EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52013PC0311
Proposal for a DIRECTIVE OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL on the return of cultural objects unlawfully removed from the territory of a Member State (Recast)
Wniosek DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego (Wersja przekształcona)
Wniosek DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego (Wersja przekształcona)
/* COM/2013/0311 final - 2013/0162 (COD) */
Wniosek DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego (Wersja przekształcona) /* COM/2013/0311 final - 2013/0162 (COD) */
UZASADNIENIE 1. Kontekst wniosku ·
Kontekst ogólny, podstawa i cele wniosku Dobra kultury narodowej to dobra uznane przez
państwa członkowskie za istotne dla ich dziedzictwa kulturowego.
Dobra te są zwykle klasyfikowane według ich znaczenia dla kultury, z
czym wiążą się mniej lub bardziej rygorystyczne zasady ich
ochrony. Wśród dóbr kultury wyróżnia się narodowe dobra kultury
o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej (zwane dalej
„narodowymi dobrami kultury”), które mają wyjątkowe znaczenie i
muszą być zachowane dla kolejnych pokoleń, zgodnie z
ustawodawstwem krajowym lub krajowymi procedurami administracyjnymi
w rozumieniu art. 36 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(TFUE). „Narodowe dobra kultury” zasadniczo objęte są przepisami służącymi
lepszej ochronie, które obejmują zakaz ich trwałego wyprowadzania z
terytorium danego państwa członkowskiego. Rynek wewnętrzny funkcjonuje na obszarze
bez granic wewnętrznych, na którym zapewniony jest swobodny przepływ
towarów zgodnie z postanowieniami Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Postanowienia te nie stanowią przeszkody w stosowaniu zakazów lub
ograniczeń uzasadnionych w szczególności ochroną narodowych dóbr
kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej
w rozumieniu art. 36 TFUE. Dyrektywa 93/7/EWG w sprawie zwrotu dóbr
kultury wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego[1]
została przyjęta w 1993 r., w momencie zniesienia granic
wewnętrznych, w celu zapewnienia ochrony dóbr kultury sklasyfikowanych
jako „narodowe dobra kultury” państw członkowskich. Celem dyrektywy
jest pogodzenie podstawowej zasady swobodnego przepływu towarów z
koniecznością skutecznej ochrony narodowych dóbr kultury. Przeprowadzone oceny dyrektywy[2]
pozwoliły stwierdzić jej ograniczoną skuteczność w
uzyskiwaniu zwrotu niektórych dóbr kultury sklasyfikowanych jako „narodowe
dobra kultury” wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego i znajdujących się na terytorium innego
państwa członkowskiego. Za
najważniejsze przyczyny tego stanu rzeczy uznano: ·
wymogi niezbędne do objęcia dóbr
sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury” procedurą zwrotu, tj. ich
przynależność do jednej ze wspólnych kategorii określonych
w załączniku oraz spełnienie kryteriów wartości i
związanych z wiekiem dóbr; ·
krótki termin wniesienia roszczenia o zwrot; ·
koszt rekompensat. W ocenach stwierdzono także potrzebę
usprawnienia współpracy administracyjnej oraz konsultacji prowadzonych
przez organy centralne w celu lepszego stosowania dyrektywy. W wyniku systemu ustanowionego w dyrektywie
niektóre państwa członkowskie musiały wykorzystywać
mechanizmy przewidziane w umowach międzynarodowych, aby uzyskać zwrot
ich dóbr kultury. Konwencja UNESCO z 1970 r. dotycząca środków
zmierzających do zakazu nielegalnego przywozu, wywozu i przenoszenia
własności dóbr kultury oraz zapobiegania im, a także konwencja
UNIDROIT z 1995 r. dotycząca skradzionych lub nielegalnie wywiezionych
dóbr kultury nie zostały ratyfikowane przez wszystkie państwa
członkowskie[3]. Pomimo różnorodności dostępnych
narzędzi nielegalny obrót dobrami kultury stał się jedną z
najbardziej rozpowszechnionych gałęzi nielegalnego handlu. Obrót
dobrami kultury sklasyfikowanymi jako „narodowe dobra kultury” jest szczególnie
groźną formą przestępczości, która niesie ze sobą
negatywne konsekwencje dla tożsamości narodowej oraz kultury i
historii państw członkowskich, gdyż utrata narodowych dóbr
kultury pozbawia wszystkich obywateli danego państwa nośników ich
tożsamości i historii. Stwierdziwszy, że problematyka ta w
istotny sposób dotyka państw członkowskich UE Rada Unii Europejskiej
uznała w dniach 13 i 14 grudnia 2011 r., że niezbędne jest
przyjęcie środków pozwalających zwiększyć
skuteczność zapobiegania przestępstwom przeciwko dobrom kultury
i zwalczania tego zjawiska. Rada zaleciła zatem Komisji między innymi
wsparcie państw członkowskich w skutecznej ochronie dóbr kultury w
celu zapobiegania nielegalnemu obrotowi i zwalczania go, a w miarę
potrzeby także opracowanie dodatkowych środków[4]. Niniejszy wniosek ma na celu umożliwienie
państwom członkowskim uzyskania zwrotu wszelkich dóbr kultury
sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury” wyprowadzonych niezgodnie z
prawem z ich terytorium od 1993 r. Celem ogólnym jest przyczynienie się do
ochrony dóbr kultury w ramach rynku wewnętrznego. Spójność z pozostałymi
obszarami polityki i celami Unii Niniejsza inicjatywa jest spójna z
polityką Unii w zakresie ochrony dóbr kultury. Wynika ona także
bezpośrednio z wymienionych powyżej konkluzji Rady UE w sprawie
zapobiegania nielegalnemu obrotowi dobrami kultury i zwalczania go. Wniosek dotyczący dyrektywy dotyczy
zwrotu dóbr kultury jako systemu umożliwiającego państwom
członkowskim ochronę dóbr kultury sklasyfikowanych jako „narodowe dobra
kultury”. Należy zauważyć, iż w
odniesieniu do odzyskania przez właściciela utraconego dobra kultury
w rozporządzeniu (UE) nr 1215/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
12 grudnia 2012 r.[5]
w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz
ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych za
właściwy do rozpoznania roszczeń cywilnoprawnych opartych na
prawie własności uznano sąd miejsca, w którym znajduje się
dany obiekt. Ten nowy przepis dotyczy także ewentualnych roszczeń
cywilnoprawnych w zakresie odzyskania dóbr kultury. Celem obu inicjatyw jest zwiększenie
ochrony dóbr kultury. Jedna umożliwia władzom krajowym
złożenie wniosku o zwrot dobra kultury sklasyfikowanego jako
„narodowe dobro kultury” wyprowadzonego niezgodnie z prawem z terytorium, a w
drugiej uznaje się prawo właściciela do złożenia
wniosku o zwrot dobra kultury w sądach państwa członkowskiego, w
którym dany obiekt się znajduje. 2. Wynik konsultacji z zainteresowanymi
stronami oraz ocena skutków ·
Konsultacje z zainteresowanymi stronami W okresie od 30 listopada 2011 r. do 5 marca
2012 r. przeprowadzono konsultację społeczną wśród
wszystkich podmiotów zainteresowanych inicjatywą. Konsultację przeprowadzono
w ramach interaktywnego kształtowania polityki („Twój głos w
Europie”) z wykorzystaniem dwóch kwestionariuszy przeznaczonych odpowiednio dla
organów i podmiotów prawa publicznego oraz dla obywateli i podmiotów
gospodarczych powiązanych z dziedziną dóbr kultury lub
działających w tym obszarze. Służby Komisji otrzymały 142
wypełnione kwestionariusze, z czego 24 od podmiotów prawa publicznego i
118 od podmiotów sektora prywatnego. Streszczenie wyników tych konsultacji
społecznych dostępne jest na stronach internetowych Europa[6]. Większość respondentów z
sektora prywatnego (61 %) uważa, że dyrektywa 93/7/EWG stanowi
właściwą odpowiedź na potrzeby państw
członkowskich i nie ma potrzeby jej zmiany; zmianę poparło
jedynie 22 % respondentów. Z kolei 54 % przedstawicieli organów
publicznych i podmiotów prawa publicznego uważa, że dyrektywa nie
gwarantuje faktycznego zwrotu narodowych dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie
z prawem z terytorium państwa członkowskiego. Poparcie dla
rozważanych rozwiązań, które mają poprawić
skuteczność dyrektywy, rozkłada się w dość
zrównoważony sposób: 29 % respondentów popiera zmianę dyrektywy, 29 %
skłania się ku usprawnieniu współpracy administracyjnej i
wymiany informacji między właściwymi organami, 17 % ku
działaniom na rzecz ratyfikacji umów międzynarodowych (UNESCO i
UNIDROIT) przez państwa członkowskie, a 25 % jest za podejściem
łączącym różne rozwiązania, w tym zmianę
dyrektywy z usprawnieniem współpracy administracyjnej i konsultacji
między właściwymi organami. ·
Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy
specjalistycznej Dyrektywa 93/7/EWG była przedmiotem
regularnych sprawozdań z oceny, opracowanych przez Komisję na
podstawie krajowych sprawozdań z jej stosowania. Sprawozdania te
obejmują okres od 1993 r. do 2011 r. i przeznaczone są dla Parlamentu
Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[7]. Komisja powołała ponadto grupę
ekspertów krajowych reprezentujących organy centralne sprawujące
przewidziane w dyrektywie funkcje, która przeprowadziła ocenę ex-post
dyrektywy. Mandat grupy ekspertów ds. zwrotu dóbr kultury powołanej w
ramach Komitetu ds. Wywozu i Zwrotu Dóbr Kultury obejmował określenie
problemów związanych ze stosowaniem dyrektywy i przedstawienie
możliwych rozwiązań. Prace grupy trwały w latach 2009-2011.
Grupa robocza stwierdziła, że
należy zmienić dyrektywę, tak aby stała się ona
skuteczniejszym narzędziem uzyskiwania zwrotu narodowych dóbr kultury,
oraz że niezbędne jest stworzenie mechanizmów usprawniających
współpracę administracyjną i konsultacje między organami
centralnymi[8].
