This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52012DC0765
REPORT FROM THE COMMISSION TO THE EUROPEAN PARLIAMENT AND THE COUNCIL Review of Directive 2009/125/EC of the European Parliament and of the Council of 21 October 2009 establishing a framework for the setting of ecodesign requirements for energy-related products (recast) 2012 Review
SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Przegląd dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (wersja przekształcona) Przegląd 2012
SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Przegląd dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (wersja przekształcona) Przegląd 2012
/* COM/2012/0765 final */
SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Przegląd dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (wersja przekształcona) Przegląd 2012 /* COM/2012/0765 final */
SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU
EUROPEJSKIEGO I RADY Przegląd dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r.
ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących
ekoprojektu dla produktów związanych z energią (wersja
przekształcona) Przegląd 2012 (Tekst mający znaczenie dla EOG) 1. Wprowadzenie Na mocy art. 21 dyrektywy w sprawie
ekoprojektu Komisja ma obowiązek nie później niż w 2012 r.
dokonać przeglądu skuteczności dyrektywy w sprawie ekoprojektu i
jej środków wykonawczych oraz ocenić, czy wskazane jest rozszerzenie
zakresu stosowania tej dyrektywy na produkty niezwiązane z energią.
2. Skuteczność dyrektywy W 2011 r. Komisja rozpoczęła
specjalne badanie (zwane dalej „badaniem oceniającym”), w którym miała
ocenić skuteczność (i) dyrektywy i jej środków
wykonawczych, (ii) metodyki w zakresie ekoprojektu, (iii) progu dla
środków wykonawczych opisanego w art. 15 dyrektywy, (iv) mechanizmu
nadzoru rynku i (v) środków samoregulacji[1].
Osobne badanie przeprowadzono w celu
zaktualizowania metodyki w zakresie ekoprojektu, skutkiem czego powstała
metodyka w zakresie ekoprojektu dla produktów związanych z energią[2]. Badanie oceniające wykazało, że
dyrektywa w sprawie ekoprojektu zasadniczo realizuje cele polityki (swobodny
przepływ towarów i ochrona środowiska) i że w chwili obecnej nie
uznaje się, aby zmiana dyrektywy była wskazana lub potrzebna w celu
zwiększenia skuteczności dyrektywy i jej środków wykonawczych.
W wyniku badania sformułowano w
szczególności następujące wnioski: ·
Zasadniczo dyrektywa osiąga swoje cele
strategiczne. Od 2005 r. środki wykonawcze dotyczyły głównie
efektywności energetycznej. Dostępne dane świadczą o
dążeniu do uzyskania efektywności energetycznej w przypadku
wszystkich produktów regulowanych na podstawie środków wykonawczych
dotyczących ekoprojektu[3].
·
Jest za wcześnie, aby poprawnie ocenić
pełne oddziaływanie dyrektywy oraz obowiązkowych środków
wykonawczych i środków samoregulacji, ze względu na zbyt krótki okres
ich stosowania. W przypadku jednego z dwunastu rozporządzeń w sprawie
ekoprojektu przyjętych przed rozpoczęciem badania wymogi poziomu 1
nie weszły jeszcze w życie, a w przypadku ośmiu środków
wykonawczych wymogi poziomu 2 nie weszły jeszcze w życie. Ponadto z
dwóch proponowanych dobrowolnych umów jak dotąd żadna nie
została oficjalnie zatwierdzona przez Komisję[4]. ·
Uznano, że orientacyjne kryteria
przyjęcia środków wykonawczych w zakresie ekoprojektu, określone
w art. 15 dyrektywy w sprawie ekoprojektu, są nadal odpowiednie. ·
W badaniu poruszono wiele kwestii dotyczących
(nowej) metodyki w zakresie ekoprojektu dla produktów związanych z
energią. W badaniu wskazano również problemy,
jakie napotyka się na poziomie UE i państw członkowskich przy
stosowaniu dyrektywy w sprawie ekoprojektu i jej środków wykonawczych;
są to między innymi: ·
złożona i długotrwała procedura
przygotowawcza; ·
dane niewystarczające do podejmowania decyzji
w zakresie polityki (np. dane o tendencjach rynkowych i rozwoju
technologicznym, dane rynkowe, dane dotyczące wyników pochodzące z
działań w zakresie nadzoru rynku itp.); ·
niedostateczna koordynacja środków w zakresie
ekoprojektu z innymi aktami prawa UE, takimi jak dyrektywa w sprawie
zużytego sprzętu elektrotechnicznego i elektrycznego (WEEE),
dyrektywa w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych
substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (RoHS) i dyrektywa w
sprawie charakterystyki energetycznej budynków (EPBD); ·
zasoby niewystarczające do wykonywania coraz
większej ilości prac regulacyjnych, komunikacyjnych i
normalizacyjnych; ·
kwestia poziomu ambicji niektórych wymogów, w
szczególności wymogów poziomu 1; ·
niewykorzystana możliwość
podejmowania dalszych niezwiązanych z energią kwestii
dotyczących produktów związanych z energią (np. efektywnego
wykorzystania materiałów, możliwości recyklingu itp.); ·
opóźnienia w opracowywaniu odpowiednich
zharmonizowanych norm; ·
niewystarczający i nieskuteczny nadzór rynkowy[5]. Na podstawie swojego badania Komisja
wyciągnęła wnioski na temat działań, które należy
podjąć. Komisja w szczególności podejmuje działania, które
przyczynią się do poprawy stosowania dyrektywy i jej środków
wykonawczych. Najistotniejsze z tych działań to: ·
Zlecanie prac nielegislacyjnych (zwłaszcza
działań komunikacyjnych) podmiotom zewnętrznym, aby
umożliwić zaangażowanie zasobów Komisji w opracowywanie i
wykonywanie prawnie wiążących aktów.• Komisja zamierza
wykorzystywać stronę Europe Direct[6]
do odpowiadania na pytania obywateli o ekoprojekt, etykietowanie energetyczne i
oznakowanie opon. Ponadto Komisja wraz z Agencją Wykonawczą ds.
