This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52011PC0607
Proposal for a REGULATION OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL on the European Social Fund and repealing Regulation (EC) No 1081/2006
Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1081/2006
Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1081/2006
/* KOM/2011/0607 wersja ostateczna - 2011/0268 (COD) */
Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1081/2006 /* KOM/2011/0607 wersja ostateczna - 2011/0268 (COD) */
UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Bezrobocie i utrzymujące się wysokie
wskaźniki ubóstwa zobowiązują do działań na szczeblu
unijnym i krajowym. Obecnie prawie 23 mln osób są bezrobotne i szacuje
się, że ponad 113 mln jest zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem.
Kwestie społeczne i te związane z zatrudnieniem są bardzo
istotne dla obywateli europejskich, którzy oczekują od Unii większego
zaangażowania w tej dziedzinie. Dodatkowe wyzwania, z którymi musi
się zmierzyć Unia Europejska, to: niewystarczający poziom
umiejętności, słabe wyniki aktywnej polityki rynku pracy i
systemów edukacji, wykluczenie społeczne grup marginalizowanych i
mała mobilność pracowników. Potrzebne są tu zarówno
inicjatywy polityczne, jak i konkretne działania na rzecz wsparcia. Wiele z tych problemów uległo zaostrzeniu
w wyniku kryzysu finansowego i gospodarczego, tendencji demograficznych i
migracyjnych oraz szybkiego tempa przemian technologicznych. O ile nie
zostaną podjęte efektywne działania w celu ich rozwiązania,
będą one stanowiły poważne wyzwanie dla spójności
społecznej i konkurencyjności. Niezwykle istotne jest zatem, by
stymulującym wzrost gospodarczy inwestycjom w infrastrukturę,
konkurencyjność regionalną i rozwój przedsiębiorstw
towarzyszyły środki niezbędne dla tworzenia trwałych miejsc
pracy w zakresie polityki rynku pracy, kształcenia i szkolenia,
włączenia społecznego, zdolności dostosowawczych
pracowników, przedsiębiorstw i przedsiębiorców oraz zdolności
administracyjnych. Europejski Fundusz Społeczny (EFS)
wspiera polityki i zadania priorytetowe, których celem jest
osiągnięcie postępów w kierunku pełnego zatrudnienia,
poprawa jakości i wydajności pracy, zwiększenie mobilności
geograficznej i zawodowej pracowników w Unii, poprawa systemów kształcenia
i szkolenia oraz propagowanie włączenia społecznego; Fundusz ten
przyczynia się tym samym się do spójności gospodarczej,
społecznej i terytorialnej. Jako że EFS powinien być w
pełni zgodny ze strategią „Europa 2020” i jej głównymi celami,
powinien on wspierać polityki państw członkowskich realizowane w
ramach zintegrowanych wytycznych przyjętych w myśl art. 121 i 148
ust. 4 Traktatu oraz zgodnie z zaleceniami dotyczącymi krajowych programów
reform. Przydzielenie EFS, jako jednemu z funduszy strukturalnych, minimalnych
przydziałów i kwot sprawi, że priorytety Unii będą
odpowiednio odzwierciedlone w wysokości inwestycji przynoszących
bezpośrednie korzyści dla obywateli europejskich. EFS wniesie również cenny wkład do
innych istotnych priorytetów strategii „Europa 2020”, takich jak
pogłębianie inwestycji w badania naukowe i innowacje,
zwiększenie dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych i
propagowanie ich stosowania, zwiększenie konkurencyjności małych
i średnich przedsiębiorstw, wspieranie transformacji w kierunku gospodarki
niskoemisyjnej, ochrona środowiska i propagowanie zrównoważonego
wykorzystania zasobów. EFS będzie działał w synergii z nowym
zintegrowanym Programem na rzecz przemian i innowacji społecznych
(Programme for Social Change and Innovation). Razem będą one
tworzyć kompleksową europejską Inicjatywę na rzecz
zatrudnienia i włączenia społecznego Employment and Social
Inclusion Initiative). 2. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI
STRONAMI ORAZ OCEN WPŁYWU Dla celów niniejszego wniosku uwzględniono
wyniki konsultacji społecznych związanych z piątym sprawozdaniem
okresowym w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i
terytorialnej[1],
przeglądem budżetu UE[2]
oraz wnioskami dotyczącymi wieloletnich ram finansowych[3]. Konsultacja publiczna na temat wniosków z
piątego sprawozdania w sprawie spójności trwała od dnia 12
listopada 2010 r. do dnia 31 stycznia 2011 r. i zakończyła się
Forum Spójności. Otrzymano w sumie 444 opinie. Wśród respondentów
znalazły się państwa członkowskie, władze regionalne i
lokalne, partnerzy społeczni, organizacje zajmujące się
kwestiami europejskim, organizacje pozarządowe, obywatele i inne
zainteresowane strony. W konsultacji postawiono szereg pytań
dotyczących przyszłości polityki spójności. Streszczenie
wyników opublikowano w dniu 13 maja 2011 r.[4]. Ponadto zorganizowano konferencje i seminaria
poświęcone przyszłości EFS. W czerwcu 2010 r. podczas
konferencji zatytułowanej „EFS a strategia »Europa 2020«” spotkało
się ponad 450 wysokiej rangi przedstawicieli organów władzy
publicznej, partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego
na szczeblu unijnym i krajowym, a także pochodzących z państw
trzecich. W grudniu 2010 r. odbyło się także seminarium na temat
przyszłości EFS z udziałem organizacji pozarządowych i
partnerów społecznych. Ponadto Parlament Europejski przyjął
w dniu 7 października 2010 r. rezolucję w sprawie przyszłej
polityki spójności i EFS[5].
Komisja Europejska otrzymała również na swój wniosek opinie
rozpoznawcze Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[6] i Komitetu Regionów[7]. Za pośrednictwem grupy ad hoc ds.
przyszłości Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Komitetu
EFS uzyskano opinię ekspercką. Spotkanie grupy ad hoc odbyło
się 7 razy między grudniem 2009 r. a marcem 2011 r. Utworzono
także grupę roboczą z udziałem przedstawicieli państw
członkowskich, której celem była dyskusja na temat wspólnych
wskaźników. Grupa ta spotkała się cztery razy i stworzyła
podstawy opracowania proponowanych wskaźników. Sam Komitet EFS wydał
opinie na temat przyszłości EFS na swoich posiedzeniach w dniach 3
czerwca 2010 r. i 10 marca 2011 r. Zarówno Komitet Zatrudnienia (EMCO), jak i
Komitet Ochrony Socjalnej (SPC) opublikowały również opinie na ten
temat, odpowiednio w styczniu i marcu 2011 r. Wykorzystano również wyniki ocen ex post
przeprowadzonych w odniesieniu do programów na lata 2000-2006, a także
wyniki różnorodnych badań. Przeprowadzono także ocenę
skutków rozporządzenia w sprawie EFS jako część pakietu
trzech ocen skutków obejmujących również rozporządzenia w
sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i w sprawie Funduszu
Spójności oraz ocenę skutków ogólnego rozporządzenia
dotyczącego EFS, EFRR i Funduszu Spójności. W ocenie skutków rozporządzenia w sprawie
EFS uwzględniono głównie zakres tego instrumentu oraz jeden konkretny
aspekt uproszczenia. Omówiono w niej również powiązania między
instrumentami finansowymi, którymi dysponuje Dyrekcja Generalna ds.
Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego
Komisji Europejskiej, czyli między EFS, Europejskim Funduszem Dostosowania
do Globalizacji, programem Progress, EURES oraz instrumentem mikrofinansowym
PROGRESS. Zbadano również wzajemną komplementarność tych
instrumentów. Rola EFS cieszy się powszechnym
poparciem. Uważa się, że Fundusz ten przynosi znaczną
europejską wartość dodaną, umożliwiając
państwom członkowskim i regionom realizację kluczowych
europejskich priorytetów dzięki finansowaniu unijnemu. Uznaje się go
za zasadniczy element niezbędny do podjęcia głównych wyzwań
stojących przed obywatelami europejskimi oraz do poczynienia postępów
w realizacji celów wyznaczonych w ramach strategii „Europa 2020”. Panuje
powszechna zgoda co do tego, że skuteczność wsparcia zależy
w dużym stopniu od skupienia się na głównych wyzwaniach i
zaleceniach Rady. Zmniejszenie złożoności wsparcia oraz
idącego za nim obciążenia związanego z kontrolą,
zwłaszcza w przypadku mniejszych beneficjentów, jest również
postrzegane jako ważny obszar, którym należy się
zająć. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Europejski Fundusz Społeczny (EFS)
został ustanowiony w art. 162 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(TFUE). Termin przeglądu unijnego finansowania, którego celem jest
zwiększenie spójności, związany jest z wnioskiem dotyczącym
nowych wieloletnich ram finansowych, zawartym w programie prac Komisji. Podstawą niniejszego wniosku w sprawie
rozporządzenia jest art. 164 TFUE. W rozporządzeniu Rady (UE) nr […]
ustanowiono ramy dla działań podejmowanych przez fundusze
strukturalne i Fundusz Spójności i określono, w szczególności,
cele tematyczne, zasady i przepisy dotyczące programowania, monitorowania
i oceny, zarządzania i kontroli. W obrębie tych ogólnych ram w niniejszym
rozporządzeniu określono zadania i zakres EFS, wraz z
powiązanymi priorytetami inwestycyjnymi odpowiadającymi celom
tematycznym oraz ustalono przepisy szczegółowe dotyczące programów
operacyjnych współfinansowanych przez EFS w zakresie wydatków
kwalifikowalnych. EFS będzie działać w
kontekście art. 174 TFUE, w którym wzywa się do podjęcia
działań przez Unię Europejską w celu wzmocnienia jej
spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz wspierania
ogólnego harmonijnego rozwoju przez zmniejszanie dysproporcji w poziomach
rozwoju różnych regionów i wspieranie rozwoju w najmniej uprzywilejowanych
regionach. W wyniku przeglądu budżetu UE
podkreślono, że „budżet UE powinien być wykorzystywany do
finansowania dóbr publicznych UE, działań, których państwa
członkowskie i regiony nie mogą sfinansować same, lub w
przypadkach gdy takie finansowanie zapewni lepsze wyniki”[8]. W niniejszym wniosku
respektuje się zasadę pomocniczości, jako że zadania EFS
są określone w Traktacie, a polityka jest realizowana zgodnie z
zasadą zarządzania dzielonego i z poszanowaniem kompetencji
instytucjonalnych państw członkowskich i regionów. 4. WPŁYW NA BUDŻET Wniosek Komisji dotyczący wieloletnich ram
finansowych obejmuje kwotę w wysokości 376 mld EUR na politykę
spójności w latach 2014-2020. Proponowany budżet na lata 2014-2020 || w mld EUR || Minimalny przydział dla EFS || Odpowiadająca minimalna kwota EFS w mld EUR Regiony słabiej rozwinięte Regiony w okresie przejściowym Regiony lepiej rozwinięte Współpraca terytorialna Fundusz Spójności Dodatkowy przydział dla najbardziej oddalonych i słabo zaludnionych regionów || 162,6 38,9 53,1 11,7 68,7 0,926 || 25 % 40 % 52 % - - - || 40,7 15,6 27,6 - - - Instrument „Łącząc Europę” na rzecz transportu, energii i technologii informacyjno-komunikacyjnych || 40 mld EUR (w tym dodatkowe 10 mld EUR wydzielone w ramach Funduszu Spójności) || - || *Wszystkie kwoty
podano w cenach stałych z 2011 r. W celu zwiększenia zdolności
Funduszu do realizacji głównych celów strategii „Europa 2020” w niniejszym
wniosku ustalono minimalny przydział dla EFS dla każdej kategorii
regionów, które zostały zdefiniowane we wniosku w sprawie
rozporządzenia ogólnego. Oznacza to ustalenie minimalnego ogólnego
przydziału dla EFS w środkach budżetowych przydzielonych na
politykę spójności (z wyłączeniem instrumentu
„Łącząc Europę”) w wysokości 25 %, tj. 84 mld EUR.
Wspomniany minimalny przydział dla EFS zawiera środki budżetowe
(2,5 mld EUR) przeznaczone dla nadchodzącego wniosku Komisji w sprawie
pomocy żywnościowej dla osób najbardziej potrzebujących. 5. STRESZCZENIE
ROZPORZĄDZENIA Jeśli chodzi o zakres rozporządzenia
w sprawie EFS na lata 2014-2020, w projekcie wniosku proponuje się
objąć środkami EFS cztery „cele tematyczne” na całym
obszarze Unii Europejskiej, tj.: (i) promowanie zatrudnienia i mobilności
zawodowej, (ii) inwestowanie w edukację, umiejętności i uczenie
się przez całe życie, (iii) promowanie włączenia
społecznego i walka z ubóstwem, (iv) wzmacnianie potencjału
instytucjonalnego i skuteczności administracji publicznej. Każdy cel
tematyczny przekłada się na kategorie interwencji lub tzw.
