EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52012PC0577
Proposal for a COUNCIL DECISION on the conclusion of the Nagoya Protocol on Access to Genetic Resources and the Fair and Equitable Sharing of Benefits Arising from their Utilization to the Convention on Biological Diversity
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Protokołu z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej o dostępie do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Protokołu z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej o dostępie do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów
/* COM/2012/0577 final - 2012/0279 (NLE) */
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Protokołu z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej o dostępie do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów /* COM/2012/0577 final - 2012/0279 (NLE) */
ZAŁĄCZNIK
PROTOKÓŁ Z NAGOI DO KONWENCJI O
RÓŻNORODNOŚCI BIOLOGICZNEJ O DOSTĘPIE DO ZASOBÓW GENETYCZNYCH
ORAZ SPRAWIEDLIWYM I RÓWNYM PODZIALE KORZYŚCI WYNIKAJĄCYCH Z
WYKORZYSTANIA TYCH ZASOBÓW Strony niniejszego Protokołu, Będąc
Stronami Konwencji o różnorodności
biologicznej, zwanej dalej „Konwencją”, Przypominając, że sprawiedliwy i równy podział korzyści
wynikających z wykorzystania zasobów genetycznych jest jednym z trzech
podstawowych celów Konwencji, oraz uznając, że niniejszy
Protokół prowadzi do wdrażania tego celu Konwencji, Potwierdzając suwerenne prawa Państw do ich zasobów naturalnych i zgodnie
z postanowieniami Konwencji, Przypominając
dalej art. 15 Konwencji, Uznając ważny wkład w zrównoważony rozwój, jaki wnosi transfer
technologii oraz współpraca przy budowaniu potencjału badawczego i
innowacyjnego w celu zwiększenia wartości zasobów genetycznych w
państwach rozwijających się, zgodnie z art. 16 i 19 Konwencji, Uznając, że świadomość społeczna dotycząca
wartości ekonomicznej ekosystemów i różnorodności
biologicznej oraz sprawiedliwego i równego dzielenia się tą
wartością z podmiotami stojącymi na straży
różnorodności biologicznej stanowi główną motywację do
ochrony różnorodności biologicznej i zrównoważonego
użytkowania jej elementów, Uznając
potencjalną rolę, jaką dostęp i
podział korzyści odgrywają w ochronie i zrównoważonym
użytkowaniu różnorodności biologicznej, eliminacji ubóstwa i
utrzymaniu równowagi środowiskowej, w ten sposób przyczyniając
się do osiągnięcia milenijnych celów rozwoju, Uznając związek między dostępem do zasobów genetycznych a
sprawiedliwym i równym podziałem korzyści wynikających z
wykorzystania takich zasobów, Uznając znaczenie zapewnienia pewności prawa w odniesieniu do
dostępu do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwego i równego
podziału korzyści wynikających z ich wykorzystania, Uznając
dalej znaczenie propagowania równości i
uczciwości w negocjowaniu wzajemnie uzgodnionych warunków między
dostarczycielami a użytkownikami zasobów genetycznych, Uznając
ponadto żywotną rolę, jaką w
dostępie i podziale korzyści odgrywają kobiety, oraz potwierdzając
potrzebę pełnego uczestnictwa kobiet na wszystkich szczeblach
kształtowania i wdrażania polityki ochrony różnorodności
biologicznej, Zdecydowane dalej
wspierać skuteczne wdrażanie postanowień Konwencji
dotyczących dostępu i podziału korzyści, Uznając,
że niezbędne są nowoczesne rozwiązania dotyczące
sprawiedliwego i równego podziału korzyści wynikających z
wykorzystania zasobów genetycznych i wiedzy tradycyjnej związanej
z zasobami genetycznymi występującymi w sytuacjach
transgranicznych lub dla których nie jest możliwe udzielenie lub uzyskanie
uprzedniej świadomej zgody, Uznając znaczenie zasobów genetycznych dla bezpieczeństwa
żywnościowego, zdrowia publicznego, ochrony różnorodności
biologicznej oraz łagodzenia zmiany klimatu i adaptacji do niej, Uznając wyjątkowy charakter rolniczej różnorodności
biologicznej, jej specyficznych cech i problemów wymagających
odrębnych rozwiązań, Uznając współzależność wszystkich państw w odniesieniu
do zasobów genetycznych dla wyżywienia i rolnictwa, jak również
wyjątkowy charakter i znaczenie tych zasobów dla osiągania
bezpieczeństwa żywnościowego na całym świecie oraz dla
zrównoważonego rozwoju rolnictwa w kontekście ograniczenia ubóstwa i
zmian klimatu, oraz uznając w tym względzie podstawową rolę
Międzynarodowego traktatu o zasobach genetycznych roślin dla
wyżywienia i rolnictwa oraz Komisji FAO ds. Zasobów Genetycznych dla
Wyżywienia i Rolnictwa, Będąc
świadome Międzynarodowych przepisów
zdrowotnych (2005) Światowej Organizacji Zdrowia i znaczenia zapewnienia
dostępu do ludzkich patogenów dla celów gotowości i reagowania
w sprawach zdrowia publicznego, Uznając
trwające prace związane z dostępem i
podziałem korzyści prowadzone obecnie na innych forach
międzynarodowych, Przypominając wielostronny system dostępu i podziału korzyści
ustanowiony w ramach Międzynarodowego traktatu o zasobach genetycznych
roślin dla wyżywienia i rolnictwa, opracowany zgodnie z
Konwencją, Uznając, że międzynarodowe instrumenty dotyczące dostępu i
podziału korzyści powinny wzajemnie się wspierać,
mając na uwadze osiągnięcie celów Konwencji, Przypominając adekwatność art. 8 lit. j) Konwencji w odniesieniu do
wiedzy tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi oraz sprawiedliwym i
równym podziałem korzyści wynikających z wykorzystania
takiej wiedzy, Zauważając
wzajemne zależności pomiędzy zasobami
genetycznymi a wiedzą tradycyjną i ich nierozłączny
charakter dla społeczności tubylczych i lokalnych, znaczenie wiedzy tradycyjnej
dla ochrony różnorodności biologicznej i zrównoważonego
użytkowania jej elementów oraz dla zapewnienia odpowiednich warunków
życia tych społeczności, Uznając różnorodność warunków, w których wiedza tradycyjna
związana z zasobami genetycznymi jest posiadana przez
społeczności tubylcze i lokalne lub jest ich
własnością, Będąc
świadome, że prawem społeczności
tubylczych i lokalnych jest określenie prawowitych posiadaczy ich wiedzy
tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi w obrębie ich
społeczności, Uznając
dalej wyjątkowe warunki, w których wiedza
tradycyjna związana z zasobami genetycznymi jest posiadana w różnych
państwach w formie ustnej, udokumentowanej lub w innych formach, co
odzwierciedla bogate dziedzictwo kulturowe związane z ochroną i
zrównoważonym użytkowaniem różnorodności biologicznej, Zwracając
uwagę na Deklarację praw ludów tubylczych
ONZ, Stwierdzając, że żadne z postanowień niniejszego Protokołu nie
będzie rozumiane jako ograniczenie lub odebranie istniejących praw
społeczności tubylczych i lokalnych, uzgodniły,
co następuje: Artykuł
1 Cel Celem niniejszego Protokołu jest sprawiedliwy i równy podział
korzyści wynikających z wykorzystania zasobów genetycznych, w
tym przez odpowiedni dostęp do zasobów genetycznych oraz przez odpowiedni
transfer właściwych technologii – z uwzględnieniem wszystkich
praw do tych zasobów i technologii, a także poprzez odpowiednie
finansowanie, tym samym wnosząc wkład w ochronę
różnorodności biologicznej i zrównoważone wykorzystanie jej
elementów. Artykuł 2 STOSOWANIE
POJĘĆ Do
niniejszego Protokołu mają zastosowanie pojęcia zdefiniowane w
art. 2 Konwencji. Dodatkowo na potrzeby niniejszego Protokołu: a) „Konferencja
Stron” oznacza Konferencję Stron Konwencji; b) „Konwencja”
oznacza Konwencję o różnorodności biologicznej; c) „wykorzystanie
zasobów genetycznych” oznacza prowadzenie prac badawczo-rozwojowych nad
