KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 26.11.2015

COM(2015) 701 final

2015/0263(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

dotyczące utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata 2017-2020 oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 oraz (UE) nr 1305/2013

{SWD(2015) 750 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Tworzenie zdrowego otoczenia regulacyjnego i instytucjonalnego oraz sprawnie funkcjonująca gospodarka to niezbędne przesłanki zwiększenia konkurencyjności, wspierania inwestycji, pobudzania tworzenia miejsc pracy, podnoszenia poziomu życia i zapewnienia trwałego wzrostu w państwach członkowskich Unii. Wiele gospodarek w Unii ma za sobą procesy dostosowawcze mające na celu korektę nagromadzonych w przeszłości zakłóceń równowagi makroekonomicznej lub w takich procesach obecnie uczestniczy; wiele z tych państw musi również sprostać wyzwaniom związanym z niskim potencjałem wzrostu. Sytuacja ta jest często wynikiem opóźnień lub niewystarczających reform strukturalnych w poszczególnych gospodarkach. Unia przyjęła wdrożenie reform strukturalnych za jeden ze swoich priorytetów politycznych przyczyniających się do trwałego ożywienia gospodarczego, uwolnienia potencjału wzrostu na potrzeby wzmocnienia zdolności dostosowawczej oraz wspierania procesu konwergencji.

Reformy muszą być dobrze opracowane, uregulowane w przepisach prawnych i skutecznie wdrożone. Skuteczne reformy wymagają czegoś więcej niż tylko przyjęcia niezbędnych przepisów – potrzebne jest ich skuteczne wdrożenie, co oznacza zajęcie się strukturalnymi problemami występującymi w administracji publicznej (np. w obszarze kompetencji, mobilności, zachęt, zmiany procedur pracy itd.), a także wyzwaniami w dziedzinach gospodarczych i społecznych. Korzyści płynące z reform mogą ujawnić się dopiero po pewnym czasie. Istotne jest zatem wczesne i skuteczne wdrożenie reform, w tym w gospodarkach, które dotknął kryzys i które są słabe strukturalnie.

Udzielanie pomocy technicznej miało zasadnicze znaczenie przy wspieraniu dostosowań gospodarczych Cypru i Grecji (za pośrednictwem grupy wsparcia ds. Cypru i grupy zadaniowej ds. Grecji). Dotychczasowe doświadczenia związane z udzielaniem pomocy technicznej na Cyprze i w Grecji w obszarach obejmujących prawie całe spektrum dziedzin polityki publicznej są źródłem przydatnych wniosków na przyszłość w odniesieniu do rozwijania pomocy technicznej przeznaczonej potencjalnie dla wszystkich państw członkowskich 1 .

W związku z powyższym Komisja zamierza zapewnić rozszerzenie – pod auspicjami Służby ds. Wspierania Reform Strukturalnych – pomocy technicznej na wszystkie państwa członkowskie, które się o taką pomoc zwrócą. Państwa członkowskie mogą skorzystać ze wsparcia na potrzeby stawienia czoła wyzwaniom związanym z opracowaniem i wdrożeniem reform instytucjonalnych, strukturalnych i administracyjnych. Może to dotyczyć takich czynników jak ograniczone możliwości administracyjne i instytucjonalne oraz niewystarczające stosowanie i wdrażanie przepisów Unii.

Usprawnienie wdrażania unijnego dorobku prawnego jest ponadto jednym z priorytetów Komisji 2 . W tym względzie Komisja wskazała, że musi „współpracować z państwami członkowskimi przy analizie najlepszych sposobów zapewnienia zgodności z prawem UE na szczeblu krajowym”.

Współpraca z państwami członkowskimi jest konieczna również w odniesieniu do braków, które zostały zidentyfikowane w związku z wdrażaniem reform zgodnie z zaleceniami dla poszczególnych krajów w ramach europejskiego semestru.

W tym kontekście konieczne jest utworzenie Programu wspierania reform strukturalnych (zwanego dalej „programem”) na potrzeby wzmocnienia ogólnej zdolności państw członkowskich w zakresie przygotowania i wdrożenia instytucjonalnych, strukturalnych i administracyjnych reform sprzyjających wzrostowi gospodarczemu, w tym poprzez wsparcie na rzecz skutecznego i wydajnego wykorzystania funduszy UE 3 , w takim zakresie, w jakim państwa te zwrócą się do Unii o udzielenie im odnośnego wsparcia.

Wsparcia w ramach tego programu będzie udzielała Komisja na wniosek państwa członkowskiego i będzie ono dostępne w odniesieniu do (i) realizacji reform w kontekście procesów zarządzania gospodarczego, w szczególności zaleceń dla poszczególnych krajów wydanych w ramach europejskiego semestru lub innych działań związanych z wdrażaniem prawa Unii, (ii) reform związanych z wdrażaniem programów dostosowań gospodarczych dla państw członkowskich otrzymujących pomoc finansową Unii oraz (iii) reform, które państwa członkowskie podejmują z własnej inicjatywy w celu osiągnięcia zrównoważonych inwestycji, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy.

Wspieranie reform, w tym poprzez ułatwianie sprawnego i skutecznego wykorzystania funduszy unijnych (np. europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych określonych w rozporządzeniu w sprawie wspólnych przepisów 4 , Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym 5 , jak również funduszy w obszarze azylu, migracji i kontroli granic 6 ) – będzie odnosić się do konkretnych obszarów polityki, w szczególności do zarządzania finansami publicznymi, procesu budżetowego, zarządzania zadłużeniem i administracji skarbowej, reformy instytucjonalnej oraz skutecznego i ukierunkowanego na usługi funkcjonowania administracji publicznej, faktycznej praworządności, reformy wymiaru sprawiedliwości i skuteczniejszego zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i prania pieniędzy, otoczenia biznesowego, rozwoju sektora prywatnego, dostępu do finansowania, inwestycji, polityk w zakresie sektora finansowego, procesów prywatyzacji, handlu i bezpośrednich inwestycji zagranicznych, konkurencji, zamówień publicznych, zrównoważonego rozwoju sektorowego oraz wspierania innowacji, kształcenia i szkolenia, polityk dotyczących rynku pracy, włączenia społecznego, systemu zabezpieczenia społecznego i pomocy społecznej, systemu zdrowia publicznego i opieki zdrowotnej, polityki w zakresie azylu, migracji i ochrony granic, a także polityk dotyczących sektora rolnictwa i zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Program będzie uzupełnieniem istniejących zasobów przeznaczonych na budowanie zdolności oraz pomoc techniczną dostępnych w ramach innych unijnych programów finansowania zgodnie z wieloletnimi ramami finansowymi, a także pomocy technicznej i innych działań finansowanych z funduszy unijnych.

Wiele unijnych programów przewiduje w istocie możliwość udzielenia państwom członkowskim pomocy technicznej w odniesieniu do uruchomienia niektórych działań w zakresie polityki publicznej. W zależności od konkretnego celu i obszaru pomoc ta ma służyć tworzeniu korzystnych warunków dla rozwoju gospodarczego, ochrony socjalnej i ochrony środowiska, a także poprawy ich jakości. Wsparcie udzielane w ramach tych programów skupia się na określonych obszarach tematycznych i przyczynia się do realizacji szczegółowych celów tych programów.

Proponowany program ma na celu zapewnienie wartości dodanej i uzupełnienie uzyskanych już dobrych wyników stosowania istniejących środków wsparcia poprzez skupienie się na tych aspektach pomocy, które są silniej powiązane z oferowaniem porad i wiedzy eksperckiej w terenie, tzn. towarzyszą (w miarę możliwości za pośrednictwem uczestniczących w programie ekspertów) organom krajowym wnioskujących państw członkowskich w całym procesie reform, lub też w jego określonych stadiach lub na różnych jego etapach. Zależałoby to od tego, jakie są najbardziej palące potrzeby konkretnego państwa, na podstawie wzajemnych uzgodnień między Komisją a danym państwem członkowskim.

W ten sposób możliwe byłoby zwiększenie skuteczności wsparcia udzielonego przez Unię poprzez umożliwienie skorzystania z kompleksowego podejścia obejmującego szersze spektrum unijnych polityk skoordynowanych w ramach jednolitej platformy oraz dostarczenie, na żądanie, dopasowanego do potrzeb wsparcia technicznego udzielanego w terenie przez Komisję i ekspertów krajowych. To komplementarne wsparcie charakteryzowałoby się: a) zdolnością do zapewnienia wsparcia technicznego i finansowego dla wszystkich państw członkowskich w odniesieniu do szerokiego zakresu reform polityki publicznej w ramach jednolitej platformy, i b) możliwością uruchomienia fizycznej obecności w terenie na stałe, o ile byłoby to wymagane, za zgodą danego państwa członkowskiego.

Jest to zgodne z praktykami stosowanymi przez niektóre organizacje międzynarodowe, takie jak międzynarodowe instytucje finansowe, które przez wiele lat budowały zdolności na potrzeby wspierania krajów, w których prowadzą one działania, w drodze pomocy technicznej realizowanej w kontekście działalności kredytowej tych organizacji oraz ich pozostałej działalności.

Proponowany program wprowadzi również bardziej horyzontalne spojrzenie na wsparcie techniczne. Wsparcie udzielane w ramach programu będzie miało charakter przekrojowy, jeśli chodzi o objęte nim dziedziny, przy jednoczesnym skoncentrowaniu się na najbardziej palących potrzebach danego państwa w zakresie reform, które zostały określone w procesie nadzoru makroekonomicznego, lub które wynikają z braków lub niedociągnięć we wdrażaniu unijnego dorobku prawnego. Program będzie stanowił wartość dodaną w stosunku do wsparcia zapewnionego w ramach różnych unijnych programów sektorowych oraz działań współfinansowanych z funduszy unijnych, ponieważ oferuje perspektywę makro w odniesieniu do poszczególnych krajów i jednocześnie wspiera najważniejsze reformy strukturalne w państwach członkowskich, zgodne z kluczowymi celami politycznymi Unii. W szczególności zapewniona zostanie wartość dodana działań realizowanych w ramach programu w odniesieniu do innych instrumentów unijnych, ponieważ decyzje o udzieleniu wsparcia państwom członkowskim, które się o taką pomoc zwrócą, będą uwzględniać istniejące działania i środki finansowane z funduszy unijnych lub innych programów unijnych w tych państwach.