„priorytety inwestycyjne”. Ponadto EFS powinien również przyczynić
się do realizacji innych celów tematycznych, takich jak wspieranie
transformacji w kierunku gospodarki niskoemisyjnej, odpornej na zmianę
klimatu i zasobooszczędnej, zwiększenie poziomu stosowania
technologii informacyjno-komunikacyjnych, intensyfikacja badań naukowych,
rozwoju technologii oraz innowacji oraz zwiększenie konkurencyjności
małych i średnich przedsiębiorstw. Aby zamierzone skutki były
wystarczające i wymierne, niezbędna jest koncentracja finansowania. W
celu jej zapewnienia proponuje się, aby: –
wsparcie zdolności administracyjnych
ograniczone było do państw członkowskich ze słabiej
rozwiniętymi regionami bądź kwalifikujących się do
pomocy z Funduszu Spójności; –
co najmniej 20 % wkładu dla EFS było
przeznaczone na promowanie włączenia społecznego i walkę z
ubóstwem; –
finansowanie w ramach programów operacyjnych
koncentrowało się na ograniczonej liczbie priorytetów inwestycyjnych. Ponadto w przedmiotowym projekcie wniosku
sprecyzowano i potwierdzono wkład EFS w realizację zobowiązania
Unii do usunięcia nierówności między kobietami i
mężczyznami oraz zapobiegania dyskryminacji. Państwa
członkowskie powinny łączyć zdecydowane podejście
polegające na systematycznym uwzględnianiu problematyki płci z
konkretnymi działaniami na rzecz promowania równości płci i
niedyskryminacji. W projekcie rozporządzenia proponuje
się również nadanie większego znaczenia innowacji
społecznej i transnarodowej współpracy w ramach EFS przez
zachętę w postaci podniesienia stopy współfinansowania dla osi priorytetowych
dotyczących tych kwestii, szczególne uzgodnienia w zakresie programowania
i monitorowania oraz wzmocnienie roli Komisji w zakresie wymiany i
rozpowszechniania dobrych praktyk, wspólnych działań i wyników w
całej Unii. Jeśli chodzi o systemy monitorowania i
oceny w projekcie rozporządzenia proponuje się ustanowienie
minimalnych norm jakości oraz wprowadzenie zestawu obowiązkowych
wspólnych wskaźników. Powinno to zagwarantować, że w wyniku
monitorowania uzyskane zostaną rzetelne i wiarygodne dane, które
będzie można łatwo zagregować na szczeblu UE, oraz że
ocenie poddana jest skuteczność i wpływ wsparcia EFS. W projekcie rozporządzenia
przywiązuje się wielką wagę do udziału partnerów
społecznych i organizacji pozarządowych w programowaniu i realizacji
priorytetów oraz działań Funduszu. Dlatego też w projekcie tym
wyrażono potrzebę przydzielenia dla mniej rozwiniętych regionów
i państw odpowiedniej kwoty pochodzącej z zasobów EFS, która powinna
być przyznana na budowanie potencjału partnerów społecznych i
organizacji pozarządowych. Wspólne działania podejmowane przez
partnerów społecznych także powinny być wspierane, biorąc
pod uwagę ich kluczową rolę w dziedzinie zatrudnienia, edukacji
i włączenia społecznego. W tym samym duchu, w projekcie
rozporządzenia proponuje się wprowadzenie ograniczonej liczby
szczegółowych zasad dotyczących kwalifikowalności, aby
ułatwić dostęp do finansowania EFS dla mniejszych beneficjentów
i operacji oraz uwzględnić odmienny charakter operacji EFS i rodzaj
beneficjentów EFS w porównaniu z innymi Funduszami. Aby sprawić, by
beneficjenci skorzystali z tego uproszczenia, w projekcie rozporządzenia
proponuje się rozszerzyć zakres stosowania uproszczonych opcji
kosztów, między innymi przez ustanowienie obowiązku ich stosowania w
przypadku mniejszych operacji. Przepisy te zmniejszą obciążenie
administracyjne beneficjentów oraz instytucji zarządzających,
potwierdzą ukierunkowanie EFS na osiąganie wyników oraz
przyczynią się do zmniejszenia wskaźników błędu. W projekcie rozporządzenia wprowadza
się także przepisy szczegółowe związane z instrumentami
finansowymi w celu zachęcenia państw członkowskich i regionów do
wykorzystania Funduszu, a tym samym do zwiększenia jego zdolności
finansowania działań na rzecz zatrudnienia, edukacji i
włączenia społecznego.
2011/0268 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU
EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie Europejskiego Funduszu
Społecznego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1081/2006 PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII
EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 164, uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej[9], po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego
parlamentom narodowym, uwzględniając opinię
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[10], uwzględniając opinię Komitetu
Regionów[11], stanowiąc zgodnie ze zwykłą
procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co
następuje: (1)
W rozporządzeniu (UE) nr […] ustanowiono ramy
dla działań podejmowanych z zastosowaniem Europejskiego Funduszu
Społecznego (EFS), Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR),
Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju
Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR) i
określono w szczególności cele tematyczne, zasady i przepisy
dotyczące programowania, monitorowania i oceny, zarządzania i
kontroli. Należy zatem określić zadania i zakres
działań Europejskiego Funduszu Społecznego, wraz z
powiązanymi priorytetami inwestycyjnymi odpowiadającymi celom tematycznym,
oraz ustanowić przepisy szczegółowe dotyczące typu
działań, jakie mogą być finansowane przez EFS. (2)
EFS powinien zwiększyć
możliwości zatrudnienia, wesprzeć edukację i uczenie
się przez całe życie oraz opracować polityki aktywnej
integracji w ramach zadań powierzonych EFS w art. 162 Traktatu i tym samym
przyczynić się do spójności gospodarczej, społecznej i
terytorialnej, zgodnie z art. 174 Traktatu. Zgodnie z art. 9 Traktatu EFS
powinien uwzględnić wymogi związane ze wspieraniem wysokiego
poziomu zatrudnienia, zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczaniem
wykluczenia społecznego, a także z wysokim poziomem kształcenia,
szkolenia oraz ochrony zdrowia ludzkiego. (3)
Rada Europejska z dnia 17 czerwca 2010 r.
uznała, że wszystkie wspólne polityki, w tym polityka spójności,
powinny wspierać strategię „Europa 2020” na rzecz inteligentnego,
trwałego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu
gospodarczego[12].
W celu zapewnienia pełnej zgodności EFS z celami tej strategii, w
szczególności w odniesieniu do zatrudnienia, edukacji oraz walki z wykluczeniem
społecznym, EFS powinien wspierać państwa członkowskie we
wdrażaniu zaleceń Rady w sprawie ogólnych wytycznych polityki
gospodarczej państw członkowskich oraz Unii oraz decyzji Rady w
sprawie wytycznych dla polityk zatrudnienia państw członkowskich
przyjętych zgodnie z art. 121 i 148 ust. 4 Traktatu. EFS powinien
również przyczynić się do realizacji inicjatyw przewodnich,
zwłaszcza Programu na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia[13], programu „Mobilna
młodzież”[14]
oraz Europejskiej platformy współpracy w zakresie walki z ubóstwem i
wykluczeniem społecznym[15].
Fundusz wesprze również działania w ramach Europejskiej agendy
cyfrowej[16]
oraz Unii innowacji[17]. (4)
Unia Europejska stoi przed wyzwaniami
strukturalnymi wynikającymi z globalizacji gospodarki, przemian
technologicznych, coraz starszej siły roboczej oraz rosnących
niedoborów umiejętności i siły roboczej w niektórych sektorach i
regionach. Wyzwania te pojawiły się w wyniku ostatniego kryzysu
gospodarczego i finansowego, który doprowadził do wzrostu bezrobocia, w
szczególności osób młodych oraz innych grup w trudnej sytuacji,
takich jak migranci. EFS powinien wspierać zatrudnienie i
mobilność pracowników, inwestować w edukację,
umiejętności i uczenie się przez całe życie oraz
propagować włączenie społeczne i przeciwdziałać
ubóstwu. Promując lepsze funkcjonowanie rynków pracy przez
zwiększanie transnarodowej mobilności geograficznej pracowników, EFS
powinien szczególnie wspierać działania Europejskich Służb
ds. Zatrudnienia (EURES) w zakresie rekrutacji i związanych z nią
informacji oraz usług poradnictwa i doradztwa na szczeblu krajowym i
transgranicznym. (5)
Oprócz tych priorytetów, w słabiej rozwiniętych
regionach i państwach członkowskich oraz w celu zwiększenia
wzrostu gospodarczego i możliwości zatrudnienia należy
dążyć do poprawy skuteczności administracji publicznej oraz
wzmocnienia zdolności instytucjonalnych podmiotów kształtujących
politykę w zakresie zatrudnienia, edukacji i polityki społecznej. (6)
Jednocześnie niezwykle istotne jest wsparcie
rozwoju i konkurencyjności europejskich małych i średnich
przedsiębiorstw oraz sprawienie, by dzięki odpowiednim
umiejętnościom i możliwości uczenia się przez
całe życie społeczeństwo potrafiło dostosować
się do nowych wyzwań, takich jak przejście w kierunku gospodarki
opartej na wiedzy, realizacja agendy cyfrowej, transformacja na rzecz
gospodarki niskoemisyjnej i wydajnej pod względem zużycia energii.