genetycznym lub biochemicznym składem zasobów genetycznych, w tym przez
zastosowanie biotechnologii, zgodnie z jej definicją w art. 2 Konwencji; d) „biotechnologia”,
zgodnie z jej definicją w art. 2 Konwencji, oznacza każde
rozwiązanie technologiczne, które wykorzystuje systemy biologiczne,
żywe organizmy lub ich pochodne do wytworzenia lub modyfikowania produktów
lub procesów dla określonego zastosowania; e) „pochodna” oznacza naturalnie występujący
związek chemiczny otrzymany na skutek ekspresji genów lub metabolizmu
zasobów biologicznych lub genetycznych, nawet jeżeli nie zawiera ona
funkcjonalnej jednostki dziedziczenia. Artykuł 3 ZAKRES Niniejszy Protokół ma zastosowanie do zasobów genetycznych
objętych zakresem art. 15 Konwencji oraz do korzyści
wynikających z wykorzystania takich zasobów. Niniejszy Protokół ma
również zastosowanie do wiedzy tradycyjnej związanej z zasobami
genetycznymi w ramach Konwencji oraz do korzyści wynikających z
wykorzystania takiej wiedzy. Artykuł
4 ZWIĄZEK
Z UMOWAMI I INSTRUMENTAMI MIĘDZYNARODOWYMI 1. Postanowienia niniejszego
Protokołu nie wpływają na prawa i obowiązki żadnej ze
Stron wynikające z jakiejkolwiek istniejącej umowy
międzynarodowej, chyba że realizacja takich praw
i obowiązków mogłaby stanowić znaczącą
szkodę lub zagrożenie dla różnorodności biologicznej. Celem
niniejszego ustępu nie jest uporządkowanie niniejszego Protokołu
i innych instrumentów międzynarodowych według określonej
hierarchii. 2. Żadne z postanowień
niniejszego Protokołu nie ogranicza Stron w opracowywaniu i wdrażaniu
innych stosownych umów międzynarodowych, w tym innych specjalistycznych
umów o dostępie i podziale korzyści, pod warunkiem że wspierają
one cele Konwencji i Protokołu oraz nie są z nimi sprzeczne. 3. Niniejszy Protokół jest wdrażany w sposób wzajemnie
wspierający się z innymi instrumentami międzynarodowymi
dotyczącymi zakresu niniejszego Protokołu. Należy odpowiednio
uwzględnić aktualnie prowadzone przydatne prace lub wypracowane
rozwiązania w ramach takich instrumentów międzynarodowych
i właściwych organizacji międzynarodowych, pod warunkiem
że wspierają one cele Konwencji i Protokołu oraz nie są z
nimi sprzeczne. 4. Niniejszy Protokół jest
instrumentem wdrażania postanowień Konwencji dotyczących
dostępu i podziału korzyści. W przypadku gdy ma zastosowanie
specjalistyczny instrument międzynarodowy dotyczący dostępu
i podziału korzyści, który jest spójny z celami Konwencji i
Protokołu oraz nie jest z nimi sprzeczny, niniejszy Protokół nie ma
zastosowania do Strony lub Stron tego specjalistycznego instrumentu
w zakresie określonych zasobów genetycznych objętych przez dany
instrument specjalistyczny i do jego celów. Artykuł
5 SPRAWIEDLIWY
i RÓWNY PODZIAŁ KORZYŚCI 1. Zgodnie z art. 15 ust. 3 i 7 Konwencji
korzyści wynikające z wykorzystania zasobów genetycznych oraz z ich
późniejszych zastosowań i komercjalizacji są dzielone w sposób
sprawiedliwy i równy ze Stroną dostarczającą takie zasoby
genetyczne, to jest krajem pochodzenia tych zasobów, lub Stroną, która
nabyła te zasoby zgodnie z Konwencją. Podział ten dokonywany
jest na wzajemnie uzgodnionych warunkach. 2. Każda Strona podejmuje, w
stosownych przypadkach, środki ustawodawcze, administracyjne lub
polityczne w celu zapewnienia, że korzyści wynikające z
wykorzystania zasobów genetycznych będących w posiadaniu
społeczności tubylczych i lokalnych, zgodnie z prawodawstwem krajowym
dotyczącym praw społeczności tubylczych i lokalnych do tych
zasobów, są dzielone w sposób sprawiedliwy i równy z zainteresowanymi
społecznościami, w oparciu o wzajemnie uzgodnione warunki. 3. W celu wdrożenia powyższego
ust. 1 każda Strona podejmuje, w stosownych przypadkach, środki
ustawodawcze, administracyjne lub polityczne. 4. Korzyści mogą obejmować
korzyści pieniężne i niepieniężne, w tym między
innymi korzyści wymienione w załączniku. 5. Każda Strona podejmuje, w
stosownych przypadkach, środki ustawodawcze, administracyjne lub
polityczne, aby korzyści wynikające z wykorzystania wiedzy
tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi były dzielone w sposób
sprawiedliwy i równy ze społecznościami tubylczymi i lokalnymi
posiadającymi taką wiedzę. Podział ten dokonywany jest na
wzajemnie uzgodnionych warunkach. Artykuł
6 DOSTĘP
DO ZASOBÓW GENETYCZNYCH 1. Realizując suwerenne prawa do
zasobów naturalnych i zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi lub
wykonawczymi dotyczącymi dostępu i podziału korzyści,
dostęp do zasobów genetycznych w celu ich wykorzystania jest
przedmiotem uprzedniej świadomej zgody Strony dostarczającej te
zasoby, czyli kraju pochodzenia tych zasobów, lub Strony, która nabyła te
zasoby zgodnie z Konwencją, o ile nie zostało to inaczej
określone przez tę Stronę. 2. Zgodnie z prawodawstwem krajowym
każda Strona podejmuje, w stosownych przypadkach, środki, aby
dopilnować, że jeżeli społecznościom tubylczym i
lokalnym przysługuje prawo do przyznawania dostępu do zasobów
genetycznych, uzyskuje się uprzednią świadomą zgodę
lub akceptację oraz udział tych społeczności w odniesieniu
do dostępu do takich zasobów. 3. Zgodnie z ust. 1 każda Strona
nakładająca wymóg uzyskania uprzedniej świadomej zgody
podejmuje, w stosownych przypadkach, niezbędne środki ustawodawcze,
administracyjne lub polityczne, aby: a) zapewnić pewność prawa,
jasność i przejrzystość krajowych przepisów ustawowych lub
wykonawczych dotyczących dostępu i podziału korzyści; b) zapewnić sprawiedliwe i
niearbitralne zasady i procedury dostępu do zasobów genetycznych; c) zapewnić informacje dotyczące
występowania o uprzednią świadomą zgodę; d) zapewnić wydawanie przez
właściwy organ krajowy jasnej i przejrzystej decyzji na piśmie,
przy niskich kosztach postępowania i w rozsądnym okresie czasu; e) zapewnić wydanie w momencie
dostępu zezwolenia lub jego odpowiednika jako dowodu decyzji o udzieleniu
uprzedniej świadomej zgody i o ustanowieniu wzajemnie uzgodnionych
warunków, oraz odpowiednio powiadomić system wymiany informacji o
dostępie i podziale korzyści; f) w odpowiednich przypadkach i zgodnie z
prawodawstwem krajowym – określić kryteria lub procedury uzyskania
uprzedniej świadomej zgody lub akceptacji oraz udziału
społeczności tubylczych i lokalnych w odniesieniu do
dostępu do zasobów genetycznych; oraz g) ustanowić jasne zasady i procedury nakładania
wymogu i ustanawiania wzajemnie uzgodnionych warunków. Warunki te są
sporządzane na piśmie i mogą między innymi obejmować: (i) klauzulę o rozstrzyganiu sporów; (ii) warunki podziału korzyści,
w tym dotyczące praw własności intelektualnej; (iii) ewentualne warunki późniejszego
wykorzystania przez osoby trzecie; oraz (iv) w odpowiednich przypadkach – warunki
dotyczące zmian celu. Artykuł
7 DOSTĘP
DO WIEDZY TRADYCYJNEJ ZWIĄZANEJ Z ZASOBAMI GENETYCZNYMI Zgodnie z prawem krajowym każda Strona podejmuje środki – w
stosownych przypadkach – w celu dopilnowania, aby dostęp do wiedzy
tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi, którą posiadają
społeczności tubylcze i lokalne, uzyskiwano za uprzednią
świadomą zgodą lub akceptacją oraz z udziałem tych
społeczności tubylczych i lokalnych, oraz aby ustanowiono wzajemnie
uzgodnione warunki. Artykuł
8 SZCZEGÓLNE
WZGLĘDY Przy opracowywaniu i wdrażaniu krajowych przepisów
ustawowych lub wykonawczych dotyczących dostępu i podziału
korzyści każda Strona: a) tworzy warunki, aby promować i
