(1)

Aby zapewnić podstawę prawną braku kontroli granicznej między Włochami a San Marino, niezbędna jest umowa.

(2)

Zawarcie takiej umowy byłoby korzystne z uwagi na bliskość geograficzną Unii i San Marino oraz ich gospodarczą współzależność.

(3)

Zawarcie umowy jest niezbędne, aby zapewnić sprawiedliwe traktowanie na granicach zewnętrznych Unii obywateli państw trzecich posiadających dokumenty pobytowe wydane przez San Marino.

(4)

Warunkiem wydania takich dokumentów pobytowych przez San Marino musi być wiążąca opinia Włoch oparta na jej ocenie bezpieczeństwa.

(5)

Umowa umożliwiłaby zawieranie wykonawczych porozumień administracyjnych o charakterze operacyjnym między Włochami i San Marino w kwestiach objętych umową, pod warunkiem że porozumienia te są zgodne z umową oraz z prawem Unii.

(6)

Należy zatem podjąć negocjacje prowadzące do zawarcia umowy między Unią a San Marino.

(7)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (1). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(8)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,