·
Ocena skutków Niniejszemu wnioskowi towarzyszy streszczenie
oceny skutków oraz ocena skutków. Jej projekt został oceniony przez
doraźny komitet powołany przez Komisję Europejską, który
wydał swoją opinię w dniu 21 września 2012 r. Wersja
ostateczna oceny skutków została zmodyfikowana w celu uwzględnienia
zaleceń komitetu. Uwzględnia ona w szczególności
sprawozdania z oceny dyrektywy, dokumentację prac grupy ekspertów ds.
zwrotu dóbr kultury, prace działającej w ramach otwartej metody
koordynacji grupy ekspertów ds. wzajemnego udostępniania zbiorów w ramach
planu prac w dziedzinie kultury na lata 2007–2010[9], wyniki
konsultacji społecznych w tym zakresie oraz badań przeprowadzonych w
latach 2004, 2007 i 2011 w dziedzinie dóbr kultury[10]. Na podstawie zgromadzonych informacji Komisja
przeprowadziła ocenę skutków, obejmującą analizę i
porównanie następujących wariantów[11]: Wariant 1: brak zmian w stosunku do obecnej
sytuacji Do dyrektywy 93/7/EWG, zmienionej dyrektywami
96/100/WE i 2001/38/WE, nie wprowadza się żadnych zmian. Wariant 2: działanie na rzecz
wykorzystywania przez organy centralne wspólnych narzędzi Udostępnienie organom centralnym
narzędzia elektronicznego (systemu wymiany informacji na rynku
wewnętrznym zwanego dalej „IMI”) w celu ułatwienia współpracy
administracyjnej, prowadzenia konsultacji i wymiany informacji między tymi
organami. Wariant 3: zmiana dyrektywy 93/7/EWG Dyrektywa 93/7/EWG zostaje zmieniona w celu:
(i) rozszerzenia zakresu jej stosowania na wszystkie dobra sklasyfikowane jako
„narodowe dobra kultury”; (ii) wydłużenia terminu wniesienia
roszczenia o zwrot oraz sprawdzenia natury dobra kultury; oraz (iii)
zbliżenia warunków odnoszących się do rekompensaty dla
posiadacza. Wariant 4: podjęcie działań
na rzecz ratyfikacji i wdrożenia przez państwa członkowskie
konwencji UNESCO z 1970 r. w sprawie dóbr kultury Dyrektywa 93/7/EWG pozostaje niezmieniona, a
działania nakierowane są na ratyfikację i wdrożenie przez
państwa członkowskie konwencji UNESCO z 1970 r. dotyczącej
środków, które należy podjąć, aby zakazać nielegalnego
przywozu, wywozu oraz przekazywania własności dóbr kultury i
uniemożliwić takie działania. Preferowane podejście jest
kombinacją wariantów 2 i 3, i obejmuje w szczególności: - wykorzystywanie systemu współpracy
administracyjnej IMI przez organy centralne; - rozszerzenie zakresu dyrektywy na wszystkie
dobra kultury sklasyfikowane jako „narodowe dobra kultury” w rozumieniu art. 36
Traktatu; - wydłużenie terminu wniesienia
roszczenia o zwrot; - wydłużenie terminu wyznaczonego na
sprawdzenie natury dobra kultury; - zbliżenie warunków odnoszących
się do rekompensaty dla posiadacza w przypadku zwrotu. 3. Aspekty prawne wniosku ·
Krótki opis proponowanych działań Celem przekształcenia dyrektywy 93/7/CEE,
zmienionej dyrektywami 96/100/WE i 2001/38/WE, jest umożliwienie państwom
członkowskim uzyskania zwrotu wszelkich dóbr kultury sklasyfikowanych jako
„narodowe dobra kultury”. Niniejsze przekształcenie służy
także uproszczeniu prawodawstwa Unii w tej dziedzinie. Zmiany w przepisach dyrektywy 93/7/EWG
dotyczą: (i) rozszerzenia zakresu dyrektywy na wszystkie dobra kultury
sklasyfikowane jako „narodowe dobra kultury” w rozumieniu art. 36 Traktatu;
(ii) wykorzystywania systemu IMI do realizacji zadań w zakresie
współpracy administracyjnej oraz wymiany informacji między organami
centralnymi; (iii) wydłużenia terminu w celu umożliwienia
organom wnioskującego państwa członkowskiego sprawdzenia natury
dobra kultury odkrytego w innym państwie członkowskim; (iv)
wydłużenia terminu wniesienia roszczenia o zwrot; (v) wskazania jaki
organ wnioskującego państwa członkowskiego wyznacza datę
rozpoczęcia biegu terminu wniesienia roszczenia o zwrot; (vi)
sprecyzowania, że posiadacz zobowiązany jest do udowodnienia, iż
przy nabyciu dobra kultury zachowana została należyta
ostrożność i staranność; (vii) wskazania
wspólnych kryteriów interpretacji pojęcia należytej
ostrożności i staranności; oraz (viii) wydłużenia
terminu sprawozdań z oceny i stosowania dyrektywy. ·
Podstawa prawna Wniosek opiera się na art. 114 Traktatu
(TFUE). ·
Zasada pomocniczości Kompetencję w zakresie rynku
wewnętrznego posiadają wspólnie Unia i państwa
członkowskie. Zastosowanie ma zatem zasada pomocniczości. Ponieważ samodzielne działania
państw członkowskich w zakresie zwrotu mogłyby być
utrudnione przez różnice w przepisach krajowych, wraz z utworzeniem rynku
wewnętrznego przyjęto dyrektywę 93/7/EWG. Ustalenie zasad dotyczących zwrotu
ułatwia funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Uzyskanie przez
państwo członkowskie zwrotu wyprowadzonego niezgodnie z prawem dobra
kultury sklasyfikowanego jako „narodowe dobro kultury” byłoby trudne bez
wspólnej procedury, mającej zastosowanie również w państwie
członkowskim, w którym dany obiekt się znajduje. W takim przypadku posiadacz
świadomy faktu, iż dany obiekt został wyprowadzony w sposób
niezgodny z prawem, mógłby osiedlić się w państwie
członkowskim bez obawy o utratę tego obiektu. Transgraniczny wymiar niezgodnego z prawem
wyprowadzania dóbr kultury sprawia, że Unia ma większe
możliwości działania w odniesieniu do tego aspektu i w zakresie
umożliwienia zwrotu dóbr wyprowadzonych niezgodnie z prawem i
znajdujących się na terytorium danego państwa
członkowskiego. W związku z powyższym cel niniejszego wniosku
nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty
przez państwa członkowskie i wymaga podjęcia działań
na szczeblu UE. Unia nie ma jednak kompetencji
niezbędnych, by zdefiniować narodowe dobra kultury lub
określić sądy krajowe mające kompetencje właściwe
do rozpoznania roszczenia o zwrot, które wszcząć może
wnioskujące państwo członkowskie wobec posiadacza lub
dzierżyciela dobra kultury sklasyfikowanego jako „narodowe dobro kultury”
wyprowadzonego niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego. Do tych aspektów stosuje się zasada
pomocniczości, gdyż należą one do kompetencji państw
członkowskich. ·
Zasada proporcjonalności Zgodnie z zasadą proporcjonalności
niniejsze proponowane zmiany nie wykraczają poza to, co jest konieczne do
osiągnięcia wyznaczonych celów. Zakres działania powiązany jest z
głównymi czynnikami, które ograniczają skuteczność
dyrektywy 93/7/EWG w odniesieniu do uzyskania zwrotu niektórych dóbr
sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury”. Niniejszy wniosek jest
proporcjonalny do celu, którym jest zagwarantowanie zwrotu wszystkich dóbr
kultury sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury” wyprowadzonych
niezgodnie z prawem z terytorium państwa członkowskiego od 1993 r., i
nie wykracza poza ten cel. Aby ulepszyć jego stosowanie, niniejszy
wniosek stanowi, że współpraca administracyjna oraz wymiana
informacji między organami centralnymi realizowana będzie z
wykorzystaniem systemu IMI, precyzuje, jaki organ krajowy państwa
wnioskującego wyznacza datę rozpoczęcia biegu terminu wniesienia
roszczenia o zwrot oraz stanowi, że posiadacz zobowiązany jest do
udowodnienia, iż zachował należytą
ostrożność i staranność, określając
zarazem wspólne kryteria należytej ostrożności i
staranności, aby uzyskać bardziej jednolitą interpretację
tego pojęcia przez sędziów krajowych w kontekście rekompensaty
dla posiadacza. Kryteria te można uzupełnić. Nie stwierdzono konieczności
podjęcia działań w odniesieniu do innych aspektów, takich jak
umożliwienie osobom prywatnym wnoszenia roszczenia o zwrot w celu
odzyskania należących do nich dóbr sklasyfikowanych jako „narodowe
dobro kultury”, wydłużenie z trzydziestu do
pięćdziesięciu lat okresu przedawnienia roszczenia w sprawie
zwrotu lub ograniczenie maksymalnej wysokości rekompensaty dla posiadacza. Wniosek nie spowoduje dodatkowych
obciążeń administracyjnych dla administracji, przeciwnie:
obciążenia te powinny się zmniejszyć. ·
Technika legislacyjna Należy przypomnieć, że w dniu
1 kwietnia 1987 r. Komisja postanowiła zalecić swoim
służbom, aby wszystkie akty były ujednolicane nie później
niż po 10 zmianach, podkreślając, że jest to wymaganie
minimum i że odpowiednie jednostki powinny starać się nawet
częściej ujednolicać teksty, za które są odpowiedzialne,
tak aby przepisy tych aktów były jasne i łatwo zrozumiałe. Komisja rozpoczęła ujednolicanie
dyrektywy Rady 93/7/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie zwrotu dóbr kultury
wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego[12]
przedstawiając prawodawcy odpowiedni wniosek[13]. Nowa
dyrektywa miała zastąpić włączone do niej akty[14]. W toku procedury legislacyjnej stwierdzono,
że art. 16 ust. 4 dyrektywy 93/7/EWG, który odpowiadał art. 16 ust. 3
tekstu jednolitego, którego dotyczył wniosek, ustanawia wtórną
podstawę prawną. W świetle wyroku Trybunału
Sprawiedliwości z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie C-133/06 uznano za
konieczne skreślenie art. 16 ust. 3 tekstu jednolitego, którego
dotyczył wniosek. Ponieważ takie skreślenie stanowiłoby
merytoryczną zmianę i tym samym przekraczałoby ramy
zwykłego ujednolicenia, uznano za konieczne zastosowanie pkt 8[15]
porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 20 grudnia 1994 r. – Szybsza
metoda pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych – w
świetle wspólnej deklaracji dotyczącej tego punktu[16]. Komisja uznała więc za
właściwe wycofanie wniosku w sprawie dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady ujednolicającej dyrektywę 93/7/EWG[17] i
zamianę ujednolicenia tej dyrektywy na przekształcenie w celu
wprowadzenia niezbędnej zmiany. Jak
wyjaśniono powyżej, cel, którym jest umożliwienie państwom
członkowskim uzyskania zwrotu dóbr kultury sklasyfikowanych jako „narodowe
dobra kultury”, wymaga wprowadzenia pewnej liczby zasadniczych zmian do
dyrektywy 93/7/EWG. Dlatego też zdecydowano zastosować technikę
przekształcenia, zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym z
dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania
techniki przekształcania aktów prawnych[18]. Niniejszy wniosek dotyczy przekształcenia
dyrektywy 93/7/EWG, zmienionej dyrektywami 96/100/WE i 2001/38/WE. Stanowi on
uproszczenie obowiązującego prawodawstwa i powoduje uchylenie dyrektyw
93/7/EWG, 96/100/WE i 2001/38/WE. ·
Szczegółowe wyjaśnienie wniosku W art. 1 pkt. 1
definiuje się „dobro kultury” jako przedmiot, który jest sklasyfikowany,
przed lub po niezgodnym z prawem wyprowadzeniu z terytorium państwa
członkowskiego, jako „narodowe dobro kultury o wartości artystycznej,
historycznej lub archeologicznej”, zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub
procedurami administracyjnymi w rozumieniu art. 36 Traktatu.