wspierać badania, które wnoszą wkład w ochronę
i zrównoważone użytkowanie różnorodności biologicznej,
szczególnie w państwach rozwijających się, w tym przez
uproszczenie procedur dostępu do celów badań niekomercyjnych,
biorąc pod uwagę potrzebę uwzględnienia możliwej
zmiany celu takich badań; b) zwraca należytą uwagę na
przypadki występujących lub nadchodzących sytuacji
nadzwyczajnych zagrażających lub szkodzących zdrowiu ludzi,
zwierząt lub roślin, które zostały stwierdzone na poziomie
krajowym lub międzynarodowym. Strony mogą rozważyć
konieczność zapewnienia szybkiego dostępu do zasobów
genetycznych oraz szybkiego sprawiedliwego i równego podziału
korzyści wynikających z wykorzystania takich zasobów genetycznych,
łącznie z dostępem do przystępnego kosztowo leczenia dla
osób potrzebujących, zwłaszcza w państwach rozwijających
się; c) uznaje znaczenie zasobów
genetycznych dla wyżywienia i rolnictwa oraz ich wyjątkową
rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa żywnościowego. Artykuł
9 WKŁAD
W OCHRONĘ I ZRÓWNOWAŻONE UŻYTKOWANIE Strony zachęcają użytkowników i dostarczycieli do
przeznaczania korzyści wynikających z wykorzystania zasobów
genetycznych na rzecz ochrony różnorodności biologicznej i
zrównoważonego użytkowania jej elementów. Artykuł
10 GLOBALNY
WIELOSTRONNY MECHANIZM PODZIAŁU KORZYŚCI Strony rozważają konieczność wprowadzenia i zasady
działania globalnego wielostronnego mechanizmu podziału
korzyści, służącego sprawiedliwemu i równemu dzieleniu
się korzyściami wynikającymi z wykorzystania zasobów
genetycznych i wiedzy tradycyjnej związanej z tymi zasobami
występującymi w sytuacjach transgranicznych lub dla których nie jest
możliwe udzielenie lub uzyskanie uprzedniej świadomej zgody. Korzyści
dzielone przez użytkowników zasobów genetycznych i wiedzy tradycyjnej
związanej z zasobami genetycznymi za pośrednictwem mechanizmu
wykorzystuje się do wspierania ochrony różnorodności
biologicznej i zrównoważonego użytkowania jej elementów w skali
światowej. Artykuł
11 WSPÓŁPRACA
TRANSGRANICZNA 1. W przypadkach gdy te same zasoby
genetyczne znajdują się in-situ na terytorium więcej niż
jednej Strony, Strony te dążą do współpracy, w stosownych
przypadkach, z udziałem zainteresowanych społeczności tubylczych
i lokalnych, tam, gdzie ma to zastosowanie, mając na względzie
wdrażanie niniejszego Protokołu. 2. Jeżeli ta sama wiedza tradycyjna
związana z zasobami genetycznymi jest posiadana przez co najmniej
jedną społeczność tubylczą i lokalną na
terytorium więcej niż jednej Strony, Strony te dążą do
współpracy, w stosownych przypadkach, z udziałem zainteresowanych
społeczności tubylczych i lokalnych, tam, gdzie ma to zastosowanie,
mając na względzie realizację celu niniejszego Protokołu. Artykuł
12 WIEDZA
TRADYCYJNA ZWIĄZANA Z ZASOBAMI GENETYCZNYMI 1. Podczas wdrażania
zobowiązań wynikających z niniejszego Protokołu Strony
zgodnie z prawem krajowym biorą pod uwagę prawo zwyczajowe
społeczności tubylczych i lokalnych oraz protokoły i procedury
tych społeczności, które dotyczą wiedzy tradycyjnej
związanej z zasobami genetycznymi, tam, gdzie znajduje to zastosowanie. 2. Strony, przy aktywnym udziale
zainteresowanych społeczności tubylczych i lokalnych,
ustanawiają mechanizmy informowania potencjalnych użytkowników wiedzy
tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi o ich obowiązkach,
w tym środki udostępnione za pomocą systemu wymiany informacji o
dostępie i podziale korzyści w zakresie sprawiedliwego i równego
podziału korzyści wynikających z wykorzystania tej wiedzy. 3. Strony starają
się wspierać, w stosownych przypadkach, opracowywanie przez
społeczności tubylcze i lokalne, przy udziale kobiet z tych
społeczności: a) protokołów społeczności
związanych z dostępem do wiedzy tradycyjnej związanej
z zasobami genetycznymi oraz sprawiedliwym i równym podziałem korzyści
wynikających z wykorzystania tej wiedzy; b) minimalnych wymogów dotyczących
wzajemnie uzgodnionych warunków w celu zabezpieczenia sprawiedliwego i równego
podziału korzyści wynikających z wykorzystania wiedzy
tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi; oraz c) wzorcowych klauzul umownych
dotyczących podziału korzyści wynikających
z wykorzystania wiedzy tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi. 4. Strony, podczas wdrażania
niniejszego Protokołu, o ile to możliwe, nie ograniczają
zwyczajowego wykorzystania i wymiany zasobów genetycznych i związanej z
nimi wiedzy tradycyjnej w obrębie społeczności tubylczych i
lokalnych oraz między nimi, zgodnie z celami Konwencji. Artykuł
13 KRAJOWE
PUNKTY KONTAKTOWE I WŁAŚCIWE ORGANY KRAJOWE 1. Każda ze Stron wyznacza
krajowy punkt kontaktowy do spraw dostępu i podziału korzyści. Krajowy
punkt kontaktowy udostępnia następujące informacje: a) wnioskodawcom starającym się o
dostęp do zasobów genetycznych – informacje o procedurach uzyskiwania
uprzedniej świadomej zgody i ustanawiania wzajemnie uzgodnionych warunków,
w tym dotyczących podziału korzyści; b) wnioskodawcom starającym się o
dostęp do wiedzy tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi –
tam, gdzie to możliwe, informacje o procedurach uzyskiwania uprzedniej
świadomej zgody lub akceptacji i udziału, w stosownych przypadkach,
społeczności tubylczych i lokalnych oraz ustanawiania wzajemnie
uzgodnionych warunków, w tym dotyczących podziału korzyści; oraz
c) informacje o właściwych
organach krajowych, zainteresowanych społecznościach tubylczych i
lokalnych oraz zainteresowanych podmiotach. Krajowy
punkt kontaktowy jest odpowiedzialny za kontakt z Sekretariatem. 2. Każda ze Stron wyznacza co
najmniej jeden właściwy organ krajowy do spraw dostępu i
podziału korzyści. Właściwe organy krajowe, zgodnie z
obowiązującymi środkami ustawodawczymi, administracyjnymi lub
politycznymi, są odpowiedzialne za przyznawanie dostępu lub, na ile
znajduje to zastosowanie, wydawanie pisemnych zaświadczeń, że
wymogi dotyczące dostępu zostały spełnione, oraz są
odpowiedzialne za udzielanie informacji o obowiązujących procedurach
i wymogach uzyskiwania uprzedniej świadomej zgody i ustanawiania wzajemnie
uzgodnionych warunków. 3. Strona może wyznaczyć jeden
podmiot do pełnienia funkcji zarówno punktu kontaktowego, jak
i właściwego organu krajowego. 4. Każda Strona, nie później
niż w dniu wejścia w życie niniejszego Protokołu w
odniesieniu do tej Strony, podaje do Sekretariatu dane teleadresowe krajowego
punktu kontaktowego i właściwego organu krajowego lub
właściwych organów krajowych. Jeżeli Strona wyznacza więcej
niż jeden właściwy organ krajowy, przekazuje do Sekretariatu,
wraz ze zgłoszeniem tego faktu, odpowiednie informacje dotyczące
zakresu obowiązków poszczególnych organów. Jeśli ma to zastosowanie,
takie informacje powinny co najmniej określać, który
właściwy organ jest odpowiedzialny za udostępnianie zasobów
genetycznych. Każda Strona niezwłocznie powiadamia Sekretariat o
wszelkich zmianach dotyczących wyznaczonych krajowych punktów kontaktowych
lub ich danych teleadresowych lub zakresu obowiązków właściwych
organów krajowych. 5. Sekretariat udostępnia informacje
otrzymane zgodnie z ust. 4 za pomocą systemu wymiany informacji o
dostępie i podziale korzyści. Artykuł
14 SYSTEM WYMIANY
INFORMACJI O DOSTĘPIE I PODZIALE KORZYŚCI ORAZ WYMIANA INFORMACJI 1. Niniejszym ustanawia się system
wymiany informacji o dostępie i podziale korzyści jako