Komisja i państwa korzystające z pomocy, w zakresie swoich odpowiednich kompetencji, dążą do tworzenia synergii i zapewniają skuteczną koordynację między programem a innymi programami i instrumentami unijnymi, w szczególności środkami finansowanymi z funduszy unijnych. Podejmują one właściwe kroki w celu zapewnienia spójności i uniknięcia powielania działań na etapie programowania i wdrażania w odniesieniu do działań wspieranych w ramach przedmiotowego programu i działań prowadzonych w ramach innych programów unijnych.

Komisja w szczególności wzmocni koordynację w ramach wewnętrznych ustaleń roboczych poprzez utworzenie mechanizmu koordynacji z udziałem przedstawicieli najsilniej zaangażowanych służb, tak aby zapewnić spójność wsparcia udzielanego w ramach unijnych programów i funduszy oraz uniknąć powielania działań.

•Spójność z innymi politykami Unii

Strategia „Europa 2020” 7 ma na celu stworzyć warunki dla inteligentnego, zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu we wszystkich państwach członkowskich. Wzrost gospodarczy jest niezbędny do zmniejszenia bezrobocia, poprawy spójności społecznej i podniesienia poziomu życia. Unia przyjęła wdrożenie reform strukturalnych za jeden ze swoich priorytetów politycznych przyczyniających się do trwałego ożywienia gospodarczego, uwolnienia potencjału wzrostu na potrzeby wzmocnienia zdolności dostosowawczej oraz wspierania procesu konwergencji.

Proces przeprowadzania reform jest złożony, często kosztowny, wymaga wiedzy eksperckiej w różnych dziedzinach jednocześnie i może mieć skutki o charakterze transgranicznym. Wsparcie Unii przyczyniłoby się do zwiększenia zdolności do przeprowadzenia dogłębnych reform pobudzających wzrost we wszystkich państwach członkowskich, co miałoby wpływ na całą Unię.

Program, który będzie wdrażany w ścisłej współpracy z odpowiednimi organami krajowymi, aktywnie przyczyniłby się do wzmocnienia w tych państwach członkowskich zdolności administracyjnych do przeprowadzenia reform instytucjonalnych, administracyjnych, gospodarczych i społecznych oraz wypracowania uproszczonych, efektywnych i nowoczesnych struktur w służbie obywateli i przedsiębiorstw.

Umożliwiłby on również zapewnienie wsparcia technicznego niezbędnego do skutecznego wdrożenia istotnych nowych elementów jednolitego rynku (w tym rynku cyfrowego). Na przykład plan działania dotyczący unii rynków kapitałowych 8 przewiduje wsparcie techniczne dla rozwoju rynku kapitałowego. Program zapewni niezbędne ramy i środki finansowe na ten cel.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Podstawą wniosku jest art. 175 akapit trzeci i art. 197 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Artykuł 175 akapit trzeci TFUE stanowi, że jeśli działania szczególne okażą się niezbędne poza funduszami i bez uszczerbku dla środków przyjętych w ramach innych polityk Unii, działania takie mogą być przyjmowane przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym oraz Komitetem Regionów.

Artykuł 197 ust. 2 TFUE stanowi, że Unia może wspierać wysiłki państw członkowskich zmierzające do poprawy ich zdolności administracyjnej w zakresie wdrażania prawa Unii, między innymi poprzez ułatwianie wymiany informacji oraz wspieranie programów szkolenia. Żadne państwo członkowskie nie jest zobowiązane do korzystania z tego wsparcia. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, ustanawiają niezbędne ku temu środki, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych państw członkowskich.

Połączenie art. 175 akapit trzeci oraz art. 197 ust. 2 umożliwia kompleksowe podejście do opracowania unijnego programu wspierającego zdolności i starania organów krajowych państw członkowskich w zakresie przeprowadzenia i wdrożenia reform pobudzających wzrost gospodarczy (reform instytucjonalnych – w tym dotyczących pewnych aspektów sprawowania rządów, strukturalnych lub administracyjnych) w celu wspierania zrównoważonego rozwoju i innowacji oraz skuteczniejszego i bardziej efektywnego wykorzystywania funduszy unijnych w tym kontekście.

Jednocześnie art. 121 przewiduje, że koordynacja polityki gospodarczej państw członkowskich stanowi przedmiot wspólnego zainteresowania.

W świetle art. 175 i 197 program może znacząco przyczynić się do: i) wzmocnienia zdolności administracyjnych państw członkowskich w odniesieniu do skutecznego wdrażania prawa Unii poprzez współpracę administracyjną między organami krajowymi państw członkowskich oraz ii) wzmocnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej w Unii, z wyłączeniem działań podejmowanych z wykorzystaniem europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; tego rodzaju skoordynowane działanie przyczyniłoby się ostatecznie do iii) osiągnięcia lepszej koordynacji polityk gospodarczych państw członkowskich.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Finansowanie proponowanych działań przewidzianych w programie, którego dotyczy wniosek, jest zgodne z zasadą europejskiej wartości dodanej oraz zasadą pomocniczości. Finansowanie z budżetu unijnego skupia się na działaniach, których cele nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez same państwa członkowskie („kryterium konieczności”) i gdzie interwencja Unii może przynieść wartość dodaną w porównaniu z działaniami samych państw członkowskich.

W porównaniu z poszczególnymi państwami członkowskimi Unia ma lepsze możliwości identyfikacji, mobilizowania i koordynacji największej dostępnej wiedzy eksperckiej (w ramach służb samych instytucji europejskich, innych państw lub organizacji międzynarodowych), jak również większe możliwości promowania wymiany najlepszych praktyk (oraz zapewniania spójnego ich rozpowszechniania w całej Unii) sprzyjających ukierunkowanym reformom stymulującym wzrost gospodarczy w państwach członkowskich.

Co więcej, Unia może znacznie skuteczniej mobilizować wiedzę ekspercką dzięki korzyściom skali i korzyściom zakresu płynącym z utworzenia ogólnounijnej platformy udostępniania i wymiany dobrych praktyk.

Działania podejmowane w tym zakresie powinny towarzyszyć wysiłkom państw członkowskich i uzupełniać inne programy i strategie na szczeblu krajowym, unijnym i międzynarodowym; będzie to możliwe głównie dzięki zapewnieniu działań wspierających w terenie (w stosownych wypadkach za pośrednictwem uczestniczących w programie ekspertów), które towarzyszyłyby poszczególnym etapom reform podejmowanych przez organy krajowe, a przede wszystkim dzięki skupieniu się na interwencjach, które nie otrzymują jeszcze wsparcia w ramach innych unijnych programów i funduszy czy inicjatyw krajowych.

W szczególności działania realizowane w ramach programu będą musiały umożliwić wypracowanie i wdrożenie rozwiązań, które – służąc rozwikłaniu problemów krajowych – miałyby potencjalnie pozytywny wpływ na wymiar transgraniczny i ogólnounijny, przyczyniałyby się do wymiany dobrych praktyk oraz pomogłyby w stworzeniu sieci dostępnych ekspertów. Działania w ramach programu służyłyby ponadto dalszemu wzmacnianiu wzajemnego zaufania między państwami korzystającymi z pomocy a Komisją.

Proponowany program jest najbardziej odpowiednim środkiem wspierania w terenie państw członkowskich, które wdrażają reformy stymulujące wzrost gospodarczy, ponieważ Unia ma lepsze niż pojedyncze państwa możliwości identyfikacji, mobilizowania i koordynacji największej dostępnej wiedzy eksperckiej oraz zapewnienia skoordynowanego podejścia do pomocy technicznej w państwach członkowskich, które się o nią zwrócą.

•Proporcjonalność

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności, ponieważ ogranicza się do minimum wymaganego dla osiągnięcia wymienionych celów na szczeblu unijnym i nie wykracza poza to, co jest konieczne dla realizacji tych celów. Pomoc na rzecz państw członkowskich ma być udzielana na podstawie wniosku o wsparcie złożonego przez dane państwo członkowskie. Zakres wsparcia wynikałby ze wspólnych uzgodnień między Komisją a zainteresowanym państwem członkowskim.

3.WYNIKI OCENY DZIAŁALNOŚCI GRUPY ZADANIOWEJ DS. GRECJI, WYNIKI OCENY EX ANTE PROPONOWANEGO PROGRAMU

•Ocena grupy zadaniowej ds. Grecji

Pomoc techniczna, którą służby Komisji (koordynowane przez „grupę zadaniową ds. Grecji”) świadczyły na rzecz Grecji w celu wspierania realizacji programu dostosowań gospodarczych została oceniona przez niezależną firmę konsultingową w lipcu 2014 r. 9 . Ocena ta dotyczyła pomocy technicznej udzielanej organom krajowym w dwóch kluczowych dziedzinach, mianowicie administracji podatkowej i reformie administracji centralnej, w oparciu o ponad czterdzieści wywiadów przeprowadzonych z głównymi dostawcami i odbiorcami pomocy technicznej, w tym przywódcami politycznymi, kadrą zarządzającą, kierownikami średniego szczebla i ich podwładnymi z Grecji i innych państw członkowskich oraz organizacji międzynarodowych uczestniczących w programie.

W wyniku tej oceny stwierdzono ogólnie, że pomoc techniczna udzielona i koordynowana przez grupę zadaniową ds. Grecji przyczyniła się do realizacji programu reform w Grecji w dziedzinie administracji podatkowej i administracji centralnej w latach 2011-2013. Stwierdzenie to zostało oparte na ocenie skuteczności, wydajności, adekwatności i trwałości pomocy i zostało w dużej mierze potwierdzenie w odpowiedziach większości zainteresowanych stron, które wskazały, że w razie braku pomocy technicznej świadczonej przez grupę zadaniową ds. Grecji podjęte reformy by się nie urzeczywistniły.

