This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52013PC0551
Proposal for a COUNCIL DECISION on the conclusion of the Framework Agreement between the European Union and its Member States, of the one part, and the Republic of Korea, of the other part
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony
/* COM/2013/0551 final - 2013/0267 (NLE) */
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony /* COM/2013/0551 final - 2013/0267 (NLE) */
UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Załączony wniosek stanowi instrument
prawny umożliwiający zawarcie Umowy ramowej między Unią
Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a
Republiką Korei, z drugiej strony. –
Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie
zawarcia Umowy ramowej między Unią Europejską i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z
drugiej strony. Obecnie podstawą stosunków między UE
a Republiką Korei jest Umowa ramowa o handlu i współpracy między
Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z
jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony, która weszła w
życie w 2001 r. W dniu 7 maja 2008 r. Rada
upoważniła Komisję Europejską do wynegocjowania nowej umowy
ramowej z Republiką Korei (Korea). Negocjacje z Koreą zostały
zakończone i tekst projektu umowy parafowano w dniu 14 października
2009 r. Umowa została podpisana przez Strony dnia 10 maja 2010 r. w Seulu. 2. WYNIK NEGOCJACJI Nowa umowa ramowa jest dowodem na szybko
rosnące znaczenie powiązań między UE a Koreą oraz
otwiera nową epokę w stosunkach dwustronnych, opierając się
na wspólnych zasadach takich jak równość, wzajemny szacunek, wzajemne
korzyści, a także demokracja, praworządność oraz prawa
człowieka. Umowa wzmacnia polityczną,
gospodarczą i sektorową współpracę w wielu różnych
dziedzinach polityki, do których należą pokój i bezpieczeństwo,
zapobieganie konfliktom, zarządzanie kryzysowe, handel, środowisko,
energia, nauka i technologia, dobre rządy, jak również turystyka i
kultura, migracja, zwalczanie terroryzmu oraz walka z korupcją i
przestępczością zorganizowaną. Wzmocni ona w dalszym
stopniu współpracę przy reagowaniu na globalne wyzwania, gdzie
zarówno Korea, jak i UE odgrywają coraz większą rolę, np. w
G20. Nowa umowa ramowa pozwoli UE na zwiększenie
jej roli i poszerzenie wpływów na Półwyspie Koreańskim. Zawarcie
nowej umowy ramowej umożliwi UE promowanie europejskich wartości i
intensyfikację konkretnej współpracy w szeregu dziedzin
stanowiących przedmiot zainteresowania obu Stron. Zawarcie nowej umowy
ramowej jest zgodne z założeniem UE, aby stworzyć kompleksowe i
spójne ramy gospodarcze i społeczne dla stosunków UE z państwami
ASEAN. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Dla Unii podstawą prawną niniejszej
Umowy jest art. 207 i 212 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) TFUE. W świetle wyżej opisanych wyników
Komisja wnioskuje, aby Rada po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego
zawarła Umowę w imieniu Unii Europejskiej. 2013/0267 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy ramowej między
Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej
strony, a Republiką Korei, z drugiej strony RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art.
207 i 212, w związku z art. 218 ust. 6 lit. a), uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej, uwzględniając zgodę Parlamentu
Europejskiego, a także mając na uwadze, co
następuje: (1) Zgodnie z decyzją Rady z
dnia 7 maja 2008 r. Umowa ramowa między Unią Europejską i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z
drugiej strony, została podpisana dnia 10 maja 2010 r., z
zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie. (2) Umowa powinna zostać
zatwierdzona w imieniu Unii Europejskiej, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 1. Niniejszym zatwierdza się w imieniu
Unii Umowę ramową między Unią Europejską i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z
drugiej strony. 2. Tekst Umowy jest załączony do
niniejszej decyzji. Artykuł 2 Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw
Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa/wiceprzewodniczący Komisji
oraz przedstawiciel Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i
Polityki Bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącego Komisji
przewodniczą Wspólnemu Komitetowi, o którym mowa w art. 44 Umowy. Artykuł 3 Przewodniczący Rady wyznacza osobę
uprawnioną do dokonania, w imieniu Unii Europejskiej, powiadomienia, o
którym mowa w art. 49 ust. 1 Umowy. Artykuł 4 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem
jej przyjęcia. Zostaje ona opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W
imieniu Rady Przewodniczący Załącznik UMOWA
RAMOWA MIĘDZY
UNIĄ EUROPEJSKĄ I JEJ
PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI, Z JEDNEJ STRONY, A
REPUBLIKĄ KOREI, Z DRUGIEJ STRONY UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”, oraz KRÓLESTWO BELGII, REPUBLIKA BUŁGARII, REPUBLIKA CZESKA, KRÓLESTWO DANII, REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC, REPUBLIKA ESTOŃSKA, IRLANDIA, REPUBLIKA GRECKA, KRÓLESTWO HISZPANII, REPUBLIKA FRANCUSKA, REPUBLIKA WŁOSKA, REPUBLIKA CYPRYJSKA, REPUBLIKA ŁOTEWSKA, REPUBLIKA LITEWSKA, WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA, REPUBLIKA WĘGIERSKA, MALTA, KRÓLESTWO NIDERLANDÓW, REPUBLIKA AUSTRII, RZECZPOSPOLITA POLSKA, REPUBLIKA PORTUGALSKA, RUMUNIA, REPUBLIKA SŁOWENII, REPUBLIKA SŁOWACKA, REPUBLIKA FINLANDII, KRÓLESTWO SZWECJI, ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I
IRLANDII PÓŁNOCNEJ, Umawiające się Strony Traktatu o
Unii Europejskiej oraz Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zwane dalej
„państwami członkowskimi”, z jednej strony, oraz REPUBLIKA KOREI, z drugiej strony, zwane dalej wspólnie „Stronami”, ZWAŻYWSZY na tradycyjną
przyjaźń oraz łączące je więzi historyczne,
polityczne i gospodarcze, PRZYPOMINAJĄC Umowę ramową o
handlu i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej
państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z
drugiej strony, która została podpisana w Luksemburgu w dniu 28
października 1996 r. i która weszła w życie w dniu 1 kwietnia
2001 r., MAJĄC NA UWADZE przyspieszony proces
kształtowania przez Unię Europejską własnej tożsamości
w polityce zagranicznej oraz w dziedzinie bezpieczeństwa i
sprawiedliwości, MAJĄC ŚWIADOMOŚĆ
wzrastającej roli i odpowiedzialności, jakie przyjmuje na siebie
Republika Korei we wspólnocie międzynarodowej, PODKREŚLAJĄC wszechstronny charakter
swoich stosunków i znaczenie ciągłych wysiłków na rzecz
utrzymania ogólnej spójności, POTWIERDZAJĄC dążenie do
utrzymania i rozwijania regularnego dialogu politycznego, który opiera się
na wspólnych wartościach i aspiracjach, WYRAŻAJĄC wspólną
chęć do przeniesienia stosunków na poziom zacieśnionego
partnerstwa, m.in. w kwestiach politycznych, gospodarczych, społecznych i
kulturalnych, DĄŻĄC w tym zakresie do
umocnienia, pogłębienia i zróżnicowania stosunków w dziedzinach
będących przedmiotem wspólnego zainteresowania na szczeblu
dwustronnym, regionalnym i globalnym oraz na podstawie zasad równości,
poszanowania suwerenności, niedyskryminacji oraz obopólnej korzyści, POTWIERDZAJĄC silne przywiązanie
Stron do zasad demokracji i praw człowieka, ustanowionych w Powszechnej
deklaracji praw człowieka i innych istotnych międzynarodowych aktach
prawnych dotyczących praw człowieka, jak również zasad
praworządności i dobrych rządów, POTWIERDZAJĄC swoją
determinację w zwalczaniu poważnej przestępczości, która
wzbudza niepokój społeczności międzynarodowej, oraz przekonanie,
że należy zapewnić skuteczne ściganie szczególnie
poważnej przestępczości, która jest problemem o
międzynarodowym znaczeniu, przez podjęcie działań na
poziomie krajowym i przez zacieśnienie współpracy międzynarodowej, UZNAJĄC terroryzm za zagrożenie dla
bezpieczeństwa globalnego i pragnąc zintensyfikować dialog i
współpracę w zakresie walki z terroryzmem, zgodnie z odpowiednimi
międzynarodowymi instrumentami, w szczególności rezolucją Rady
Bezpieczeństwa ONZ nr 1373, a także potwierdzając, że
poszanowanie praw człowieka i zasad praworządności stanowi
podstawowy warunek walki z terroryzmem, PODZIELAJĄC pogląd, że
rozprzestrzenianie broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia
stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa
międzynarodowego, uznając zaangażowanie społeczności
międzynarodowej w walkę z rozprzestrzenianiem tej broni, czego
odzwierciedleniem jest przyjęcie odpowiednich konwencji międzynarodowych
oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, w szczególności rezolucji nr