część systemu wymiany informacji zgodnie z art. 18 ust. 3
Konwencji. Służy on wymianie informacji związanych z
dostępem i podziałem korzyści. W szczególności zapewnia
dostęp do informacji udostępnionych przez każdą ze Stron i
dotyczących wdrażania Protokołu. 2. Bez uszczerbku dla ochrony
informacji poufnych każda ze Stron udostępnia systemowi wymiany
informacji o dostępie i podziale korzyści wszelkie informacje
wymagane niniejszym Protokołem, jak również informacje wymagane na
podstawie decyzji podjętych przez Konferencję Stron
stanowiącą posiedzenie Stron niniejszego Protokołu. Informacje
te obejmują: a) środki ustawodawcze, administracyjne lub polityczne dotyczące
dostępu i podziału korzyści; b) informacje dotyczące krajowego
punktu kontaktowego oraz właściwych organów krajowych; oraz c) zezwolenia lub ich odpowiedniki wydane w
momencie dostępu jako dowód decyzji w sprawie udzielenia uprzedniej
świadomej zgody i dowód ustanowienia wspólnie uzgodnionych warunków. 3. Dodatkowe
informacje, jeśli są dostępne i stosownie do okoliczności,
mogą obejmować: a) właściwe organy
społeczności tubylczych i lokalnych oraz dodatkowe informacje,
jeżeli tak zostanie postanowione; b) wzorcowe klauzule umowne; c) metody i narzędzia monitorowania
zasobów genetycznych; oraz d) kodeksy postępowania i najlepsze
praktyki. 4. Zasady funkcjonowania systemu wymiany
informacji o dostępie i podziale korzyści, w tym sprawozdania na
temat jego działalności, są omawiane i określane przez
Konferencję Stron stanowiącą posiedzenie Stron niniejszego
Protokołu na jej pierwszym posiedzeniu, a następnie będą
poddawane przeglądowi. Artykuł
15 przestrzeganie
KRAJOWYCH przepisów USTAWOWYCH LUB wykonawczych DOTYCZĄCYch DOSTĘPU I
PODZIAŁU KORZYŚCI 1. Każda Strona podejmuje
odpowiednie, skuteczne i proporcjonalne środki ustawodawcze,
administracyjne lub polityczne, żeby dopilnować, aby dostęp do
zasobów genetycznych wykorzystywanych w ramach jej jurysdykcji uzyskiwano na
podstawie uprzedniej świadomej zgody oraz aby ustanowiono wzajemnie
uzgodnione warunki, zgodnie z krajowymi przepisami ustawodawczymi lub
wykonawczymi drugiej Strony dotyczącymi dostępu i podziału
korzyści. 2. W przypadku nieprzestrzegania
środków przyjętych zgodnie z ust. 1 Strony podejmują
odpowiednie, skuteczne i proporcjonalne działania. 3. Strony, o ile to możliwe i
właściwe, współpracują w przypadkach domniemanego naruszenia
krajowych przepisów ustawowych lub wykonawczych
dotyczących dostępu i podziału korzyści,
o których mowa w ust. 1. Artykuł 16 przestrzeganie
KRAJOWYCH przepisów USTAWOWYCH LUB wykonawczych DOTYCZĄCYch DOSTĘPU I
PODZIAŁU KORZYŚCI w ODNIESIENIU DO WIEDZY TRADYCYJNEJ ZWIĄZANEJ
Z ZASOBAMI GENETYCZNYMI 1. Każda Strona podejmuje – w
stosownych przypadkach – odpowiednie, skuteczne i proporcjonalne środki
ustawodawcze, administracyjne lub polityczne, żeby dopilnować, aby
dostęp do tradycyjnej wiedzy związanej z zasobami genetycznymi
wykorzystywanej w ramach jej jurysdykcji uzyskiwano na podstawie uprzedniej
świadomej zgody lub akceptacji i z udziałem społeczności
tubylczych i lokalnych oraz aby ustanowiono wzajemnie uzgodnione warunki, zgodnie
z krajowymi przepisami ustawowymi lub wykonawczymi dotyczącymi
dostępu i podziału korzyści przyjętymi przez drugą
Stronę, na terytorium której żyją takie społeczności
tubylcze i lokalne. 2. W przypadku nieprzestrzegania
środków przyjętych zgodnie z ust. 1 każda Strona podejmuje
odpowiednie, skuteczne i proporcjonalne działania. 3. Strony, o ile to możliwe i
właściwe, współpracują w przypadkach domniemanego
naruszenia krajowych przepisów ustawodawczych lub wykonawczych dotyczących
dostępu i podziału korzyści, o których mowa w ust. 1. Artykuł 17 MONITORING
WYKORZYSTANIA ZASOBóW GENETYCZNYCH 1. W celu wsparcia
przestrzegania przepisów każda ze Stron podejmuje środki, w
stosownych przypadkach, dotyczące monitorowania i zwiększania
przejrzystości wykorzystania zasobów genetycznych. Środki takie
obejmują: a) wyznaczenie
co najmniej jednego punktu kontrolnego, a mianowicie: (i) wyznaczone
punkty kontrolne zbierałyby lub otrzymywałyby, w stosownych
przypadkach, odpowiednie informacje dotyczące uprzedniej świadomej
zgody, źródła zasobów genetycznych, ustanowienia wzajemnie
uzgodnionych warunków lub wykorzystania zasobów genetycznych, jeśli to
stosowne; (ii) każda
Strona, w stosownych przypadkach i w zależności od szczególnych
właściwości wyznaczonych punktów kontrolnych, nakłada
wymóg, aby użytkownicy zasobów genetycznych przedstawiali w wyznaczonym
punkcie kontrolnym informacje określone w ppkt (i). W przypadku
nieprzestrzegania tego wymogu każda Strona podejmuje odpowiednie,
skuteczne i proporcjonalne działania; (iii) takie
informacje, w tym pochodzące z międzynarodowych świadectw
zgodności, jeśli są one dostępne, będą – bez
uszczerbku dla ochrony informacji poufnych – dostarczane właściwym
organom krajowym, Stronie udzielającej uprzedniej świadomej zgody
oraz do systemu wymiany informacji o dostępie i podziale korzyści, w
stosownych przypadkach; (iv) punkty
kontrolne muszą być skuteczne i powinny spełniać funkcje
związane z wykonywaniem postanowień niniejszej lit. a). Powinny
być związane z wykorzystywaniem zasobów genetycznych lub gromadzeniem
stosownych informacji, między innymi na każdym etapie badań
naukowych, rozwoju, innowacji, przed komercjalizacją lub podczas
komercjalizacji. b) zachęcanie
użytkowników i dostarczycieli zasobów genetycznych do zawarcia
we wzajemnie uzgodnionych warunkach postanowień dotyczących
dzielenia się informacjami na temat wdrażania tych warunków, w tym
przez wymogi dotyczące sprawozdawczości; oraz c) zachęcanie
do stosowania racjonalnych pod względem kosztów narzędzi i systemów
komunikacji. 2. Zezwolenie lub jego odpowiednik wydane
zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. e) i udostępnione przez system wymiany
informacji o dostępie i podziale korzyści stanowi międzynarodowe
świadectwo zgodności. 3. Międzynarodowe świadectwo
zgodności służy jako dowód, że dostęp do zasobów
genetycznych, których dotyczy, uzyskano za uprzednią świadomą
zgodą i że ustanowiono wzajemnie uzgodnione warunki, zgodnie z
krajowymi przepisami ustawodawczymi lub wykonawczymi dotyczącymi
dostępu i podziału korzyści przyjętymi przez Stronę
udzielającą uprzedniej świadomej zgody. 4. Międzynarodowe
świadectwo zgodności zawiera co najmniej następujące
informacje, o ile nie są one poufne: a) organ
wydający; b) data
wydania; c) dostarczyciel; d) kod
identyfikacyjny świadectwa; e) osoba
lub podmiot, której/któremu udzielono uprzedniej świadomej zgody; f) przedmiot
lub zasoby genetyczne objęte świadectwem; g) potwierdzenie,
że ustanowiono wzajemnie uzgodnione warunki; h) potwierdzenie,
że uzyskano uprzednią świadomą zgodę; oraz i) informacja
o komercyjnym lub niekomercyjnym wykorzystaniu. Artykuł 18 PRZESTRZEGANIE
wzajemnie UZGODNIONYCH WARUNKÓW 1. Wdrażając art. 6
ust. 3 lit. g) ppkt (i) oraz art. 7, każda Strona zachęca
dostarczycieli i użytkowników zasobów genetycznych lub wiedzy
tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi do zawarcia, w stosownych
przypadkach, we wzajemnie uzgodnionych warunkach postanowień
dotyczących rozstrzygania sporów, w tym: a) jurysdykcji,
w ramach której będą rozstrzygane spory; b) prawa
właściwego; lub c) możliwości
alternatywnego rozstrzygania sporów, np. mediacji czy arbitrażu. 2. Każda Strona zapewnia w ramach
prawodawstwa krajowego możliwość odwołania w przypadkach
