9 .

Ponadto w toku dialogów głębiej zastanowiono się nad wspólnymi strategicznymi priorytetami stowarzyszenia ustanowionego na mocy decyzji o stowarzyszeniu zamorskim. W 2017 r. zorganizowano na poziomie technicznym cztery spotkania trójstronne między Komisją, przedstawicielami KTZ i państwami członkowskimi, z którymi KTZ są powiązane. Spotkania te były okazją do podjęcia dialogu między Komisją, przedstawicielami KTZ i państwami członkowskimi oraz do monitorowania postępów, wdrażania i programowania środków w ramach 11. EFR.

Na szczeblu politycznym podczas 15. Forum KTZ-UE w lutym 2017 r. – opierając się na wnioskach z 14. Forum KTZ-UE w 2016 r. – UE, KTZ i powiązane państwa członkowskie ponownie potwierdziły swoje zdecydowane zaangażowanie w budowanie odporności i stabilności dla trwałych rozwiązań wspólnych złożonych wyzwań, takich jak zmiana klimatu, ograniczanie ryzyka klęsk żywiołowych oraz energia odnawialna, a także uznały znaczenie współpracy regionalnej, tym samym bezpośrednio wnosząc wkład w programy tematyczne i regionalne.

Okazją do omówienia i rozwiązania ewentualnych kwestii związanych z programowaniem i wdrażaniem środków finansowych, i opracowania konkretnego planu przyszłych działań były ponadto spotkania trójstronne między Komisją, terytorialnymi/regionalnymi urzędnikami zatwierdzającymi z KTZ i państwami członkowskimi, z którymi powiązane są KTZ, zorganizowane przy okazji 15. Forum KTZ-UE.

c)Programy terytorialne i regionalne 11. EFR

Dzięki wspólnemu zaangażowaniu wszystkich zainteresowanych stron w 2016 r. i 2017 r. odnotowano znaczne osiągnięcia w zakresie programowania środków 11. EFR.

W latach 2016 – 2017 miało miejsce pełne uruchomienie środków z pomocy technicznej w celu wsparcia terytorialnych i regionalnych urzędników zatwierdzających w procesie programowania, zgodnie z art. 81 decyzji o stowarzyszeniu zamorskim. Do końca 2017 r. zawarto umowy o pomoc techniczną lub zaplanowano badania w celu określenia strategii sektorowych KTZ lub ustalenia kwalifikowalności KTZ do otrzymania wsparcia budżetowego na łączną kwotę 3,64 mln EUR w ramach Instrumentów Współpracy Technicznej I i II 11. EFR.

Na szczeblu terytorialnym zatwierdzone zostały wszystkie unijne strategie reagowania (z wyjątkiem Curaçao i Sint Maarten), natomiast Saint Helena zakończyła etap identyfikacji w drugim trymestrze 2017 r., a etap formułowania programu w grudniu 2017 r.

Oprócz dokumentów programowych dotyczących Saint Pierre i Miquelon, które podpisano jesienią 2016 r., pięć dokumentów programowych dotyczących Nowej Kaledonii, Turks i Caicos, Saby, Saint Eustatius i Anguilli podpisano z komisarzem Nevenem Mimicą podczas 15. Forum KTZ-UE, które odbyło się w lutym 2017 r. w Arubie.

Ponadto cztery inne dokumenty programowe dotyczące Falklandów, Pitcairn, Wallis i Futuna oraz Polinezji Francuskiej przyjęto pod koniec roku. W grudniu 2017 r. rozpoczęto ponadto procedurę przyjmowania dokumentu programowego dotyczącego Montserrat. Jego przyjęcie planowane jest na drugi tydzień stycznia 2018 r.

Pod względem finansowym przekłada się to na prawie 75 % łącznych zasobów finansowania terytorialnego.

Na poziomie regionalnym, jak wskazano powyżej, program w regionie Pacyfiku stanowi pierwszy program regionalny, w którym zakończono etap formułowania, podczas gdy w programie w regionie Karaibów zakończono etap identyfikacji.

Jeśli chodzi o ten drugi program, należy zauważyć, że jak wspomniano w części powyżej, po przejściu huraganów Irma i Maria przez basen Morza Karaibskiego KTZ uzgodniły podczas warsztatów w Bonaire w listopadzie 2017 r., że zredukowany zostanie komponent energii, natomiast 20 mln EUR zostanie przydzielone na budowanie odporności.

Jeśli chodzi o program w regionie Oceanu Indyjskiego oraz regionalny wewnętrzy program tematyczny KTZ, trwa etap identyfikacji.

Na zakończenie należy dodać, że w 2017 r. został również zakończony proces programowania w odniesieniu do środków wsparcia dla stowarzyszenia KTZ w ramach 11. EFR na łączną kwotę 1,1 mln EUR w latach 2018 – 2019. Środki te będą wspierały funkcjonowanie stowarzyszenia KTZ jako instytucji, która stanowi forum dla skutecznych relacji roboczych z UE oraz wspiera wspólne interesy jego członków w wielu dziedzinach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w ramach stowarzyszenia UE-KTZ.