Realizując główne cele tematyczne, EFS powinien przyczynić
się do sprostania tym wyzwaniom. W tym kontekście EFS powinien
wspierać transformację siły roboczej w kierunku ekologicznych
umiejętności i miejsc pracy, szczególnie w dziedzinie
efektywności energetycznej, energii odnawialnej oraz transportu
zorganizowanego z poszanowaniem zasady zrównoważonego rozwoju, z uwzględnieniem
unijnego zamiaru zwiększenia części budżetu UE
przeznaczonej na zintegrowane działania w dziedzinie klimatu do co
najmniej 20 %, przy udziale różnych obszarów polityki. (7)
EFS powinien przyczynić się do realizacji
strategii „Europa 2020”, zapewniając większą koncentrację
pomocy na priorytetach Unii Europejskiej. EFS powinien w szczególności
zwiększyć wsparcie dla zwalczania wykluczenia społecznego i
ubóstwa za pomocą wydzielonych środków minimalnych. W
zależności od poziomu rozwoju regionów otrzymujących wsparcie
wybór i liczba priorytetów inwestycyjnych dla Funduszu powinien być
również ograniczony. (8)
W celu umożliwienia ściślejszego
monitorowania i lepszej oceny wyników osiągniętych na szczeblu
europejskim w wyniku działań wspieranych przez EFS, powinno się
ustanowić wspólny zestaw wskaźników produktu i rezultatu. (9)
Sprawna i skuteczna realizacja działań
wspieranych przez EFS zależy od dobrego zarządzania i partnerstwa
między wszystkimi właściwymi podmiotami lokalnymi i
społeczno-ekonomicznymi, w szczególności między partnerami
społecznymi oraz organizacjami pozarządowymi. Jest zatem konieczne,
aby państwa członkowskie zachęcały partnerów
społecznych i organizacje pozarządowe do wykorzystania EFS. (10)
Państwa członkowskie i Komisja powinny
dopilnować, aby realizacja priorytetów finansowanych przez EFS
przyczyniała się do promowania równości kobiet i
mężczyzn zgodnie z art. 8 Traktatu. W wyniku przeprowadzonych ocen
oczywiste stało się duże znaczenie uwzględniania kwestii
płci we wszystkich aspektach programów przy jednoczesnym podjęciu
konkretnych działań propagujących równość płci. (11)
Zgodnie z art. 10 Traktatu realizacja priorytetów
finansowanych przez EFS powinna przyczynić się do zwalczania
dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie
etniczne, religię lub światopogląd,
niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. EFS
powinien wspierać wypełnianie obowiązków wynikających z
Konwencji ONZ w sprawie praw osób niepełnosprawnych w zakresie m. in.
edukacji, pracy, zatrudnienia i ogólnej dostępności. EFS powinien
również propagować odejście od opieki instytucjonalnej na rzecz
opieki środowiskowej. (12)
Wsparcie dla innowacji społecznych ma kluczowe
znaczenie dla opracowywania polityk sprawniej reagujących na przemiany
społeczne oraz dla zachęcania do zakładania innowacyjnych
przedsiębiorstw społecznych oraz dla ich wspierania. W
szczególności testowanie i ocena innowacyjnych rozwiązań jeszcze
przed zastosowaniem ich na dużą skalę ma kluczowe znaczenie dla
poprawy skuteczności polityk, a zatem uzasadnia szczególne wsparcie ze
strony EFS. (13)
Współpraca transnarodowa przynosi znaczną
wartość dodaną; konieczne jest zatem zwiększenie roli
Komisji w ułatwianiu wymiany doświadczeń i koordynacji
wprowadzania konkretnych inicjatyw w życie. (14)
Mobilizacja podmiotów regionalnych i lokalnych jest
niezbędna dla realizacji strategii „Europa 2020” i jej głównych
celów. Aby zapewnić bardziej aktywny udział władz regionalnych i
lokalnych, miast, partnerów społecznych i organizacji pozarządowych w
realizacji programów, można wykorzystywać i wspierać pakty
terytorialne, lokalne inicjatywy na rzecz zatrudnienia i włączenia
społecznego, lokalne strategie rozwoju realizowane przez
społeczność oraz strategie zrównoważonego rozwoju obszarów
miejskich. (15)
Rozporządzenie (UE) nr […] stanowi o konieczności
ustalenia zasad kwalifikowalności wydatków na szczeblu krajowym, z pewnymi
wyjątkami wymagającymi określenia przepisów szczegółowych w
związku z EFS. (16)
W celu uproszczenia korzystania z EFS i
zmniejszenia ryzyka błędów oraz ze względu na specyfikę operacji
wspieranych przez Fundusz, należy ustanowić przepisy
uzupełniające art. 57 i 58 rozporządzenia (UE) nr […]. (17)
Powinno się zachęcać państwa
członkowskie i regiony do wykorzystania EFS za pomocą instrumentów
finansowych w celu wsparcia np. studentów, tworzenia miejsc pracy,
mobilności pracowników, włączenia społecznego i
przedsiębiorczości społecznej. (18)
Uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art.
290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej powinny zostać przekazane
Komisji w celu ustanowienia standardowej skali kosztów jednostkowych,
płatności ryczałtowych oraz ich maksymalnych kwot w
zależności od rodzaju operacji oraz określenia
szczegółowych zasad i warunków gwarancji opartych na polityce
(„policy-based guarantees”). Szczególnie ważne jest, aby Komisja
prowadziła odpowiednie konsultacje podczas swych prac przygotowawczych, w
tym z udziałem ekspertów. Przygotowując i redagując akty
delegowane, Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i
właściwe przekazywanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi
Europejskiemu i Radzie. (19)
Niniejsze rozporządzenie zastępuje
rozporządzenie (UE) nr 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5
lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i
uchylające rozporządzenie (WE) nr 1784/1999[18]. Należy zatem
uchylić wspomniane rozporządzenie, PRZYJMUJĄ NINIEJSZE
ROZPORZĄDZENIE: Rozdział I
Postanowienia ogólne Artykuł 1
Przedmiot Niniejsze rozporządzenie określa
zadania Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), zakres udzielanego
wsparcia, przepisy szczegółowe i rodzaje wydatków kwalifikujących
się do objęcia pomocą. Artykuł 2
Zadania 1.
EFS wspiera dążenie do wysokiego poziomu
zatrudnienia i wysokiej jakości miejsc pracy, mobilność
geograficzną i zawodową pracowników, ułatwia im dostosowanie
się do zmian, zachęca do wysokiego poziomu kształcenia i
szkolenia, propaguje równość płci, równe szanse i
niedyskryminację, wzmacnia integrację społeczną i
walkę z ubóstwem, przyczyniając się tym samym do realizacji priorytetów
Unii Europejskiej w zakresie wzmocnienia spójności ekonomicznej,
społecznej i terytorialnej. 2.
W tym celu EFS wspiera państwa
członkowskie w realizacji priorytetów i głównych celów strategii
„Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego i sprzyjającego
włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego. EFS wspiera
projektowanie i realizację polityk i działań, z
uwzględnieniem zintegrowanych wytycznych dotyczących polityki
gospodarczej i polityki zatrudnienia państw członkowskich[19] i zaleceń Rady w sprawie
krajowych programów reform. 3.
EFS przynosi korzyści obywatelom, w tym grupom
w niekorzystnej sytuacji, np. osobom długotrwale bezrobotnym,
niepełnosprawnym, migrantom, mniejszościom etnicznym,
społecznościom marginalizowanym i osobom zagrożonym wykluczeniem
społecznym. EFS udziela również wsparcia dla przedsiębiorstw,
systemów i struktur w celu ułatwienia ich dostosowania do nowych
wyzwań, propagowania dobrych rządów oraz realizacji reform w
szczególności w dziedzinie zatrudnienia, edukacji i polityk
społecznych. Artykuł 3
Zakres wsparcia 1.