sporów wynikających z wzajemnie uzgodnionych warunków, zgodnie z
właściwymi wymogami dotyczącymi jurysdykcji. 3. W stosownych przypadkach
Strony podejmują skuteczne środki dotyczące: a) dostępu
do wymiaru sprawiedliwości; oraz b) wykorzystania
mechanizmów związanych ze wzajemnym uznawaniem i wykonywaniem
orzeczeń zagranicznych i orzeczeń arbitrażowych. 4. Skuteczność niniejszego
artykułu jest sprawdzana przez Konferencję Stron stanowiącą
posiedzenie Stron niniejszego Protokołu zgodnie z art. 31 niniejszego
Protokołu. Artykuł 19 Wzorcowe
klauzule umowne 1. Każda Strona zachęca, w
stosownych przypadkach, do opracowywania, aktualizacji i stosowania sektorowych
i międzysektorowych wzorcowych klauzul umownych dla wzajemnie uzgodnionych
warunków. 2. Konferencja Stron stanowiąca
posiedzenie Stron niniejszego Protokołu okresowo sporządza ocenę
stosowania sektorowych i międzysektorowych wzorcowych klauzul umownych. Artykuł 20 KODEKS
POSTĘPOWANIA, wytyczne I NAJLEPSZE PRAKTYKI LUB normY 1. Każda Strona zachęca, w
stosownych przypadkach, do opracowywania, aktualizacji i stosowania
dobrowolnych kodeksów postępowania, wytycznych i najlepszych praktyk lub
norm związanych z dostępem i podziałem korzyści. 2. Konferencja Stron stanowiąca
posiedzenie Stron niniejszego Protokołu okresowo sporządza ocenę
wykorzystania dobrowolnych kodeksów postępowania, wytycznych i najlepszych
praktyk lub norm oraz rozważa przyjęcie określonych kodeksów
postępowania, wytycznych i najlepszych praktyk lub norm. Artykuł 21 PODNOSZENIE
Świadomości Każda Strona podejmuje środki w celu podnoszenia
świadomości co do znaczenia zasobów genetycznych i wiedzy tradycyjnej
związanej z zasobami genetycznymi, oraz powiązanymi kwestiami
dostępu i podziału korzyści. Środki te mogą obejmować,
między innymi: a) propagowanie
niniejszego Protokołu oraz jego celu; b) organizowanie
spotkań społeczności tubylczych i lokalnych oraz
zainteresowanych podmiotów; c) ustanowienie
i prowadzenie punktu pomocy dla społeczności tubylczych i lokalnych
oraz zainteresowanych podmiotów; d) rozpowszechnianie
informacji za pomocą krajowego systemu wymiany informacji; e) propagowanie
dobrowolnych kodeksów postępowania, wytycznych i najlepszych praktyk lub
norm w porozumieniu ze społecznościami tubylczymi i lokalnymi oraz
zainteresowanymi podmiotami; f) propagowanie,
w stosownych przypadkach, krajowej, regionalnej i międzynarodowej wymiany
doświadczeń; g) edukowanie
i szkolenie użytkowników i dostarczycieli zasobów genetycznych i wiedzy
tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi w zakresie ich
obowiązków dotyczących dostępu i podziału
korzyści; h) włączenie
społeczności tubylczych i lokalnych oraz zainteresowanych podmiotów
we wdrażanie niniejszego Protokołu; oraz i) podnoszenie
świadomości o protokołach i procedurach społeczności
tubylczych i lokalnych. Artykuł 22 potencjał 1. Strony współpracują w
budowaniu i rozwoju potencjału oraz we wzmacnianiu zasobów ludzkich
i możliwości instytucjonalnych w celu skutecznego wdrażania
niniejszego Protokołu przez Strony będące państwami
rozwijającymi się, w szczególności państwa najsłabiej
rozwinięte i małe wyspiarskie państwa rozwijające się,
oraz przez Strony, których gospodarka przechodzi transformację, w tym za
pośrednictwem istniejących instytucji i organizacji globalnych,
regionalnych, podregionalnych i krajowych. W tym kontekście Strony
powinny umożliwiać udział społeczności tubylczych i
lokalnych oraz odpowiednich zainteresowanych podmiotów, w tym organizacji
pozarządowych i sektora prywatnego. 2. Potrzeby Stron będących państwami
rozwijającymi się, w szczególności państwa najsłabiej
rozwinięte i małe wyspiarskie państwa rozwijające się,
oraz Stron, których gospodarka przechodzi transformację, w zakresie
zasobów finansowych zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Konwencji są w
pełni brane pod uwagę przy budowaniu i rozwoju potencjału dla
wdrażania niniejszego Protokołu. 3. Aby stworzyć podstawę dla
odpowiednich środków związanych z wdrożeniem niniejszego
Protokołu, Strony będące państwami rozwijającymi
się, w szczególności państwa najsłabiej rozwinięte i
małe wyspiarskie państwa rozwijające się, oraz Strony,
których gospodarka przechodzi transformację, powinny określić
swoje krajowe potrzeby i cele w zakresie potencjału za pomocą
krajowej samooceny potencjału. Strony te powinny w tym procesie
wspierać potrzeby i priorytety w zakresie potencjału
społeczności tubylczych i lokalnych oraz zainteresowanych podmiotów;
potrzeby i priorytety powinny być określone przez te
społeczności i podmioty, podkreślając potrzeby i priorytety
kobiet w tym zakresie. 4. Wspierając
wdrażanie niniejszego Protokołu, budowanie potencjału i jego
rozwój mogą dotyczyć, między innymi, następujących
głównych obszarów: a) potencjał
w zakresie wdrażania niniejszego Protokołu i wypełniania
zawartych w nim obowiązków; b) potencjał
w zakresie negocjowania wzajemnie uzgodnionych warunków; c) potencjał
w zakresie opracowania, wdrożenia i egzekwowania krajowych środków
ustawodawczych, administracyjnych lub politycznych dotyczących
dostępu i podziału korzyści; oraz d) potencjał
państw w zakresie rozwijania wewnętrznych możliwości
badawczych w celu dodania wartości ich własnym zasobom genetycznym. 5. Środki
podjęte zgodnie z ust. 1-4 mogą obejmować między innymi: a) rozwój
pod względem prawnym i instytucjonalnym; b) propagowanie
równości i sprawiedliwości w negocjacjach, przez np. szkolenia
w zakresie negocjacji wzajemnie uzgodnionych warunków; c) monitorowanie
i egzekwowanie przestrzegania przepisów; d) wykorzystywanie
najlepszych dostępnych narzędzi komunikacyjnych i systemów
internetowych dla działań związanych z dostępem i
podziałem korzyści; e) rozwój
i stosowanie metod wyceny; f) poszukiwania
biologiczne do zastosowań przemysłowych (bioprospecting), badania z
tym związane i badania taksonomiczne; g) transfer
technologii oraz potencjał infrastrukturalny i techniczny sprzyjający
zrównoważeniu takiego transferu technologii; h) zwiększanie
wkładu działań dotyczących dostępu i podziału
korzyści na rzecz ochrony różnorodności biologicznej i
zrównoważonego użytkowania jej elementów; i) środki
szczególne mające na celu zwiększanie potencjału
zainteresowanych podmiotów w odniesieniu do dostępu i podziału
korzyści; oraz j) środki
szczególne mające na celu zwiększanie potencjału
społeczności tubylczych i lokalnych, z naciskiem na
zwiększanie potencjału kobiet należących do tych
społeczności, w odniesieniu do dostępu do zasobów genetycznych
lub wiedzy tradycyjnej związanej z zasobami genetycznymi. 6. W celu wspierania synergii
oraz koordynacji w budowaniu i rozwoju potencjału w zakresie
dostępu i podziału korzyści, informacje dotyczące inicjatyw
w zakresie budowania i rozwoju potencjału na poziomie krajowym,
regionalnym i międzynarodowym, podejmowanych zgodnie z ust. 1-5, należy
przekazywać do systemu wymiany informacji o dostępie i podziale
korzyści. Artykuł 23 TRANSFER
TECHNOLOGII, współdziałanie I WSPÓŁPRACA Zgodnie z art. 15, 16, 18 i 19 Konwencji Strony
współdziałają i współpracują w badaniach
technicznych i naukowych oraz programach rozwojowych, w tym w biotechnologicznych
pracach badawczych, jako działaniach na rzecz osiągnięcia celu
Protokołu. Strony podejmują się propagować i wspierać
dostęp do technologii przez Strony będące państwami
rozwijającymi się, w szczególności państwa najsłabiej