Skreśla się załącznik do dyrektywy 93/7/EWG. Do celów zwrotu niniejsza dyrektywa znosi w
odniesieniu do dóbr sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury”
konieczność przynależenia do: ·
jednej ze wspólnych kategorii określonych w
załączniku i spełniania odpowiednio kryteriów wartości i kryteriów
związanych z wiekiem dóbr; ·
w przypadku dóbr nienależących do jednej
z tych kategorii, stanowienia integralnej części zbiorów publicznych
wymienionych w zasobach muzeów, archiwów lub zbiorach konserwacyjnych
bibliotek, lub zasobach instytucji kościelnych. W tym zakresie należy przypomnieć,
że każde państwo członkowskie definiuje swoje „narodowe
dobra kultury” w rozumieniu art. 36 Traktatu i w ramach określonych w tym
artykule. Celem załącznika do dyrektywy 93/7/EWG nie jest
zdefiniowanie obiektów posiadających rangę „narodowych dóbr kultury”
w rozumieniu tego artykułu, a jedynie określenie kategorii dóbr
kultury, które mogą być w ten sposób sklasyfikowane, i które
mogą być przedmiotem procedury zwrotu. Celem niniejszego wniosku jest pogodzenie
podstawowej zasady swobodnego przepływu dóbr kultury z
koniecznością skutecznej ochrony narodowych dóbr kultury. Stanowi on potwierdzenie woli prawodawcy z 1993 r.,
aby dyrektywa 93/7/EWG stanowiła pierwszy krok w kierunku współpracy
pomiędzy państwami członkowskim w tej dziedzinie w ramach rynku
wewnętrznego oraz potwierdzenie, iż jego zamiarem było
osiągnięcie wzajemnego uznawania przepisów krajowych w tym zakresie. Niniejszy wniosek stanowi odpowiedź na
wielokrotne wnioski przedstawicieli państw członkowskich w sprawie
wprowadzenia skutecznego systemu zwrotu dóbr kultury sklasyfikowanych jako
„narodowe dobra kultury”. Zapewnia on państwom członkowskim
możliwość uzyskania zwrotu dóbr kultury sklasyfikowanych jako
„narodowe dobra kultury” wyprowadzonych niezgodnie z prawem z ich terytorium od
1993 r., co umożliwi lepszą ochronę dziedzictwa państw
członkowskich. W czasie procedury zwrotu posiadacz dobra
mógłby jednak przywołać środki obrony, argumentując,
iż wnioskujące państwo pogwałciło art. 36 Traktatu
klasyfikując dany obiekt jako „narodowe dobro kultury”. Sąd
orzekający będzie musiał zatem podjąć decyzję, w
odpowiednim przypadku po odesłaniu prejudycjalnym do Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W art. 4 i 6
przewiduje się wykorzystanie przez organy centralne systemu wymiany
informacji na rynku wewnętrznym (IMI) w celu ułatwienia
współpracy administracyjnej, prowadzenia konsultacji i wymiany informacji
między tymi organami. Artykuł 4 pkt. 3 wydłuża do pięciu miesięcy od powiadomienia o
znalezieniu danego obiektu termin przysługujący właściwemu
organowi wnioskującego państwa członkowskiego na sprawdzenie czy
obiekt znaleziony w innym państwie członkowskim jest dobrem kultury. Biorąc pod uwagę transgraniczną
skalę wydłużenie tego terminu usprawni współpracę
administracyjną właściwych organów. Artykuł 7 ust. 1 stanowi, że roszczenie o zwrot przedawnia się po
upływie trzech lat od chwili, kiedy organ centralny
wnioskującego państwa uzyskał informacje o miejscu, w którym
znajduje się dobro kultury oraz o tożsamości jego posiadacza lub
dzierżyciela. Wydłużenie tego terminu
uwzględnia złożoność relacji transgranicznych, nie
lekceważąc jednak wymogu należytej staranności
spoczywającego na państwie wnioskującym. Artykuł 9
zawiera wspólne kryteria interpretacji pojęcia należytej
ostrożności i staranności wymaganej od posiadacza przy nabyciu
danego dobra. Kryteria te opierają się na kryteriach ustalonych w
art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 konwencji UNIDROIT z 1995 r. Niniejszy wniosek przewiduje, że
posiadacz zobowiązany jest do udowodnienia, iż przy nabyciu
dobra zachował należytą ostrożność
i staranność. Nabywca ma prawo do odszkodowania pod warunkiem,
że udowodni, iż przy nabyciu dobra zachował należytą
ostrożność i staranność w odniesieniu do zgodnego z
prawem wyprowadzenia dobra kultury z terytorium wnioskującego państwa
członkowskiego. Zmiany te powinny przyczynić się do
bardziej jednolitego stosowania dyrektywy w tym zakresie i, w odpowiednich
przypadkach, utrudnić uzyskanie odszkodowania posiadaczom wykazującym
złą wolę lub brak należytej ostrożności i staranności. W art. 16 określono sposoby oceny i monitorowania, które umożliwią innym
instytucjom unijnym uzyskanie informacji o stosowaniu dyrektywy. Sprawozdania
ze stosowania i sprawozdania z oceny dyrektywy będą sporządzane
co pięć lat. Przewidziana została klauzula rewizji. ·
Procedura komitetowa i akty delegowane Zgodnie z art. 17
dyrektywy 93/7/EWG Komisję wspomaga komitet ustanowiony na mocy
art. 8 rozporządzenia (WE) nr 116/2009 (wersja ujednolicona
rozporządzenia (EWG) nr 3911/92 w sprawie wywozu dóbr kultury)[19]. Jest to
Komitet ds. Wywozu i Zwrotu Dóbr Kultury będący komitetem doradczym
Komisji, w którego skład wchodzą przedstawiciele państw
członkowskich. Dyrektywa 93/7/EWG stanowi, że komitet
bada wszelkie problemy powstałe w wyniku zastosowania
załącznika do tej dyrektywy, które mogą być zgłoszone
przez przewodniczącego do rozpatrzenia albo z jego własnej
inicjatywy, albo na wniosek przedstawiciela państwa członkowskiego. Ponieważ nowa dyrektywa nie zawiera
załącznika, odniesienie do komitetu zostało we wniosku
usunięte. Zgodnie z komunikatem Komisji „Ramy
działalności grup ekspertów Komisji: przepisy horyzontalne i rejestr
publiczny” Komisja utworzy, w miarę potrzeby, grupę ekspertów
złożoną z przedstawicieli organów centralnych odpowiedzialnych
za stosowanie dyrektywy, w celu określenia sposobu funkcjonowania systemu
wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI) w dziedzinie dóbr kultury. 4. informacje dodatkowe ·
Uchylenie obowiązującego prawodawstwa Przyjęcie niniejszego wniosku w sprawie
przekształcenia spowoduje uchylenie obowiązujących przepisów,
tj. dyrektyw 93/7/EWG, 96/100/WE i 2001/38/WE. ·
Zmiana obowiązujących przepisów Niniejsza dyrektywa zmienia
załącznik do rozporządzenia (UE) nr 1024/2012 Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 25 października 2012 r. w sprawie
współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany
informacji na rynku wewnętrznym, w celu włączenia do niego nowej
dyrektywy. ·
Europejski Obszar Gospodarczy Proponowany akt prawny ma znaczenie dla EOG i
w związku z tym jego zakres powinien obejmować Europejski Obszar
Gospodarczy. 5. wpływ na budżet Wpływ niniejszego wniosku na budżet
jest określony w dołączonej do wniosku ocenie skutków
finansowych. Wniosek powoduje wyłącznie koszty administracyjne. ê 93/7/EWG (dostosowany) 2013/0162 (COD) Wniosek DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie zwrotu dóbr kultury
wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego (Wersja przekształcona) (Tekst mający znaczenie dla EOG) PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII
EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający
Europejską Wspólnotę Gospodarczą Ö o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej Õ , w
szczególności jego art. 100a Ö 114 Õ , uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego
parlamentom narodowym, uwzględniając opinię Ö Europejskiego Õ Komitetu
Ekonomiczno-Społecznego[20], stanowiąc zgodnie ze zwykłą
procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co
następuje: ò nowy (1) Dyrektywa
Rady 93/7/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie zwrotu dóbr kultury
wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego[21]
została kilkakrotnie znacząco zmieniona[22]. Ze
względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania
przejrzystości, dyrektywę tę należy
przekształcić. ê93/7/EWG motyw 1 (dostosowany) ð nowy (2) artykuł 8a Traktatu postanawia utworzenie,
nie później niż dnia 1 stycznia 1993 r., rynku
wewnętrznego, który ma obejmować Ö Rynek
wewnętrzny obejmuje Õ obszar bez granic
wewnętrznych, gdzie będzie zapewniony Ö jest Õ swobodny
przepływ towarów, osób, usług i kapitału zgodnie z postanowieniami
Traktatu.;
ð Postanowienia te nie stanowią
przeszkody w stosowaniu zakazów lub ograniczeń uzasadnionych w
szczególności ochroną narodowych dóbr kultury o wartości
artystycznej, historycznej lub archeologicznej. ï ê 93/7/EWG motyw
2 (dostosowany) (3) Na mocy i w zakresie
określonym w art. 36 Traktatu państwa członkowskie utrzymają po 1992 r.
Ö zachowują Õ prawo do
określania swoich narodowych dóbr kultury oraz do określania niezbędnych
przepisów w celu ich ochrony na tym obszarze bez granic wewnętrznych.; ê 93/7/EWG motyw
3 (dostosowany) (4) należy wprowadzić Ö Dyrektywą
93/7/EWG wprowadzono Õ rozwiązania
umożliwiające państwom członkowskim zabezpieczenie zwrotu
na ich terytorium dóbr kultury, które są sklasyfikowane jako narodowe
dobra kultury w rozumieniu wspomnianego art. 36 Ö Traktatu,
należących do wspólnych kategorii dóbr kultury, o których mowa w
załączniku do tej dyrektywy Õ i które
zostały wyprowadzone z ich terytorium z naruszeniem wyżej
wspomnianych przepisów krajowych lub rozporządzenia Rady (ECWG) nr 116/20093911/92
z dnia 189 grudnia
20081992 r.