W odniesieniu do udzielania wsparcia technicznego w przyszłości, w sprawozdaniu stwierdzono, że: „Pomocy technicznej należy udzielać nie tylko wtedy, gdy państwo UE znajduje się w sytuacji kryzysowej. Powinna ona być normalnym rodzajem działalności w UE. Komisja Europejska może współpracować z państwami członkowskimi na rzecz ustanowienia stałej struktury dysponującej specjalnym budżetem w celu umożliwienia współpracy i wymiany doświadczeń między państwami członkowskimi i koordynowania świadczenia pomocy technicznej dla wszystkich państw członkowskich na potrzeby umożliwienia dzielenia się najlepszymi praktykami i stosowania tych praktyk. W otrzymanych informacjach zwrotnych podkreślono, że ważna jest wymiana najlepszych praktyk nie tylko w odniesieniu do pomysłów, ale także w odniesieniu do sposobów ich realizacji”.

W tym kontekście proponowany program umożliwiłby usprawnienie świadczenia wsparcia technicznego i miałby na celu umożliwienie Unii prowadzenia konkretnej współpracy z państwami członkowskimi i zapewnienia na miejscu wsparcia technicznego dla wysiłków podejmowanych przez organy krajowe tych państw na rzecz opracowania i wdrożenia reform strukturalnych sprzyjających wzrostowi, w zakresie wykraczającym poza kraje otrzymujące pomoc finansową Unii i uczestniczące w programie dostosowań gospodarczych.

•Ocena ex ante Programu wspierania reform strukturalnych

Służby Komisji przeprowadziły ocenę ex ante proponowanego programu w drugiej połowie 2015 r. 10 .

Płynące z niej wnioski stanowią poparcie dla wniosku Komisji w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata 2017–2020. Ocena ex ante spełnia wymogi zawarte w art. 30 ust. 4 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 (rozporządzenie finansowe dotyczące wykonania budżetu Unii).

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

•Ocena wariantów strategicznych

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

Pula środków finansowych przeznaczonych na realizację Programu wspierania reform strukturalnych w okresie od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2020 r. wynosi maksymalnie 142 800 000 EUR (w cenach bieżących) na okres 4 lat. Ocena skutków finansowych regulacji zawiera odpowiednie objaśnienia.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Monitorowanie i ocena realizacji szczegółowych celów programu będą odbywały się w oparciu o szereg wskaźników związanych z działalnością w zakresie wsparcia technicznego 12 . Będzie to obejmowało: liczbę i rodzaj organów krajowych, które otrzymały wsparcie, liczbę i rodzaj podmiotów udzielających wsparcia, liczbę i rodzaj przeprowadzonych kwalifikowalnych działań (takich jak zapewnienie ekspertów, szkoleń, seminariów itp.), liczbę inicjatyw politycznych (takich jak plany działań, harmonogramy, wytyczne, zalecenia, zalecane lub przyjęte przepisy). Takie informacje ilościowe będą gromadzone w odniesieniu do zaleceń dla poszczególnych krajów, działań związanych z wdrażaniem prawa Unii, programów dostosowań gospodarczych i reform prowadzonych w państwie członkowskim z jego własnej inicjatywy. Wskaźniki dotyczące spodziewanych rezultatów będą wynikały z odpowiednich środków podjętych przez państwa członkowskie korzystające z pomocy w wyniku działań wspierających realizowanych w ramach programu; informacje te będą również gromadzone w rozbiciu na zalecenia dla poszczególnych krajów, działania związane z wdrażaniem prawa Unii, programy dostosowań gospodarczych i reformy podejmowane przez państwa członkowskie z ich własnej inicjatywy. Oprócz tego za jakościowe wskaźniki osiągnięcia oczekiwanych rezultatów posłużą informacje zwrotne uzyskane od organów krajowych otrzymujących wsparcie oraz informacje zwrotne pochodzące od innych podmiotów udzielających wsparcia na temat wpływu lub rezultatów wsparcia w poszczególnych obszarach polityki oraz zainteresowanych państwach członkowskich. Ponadto za kluczowy wskaźnik posłużą również zmiany opinii odpowiednich zainteresowanych podmiotów na temat wkładu programu w realizację reform. Na potrzeby oceny wykorzystywane będą również właściwe dane ilościowe lub empiryczne, zależnie od ich dostępności.

Powyższe wskaźniki mogą być wykorzystane w zależności od dostępnych danych i informacji oraz mogą w stosownych przypadkach podlegać dostosowaniu w trakcie realizacji programu przez Komisję, na podstawie przekazanych uprawnień powierzonych Komisji.

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Głównym celem programu jest przyczynienie się do wprowadzenia reform w państwach członkowskich poprzez wsparcie organów krajowych w zakresie środków mających reformować instytucje, sprawowanie rządów, administrację oraz sektory gospodarcze i społeczne podejmowanych w związku z wyzwaniami gospodarczymi i społecznymi oraz z zamiarem zwiększenia konkurencyjności, wzrostu gospodarczego, liczby miejsc pracy i inwestycji, w szczególności w kontekście procesów związanych z zarządzaniem gospodarczym, m.in. przez wspieranie skutecznego i wydajnego wykorzystania funduszy UE (art. 4).

Cele szczegółowe programu będę obejmowały wspomaganie inicjatyw organów krajowych w opracowywaniu ich reform na podstawie priorytetów, wzmacnianie ich zdolności do formułowania, opracowywania i wdrażania reform i strategii oraz realizacji zintegrowanego podejścia zapewniającego spójność między celami i środkami we wszystkich sektorach, wspieranie ich wysiłków mających na celu określenie i wdrożenie odpowiednich procesów i metodologii, a także wspomaganie ich w poprawie skuteczności i wydajności zarządzania zasobami ludzkimi. Powyższe wsparcie będzie odnosić się do konkretnych obszarów polityki, takich jak zarządzanie finansami publicznymi, proces budżetowy, zarządzanie zadłużeniem i administracja skarbowa, reforma instytucjonalna oraz skuteczne i ukierunkowane na usługi funkcjonowanie administracji publicznej, faktyczna praworządność, reforma wymiaru sprawiedliwości i skuteczniejsze zwalczanie nadużyć finansowych, korupcji i prania pieniędzy, otoczenie biznesowe, rozwój sektora prywatnego, dostęp do finansowania, inwestycje, polityki w zakresie sektora finansowego, procesy prywatyzacji, handel i bezpośrednie inwestycje zagraniczne, konkurencja, zamówienia publiczne, zrównoważony rozwój sektorowy oraz wspieranie innowacji, kształcenie i szkolenia, polityki dotyczące rynku pracy, włączenie społeczne, system zabezpieczenia społecznego i pomocy społecznej, system zdrowia publicznego i opieki zdrowotnej, azyl, polityki migracyjne i dotyczące granic, a także polityki dotyczące sektora rolnictwa i zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich (art. 5).

Rodzaje działań finansowanych w ramach programu będą obejmowały m.in. seminaria, konferencje i warsztaty, wizyty robocze, studia, badania, analizy i ankiety; oceny i oceny skutków, przygotowywanie, wdrażanie i ocenę projektów, budowanie potencjału informatycznego, wiedzę fachową związaną z doradztwem politycznym, przemianami politycznymi oraz reformami ustawodawczymi, instytucjonalnymi, strukturalnymi lub administracyjnymi oraz zapewnienie usług ekspertów (w tym wewnątrz organizacji), a także organizację wsparcia operacyjnego na miejscu w obszarach takich jak azyl, migracja, kontrola granic (art. 6). Działania te mogą odnosić się do różnych etapów procesu reform.

Komisja i zainteresowane państwa członkowskie zapewnią spójność, komplementarność i synergię między działaniami realizowanymi w ramach tego programu i działaniami realizowanymi w ramach innych unijnych instrumentów w danym państwie członkowskim, w szczególności ze środkami finansowanymi z funduszy unijnych (art. 13); unikać się będzie podwójnego finansowania tych samych wydatków (art. 11).

Państwo członkowskie chcące skorzystać ze wsparcia w ramach niniejszego programu złoży w tym celu odpowiedni wniosek. Wniosek może zostać złożony w trakcie dialogu prowadzonego w ramach europejskiego semestru, w każdym wypadku do dnia 31 października danego roku kalendarzowego. Wniosek o wsparcie może odnosić się do trzech przypadków: a) wdrażania reform w kontekście procesów zarządzania gospodarczego, a w szczególności zaleceń dla poszczególnych krajów w kontekście europejskiego semestru lub realizacji innych działań odnoszących się do wdrażania prawodawstwa unijnego, b) wdrażania reform związanych z programami dostosowań gospodarczych dla państw członkowskich otrzymujących pomoc finansową Unii w ramach istniejących instrumentów oraz c) wdrażania reform podjętych przez państwa członkowskie z ich własnej inicjatywy, zwłaszcza mających na celu osiągnięcie zrównoważonych inwestycji i wzrostu gospodarczego oraz tworzenie miejsc pracy.

Uwzględniając zasady przejrzystości, równego traktowania i należytego zarządzania finansami, Komisja przeanalizuje wniosek o wsparcie złożony przez państwo członkowskie na podstawie stopnia pilności zidentyfikowanych problemów, ich zakresu i wagi, wsparcia potrzebnego w odniesieniu do danych dziedzin polityki, analizy wskaźników społeczno-gospodarczych oraz ogólnej zdolności administracyjnej państwa członkowskiego. Na tej podstawie, a także biorąc pod uwagę istniejące działania i środki finansowane z funduszy unijnych lub w ramach innych unijnych programów, Komisja określi, w ścisłej współpracy z zainteresowanym państwem członkowskim, obszary priorytetowe, które zostaną objęte wsparciem, oraz zakres tego wparcia, a także wysokość całkowitego wkładu finansowego.