rozwinięte i małe wyspiarskie państwa rozwijające się,
oraz przez Strony, których gospodarka przechodzi transformację, oraz
transfer technologii do tych Stron, aby umożliwić rozwój oraz
umocnienie solidnej i dobrze funkcjonującej podstawy technologicznej i
naukowej dla realizacji celów Konwencji i niniejszego Protokołu. O ile
jest to możliwe i właściwe, takie współdziałanie ma
miejsce na terytorium i z udziałem Stron dostarczających zasoby
genetyczne, czyli z państwami pochodzenia takich zasobów, lub na
terytorium i z udziałem Stron, które nabyły zasoby genetyczne zgodnie
z Konwencją. Artykuł 24 PAŃSTWA
NIEBĘDĄCE STRONAMI Strony zachęcają państwa niebędące Stronami do
przestrzegania niniejszego Protokołu i do przekazywania odpowiednich
informacji do systemu wymiany informacji o dostępie i podziale
korzyści. Artykuł 25 MECHANIZM
FINANSOWY I ZASOBY FINANSOWE 1. Rozważając kwestię
zasobów finansowych do celów wdrażania niniejszego Protokołu, Strony
biorą pod uwagę postanowienia art. 20 Konwencji. 2. Mechanizm finansowy Konwencji stanowi
mechanizm finansowy niniejszego Protokołu. 3. W odniesieniu do budowania i rozwoju
potencjału, o którym mowa w art. 22 niniejszego Protokołu,
Konferencja Stron stanowiąca posiedzenie Stron niniejszego Protokołu,
zapewniając wytyczne dotyczące mechanizmu finansowego, o którym mowa
w ust. 2, w celu rozpatrzenia przez Konferencję Stron, bierze pod
uwagę potrzeby Stron będących państwami rozwijającymi
się, w szczególności państw najsłabiej rozwiniętych i
małych wyspiarskich państw rozwijających się, oraz Stron,
których gospodarka przechodzi transformację, w zakresie zasobów
finansowych, jak również potrzeby dotyczące potencjału i
priorytetów społeczności tubylczych i lokalnych, w tym kobiet
należących do tych społeczności. 4. W kontekście ust. 1 Strony uwzględniają
również potrzeby Stron będących państwami
rozwijającymi się, w szczególności państw najsłabiej
rozwiniętych i małych wyspiarskich państw rozwijających
się, oraz Stron, których gospodarka przechodzi transformację, w
zakresie działań na rzecz określenia i wdrożenia
wymogów związanych z budowaniem i rozwojem potencjału do celów
wdrażania niniejszego Protokołu. 5. Wytyczne dotyczące mechanizmu
finansowego Konwencji w odpowiednich decyzjach Konferencji Stron, w tym
uzgodnionych przed przyjęciem niniejszego Protokołu, stosuje się
odpowiednio do postanowień niniejszego artykułu. 6. Strony będące państwami
rozwiniętymi mogą również zapewniać, a Strony
będące państwami rozwijającymi się oraz Strony,
których gospodarka przechodzi transformację, mogą wykorzystywać
finansowe lub inne zasoby w celu wdrażania postanowień niniejszego
Protokołu w ramach współpracy dwustronnej, regionalnej i
wielostronnej. Artykuł 26 KONFERENCJA STRON stanowiąca posiedzenie STRON niniejszego
PROTOKOŁU 1. Konferencja Stron stanowi posiedzenie
Stron niniejszego Protokołu. 2. Strony Konferencji, które nie są
Stronami Protokołu, mogą uczestniczyć jako obserwatorzy
w każdym posiedzeniu Konferencji Stron stanowiącym posiedzenie
Stron niniejszego Protokołu. Jeżeli Konferencja Stron stanowi posiedzenie
Stron niniejszego Protokołu, decyzje objęte niniejszym
Protokołem są podejmowane wyłącznie przez Strony
niniejszego Protokołu. 3. Jeżeli Konferencja Stron stanowi
posiedzenie Stron niniejszego Protokołu, każdy członek Prezydium
Konferencji Stron reprezentujący Stronę Konwencji, która w tym czasie
nie jest Stroną niniejszego Protokołu, jest zastępowany przez
członka wybieranego przez Strony niniejszego Protokołu z ich grona. 4. Konferencja
Stron stanowiąca posiedzenie Stron niniejszego Protokołu dokonuje
regularnego przeglądu wdrażania niniejszego Protokołu oraz
podejmuje, w ramach swoich uprawnień, decyzje niezbędne do wspierania
jego skutecznego wdrażania. Konferencja ta pełni funkcje przypisane
jej niniejszym Protokołem oraz: a) przedstawia zalecenia
dotyczące każdej kwestii niezbędnej do wdrażania
niniejszego Protokołu; b) ustanawia
takie organy pomocnicze, jakie są niezbędne do wdrażania
niniejszego Protokołu; c) w
stosownych przypadkach występuje o pomoc i współpracę oraz
informacje ze strony właściwych organizacji międzynarodowych
oraz organów międzyrządowych i pozarządowych, a także
korzysta z tej pomocy, współpracy i informacji; d) ustanawia
formę oraz częstotliwość przekazywania informacji
składanych zgodnie z art. 29 niniejszego Protokołu i
uwzględnia takie informacje, jak również sprawozdania składane
przez każdy organ pomocniczy; e) rozważa
i przyjmuje, w razie potrzeby, zmiany niniejszego Protokołu i jego
załączników, jak również wszelkie dodatkowe załączniki
do niniejszego Protokołu, które uznano za niezbędne do wdrażania
niniejszego Protokołu; oraz f) wykonuje
wszystkie inne funkcje, które mogą być wymagane w celu wdrażania
niniejszego Protokołu. 5. Regulamin Konferencji Stron i
postanowienia finansowe Konwencji stosuje się odpowiednio w ramach
niniejszego Protokołu, z wyjątkiem sytuacji, gdy Konferencja Stron
stanowiąca posiedzenie Stron niniejszego Protokołu zadecyduje inaczej
w drodze konsensu. 6. Pierwsze posiedzenie Konferencji Stron
stanowiącej posiedzenie Stron niniejszego Protokołu jest
zwoływane przez Sekretariat i odbywa się równocześnie z
pierwszym posiedzeniem Konferencji Stron, które jest zaplanowane po dacie
wejścia w życie niniejszego Protokołu. Kolejne zwykłe
posiedzenia Konferencji Stron stanowiącej posiedzenie Stron niniejszego
Protokołu odbywają się równocześnie ze zwykłymi
posiedzeniami Konferencji Stron, chyba że Konferencja Stron
stanowiąca spotkanie Stron niniejszego Protokołu zadecyduje inaczej. 7. Nadzwyczajne posiedzenia Konferencji
Stron stanowiącej posiedzenie Stron niniejszego Protokołu
odbywają się w innych terminach uznanych przez Konferencję Stron
stanowiącą posiedzenie Stron niniejszego Protokołu za
niezbędne lub na pisemny wniosek dowolnej ze Stron, pod warunkiem że
w ciągu sześciu miesięcy od powiadomienia Stron o wniosku przez
Sekretariat zostanie on poparty przez co najmniej jedną trzecią
Stron. 8. Organizacja
Narodów Zjednoczonych, jej specjalistyczne agencje i Międzynarodowa
Agencja Energii Atomowej, jak również każde ich państwo
członkowskie lub obserwatorzy niebędący stroną Konwencji,
mogą delegować swoich przedstawicieli w charakterze obserwatorów na
posiedzenia Konferencji Stron stanowiącej posiedzenie Stron niniejszego
Protokołu. Wszystkie organy lub agencje – zarówno krajowe, jak
i międzynarodowe, rządowe, jak i pozarządowe – które
posiadają kwalifikacje w kwestiach objętych niniejszym
Protokołem i które poinformowały Sekretariat o woli oddelegowania
przedstawicieli w charakterze obserwatorów na posiedzenie Konferencji Stron
stanowiącej posiedzenie niniejszego Protokołu, mogą uzyskać
na to pozwolenie, chyba że co najmniej jedna trzecia obecnych Stron wyrazi
sprzeciw. Dopuszczanie i udział obserwatorów podlegają regulaminowi,
o którym mowa w ust. 5, chyba że niniejszy artykuł stanowi inaczej. Artykuł 27 ORGANY POMOCNICZE 1. Każdy organ pomocniczy ustanowiony
Konwencją lub na jej podstawie, w tym decyzją Konferencji Stron
stanowiącej posiedzenie Stron niniejszego Protokołu, może
służyć wdrażaniu niniejszego Protokołu. Każda
taka decyzja określa zadania, jakie mają być podjęte. 2. Strony Konwencji, które nie są
Stronami niniejszego Protokołu, mogą uczestniczyć jako
obserwatorzy w każdym posiedzeniu dowolnego z takich organów pomocniczych.