w sprawie wywozu dóbr kultury[23];
Ö oraz dóbr
kultury sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury” i stanowiących
integralną część zbiorów publicznych lub zasobów instytucji
kościelnych, które nie są zaliczane do tych wspólnych
kategorii. Õ wprowadzenie tych
rozwiązań powinno być możliwie najbardziej proste i
skuteczne; w celu ułatwienia współpracy dotyczącej zwrotu
zakres rozwiązań powinien być ograniczony do pozycji
należących do wspólnych kategorii dóbr kultury; w rezultacie
Załącznik do niniejszej dyrektywy nie ma na celu zdefiniowania przedmiotów, które zalicza się
jako „narodowe dobra kultury” w rozumieniu wspomnianego art. 36, lecz
jedynie kategorii przedmiotów, które mogą być sklasyfikowane jako
takie oraz mogą być odpowiednio objęte procedurą zwrotu
ustanowioną przez niniejszą dyrektywę;
ê 93/7/EWG motyw
4 (dostosowany) dobra kultury sklasyfikowane jako narodowe dobra
kultury i stanowiące integralną część zbiorów
publicznych lub zasoby instytucji kościelnych, które nie są zaliczane
do tych wspólnych kategorii, należy również objąć
niniejszą dyrektywą. ê 93/7/EWG motyw
5 (dostosowany) (5) należy ustanowić Ö Dyrektywą
93/7/EWG ustanowiono Õ współpracę
administracyjną między państwami członkowskimi
w odniesieniu do ich narodowych dóbr kultury, w ścisłym
powiązaniu z ich współdziałaniem w zakresie skradzionych
dzieł sztuki i obejmującą w szczególności
rejestrowanie, z Interpolem i innymi wyspecjalizowanymi organami
prowadzącymi podobne wykazy, zagubionych, skradzionych lub wyprowadzonych
niezgodnie z prawem dóbr kultury stanowiących część ich
narodowych dóbr kultury oraz ich zbiorów publicznych.; ê 93/7/EWG motyw
6 (dostosowany) (6) Procedura wprowadzona
niniejszą Ö przewidziana
w Õ dyrektywieą Ö 93/7/EWG
była Õ jest
pierwszym krokiem do ustanowienia współpracy między państwami
członkowskimi w tej dziedzinie w kontekście rynku
wewnętrznego; celem
jest Ö jej celem
było Õ wzajemne uznawanie
prawa krajowego, dotyczącego tej dziedziny.;
należy
więc opracować przepisy, w szczególności do wspierania Komisji
przez komitet doradczy; ê 93/7/EWG motyw
7 (dostosowany) (7) Rozporządzenie (EWGWE) nr 3911/92 116/2009 wprowadza, razem z
niniejszą dyrektywą, wspólnotowy Ö unijny Õ system do
ochrony dóbr kultury państw członkowskich.; dzień, z którym
Państwa Członkowskie muszą osiągnąć
zgodność z niniejszą dyrektywą musi być możliwie
najbliższy dacie wejścia w życie tego rozporządzenia;
uwzględniając charakter systemów prawnych oraz zakres zmian w
ustawodawstwie niezbędnych do wprowadzenia niniejszej dyrektywy, niektóre
Państwa Członkowskie będą potrzebować
dłuższego okresu, ò nowy (8) Działanie
dyrektywy 93/7/EWG uwidoczniło ograniczenia systemu w odniesieniu do
odzyskiwania dóbr sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury”, które po
niezgodnym z prawem wyprowadzeniu z terytorium państwa członkowskiego
zostały odkryte na terytorium innego państwa członkowskiego. (9) Państwa
członkowskie powinny dysponować systemem gwarantującym, że
niezgodne z prawem wyprowadzenie dobra kultury sklasyfikowanego jako „narodowe
dobro kultury” na terytorium innego państwa członkowskiego nie
będzie nieść ze sobą takich samych zagrożeń, jak
w przypadku jego nielegalnego wywozu poza terytorium Unii. (10) Niniejsza
dyrektywa musi obejmować wszystkie dobra kultury sklasyfikowane jako
„narodowe dobra kultury o wartości artystycznej, historycznej lub
archeologicznej”, zgodnie z krajowym ustawodawstwem lub krajowymi procedurami
administracyjnymi w rozumieniu art. 36 Traktatu. W związku z tym
należy usunąć kryterium przynależności do jednej z
kategorii określonych w załączniku do dyrektywy 93/7/EWG, a
zatem skreślić tenże załącznik i usunąć
wymóg stanowienia integralnej części zbiorów publicznych wymienionych
w zasobach muzeów, archiwów lub zbiorach konserwacyjnych bibliotek lub zasobów
instytucji kościelnych. W art. 36 Traktatu uwzględniono poszanowanie
różnorodności krajowych systemów ochrony dóbr kultury. W tym
kontekście niezbędne są zatem wzajemne zaufanie, duch
współpracy i wzajemne zrozumienie pomiędzy państwami
członkowskimi. (11) Należy
zintensyfikować współpracę administracyjną pomiędzy
państwami członkowskimi aby stworzyć warunki dla bardziej
skutecznego i jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy. Dlatego też
organy centralne państw członkowskich powinny wykorzystywać
system wymiany informacji na rynku wewnętrznym (zwany dalej „IMI”)
ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr
1024/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie współpracy
administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku
wewnętrznym i uchylającym decyzję Komisji 2008/49/WE[24].
Także inne właściwe organy państw członkowskich
powinny w jak największym zakresie wykorzystywać ten system. (12) W
celu zapewnienia ochrony danych osobowych współpraca administracyjna i w
zakresie wymiany informacji pomiędzy właściwymi organami powinna
odbywać się zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie 95/46/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie
ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego
przepływu tych danych[25]
oraz, w zakresie w jakim wykorzystywany jest system wymiany informacji na rynku
wewnętrznym, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1024/2012. (13) Niezbędne
jest wydłużenie terminu w jakim właściwe organy
wnioskującego państwa członkowskiego mogą sprawdzić
czy dobro kultury odkryte w innym państwie członkowskim stanowi dobro
kultury w rozumieniu niniejszej dyrektywy. Dłuższy termin powinien
sprzyjać podjęciu odpowiednich działań na rzecz konserwacji
tego dobra kultury i, w odpowiednich przypadkach, zapobieżeniu
wyłączenia go z procedury zwrotu. (14) Niezbędne
okazuje się także wydłużenie terminu wniesienia roszczenia
o zwrot do trzech lat od chwili, kiedy wnioskujące państwo
członkowskie uzyskało informacje o miejscu, w którym znajduje
się dobro kultury, oraz o tożsamości jego posiadacza lub dzierżyciela.
Dla jasności należy dodać, że termin przedawnienia biegnie
począwszy od dnia, w którym organy centralne wnioskującego
państwa członkowskiego uzyskały te informacje. (15) Rada
Unii Europejskiej uznała potrzebę przyjęcia środków
pozwalających zwiększyć skuteczność zapobiegania
przestępstwom przeciwko dobrom kultury i zwalczania tego zjawiska. Rada
zaleciła zatem Komisji wsparcie państw członkowskich w
skutecznej ochronie dóbr kultury w celu zapobiegania nielegalnemu obrotowi
dobrami kultury i zwalczania go, a w miarę potrzeby opracowanie
dodatkowych środków[26]. (16) Należy
zatem upewnić się, że wszyscy uczestnicy rynku dóbr kultury
wykazują ostrożność i staranność przy zawieraniu
transakcji dotyczących dóbr kultury. Konsekwencje nabycia dobra kultury pochodzącego
z nielegalnego źródła będą miały naprawdę
odstraszający charakter tylko jeżeli obowiązkowi ich zwrotu
towarzyszyć będzie obowiązek wykazania, w celu otrzymania
odszkodowania, iż posiadacz dobra wykazał należytą
ostrożność i staranność. Dlatego też, aby
zrealizować cele Unii w zakresie zapobiegania nielegalnemu obrotowi
dobrami kultury i zwalczania go, należy ustanowić, że posiadacz
w celu otrzymania odszkodowania musi wykazać, iż w momencie nabycia
dobra wykazał należytą ostrożność i
staranność, oraz że nie będzie mógł
powoływać się na dobrą wiarę jeżeli nie
wykazał ostrożności i staranności odpowiednich do
okoliczności związanych z danym przypadkiem. (17) Aby
ułatwić jednolitą interpretację przez państwa
członkowskie pojęcia należytej ostrożności i
staranności, należy określić okoliczności, które
muszą być uwzględnione, by stwierdzić czy wykazano
należytą ostrożność i staranność. (18) Cel
niniejszej dyrektywy, a mianowicie umożliwienie zwrotu dóbr kultury
sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury”, które wyprowadzono niezgodnie z
prawem z terytorium państwa członkowskiego, nie może zostać
osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa
członkowskie, a z uwagi na jego skalę i skutki możliwe jest
lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii. Unia może zatem
podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości
określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z
zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule,
niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do
osiągnięcia tego celu. (19) Ponieważ
wraz ze skreśleniem załącznika do dyrektywy 93/7/EWG zadania
komitetu ustanowionego w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 116/2009 stały
się bezprzedmiotowe należy usunąć odniesienia do tego
komitetu. (20) Biorąc
pod uwagę, że załącznik do rozporządzenia (UE) nr
1024/2012 zawiera wykaz przepisów odnoszących się do współpracy
administracyjnej zawartych w aktach Unii, które są stosowane z
wykorzystaniem IMI, załącznik ten należy zmienić w celu
dodania niniejszej dyrektywy do wykazu. (21) Zobowiązanie
do transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego należy
ograniczyć do tych przepisów, które stanowią merytoryczną
zmianę w porównaniu z wcześniejszymi dyrektywami. Zobowiązanie
do transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z dyrektywy 93/7/EWG. (22) Niniejsza
dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw
członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego
dyrektyw określonych w załączniku I część B. ê 93/7/EWG PRZYJMUJE NINIEJSZĄ
DYREKTYWĘ: Artykuł 1 Do celów niniejszej dyrektywy: 1) „dobro kultury” będzie
oznaczać przedmiot, który:
jest sklasyfikowany, przed lub po niezgodnym z prawem wyprowadzeniu z
terytorium państwa członkowskiego, jakomiędzy
„narodoweymi
dobroami
kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej”,
zgodnie z ustawodawstwem krajowym lub procedurami administracyjnymi
w rozumieniu art. 36 Traktatu; oraz –
należy do
jednej z kategorii wymienionych w Załączniku lub nie
należy do żadnej z tych kategorii, ale stanowi integralną część: –
- zbiorów
publicznych wymienionych w zasobach muzeów, archiwów lub zbiorach
konserwacyjnych bibliotek. ê 93/7/EWG (dostosowany) Do celów niniejszej dyrektywy „zbiory publiczne” oznaczają zbiory,
które są własnością Państwa Członkowskiego,
władz lokalnych lub regionalnych Państw Członkowskich, lub
instytucję znajdującą się na terytorium Państwa
Członkowskiego i zdefiniowaną jako publiczną zgodnie z
ustawodawstwem tego Państwa Członkowskiego, taka instytucja jest
własnością lub jest znacznie
finansowana przez to Państwo Członkowskie albo lokalne lub regionalne
władze, ê 93/7/EWG (dostosowany) –
zasobów instytucji
kościelnych; 2) „wyprowadzone niezgodnie z prawem z
terytorium państwa członkowskiego” oznacza: a) wyprowadzone z terytorium państwa członkowskiego z
naruszeniem jego zasad ochrony narodowych dóbr kultury lub z naruszeniem
rozporządzenia (WEWG)
nr 116/20093911/92, lub b) niezwrócone, do końca okresu zgodnego z prawem czasowego
wyprowadzenia, lub każde naruszenie innych warunków
określających takie czasowe wyprowadzenie; 3) „wnioskujące państwo
członkowskie” oznacza państwo członkowskie, z którego terytorium
zostało wyprowadzone niezgodnie z prawem dobro kultury; 4) „państwo członkowskie, do
którego wniosek jest kierowany” oznacza państwo członkowskie, na
którego terytorium znajduje się dobro kultury wyprowadzone niezgodnie z
prawem z terytorium innego państwa członkowskiego; 5) „zwrot” oznacza fizyczny zwrot dobra
kultury na terytorium wnioskującego państwa członkowskiego; 6) „posiadacz” oznacza osobę Ö , która
faktycznie włada dobrem kultury dla siebie Õ fizycznie
posiadającą dobro kultury na własny rachunek; 7) „użytkownik” Ö „dzierżyciel” Õ będzie
oznaczać osobę Ö , która
faktycznie włada dobrem kultury za kogo innego Õ fizycznie
posiadającą przedmiot kultury za osoby trzecie;. ê 93/7/EWG (dostosowany) Ö 8) „zbiory publiczne” oznaczają
zbiory, które są własnością państwa
członkowskiego, władz lokalnych lub regionalnych państwa
członkowskiego, lub instytucji znajdującej się na terytorium
państwa członkowskiego i zostały sklasyfikowane jako zbiory
publiczne zgodnie z ustawodawstwem tego państwa członkowskiego, pod
warunkiem, że taka instytucja jest własnością tego
państwa członkowskiego albo władz lokalnych lub regionalnych,
bądź też jest w znacznym stopniu finansowana przez te
państwo lub władze.Õ ê 93/7/EWG (dostosowany) Artykuł 2 Dobra kultury, które zostały wyprowadzone
z terytorium państwa członkowskiego niezgodnie z prawem,
będą zwracane zgodnie z procedurą oraz Ö warunkami Õ w okolicznościach
przewidzianymich
w niniejszej dyrektywie. Artykuł 3 Każde państwo członkowskie
wyznaczy jeden lub więcej organów centralnych do realizacji zadań
przewidzianych w niniejszej dyrektywie. Państwa członkowskie powiadomią
Komisję o wszystkich wyznaczonych przez nich organach centralnych na mocy
niniejszego artykułu. ê 93/7/EWG (dostosowany) Komisja opublikuje wykaz tych organów
centralnych oraz wszelkie zmiany ich dotyczące w serii C Dziennika
Urzędowego Ö Unii
Europejskiej Õ Wspólnot Europejskich. ê 93/7/EWG (dostosowany) Artykuł 4 Organy centralne państw
członkowskich współpracują Ö ze
sobą Õ oraz wspierają
konsultacje między właściwymi władzami krajowymi Ö organami Õ państw
członkowskich. Władze
te w szczególności Ö Organy te
realizują w szczególności następujące zadania Õ : ê 93/7/EWG (dostosowany) 1) na
wniosek wnioskującego państwa członkowskiego poszukują
określonego dobra kultury, które zostało wyprowadzone niezgodnie z
prawem z jego terytorium, ustalając tożsamość posiadacza i/lub
Ö dzierżyciela Õ użytkownika.