1540, a także pragnąc wzmocnić dialog i współpracę w
tej dziedzinie, UZNAJĄC potrzebę zacieśnienia
współpracy w dziedzinie sprawiedliwości, wolności i
bezpieczeństwa, PRZYPOMINAJĄC
w tym względzie, że postanowienia niniejszej Umowy, które
wchodzą w zakres części III tytuł V Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, są wiążące dla
Zjednoczonego Królestwa i Irlandii jako oddzielnych Umawiających się
Stron, a nie jako części Unii Europejskiej, dopóki Unia Europejska
nie powiadomi Republiki Korei, że którekolwiek z tych państw
zostało objęte tymi postanowieniami jako część Unii
Europejskiej, zgodnie z Protokołem w sprawie stanowiska Zjednoczonego
Królestwa i Irlandii, załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i
Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; to samo ma zastosowanie do Danii,
zgodnie z odpowiednim Protokołem załączonym do tych traktatów, UZNAJĄC swoje dążenie do
wspierania zrównoważonego rozwoju w aspekcie gospodarczym, społecznym
i środowiskowym, WYRAŻAJĄC swoje zaangażowanie w
zapewnienie wysokiego poziomu ochrony środowiska i determinację w
dążeniu do współpracy na rzecz przeciwdziałania zmianie
klimatu, PRZYPOMINAJĄC o swoim poparciu dla idei
sprawiedliwej globalizacji oraz osiągnięcia celów pełnego i
wydajnego zatrudnienia oraz godnej pracy dla wszystkich, UZNAJĄC fakt, że dobrze rozwija
się przepływ handlu i inwestycji między Stronami, których
podstawą jest globalny, oparty na zasadach system handlu pod auspicjami
Światowej Organizacji Handlu (WTO), PRAGNĄC zapewnić warunki dla
zrównoważonego wzrostu i rozwoju handlu i inwestycji pomiędzy
Stronami oraz pragnąc zapewnić wsparcie dla takiego wzrostu i rozwoju
ku obopólnej korzyści, m.in. przez ustanowienie w tym celu strefy wolnego
handlu, ZGADZAJĄC SIĘ co do
konieczności podjęcia wspólnych wysiłków w rozwiązywaniu
problemów o charakterze globalnym, takich jak terroryzm, poważna
przestępczość budząca niepokój międzynarodowy,
rozprzestrzenianie broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia,
zmiana klimatu, brak bezpieczeństwa energetycznego i zasobów
energetycznych, ubóstwo i kryzys finansowy, DĄŻĄC w sposób zdecydowany do
zacieśnienia współpracy w sektorach stanowiących przedmiot
wspólnego zainteresowania, głównie w zakresie: promowania zasad demokracji
i poszanowania praw człowieka; zapobiegania rozprzestrzenianiu broni
masowego rażenia; zwalczania nielegalnego handlu bronią
strzelecką i lekką; wprowadzania środków celem zwalczania
szczególnie poważnej przestępczości budzącej niepokój
społeczności międzynarodowej; zwalczania terroryzmu;
współpracy w organizacjach regionalnych i międzynarodowych; handlu i
inwestycji; dialogu w sprawie polityki gospodarczej; współpracy
przedsiębiorstw; podatków; ceł; polityki konkurencji;
społeczeństwa informacyjnego; nauki i technologii; energii;
transportu; polityki transportu morskiego; polityki ochrony konsumentów;
zdrowia; zatrudnienia i spraw społecznych, środowiska i zasobów
naturalnych; zmiany klimatu; rolnictwa, rozwoju obszarów wiejskich i
leśnictwa; rybołówstwa i polityki morskiej; pomocy rozwojowej;
kultury, informacji, komunikacji, sektora audiowizualnego i mediów; edukacji;
praworządności; współpracy prawnej; ochrony danych osobowych;
migracji; zwalczania narkotyków; zwalczania przestępczości
zorganizowanej i korupcji; zwalczania prania pieniędzy i finansowania
terroryzmu; zwalczania cyberprzestępczości; ścigania
przestępstw; turystyki; społeczeństwa obywatelskiego;
administracji publicznej; oraz statystyki, MAJĄC NA UWADZE znaczenie, jakie ma
ułatwianie udziału we współpracy bezpośrednio
zainteresowanych osób i podmiotów, w szczególności podmiotów gospodarczych
i reprezentujących je organów, UZNAJĄC fakt, że pożądane
jest zwiększenie roli i poprawienie wizerunku obydwu Stron w regionach
każdej ze Stron oraz zachęcając do bezpośrednich kontaktów
międzyludzkich pomiędzy Stronami, UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE: TYTUŁ
I PODSTAWA I ZAKRES
STOSOWANIA Artykuł 1 Podstawa
współpracy 1. Strony potwierdzają
swoje przywiązanie do zasad demokracji, praw człowieka i podstawowych
wolności oraz praworządności. Poszanowanie zasad demokracji i
praw człowieka oraz podstawowych wolności, określonych w
Powszechnej deklaracji praw człowieka i innych stosownych
międzynarodowych aktach prawnych dotyczących praw człowieka,
które odzwierciedlają zasadę praworządności, stanowi
fundament polityki wewnętrznej i międzynarodowej obu Stron oraz
zasadniczy element niniejszej Umowy. 2. Strony potwierdzają
swoje przywiązanie do Karty Narodów Zjednoczonych oraz wsparcie dla
wspólnych wartości wyrażonych w niniejszym dokumencie. 3. Strony potwierdzają
swoje zobowiązanie do promowania wszystkich aspektów zrównoważonego
rozwoju i rozwoju gospodarczego, udziału w osiąganiu celów rozwoju
uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym oraz współpracy w celu sprostania
globalnym wyzwaniom środowiskowym, w szczególności zmianie klimatu. 4. Strony potwierdzają
swoje przywiązanie do zasad dobrych rządów i walki z korupcją, w
szczególności uwzględniając swoje zobowiązania
międzynarodowe. 5. Strony podkreślają
swoje wspólne przywiązanie do wszechstronnego charakteru stosunków
dwustronnych oraz utrzymania ogólnej spójności w tym względzie. 6. Strony zgadzają się
na przeniesienie swoich stosunków na płaszczyznę wzmocnionego
partnerstwa oraz rozwinięcie obszarów współpracy na szczeblu
dwustronnym, regionalnym i globalnym. 7. Wykonanie niniejszej Umowy
przez Strony wyznające te same wartości jest zatem oparte na zasadach
dialogu, wzajemnego poszanowania, równego partnerstwa, multilateralizmu,
konsensusu oraz poszanowania prawa międzynarodowego. Artykuł
2 Cele
współpracy 1. Strony zobowiązują
się umacniać dialog polityczny i rozwijać stosunki gospodarcze
dla zacieśnienia współpracy. Ich wysiłki będą w
szczególności miały na celu: a) uzgodnienie wizji przyszłego
kształtu partnerstwa oraz opracowanie wspólnych projektów w celu
zrealizowania tej wizji; b) prowadzenie regularnego dialogu
politycznego; c) promowanie wspólnych wysiłków w
ramach wszystkich odpowiednich regionalnych i międzynarodowych forów i
organizacji, aby zaradzić problemom o charakterze globalnym; d) wzmacnianie współpracy gospodarczej
w obszarach stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, w tym
współpracy naukowo-technicznej, w celu zróżnicowania handlu ku
obopólnej korzyści; e) zachęcanie przedsiębiorstw do
współpracy poprzez ułatwianie inwestycji po obu stronach oraz
promowanie lepszego wzajemnego zrozumienia; f) umacnianie uczestnictwa każdej ze
Stron w programach współpracy otwartych dla drugiej Strony; g) zwiększanie roli i poprawianie
wizerunku obydwu Stron w regionach każdej ze Stron poprzez stosowanie
różnych środków, m.in. wymiany kulturalnej, wykorzystania technologii
informacyjnej i edukacji; h) promowanie bezpośrednich kontaktów
międzyludzkich i wzajemnego zrozumienia. 2. Wykorzystując
ugruntowane partnerstwo oraz wspólne wartości, Strony zgadzają
się rozwijać wzajemną współpracę i dialog w
odniesieniu do wszystkich kwestii będących przedmiotem wspólnego
zainteresowania. Ich wysiłki będą w szczególności miały
na celu: a) wzmacnianie dialogu politycznego i
współpracy, w szczególności w zakresie praw człowieka,
nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia, broni strzeleckiej i
lekkiej, szczególnie poważnej przestępczości budzącej
niepokój społeczności międzynarodowej oraz zwalczania
terroryzmu; b) zacieśnianie współpracy we wszystkich
dziedzinach związanych z handlem i inwestycjami będących
przedmiotem wspólnego zainteresowania, oraz zapewnianie warunków dla
zrównoważonego rozwoju handlu i inwestycji między Stronami ku
obopólnej korzyści; c) zacieśnianie współpracy w
kwestiach gospodarczych, w szczególności w zakresie dialogu politycznego,
współpracy w sektorze przedsiębiorstw, podatków; ceł; polityki
konkurencji, społeczeństwa informacyjnego, nauki i technologii,
energii, transportu, polityki transportu morskiego oraz polityki ochrony
konsumentów; d) zacieśnianie współpracy w
obszarze zrównoważonego rozwoju, w szczególności w takich kwestiach,
jak: zdrowie, zatrudnienie i sprawy socjalne, środowisko i zasoby
naturalne, zmiana klimatu, rolnictwo, rozwój obszarów wiejskich i leśnictwo,
rybołówstwo i polityka morska, oraz pomoc rozwojowa; e) zacieśnianie współpracy w
dziedzinie kultury, informacji, komunikacji, sektora audiowizualnego i mediów
oraz edukacji; f) zacieśnianie współpracy w
dziedzinie sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa, w
szczególności w zakresie praworządności, współpracy
prawnej, ochrony danych osobowych, migracji, zwalczania narkotyków, zwalczania