W odniesieniu do niżej wymienionych celów,
zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr […] EFS wspiera
następujące priorytety inwestycyjne: (a)
promowanie zatrudnienia i mobilności
pracowników przez: (i) zapewnianie dostępu do zatrudnienia
osobom poszukującym pracy i nieaktywnym zawodowo, w tym podejmowanie
lokalnych inicjatyw na rzecz zatrudnienia oraz wspieranie mobilności
pracowników; (ii) trwałą integrację na
rynku pracy ludzi młodych bez pracy, którzy nie uczestniczą w
kształceniu lub szkoleniu; (iii) pracę na własny rachunek,
przedsiębiorczość i tworzenie przedsiębiorstw; (iv) równość mężczyzn i
kobiet oraz godzenie życia zawodowego i prywatnego; (v) przystosowanie pracowników,
przedsiębiorstw i przedsiębiorców do zmian: (vi) aktywne i zdrowe starzenie się: (vii) modernizację i wzmocnienie roli
instytucji działających na rynku pracy, w tym działania
mające na celu zwiększanie transnarodowej mobilności
pracowników; (b)
inwestowanie w edukację,
umiejętności i uczenie się przez całe życie przez: (i) ograniczenie przedwczesnego kończenia
nauki szkolnej oraz zapewnienie równego dostępu do dobrej jakości
edukacji elementarnej, kształcenia podstawowego i średniego; (ii) poprawę jakości,
skuteczności i dostępności szkolnictwa wyższego oraz
kształcenia na poziomie równoważnym w celu zwiększenia
udziału i poziomu osiągnięć; (iii) poprawę dostępności
uczenia się przez całe życie, podniesienie
umiejętności i kwalifikacji siły roboczej i zwiększenie
dopasowania systemów kształcenia i szkolenia do potrzeb rynku pracy; (c)
promowanie włączenia społecznego i
zwalczanie ubóstwa przez: (i) aktywną integrację; (ii) integrację społeczności
marginalizowanych, takich jak Romowie; (iii) zwalczanie dyskryminacji ze
względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne,
religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek
lub orientację seksualną; (iv) ułatwianie dostępu do
niedrogich, trwałych oraz wysokiej jakości usług, w tym opieki
zdrowotnej i usług socjalnych świadczonych w interesie ogólnym; (v) wspieranie gospodarki społecznej i
przedsiębiorstw społecznych; (vi) lokalne strategie rozwoju realizowane
przez społeczność; (d)
wzmacnianie zdolności instytucjonalnych i
skuteczności administracji publicznej przez: (i) inwestycje w zdolności
instytucjonalne i w skuteczność administracji publicznych oraz
usług publicznych w celu przeprowadzenia reform, z uwzględnieniem
lepszego stanowienia prawa i dobrych rządów.
Ten priorytet inwestycyjny ma zastosowanie wyłącznie na terytorium
tych państw członkowskich, w których skład wchodzi co najmniej
jeden region sklasyfikowany na poziomie NUTS 2, zgodnie z definicją w art.
82 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr […], lub w państwach
członkowskich kwalifikujących się do wsparcia przez Fundusz
Spójności; (ii) budowanie potencjału podmiotów
kształtujących politykę w zakresie zatrudnienia i edukacji oraz
politykę społeczną i wspieranie paktów sektorowych i
terytorialnych na rzecz realizacji reform na szczeblu krajowym, regionalnym i
lokalnym. 2.
Przez priorytety inwestycyjne wymienione w ust. 1
EFS przyczynia się również do realizacji innych celów tematycznych
wymienionych w art. 9 rozporządzenia (UE) nr […], zwłaszcza przez: (a)
wsparcie przejścia do gospodarki
niskoemisyjnej, odpornej na zmianę klimatu, zasobooszczędnej i
sprzyjającej ochronie środowiska, przez reformę systemów
kształcenia i szkolenia, a także dostosowanie umiejętności
i kwalifikacji, podnoszenie kwalifikacji siły roboczej i tworzenie nowych
miejsc pracy w sektorach związanych ze środowiskiem naturalnym i
energią; (b)
zwiększenie dostępności,
wykorzystania i jakości technologii informacyjno-komunikacyjnych przez
rozwój kultury informatycznej, inwestycje w e-integrację,
e-umiejętności i umiejętności związane z
przedsiębiorczością; (c)
wspieranie badań naukowych, rozwoju
technologii oraz innowacji przez rozwój studiów podyplomowych, szkolenie
naukowców, działania służące tworzeniu sieci kontaktów i
nawiązywaniu współpracy partnerskiej między instytucjami
szkolnictwa wyższego, ośrodkami i przedsiębiorstwami badawczymi
i technologicznymi; (d)
poprawę konkurencyjności małych i
średnich przedsiębiorstw przez wspieranie zdolności
przystosowania się przedsiębiorstw i pracowników oraz
zwiększenie inwestycji w kapitał ludzki. Artykuł 4
Spójność i koncentracja tematyczna 1.
Państwa członkowskie zapewniają
spójność strategii i działań określonych w programach
operacyjnych oraz koncentrację strategii i działań na
podejmowaniu wyzwań wskazanych w krajowych programach reform i w
odnośnych zaleceniach Rady wydanych na podstawie art. 148 ust. 4 Traktatu,
w celu przyczynienia się do osiągnięcia głównych celów
strategii „Europa 2020” w zakresie zatrudnienia, edukacji i ograniczenia
ubóstwa. 2.
Co najmniej 20 % całkowitych zasobów EFS w
każdym państwie członkowskim przypisanych jest do celu
tematycznego „wspieranie włączenia społecznego i walka z
ubóstwem” określonego w art. 9 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr […]. 3.
Państwa członkowskie dążą
do koncentracji tematycznej zgodnie z następującymi ustaleniami: a)
w przypadku bardziej rozwiniętych regionów
państwa członkowskie przeznaczają 80 % przydziału dla
każdego programu operacyjnego na maksymalnie cztery priorytety
inwestycyjne określone w art. 3 ust. 1; b)
w przypadku regionów w okresie przejściowym
państwa członkowskie przeznaczają 70 % przydziału dla
każdego programu operacyjnego na maksymalnie cztery priorytety
inwestycyjne określone w art. 3 ust. 1; c)
w przypadku mniej rozwiniętych regionów
państwa członkowskie przeznaczają 60 % przydziału dla
każdego programu operacyjnego na maksymalnie cztery priorytety
inwestycyjne określone w art. 3 ust. 1. Artykuł 5
Wskaźniki 1.
Wspólne wskaźniki określone w
załączniku do niniejszego rozporządzenia oraz wskaźniki
specyficzne dla programu są wykorzystywane zgodnie z art. 24 ust. 3 i art.
87 ust. 2 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr […]. Wszystkie
wskaźniki są wyrażane w wartościach bezwzględnych.
Wspólne wskaźniki produktu i wskaźniki produktu specyficzne dla
programu odnoszą się do operacji zrealizowanych częściowo
lub w pełni. O ile jest to istotne dla charakteru operacji objętych
wsparciem, skumulowane wartości docelowe ujęte ilościowo ustala
się na 2022 r. Wskaźniki bazowe są wyzerowane.
Wspólne wskaźniki rezultatu i wskaźniki rezultatu specyficzne dla
programu dotyczą osi priorytetowych lub podpriorytetowych ustalonych w
ramach osi priorytetowej. Wskaźniki bazowe opierają się na
najnowszych dostępnych danych naukowych. Skumulowane wartości
docelowe ujęte ilościowo ustala się na 2022 r. 2.
