a)

umieszczenie e-zdrowia w kontekście programów reformy opieki zdrowotnej i rozważenie utworzenia specjalnych mechanizmów zachęt finansowych do uruchomienia tych programów;

b)

rozwiązania w skoordynowany sposób problemu barier uniemożliwiających uruchomienie usług e-zdrowia;

a)

stosowanie najwyższych standardów w zakresie bezpieczeństwa pacjentów, ochrony ich danych i prywatności;

b)

promowanie świadomości tych usług, zaufania do nich i ich akceptacji w organach opieki zdrowotnej oraz wśród osób związanych zawodowo ze służbą zdrowia, pacjentów i ich krewnych;

c)

zagwarantowanie zarówno pacjentom, jak i osobom zawodowo związanym ze służbą zdrowia odpowiedniej oceny ich potrzeb i działań szkoleniowych;

a)

analizę obecnych przepisów dotyczących udzielania licencji, akredytacji i uregulowań w zakresie usług e-zdrowia oraz udzielanie porad na temat możliwych udoskonaleń;

b)

analizę obecnych praktyk w zakresie identyfikacji i uwierzytelniania pracowników służby zdrowia, którzy mają dostęp do danych osobowych dotyczących zdrowia i wykorzystują te dane;

c)

rozstrzygnięcie kwestii ograniczeń prawnych w przypadku bezpiecznej transgranicznej wymiany danych medycznych z poszanowaniem konieczności ochrony danych na temat zdrowia i nienaruszalności osobistej pacjenta, a co za tym idzie prawa pacjentów do wyrażenia zgody na wykorzystanie danych na temat ich zdrowia;

a)

dopilnowanie, by w krajowych, regionalnych i lokalnych strategiach na rzecz zdrowia i planach inwestycyjnych uwzględniono cel osiągnięcia ponadorganizacyjnej i transgranicznej interoperacyjności usług e-zdrowia;

b)

zagwarantowanie, że zostaną przyjęte i będą stosowane wspólna terminologia medyczna i normy techniczne, w szczególności w przypadku danych medycznych, które podlegają wymianie między państwami członkowskimi;

c)

wykorzystanie – przy pełnym poszanowaniu istniejącego prawodawstwa – zamówień publicznych jako wsparcia dla uruchamiania interoperacyjnych usług e-zdrowia.

a)

stworzenie i koordynacja grup, projektów i instytucji na szczeblu UE;

b)

promowanie zgodności e-zdrowia ze strategiami i potrzebami zdrowotnymi na szczeblu UE i na szczeblach krajowych dzięki bezpośredniemu zaangażowaniu krajowych organów właściwych do spraw zdrowia;

c)

rozpowszechnianie wynikających z badań na szczeblu krajowym i wspólnotowym dowodów naukowych na opłacalność i korzyści społeczno-gospodarcze płynące z e-zdrowia;

d)

składanie na odpowiednich posiedzeniach Rady systematycznych sprawozdań z jego funkcjonowania;

a)

wspólne działania dotyczące wspólnych zagadnień i wyzwań związanych z urzeczywistnianiem usług e-zdrowia z myślą o osiąganiu celów dotyczących zdrowia;

b)

pomoc państwom członkowskim poprzez opracowanie programu obejmującego wsparcie dla decyzji i wytyczne w zakresie urzeczywistnienia, akceptacji i stosowania usług e-zdrowia;

c)

wspólne działanie z zainteresowanymi podmiotami, zwłaszcza z pacjentami i osobami związanymi zawodowo ze służbą zdrowia, aby zagwarantować, że narzędzia i usługi e-zdrowia będą odzwierciedlały potrzeby kliniczne i ogólne cele systemu opieki zdrowotnej.