przestępczości zorganizowanej i korupcji, zwalczania prania
pieniędzy i finansowania terroryzmu, zwalczania cyberprzestępczości
oraz ścigania przestępstw; g) zacieśnianie współpracy w
innych obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania,
takich jak: turystyka, społeczeństwo obywatelskie, administracja
publiczna, oraz statystyka. TYTUŁ
II DIALOG
I WSPÓŁPRACA POLITYCZNA Artykuł
3 Dialog
polityczny 1. Republika Korei i Unia
Europejska nawiążą regularny dialog polityczny oparty na
wspólnych wartościach i dążeniach. Dialog ten będzie
prowadzony zgodnie z procedurami uzgodnionymi przez Republikę Korei i
Unię Europejską. 2. Dialog polityczny będzie
miał na celu: a) podkreślenie przywiązania Stron
do zasad demokracji, poszanowania praw człowieka oraz podstawowych
wolności; b) promowanie pokojowego rozwiązywania
konfliktów międzynarodowych i regionalnych oraz wzmacnianie roli ONZ i
innych organizacji międzynarodowych; c) wzmocnienie roli konsultacji politycznych
w zakresie problemów międzynarodowego bezpieczeństwa, takich jak
kontrola zbrojeń i rozbrojenia, nierozprzestrzenianie broni masowego
rażenia oraz międzynarodowy przepływ broni konwencjonalnej; d) odzwierciedlenie głównych kwestii
międzynarodowych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania
poprzez intensywniejszą wymianę odpowiednich informacji pomiędzy
obydwoma Stronami oraz na forach międzynarodowych, e) wzmocnienie roli konsultacji w kwestiach
będących przedmiotem szczególnego zainteresowania krajów z regionu
Azji i Pacyfiku oraz regionu europejskiego w celu promowania pokoju,
stabilności oraz dobrobytu w obydwu regionach. 3. Dialog pomiędzy Stronami
będzie prowadzony poprzez kontakty, wymianę i konsultacje. W
szczególności będzie przyjmował następujące formy: a) spotkania na szczeblu przywódców
organizowane w każdym przypadku, w którym Strony uznają to za
konieczne; b) coroczne konsultacje na szczeblu ministrów,
które będą się odbywały w miejscu ustalonym przez Strony; c) spotkania informacyjne na poziomie
urzędników wyższego szczebla w sprawach najważniejszych
wydarzeń zagranicznych i krajowych; d) dialogi sektorowe na temat kwestii
będących przedmiotem wspólnego zainteresowania; e) wymiany delegacji między Parlamentem
Europejskim i Zgromadzeniem Narodowym Republiki Korei. Artykuł
4 Przeciwdziałanie
rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia 1. Strony uznają, że
rozprzestrzenianie broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia bez
względu na to, czy jest to działalność państw, czy
innych grup, stanowi jedno z największych zagrożeń dla
stabilności i bezpieczeństwa w wymiarze międzynarodowym. 2. Strony zgadzają się
zatem współpracować i zapewniać wsparcie na rzecz walki z
rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i środków jej przenoszenia
poprzez pełną realizację odpowiednich istniejących
zobowiązań prawnych podjętych przez Strony w odniesieniu do
rozbrojenia i nieproliferacji, jak również innych stosownych instrumentów
uzgodnionych przez Strony. Strony zgadzają się, że postanowienie
to stanowi zasadniczy element niniejszej Umowy. 3. Strony zgadzają się
ponadto współpracować i przyczyniać do walki
z rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia i systemów jej przenoszenia
poprzez: a) podejmowanie kroków mających na
celu, stosownie do okoliczności, podpisanie lub ratyfikację
wszystkich innych odpowiednich instrumentów międzynarodowych
bądź też przystąpienie do nich oraz ich pełną
realizację; b) ustanowienie skutecznego krajowego
systemu kontroli wywozu w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu broni
masowego rażenia oraz powiązanych towarów i technologii, w tym
kontroli użytkownika końcowego i odpowiednich sankcji cywilnych i
karnych w przypadku naruszenia kontroli wywozu. 4. Strony uzgadniają,
że prowadzony przez nie dialog polityczny będzie towarzyszył tym
elementom i umacniał je. Artykuł
5 Broń
strzelecka i lekka 1. Strony uznają, że
nielegalna produkcja broni strzeleckiej i lekkiej, jej transfer i obrót
nią, w tym amunicją do tej broni, a także nadmierne gromadzenie,
nieprawidłowe zarządzanie, niewłaściwe zabezpieczanie
zapasów oraz niekontrolowane rozprzestrzenianie nadal stwarzają
poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa
międzynarodowego. 2. Strony postanawiają
wywiązać się ze swoich zobowiązań dotyczących
rozwiązania problemu nielegalnego handlu bronią strzelecką i
lekką, w tym amunicją do niej, w ramach międzynarodowych
instrumentów, takich jak program działania ONZ dotyczący zapobiegania
nielegalnemu obrotowi bronią strzelecką i lekką, jego zwalczania
i eliminowania we wszystkich jego aspektach oraz międzynarodowy instrument
umożliwiający państwom identyfikowanie i śledzenie, w
odpowiednim czasie i w niezawodny sposób, nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej,
jak również zobowiązań wynikających z rezolucji Rady
Bezpieczeństwa ONZ. 3. Strony zobowiązują
się współpracować i zapewnić koordynację,
komplementarność i synergię swoich wysiłków, aby
rozwiązać problem nielegalnego handlu bronią strzelecką i
lekką oraz amunicją do niej na szczeblu globalnym, regionalnym,
subregionalnym i krajowym. Artykuł
6 Szczególnie
poważna przestępczość budząca niepokój
społeczności międzynarodowej 1. Strony potwierdzają,
że najcięższe przestępstwa wzbudzające niepokój
całej społeczności międzynarodowej nie mogą
pozostawać bezkarne i że należy zapewnić ich skuteczne
ściganie poprzez podejmowanie działań na szczeblu krajowym oraz,
w stosownych przypadkach, rozszerzanie współpracy międzynarodowej, w
tym udział Międzynarodowego Trybunału Karnego. Strony
postanawiają w pełni wspierać uniwersalność i
integralność Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału
Karnego oraz powiązanych instrumentów. 2. Strony zgadzają
się, że korzystne byłoby prowadzenie dialogu w tej kwestii. Artykuł
7 Współpraca
w zwalczaniu terroryzmu 1. Strony zgadzają się
współpracować przy zapobieganiu aktom terroryzmu i zwalczaniu takich
aktów, potwierdzając znaczenie walki z terroryzmem, zgodnie z
obowiązującymi konwencjami międzynarodowymi, w tym międzynarodowym
prawem humanitarnym, prawami człowieka oraz prawem dotyczącym
uchodźców, jak również własnymi odpowiednimi przepisami
ustawowymi i wykonawczymi, równocześnie biorąc pod uwagę
Globalną Strategię Zwalczania Terroryzmu ONZ, zawartą w
rezolucji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych nr 60/288 z dnia 8
września 2006 r. 2. Strony współpracują
przede wszystkim: a) w ramach wdrażania rezolucji Rady
Bezpieczeństwa ONZ oraz zobowiązań Stron wynikających z
innych odpowiednich konwencji międzynarodowych i instrumentów; b) poprzez wymianę informacji o grupach
terrorystycznych oraz ich sieciach wsparcia zgodnie z prawem
międzynarodowym i krajowym; c) poprzez wymianę opinii o
środkach i metodach stosowanych w celu zwalczania terroryzmu, w tym w
dziedzinie szkoleń oraz technologii, oraz wymianę wiedzy fachowej
związanej z zapobieganiem terroryzmowi; d) poprzez współpracę
mającą na celu pogłębienie konsensusu międzynarodowego
w odniesieniu do walki z terroryzmem, w tym definicji prawnej aktów
terrorystycznych, w stosownych przypadkach, oraz przede wszystkim poprzez
działanie na rzecz osiągnięcia porozumienia w sprawie
całościowej konwencji dotyczącej terroryzmu
międzynarodowego; e) poprzez dzielenie się odpowiednimi
najlepszymi praktykami w zakresie ochrony praw człowieka w walce z
terroryzmem. TYTUŁ
III WSPÓŁPRACA
W RAMACH ORGANIZACJI REGIONALNYCH I MIĘDZYNARODOWYCH Artykuł
8 Współpraca
w ramach organizacji regionalnych i międzynarodowych Strony zobowiązują się
współpracować i wymieniać opinie w ramach regionalnych i
międzynarodowych forów i organizacji, takich jak Organizacja Narodów
Zjednoczonych, Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP), Organizacja
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), WTO, dialog Azja-Europa (proces
ASEM) oraz Forum Regionalne ASEAN (ARF). TYTUŁ
IV WSPÓŁPRACA
W ZAKRESIE ROZWOJU GOSPODARCZEGO Artykuł
9 Handel
i inwestycje 1. Strony zobowiązują
się do współpracy w zakresie wsparcia i zapewniania warunków dla
zrównoważonego wzrostu oraz rozwoju handlu i inwestycji pomiędzy
Stronami ku obopólnej korzyści. Strony nawiążą dialog i
zacieśnią współpracę we wszystkich dziedzinach handlu i
inwestycji będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w celu
ułatwienia zrównoważonego przepływu handlu i inwestycji,
zapobiegania powstawaniu i usuwania przeszkód w handlu i inwestycjach oraz
rozwoju wielostronnego systemu handlowego. 2. W tym celu Strony nadają
skuteczność ich współpracy w zakresie handlu i inwestycji
zawierając porozumienie ustanawiające strefę wolnego handlu.