Opierając się na postępach osiągniętych w 2016 r., rok 2017 miał w związku z tym kluczowe znaczenie dla partnerstwa UE-KTZ, gdyż nastąpiło w nim znaczne przyspieszenie procesu programowania 11. EFR w zakresie przydziałów regionalnych, m.in. poprzez wzmocnioną koordynację, jak również niemal zakończono programowanie puli terytorialnych.

d)Realizacja 11. EFR

Obecnie realizowane są planowo programy reform wydajności sektorowej w ramach 11. EFR dotyczące Saint Pierre i Miquelon, Nowej Kaledonii, Anguilli, Saby, Sint Eustatius oraz Turks i Caicos; równocześnie dnia 4 grudnia 2017 r. podpisano umowę w sprawie finansowania dotyczącą Falklandów. W tym kontekście szczególny nacisk kładzie się na dialog z partnerskimi KTZ.

W szczególności w czerwcu 2017 r. Komisja z powodzeniem wypłaciła drugą transzę w wysokości 6 mln EUR na rzecz Saint Pierre i Miquelon, która łącznie z płatnością 7 mln EUR w 2016 r. oznacza wykonanie w prawie 50 % środków w ramach łącznej puli 26,35 mln EUR na wsparcie sektora zrównoważonej turystyki i usług morskich. Jest to wynikiem między innymi konstruktywnego dialogu politycznego między Saint Pierre i Miquelon a Komisją Europejską, który nawiązano w październiku 2016 r. i kontynuowano na szczeblu technicznym w 2017 r.

Oprócz płatności pierwszych transz na rzecz programów wsparcia budżetowego w ramach 11. EFR dla Turks i Caicos (4 mln EUR) oraz Anguilli (3,6 mln EUR) stanowiących część natychmiastowych wspomnianych powyżej działań, które pozwoliły szybko zareagować w obliczu strat spowodowanych przez huragany Irma i Maria, w grudniu 2017 r. wypłacono pierwszą transzę w wysokości 5,76 mln EUR w ramach 11. EFR na rzecz Nowej Kaledonii, aby wesprzeć jej sektor zatrudnienia i pracy w procesie transformacji. Dialog polityczny z rządem Nowej Kaledonii, prowadzony systematycznie w ciągu 2017 r., pozwolił na omówienie ważnych priorytetów, zwłaszcza dotyczących polityki sektorowej zatrudnienia oraz jej wdrażania.

Ponadto osiągnięto zadowalające postępy we wdrażaniu strategii w sektorze energetycznym na Sabie, na rzecz której w grudniu 2017 r. wypłacono pierwszą stałą transzę w wysokości 1,9 mln EUR w ramach 11. EFR.

Europejski Bank Inwestycyjny (EBI)

Z zarządzanego przez Europejski Bank Inwestycyjny instrumentu inwestycyjnego KTZ z puli 5 mln EUR w ramach finansowania z 11. EFR na dotacje na spłatę odsetek i pomoc techniczną dla KTZ, 25 500 EUR wykorzystano na dotację na spłatę odsetek związaną z działaniami na Tahiti (Polinezja Francuska), w związku z anulowaniem pozostałej kwoty pożyczki.

W ramach instrumentu inwestycyjnego KTZ w 2017 r. podpisano umowy dotyczące dwóch nowych operacji: linii kredytowej z Nowokaledońskim Bankiem Inwestycyjnym (Banque Caledonienne d’Investissement) na kwotę 20 mln EUR, aby częściowo dofinansować projekty podejmowane przez przedsiębiorstwa prywatne i podmioty sektora publicznego w Nowej Kaledonii. W ramach pożyczki ramowej w Karaibskim Banku Rozwoju (Caribbean Development Bank) oferującej środki kredytowe na łagodzenie skutków zmian klimatu, dostosowanie i odporność klimatyczną, dla KTZ przeznaczono kwotę 3,8 mln EUR.

Decyzja o stowarzyszeniu zamorskim przewiduje również dalsze finansowanie (do kwoty 100 mln EUR w latach 2014–2020) przez EBI z zasobów własnych 10 .

W ramach puli zasobów własnych KTZ, EBI zawarł w 2015 r. jedną umowę pożyczki z Nową Kaledonią, udzielając pożyczki inwestycyjnej w wysokości 20 mln EUR na budowę nowego szpitala, by mógł stać się wiodącym szpitalem dla całego terytorium, zastępując cztery istniejące szpitale. Projekt jest realizowany w bliskiej współpracy z francuską agencją rozwoju (Agence Française de Developpement). Po zakończeniu procesu ratyfikacji porozumienia gwarancyjnego przez wszystkie państwa członkowskie pożyczka została w całości wypłacona w dniu 1 września 2016 r.