Wniosek musi
zawierać wszystkie informacje niezbędne dla ułatwienia tego
poszukiwania, w szczególności w odniesieniu do rzeczywistego
lub domniemanego miejsca pobytu tego dobra; ê 93/7/EWG (dostosowany) ð nowy 2) powiadamiają zainteresowane
państwa członkowskie o tym, gdzie zostało znalezione dobro
Ö znalezieniu
dóbr Õ kultury na ich
własnym terytorium oraz że Ö o tym,
czy Õ istnieją
uzasadnione podstawy, aby uważać, że zostały one
niezgodnie z prawem wyprowadzoney
z terytorium innego państwa członkowskiego; 3) umożliwiają sprawdzanie
właściwym władzom wnioskującego państwa
członkowskiego, że Ö czy Õ dany przedmiot jest
dobrem kultury, pod warunkiem że kontrola jest dokonywana
w ciągu 2 ð pięciu ï miesięcy od powiadomienia określonego w ust.
Ö pkt Õ 2. Jeżeli nie
zostało to zrobione w tym określonym terminie, ust. 4
i 5 przestają obowiązywać Ö Jeżeli
weryfikacja ta nie zostanie przeprowadzona w określonym terminie, pkt. 4 i
5 nie mają zastosowania Õ; 4) podejmują wszelkie
niezbędne środki, we współpracy z zainteresowanym państwem
członkowskim, w celu fizycznego zachowania dobra kultury; 5) zapobiegają, podejmując
niezbędne środki tymczasowe, wszelkim działaniom mającym na
celu Ö wyłączenie
dobra kultury z Õ uchylenie się od
procedury zwrotu; ê 93/7/EWG (dostosowany) 6) działają jako
pośrednik między posiadaczem i/lub Ö dzierżycielem Õ użytkownikiem
a wnioskującym państwem członkowskim w odniesieniu do
zwrotu. W tym celu
właściwe władze Państwa Członkowskiego, do którego
wniosek jest kierowany, mogą, z zastrzeżeniem przepisów art. 5,
pierwsze ułatwić zastosowanie postępowania arbitrażowego
zgodnie z ustawodawstwem krajowym państwa, do którego wniosek jest
kierowany, oraz pod warunkiem że wnioskujące państwo
i posiadacz lub użytkownik wyrażają swoją
formalną zgodę. ê 93/7/EWG (dostosowany) ÖNa potrzeby pkt. 1
wniosek państwa członkowskiego musi zawierać wszystkie
informacje niezbędne dla ułatwienia poszukiwania,
w szczególności w odniesieniu do faktycznego lub domniemanego
miejsca przechowywania obiektu.Õ ÖNa potrzeby pkt. 6
właściwe organy państwa członkowskiego, do którego wniosek
jest kierowany, mogą, nie naruszając przepisów art. 5,
ułatwić zastosowanie postępowania arbitrażowego zgodnie z
ustawodawstwem krajowym państwa, do którego wniosek jest kierowany, oraz
pod warunkiem, że wnioskujące państwo i posiadacz lub dzierżyciel
wyrażają swoją formalną zgodę.Õ ò nowy Centralne organy
państw członkowskich wykorzystują w celu współpracy i
prowadzenia wzajemnych konsultacji system wymiany informacji na rynku
wewnętrznym (zwany dalej „IMI”) ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr
1024/2012. Państwa członkowskie decydują o wykorzystaniu IMI
przez inne właściwe organy do celów niniejszej dyrektywy. ê 93/7/EWG (dostosowany) Artykuł 5 Wnioskujące państwo
członkowskie może Ö wnieść Õ wszcząć
przed właściwym sądem w państwie członkowskim, do
którego wniosek jest kierowany, Ö roszczenie Õ postępowanie
sądowe
przeciwko posiadaczowi lub, Ö w przypadku jego
braku Õ w przypadku jego
nieobecności, przeciwko Ö dzierżycielowi Õ użytkownikowi,
w
celu zabezpieczenia
o zwrotu
dobra kultury, które zostało wyprowadzone niezgodnie z prawem z jego
terytorium. Ö Wniosek wszczynający
postępowanie w sprawie roszczenia o zwrot jest dopuszczalny, o ile
dołączono do niego: Õ Postępowanie
sądowe może być przeprowadzone tylko wtedy, gdy do dokumentu je
inicjującego dołączono: a) dokument opisujący przedmiot Ö roszczenia Õ objęty wnioskiem
i stwierdzający, że jest to dobro kultury;, b) oświadczenie właściwych Ö organów Õ władz
wnioskującego państwa członkowskiego, że dobro kultury
zostało wyprowadzone niezgodnie z prawem z jego terytorium. Artykuł 6 Organ centralny wnioskującego
państwa członkowskiego bezzwłocznie poinformuje
organ centralny państwa członkowskiego, do którego wniosek jest
kierowany, że Ö wniesiono
roszczenie Õ postępowanie
sądowe zostało wszczęte w celu
zabezpieczenia zwrotu danego przedmiotu. Organ centralny państwa
członkowskiego, do którego wniosek jest kierowany, bezzwłocznie poinformuje
organy centralne innych państw członkowskich. ò nowy Wymiany informacji
dokonuje się z wykorzystaniem IMI. ê 93/7/EWG (dostosowany) ð nowy Artykuł 7 1. Państwa członkowskie określają w swoim ustawodawstwie,
że Ö roszczenie o Õ procedury
zwrotu
przewidziane w niniejszej dyrektywie Ö przedawnia
się Õ nie mogą być wszczęte
po upływie jednego roku ð trzech lat ï od chwili, kiedy Ö organ
centralny Õ wnioskującego państwao
członkowskiego dowiedziało się
o miejscu pobytu Ö uzyskał
informacje o miejscu, w którym znajduje się Õ dobroa kultury oraz o tożsamości jego posiadacza
lub Ö dzierżyciela Õ użytkownika. ê 93/7/EWG (dostosowany) Takie Ö roszczenie o
zwrot przedawnia się w każdym razie Õ procedury mogą nie być,
w żadnym razie, podejmowane po upływie 30 lat
od wyprowadzenia Ö dobra
kultury Õ przedmiotu
niezgodnie z prawem z terytorium wnioskującego państwa
członkowskiego. Jednakże w przypadku przedmiotów
stanowiących część zbiorów publicznych, określonych
o których mowa w art. 1 pkt 8 ust. 1, oraz dóbr
kościelnych w państwach członkowskich, jeżeli
Ö w których Õ są one
przedmiotem specjalnych rozwiązań ochronnych na mocy prawa krajowego,
Ö roszczenie o
zwrot przedawnia się Õ procedury zwrotu będą
ograniczone w terminie 75 lat, z wyjątkiem
państw członkowskich, gdzie Ö roszczenie
takie nie ulega przedawnieniu Õ procedury nie są ograniczone czasowo
lub w przypadku umów dwustronnych między państwami
członkowskimi ustanawiającychmi
ten okres na
więcej Ö termin
dłuższy Õ niż 75 lat. 2. Ö Roszczenie o
zwrot jest niedopuszczalne Õ Procedury zwrotu nie mogą być wszczęte,
jeżeli wyprowadzenie z terytorium wnioskującego państwa
członkowskiego Ö nie jest
już Õ przestało być
niezgodne z prawem Ö w chwili
wniesienia roszczenia Õ , kiedy procedury te
mają być wszczęte. Artykuł 8 Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych
art. 7 i 13 właściwy sąd Ö nakazuje Õ zażąda
zwrotu
danego
dobra kultury, jeżeli okazało się, że jest to dobro kultury
w rozumieniu art. 1 pktust. 1
i zostało wyprowadzone niezgodnie z prawem z terytorium danego państwa. ê 93/7/EWG (dostosowany) Artykuł 9 Jeżeli Ö nakazano Õ zażądano
zwrotu
Ö dobra
kultury Õ przedmiotu,
właściwy sąd w państwie członkowskim, do którego
wniosek jest kierowany, przyzna posiadaczowi takie odszkodowanie, jakie uważa za
odpowiednie Ö odszkodowanie Õ, zgodnie z
okolicznościami związanymi z danym przypadkiem, pod warunkiem że zagwarantuje,
że Ö posiadacz Õ użytkownik
Ö dowiedzie,
iż wykazał Õ dołożył
należytąej
ostrożnośćci
i starannośćci
przy nabyciu tego Ö dobra Õ przedmiotu. ò nowy Aby stwierdzić
czy posiadacz wykazał należytą ostrożność i
staranność należy uwzględnić wszystkie
okoliczności nabycia, w szczególności dokumentację
dotyczącą pochodzenia danego dobra, pozwolenia na wywóz wymagane
zgodnie z przepisami wnioskującego państwa członkowskiego,
rodzaj uczestniczących stron, zapłaconą cenę, fakt, czy
posiadacz sprawdził dane dobro w rejestrze skradzionych dóbr kultury,
wszystkie inne istotne informacje i dokumenty, które posiadacz mógł
uzyskać w miarę swych możliwości, konsultacje z podmiotami,
do których mógł mieć dostęp, oraz wszelkie inne działania,
które byłyby uzasadnione w tych samych okolicznościach. Posiadacz nie
może powoływać się na działanie w dobrej wierze,
jeżeli nie zachował należytej w danych warunkach
ostrożności i staranności. ê 93/7/EWG (dostosowany) Ciężar
dowodu jest regulowany przez ustawodawstwo Państwa Członkowskiego, do
którego wniosek jest kierowany. W przypadku darowizny lub spadku użytkownik nie
będzie w bardziej korzystnej sytuacji niż osoba
Ö sytuacja
posiadacza nie może być bardziej korzystna niż sytuacja osoby Õ, od której
nabył on przedmiot tą drogą. Wnioskujące państwo
członkowskie wypłacai
takie odszkodowanie przy zwrocie przedmiotu. Artykuł 10 Wydatki poniesione na wykonanie Ö orzeczenia Õ decyzji
nakazującegoj
zwrot przedmiotu
Ö dobra Õ kultury pokryje wnioskujące
państwo członkowskie. To samo stosuje się do kosztów
związanych ze środkami określonymi w art. 4 pktust. 4. Artykuł 11 Wypłata odpowiedniego odszkodowania oraz
wydatków Ö , o których
mowa Õ określonych
odpowiednio w art. 9 i 10,
Ö nie
narusza Õ nastąpi z
zastrzeżeniem dla prawa wnioskującego państwa
członkowskiego do podjęcia działań w celu odzyskania
tych kwot od osób odpowiedzialnych za niezgodne z prawem wyprowadzenie dobra
kultury z jego terytorium. Artykuł 12 Własność dobra kultury po
zwrocie jest regulowana przez prawodawstwo
wnioskującego państwa członkowskiego. Artykuł 13 Niniejszą dyrektywę stosuje się
jedynie do dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium
państwa członkowskiego w dniu 1 stycznia 1993 r. lub
później. ê 93/7/EWG (dostosowany) ð nowy Artykuł 14 1. Każde państwo członkowskie
może rozszerzyć swoje zobowiązania do zwrotu Ö na dobra
kultury inne niż zdefiniowane Õ dóbr kultury w celu
objęcia kategorii przedmiotów innych niż wymienione
ð w art. 1 pkt 1 ï Załączniku. ê 93/7/EWG (dostosowany) ð nowy 2. Każde państwo członkowskie
może stosować rozwiązania przewidziane w niniejszej
dyrektywie do wniosków o zwrot dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie z prawem
z terytorium innych państw członkowskich przed dniem 1 stycznia
1993 r. Artykuł 15 Niniejsza dyrektywa Ö nie wpływa
na postępowania cywilne lub karne, które mogą być wszczęte
przez wnioskujące państwo członkowskie lub właściciela
skradzionego dobra kultury Õ nie narusza
wszczęcia jakiegokolwiek postępowania cywilnego lub karnego,
zgodnie z prawem krajowym państw członkowskich, przez wnioskujące państwo
członkowskie i/lub właściciela dobra kultury, które skradziono. Artykuł 16 1. Państwa członkowskie
będą przekazywać Komisji co trzy
ð pięć ï lata, a po raz pierwszy w lutym 1996 r. ð […] r. ï , sprawozdanie dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy. ê 93/7/EWG (dostosowany) ð nowy 2.