Wyżej wymienione porozumienie będzie porozumieniem szczególnym
wprowadzającym w życie postanowienia niniejszej Umowy dotyczące
handlu w rozumieniu art. 43. 3. Strony informują
się wzajemnie i wymieniają opinie na temat rozwoju polityki
związanej z dwustronnym i międzynarodowym handlem, inwestycjami oraz
powiązanymi kwestiami politycznymi i problemami. Artykuł
10 Dialog
w sprawie polityki gospodarczej 1. Strony zgadzają się
rozwijać dialog między swoimi organami oraz promować
wymianę informacji i doświadczeń dotyczących polityki i
tendencji makroekonomicznych. 2. Strony zgadzają się
rozwijać dialog i zacieśniać współpracę w celu
usprawnienia systemów rachunkowych, kontrolnych, nadzorczych i regulacyjnych w
bankowości, ubezpieczeniach oraz innych obszarach sektora finansowego. Artykuł
11 Współpraca
w sektorze przedsiębiorstw 1. Biorąc pod uwagę
swoją politykę gospodarczą i swoje cele, Strony zgadzają
się promować współpracę w zakresie polityki
przemysłowej we wszystkich dziedzinach uznanych za właściwe
przede wszystkim w celu zwiększenia konkurencyjności małych i
średnich przedsiębiorstw, między innymi poprzez: a) wymianę informacji i
doświadczeń w zakresie stwarzania ogólnych warunków dla poprawy
konkurencyjności MŚP oraz w zakresie procedur związanych z
tworzeniem MŚP; b) promowanie rozwoju kontaktów między
podmiotami gospodarczymi, zachęcanie do wspólnych inwestycji oraz
zakładanie wspólnych przedsiębiorstw i sieci informacyjnych, w
szczególności w ramach istniejących programów; c) ułatwienie dostępu do
źródeł finansowania i rynków, zapewnienie informacji i wspieranie
innowacji, d) ułatwianie działań
prowadzonych przez MŚP obu Stron; e) propagowanie odpowiedzialności
społecznej przedsiębiorstw oraz zachęcanie do stosowania
odpowiedzialnych praktyk handlowych, obejmujących zrównoważoną
konsumpcję i produkcję. 2. Strony ułatwiają
prowadzenie odpowiednich działań w zakresie współpracy przez
sektory prywatne obydwu Stron. Artykuł
12 Podatki W celu umacniania i rozwijania
działalności gospodarczej z jednoczesnym uwzględnieniem potrzeby
opracowania odpowiednich ram regulacyjnych Strony uznają potrzebę i
zobowiązują się do wdrożenia zasady przejrzystości,
wymiany informacji i uczciwej konkurencji podatkowej w dziedzinie
opodatkowania. W tym celu Strony, zgodnie ze swoimi kompetencjami,
będą usprawniały międzynarodową współpracę w
dziedzinie opodatkowania, ułatwiały pobór legalnych dochodów
podatkowych oraz opracowywały środki służące
skutecznemu stosowaniu wyżej wymienionych zasad. Artykuł
13 Cła Strony prowadzą współpracę
celną w formie dwustronnej i wielostronnej. W tym celu Strony przede
wszystkim dzielą się doświadczeniami oraz badają
możliwości uproszczenia procedur, zwiększenia
przejrzystości i rozwinięcia współpracy. Strony
dążą także do zbieżności poglądów i
wspólnych działań w kontekście odpowiednich ram międzynarodowych. Artykuł
14 Polityka
konkurencji 1. Strony wspierają uczciwą
konkurencję w działalności gospodarczej poprzez pełne
egzekwowanie swoich przepisów i zasad dotyczących konkurencji. 2. Dążąc do
osiągnięcia celu określonego w ust. 1 niniejszego artykułu
i zgodnie z postanowieniami Umowy pomiędzy rządem Republiki Korei a
Wspólnotą Europejską dotyczącej współpracy w sprawie
działań antykonkurencyjnych, Strony zobowiązują się do
współpracy w zakresie: a) uznawania znaczenia prawa
konkurencji i organów ds. konkurencji oraz dążenia do aktywnego
egzekwowania prawa celem stworzenia środowiska dla uczciwej konkurencji; b) wymiany informacji oraz
zacieśniania współpracy pomiędzy organami ds. konkurencji. Artykuł
15 Społeczeństwo
informacyjne 1. Uznając, że
technologie informacyjno-komunikacyjne są ważnymi elementami
współczesnego życia oraz mają ogromne znaczenie dla rozwoju
gospodarczego i społecznego, Strony zgadzają się na wymianę
poglądów na temat prowadzonej przez nie polityki w tej dziedzinie. 2. Współpraca w tej
dziedzinie koncentruje się m.in. na: a) wymianie poglądów na temat
różnych aspektów społeczeństwa informacyjnego, w
szczególności na temat strategii łączności elektronicznej i
uregulowań, w tym na temat usług powszechnych, licencjonowania i ogólnych
zezwoleń, ochrony prywatności i danych osobowych, oraz na temat
niezależności i skuteczności organów regulacyjnych; b) wzajemnym połączeniu i
interoperacyjności sieci i usług badawczych, w tym w kontekście
regionalnym; c) ujednoliceniu i rozpowszechnieniu nowych
technologii informacyjno-komunikacyjnych; d) wspieraniu współpracy w zakresie
badań między Stronami w dziedzinie technologii
informacyjno-komunikacyjnych; e) problemach oraz aspektach
bezpieczeństwa technologii informacyjno-telekomunikacyjnych, w tym
promowaniu bezpieczeństwa w Internecie, zwalczaniu
cyberprzestępczości oraz wykorzystywaniu technologii informacyjnych i
wszelkich form mediów elektronicznych niezgodnie z ich przeznaczeniem. 3. Należy
zachęcać do współpracy między przedsiębiorcami. Artykuł
16 Nauka
i technika Strony wspierają, rozwijają i
ułatwiają wspólne działania podejmowane w obszarach nauki i
techniki w celach pokojowych, zgodnie z Umową o współpracy naukowej i
technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Republiki
Korei. Artykuł
17 Energia 1. Strony uznają znaczenie
sektora energetycznego dla rozwoju gospodarczego i społecznego oraz
podejmują starania, w zakresie swoich odpowiednich kompetencji, w celu
zacieśnienia współpracy w tym obszarze, dążąc do: a) dywersyfikacji źródeł energii w
celu zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego, opracowania nowych,
zrównoważonych, innowacyjnych i odnawialnych form energii, takich jak
biopaliwa i biomasa, energia wiatrowa i słoneczna oraz energia wytwarzana
w elektrowniach wodnych; b) wspierania rozwoju strategii na rzecz
zwiększenia konkurencyjności energii odnawialnej; c) osiągnięcia racjonalnego
wykorzystania energii dzięki wspólnemu wysiłkowi dostawców i
odbiorców poprzez promowanie efektywności energetycznej w produkcji,
transporcie, dystrybucji i zużyciu końcowym energii; d) wspierania transferu technologii
służących zrównoważonej produkcji energii i
efektywności energetycznej; e) wspierania budowania potencjału oraz
ułatwiania inwestycji w dziedzinie energii, z uwzględnieniem zasad
przejrzystości, niedyskryminacji i zgodności z rynkiem; f) promowania konkurencji na rynku energii; g) wymiany poglądów na temat zmian na
światowych rynkach energii, z uwzględnieniem wpływu na kraje
rozwijające się. 2. W tym celu Strony
podejmują odpowiednie starania, aby promować, głównie za
pośrednictwem istniejących ram regionalnych i międzynarodowych,
następujące wspólne działania: a) współpracę w zakresie
kształtowania polityki energetycznej oraz wymianę informacji
istotnych dla polityki energetycznej; b) wymianę informacji na temat sytuacji
i tendencji na rynku energii w przemyśle i technologii; c) prowadzenie wspólnych analiz i badań
naukowych; d) rozwijanie handlu i inwestycji w sektorze
energetycznym. Artykuł
18 Transport 1. Strony dążą do
współpracy we wszystkich właściwych obszarach polityki
transportowej, w tym w zakresie zintegrowanej polityki transportowej,
mając na względzie poprawę przepływu towarów i
pasażerów, wspieranie bezpieczeństwa w transporcie morskim i
lotniczym, ochrony środowiska oraz poprawę wydajności swoich
systemów transportu. 2. Współpraca między
Stronami w tej dziedzinie ma na celu propagowanie: a) wymiany informacji na temat polityki
transportowej i praktyk Stron, w szczególności w odniesieniu do transportu
miejskiego, transportu na obszarach wiejskich, żeglugi
śródlądowej, transportu morskiego i lotniczego, w tym ich logistyki,
wzajemnych połączeń oraz interoperacyjności multimodalnych
sieci transportowych, jak również zarządzania drogami, koleją,
portami i lotniskami; b) dialogu i wspólnych działań w
dziedzinie transportu lotniczego w obszarach stanowiących przedmiot
wspólnego zainteresowania, z uwzględnieniem porozumienia dotyczącego
niektórych aspektów usług lotniczych oraz oceny możliwości
dalszego rozwijania stosunków, jak również współpracy technicznej i
regulacyjnej w takich dziedzinach, jak bezpieczeństwo lotnicze, ochrona,
środowisko, zarządzanie ruchem lotniczym, stosowanie prawa
konkurencji i uregulowań ekonomicznych sektora transportu lotniczego, w
celu wspierania zbliżania przepisów oraz usunięcia przeszkód
utrudniających działalność gospodarczą. Na tej
podstawie Strony będą prowadziły bardziej kompleksową
współpracę w dziedzinie lotnictwa cywilnego; c) współpracy w zakresie redukcji
emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportu; d) współpracy w zakresie
międzynarodowych forów transportowych; e) wprowadzenia norm w dziedzinie ochrony,
bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczeniom, w szczególności w
odniesieniu do transportu morskiego i lotniczego, zgodnie z odpowiednimi
konwencjami międzynarodowymi obowiązującymi obydwie Strony, z
uwzględnieniem współpracy w ramach odpowiednich forów
międzynarodowych w celu zapewnienia lepszego egzekwowania przepisów
międzynarodowych. 3. W odniesieniu do globalnego
systemu nawigacji satelitarnej Strony współpracują zgodnie z
Umową o współpracy w zakresie Globalnego Systemu Nawigacji
Satelitarnej (GNSS) do celów cywilnych pomiędzy Wspólnotą
Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a
Republiką Korei, z drugiej strony. Artykuł
19 Polityka
transportu morskiego 1. Strony zobowiązują