Perspektywy

Rok 2018 będzie dla KTZ szczególnie istotny pod względem skutecznego zakończenia procesu programowania ich programów regionalnych. Szczególna uwaga poświęcona zostanie tworzeniu synergii poprzez nasilone i lepsze kontakty zarówno pomiędzy samymi KTZ, jak i pomiędzy KTZ, krajami AKP oraz regionami najbardziej oddalonymi.

Równocześnie Komisja Europejska będzie nadal wspierać KTZ dotknięte skutkami huraganów Irma i Maria w ich wysiłkach odbudowy. Komisja ściśle z nimi współpracuje, aby jak najlepiej odpowiedzieć na ich potrzeby.

Pod względem globalnym, nadchodzący rok będzie miał również zasadnicze znaczenie dla dalszych postępów w rozważaniach dotyczących współpracy finansowej UE z KTZ w świetle wyników dyskusji 16. Forum KTZ-UE oraz oczekiwanej oceny skutków w zakresie przyszłych instrumentów finansowania zewnętrznego w perspektywie po 2020 r. oraz odpowiednich wniosków ustawodawczych.

(1)

 Decyzja Rady 2013/755/UE w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich z Unią Europejską.

(2)

Do krajów i terytoriów zamorskich UE należą Grenlandia, Nowa Kaledonia i terytoria zależne, Polinezja Francuska, Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne, wyspy Wallis i Futuna, Saint Pierre i Miquelon, Saint-Barthélemy, Aruba, Bonaire, Sint Eustatius i Saba, Curaçao, Sint Maarten, Anguilla, Kajmany, Falklandy, Georgia Południowa i Sandwich Południowy, Montserrat, Pitcairn, Święta Helena i terytoria zależne (obecnie obowiązująca nazwa to Święta Helena, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha), Brytyjskie Terytorium Antarktyczne, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Turks i Caicos, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Bermudy.

(3)

Część czwarta Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C 326/47 z 26.10.2012).

(4)

L210/1 z 6.8.2013 – Umowa wewnętrzna między przedstawicielami rządów państw członkowskich Unii Europejskiej, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania pomocy unijnej na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 zgodnie z umową o partnerstwie AKP–UE oraz w sprawie przydzielania pomocy finansowej dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwartą Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej

(5)

 Załącznik 1 do niniejszego sprawozdania obejmuje orientacyjny wykaz poszczególnych przydziałów terytorialnych i regionalnych.

(6)

Decyzją Rady 2014/137/UE w sprawie stosunków między Unią Europejską, z jednej strony, a Grenlandią i Królestwem Danii, z drugiej strony, przyznaje się środki w wysokości 217,8 mln EUR na okres 2014-2020 na rzecz współpracy między Unią i Grenlandią w obszarze wspólnego zainteresowania.

(7)

Część czwarta decyzji o stowarzyszeniu zamorskim

(8)

Nowa Kaledonia, Wallis i Futuna, Polinezja Francuska i Pitcairn.

(9)

Wydarzenia te były finansowane w ramach, odpowiednio, Instrumentu Współpracy Technicznej 11. EFR oraz Unijnego Instrumentu Pomocy Technicznej na rzecz Zrównoważonej Energii.

(10)

W sektorze technologii informacyjno-komunikacyjnych i energii ze źródeł odnawialnych opracowano trzy nowe projekty na łączną kwotę około 80 mln EUR.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 22.2.2018

COM(2018) 78 final

ZAŁĄCZNIK

do

SPRAWOZDANIA KOMISJI DLA RADY

za rok 2017 w sprawie wdrażania pomocy finansowej świadczonej krajom i terytoriom zamorskim w ramach 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju

1)Decyzje Komisji przyjęte w 2016 r.

2)Decyzje Komisji przyjęte w 2017 r.

3)Płatności dokonane w ramach 11. EFR

4)Decyzji Komisji oczekujące na przyjęcie

a)Orientacyjne przydziały terytorialne w ramach 11. EFR

b)Orientacyjne przydziały regionalne w ramach 11. EFR

5)Instrument Współpracy Technicznej w ramach 11. EFR

W decyzji o stowarzyszeniu zamorskim określono ogólne kwoty przyznane na programy terytorialne i regionalne, a także pomoc techniczną.

Orientacyjny podział konkretnych przydziałów terytorialnych uwzględnia liczbę ludności, poziom produktu krajowego brutto (PKB), poziom poprzednich przydziałów z EFR oraz ograniczenia wynikające z odizolowania geograficznego zgodnie z art. 9 decyzji o stowarzyszeniu zamorskim. 

Orientacyjny podział konkretnych przydziałów regionalnych odzwierciedla potrzebę uzyskania masy krytycznej, by zapewnić oddziaływanie, a także potrzebę współpracy między KTZ, regionami najbardziej oddalonymi i państwami AKP, jak również krajami trzecimi.