Konkurencyjności i Innowacyjności (EACI) tworzy specjalne „centrum
informacyjne ds. komunikacji”, które będzie służyć
pomocą w (i) przygotowywaniu i prowadzeniu kampanii informacyjnych
dotyczących ekoprojektu i etykietowania energetycznego oraz (ii)
odpowiadaniu na pytania obywateli, zainteresowanych podmiotów i innych stron. ·
Dalsze korzystanie ze specjalistycznej wiedzy
technicznej innych organów UE, w tym Wspólnego Centrum Badawczego (JRC) i EACI.
Na przykład JRC bardziej zaangażuje się w opracowywanie
technicznych aspektów nowych środków wykonawczych i w monitorowanie prac
normalizacyjnych w przypadku wybranych grup produktów, a także przyczyni
się do rozwoju bardziej zintegrowanego procesu legislacyjnego dla
różnych instrumentów polityki (dotyczących ekoprojektu, etykietowania
energetycznego, oznakowania ekologicznego, zielonych zamówień publicznych,
WEEE, RoHS itp.). ·
Dalsze starania, aby w coraz większym stopniu
korzystać z wiedzy fachowej zainteresowanych podmiotów (państw
członkowskich, przemysłu i organizacji pozarządowych), w
szczególności w procesie przeglądu i rewizji obowiązujących
środków wykonawczych[7]. ·
Ponadto tworzona jest baza danych dotyczących
efektywności energetycznej i innych ekologicznych aspektów produktów
wprowadzanych na rynek UE. ·
Wykorzystanie ekspertów zewnętrznych (w tym
konsultantów nowego podejścia) do dokładniejszego monitorowania prac
normalizacyjnych prowadzonych przez europejskie organy normalizacyjne do celów
opracowania środków wykonawczych w zakresie ekoprojektu; pomoc dla
organizacji pozarządowych umożliwiająca im aktywny udział w
pracach normalizacyjnych. ·
Rozpoczęcie corocznego gromadzenia danych w
ramach nadzoru rynku oraz wspólnego działania w zakresie nadzoru rynku,
realizowanego przez organy krajowe w ramach programu „Inteligentna energia dla
Europy” na 2013 r. w celu poprawy egzekwowania przepisów w zakresie ekoprojektu
i etykietowania energetycznego. Tworzona jest baza danych dotyczących
efektywności energetycznej i innych ekologicznych aspektów produktów
wprowadzanych na rynek UE. 3. Rozszerzenie zakresu stosowania
dyrektywy Zgodnie z przepisami art. 21 dyrektywy w
badaniu uwzględniono również potrzebę rozszerzenia zakresu
stosowania dyrektywy na produkty niezwiązane z energią. Na podstawie badania Komisja ustaliła,
że obecnie nie ma potrzeby rozszerzania zakresu stosowania dyrektywy w
sprawie ekoprojektu na produkty niezwiązane z energią. W wyniku badania sformułowano w
szczególności następujące wnioski: ·
Zbyt mało doświadczeń
dotyczących obecnego zakresu stosowania dyrektywy (rozszerzonego na
produkty związane z energią w przekształconej wersji dyrektywy z
2009 r.) Jak dotąd wszystkie środki wykonawcze opracowane przez
Komisję dotyczą produktów wykorzystujących energię. Plan
działań w zakresie ekoprojektu na lata 2012–2014 obejmuje pierwsze
grupy produktów związanych z energią, takie jak okna czy izolacja
termiczna. ·
Najwyższym priorytetem jest ukończenie
prac regulacyjnych na podstawie dyrektywy w sprawie ekoprojektu z 2005 r. i
pierwszego planu działań w zakresie ekoprojektu na lata 2009–2011. W
przeciwnym wypadku nakład pracy wynikający z konieczności realizacji
obecnych planów działań[8]
i rozpoczęcia badań przygotowawczych dla nowych grup produktów, w
połączeniu z ograniczonymi zasobami, może spowodować
odłożenie (co najmniej do 2015 r.) prac regulacyjnych nad grupami
produktów niezwiązanych z energią. ·
W przypadku produktów niezwiązanych z
energią konieczna jest zmiana podejścia. W przeciwieństwie do
produktów wykorzystujących energię wiele produktów niezwiązanych
z energią (np. żywność, napoje, wyroby włókiennicze)
ma znaczące oddziaływanie na środowisko, które przejawia
się głównie na najwcześniejszym etapie cyklu życia (np.