W tym samym czasie co roczne sprawozdania z
realizacji instytucja zarządzająca przekazuje drogą
elektroniczną ustrukturyzowane dane dotyczące każdego priorytetu
inwestycyjnego. Dane te obejmują kategoryzację i wskaźniki
produktu i rezultatu. Rozdział II
Przepisy szczegółowe dotyczące programowania i realizacji Artykuł 6
Udział partnerów 1.
Udział partnerów społecznych i innych
zainteresowanych stron, w szczególności organizacji pozarządowych, w
realizacji programów operacyjnych, o których mowa w art. 5 rozporządzenia
(UE) nr […], może przyjąć formę dotacji globalnych w
rozumieniu art. 112 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr […]. W takim przypadku w
programie operacyjnym określa się część programu
objętą dotacją globalną, w tym orientacyjny przydział
finansowy dla tej części pochodzący od każdej osi
priorytetowej. 2.
Aby zachęcić partnerów społecznych
do odpowiedniego uczestnictwa w działaniach wspieranych przez EFS, instytucje
zarządzające programu operacyjnego w regionie określonym w art.
82 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr […] lub w państwach
członkowskich kwalifikujących się do wsparcia przez Fundusz
Spójności zapewniają przydzielenie odpowiedniej kwoty pochodzącej
z zasobów EFS na działania na rzecz budowania potencjału w formie
szkoleń, działań związanych z tworzeniem sieci kontaktów,
pogłębiania dialogu społecznego oraz na działania
podejmowane wspólnie przez partnerów społecznych. 3.
Aby zachęcić organizacje pozarządowe
do odpowiedniego uczestnictwa w działaniach wspieranych przez EFS i
ułatwić dostęp tych organizacji do wspomnianych
działań, zwłaszcza w dziedzinie włączenia
społecznego, równości płci i równych szans, instytucje
zarządzające programu operacyjnego w danym regionie, określone w
art. 82 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr […], lub w państwach
członkowskich kwalifikujących się do wsparcia przez Fundusz
Spójności zapewniają przydzielenie odpowiedniej kwoty pochodzącej
z zasobów EFS na działania na rzecz budowania potencjału organizacji
pozarządowych. Artykuł 7
Propagowanie równości
między kobietami i mężczyznami Państwa członkowskie i Komisja
propagują równość mężczyzn i kobiet przez
uwzględnianie problematyki płci, o którym mowa w art. 7
rozporządzenia (UE) nr […], oraz podejmowanie szczegółowych
działań ukierunkowanych, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt
(iv), w szczególności w celu zwiększenia trwałego udziału
kobiet w zatrudnieniu i rozwoju ich kariery, ograniczenia segregacji na rynku
pracy, zwalczania stereotypów związanych z płcią w dziedzinie
kształcenia i szkolenia oraz propagowania godzenia pracy i życia
osobistego kobiet i mężczyzn. Artykuł 8
Promowanie równych szans i
niedyskryminacji Państwa członkowskie i Komisja
wspierają równość szans, w tym dostępność dla
osób niepełnosprawnych, w drodze systematycznego uwzględniania zasady
niedyskryminacji, o której mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr […], oraz
za pomocą konkretnych działań w ramach priorytetów
inwestycyjnych określonych w art. 3, w szczególności w jego ust. 1
lit. c) ppkt (iii). Takie działania służą osobom
narażonym na dyskryminację oraz osobom niepełnosprawnym i
mają na celu zwiększenie ich udziału w rynku pracy, pogłębienie
ich integracji społecznej, zmniejszenie nierówności w zakresie
wykształcenia i stanu zdrowia oraz ułatwienie przejścia od
opieki instytucjonalnej do środowiskowej. Artykuł 9
Innowacje społeczne 1.
EFS będzie promować innowacje
społeczne we wszystkich obszarach objętych zakresem EFS, jak
określono w art. 3 niniejszego rozporządzenia, w szczególności w
celu badania i zwiększenia możliwości innowacyjnych
rozwiązań na rzecz realizacji potrzeb społecznych. 2.
Państwa członkowskie same
określają obszary innowacji społecznej odpowiadające
szczególnym potrzebom w ich programach operacyjnych. 3.
Komisja ułatwia budowanie potencjału
innowacji społecznej, w szczególności przez wspieranie wzajemnego
uczenia się, tworzenie sieci, rozpowszechnianie dobrych praktyk i
metodyki. Artykuł 10
Współpraca transnarodowa 1.
Państwa członkowskie wspierają
współpracę transnarodową w celu promowania wzajemnego uczenia
się, zwiększając przez to skuteczność polityk
wspieranych przez EFS. Współpraca transnarodowa wiąże się z
udziałem partnerów z co najmniej dwóch państw członkowskich. 2.
Państwa członkowskie mogą
wybrać tematy współpracy transnarodowej z listy zaproponowanej przez
Komisję i zatwierdzonej przez Komitet EFS. 3.
Komisja ułatwia współpracę
transnarodową w zakresie tematów, o których mowa w ust. 2, przez wzajemne
uczenie się i skoordynowane lub wspólne działania. W
szczególności Komisja organizuje działania unijnej platformy w celu
ułatwienia wymiany doświadczeń, budowania potencjału i
tworzenia sieci kontaktów, jak również rozpowszechniania odpowiednich
wyników. Ponadto Komisja opracowuje skoordynowane ramy realizacji,
obejmujące wspólne kryteria kwalifikowalności, rodzaje i harmonogram
działań oraz wspólne podejścia metodyczne w zakresie
monitorowania i oceny, w celu ułatwienia współpracy transnarodowej. Artykuł 11
Przepisy dotyczące
programów operacyjnych dla poszczególnych funduszy 1.
Na zasadzie odstępstwa od art. 87 ust. 1
rozporządzenia (UE) nr […] w programach operacyjnych można
określać osie priorytetowe w celu prowadzenia innowacji
społecznych i współpracy transnarodowej, o których mowa w art. 9 i
10. 2. Na zasadzie odstępstwa
od art. 109 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr […] maksymalna stopa
współfinansowania dla osi priorytetowej zwiększa się o 10
punktów procentowych, nie przekraczając jednak 100 %, w przypadku gdy
całość osi priorytetowej jest przeznaczona na innowacje
społeczne, współpracę transnarodową lub na oba te cele. 3. Obok postanowień art. 87
ust. 3 rozporządzenia (UE) nr […], w programach operacyjnych określa
się również wkład planowanych działań wspieranych
przez EFS: (e)
do celów tematycznych wymienionych w art. 9 ust.
1–7 rozporządzenia (UE) nr […] odnośnie do poszczególnych osi
priorytetowych; (f)
do innowacji społecznych i współpracy
transnarodowej, o których mowa w art. 9 i 10, gdy nie są one objęte
odrębną osią priorytetową. Artykuł 12
Przepisy szczegółowe
dotyczące traktowania szczególnych uwarunkowań terytorialnych 1. EFS może wspierać
lokalne strategie rozwoju realizowane przez społeczność, o
których mowa w art. 28 rozporządzenia (UE) nr […], pakty terytorialne i
lokalne inicjatywy na rzecz zatrudnienia, edukacji i włączenia
społecznego, jak również zintegrowane inwestycje terytorialne [ITI],
o których mowa w art. 99 rozporządzenia (UE) nr […]. 2. Uzupełniając
interwencje EFRR, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr [EFRR], EFS
może wspierać zrównoważony rozwój obszarów miejskich przez
strategie określające zintegrowane działania
służące rozwiązywaniu problemów gospodarczych,
środowiskowych i społecznych obecnych na zurbanizowanych obszarach
miast, które wymienione są w umowie o partnerstwie. Rozdział III
Przepisy szczegółowe dotyczące zarządzania finansami Artykuł 13
Kwalifikowalność
wydatków 1.