W celu wdrożenia niniejszego rozporządzenia Komisja przyjmie wieloletnie programy prac, które określą cele polityki, które mają zostać osiągnięte za pomocą przewidzianego wsparcia i oczekiwane wyniki, jak również priorytety finansowania w odpowiednich obszarach polityki. Wieloletnie programy prac zostaną doprecyzowane w rocznych programach prac przeznaczonych do wdrożenia w drodze decyzji wykonawczych (art. 12).

Pula środków finansowych przeznaczonych na realizację niniejszego programu wynosi maksymalnie 142 800 000 EUR (art. 9). Zostanie ona odliczona od środków przeznaczonych na pomoc techniczną z inicjatywy Komisji na mocy rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 i rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 oraz odpowiednio przydzielona do wykorzystania zgodnie z zakresem i celem programu. W tym celu wnioskuje się o zmianę art. 91 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 i art. 51 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 (art. 17 i 18).

Ponadto program może uzyskiwać dodatkowe środki finansowe także w drodze dobrowolnych przydziałów ze środków finansowych przeznaczonych na pomoc techniczną z inicjatywy państw członkowskich. W tym celu wnioskuje się o zmianę art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, aby umożliwić wszystkim państwom członkowskim (a nie tylko państwom członkowskim doświadczającym tymczasowych trudności finansowych, tak jak ma to miejsce obecnie) przekazanie dodatkowych środków do puli środków finansowych przeznaczonych na realizację programu, poprzez przeniesienie części środków przeznaczonych na pomoc techniczną z inicjatywy państwa członkowskiego dostępnych na podstawie art. 59 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 (art. 17). Te dodatkowe środki finansowe mogą zostać wykorzystane do wspierania działań przyczyniających się do realizacji unijnej strategii na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu wyłącznie w państwach członkowskich korzystających z pomocy (art. 10).

2015/0263 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

dotyczące utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata 2017-2020 oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 oraz (UE) nr 1305/2013

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 175 akapit trzeci i art. 197 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Zgodnie z art. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), który stanowi, że przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane ze wspieraniem wysokiego poziomu zatrudnienia, zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczaniem wykluczenia społecznego, a także z wysokim poziomem kształcenia, szkolenia oraz ochrony zdrowia ludzkiego. Ponadto, na podstawie art. 11 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, polityki Unii wymagają wzięcia pod uwagę wymogów ochrony środowiska w celu wspierania zrównoważonego rozwoju.

(2)Artykuły 120 i 121 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewidują, że państwa członkowskie prowadzą swoje polityki gospodarcze, mają na względzie przyczynianie się do osiągania celów Unii oraz w kontekście ogólnych kierunków, które określi Rada. Tym samym koordynacja polityk gospodarczych państw członkowskich stanowi przedmiot wspólnego zainteresowania.

(3)Kilka państw członkowskich ma za sobą procesy dostosowawcze mające na celu korektę nagromadzonych w przeszłości zakłóceń równowagi makroekonomicznej lub w takich procesach uczestniczy; wiele z tych państw musi również sprostać wyzwaniom związanym z niskim potencjałem wzrostu. Unia przyjęła wdrożenie reform strukturalnych za jeden ze swoich priorytetów politycznych przyczyniających się do trwałego ożywienia gospodarczego, uwolnienia potencjału wzrostu na potrzeby wzmocnienia zdolności dostosowawczej i wsparcia procesu konwergencji.

(4)Reformy to z natury rzeczy złożone procesy, które wymagają zastosowania kompletnego mechanizmu opartego na wysoce specjalistycznej wiedzy i umiejętnościach. Wdrażanie reform strukturalnych w różnorodnych dziedzinach polityki publicznej stanowi wyzwanie, ponieważ potrzeba czasu na to, aby korzyści z nich płynące stały się widoczne. Istotne jest zatem wczesne i skuteczne opracowywanie oraz wdrażanie reform, w tym w gospodarkach, które dotknął kryzys lub które są słabe strukturalnie. W tym kontekście udzielanie przez Unię wsparcia w formie pomocy technicznej miało kluczowe znaczenie w procesie wspierania w ostatnich latach dostosowania gospodarczego w Grecji i na Cyprze.

(5)Państwa członkowskie mogą skorzystać ze wsparcia na potrzeby stawienia czoła wyzwaniom związanym z opracowaniem i wdrożeniem reform strukturalnych. Wyzwania te są uwarunkowane różnymi czynnikami, w tym ograniczoną zdolnością administracyjną i instytucjonalną bądź niewłaściwym stosowaniem i wdrażaniem prawodawstwa unijnego.

(6)Unia ma długoletnie doświadczenia w zakresie udzielania konkretnego wsparcia administracjom krajowym i innym organom państw członkowskich w obszarze budowania zdolności i innych tego rodzaju działaniach w pewnych obszarach (np. podatki, cła, wsparcie dla małych i średnich przedsiębiorstw) oraz w związku z wdrażaniem polityki spójności. Doświadczenie zyskane przez Unię przy udzielaniu pomocy organom krajowym przy wdrażaniu reform powinno zostać wykorzystane do wzmocnienia zdolności Unii na potrzeby wspierania państw członkowskich. Kompleksowe i zintegrowane działania są naprawdę potrzebne w celu zapewnienia wsparcia dla tych państw członkowskich, które przeprowadzają reformy sprzyjające wzrostowi gospodarczemu i które zwróciły się o takie wsparcie do Unii.

(7)W tym kontekście konieczne jest utworzenie Programu wspierania reform strukturalnych (zwanego dalej „programem”) na potrzeby wzmocnienia zdolności państw członkowskich w zakresie przygotowania i wdrożenia reform strukturalnych i administracyjnych sprzyjających wzrostowi gospodarczemu, w tym poprzez wsparcie na rzecz skutecznego i wydajnego wykorzystania funduszy UE. Program ma na celu przyczynienie się do osiągnięcia wspólnych celów na potrzeby osiągnięcia ożywienia gospodarczego, tworzenia miejsc pracy, wzmacniania konkurencyjności w Europie i pobudzania inwestycji w realnej gospodarce.

(8)Wsparcie w ramach programu powinno być udzielane przez Komisję na wniosek państwa członkowskiego, w takich dziedzinach jak budżet i podatki, zadania publiczne, reformy administracyjne i instytucjonalne, wymiar sprawiedliwości, zwalczanie nadużyć finansowych, korupcji i prania pieniędzy, otoczenie biznesowe, rozwój sektora prywatnego, inwestycje, konkurencja, zamówienia publiczne, procesy prywatyzacyjne, dostęp do finansowania, inwestycje, handel, zrównoważony rozwój, innowacje, kształcenie i szkolenie, polityki dotyczące zatrudnienia, ochrona zdrowia, polityka w zakresie azylu i migracji, rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich oraz polityki sektora finansów.

(9)Państwa członkowskie powinny móc zwrócić się o wsparcie ze strony Komisji w ramach programu w związku z wdrażaniem reform w kontekście procesów zarządzania gospodarczego, a w szczególności zaleceń dla poszczególnych krajów w kontekście europejskiego semestru, w związku z działaniami odnoszącymi się do wdrażania prawodawstwa unijnego, jak również w związku z wdrażaniem programów dostosowań gospodarczych. Państwa powinny również móc zwrócić się o wsparcie w związku z reformami realizowanymi z ich własnej inicjatywy w celu uzyskania zrównoważonego poziomu inwestycji, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy.

(10)W następstwie dialogu z państwem członkowskim wnoszącym o udzielenia wsparcia, w tym w kontekście europejskiego semestru, Komisja powinna przeanalizować wniosek, z uwzględnieniem zasad przejrzystości, równego traktowania i należytego zarządzania finansami, oraz określić wsparcie, którego należy udzielić, na podstawie stopnia pilności zidentyfikowanych problemów, ich zakresu i wagi, wsparcia potrzebnego w odniesieniu do danych dziedzin polityki, analizy wskaźników społeczno-gospodarczych oraz ogólnej zdolności administracyjnej państwa członkowskiego. Komisja powinna również, w ścisłej współpracy z danym państwem członkowskim, określić obszary priorytetowe, zakres środków wsparcia, które zostaną zastosowane, oraz wysokość całkowitego wkładu finansowego na potrzeby tego wsparcia, z uwzględnieniem istniejących działań i środków finansowanych przez fundusze Unii i inne programy unijne.

(11)Komunikaty Komisji „Przegląd budżetu UE” 13 oraz „Budżet z perspektywy »Europy 2020«” 14 podkreślają znaczenie ukierunkowania finansowania na działania mające wyraźną europejską wartość dodaną, tj. takie działania, w przypadku których interwencje unijne mogą przynieść wartość dodaną w porównaniu z działaniem przeprowadzanym przez same państwa członkowskie. W tym kontekście działania wspierające prowadzone w ramach programu powinny zapewnić komplementarność i synergię z innymi programami i politykami na poziomie krajowym, unijnym i międzynarodowym. Działania podjęte w ramach programu powinny pozwolić na opracowanie i wdrożenie rozwiązań stanowiących odpowiedź na krajowe wyzwania, które mają wpływ na wyzwania o charakterze transgranicznym lub ogólnounijnym, a które przyczynią się do spójnego i konsekwentnego wdrożenia prawa unijnego. Dodatkowo działania te powinny przyczynić się do dalszego wzmacniania zaufania i upowszechniania współpracy z Komisją i pomiędzy państwami członkowskimi. W porównaniu z państwami członkowskimi Unia ma ponadto lepsze możliwości stworzenia platformy na potrzeby przedstawiania dobrych praktyk i dzielenia się nimi, jak również wykorzystywania wiedzy specjalistycznej.

(12)Konieczne jest przeznaczenie puli środków finansowych na potrzeby programu na okres czterech lat, tak aby czas jego trwania był dostosowany do okresu obowiązywania wieloletnich ram finansowych określonych rozporządzeniem Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 15 .