Jeżeli organ pomocniczy Konwencji pełni funkcję organu pomocniczego
niniejszego Protokołu, decyzje objęte niniejszym Protokołem
są podejmowane wyłącznie przez Strony niniejszego
Protokołu. 3. Jeżeli
organ pomocniczy Konwencji pełni funkcje w związku z kwestiami
dotyczącymi Protokołu, każdy członek prezydium organu pomocniczego
reprezentujący Stronę Konwencji, która jednak w tym czasie nie jest
Stroną niniejszego Protokołu, jest zastępowany przez
członka wybieranego przez Strony niniejszego Protokołu z ich grona. Artykuł 28 SEKRETARIAT 1. Sekretariat ustanowiony w art. 24
Konwencji pełni funkcję Sekretariatu niniejszego Protokołu. 2. Do niniejszego Protokołu stosuje
się odpowiednio art. 24 ust. 1 Konwencji dotyczący funkcji
Sekretariatu. 3. W zakresie, w
jakim są one odrębne, koszty usług Sekretariatu związane z
niniejszym Protokołem pokrywają Strony niniejszego Protokołu. Konferencja
Stron stanowiąca posiedzenie Stron niniejszego Protokołu podczas
pierwszego posiedzenia podejmuje decyzję o niezbędnych ustaleniach
budżetowych w tym zakresie. Artykuł 29 MONITOROWANIE
I sprawozdawczość Każda Strona monitoruje wdrażanie swoich obowiązków w
ramach niniejszego Protokołu oraz – z częstotliwością
i w formacie określonym przez Konferencję Stron stanowiącą
posiedzenie Stron niniejszego Protokołu – składa sprawozdania
Konferencji Stron stanowiącej posiedzenie Stron niniejszego Protokołu
ze środków podjętych w celu wdrożenia niniejszego
Protokołu. Artykuł
30 procedury
i mechanizmy na rzecz propagowania przestrzegania postanowień niniejszego
protokołu Konferencja Stron stanowiąca posiedzenie Stron niniejszego
Protokołu na pierwszym posiedzeniu rozpatruje i zatwierdza procedury
współpracy i mechanizmy instytucjonalne na rzecz propagowania
przestrzegania postanowień niniejszego protokołu i dotyczące
przypadków nieprzestrzegania postanowień. Te procedury i mechanizmy
obejmują rozwiązania dotyczące zapewniania doradztwa lub pomocy,
w stosownych przypadkach. Są one odrębne od procedur i mechanizmów
rozstrzygania sporów określonych w art. 27 Konwencji i nie naruszają
ich. Artykuł 31 OCENA I PRZEGLĄD Konferencja Stron stanowiąca posiedzenie Stron niniejszego
Protokołu przeprowadza, cztery lata po wejściu w życie
niniejszego Protokołu a następnie z częstotliwością
określoną przez Konferencję Stron stanowiącą
posiedzenie Stron niniejszego Protokołu, ocenę skuteczności
Protokołu. Artykuł 32 PODPIsanie Niniejszy Protokół jest otwarty do
podpisu przez Strony Konwencji w Siedzibie Głównej Organizacji Narodów
Zjednoczonych w Nowym Jorku od dnia 2 lutego 2011 r. do dnia 1 lutego 2012 r. Artykuł 33 WEJŚCIE W ŻYCIE 1. Niniejszy Protokół wchodzi w
życie dziewięćdziesiątego dnia po dniu złożenia
pięćdziesiątego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia,
zatwierdzenia lub przystąpienia przez państwa lub regionalne organizacje
integracji gospodarczej, które są Stronami Konwencji. 2. Dla państwa lub regionalnej
organizacji integracji gospodarczej, które/która ratyfikuje, przyjmie lub
zatwierdzi niniejszy Protokół bądź do niego przystąpi po
złożeniu pięćdziesiątego dokumentu, o którym mowa
w ust. 1, niniejszy Protokół wchodzi w życie
dziewięćdziesiątego dnia po dniu, w którym to państwo lub
regionalna organizacja integracji gospodarczej złoży swój dokument
ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, lub w dniu, w
którym dla tego państwa lub regionalnej organizacji integracji
gospodarczej wchodzi w życie Konwencja, w zależności od tego,
która z tych dat jest późniejsza. 3. Na potrzeby
ust. 1 i 2 żaden dokument złożony przez regionalną
organizację integracji gospodarczej nie jest liczony jako dodatkowy wobec
dokumentów, które złożyły państwa członkowskie takiej
organizacji. Artykuł 34 ZASTRZEŻENIA Do niniejszego Protokołu nie mogą
być wnoszone żadne zastrzeżenia. Artykuł 35 WYCOFANIE 1. Każda Strona może
wycofać się z niniejszego Protokołu w dowolnym czasie po upływie
dwóch lat od wejścia w życie niniejszego Protokołu dla tej
Strony, przekazując Depozytariuszowi pisemne powiadomienie. 2. Wycofanie
się następuje po upływie roku od daty otrzymania przez
depozytariusza wspomnianego powiadomienia lub w terminie późniejszym,
określonym w powiadomieniu o wycofaniu się. Artykuł 36 TEKSTY AUTENTYCZNE Oryginał niniejszego Protokołu, którego teksty w
językach angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim
i rosyjskim są jednakowo autentyczne, składa się u Sekretarza
Generalnego Narodów Zjednoczonych. NA DOWÓD CZEGO niżej podpisani, należycie w tym celu
upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół we wskazanych terminach. SPORZĄDZONO w Nagoi, dnia dwudziestego dziewiątego
października dwa tysiące dziesiątego roku. Załącznik KORZYŚCI
pieniężne i niepieniężne 1. Korzyści pieniężne
mogą obejmować między innymi: a) opłaty
za dostęp lub opłatę za próbkę pobraną lub nabytą
w inny sposób; b) płatności
z góry; c) płatności
ratalne; d) opłaty
licencyjne; e) opłaty
licencyjne w przypadku komercjalizacji; f) opłaty
szczególne na rzecz funduszy powierniczych wspierających ochronę i
zrównoważone wykorzystanie różnorodności biologicznej; g) wynagrodzenia
i warunki preferencyjne, jeśli zostały wzajemnie uzgodnione; h) finansowanie
badań naukowych; i) wspólne
przedsięwzięcia; j) współwłasność
łączną odpowiednich praw własności intelektualnej. 2. Korzyści niepieniężne
mogą obejmować między innymi: a) dzielenie
się wynikami prac badawczo-rozwojowych; b) współdziałanie,
współpracę i wkład w zakresie programów badań naukowych i
rozwoju, w szczególności badań biotechnologicznych, jeśli
jest to możliwe – na terytorium Strony dostarczającej zasoby
genetyczne; c) udział
w tworzeniu produktu; d) współdziałanie,
współpracę i wkład w zakresie edukacji i szkoleń; e) udzielanie
dostępu do źródeł zasobów genetycznych ex-situ i do baz danych; f) transfer
na rzecz dostarczyciela zasobów genetycznych wiedzy i technologii na
sprawiedliwych i jak najbardziej korzystnych warunkach, w tym na warunkach
preferencyjnych, jeśli takie uzgodniono, w szczególności wiedzy i
technologii, które wykorzystują zasoby genetyczne (w tym biotechnologii)
lub które dotyczą ochrony i zrównoważonego wykorzystania
różnorodności biologicznej; g) umacnianie
potencjału w celu transferu technologii; h) budowanie
potencjału instytucjonalnego; i) zasoby
ludzkie i materialne wzmacniające potencjał administracji i
egzekwowanie przepisów związanych z dostępem; j) szkolenia
związane z zasobami genetycznymi, przy pełnym udziale państw
dostarczających zasoby genetyczne i w miarę możliwości
odbywające się w tych państwach; k) dostęp
do informacji naukowych istotnych dla ochrony i zrównoważonego
wykorzystania różnorodności biologicznej, w tym inwentaryzacji
przyrodniczej i badań taksonomicznych; l) wkład
w gospodarkę lokalną; m) badania
naukowe dotyczące bezpośrednio potrzeb priorytetowych, takich jak
zdrowie i bezpieczeństwo żywnościowe, biorąc pod
uwagę wewnętrzne wykorzystanie zasobów genetycznych w państwie