EFS zapewnia wsparcie wydatków kwalifikowalnych,
które, niezależnie od art. 109 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr
[…], mogą obejmować wszelkie zasoby finansowe będące
przedmiotem wspólnego wkładu pracodawców i pracowników. 2.
Na zasadzie odstępstwa od art. 60 ust. 2
rozporządzenia (UE) nr […] EFS może udzielać wsparcia w
odniesieniu do wydatków poniesionych w przypadku operacji spoza obszaru
objętego programem, ale na terytorium Unii, pod warunkiem że
spełnione są dwa następujące wymogi: (a)
operacja przynosi korzyść dla obszaru
objętego programem; (b)
obowiązki organów właściwych dla
danego programu w odniesieniu do zarządzania, kontroli i audytu,
dotyczące realizacji programu, są spełniane przez organy
odpowiedzialne za program, w ramach którego udziela się wsparcia danej
operacji lub organy te zawierają umowy z organami państwa
członkowskiego, w którym dana operacja jest realizowana, pod warunkiem
że spełnione są wymogi określone w ust. 2 lit. a) i
zobowiązania w odniesieniu do zarządzania, kontroli i audytu
dotyczące danej operacji. 3.
Obok wydatków, o których mowa w art. 59 ust. 3
rozporządzenia (UE) nr […], zakup infrastruktury, gruntów i nieruchomości
nie kwalifikuje się do objęcia wkładem EFS. 4.
Wkłady niepieniężne w formie
dodatków bądź wynagrodzeń wypłacanych przez stronę
trzecią uczestnikom danej operacji mogą kwalifikować się do
objęcia wkładem EFS, o ile ich wartość nie przekracza
kosztów poniesionych przez stronę trzecią i są wniesione zgodnie
z przepisami krajowymi, w tym z zasadami rachunkowości. Artykuł 14
Uproszczone opcje kosztów 1.
Obok metod, o których mowa w art. 57
rozporządzenia (UE) nr [...], Komisja może zwrócić wydatki
poniesione przez państwa członkowskie na podstawie standardowej skali
kosztów jednostkowych i płatności ryczałtowych określonych
przez Komisję. Do celów stosowania rozporządzenia (EU) nr […]
obliczone na tej podstawie kwoty uważa się za pomoc publiczną
udzieloną beneficjentom i za wydatki kwalifikowalne. W tym celu Komisja jest upoważniona, zgodnie
z art. 16, do przyjmowania aktów delegowanych dotyczących rodzaju operacji
objętych wsparciem, definicji standardowej skali kosztów jednostkowych i
płatności ryczałtowych oraz ich maksymalnych kwot, które
mogą być dostosowane do obowiązujących wspólnie stosowanych
metod. Celem audytu finansowego jest wyłącznie
sprawdzenie, czy warunki zwrotu wydatków przez Komisję na podstawie
standardowej skali kosztów jednostkowych i płatności
ryczałtowych zostały spełnione. W przypadku zastosowania tych form finansowania
państwo członkowskie może swoje wprowadzić własne
zasady rachunkowości w celu wspierania operacji. Dla celów niniejszego
rozporządzenia i rozporządzenia (UE) nr [...] wspomniane zasady
rachunkowości i wynikające z nich kwoty nie są przedmiotem
kontroli instytucji audytowej ani Komisji. 2.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 lit. d) i art. 57 ust. 4
lit. d) rozporządzenia (UE) nr […], w celu pokrycia pozostałych
kosztów kwalifikowalnych operacji można wykorzystać stawkę
ryczałtową w wysokości do 40 % bezpośrednich
kwalifikowalnych kosztów personelu. 3.
Kwotę dotacji, która jest zwracana na
podstawie kwalifikowalnego kosztu operacji, określonego według stawki
ryczałtowej, standardowej skali kosztów jednostkowych i
płatności ryczałtowych, o których mowa w art. 57 ust. 1
rozporządzenia (UE) nr […], można wyliczać dla każdego
przypadku przez odniesienie do projektu budżetu uzgodnionego ex ante przez
instytucję zarządzającą, w przypadku gdy wsparcie publiczne
nie przekracza 100 000 EUR. 4.
Dotacje, dla których wsparcie publiczne nie
przekracza 50 000 EUR, z wyjątkiem operacji otrzymujących wsparcie w
ramach programu pomocy państwa, przybierają formę
płatności ryczałtowych oraz standardowej skali kosztów
jednostkowych.
Artykuł 15
Instrumenty finansowe 1.
Zgodnie z art. 32 rozporządzenia (UE) nr […]
EFS może wspierać działania i obszary polityki wchodzące w
jego zakres przez instrumenty finansowe, takie jak systemy podziału
ryzyka, instrumenty kapitałowe i dłużne, fundusze gwarancyjne,
fundusze zarządzające i fundusze pożyczkowe. 2.
EFS może zostać wykorzystany w celu
zwiększenia dostępu do rynków kapitałowych dla podmiotów
publicznych i prywatnych na szczeblu krajowym i regionalnym realizujących
działania i polityki wchodzące w zakres EFS oraz dany program
operacyjny przez zastosowanie gwarancji opartych na polityce EFS, z
zastrzeżeniem zgody Komisji. Komisja jest upoważniona do przyjmowania
aktów delegowanych zgodnie z art. 16 w celu określenia przepisów
szczegółowych i warunków, łącznie z pułapami,
dotyczących wniosków państw członkowskich w sprawie gwarancji
opartych na polityce EFS, dopilnowując w szczególności, aby ich
udzielanie tych gwarancji nie prowadziło do nadmiernego
zadłużenia organów publicznych. Każdy wniosek jest oceniany przez
Komisję i każda gwarancja oparta na polityce EFS jest przez nią
zatwierdzana, pod warunkiem że gwarancja ta objęta jest programem
operacyjnym, o którym mowa w art. 87 rozporządzenia (UE) nr […], i że
jest zgodna z przyjętymi przepisami szczegółowymi i warunkami.
Rozdział IV
Przekazanie uprawnień i przepisy końcowe Artykuł 16
Wykonywanie przekazanych
uprawnień 1.
Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych
powierza się Komisji na warunkach określonych w niniejszym artykule. 2.
Przekazanie uprawnień, o których mowa w art.
14 ust. 1 i art. 15 ust. 2, następuje na czas nieokreślony
począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r. 3.
Przekazanie uprawnień, o których mowa w art.
14 ust. 1 akapit pierwszy i w art. 15 ust. 2 akapit drugi, może
zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub
Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień
określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego
dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub
od późniejszej daty, która jest w tej decyzji określona. Nie
wpływa ona na ważność aktów delegowanych już
obowiązujących. 4.
Niezwłocznie po przyjęciu aktu
delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i
Radę. 5.
Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 14 ust.