się dążyć do osiągnięcia celu, jakim jest
nieograniczony dostęp do międzynarodowego rynku i ruchu morskiego
oparty na uczciwej konkurencji na zasadach handlowych, zgodnie z postanowieniami
niniejszego artykułu. 2. Dążąc do
osiągnięcia celu określonego w ust. 1, Strony: a) nie wprowadzają porozumień
dotyczących podziału ładunku do przyszłych umów
dwustronnych z państwami trzecimi dotyczącymi usług transportu
morskiego, w tym handlu towarami masowymi w postaci płynnej i stałej
oraz ładunków przewożonych liniowcem, oraz nie uruchamiają
takich porozumień w sprawie podziału ładunku, jeżeli
występują one w poprzednich umowach dwustronnych; b) po wejściu niniejszej Umowy w
życie wstrzymują się od wprowadzania środków
administracyjnych, technicznych i prawnych, które mogłyby prowadzić
do dyskryminacji pomiędzy własnymi obywatelami lub
przedsiębiorstwami a obywatelami lub przedsiębiorstwami drugiej
Strony w zakresie świadczenia usług w międzynarodowym
transporcie morskim; c) przyznają statkom będącym
własnością obywateli lub przedsiębiorstw drugiej Strony
traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane własnym
statkom w zakresie dostępu do portów otwartych dla handlu
międzynarodowego, możliwości korzystania z infrastruktury i
pomocniczych usług morskich w tych portach, jak również w zakresie
powiązanych należności i opłat, obiektów celnych oraz
wyznaczania miejsc postoju statków w porcie, a także infrastruktury
przeznaczonej do załadunku i wyładunku; d) zezwalają przedsiębiorstwom
żeglugi drugiej Strony na obecność handlową na swoim
terytorium celem prowadzenia działalności agencji przewozowej na
warunkach zakładania i prowadzenia działalności nie mniej
korzystnych, niż warunki przyznawane własnym przedsiębiorstwom
lub podmiotom zależnym lub oddziałom przedsiębiorstw
jakiegokolwiek państwa nieczłonkowskiego, w zależności od
tego, które są korzystniejsze. 3. Na potrzeby niniejszego
artykułu dostęp do międzynarodowego rynku morskiego obejmuje
m.in. prawo dostawców międzynarodowego transportu morskiego każdej ze
Stron do organizowania usług transportu bezpośredniego („od drzwi do
drzwi”) z wykorzystaniem drogi morskiej oraz stosowne prawo do zawierania
bezpośrednich kontraktów z lokalnymi dostawcami usług transportowych
innych niż transport morski na terytorium drugiej Strony, nie
naruszając obowiązujących ograniczeń, wynikających z
przynależności państwowej, dotyczących przewozu towarów i
pasażerów tymi innymi środkami transportu. 4. Postanowienia niniejszego
artykułu mają zastosowanie do przedsiębiorstw Unii Europejskiej
i przedsiębiorstw koreańskich. Postanowienia niniejszego
artykułu obejmują również przedsiębiorstwa żeglugi
mające siedzibę poza Unią Europejską lub Republiką
Korei i kierowane przez obywateli państwa członkowskiego lub Republiki
Korei w przypadku, gdy ich statki są zarejestrowane w danym państwie
członkowskim lub w Republice Korei zgodnie z ich właściwym
prawodawstwem. 5. W stosownych przypadkach
kwestia działalności agencji przewozowych w Unii Europejskiej i w
Republice Korei jest regulowana umowami szczegółowymi. 6. Strony prowadzą dialog w
zakresie polityki transportu morskiego. Artykuł
20 Polityka
ochrony konsumentów Strony dążą do współpracy
w zakresie polityki ochrony konsumentów w celu zabezpieczenia wysokiego poziomu
ochrony konsumentów. Strony zgadzają się, że współpraca w
tej dziedzinie może, w miarę możliwości, obejmować: a) zwiększanie zgodności przepisów
dotyczących konsumenta w celu uniknięcia barier w handlu w trakcie
zapewniania wysokiego poziomu ochrony konsumentów; b) promowanie wymiany informacji na temat
systemów konsumenckich, w tym prawa konsumenckiego, bezpieczeństwa
produktów konsumenckich, egzekwowania przepisów dotyczących konsumenta,
edukacji i zwiększania praw konsumentów oraz dochodzenia roszczeń przez
konsumentów; c) zachęcanie do tworzenia
niezależnych stowarzyszeń konsumenckich oraz nawiązywania
kontaktów między przedstawicielami interesów konsumentów. TYTUŁ
V WSPÓŁPRACA
W ZAKRESIE ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU Artykuł
21 Zdrowie 1. Strony zgadzają się
wspierać współpracę i wymianę informacji w dziedzinie
zdrowia oraz skuteczne zarządzanie problemami zdrowotnymi o znaczeniu
transgranicznym. 2. Strony dążą do
promowania wymiany informacji i współpracy poprzez m.in.: a) wymianę informacji na temat nadzoru
nad chorobami zakaźnymi, z uwzględnieniem grypy pandemicznej, oraz na
temat wczesnego ostrzegania i środków zapobiegawczych; b) wymianę informacji na temat
strategii zdrowotnych i planów zdrowia publicznego; c) wymianę informacji na temat
strategii promocji zdrowia, takich jak kampanie antynikotynowe, zapobieganie
otyłości i kontrola chorób; d) wymianę informacji w dziedzinie
bezpieczeństwa i zezwolenia na sprzedaż leków w jak najszerszym
zakresie; e) wymianę informacji w jak najszerszym
zakresie, jak również wspólne badania w dziedzinie bezpieczeństwa
żywności, dotyczące np. przepisów i regulacji odnośnie do
żywności, ostrzegania w sytuacjach nadzwyczajnych itp.; f) współpracę w zakresie kwestii
związanych z badaniami i rozwojem, jak np. zaawansowane leczenie i
innowacyjne sieroce produkty lecznicze; g) wymianę informacji i
współpracę w dziedzinie polityki e-zdrowia. 3. Strony dążą do
promowania realizacji międzynarodowych porozumień w sprawie ochrony
zdrowia, m.in. międzynarodowych przepisów zdrowotnych oraz Ramowej
konwencji o ograniczeniu użycia tytoniu. Artykuł
22 Zatrudnienie
i sprawy społeczne 1. Strony zgadzają się
zacieśnić współpracę w dziedzinie zatrudnienia i spraw
socjalnych, w tym w kontekście globalizacji i zmian demograficznych.
Strony dołożą starań w celu promowania współpracy i
wymiany informacji i doświadczeń dotyczących zatrudnienia i
spraw pracowniczych. Współpraca może obejmować takie obszary,
jak: spójność regionalna i społeczna, integracja społeczna,
systemy zabezpieczenia społecznego, rozwijanie umiejętności
przez całe życie, bezpieczeństwo i zdrowie w miejscu pracy,
równouprawnienie płci oraz godna praca. 2. Strony potwierdzają
konieczność wspierania procesu globalizacji, który jest korzystny dla
wszystkich, a także promowania pełnego i wydajnego zatrudnienia oraz
godnej pracy jako kluczowych elementów zrównoważonego rozwoju i
ograniczania ubóstwa. 3. Strony potwierdzają
swoje zobowiązania w zakresie poszanowania, promowania i przestrzegania
międzynarodowych norm zatrudnienia i socjalnych, określonych przede
wszystkim w Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
podstawowych zasad i praw w pracy. 4. Formy współpracy
mogą obejmować m.in. konkretne programy i projekty, zgodnie z
wzajemnymi uzgodnieniami, jak również dialog, współpracę i
inicjatywy podejmowane w zakresie kwestii stanowiących przedmiot wspólnego
zainteresowania na szczeblu dwustronnym lub wielostronnym. Artykuł
23 Środowisko
i zasoby naturalne 1. Strony zgadzają się
co do potrzeby zachowania zasobów naturalnych i bioróżnorodności oraz
zarządzania nimi w zrównoważony sposób, co stanowi podstawę
rozwoju obecnych i przyszłych pokoleń. 2. Strony dążą do
kontynuowania i zacieśniania współpracy w zakresie ochrony
środowiska, w tym w kontekście regionalnym, w szczególności w
odniesieniu do: a) zmiany klimatu i efektywności
energetycznej; b) świadomości ekologicznej; c) uczestnictwa w wielostronnych
porozumieniach w sprawie środowiska, obejmujących kwestie takie jak
różnorodność biologiczna, bezpieczeństwo biologiczne i
Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i
roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem oraz ich
wdrażania; d) promowania technologii, produktów oraz
usług środowiskowych, w tym systemów zarządzania
środowiskowego oraz ekoetykiet; e) zapobiegania nielegalnemu przewozowi
przez granicę niebezpiecznych substancji, niebezpiecznych odpadów i innych
rodzajów odpadów; f) środowiska przybrzeżnego i
morskiego, jego ochrony oraz zapobiegania zanieczyszczeniu i degradacji; g) udziału podmiotów lokalnych w ochronie
środowiska jako kluczowego elementu zrównoważonego rozwoju; h) gospodarowania ziemią i gruntami; i) wymiany informacji, wiedzy fachowej i
praktyk. 3. Stosownie do sytuacji Strony
uwzględniają wyniki Światowego Szczytu w sprawie
Zrównoważonego Rozwoju, jak również wdrażanie odpowiednich
wielostronnych porozumień w sprawie środowiska. Artykuł
24 Zmiana
klimatu 1. Strony uznają wspólne
globalne zagrożenie spowodowane zmianą klimatu i
konieczność podjęcia działań, aby doprowadzić do
redukcji emisji w celu osiągnięcia stabilizacji stężeń
gazów cieplarnianych w powietrzu na poziomie, który zapobiega groźnej
antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. W zakresie swoich
odpowiednich kompetencji i bez uszczerbku dla dyskusji na temat zmiany klimatu
prowadzonych na innych forach, m.in. w ramach Ramowej konwencji Narodów
Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), Strony zacieśniają
współpracę w tej dziedzinie. Współpraca ma na celu: a) przeciwdziałanie zmianie klimatu
mające ogólnie na celu szybkie przekształcenie
społeczeństwa w społeczeństwo niskoemisyjne poprzez
podjęcie odpowiednich działań na rzecz łagodzenia zmiany
klimatu i przystosowywania się do niej na poziomie krajowym; b) popieranie efektywnego wykorzystywania
zasobów, m.in. poprzez szerokie stosowanie najlepszych dostępnych i
rentownych technologii niskoemisyjnych oraz norm pod kątem
