(1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 (2) zawiera wykaz państw trzecich, których obywatele muszą posiadać wizę podczas przekraczania granic zewnętrznych państw członkowskich, oraz państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu. Treść wykazów państw trzecich określonych w załącznikach I i II do tego rozporządzenia powinna być i pozostawać zgodna z kryteriami określonymi w tym rozporządzeniu. Odniesienia do państw trzecich, w przypadku których nastąpiła zmiana sytuacji pod względem tych kryteriów, powinny zostać przeniesione odpowiednio z jednego załącznika do drugiego załącznika.

(2)

Kryteria, które należy uwzględnić przy określaniu – na podstawie oceny poszczególnych przypadków – państw trzecich, których obywatele objęci są obowiązkiem wizowym lub są z niego zwolnieni, są ustanowione w art. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1806. Kryteria te odnoszą się do nielegalnej imigracji, porządku oraz bezpieczeństwa publicznego, korzyści gospodarczych, w szczególności w zakresie turystyki i handlu zagranicznego, oraz do stosunków zewnętrznych Unii z danymi państwami trzecimi, w tym w szczególności w zakresie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, a także do skutków spójności regionalnej i wzajemności.

(3)

Kosowo spełniło wymogi planu działania na rzecz ruchu bezwizowego. Na podstawie oceny różnych kryteriów wymienionych w art. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1806, należy zwolnić posiadaczy paszportów wydanych przez Kosowo z obowiązku wizowego podczas podróży na terytorium państw członkowskich. Zwolnienie z obowiązku wizowego będzie oznaczać, że cały region Bałkanów Zachodnich będzie podlegał tym samym przepisom wizowym.

(4)

Należy zatem przenieść Kosowo z części 2 załącznika I do części 4 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2018/1806. Zwolnienie z obowiązku wizowego powinno być stosowane wyłącznie do posiadaczy paszportów biometrycznych wydanych przez Kosowo zgodnie z normami Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Zwolnienia tego nie należy stosować przed datą uruchomienia europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS), ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 (3), lub przed dniem 1 stycznia 2024 r., w zależności od tego, która data przypadnie wcześniej.

(5)

Bez uszczerbku dla stanowiska państw członkowskich w sprawie statusu Kosowa, w okresie poprzedzającym datę, od której zwolnienie z obowiązku wizowego będzie stosowane w praktyce, istotne jest, w stosownych przypadkach, aby zostały zawarte umowy lub uzgodnienia o readmisji z państwami członkowskimi, które nie mają jeszcze takich umów lub uzgodnień. Po zawarciu tych umów lub uzgodnień Kosowo ma je w pełni wdrożyć, przy jednoczesnym poszanowaniu zasady non-refoulement zapisanej w przyjętej w dniu 28 lipca 1951 r. Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, zmienionej Protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r.

(6)

Kosowo poczyniło znaczne postępy w odniesieniu do wszystkich części rozdziału II swojego planu działania na rzecz ruchu bezwizowego. Aby zapewnić odpowiednie zarządzanie migracją i zapewnić bezpieczne otoczenie, Kosowo powinno dążyć do dalszego dostosowywania swojej polityki wizowej do polityki wizowej Unii.

(7)

Zwolnienie z obowiązku wizowego jest uzależnione od stałej realizacji wymogów przewidzianych w planie działania na rzecz ruchu bezwizowego z Kosowem. Komisja ma aktywnie monitorować realizację tych wymogów oraz dostosowywanie polityki wizowej w ramach mechanizmu zawieszającego na podstawie rozporządzenia (UE) 2018/1806. Unia może zawiesić zwolnienie z obowiązku wizowego zgodnie z tym mechanizmem, o ile warunki w nim określone zostały spełnione.

(8)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (4). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(9)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE (6).

(10)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (8).

(11)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (9), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (10).

(12)

W odniesieniu do Cypru oraz Bułgarii i Rumunii niniejsze rozporządzenie jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r. i art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r.,