(13)Na pulę środków przeznaczonych na program powinny składać się środki finansowe przeniesione z przydziału na pomoc techniczną z inicjatywy Komisji na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 16 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 17 . Aby umożliwić to przeniesienie, niezbędna jest zmiana tych rozporządzeń.

(14)Państwa członkowskie, które wnoszą o udzielenie wsparcia, powinny móc przekazać dodatkowe środki do puli środków finansowych przeznaczonych na program. Obecnie rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 ogranicza możliwość przeniesienia środków przeznaczonych na pomoc techniczną z inicjatywy państwa członkowskiego na rzecz tych państw członkowskich, które doświadczają tymczasowych trudności budżetowych. Rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 powinno zatem zostać zmienione, aby umożliwić wszystkim państwom członkowskim finansowy udział w programie. Zasoby przekazane do budżetu unijnego powinny być wykorzystywane do wspierania działań przyczyniających się do inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu bądź na potrzeby poszczególnych funduszy w danych państwach członkowskich.

(15)Niniejsze rozporządzenie powinno być wdrażane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 18 w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii. Komisja powinna przyjąć wieloletni program prac, który określa cele polityczne, oczekiwane wyniki po udzieleniu wsparcia i priorytety finansowania w odpowiednich obszarach polityki. Te elementy powinny zostać doprecyzowane w rocznych programach prac przyjętych w drodze rozporządzeń wykonawczych.

(16)Uwzględniając znaczenie kontynuacji wysiłków państw członkowskich na rzecz przeprowadzania i wdrażania reform strukturalnych, instytucjonalnych i administracyjnych, konieczne jest umożliwienie zastosowania 100% poziomu współfinansowania kosztów kwalifikowalnych, tak aby osiągnąć cele programu, przy jednoczesnym zapewnieniu zgodności z zasadami współfinansowania i niedochodowości.

(17)W razie wystąpienia nieprzewidzianych i należycie uzasadnionych przesłanek wskazujących na naglący charakter sprawy, wymagający natychmiastowej reakcji, takich jak poważne zakłócenie w gospodarce bądź istotne okoliczności poważnie wpływające na warunki gospodarcze i społeczne w państwie członkowskim, pozostających poza jego kontrolą, Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania, na wniosek państwa członkowskiego, środków szczególnych w odniesieniu do określonej części rocznego programu prac, zgodnie z celami i działaniami kwalifikowalnymi w ramach programu, na potrzeby udzielenia wsparcia organom krajowym w zaspokojeniu tych pilnych potrzeb.

(18)Aby zapewnić skuteczne i spójne przydzielanie środków z budżetu unijnego i poszanowanie zasady należytego zarządzania finansami, działania w ramach programu powinny mieć charakter uzupełniający i dodatkowy względem bieżących programów unijnych, przy jednoczesnym unikaniu podwójnego finansowania tego samego wydatku. Komisja i dane państwo członkowskie powinny w szczególności, zgodnie ze swoimi odpowiednimi kompetencjami, zapewnić na poziomie Unii i państw członkowskich, na wszystkich etapach procesu, skuteczną koordynację na potrzeby zapewnienia spójności, komplementarności i synergii między źródłami finansowania wspierającymi działania w odpowiednich państwach członkowskich, przy zachowaniu ścisłych powiązań z tym programem, w szczególności z działaniami finansowanymi z funduszy unijnych w państwach członkowskich.

(19)Należy chronić interesy finansowe Unii z zastosowaniem proporcjonalnych środków w całym cyklu wydatkowania, w tym prewencji, wykrywania i analizy nieprawidłowości, odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania kar.

(20)Aby ułatwić ocenę programu, od samego początku należy wprowadzić odpowiednie ramy monitorowania jego wyników. Należy przeprowadzić ocenę śródokresową pod kątem realizacji celów programu, jego skuteczności i jego wartości dodanej na poziomie europejskim. Ponadto w końcowej ocenie należy uwzględnić długofalowe skutki oraz trwałość rezultatów programu. Oceny te powinny się opierać na wskaźnikach służących do mierzenia skutków programu.

(21)Aby przyjąć wykaz wskaźników służących do zmierzenia stopnia, w jakim cele programu zostały osiągnięte, w świetle doświadczeń zdobytych podczas wdrażania programu, kompetencję do przyjmowania aktów delegowanych w zakresie wprowadzania zmian do wykazu, zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, należy przekazać Komisji. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(22)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do przyjmowania wieloletnich i rocznych programów prac, uprawnienia wykonawcze należy powierzyć Komisji.

(23)Ponieważ cel rozporządzenia, którym jest przyczynienie się do reform instytucjonalnych, administracyjnych i strukturalnych w państwach członkowskich poprzez wsparcie organów krajowych w zakresie środków mających reformować instytucje, sprawowanie rządów, administrację, sektory gospodarcze i społeczne, m.in. przez wspieranie skutecznego i wydajnego wykorzystania środków unijnych, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną we wspomnianym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu, ponieważ zakres wsparcia zostanie ustalony wspólnie z danym państwem członkowskim.

(24)Aby umożliwić szybkie zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie w dniu następującym po dniu jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1
Ustanowienie i czas trwania programu

Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się Program wspierania reform strukturalnych (zwany dalej „programem”) na okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Artykuł 2
Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1.„Państwo korzystające z pomocy” oznacza państwo członkowskie, które otrzymuje unijne wsparcie w ramach programu;

2.„Fundusze unijne” oznaczają europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, Europejski Fundusz Pomocy Najbardziej Potrzebującym utworzony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 223/2014 19 , Fundusz Azylu, Migracji i Integracji utworzony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 516/2014 20 , instrument na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego utworzony w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 513/2014 21 oraz instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz utworzony w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 22 .

Artykuł 3
Europejska wartość dodana

1.W ramach programu finansuje się działania mające europejską wartość dodaną. W tym celu Komisja zapewnia, aby wybrane działania, na które ma zostać przyznane finansowanie, przyniosły skutek mający europejską wartość dodaną, przy czym monitoruje, czy europejska wartość dodana została rzeczywiście osiągnięta.

2.Działania prowadzone w ramach programu zapewniają europejską wartość dodaną w szczególności poprzez:

(a)rozwój i wdrażanie rozwiązań stanowiących odpowiedź na wyzwania krajowe, które mają wpływ na wyzwania o charakterze transgranicznym bądź ogólnounijnym;

(b)ich komplementarność i synergię z innymi programami unijnymi i strategiami politycznymi na poziomie krajowym, unijnym i międzynarodowym;

(c)ich wkład do konsekwentnego i spójnego wdrażania prawa Unii;

(d)ich wkład w dzielenie się dobrymi praktykami i budowanie ogólnounijnej platformy i sieci wiedzy specjalistycznej;

(e)propagowanie wzajemnego zaufania między państwami korzystającymi z pomocy i Komisją oraz współpracy między państwami członkowskimi.

Artykuł 4
Ogólny cel

Ogólnym celem programu jest wsparcie reform instytucjonalnych, administracyjnych oraz strukturalnych w państwach członkowskich w drodze udzielenia wsparcia organom krajowym w zakresie środków mających na celu reformowanie instytucji, sprawowanie rządów, administracji oraz sektorów gospodarczych i społecznych podejmowanych w związku z wyzwaniami gospodarczymi i społecznymi oraz z zamiarem zwiększenia konkurencyjności, wzrostu gospodarczego, liczby miejsc pracy i inwestycji, w szczególności w kontekście procesów związanych z zarządzaniem gospodarczym, m.in. przez wspieranie skutecznego i wydajnego wykorzystania funduszy UE.

Artykuł 5
Cele szczegółowe i zakres programu

1.Aby osiągnąć cel ogólny określony w art. 4, program przewiduje następujące cele szczegółowe:

(a)wspomaganie inicjatyw organów krajowych w opracowywaniu własnych reform na podstawie priorytetów, z uwzględnieniem wstępnych warunków i oczekiwanego wpływu na sytuację społeczno-gospodarczą;

(b)wspieranie organów krajowych w zakresie wzmacniania ich zdolności do formułowania, opracowywania i wdrażania reform i strategii oraz dążenie do zintegrowanego podejścia zapewniającego spójność między celami i środkami we wszystkich sektorach;

(c)wspieranie wysiłków organów krajowych mających na celu określenie i wdrożenie odpowiednich procesów i metod poprzez uwzględnianie dobrych praktyk i wniosków wyciągniętych przez inne kraje, które musiały stawić czoła podobnym sytuacjom;

(d)wspomaganie organów krajowych w zwiększaniu, w stosownych przypadkach, skuteczności i wydajności zarządzania zasobami ludzkimi, poprzez jasne rozgraniczenie kompetencji i podnoszenie wiedzy zawodowej i umiejętności.

Do osiągnięcia tych celów należy dążyć w ścisłej współpracy z państwami korzystającymi z pomocy.

2.    Cele szczegółowe określone w ust. 1 odnoszą się do obszarów polityki związanych z konkurencyjnością, wzrostem gospodarczym, miejscami pracy i inwestycjami, a w szczególności są to:

(a)zarządzanie finansami publicznymi, proces budżetowy, zarządzanie zadłużeniem i administracja skarbowa;

(b)reforma instytucjonalna oraz skuteczne i ukierunkowane na usługi funkcjonowanie administracji publicznej, faktyczna praworządność, reformy wymiaru sprawiedliwości i skuteczniejsze zwalczanie nadużyć finansowych, korupcji i prania pieniędzy;

(c)otoczenie biznesowe, rozwój sektora prywatnego, inwestycje, procesy prywatyzacyjne, handel i bezpośrednie inwestycje zagraniczne, konkurencja i zamówienia publiczne, zrównoważony rozwój sektorowy oraz wspieranie innowacji;

(d)kształcenie i szkolenie, polityki dotyczące rynku pracy, włączenie społeczne, system zabezpieczenia społecznego i pomocy społecznej, system zdrowia publicznego i opieki zdrowotnej, polityki w zakresie azylu, migracji i ochrony granic;

(e)polityki dotyczące sektora rolnictwa i zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich; oraz

(f)polityki sektora finansów oraz dostęp do finansowania.