przeciwdziałania zmianie klimatu i dostosowania się do niej; c) wymianę wiedzy fachowej i informacji
na temat korzyści oraz struktury systemów handlu; d) wzmacnianie instrumentów finansowania
sektora publicznego i prywatnego, w tym mechanizmów rynkowych oraz partnerstw
publiczno-prywatnych, które mogą skutecznie wspierać działania
na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu; e) współdziałanie w zakresie
badań nad technologiami niskoemisyjnymi, ich rozwoju, rozpowszechniania,
rozmieszczania i przekazywania w celu przeciwdziałania emisji gazów
cieplarnianych przy jednoczesnym utrzymaniu wzrostu gospodarczego; f) wymianę doświadczeń i
wiedzy fachowej, w stosownych przypadkach, w zakresie monitorowania i
analizowania skutków gazów cieplarnianych oraz opracowywania programów
łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej; g) wspieranie, w stosownych przypadkach,
działań na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania
się do niej, podejmowanych przez kraje rozwijające się, w tym za
pomocą elastycznych mechanizmów protokołu z Kioto. 2. Aby osiągnąć
te cele, Strony zgadzają się zintensyfikować dialog i
zacieśnić współpracę na poziomie politycznym i technicznym. Artykuł
25 Rolnictwo,
rozwój obszarów wiejskich i leśnictwo Strony zgadzają się wspierać
współpracę w zakresie rolnictwa, rozwoju obszarów wiejskich i
leśnictwa. Strony będą wymieniały informacje i
rozwijały współpracę w szczególności w zakresie: a) polityki rolnej i leśnej oraz
ogólnych perspektyw dla rolnictwa i leśnictwa w skali
międzynarodowej; b) rejestracji i ochrony oznaczeń
geograficznych; c) produkcji ekologicznej; d) badań w dziedzinie rolnictwa i
leśnictwa; e) polityki rozwoju obszarów wiejskich, w
szczególności dywersyfikacji i restrukturyzacji sektorów rolniczych; f) zrównoważonego rolnictwa,
leśnictwa i włączenia wymogów środowiskowych do polityki
rolnej; g) zależności między
rolnictwem, leśnictwem i środowiskiem a polityką rozwoju
obszarów wiejskich; h) działań promujących
rolnicze produkty żywnościowe; i) zrównoważonej gospodarki
leśnej mającej zapobiegać wylesianiu i zachęcać do
tworzenia nowych obszarów leśnych, z należytym uwzględnieniem
interesów krajów rozwijających się, z których sprowadzane jest
drewno. Artykuł
26 Polityka
morska i rybołówstwo Strony wspierają współpracę w
zakresie polityki morskiej i rybołówstwa, na szczeblu dwustronnym i
wielostronnym, szczególnie w celu promowania zrównoważonego i
odpowiedzialnego rozwoju polityki morskiej i rybołówstwa oraz
zarządzania nimi. Obszary współpracy mogą obejmować: a) wymianę informacji; b) wspieranie zrównoważonej i
odpowiedzialnej długoterminowej polityki morskiej i rybołówstwa, w
tym ochrony zasobów przybrzeżnych i morskich oraz zarządzania nimi;
oraz c) promowanie wysiłków
służących zapobieganiu nielegalnym, nieraportowanym i
nieuregulowanym praktykom rybackim i ich zwalczaniu. Artykuł
27 Pomoc
rozwojowa 1. Strony zgadzają się
na wymianę informacji dotyczących prowadzonej przez nie polityki
pomocy rozwojowej w celu nawiązania regularnego dialogu na temat celów tej
polityki oraz programów pomocy rozwojowej w państwach trzecich. Strony
będą analizować, w jakim zakresie bardziej pogłębiona
współpraca jest wykonalna, zgodnie z ich właściwym prawodawstwem
oraz warunkami mającymi zastosowanie do wdrażania tych programów. 2. Strony potwierdzają
swoje zobowiązanie do respektowania deklaracji paryskiej z 2005 r. w
sprawie skuteczności pomocy oraz zgadzają się co do
zacieśnienia współpracy w celu dalszej poprawy wyników
osiąganych w zakresie rozwoju. TYTUŁ
VI WSPÓŁPRACA
W DZIEDZINIE EDUKACJI I KULTURY Artykuł
28 Współpraca
w dziedzinie kultury, informacji, komunikacji, sektora audiowizualnego i mediów 1. Strony zgadzają się
na wspieranie współpracy w celu zwiększenia wzajemnego zrozumienia i
poszerzenia wiedzy o swoich kulturach. 2. Strony dążą
również do podejmowania odpowiednich działań celem promowania
wymiany kulturalnej oraz realizowania wspólnych inicjatyw w tej dziedzinie. 3. Strony zgadzają się
na prowadzenie ścisłej współpracy na właściwych forach
międzynarodowych, np. w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw
Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) i procesu ASEM, aby dążyć
do osiągnięcia wspólnych celów i promować
różnorodność kulturową, przestrzegając
postanowień Konwencji UNESCO w sprawie ochrony i promowania
różnorodności form wyrazu kulturowego. 4. Strony rozważą
środki służące promowaniu wymian, współpracy i dialogu
pomiędzy odpowiednimi instytucjami w sektorze audiowizualnym i mediów. Artykuł
29 Kształcenie 1. Strony uznają kluczowy
wkład edukacji i szkoleń w rozwój zasobów ludzkich zdolnych do
uczestnictwa w globalnej gospodarce opartej na wiedzy oraz zgadzają
się, że współpraca w dziedzinie kształcenia i szkolenia leży
w ich wspólnym interesie. 2. Zgodnie ze swoimi wspólnymi
interesami oraz celami polityki w dziedzinie edukacji Strony
zobowiązują się razem wspierać odpowiednie wspólne
działania dotyczące edukacji, szkoleń i młodzieży, ze
szczególnym uwzględnieniem szkolnictwa wyższego. Współpraca
może w szczególności przybrać formę: a) wsparcia dla wspólnych projektów
współpracy między instytucjami edukacyjnymi i szkoleniowymi w Unii
Europejskiej i Republice Korei w celu promocji opracowywania wspólnych
programów badawczych i mobilności studentów; b) dialogu, badań i wymiany informacji
oraz know-how w dziedzinie polityki edukacyjnej; c) promowania wymiany studentów, pracowników
akademickich i administracyjnych instytucji szkolnictwa wyższego oraz osób
pracujących z młodzieżą, m.in. poprzez realizację
programu Erasmus Mundus; d) współpracy w sektorach edukacyjnych
stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania. TYTUŁ
VII WSPÓŁPRACA
W DZIEDZINIE SPRAWIEDLIWOŚCI, WOLNOŚCI I BEZPIECZEŃSTWA Artykuł
30 Praworządność W ramach współpracy w dziedzinie
sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa Strony
przywiązują szczególną wagę do promowania
praworządności, w tym niezawisłości władzy
sądowniczej, dostępu do wymiaru sprawiedliwości i prawa do
rzetelnego procesu sądowego. Artykuł
31 Współpraca
prawna 1. Strony zgadzają się
rozwijać współpracę prawną w sprawach cywilnych i
handlowych, w szczególności w odniesieniu do ratyfikowania i
wdrażania wielostronnych konwencji dotyczących współpracy
sądowej w sprawach cywilnych, w tym konwencji Haskiej Konferencji Prawa
Prywatnego Międzynarodowego w zakresie międzynarodowej
współpracy prawnej i sporów sądowych, jak również ochrony
dzieci. 2. Strony zgadzają się
w miarę możliwości ułatwiać i promować polubowne
rozstrzyganie sporów cywilnych i prywatnych sporów handlowych zgodnie z
mającymi zastosowanie instrumentami międzynarodowymi. 3. W odniesieniu do
współpracy sądowej w sprawach kryminalnych Strony dążą
do wzmocnienia porozumień dotyczących wzajemnej pomocy prawnej i
ekstradycji. W stosownych przypadkach będzie to obejmowało
przystąpienie do istotnych instrumentów międzynarodowych ONZ, w tym
Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego, o którym mowa
w art. 6 niniejszej Umowy, a także wdrożenie tych instrumentów. Artykuł
32 Ochrona
danych osobowych 1. Strony zgadzają się
współpracować w celu poprawy stopnia ochrony danych osobowych i
dostosowania go do najwyższych norm międzynarodowych, takich jak
normy zawarte w wytycznych Narodów Zjednoczonych w sprawie skomputeryzowanych
archiwów danych osobowych (rezolucja Zgromadzenia Ogólnego Narodów
Zjednoczonych nr 45/95 z dnia 14 grudnia 1990 r.) 2. Współpraca w zakresie
ochrony danych osobowych może obejmować m.in. wymianę informacji
i wiedzy fachowej. Artykuł
33 Migracja 1. Strony postanawiają
wzmocnić i pogłębić współpracę w zakresie kwestii
związanych z nielegalną migracją, przemytem i handlem
ludźmi, jak również włączenia zagadnień migracji do
krajowych strategii rozwoju gospodarczego i społecznego tych obszarów, z
których pochodzą migranci. 2. W ramach współpracy na
rzecz zapobiegania i kontrolowania nielegalnej imigracji Strony zgadzają
się przyjmować swoich obywateli przebywających nielegalnie na
terytorium drugiej Strony. W tym celu Strony wydadzą swoim obywatelom
odpowiednie dokumenty tożsamości. W przypadkach, w których
przynależność państwowa budzi wątpliwości, Strony
zgadzają się identyfikować swoich domniemanych obywateli. 3. Strony dążą do
zawarcia, w razie potrzeby, porozumienia regulującego szczególne
zobowiązania Stron w zakresie readmisji obywateli. W porozumieniu
uwzględniona zostanie również kwestia obywateli innych krajów i
bezpaństwowców. Artykuł
34 Zwalczanie
narkotyków 1. Zgodnie ze swoimi
odpowiednimi przepisami i regulacjami Strony dążą do
zredukowania podaży i popytu na narkotyki oraz handlu narkotykami, jak
również wpływu narkotyków na osoby je używające i na
ogół społeczeństwa, oraz do bardziej skutecznego zapobiegania
wykorzystywaniu prekursorów narkotykowych do nielegalnej produkcji narkotyków i
substancji psychotropowych. W ramach współpracy Strony zapewniają
przyjęcie kompleksowego i zrównoważonego podejścia do
osiągnięcia tego celu przez prawne regulacje rynku i skuteczne
działania, a także koordynację działań właściwych
organów, w tym w sektorach zdrowia i kształcenia oraz w sektorach
społecznym, egzekwowania prawa i wymiaru sprawiedliwości. 2. Strony uzgadniają
środki współpracy służące osiągnięciu tych