dostarczającym zasoby genetyczne; n) stosunki
instytucjonalne i zawodowe, które mogą wynikać z porozumień
o dostępie i podziale korzyści, oraz dalsza współpraca; o) korzyści
w postaci bezpieczeństwa żywnościowego i zabezpieczenia
środków utrzymania; p) uznanie
społeczne; q) współwłasność łączną
odpowiednich praw własności intelektualnej. UZASADNIENIE Konwencja o różnorodności biologicznej
(„konwencja”) stanowi najważniejsze międzynarodowe ramy środków na rzecz
ochrony różnorodności biologicznej, zrównoważonego wykorzystywania jej
składników oraz sprawiedliwego i równego podziału korzyści wynikających z
wykorzystania zasobów genetycznych. Obecnie stronami konwencji są 193 państwa,
czyli prawie wszystkie państwa na świecie. Stronami konwencji są też Unia
Europejska i wszystkie z jej 27 państw członkowskich. W art. 15 konwencji ustanowiono ogólne ramy
dotyczące dostępu do zasobów genetycznych i podziału korzyści: uznano, że
uprawnienie do określenia warunków dostępu do zasobów genetycznych należy do
rządów państw w ramach ich suwerennych praw do zasobów naturalnych. Strony są
zobowiązane do stworzenia warunków umożliwiających dostęp do zasobów
genetycznych, którymi dysponują. Jednocześnie wszystkie strony są zobowiązane
do podjęcia odpowiednich działań ustawodawczych, administracyjnych lub
politycznych, mając na celu sprawiedliwy i równy dostęp do wyników badań
naukowych i rozwoju oraz podział korzyści wynikających z komercyjnego lub
innego wykorzystania zasobów genetycznych ze stroną dostarczającą takie zasoby. Szefowie państw lub rządów uczestniczący w
Światowym Szczycie Zrównoważonego Rozwoju w sierpniu 2002 r. postanowili
rozpocząć negocjacje dotyczące „międzynarodowego systemu” dostępu i podziału
korzyści w ramach konwencji. Dnia 29 października 2010 r. na dziesiątej
Konferencji Stron konwencji przyjęto Protokół z Nagoi do Konwencji o różnorodności
biologicznej o dostępie do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym
podziale korzyści wynikających z wykorzystania tych zasobów („protokół”). Ponadto w decyzji Konferencji Stron wzywa się
strony konwencji do podpisania protokołu w najwcześniejszym możliwym terminie
oraz do złożenia, odpowiednio, dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub
zatwierdzających bądź dokumentów przystąpienia, mając na celu zapewnienie
możliwie szybkiego wejścia w życie protokołu. Wejście protokołu w życie wymaga
ratyfikacji przez pięćdziesiąt państw. Protokół był otwarty do podpisu w siedzibie
Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku od dnia 2 lutego 2011 r.
do dnia 1 lutego 2012 r. UE i większość jej państw członkowskich podpisały
protokół z Nagoi[1]. Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej i
Komisja wyraziły zamiar szybkiego wdrożenia i ratyfikacji protokołu z Nagoi w
Unii[2]. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady[3] ustanawiającego system środków wdrażania protokołu
z Nagoi w Unii. W świetle powyższego Unia Europejska powinna
zawrzeć Protokół z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej o dostępie
do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści
wynikających z wykorzystania tych zasobów. 2012/0279 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Protokołu z Nagoi do
Konwencji o różnorodności biologicznej o dostępie do zasobów genetycznych oraz
sprawiedliwym i równym podziale korzyści wynikających z wykorzystania tych
zasobów RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6
lit. a), uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego[4], a także mając na uwadze, co następuje: (1)
Unia i jej państwa członkowskie przyjęły konsens
193 stron Konwencji o różnorodności biologicznej, które dnia 29 października
2010 r. przyjęły Protokół z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej o
dostępie do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści
wynikających z wykorzystania tych zasobów („protokół z Nagoi”). (2)
Unia i większość jej państw członkowskich podpisały
protokół z Nagoi. (3)
Parlament Europejski, Rada i Komisja wyraziły
zamiar szybkiego wdrożenia i ratyfikacji protokołu z Nagoi w Unii[5]. (4)
Protokół z Nagoi należy zatwierdzić w imieniu Unii
Europejskiej, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii
Protokół z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej o dostępie do
zasobów genetycznych oraz sprawiedliwym i równym podziale korzyści wynikających
z wykorzystania tych zasobów. Tekst protokołu jest załączony do niniejszej
decyzji. Artykuł 2 Przewodniczący Rady wyznacza osobę upoważnioną
do złożenia, w imieniu Unii Europejskiej, instrumentu zatwierdzenia, o którym
mowa w art. 33 protokołu, w celu wyrażenia zgody Unii Europejskiej na to, aby
protokół stał się dla niej wiążący. Złożenie instrumentu zatwierdzenia nastąpi
jednocześnie ze złożeniem instrumentów zatwierdzenia przez państwa
członkowskie. Jednocześnie osoba upoważniona złoży
deklarację zamieszczoną w załączniku do niniejszej decyzji, zgodnie z artykułem
34 ust. 3 Konwencji o różnorodności biologicznej. Artykuł 3 Niniejsza decyzja jest publikowana w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej. Sporządzono w Brukseli dnia r. W
imieniu Rady Przewodniczący ZAŁĄCZNIK DEKLARACJA UNII EUROPEJSKIEJ ZGODNIE Z ART. 34
UST. 3 KONWENCJI O RÓŻNORODNOŚCI BIOLOGICZNEJ „Unia
Europejska oświadcza, że zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, w szczególności z jego art. 191, posiada kompetencje do
zawierania umów międzynarodowych oraz do wykonywania obowiązków z nich
wynikających, które przyczyniają się do osiągnięcia następujących celów: –
zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska
naturalnego; –
ochrony zdrowia ludzkiego; –
rozsądnego i racjonalnego wykorzystywania
zasobów naturalnych; –
promowania środków na poziomie międzynarodowym w
celu rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów w zakresie środowiska
naturalnego, w tym wynikających ze zmiany klimatu. Ponadto Unia
Europejska przyjmuje środki na poziomie Unii Europejskiej w celu ustanowienia
europejskiej przestrzeni badawczej oraz właściwego funkcjonowania rynku
wewnętrznego. Unia Europejska oświadcza, że przyjęła już
instrumenty prawne, wiążące wobec jej państw członkowskich, obejmujące kwestie
uregulowane przez niniejszy protokół.”. [1] Z
wyjątkiem Łotwy, Malty i Słowacji. [2] Konkluzje
Rady z dnia 20 grudnia 2010 r. (pkt 1 i 21) oraz z dnia 23 czerwca 2011 r. (pkt
14), rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 kwietnia 2012 r. (pkt 101),
komunikat Komisji dotyczący unijnej strategii ochrony różnorodności
biologicznej na okres do 2020 r. (COM (2011) 244) (działanie 20). [3] COM(2012)
576. [4] Dz.U. C z
[…], s. […]. [5] Zob.
konkluzje Rady z dnia 20 grudnia 2010 r. (pkt 1 i 21) oraz z dnia 23 czerwca
2011 r. (pkt 14), rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 kwietnia 2012 r.
(pkt 101), komunikat Komisji dotyczący unijnej strategii ochrony różnorodności
biologicznej na okres do 2020 r. (COM (2011) 244) (działanie 20).