Artykuł 6
Działania kwalifikowalne

Ze względu na dążenie do osiągnięcia celów określonych w art. 4 i art. 5 w ramach programu można finansować w szczególności następujące rodzaje działań:

(a)pozyskiwanie wiedzy eksperckiej związanej z doradztwem politycznym, przemianami politycznymi oraz reformami ustawodawczymi, instytucjonalnymi, strukturalnymi lub administracyjnymi;

(b)zapewnienie usług eksperta(-ów) (w tym wewnątrz organizacji) w krótkich i długich okresach, polegających na wykonaniu zadań w określonych dziedzinach bądź na przeprowadzeniu działań operacyjnych, w stosownych przypadkach obejmujących tłumaczenie ustne, tłumaczenie pisemne i wsparcie na potrzeby współpracy, wsparcie administracyjne i udogodnienia w zakresie infrastruktury i wyposażenia;

(c)budowanie zdolności instytucjonalnej, administracyjnej i sektorowej oraz powiązane działania wspierające, w szczególności:

(i)seminaria, konferencje i warsztaty;

(ii)wizyty robocze w stosownych państwach członkowskich bądź państwie trzecim umożliwiające urzędnikom nabywanie i zwiększanie wiedzy eksperckiej bądź wiedzy na temat określonych spraw;

iii)działania szkoleniowe i rozwijanie modułów szkoleniowych online lub innych modułów szkoleniowych na potrzeby wspierania niezbędnych profesjonalnych umiejętności i wiedzy związanych z odpowiednimi reformami;

(d)gromadzenie danych i statystyk; opracowywanie wspólnych metod i, w odpowiednich przypadkach, wskaźników lub wartości referencyjnych;

(e)organizacja lokalnego wsparcia operacyjnego w obszarach takich jak azyl, migracja, kontrola graniczna;

(f)budowanie potencjału informatycznego: rozwój, utrzymanie, eksploatacja i kontrola jakości infrastruktury IT oraz aplikacji niezbędnych do wdrożenia odpowiednich reform;

(g)studia, badania, analizy i ankiety; oceny i oceny skutków; sporządzanie i publikowanie przewodników, sprawozdań i materiałów edukacyjnych;

(h)projekty w zakresie komunikacji; nauka, współpraca, podnoszenie świadomości, rozpowszechnianie informacji oraz wymiana dobrych praktyk; organizowanie kampanii informacyjnych i podnoszących świadomość, kampanii medialnych i imprez, w tym komunikacji instytucjonalnej;

(i)opracowywanie i publikowanie materiałów pozwalających rozpowszechniać informacje oraz wyniki programu; tworzenie, eksploatacja i utrzymanie systemów i narzędzi wykorzystujących technologie informacyjno-komunikacyjne;

(j)wszelkie inne działania wspierające realizację celów ogólnych i szczegółowych określonych w art. 4 i art. 5.

Artykuł 7
Wniosek o wsparcie

1.Państwo członkowskie, które chciałoby skorzystać ze wsparcia w ramach programu, składa wniosek o wsparcie skierowany do Komisji, określając obszary polityki i priorytety wsparcia w ramach programu, o których mowa w art. 5 ust. 2. Wniosek należy złożyć najpóźniej do dnia 31 października każdego roku kalendarzowego.

2.Ze względu na zasady przejrzystości, równego traktowania i należytego zarządzania finansami, w następstwie dialogu z państwem członkowskim, w tym w kontekście europejskiego semestru, Komisja analizuje wnioski o wsparcie, o których mowa w ust. 1, pod względem stopnia pilności zidentyfikowanych problemów, ich zakresu i wagi, wsparcia potrzebnego w odniesieniu do danych dziedzin polityki, analizy wskaźników społeczno-gospodarczych oraz ogólnej zdolności administracyjnej państwa członkowskiego. Ze względu na istniejące działania i środki finansowane z funduszy unijnych lub innych unijnych programów Komisja określa, w ścisłej współpracy z danym państwem członkowskim, obszary priorytetowe, które zostaną objęte wsparciem, oraz wysokość całkowitego wkładu finansowego na potrzeby tego wsparcia.

3.Wniosek o wsparcie można złożyć w następujących obszarach:

(a)wdrażanie reform w kontekście procesów zarządzania gospodarczego, w szczególności zaleceń dla poszczególnych krajów wydanych w ramach europejskiego semestru lub innych działań związanych z wdrażaniem prawa Unii;

(b)wdrażanie programów dostosowań gospodarczych dla państw członkowskich, które otrzymują pomoc finansową Unii na podstawie obowiązujących instrumentów, w szczególności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 23 skierowanym do państw członkowskich strefy euro oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 332/2002 24 skierowanym do państw członkowskich niebędących członkami strefy euro;

(c)(c)    wdrażanie przez państwa członkowskie reform podjętych z własnej inicjatywy, zwłaszcza mających na celu osiągnięcie zrównoważonych inwestycji, wzrostu gospodarczego i tworzenie miejsc pracy.

Artykuł 8
Organizacja wsparcia

1.Komisja może określić wsparcie przewidziane dla państwa korzystającego z pomocy we współpracy z innymi państwami członkowskimi lub organizacjami międzynarodowymi.

2.Państwo korzystające z pomocy, we współpracy z Komisją, może stworzyć partnerstwo z jednym państwem członkowskim lub większą ich liczbą, występującymi w charakterze partnerów wspomagających reformy w odniesieniu do konkretnych obszarów. Partner wspomagający reformy pomaga, we współpracy z Komisją, w formułowaniu strategii, planów reform, projektuje wsparcie na wysokim poziomie lub nadzoruje wdrażanie strategii lub projektów.

Artykuł 9
Pula środków finansowych

1.Pula środków finansowych przeznaczonych na realizację niniejszego programu wynosi maksymalnie 142 800 000 EUR.

2.Ze środków finansowych przyznanych na realizację programu można również pokrywać wydatki związane z przygotowaniem, monitorowaniem, kontrolą, audytem i oceną, niezbędnymi dla zarządzania programem i osiągnięcia jego celów, w szczególności wydatki na opracowania, spotkania z ekspertami, działalność informacyjną i komunikacyjną, w tym na komunikację instytucjonalną dotyczącą priorytetów politycznych Unii, w zakresie, w jakim są one związane z celami ogólnymi niniejszego rozporządzenia, wydatki związane z technologiami informacyjnymi nastawionymi na przetwarzanie i wymianę informacji, a także wszelkie inne wydatki na wsparcie techniczne i administracyjne, jakie ponosi Komisja w związku z zarządzaniem programem.

3.Władza budżetowa zatwierdza środki dostępne w danym roku w granicach wieloletnich ram finansowych ustanowionych rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1311/2013.

Artykuł 10
Inne finansowe wkłady do budżetu programu

1.Oprócz puli środków określonej w art. 9 program może być również finansowany z dodatkowych wkładów państw członkowskich.

2.Dodatkowe wkłady, o których mowa w ust. 1, mogą stanowić wkłady z zasobów przeznaczonych na pomoc techniczną z inicjatywy państw członkowskich na podstawie art. 59 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, przeniesionych zgodnie z art. 25 rozporządzenia.

3.Te dodatkowe wkłady, o których mowa w ust. 1, wykorzystuje się do wspierania działań przyczyniających się do realizacji unijnej strategii na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu. Wkład państwa korzystającego z pomocy zgodnie z ust. 2 wykorzystuje się wyłącznie w tym państwie.

Artykuł 11
Zakaz podwójnego finansowania

Działania finansowane na podstawie rozporządzenia mogą otrzymać wsparcie z innych programów, instrumentów i funduszy w ramach budżetu Unii, pod warunkiem że wsparcie nie obejmuje tych samych kosztów.

Artykuł 12
Wdrażanie programu

1.Komisja realizuje program zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 966/2012.

2.Środki przewidziane w ramach programu mogą być wdrażane albo bezpośrednio przez Komisję albo pośrednio przez jednostki i osoby inne niż państwa członkowskie, zgodnie z art. 60 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012. Pomoc finansowa Unii na działania przewidziane w art. 6 niniejszego rozporządzenia przyjmuje w szczególności formę:

(d)dotacji (w tym dotacji dla organów krajowych państw członkowskich);

(e)umów w sprawie zamówienia publicznego;

(f)zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów zewnętrznych;

(g)wkładów do funduszy powierniczych;

(h)działań przeprowadzanych w ramach zarządzania pośredniego.

3.Dotacje mogą być przyznane organom krajowym państw członkowskich, Grupie Europejskiego Banku Inwestycyjnego, organizacjom międzynarodowym, podmiotom publicznym lub prywatnym i jednostkom utworzonym zgodnie z prawem na jednym z poniższych obszarów:

(a) na obszarze państwa członkowskiego;

(b)na obszarze państwa Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA), będącego stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), zgodnie z warunkami ustanowionymi w Porozumieniu EOG.

Poziom współfinansowania wynosi maksymalnie 100% kosztów kwalifikowalnych, bez uszczerbku dla zasad współfinansowania i niedochodowości.

4.Wsparcie może być zapewnione przez indywidualnych ekspertów, którzy mogą być zaproszeni do uczestnictwa w wybranych działaniach w ramach programu, kiedykolwiek jest to konieczne do osiągnięcia konkretnych celów określonych w art. 5.