celów. Działania opierają się na wspólnie ustalonych zasadach
zgodnie z odpowiednimi konwencjami międzynarodowymi, deklaracjami politycznymi
oraz Deklaracją specjalną w sprawie wytycznych zmierzających do
redukcji popytu na narkotyki, zatwierdzoną przez dwudziestą
specjalną sesję Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych w sprawie
Narkotyków w czerwcu 1998 r. Artykuł
35 Zwalczanie
przestępczości zorganizowanej i korupcji Strony zgadzają się na
współpracę i wnoszenie wkładu w zakresie zwalczania
przestępczości zorganizowanej, przestępczości gospodarczej
i finansowej, korupcji, fałszowania pieniędzy oraz nielegalnych transakcji
dzięki pełnemu przestrzeganiu swoich międzynarodowych
zobowiązań w tej dziedzinie, w tym skutecznej współpracy w
odzyskiwaniu majątku lub środków uzyskanych w wyniku czynów
korupcyjnych. Strony będą promować wdrożenie Konwencji
Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości
zorganizowanej i protokołów uzupełniających do niej oraz
Konwencji Narodów Zjednoczonych przeciwko korupcji. Artykuł
36 Zwalczanie
prania pieniędzy i finansowania terroryzmu 1. Strony zgadzają się
co do potrzeby podjęcia działań i współpracy w celu
zapobiegania wykorzystywaniu ich systemów finansowych do prania zysków z
działalności przestępczej wszelkiego rodzaju, w tym z handlu
narkotykami i korupcji, oraz do finansowania terroryzmu. Współpraca ta
obejmuje również odzyskiwanie majątku lub środków uzyskanych w
wyniku dochodów pochodzących z przestępstwa. 2. Strony mogą
wymieniać odpowiednie informacje w ramach stosownych przepisów oraz
stosować właściwe normy celem zwalczania prania pieniędzy i
finansowania terroryzmu, odpowiadające normom przyjętym przez
odpowiednie podmioty międzynarodowe działające w tym obszarze
takie jak Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy. Artykuł
37 Zwalczanie
cyberprzestępczości 1. Strony wzmocnią
współpracę w celu zapobiegania i zwalczania przestępczości
z wykorzystaniem zaawansowanej technologii, cyberprzestępczości i
przestępczości elektronicznej oraz rozpowszechniania treści
terrorystycznych za pośrednictwem Internetu poprzez wymianę informacji
i doświadczeń praktycznych zgodnie ze swoim prawem krajowym i w
granicach swojej odpowiedzialności. 2. Strony wymieniają
informacje na temat kształcenia i szkolenia osób prowadzących
śledztwa w sprawach dotyczących cyberprzestępczości,
prowadzenia dochodzeń w takich sprawach oraz informatyki kryminalistycznej. Artykuł
38 Współpraca
w zakresie egzekwowania prawa Strony zgadzają się na
współpracę między organami, agencjami i służbami
ścigania oraz na udział w zwalczaniu i likwidowaniu
międzynarodowych zagrożeń przestępczych wspólnych dla
Stron. Współpraca między organami, agencjami i służbami
ścigania może się odbywać w formie wzajemnej pomocy w
prowadzeniu dochodzeń, wymiany technik dochodzeniowych, wspólnego
kształcenia i szkolenia pracowników organów, agencji i służb
ścigania oraz w formie wszelkich innych wspólnych działań i
rodzajów pomocy, wynikających z wzajemnych uzgodnień Stron. TYTUŁ
VIII WSPÓŁPRACA
W INNYCH OBSZARACH Artykuł
39 Turystyka Strony zobowiązują się
podjąć współpracę w dziedzinie turystyki w celu
zwiększenia wzajemnego zrozumienia i promowania zrównoważonego i
trwałego rozwoju turystyki. Współpraca może w szczególności
przybrać formę: a) wymiany informacji na temat kwestii
związanych z turystyką, stanowiących przedmiot wspólnego
zainteresowania; b) organizacji wydarzeń turystycznych; c) wymiany turystycznej; d) współpracy w zakresie ochrony
dziedzictwa kulturowego i zarządzania nim; e) współdziałania w zakresie
zarządzania turystyką. Artykuł
40 Społeczeństwo
obywatelskie Strony uznają rolę i potencjalny
wkład zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego w dialog oraz
współpracę w ramach niniejszej Umowy i zgadzają się
wspierać skuteczny dialog ze zorganizowanym społeczeństwem
obywatelskim oraz jego efektywny udział w tym procesie. Artykuł
41 Administracja
publiczna Strony zgadzają się podjąć
współpracę przez wymianę doświadczeń i najlepszych
praktyk, bazując na dotychczasowych wysiłkach na rzecz modernizacji
administracji publicznej w takich obszarach, jak: a) poprawa wydajności organizacyjnej; b) poprawa efektywności instytucji w
zakresie świadczonych usług; c) zapewnienie przejrzystego
zarządzania środkami publicznymi oraz odpowiedzialności za nie; d) lepsze ramy prawne i instytucjonalne; e) projektowanie i wdrażanie polityki. Artykuł
42 Dane
statystyczne 1. Strony rozwijają i pogłębiają
współpracę w kwestiach statystycznych, tym samym przyczyniając
się do osiągnięcia długoterminowego celu zapewnienia
aktualnych, porównywalnych na poziomie międzynarodowym i wiarygodnych danych
statystycznych. Oczekuje się, że zrównoważone, wydajne i
zawodowo niezależne systemy statystyczne będą dostarczały
informacje istotne dla obywateli, przedsiębiorców i decydentów Stron,
ułatwiając im podejmowanie świadomych decyzji. Strony
między innymi wymieniają informacje i wiedzę fachową oraz
rozwijają współpracę, biorąc pod uwagę zgromadzone
doświadczenia. Współpraca ma na celu: a) postępującą
harmonizację systemów statystycznych obydwu Stron; b) dostosowanie wymiany danych między
Stronami, z uwzględnieniem zastosowania odpowiednich metodologii
międzynarodowych; c) wzmocnienie potencjału zawodowego
pracowników statystycznych poprzez umożliwienie im stosowania odpowiednich
norm statystycznych; d) promowanie wymiany doświadczeń
między Stronami w zakresie rozwijania know-how w dziedzinie statystyki. 2. Formy współpracy
mogą obejmować m.in. konkretne programy i projekty, zgodnie z
wzajemnymi uzgodnieniami, jak również dialog, współpracę i
inicjatywy podejmowane w zakresie kwestii stanowiących przedmiot wspólnego
zainteresowania na szczeblu dwustronnym lub wielostronnym. TYTUŁ
IX RAMY
INSTYTUCJONALNE Artykuł
43 Inne
umowy 1. Niniejszym uchyla się
Umowę ramową o handlu i współpracy między Wspólnotą
Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a
Republiką Korei, z drugiej strony, która została podpisana w
Luksemburgu w dniu 28 października 1996 r. i weszła w życie w
dniu 1 kwietnia 2001 r. 2. Niniejsza Umowa wprowadza
zmiany do wyżej wymienionej umowy i zastępuje ją. Odesłania
do wyżej wymienionej umowy we wszelkich innych umowach między
Stronami należy traktować jako odesłania do niniejszej Umowy. 3. Strony mogą
uzupełniać niniejszą Umowę, zawierając umowy
szczegółowe w odniesieniu do każdego obszaru współpracy
objętego jej zakresem. Takie umowy szczegółowe są
integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych
regulowanych niniejszą Umową oraz stanowią część
wspólnych ram instytucjonalnych. 4. Podobnie istniejące
umowy dotyczące konkretnych obszarów współpracy, objętych
zakresem niniejszej Umowy, są uważane za część
ogólnych stosunków dwustronnych regulowanych niniejszą Umową oraz
stanowiących część wspólnych ram instytucjonalnych. Artykuł
44 Wspólny
komitet 1. Strony ustanawiają w
ramach niniejszej Umowy Wspólny Komitet składający się z
przedstawicieli członków Rady Unii Europejskiej i przedstawicieli Komisji
Europejskiej, z jednej strony, a przedstawicieli Republiki Korei, z drugiej
strony. 2. W ramach Wspólnego Komitetu
są prowadzone konsultacje, aby ułatwić wdrażanie i
osiąganie ogólnych celów niniejszej Umowy. 3. Wspólny Komitet: a) zapewnia właściwe funkcjonowanie
niniejszej Umowy; b) monitoruje rozwój całościowych
stosunków między Stronami; c) w stosownych przypadkach występuje
do komitetów lub innych organów ustanowionych na mocy innych umów objętych
zakresem wspólnych ram instytucjonalnych o udzielenie informacji oraz analizuje
wszelkie sprawozdania przekazane przez te organy; d) wymianę opinii i przedstawianie
sugestii na temat wszelkich kwestii stanowiących przedmiot wspólnego
zainteresowania, w tym przyszłych działań i zasobów
dostępnych na ich realizację; e) ustalenie priorytetów w związku z
celami niniejszej Umowy; f) poszukuje odpowiednich metod
zapobiegania problemom, które mogą się pojawić w obszarach
objętych niniejszą Umową, g) rozwiązuje wszelkie kwestie sporne
wynikające z zastosowania i interpretacji niniejszej Umowy w drodze
konsensusu zgodnie z art. 45 ust. 3; h) analizuje wszelkie informacje o
niewywiązaniu się ze zobowiązań przedstawione przez
jedną ze Stron oraz prowadzi konsultacje z drugą Stroną,
poszukując rozwiązania możliwego do zaakceptowania przez obie
Strony zgodnie z art. 45 ust 3. 4. Spotkania Wspólnego Komitetu
będą odbywały się zazwyczaj raz do roku na przemian w
Brukseli i w Seulu. Specjalne posiedzenia Komitetu będą
zwoływane na wniosek którejkolwiek ze Stron. Strony będą
przewodniczyły Wspólnemu Komitetowi na przemian. Posiedzenia Komitetu
będą się odbywały na szczeblu wyższych
urzędników. Artykuł
45 Warunki
wykonania Umowy 1. Strony podejmują
wszelkie środki o charakterze ogólnym lub szczególnym w celu
wypełnienia swoich zobowiązań wynikających z niniejszej
Umowy oraz zapewniają osiągnięcie celów określonych w
niniejszej Umowie. 2. Wykonanie Umowy odbywa
się w drodze konsensusu i dialogu. W razie zaistnienia
rozbieżności dotyczących stosowania lub interpretacji niniejszej
Umowy każda ze Stron odwołuje się do Wspólnego Komitetu. 3. W przypadku gdy jedna ze
Stron uzna, że druga Strona nie wypełniła któregoś ze
swoich zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy, może
wprowadzić właściwe środki zgodnie z prawem międzynarodowym.