1 akapit pierwszy i art. 15 ust. 2 akapit drugi wchodzi w życie
wyłącznie w przypadku braku sprzeciwu Parlamentu Europejskiego lub
Rady w ciągu 2 miesięcy od zawiadomienia o tym akcie Parlamentu Europejskiego
i Rady lub też jeśli przed upływem tego terminu Parlament
Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają
zgłosić sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o 2
miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. Artykuł 17
Uchylenie Rozporządzenie (WE) nr 1081/2006 traci
moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. Odniesienia do uchylonego rozporządzenia
są rozumiane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia. Artykuł 18
Klauzula przeglądowa Parlament Europejski i Rada dokonują
przeglądu niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2020 r.
zgodnie z art. 164 Traktatu. Artykuł 19
Wejście w życie Niniejsze rozporządzenie wchodzi w
życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie
wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we
wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia [...] r. W imieniu Parlamentu Europejskiego W
imieniu Rady Przewodniczący Przewodniczący ZAŁĄCZNIK
Wspólne wskaźniki produktu i rezultatu dotyczące inwestycji EFS (1)
Wspólne wskaźniki produktu dotyczące
uczestników Przez uczestników[20] rozumie się osoby
korzystające bezpośrednio z inwestycji EFS, które to osoby można
zidentyfikować i poprosić o ich cechy charakterystyczne, i dla
których przeznaczono konkretne środki. Innych beneficjentów nie
należy uwzględniać jako uczestników. · bezrobotni, w tym długotrwale bezrobotni*; · długotrwale bezrobotni*; · osoby nieaktywne*; · osoby nieaktywne, nieuczestniczące w kształceniu lub
szkoleniu*; · osoby zatrudnione, w tym prowadzące działalność na
własny rachunek*; · osoby poniżej 25 lat*; · osoby powyżej 54 lat*; · osoby z wykształceniem podstawowym (ISCED 1) lub średnim I
stopnia (ISCED 2)*; · osoby z wykształceniem na poziomie ponadgimnazjalnym (ISCED 3) lub
na poziomie pomaturalnym (ISCED 4)*; · osoby z wykształceniem wyższym (ISCED 5 do 8)*; · migranci, osoby obcego pochodzenia, mniejszości (w tym
społeczności marginalizowane, takie jak Romowie)**; · niepełnosprawni**; · inne grupy w niekorzystnej sytuacji społecznej**. Łączną liczbę uczestników
oblicza się automatycznie na podstawie wskaźników produktu. Te dane dotyczące uczestników
biorących udział w operacji objętej wsparciem EFS należy
dostarczać w corocznych sprawozdaniach z realizacji, o których mowa w art.
44 ust. 1 i 2 i art. 101 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […]. Wszystkie dane
pogrupowane są według płci.
(2)
Wspólne wskaźniki produktu dotyczące
podmiotów. · liczba projektów zrealizowanych w pełni lub częściowo
przez partnerów społecznym lub organizacje pozarządowe; · liczba projektów obejmujących administrację publiczną
lub służby publiczne; · liczba mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich
przedsiębiorstw objętych wsparciem. Te dane należy dostarczać w
corocznych sprawozdaniach z realizacji, o których mowa w art. 44 ust. 1 i 2 i
art. 101 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […].
(3)
Wspólne wskaźniki rezultatu
bezpośredniego dotyczące uczestników. · nieaktywni uczestnicy na nowo poszukujący pracy po opuszczeniu
programu; · uczestnicy kształcenia i szkolenia po opuszczeniu programu; · uczestnicy uzyskujący kwalifikacje po opuszczeniu programu; · uczestnicy zatrudnieni po opuszczeniu programu. Te dane należy dostarczać w
corocznych sprawozdaniach z realizacji, o których mowa w art. 44 ust. 1 i 2 i
art. 101 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr […]. Wszystkie dane pogrupowane
są według płci.
(4)
Wspólne długoterminowe wskaźniki
rezultatu dotyczące uczestników. · uczestnicy posiadający zatrudnienie 6 miesięcy po opuszczeniu
programu; · uczestnicy pracujący na własny rachunek 6 miesięcy po
opuszczeniu programu; · uczestnicy znajdujący się w lepszej sytuacji na rynku pracy 6
miesięcy po opuszczeniu programu. Te dane należy dostarczać w
corocznych sprawozdaniach z realizacji, o których mowa w art. 44 ust. 4
rozporządzenia (UE) nr […]. Należy je gromadzić na podstawie
reprezentatywnej próby uczestników wewnątrz każdej osi priorytetowej
bądź podpriorytetowej. Należy zapewnić wewnętrzną
ważność próby tak, aby zebrane dane mogły być
uogólnione na poziomie osi priorytetowej bądź podpriorytetowej.
Wszystkie dane pogrupowane są według płci. [1] Piąte sprawozdanie w sprawie spójności
gospodarczej, społecznej i terytorialnej, listopad 2010 r. [2] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady,
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów oraz
parlamentów narodowych. Przegląd budżetu UE, COM(2010) 700 z
19.10.2010. [3] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady,
Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.
Budżet z perspektywy „Europy 2020”, COM(2011) 500 z 29.6.2011. [4] Dokument roboczy służb Komisji: „Wyniki konsultacji
społecznej na temat wniosków z piątego raportu w sprawie
spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej”, SEC (2011) 590
wersja ostateczna z 13.5.2011. [5] Rezolucja
Parlamentu Europejskiego z dnia 7 października 2010 r. w sprawie
przyszłości Europejskiego Funduszu Społecznego, P7_TA(2010)
0357.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 października 2010 r. w sprawie
polityki spójności i polityki regionalnej UE po 2013 r., P7_TA (2010)
0356. [6] Dz.U. C 132/8 z 3.5.2011. [7] Dz.U. C 166/08 z 7.6.2011. [8] COM(2010)700 z 19.10.2010. [9] Dz.U. C […] z […], s.[…]. [10] Dz.U. C […] z […], s.[…]. [11] Dz.U. C […] z […], s.[…]. [12] COM(2010) 2020 wersja ostateczna z 3.3.2010. [13] COM(2010) 682 wersja ostateczna z 23.11.2010. [14] COM(2010) 477 wersja ostateczna z 15.9.2010. [15] COM(2010) 758 wersja ostateczna z 16.12.2010. [16] COM(2010) 245 wersja ostateczna/2 z 26.8.2010. [17] COM(2010) 546 wersja ostateczna z 6.10.2010. [18] Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 12. [19] Zalecenie Rady z dnia 13 lipca 2010 r. w sprawie ogólnych
wytycznych polityk gospodarczych państw członkowskich i Unii (Dz.U. L
191 z 23.7.2010, s. 28–34) i decyzja Rady z dnia 21 października 2010 r. w
sprawie wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia państw
członkowskich (Dz.U. L 308 z 24.11.2010, s. 46–51). [20] Ustalenia dotyczące przetwarzania danych
obowiązujące w państwach członkowskich muszą być
zgodne z przepisami dyrektywy 95/46/WE z dnia 24 października 1995 r. w
sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i
swobodnego przepływu tych danych, w szczególności z jej art. 7 i 8.
Dane przekazane w związku ze wskaźnikami oznaczonymi gwiazdką
(*) są danymi osobowymi zgodnie z art. 7 wyżej wymienionej dyrektywy.
Ich przetwarzanie jest konieczne dla zgodności ze zobowiązaniem
prawnym, któremu podlega administrator danych (art. 7 lit. c)). Definicja
administratora danych zawarta jest w art. 2 wyżej wymienionej dyrektywy.
Dane przekazane w związku ze wskaźnikami oznaczonymi podwójną
gwiazdką (**) należą do szczególnej kategorii danych osobowych
zgodnie z art. 8 wyżej wymienionej dyrektywy. Pod warunkiem ustanowienia
odpowiednich środków zabezpieczających państwa członkowskie
mogą, ze względu na istotny interes publiczny, ustalić dodatkowe
wyłączenia, poza tymi, które zostały przewidziane w art. 8 ust.
2, na mocy ustawy krajowej lub decyzji organu nadzorczego (art. 8 ust. 4).