przy produkcji surowców na poziomie hodowli bydła czy prowadzenia upraw),
a zatem badanie produktu nie stanowiłoby w tym przypadku właściwej
formy oceny zgodności z przepisami. ·
Obecnie istotna trudność polega na
określeniu wykonalnych wymogów ekoprojektu dla tych grup produktów
niezwiązanych z energią o najwyższym potencjale
oszczędności energii[9].
4. Podsumowanie W dniu 19 kwietnia 2012 r. Komisja
zasięgnęła opinii Forum Konsultacyjnego ds. Ekoprojektu w
sprawie zaleceń sformułowanych w badaniu oceniającym i
wstępnych wniosków. Zainteresowane strony szeroko poparły stanowisko
Komisji na temat planów poprawy skuteczności dyrektywy i jej środków wykonawczych,
a także na temat zakresu jej stosowania[10]. Komisja uznaje zatem, że nie ma
potrzeby ani natychmiastowej rewizji dyrektywy w sprawie ekoprojektu, ani
rozszerzenia zakresu jej stosowania na produkty niezwiązane z energią,
i proponuje następujące rozwiązanie: ·
W stosownych przypadkach określone aspekty
dyrektywy w sprawie ekoprojektu, będące przedmiotem niniejszego
przeglądu, można poddać ponownej ocenie w ramach planowanego na
2014 r. przeglądu dyrektywy w sprawie etykietowania energetycznego. Skutki
rozporządzeń wykonawczych w sprawie ekoprojektu i delegowanych
rozporządzeń w sprawie etykietowania energetycznego, mających
zastosowanie do tego samego produktu związanego z energią, są
często powiązane i uzupełniają się. ·
We wszelkich przyszłych badaniach
oceniających określone aspekty dyrektywy w sprawie ekoprojektu
należy: ·
uwzględniać wyniki badania
oceniającego z 2011 r. i, w razie potrzeby, aktualizować zawarte w
nim zalecenia; ·
w świetle nowych danych zwrócić
szczególną uwagę na te aspekty, które mogły nie zostać w
pełni ocenione w badaniu z 2011 r. (takie jak skuteczność
środków wykonawczych i zharmonizowanych norm oraz ściślejsza
koordynacja wykonania dwóch dyrektyw). Komisja będzie kontynuowała
współpracę z państwami członkowskimi i zainteresowanymi
stronami w celu poprawy wdrażania dyrektywy w sprawie ekoprojektu i jej
środków wykonawczych. [1] Wersja ostateczna sprawozdania (opublikowana w marcu
2012 r.) znajduje się na stronie http://cses.co.uk/ecodesign_evaluation. [2] Informacje o nowej metodyce można znaleźć
na stronie. http://www.meerp.eu/ [3] W trzech przypadkach (oświetlenie domowe, tryb
czuwania, pompy cyrkulacyjne) wymogi ekoprojektu bezpośrednio
przyczyniają się do tego dążenia. W jednym przypadku
(telewizory) uznano, że największą rolę odegrał
postęp technologiczny. W jednym przypadku (zewnętrzne
źródła zasilania) nie ma wystarczających danych, aby ocenić
skutki środka wykonawczego. [4] Zatwierdzenie dobrowolnej umowy w sprawie
złożonych przystawek do odbioru sygnału telewizyjnego (set-top
boksów) jest zaplanowane jeszcze na 2012 r., a umowa w sprawie sprzętu do
przetwarzania informacji graficznych zostanie zatwierdzona w 2013 r. [5] Szacuje się, że 10–20 % produktów
objętych środkami wykonawczymi jest niezgodnych z przepisami. [6] Zob. http://europa.eu/europedirect/index_pl.htm [7] Do końca 2014 r. przeglądowi zostanie
poddanych 11 środków wykonawczych (osiem środków dotyczących
ekoprojektu i trzy środki dotyczące etykietowania energetycznego). [8] Głównie działań wykonawczych,
komunikacyjnych i prawnych oraz prac nad 35 normami. [9] Ustalenie wymogów wydaje się możliwe w
przypadku produktów niezwiązanych z energią, takich jak meble,
chemiczne środki czyszczące, materace i zabawki. Produkty te
mają jednak niewielki udział w ogólnym oddziaływaniu na
środowisko produktów niezwiązanych z energią. [10] Zob. protokół z posiedzenia Forum Konsultacyjnego ds.
Ekoprojektu z dnia 19 kwietnia 2012 r. http://ec.europa.eu/enterprise/policies/sustainable-business/ecodesign/consultation-forum/files/20120419_minutes_en.pdf