Przedtem jednak, z wyjątkiem szczególnie nagłych przypadków, Strona
dostarcza Wspólnemu Komitetowi pełne informacje w tym zakresie konieczne
do dokładnego zbadania sytuacji. Strony prowadzą w ramach Wspólnego
Komitetu konsultacje, które może ułatwiać mediator wyznaczony
przez Wspólny Komitet, o ile obie Strony wyrażą na to zgodę. 4. W szczególnie nagłych
przypadkach środek należy niezwłocznie zgłosić drugiej
Stronie. Na wniosek drugiej Strony konsultacje trwają nie dłużej
niż dwadzieścia (20) dni. Po tym okresie środek zaczyna
obowiązywać. W takim przypadku druga Strona może
złożyć wniosek o przeprowadzenie procedury arbitrażowej
zgodnie z art. 46 w celu zbadania wszelkich aspektów lub podstawy środka. Artykuł
46 Procedura
arbitrażowa 1. Sąd arbitrażowy składa
się z trzech (3) arbitrów. W stosownych przypadkach, na wniosek
którejkolwiek ze Stron o wszczęcie procedury arbitrażowej, każda
ze Stron wyznacza jednego arbitra, zaś Wspólny Komitet wyznacza trzeciego
arbitra w ciągu czternastu (14) dni. Wyznaczenie arbitra przez Stronę
jest niezwłocznie zgłaszane drugiej Stronie na piśmie drogą
dyplomatyczną. Arbitrzy podejmują decyzję
większością głosów. Arbitrzy dążą do
podjęcia decyzji w jak najkrótszym czasie, a w każdym razie nie
później niż w ciągu 3 miesięcy od daty wyznaczenia
arbitrów. Wspólny Komitet ustala szczegółowe procedury
umożliwiające szybkie przeprowadzenie arbitrażu. 2. Każda ze Stron sporu
musi podjąć kroki niezbędne do wdrożenia decyzji arbitrów.
Na wniosek arbitrzy wydają zalecenia dotyczące sposobów
wdrażania ich decyzji w celu przywrócenia równowagi między prawami i
obowiązkami wynikającymi z niniejszej Umowy. TYTUŁ
X POSTANOWIENIA
KOŃCOWE Artykuł
47 Definicja Do celów niniejszej Umowy termin „Strony”
oznacza z jednej strony Unię Europejską lub jej państwa
członkowskie albo Unię Europejską i jej państwa
członkowskie, stosownie do ich kompetencji, a z drugiej strony
Republikę Korei. Artykuł
48 Bezpieczeństwo
narodowe i ujawnianie informacji Żadne z postanowień niniejszej Umowy
nie może być interpretowane w sposób wymagający od którejkolwiek
ze Stron przekazania informacji, których ujawnienie Strona uznaje za sprzeczne
z jej podstawowymi interesami w zakresie bezpieczeństwa. Artykuł
49 Wejście
w życie, okres obowiązywania i rozwiązanie 1. Niniejsza Umowa wchodzi w
życie w pierwszym dniu miesiąca następującego po dniu, w
którym Strony powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu procedur
prawnych niezbędnych do tego celu. 2. Niezależnie od
postanowień ust. 1, niniejszą Umowę stosuje się tymczasowo
do momentu jej wejścia w życie. Stosowanie tymczasowe rozpoczyna
się pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po
dniu, w którym Strony powiadomiły się wzajemnie o zakończeniu
procedur niezbędnych do tego celu. 3. Niniejsza Umowa zostaje
zawarta na czas nieokreślony. Każda ze Stron może pisemnie
powiadomić drugą Stronę o swoim zamiarze wypowiedzenia
niniejszej Umowy. Wypowiedzenie staje się skuteczne po upływie
sześciu miesięcy od daty powiadomienia. Artykuł
50 Powiadomienia Powiadomienia dokonywane zgodnie z art. 49
należy kierować odpowiednio do Sekretariatu Generalnego Rady Unii
Europejskiej i Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Handlu Republiki Korei. Artykuł
51 Oświadczenia
i załączniki Oświadczenia i załączniki do
niniejszej Umowy stanowią integralną część niniejszej
Umowy. Artykuł
52 Terytorialny
zakres zastosowania Niniejsza Umowa obowiązuje, z jednej
strony, na terytoriach, na których obowiązuje Traktat o Unii Europejskiej,
zgodnie z warunkami określonymi w tym Traktacie, a z drugiej strony, na
terytorium Republiki Korei. Artykuł
53 Teksty
autentyczne Niniejszą Umowę sporządzono w
dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim,
duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim,
hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim,
niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim,
słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim oraz
koreańskim, przy czym każda z tych wersji jest na równi autentyczna. WSPÓLNA DEKLARACJA INTERPRETACYJNA DOTYCZĄCA ARTYKUŁÓW 45 i 46 Strony są demokracjami. Pragną
współpracować, aby promować wspólne wartości na całym
świecie. Niniejsza Umowa jest sygnałem, że obie Strony są
zdecydowane promować demokrację, prawa człowieka, nieproliferację
oraz przeciwdziałanie terroryzmowi na całym świecie. Wykonanie
niniejszej Umowy przez Strony wyznające te same wartości jest zatem
oparte na zasadach dialogu, wzajemnego poszanowania, partnerstwa na zasadach
równości, multilateralizmu, konsensusu oraz poszanowania prawa
międzynarodowego. Strony zgadzają się, że na potrzeby
prawidłowej interpretacji i właściwego stosowania niniejszej
Umowy w praktyce wyrażenie „właściwe środki”, zawarte w
art. 45 ust. 3, odnosi się do środków proporcjonalnych w stosunku do
niewywiązywania się ze zobowiązań wynikających z
niniejszej Umowy. Środki mogą zostać wprowadzone w odniesieniu
do niniejszej Umowy lub umowy szczegółowej objętej zakresem wspólnych
ram instytucjonalnych. Przy wyborze środków pierwszeństwo należy
przyznać tym, które w najmniejszym stopniu zakłócają
funkcjonowanie umów, uwzględniając możliwe zastosowanie
dostępnych krajowych środków zaradczych. Strony zgadzają się, że na
potrzeby prawidłowej interpretacji i właściwego stosowania
niniejszej Umowy w praktyce wyrażenie „szczególnie nagłe przypadki”,
zawarte w art. 45 ust. 4, oznacza przypadki istotnego naruszenia niniejszej
Umowy przez jedną ze Stron. Istotne naruszenie Umowy polega na zerwaniu
niniejszej Umowy w sposób nieprzewidziany w zasadach ogólnych prawa
międzynarodowego lub na wyjątkowo poważnym i znaczącym
naruszeniu zasadniczego elementu niniejszej Umowy. Strony oceniają
ewentualne istotne naruszenie art. 4 ust. 2, uwzględniając, w
miarę dostępności, oficjalne stanowisko odpowiednich agencji
międzynarodowych. W odniesieniu do art. 46, w przypadku
wprowadzenia środków w związku z umową szczegółową
objętą zakresem wspólnych ram instytucjonalnych do procedury
wdrażania decyzji panelu arbitrów w sytuacjach, w których arbitrzy
stwierdzą, że środek był nieuzasadniony lub
nieproporcjonalny, zastosowanie mają wszelkie stosowne procedury
rozstrzygania sporów przewidziane w umowie szczegółowej. _________________ DEKLARACJA JEDNOSTRONNA UNII EUROPEJSKIEJ W SPRAWIE ARTYKUŁU 12 Pełnomocnicy państw
członkowskich oraz pełnomocnik Republiki Korei odnotowują
następujące jednostronne oświadczenie Unii Europejskiej: Unia Europejska oświadcza, że
państwa członkowskie są zaangażowane na mocy art. 12
jedynie w takim zakresie, w jakim zobowiązały się
przestrzegać zasad dobrego zarządzania w dziedzinie podatków na poziomie
Unii Europejskiej. _________________