Komisja będzie przekazujeywać
Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Ö Europejskiemu Õ Komitetowi
Ekonomiczno-Społecznemu co trzy
ð pięć ï lata sprawozdanie dokonujące przeglądu
Ö oceny Õ stosowania
niniejszej dyrektywy. ð Sprawozdanie to może być
przedkładane wraz z odpowiednimi wnioskami. ï ê 93/7/EWG 3. Rada dokona
przeglądu skuteczności niniejszej dyrektywy po trzyletnim okresie
stosowania i, stanowiąc na wniosek Komisji, dokona wszelkich
niezbędnych dostosowań. 4. W każdym
przypadku Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, zbada co trzy lata i,
w miarę potrzeby, uaktualni kwoty określone
w Załączniku na podstawie wskaźników ekonomicznych
i walutowych we Wspólnocie. Artykuł 17 Komisja jest
wspomagana przez Komitet ustanowiony na mocy art. 8 rozporządzenia
(EWG) nr 3911/92. Komitet zbada
wszelkie problemy powstałe w wyniku zastosowania Załącznika
do niniejszej dyrektywy, które mogą być zgłoszone przez
przewodniczącego do rozpatrzenia albo z jego własnej inicjatywy, albo
na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego. ò nowy Artykuł 17 W
załączniku do rozporządzenia (UE) nr 1024/2012 dodaje się
pkt 6 w brzmieniu: „6. Dyrektywa
xxxx/xx/UE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwrotu dóbr kultury
wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego (*): art. 4 i 6. (*) Dz.U. L […].” ê 93/7/EWG (dostosowany) Artykuł 18 1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie
przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do
wykonania niniejszej
dyrektywy w terminie dziewięciu miesięcy od jej
przyjęcia, z wyjątkiem Królestwa Belgii, Republiki Federalnej Niemiec
i Królestwa Niderlandów, które muszą dostosować się do
niniejszej dyrektywy Ö artykułów:
[art. 1 pkt 1, art. 4 akapit pierwszy pkt 3, art. 4 akapit czwarty, art. 6
akapit trzeci, art. 7, 9 i 16] niniejszej dyrektywy Õ najpóźniej
w terminie dwunastu miesięcy od dnia jej przyjęcia. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję
Ö przekazują
Komisji tekst tych przepisów Õ. Przepisy
przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie
do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej
publikacji. Ö Przepisy te
zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach
ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odniesienia do dyrektyw uchylonych
niniejszą dyrektywą odczytuje się jako odniesienia do niniejszej
dyrektywy. Õ Metody dokonywania
takiego odniesienia Ö i
formułowania takiego wskazania Õ określane
są przez państwa członkowskie. ê 2. Państwa członkowskie
przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego
przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą. Artykuł 19 Dyrektywa 93/7/WE, zmieniona dyrektywami
wymienionymi w załączniku I część A, traci moc dnia
[…] r., bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich
dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw
określonych w załączniku I część B. Odesłania do uchylonej dyrektywy
odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z
tabelą korelacji w załączniku II. Artykuł 20 Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie
dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej. Artykuły […] stosuje się od dnia […]
r. ê 93/7/EWG Artykuł 21 Niniejsza
dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W imieniu Parlamentu Europejskiego W
imieniu Rady Przewodniczący Przewodniczący ê 93/7/EWG ZAŁĄCZNIK Kategorie
określone w art. 1 ust. 1 tiret drugie, do których
przedmioty sklasyfikowane jako „narodowe dobra kultury” w rozumieniu
art. 36 Traktatu muszą należeć w celu zakwalifikowania
do zwrotu zgodnie z niniejszą dyrektywą A. 1. Przedmioty archeologiczne mające
więcej niż 100 lat, które pochodzą z: –
wykopalisk
i odkryć lądowych lub podwodnych, –
terenów
archeologicznych, –
zbiorów
archeologicznych. 2. Elementy stanowiące
integralną część pomników artystycznych, historycznych lub
religijnych, które zostały
rozczłonkowane, mające więcej niż 100 lat. ê 96/100/WE
art. 1, pkt 1 lit. a) 3. Obrazy i malarstwo, inne
niż włączone do kategorii 3A lub 4, wykonane w całości
ręcznie przy użyciu jakichkolwiek materiałów czy technik[27]. ê 96/100/WE
art. 1, pkt 1 lit. b) 3 A. Akwarele, gwasze i pastele
wykonane w całości ręcznie przy użyciu jakichkolwiek
materiałów1. ê 96/100/WE
art. 1, pkt 1 lit. c) 4. Mozaiki wykonane w
całości ręcznie przy użyciu jakichkolwiek materiałów,
inne niż te, które zalicza się do
kategorii 1 lub 2, i rysunki wykonane w całości ręcznie przy
użyciu jakichkolwiek materiałów lub technik1. ê 93/7/EWG 5. Oryginalne ryciny,
grafiki, serigrafie i litografie z ich odpowiednimi płytami oraz
oryginalne plakaty1. 6. Oryginalne rzeźby
lub posągi oraz kopie wyprodukowane według tego samego procesu co
oryginał1, pozostałe niż te w kategorii 1. 7. Fotografie, filmy oraz
ich negatywy1. 8. Inkunabuły
i manuskrypty, łącznie z mapami i partyturami muzycznymi, pojedynczo lub w zbiorach1. 9. Książki
mające więcej niż 100 lat, pojedynczo lub w zbiorach. 10. Mapy drukowane mające
więcej niż 200 lat. 11. Archiwa oraz wszelkie ich
elementy, dowolnego rodzaju lub dowolnym środkiem, zawierające
elementy mające więcej niż 50
lat. 12. a) Zbiory[28] i okazy ze zbiorów zoologicznych,
botanicznych, mineralnych lub anatomicznych; b) zbiory2 o znaczeniu historycznym, paleontologicznym,
etnograficznym lub numizmatycznym. 13. Środki transportu
mające więcej niż 75 lat. 14. Wszelkie pozostałe pozycje antyczne niewyliczone
w kategoriach A.1-A.13 mające więcej niż 50 lat. Dobra kultury
w kategoriach A.1-A.14 są objęte niniejszą dyrektywą,
tylko jeżeli ich wartość odpowiada lub przekracza progi
finansowe w lit. B. B. Progi finansowe stosowane do niektórych
kategorii w lit. A (w ecu) ê 2001/38/WE art.
1, pkt 1 WARTOŚĆ: Niezależnie od wartości ê 93/7/EWG –
1 (Przedmioty
archeologiczne) –
2
(Rozczłonkowane pomniki) –
8 (Inkunabuły
i manuskrypty) –
11 (Archiwa) 15 000 –
4 (Mozaiki
i rysunki) –
5 (Ryciny) –
7 (Fotografie) –
10 (Drukowane
mapy) ê 96/100/WE art.
1, pkt 2 30 000 –
3A (Akwarele,
gwasze i pastele) ê 93/7/EWG 50 000 –
6 (Rzeźby) –
9
(Książki) –
12 (Zbiory) –
13 (Środki
transportu) –
14 (Wszelkie inne
przedmioty) 150 000 –
3 (Obrazy) Ocena, czy
spełnione są warunki dotyczące wartości finansowej, musi
być wykonana, jeżeli wnioskuje się o zwrot. Wartość
finansowa dotyczy przedmiotów w Państwie Członkowskim, do
którego wniosek jest kierowany. ê 2001/38/WE art.