5.Aby wdrożyć program, Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, wieloletnie programy prac. Wieloletnie programy prac określają cele polityki, które mają zostać osiągnięte za pomocą przewidzianego wsparcia i oczekiwane wyniki, jak również priorytety finansowania w odpowiednich obszarach polityki. Wieloletnie programy prac należy doprecyzować w rocznych programach prac, przyjmowanych w drodze aktów wykonawczych, określających środki niezbędne do ich wdrożenia, łącznie z elementami, które są wymagane na podstawie rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

6.Aby zapewnić terminową dostępność zasobów, w rocznym programie prac można wskazać, że w razie wystąpienia nieprzewidzianych i należycie uzasadnionych przesłanek wskazujących na naglący charakter sprawy, wymagający natychmiastowej reakcji, takich jak poważne zakłócenie w gospodarce bądź istotne okoliczności poważnie wpływające na warunki gospodarcze i społeczne w państwie członkowskim, pozostających poza jego kontrolą, Komisja – na wniosek państwa członkowskiego – może przyjąć środki szczególne, zgodnie z celami i działaniami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, na potrzeby udzielenia wsparcia organom krajowym w zaspokojeniu tych pilnych potrzeb. Te szczególne środki mogą stanowić jedynie ograniczoną część rocznego programu prac i nie podlegają warunkom określonym w art. 7.

Artykuł 13
Koordynacja i komplementarność

Komisja i państwa korzystające z pomocy, w zakresie swoich odpowiednich kompetencji, sprzyjają powstawaniu synergii i zapewniają skuteczną koordynację między programem i innymi programami i instrumentami unijnymi, w szczególności ze środkami finansowanymi z funduszy unijnych. W tym celu:

a)zapewniają komplementarność i synergię między różnymi instrumentami na szczeblu unijnym i krajowym, w szczególności w związku ze środkami finansowanymi z funduszy unijnych, zarówno na etapie planowania, jak i wdrażania;

b)optymalizują mechanizmy koordynacji, aby uniknąć powielania wysiłków;

c)zapewniają ścisłą współpracę między podmiotami odpowiedzialnymi za wdrażanie na szczeblu unijnym i krajowym na potrzeby zapewnienia spójnych i usprawnionych działań wspierających.

Odpowiednie wieloletnie programy prac i roczne programy prac mogą stanowić ramy koordynacyjne, w których wsparcie jest przewidziane dla dowolnego obszaru, o którym mowa w art. 5 ust. 2.

Artykuł 14
Ochrona interesów finansowych Unii

1.Komisja przyjmuje odpowiednie środki zapewniające, w trakcie realizacji działań finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, ochronę interesów finansowych Unii przez stosowanie środków zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i innym nielegalnym działaniom, przez skuteczne kontrole oraz, w razie wykrycia nieprawidłowości, przez odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych, a także, w stosownych przypadkach, przez skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary.

2.Komisja lub jej przedstawiciele oraz Trybunał Obrachunkowy mają uprawnienia do audytu, przeprowadzanego na podstawie dokumentacji i na miejscu, wobec wszystkich beneficjentów dotacji, wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymują finansowanie z funduszy unijnych na podstawie niniejszego programu.

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może przeprowadzać kontrole i inspekcje na miejscu u podmiotów gospodarczych, których takie finansowanie bezpośrednio lub pośrednio dotyczy, zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu (Euratom, WE) nr 2185/96 25 , w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie, naruszające interesy finansowe Unii, w związku z umową o udzielenie dotacji, decyzją o udzieleniu dotacji lub zamówieniem dotyczącym finansowania przez Unię.

Nie naruszając przepisów akapitu pierwszego i drugiego, w umowach o współpracy z organizacjami międzynarodowymi, umowach o udzielenie dotacji, decyzjach o udzieleniu dotacji i zamówieniach wynikających z wdrożenia niniejszego rozporządzenia wyraźnie upoważnia się Komisję, Trybunał Obrachunkowy i OLAF do prowadzenia takich audytów, kontroli i inspekcji na miejscu.

Artykuł 15
Monitorowanie i ocena

1.Komisja monitoruje wdrażanie działań finansowanych w ramach programu i bada, czy zostały osiągnięte cele szczegółowe, o których mowa w art. 5 ust. 1, zgodnie ze wskaźnikami określonymi w załączniku.

Komisja jest upoważniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 16 dotyczącym zmian w wykazie wskaźników określonych w załączniku.

2.Najpóźniej do połowy 2019 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z oceny okresowej, a do końca grudnia 2021 r. – sprawozdanie z oceny ex post.

3.W sprawozdaniu z oceny okresowej przedstawione zostaną informacje dotyczące realizacji celów programu, efektywności wykorzystania zasobów oraz europejskiej wartości dodanej programu, jak również ocena tego, czy finansowanie w dziedzinach objętych programem należy zmienić lub przedłużyć po 2020 r. Sprawozdanie to uwzględnia również ocenę dalszej aktualności wszystkich celów i działań. Sprawozdanie z oceny ex post uwzględnia informacje dotyczące długoterminowego wpływu programu.

Artykuł 16
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 15 ust. 1 akapit drugi, są powierzone Komisji na okres pięciu lat od dnia 1 stycznia 2017 r.

3. Parlament Europejski lub Rada może w dowolnej chwili odwołać przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 15 ust. 1 akapit drugi. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 15 ust. 1 akapit drugi wchodzi w życie tylko wtedy, kiedy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeżeli przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 17
Zmiana rozporządzenia (UE) nr 1303/2013

W rozporządzeniu (UE) nr 1303/2013 wprowadza się następujące zmiany:

1.    w art. 25 wprowadza się następujące zmiany:

a) tytuł otrzymuje brzmienie:

„Zarządzanie pomocą techniczną dla państw członkowskich”;

b) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.  Na wniosek państwa członkowskiego zgodnie z art. 10 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/XXX, część środków finansowych przewidzianych zgodnie z art. 59 niniejszego rozporządzenia i zaprogramowanych zgodnie z przepisami dotyczącymi poszczególnych funduszy może zostać przeniesiona, w porozumieniu z Komisją i z jej inicjatywy, na rzecz pomocy technicznej w celu wdrażania działań w odniesieniu do danego państwa członkowskiego zgodnie z akapitem trzecim art. 58 ust. 1 lit. l) w drodze zarządzania bezpośredniego lub pośredniego.”;

(*) OJ […]”

c) ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Państwo członkowskie składa wniosek o przeniesienie, o którym mowa w ust. 1 na dany rok kalendarzowy do dnia 31 stycznia tego roku, w którym ma nastąpić przeniesienie. Do wniosku należy dołączyć propozycję zmiany programu lub programów, z których nastąpi przeniesienie. Analogiczne zmiany należy wprowadzić w umowie partnerstwa zgodnie z art. 30 ust. 2, która określa łączną kwotę przekazywaną co roku Komisji.”;

d) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Zasoby przekazane przez państwo członkowskie zgodnie z ust. 1 podlegają zasadzie umarzania określonej w art. 136”;

2.    akapit trzeci art. 58 ust. 1 lit. l) otrzymuje brzmienie:

l)    działania finansowane na podstawie rozporządzenia (UE) 2015/XXX mające na celu sprzyjanie opracowaniu strategii Unii na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu.”;

3.    w art. 91 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. 0,35 % zasobów ogólnych po odliczeniu wsparcia na rzecz instrumentu „Łącząc Europę”, o którym mowa w art. 92 ust. 6, i pomocy dla osób najbardziej potrzebujących, o której mowa w art. 92 ust. 7, przeznacza się na pomoc techniczną z inicjatywy Komisji, z których 112 233 000 EUR przeznacza się na Program wspierania reform strukturalnych na potrzeby wykorzystania w zakresie i do celów programu.”.

Artykuł 18
Zmiana rozporządzenia (UE) nr 1305/2013

W art. 51 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich może wykorzystać do 0,25 % rocznego przydziału środków na finansowanie zadań, o których mowa w art. 58 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, w tym kosztów utworzenia i funkcjonowania europejskiej sieci na rzecz rozwoju obszarów wiejskich, o której mowa w art. 52 i sieci europejskiego partnerstwa innowacyjnego, o której mowa w art. 53 niniejszego rozporządzenia z inicjatywy Komisji lub w jej imieniu, z których część w wysokości maksymalnie 30 567 000 przeznacza się na Program wspierania reform strukturalnych na potrzeby wykorzystania w zakresie i do celów tego programu.”.

Artykuł 19
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa 26

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

◻Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania

⌧Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 27 28

◻Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania

◻Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania

1.4.Cele

1.4.1.Wieloletnie cele strategiczne Komisji wskazane we wniosku/inicjatywie

1.4.2.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

1.4.3.Wskaźniki wyników i wpływu

Należy określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji wniosku/inicjatywy.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.5.4.Spójność z innymi właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia

1.6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy

⌧Wniosek/inicjatywa o ograniczonym okresie trwania

–⌧    Okres trwania wniosku/inicjatywy: od 01/01/2017 do 31/12/2020 r.

–⌧    Okres trwania wpływu finansowego: od 01/01/2017 do 31/12/2020 r. i później.

◻Wniosek/inicjatywa o nieograniczonym okresie trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od RRRR r. do RRRR r.,

–po którym następuje faza operacyjna.

1.7.Przewidywane tryby zarządzania 29

⌧Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

–⌧ w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–◻    przez agencje wykonawcze;

◻Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

⌧Zarządzenie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

–◻państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

–⌧organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

–⌧EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

–◻organom, o których mowa w art. 208 i 209 rozporządzenia finansowego;

–⌧organom prawa publicznego;

–⌧podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile zapewniają one odpowiednie gwarancje finansowe;

–⌧podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego oraz które zapewniają odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Należy określić częstotliwość i warunki.

2.2.System zarządzania i kontroli

2.2.1.Zidentyfikowane ryzyko

2.2.2.Informacje dotyczące struktury wewnętrznego systemu kontroli

2.2.3.Oszacowanie kosztów i korzyści wynikających z kontroli i ocena prawdopodobnego ryzyka błędu

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

Nowe linie budżetowe, o których utworzenie się wnioskuje

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki

3.2.1.Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–⌧    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

Środki na zobowiązania w mln EUR

3.2.3.Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

3.2.3.1.Streszczenie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–⌧    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne środki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.3.2.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich

–⌧    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania:

3.2.4.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

–⌧    Wniosek/inicjatywa jest zgodny(-a) z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi.