1, pkt 2 Dla Państw
Członkowskich nieposiadających euro jako swojej waluty wartości
wyrażone w euro w Załączniku zostają przeliczone
i wyrażone w walutach krajowych według kursu walutowego z
dnia 31 grudnia 2001 r., opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Ta równowartość w walutach
krajowych podlega przeglądowi co dwa lata, ze skutkiem od dnia
31 grudnia 2001 r. Obliczenie tej równowartości następuje
na podstawie średniej dziennej wartości tych walut, wyrażonej
w euro, w okresie 24 miesięcy do ostatniego dnia sierpnia
poprzedzającego przegląd, który wchodzi w życie w dniu
31 grudnia. Komitet Doradczy ds. Dóbr Kultury dokonuje przeglądu tego
sposobu obliczenia, na wniosek Komisji, co do zasady po upływie dwóch lat
po jego pierwszym zastosowaniu. Dla
każdego przeglądu wartości wyrażone w euro i ich
odpowiedniki w walucie krajowej są okresowo publikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich w pierwszych dniach listopada w roku
poprzedzającym datę zastosowania przeglądu. _____________ é ZAŁĄCZNIK I Część A Uchylona dyrektywa i wykaz jej
kolejnych zmian
(o których mowa w art. 19) Dyrektywa Rady 93/7/EWG || (Dz.U. L 74 z 27.3.1993, s. 74) || || Dyrektywa 96/100/WE Parlamentu Europejskiego i Rady || (Dz.U. L 60 z 1.3.1997, s. 59) || Dyrektywa 2001/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady || (Dz.U. L 187 z 10.7.2001, s. 43) Część
B Terminy transpozycji do prawa
krajowego
(o których mowa w art. 19) Dyrektywa || Termin transpozycji 93/7/EWG || 15.12.1993 r.[29] 96/100/WE || 1.9.1997 r. 2001/38/WE || 31.12.2001 r. _____________ ZAŁĄCZNIK II Tabela korelacji Dyrektywa 93/7/EWG || Niniejsza dyrektywa Artykuł 1 punkt 1 tiret pierwsze || Artykuł 1 punkt 1 Artykuł 1 punkt 1 tiret drugie wyrazy wprowadzające || _______ Artykuł 1 punkt 1 tiret drugie podtiret pierwsze akapit drugi || _______ Artykuł 1 punkt 1 tiret drugie podtiret pierwsze akapit drugi || Artykuł 1 punkt 8 Artykuł 1 punkt 1 tiret drugie podtiret drugie || _______ Artykuł 1 punkt 2 tiret pierwsze || Artykuł 1 punkt 2 litera a) Artykuł 1 punkt 2 tiret drugie || Artykuł 1 punkt 2 litera b) Artykuł 1 punkty 3 do 7 || Artykuł 1 punkty 3 do 7 Artykuły 2 i 3 Artykuł 4 akapit pierwszy Artykuł 4 punkt 1 zdanie drugie Artykuł 4 punkt 6 zdanie drugie _______ || Artykuły 2 i 3 Artykuł 4 akapit pierwszy Artykuł 4 akapit drugi Artykuł 4 akapit trzeci Artykuł 4 akapit czwarty Artykuł 5 akapit pierwszy || Artykuł 5 akapit pierwszy Artykuł 5 akapit drugi tiret pierwsze || Artykuł 5 akapit drugi litera a) Artykuł 5 akapit drugi tiret drugie || Artykuł 5 akapit drugi litera b) Artykuł 6 akapit pierwszy || Artykuł 6 akapit pierwszy Artykuł 6 akapit drugi || Artykuł 6 akapit drugi _______ || Artykuł 6 akapit trzeci Artykuł 7 i 8 || Artykuł 7 i 8 Artykuł 9 akapit pierwszy || Artykuł 9 akapit pierwszy Artykuł 9 akapit drugi || _______ _______ _______ || Artykuł 9 akapit drugi Artykuł 9 akapit trzeci Artykuł 9 akapit trzeci i czwarty || Artykuł 9 akapit czwarty i piąty Artykuły 10 do 15 || Artykuły 10 do 15 Artykuł 16 ustępy 1 i 2 || Artykuł 16 ustępy 1 i 2 Artykuł 16 ustęp 3 || _______ Artykuł 16 ustęp 4 || _______ Artykuł 17 || _______ _______ || Artykuł 17 Artykuł 18 || Artykuł 18 ustęp 1 _______ || Artykuł 18 ustęp 2 _______ || Artykuł 19 _______ || Artykuł 20 akapit pierwszy _______ || Artykuł 20 akapit drugi Artykuł 19 Załącznik || Artykuł 21 _______ ______ || Załącznik I ______ || Załącznik II é OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI 1. STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 1.1. Tytuł
wniosku/inicjatywy 1.2. Dziedzina(-y)
polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa 1.3. Charakter wniosku/inicjatywy
1.4. Cele 1.5. Uzasadnienie
wniosku/inicjatywy 1.6. Czas trwania
działania i jego wpływ finansowy 1.7. Przewidywany(-e)
tryb(y) zarządzania 2. ŚRODKI ZARZĄDZANIA 2.1. Zasady nadzoru i
sprawozdawczości 2.2. System
zarządzania i kontroli 2.3. Środki
zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom 3. SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY
WNIOSKU/INICJATYWY 3.1. Dział(y)
wieloletnich ram finansowych i pozycja(pozycje) wydatków w budżecie, na
które wniosek/inicjatywa ma wpływ 3.2. Szacunkowy
wpływ na wydatki 3.2.1. Synteza szacunkowego
wpływu na wydatki 3.2.2. Szacunkowy
wpływ na środki operacyjne 3.2.3. Szacunkowy
wpływ na środki administracyjne 3.2.4. Zgodność z
obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi 3.2.5. Udział osób
trzecich w finansowaniu 3.3. Szacunkowy
wpływ na dochody OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI 1. STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 1.1. Tytuł wniosku/inicjatywy Wniosek
dyrektywa Parlamentu europejskiego i Rady w sprawie zwrotu dóbr kultury
wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego (wersja przekształcona) 1.2. Dziedzina(-y) polityki w strukturze
ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa[30] Tytuł
2 – Przedsiębiorstwa – Rozdział 02 03: Rynek wewnętrzny towarów
i polityki sektorowe 1.3. Charakter wniosku/inicjatywy Wniosek/inicjatywa dotyczy działania,
które zostało przekształcone pod kątem nowego działania
1.4. Cele 1.4.1. Wieloletni(e) cel(e)
strategiczny(-e) Komisji wskazany(-e) we wniosku/inicjatywie Przyczynienie
się do ochrony dóbr kultury w ramach rynku wewnętrznego. 1.4.2. Cel(e) szczegółowy(-e) i
działanie(-a) ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa Cel szczegółowy: umożliwienie państwom
członkowskim uzyskania zwrotu dóbr kultury sklasyfikowanych jako „narodowe
dobra kultury”, które wyprowadzono z terytorium państwa
członkowskiego od 1993 r. 1.4.3. Oczekiwany(-e) wynik(i) i
wpływ Należy
wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie
docelowej. Celem
niniejszego wniosku jest zwiększenie liczby zwrotów dóbr kultury
sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury” oraz zmniejszenie kosztów
związanych ze zwrotem. Wpłynie on na zapobieganie nielegalnemu
obrotowi dobrami kultury w Unii i zwalczanie go. 1.4.4. Wskaźniki wyników i
wpływu Należy określić
wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji
wniosku/inicjatywy. Uzasadnienie wniosku/inicjatywy -
zwiększenie liczby procedur zwrotu; -
zwiększenie liczby zwrotów dóbr kultury sklasyfikowanych jako „narodowe
dobra kultury”; -
zapewnienie monitorowania wniosków w sprawie poszukiwania dobra kultury zgodnie
z art. 4 pkt 1 dyrektywy; -
zapewnienie monitorowania powiadomień o znalezieniu dobra kultury zgodnie
z art. 4 pkt 2 dyrektywy; -
porównywalność danych statystycznych dotyczących stosowania dyrektywy; -
badanie zadowolenia organów centralnych – użytkowników systemu IMI. 1.5. Uzasadnienie wniosku/inicjatywy 1.5.1. Potrzeba(-y), która(-e)
ma(-ją) zostać zaspokojona(-e) w perspektywie krótko- lub
długoterminowej Celem
niniejszego wniosku jest przyczynienie się do ochrony dóbr kultury w
ramach rynku wewnętrznego poprzez ułatwienie zwrotu dóbr kultury
sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury” wyprowadzonych niezgodnie z
prawem z terytorium państwa członkowskiego od 1993 r. 1.5.2. Wartość dodana z
tytułu zaangażowania Unii Europejskiej Transgraniczny
wymiar niezgodnego z prawem wyprowadzania dóbr kultury sprawia, że Unia ma
większe możliwości działania w tym zakresie. 1.5.3. Główne wnioski
wyciągnięte z podobnych działań Przeprowadzone
oceny dyrektywy 93/7/EWG wykazały ograniczoną skuteczność
istniejącego systemu w uzyskiwaniu zwrotu niektórych dóbr kultury
sklasyfikowanych jako „narodowe dobra kultury”. Dzięki
przeprowadzonym przez ekspertów analizom i sprawozdaniom dotyczącym
zapobiegania nielegalnemu obrotowi dobrami kultury i zwalczania go, Komisja
stwierdziła konieczność dokonania przeglądu dyrektywy. 1.5.4. Spójność z innymi
właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia Niniejszy
wniosek jest całkowicie zgodny z innymi środkami w zakresie dóbr
kultury i polityką w tej dziedzinie. 1.6. Czas trwania działania i jego
wpływ finansowy Wniosek/inicjatywa o nieokreślonym czasie
trwania 1.7. Przewidywany(-e) tryb(y)
zarządzania[31]
Bezpośrednie zarządzanie
scentralizowane przez Komisję 2. ŚRODKI ZARZĄDZANIA 2.1. Zasady nadzoru i
sprawozdawczości Należy
określić częstotliwość i warunki. W
art. 16 określono sposoby oceny i monitorowania, które umożliwią
innym instytucjom unijnym uzyskanie informacji o stosowaniu dyrektywy.