–⌧    Wniosek/inicjatywa wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w wieloletnich ramach finansowych.

–◻    Wniosek/inicjatywa wymaga zastosowania instrumentu elastyczności lub zmiany wieloletnich ram finansowych.

3.2.5.Udział osób trzecich w finansowaniu

–Wniosek/inicjatywa nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich

–Wniosek/inicjatywa przewiduje współfinansowanie szacowane zgodnie z poniższym:

Środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Szacunkowy wpływ na dochody

–⌧    Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.

–◻    Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

–◻    wpływ na zasoby własne

–◻    wpływ na dochody różne

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

W przypadku wpływu na dochody różne „przeznaczone na określony cel” należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

Należy określić metodę obliczania wpływu na dochody.

(1)

   Sformułowanie „państwo członkowskie” obejmuje organy krajowe tego państwa.

(2)

   Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów Program UE – lepsze wyniki dzięki lepszemu stanowieniu prawa, Strasburg, 19.5.2015, COM(2015) 215 final.

   We wspomnianym komunikacie Komisja wskazała, że musi „współpracować z państwami członkowskimi przy analizie najlepszych sposobów zapewnienia zgodności z prawem UE na szczeblu krajowym (...) oraz nadal uważnie monitorować, czy dyrektywy UE są transponowane w sposób jasny, prawidłowy i terminowy oraz czy przepisy UE są odpowiednio wdrażane i egzekwowane we wszystkich państwach członkowskich, gwarantują pewność prawa oraz umożliwiają obywatelom i przedsiębiorstwom korzystanie z możliwości oferowanych przez jednolity rynek”.

(3) Sformułowanie „fundusze unijne” odnosi się do europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym, Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006.

(5) Rozporządzenie (UE) nr 223/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym, Dz.U. L 72 z 12.3.2014, s. 1.

(6) Rozporządzenie (UE) nr 516/2014 ustanawiające Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, rozporządzenie (UE) nr 513/2014 ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego oraz rozporządzenie (UE) 515/2014 ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz.

(7) Komunikat Komisji EUROPA 2020 - Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, Bruksela, 3.3.2010, COM(2010)2020 final.

(8) Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów Plan działania na rzecz tworzenia unii rynków kapitałowych, Strasburg, 19.5.2015, COM(2015) 468 final.

(9) Sprawozdanie końcowe, lipiec 2014 r.: VC/2014/0002 Wstępna ocena pomocy technicznej udzielonej Grecji w latach 2011-2013 w obszarze administracji podatkowej i reform administracji centralnej opracowana przez Alvarez & Marsal Taxand oraz Adam Smith International dla Komisji Europejskiej.
http://ec.europa.eu/about/taskforce-greece/pdf/tfgr/evaluation_report_alvarez_july_2014_en.pdf

(10) Dokument roboczy służb Komisji, Ocena ex ante towarzysząca wnioskowi w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr XXX/XXX dotyczącego utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata 2017–2020 oraz zmieniającego rozporządzenie UE nr 1303/2013 i (UE) nr 1305/2013, Bruksela, XXX, COM(2015) XXX final.

(11) Por. art. 58 ust. 1 lit. l) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.

(12) Zob. załącznik do wniosku ustawodawczego.

(13) COM(2010)700 z 19 października 2010 r.

(14) COM(2011)500 wersja ostateczna z 29 czerwca 2011 r.

(15) Rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014-2020 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884).

(16) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).

(17) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).

(18) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

(19) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 223/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (Dz.U. L 72 z 12.3.2014, s. 1).

(20) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 516/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, zmieniające decyzję Rady 2008/381/WE oraz uchylające decyzje Parlamentu Europejskiego i Rady nr 573/2007/WE i nr 575/2007/WE oraz decyzję Rady 2007/435/WE (Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 168).

(21) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 513/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego oraz uchylające decyzję Rady 2007/125/WSiSW (Dz.U. L 150 z 20.5.2014, s. 93).

(22) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające, w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz oraz uchylające decyzję nr 574/2007/WE (Dz.U. L 150, 20.5.2014, s. 143).

(23) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej (Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1).

(24) Rozporządzenie Rady (WE) nr 332/2002 z dnia 18 lutego 2002 r. ustanawiające instrument średnioterminowej pomocy finansowej dla bilansów płatniczych państw członkowskich (Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 1).

(25) Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).

(26) ABM: activity-based management: zarządzanie kosztami działań; ABB: activity-based budgeting: budżet zadaniowy.

(27) O którym mowa w art. 54 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(28) W projekcie budżetu na rok 2016 w ramach pozycji 01 02 77 01 przewidziano działanie przygotowawcze, które jest przeznaczone „na sfinansowanie wsparcia dla państw członkowskich we wprowadzaniu w życie kluczowych reform w zakresie odpowiedzialności budżetowej, administracji publicznej sprzyjającej wzrostowi gospodarczemu i konkurencyjności. Celem wsparcia jest wzmocnienie potencjału państw członkowskich w zakresie wprowadzania reform oraz wzmocnienie ich instytucji publicznych. Wsparcie powinno być skoncentrowane w szczególności na reformach budżetowych, strukturalnych i instytucjonalnych, które zostały uznane za priorytet w ramach cyklicznego unijnego nadzoru makroekonomicznego, w trakcie programu dostosowań gospodarczych, podczas objęcia wzmocnionym nadzorem lub podczas nadzoru po zakończeniu programu. Komisja będzie go udzielać na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego i jest ono dostępne dla wszystkich państw członkowskich”.

(29) Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html

(30) Środki zróżnicowane/ środki niezróżnicowane

(31) EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu

(32) Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(33) Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

(34) Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(35) Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(36) CA = personel kontraktowy; LA = personel miejscowy; SNE = oddelegowany ekspert krajowy; INT = personel tymczasowy; JED = młodszy oddelegowany ekspert.

(37) W ramach podpułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(38) W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 26.11.2015

COM(2015) 701 final

ZAŁĄCZNIK

do wniosku w sprawie

ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

dotyczącego utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata 2017-2020 oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 oraz (UE) nr 1305/2013

{SWD(2015) 750 final}

ZAŁĄCZNIK

Wskaźniki

Miernikami osiągnięcia celów szczegółowych, o których mowa w art. 5 ust. 1, będą wymienione poniżej wskaźniki:

a)liczba i rodzaj organów krajowych, służb administracyjnych i innych podmiotów publicznych, takich jak ministerstwa i organy regulacyjne w podziale na państwa członkowskie korzystające z pomocy w ramach programu;

b)liczba i rodzaj podmiotów udzielających wsparcia, takich jak instytucje rządowe, podmioty prawa publicznego, podmioty prawa prywatnego realizujące misję publiczną oraz organizacje międzynarodowe, w podziale na cele szczegółowe, dziedziny polityki i państwa członkowskie korzystające z pomocy;

c)liczba i rodzaj podjętych działań kwalifikujących się zgodnie z art. 6, takich jak zapewnienie pomocy ekspertów, organizacja szkoleń, seminariów itp. w rozbiciu na:

a)zalecenia dla poszczególnych krajów lub odpowiednie działania związane z wdrażaniem prawa Unii, programów dostosowań gospodarczych oraz reform podejmowanych przez państwa członkowskie z własnej inicjatywy;

b)cele szczegółowe, dziedziny polityki i państwa członkowskie korzystające z pomocy;

c)podmioty udzielające wsparcia takie jak instytucje rządowe, podmioty prawa publicznego, podmioty prawa prywatnego realizujące misję publiczną oraz organizacje międzynarodowe;

a)podmioty otrzymujące wsparcie w państwach korzystających z pomocy, takie jak organy krajowe.

d)liczba i rodzaj ustaleń politycznych i porozumień prawnych, takich jak protokoły ustaleń politycznych lub listy intencyjne, porozumienia, umowy, zawartych przez Komisję, partnerów wspierających reformy (odpowiednio) oraz podmioty udzielające wsparcia w odniesieniu do działań realizowanych w ramach programu w podziale na cele szczegółowe, dziedziny polityki i państwa korzystające z pomocy;

e)liczba przyjętych inicjatyw politycznych (np. planów działania, harmonogramów, wytycznych, zaleceń, zaleconych przepisów) w podziale na cele szczegółowe, dziedziny polityki i państwa korzystające z pomocy realizujące odpowiednie działania wspierane w ramach programu;

f)liczba środków w poszczególnych dziedzinach polityki i państwach korzystających z pomocy wprowadzonych w życie w wyniku działań wspierających realizowanych w ramach programu w podziale na zalecenia dla poszczególnych krajów lub odpowiednie działania związane z wdrażaniem prawa Unii, programów dostosowań gospodarczych oraz reform podejmowanych przez państwa członkowskie z własnej inicjatywy;

g)informacje zwrotne przekazywane przez państwa członkowskie, służby administracji i inne podmioty publiczne, które otrzymały wsparcie w ramach programu, jak również przez inne zainteresowane podmioty/ innych uczestników programu (o ile dostępne) na temat wyników lub wpływu działań realizowanych w ramach programu w podziale na cele szczegółowe, działy polityki oraz państwa korzystające z pomocy, poparte – jeżeli to możliwe – danymi ilościowymi i empirycznymi;

h)informacje zwrotne przekazywane przez podmioty udzielające wsparcia na temat wyników lub wpływu wsparcia udzielonego przez nie w ramach programu w odniesieniu do celów szczegółowych i dziedziny polityki, którą się zajmują, w podziale na państwa członkowskie, poparte danymi ilościowymi i empirycznymi, o ile takie dane będą dostępne;

i)zmiany w opinii odpowiednich zainteresowanych podmiotów na temat wkładu programu w realizację reform w podziale na cele szczegółowe, dziedziny polityki oraz państwa korzystające z pomocy, poparte odpowiednimi danymi ilościowymi i empirycznymi, o ile takie dane będą dostępne.

Wskaźniki te będą wykorzystywane w zależności od dostępnych danych i informacji (w tym właściwych danych ilościowych i empirycznych).