Sprawozdania ze stosowania i sprawozdania z oceny dyrektywy będą
sporządzane co pięć lat. 2.2. System zarządzania i kontroli 2.2.1. Zidentyfikowane ryzyko Nie
stwierdzono żadnego ryzyka finansowego. 2.2.2. Przewidywane metody kontroli Przewidywane
metody kontroli zostały określone w rozporządzeniu finansowym i
rozporządzeniu (UE) nr 1268/2012. 2.3. Środki zapobiegania
nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom Określić
istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony Komisja
musi zapewnić ochronę interesów finansowych Unii Europejskiej przez
stosowanie środków zapobiegających nadużyciom finansowym,
korupcji i innym nielegalnym działaniom, poprzez skuteczne kontrole oraz
odzyskiwanie nienależnie wypłaconych kwot, a w przypadku stwierdzenia
nieprawidłowości – przez stosowanie skutecznych, proporcjonalnych i
odstraszających kar, zgodnie z rozporządzeniami (WE, Euratom) nr
2988/95, (Euratom, WE) nr 2185/96 oraz (WE) nr 1073/1999. 3. SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY
3.1. Dział(y) wieloletnich ram
finansowych i pozycja(pozycje) wydatków w budżecie, na które
wniosek/inicjatywa ma wpływ ·
Istniejące pozycje w budżecie Według
działów wieloletnich ram finansowych i pozycji w budżecie. Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład || Zróżnicowane /niezróżnicowane ([32]) || państw EFTA[33] || krajów kandydujących[34] || państw trzecich || w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego […] || [XX.YY.YY.YY] […] || Zróżnicowane /niezróżnicowane || || || || Nowe pozycje w budżecie, o których utworzenie
się wnioskuje Według działów wieloletnich ram finansowych i
pozycji w budżecie. Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład Numer [Opis………………………………………] || Zróżnicowane /niezróżnicowane || państw EFTA || krajów kandydujących || państw trzecich || w rozumieniu art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego || [XX.YY.YY.YY] || || TAK/ NIE || TAK/ NIE || TAK/ NIE || TAK/ NIE 3.2. Szacunkowy wpływ na wydatki 3.2.1. Synteza szacunkowego wpływu
na wydatki w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku) Dział wieloletnich ram finansowych: || || || || DG: ENTR || || || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || OGÓŁEM || Środki operacyjne || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || OGÓŁEM środki dla DG ENTR || Środki na zobowiązania || =1+1a +3 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || Środki na płatności || =2+2a +3 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || Dział wieloletnich ram finansowych: || 5 || „Wydatki administracyjne” || || DG ENTR || || || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || OGÓŁEM || Zasoby ludzkie || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 1,0 || Pozostałe wydatki administracyjne || 0,05 || 0,05 || 0,05 || 0,05 || 0,05 || 0,25 || OGÓŁEM DG ENTR || Środki || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 1,25 || OGÓŁEM środki na DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych || (Środki na zobowiązania ogółem = środki na płatności ogółem) || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 1,25 || OGÓŁEM środki na DZIAŁY 1 – 5 wieloletnich ram finansowych || Środki na zobowiązania || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 1,25 || Środki na płatności || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 1,25 3.2.2. Szacunkowy wpływ na środki
operacyjne Wniosek/inicjatywa
nie wiąże się z koniecznością wykorzystania
środków operacyjnych 3.2.3. Szacunkowy wpływ na
środki administracyjne 3.2.3.1. Streszczenie Wniosek wiąże się z
koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak
określono poniżej: w mln EUR (do 3
miejsc po przecinku) || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || OGÓŁEM DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych || || || || || || Zasoby ludzkie || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 1,0 Pozostałe wydatki administracyjne || 0,05 || 0,05 || 0,05 || 0,05 || 0,05 || 0,25 DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych suma cząstkowa || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 1,25 Poza DZIAŁEM 5[35] wieloletnich ram finansowych || || || || || || Zasoby ludzkie || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 Pozostałe wydatki administracyjne || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 Poza DZIAŁEM 5 wieloletnich ram finansowych suma cząstkowa || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 OGÓŁEM || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 0,25 || 1,25 3.2.3.2. Szacowane zapotrzebowanie na
zasoby ludzkie Wniosek wiąże
się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak
określono poniżej: Wartości szacunkowe należy
wyrazić w pełnych kwotach (lub najwyżej z
dokładnością do jednego miejsca po przecinku) || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony) 02 01 01 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji ) || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 ETP= 1,5 || ETP= 1,5 || ETP= 1,5 || ETP= 1,5 || ETP= 1,5 XX 01 01 02 (w delegaturach) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 XX 01 05 01 (pośrednie badania naukowe) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 10 01 05 01 (bezpośrednie badania naukowe) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 Personel zewnętrzny (w ekwiwalentach pełnego czasu pracy)[36] XX 01 02 01 (AC, END, INT z globalnej koperty finansowej) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 XX 01 02 02 (AC, AL, END, INT i JED w delegaturach) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 XX 01 04 yy[37] || - w centrali[38] || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 - w delegaturach || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 XX 01 05 02 (AC, END, INT - pośrednie badania naukowe) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 10 01 05 02 (AC, INT, END – bezpośrednie badania naukowe) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 Inna pozycja w budżecie (określić) || 0 || 0 || 0 || 0 || 0 OGÓŁEM || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 || 0,2 ETP=1,5 || ETP=1,5 || ETP=1,5 || ETP=1,5 || ETP=1,5 Potrzeby w zakresie
zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na
zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji
generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami,
które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji
generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w
świetle istniejących ograniczeń budżetowych. Opis zadań do wykonania: Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony || Zarządzanie transpozycją i wdrożeniem dyrektywy 3.2.4. Zgodność z
obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi Wniosek jest zgodny z obowiązującymi
wieloletnimi ramami finansowymi. 3.2.5. Udział osób trzecich w
finansowaniu Wniosek nie przewiduje współfinansowania ze
strony osób trzecich 3.3. Szacunkowy wpływ na dochody Wniosek nie ma wpływu finansowego na dochody. [1] Dyrektywa
Rady 93/7/EWG z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie zwrotu dóbr kultury
wyprowadzonych niezgodnie z prawem z terytorium państwa
członkowskiego, Dz.U. L 74 z 27.3.1993, s. 74, zmieniona dyrektywą
96/100/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lutego 1997 r., Dz.U. L 60
z 1.3.1997, s. 59, i dyrektywą 2001/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 5 czerwca 2001 r., Dz.U. L 187 z 10.7.2001, s. 43. [2] Pierwsze
sprawozdanie Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego
Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczące wykonania
rozporządzenia Rady (EWG) nr 3911/92 w sprawie wywozu dóbr kultury oraz
dyrektywy Rady 93/7/EWG w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie
z prawem z terytorium państwa członkowskiego, COM(2000) 325 final z
25.5.2000 r. Drugie sprawozdanie Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczące stosowania
dyrektywy Rady 93/7/EWG w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie
z prawem z terytorium państwa członkowskiego, COM(2005) 675 final z
21.12.2005 r. Trzecie sprawozdanie Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczące stosowania
dyrektywy Rady 93/7/EWG w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie
z prawem z terytorium państwa członkowskiego, COM(2009) 408 final z
30.7.2009 r. Czwarte sprawozdanie Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dotyczące stosowania
dyrektywy Rady 93/7/EWG w sprawie zwrotu dóbr kultury wyprowadzonych niezgodnie
z prawem z terytorium państwa członkowskiego, COM(2013) 310 final z
30.5.2013 r. [3] Do
września 2012 r. konwencja UNESCO z 1970 r. została ratyfikowana
przez 22 państwa członkowskie, a konwencja UNIDROIT z 1995 r. przez
13 państw członkowskich. Proces ratyfikacji konwencji UNESCO przez
Austrię był w toku. [4] Konkluzje
Rady z 13 i 14 grudnia 2011 r. w sprawie zapobiegania przestępstwom
przeciwko dobrom kultury i zwalczania tych przestępstw.. http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/fr/jha/126867.pdf. [5] Dz.U. L
351 z 20.12.2012, s. 1. [6] http://ec.europa.eu/yourvoice/consultations/2012/index_pl.htm [7] http://ec.europa.eu/enterprise/policies/single-market-goods/regulated-sectors/cultural-goods/index_en.htm [8] Wyniki
prac grupy i indywidualny wkład jej członków nie zostały
opublikowane. [9] Sprawozdanie
końcowe i zalecenia Komitetu ds. Kultury w zakresie poprawy
działań na rzecz zwiększenia wzajemnego udostępniania
zbiorów, czerwiec 2010 r.: http://ec.europa.eu/culture/our-policy-development/working-group-on-museum-activities_en.htm [10] Badanie
„Analyse des structures et mécanismes de diffusion des données nécessaires aux
autorités afin de garantir l’application de la directive relative aux biens
culturels” 2004 oraz badanie „Extension aux 12 nouveaux États membres” 2007,
(Information & Communication Partners, (zamówienie dotyczące
przeprowadzenia badania nr 30-CE-0102617/00-49), wnioski o udostępnienie
należy kierować na adres ENTR-PRODUCT-MARKET-INTEGR-AND-ENFOR@ec.europa.eu.
„Étude sur la prévention et la lutte contre le trafic illicite des biens
culturels dans l’Union européenne”, CECOJI-CNRS-UMR 6224 (Francja), 2011. http://ec.europa.eu/home-affairs/doc_centre/crime/docs/Report%20Trafficking%20in%20cultural%20goods%20EN.pdf#zoom [11] Inne
warianty, takie jak: (i) ratyfikacja przez Unię konwencji UNESCO z 1970 r.
i konwencji UNIDROIT z 1995 r.; (ii) określenie unijnej strategii na rzecz
ratyfikacji przez wszystkie państwa członkowskie umowy UNIDROIT;
(iii) zastąpienie dyrektywy 93/7/EWG rozporządzeniem; oraz (iv)
uchylenie dyrektywy 93/7/EWG zostały wyeliminowane już na wczesnych
etapach analizy różnych rozwiązań ze względu na kryterium
wykonalności. [12] Przygotowana
zgodnie z komunikatem Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady –
Codification de l'acquis communautaire (Ujednolicenie wspólnotowego dorobku
prawnego), COM(2001) 645 final. [13] COM(2007)
873 final. [14] Zob.
część A załącznika I do niniejszego wniosku. [15] „Jeżeli
w trakcie procesu legislacyjnego niezbędne okaże się wykroczenie
poza prostą kodyfikację i dokonanie zmian merytorycznych, do
obowiązków Komisji będzie należało złożenie
wszelkich propozycji w miarę potrzeb”. [16] „Parlament
Europejski, Rada i Komisja zauważają, że gdyby okazało
się konieczne wykroczenie poza proste ujednolicenie i dokonanie zmian
merytorycznych, Komisja będzie mogła w zależności od
sytuacji dokonać wyboru między zastosowaniem do swojego wniosku
techniki przekształcenia lub przestawieniem oddzielnego wniosku
dotyczącego zmiany, podtrzymując jednocześnie wniosek
dotyczący ujednolicenia, do którego zostanie włączona zmiana
merytoryczna po jej przyjęciu”. [17] Dz.U. C
252 z 18.9.2010, s. 11. [18] Dz.U. C 77
z 28.3.2002, s.1. [19] Dz.U. L 39
z 10.2.2009, s. 1. [20] Dz.U. C […] z […], s. […]. [21] Dz.U. L 74 z 27.3.1993, s. 74. [22] Zob. załącznik I
część A. [23] Dz.U. L 395 z 31.12.1992,
s. 1. Dz.U. L 39 z
10.2.2009, s. 1. [24] Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 1. [25] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31. [26] Konkluzje Rady Unii Europejskiej
w sprawie zapobiegania przestępstwom przeciwko dobrom kultury i zwalczaniu
tych przestępstw, Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw
Wewnętrznych, 13 i 14 grudnia 2011 r. [27] Które mają więcej niż 50 lat
i nie należą do ich autorów. [28] Trybunał Sprawiedliwości w swoim
orzeczeniu w sprawie 252/84 określił, że: „Przedmiotami kolekcjonerskimi
w znaczeniu pozycji 99.05 Wspólnej Taryfy Celnej są takie przedmioty,
które posiadają wymagane cechy, aby włączyć je do kolekcji,
to znaczy przedmioty, które są
stosunkowo rzadkie, nie są normalnie wykorzystywane do celów oryginalnych,
są przedmiotem specjalnych transakcji poza normalnym obrotem przedmiotami
o podobnej użyteczności oraz posiadają wysoką
wartość” [29] Dla
Belgii, Niemiec i Niderlandów ostatecznym terminem dokonania transpozycji
był dzień 15 marca 1994 r. [30] ABM: Activity
Based Management: zarządzanie kosztami działań - ABB: Activity
Based Budgeting: budżet zadaniowy. [31] Wyjaśnienia
dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia
finansowego znajdują się na następującej stronie: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html [32] Środki
zróżnicowane/ środki niezróżnicowane [33] EFTA: Europejskie
Stowarzyszenie Wolnego Handlu [34] Kraje
kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje
kandydujące Bałkanów Zachodnich. [35] Wsparcie
techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania
w życie programów lub działań UE (dawne pozycje „BA”),
pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe. [36] AC=
pracownik kontraktowy; AL = członek personelu miejscowego; END =
oddelegowany ekspert krajowy; INT= pracownik tymczasowy; JED = młodszy
oddelegowany ekspert. [37] W ramach
pułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne
pozycje „BA”). [38] Głównie
dla funduszy strukturalnych, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju
Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz Europejskiego Funduszu Rybackiego (FEP).