(1)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 (1) zawiera wymóg przyjmowania środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym, w stosownych przypadkach, sprawozdań sporządzonych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) i inne organy doradcze, a także przy uwzględnieniu wszelkich porad otrzymywanych od komitetów doradczych.

(2)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – warunków funkcjonalnie z nimi związanych. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (zwanej dalej „WPRyb”) określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Ponadto w przypadku stad objętych poszczególnymi planami wieloletnimi całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy ustalać zgodnie z celami i środkami określonymi w tych planach. Zgodnie z art. 16 ust. 1 tego rozporządzenia uprawnienia do połowów należy przydzielać państwom członkowskim tak, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.

(3)

TAC należy zatem ustalić, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, a także w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas posiedzeń komitetów doradczych.

(4)

Zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wszystkie stada, w odniesieniu do których obowiązują limity połowowe, podlegają obowiązkowi wyładunku od dnia 1 stycznia 2019 r., chociaż mogą mieć zastosowanie określone wyłączenia. Art. 16 ust. 2 tego rozporządzenia stanowi, że gdy wprowadzony zostaje obowiązek wyładunku w odniesieniu do danego stada ryb, uprawnienia do połowów powinny odzwierciedlać połowy, a nie wyładunki. Na podstawie wspólnych rekomendacji państw członkowskich oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Komisja przyjęła szereg rozporządzeń delegowanych ustalających szczegóły wdrożenia obowiązku wyładunku w formie konkretnych planów w zakresie odrzutów.

(5)

Uprawnienia do połowów dotyczące stad objętych obowiązkiem wyładunku powinny uwzględniać fakt, że odrzuty nie są już co do zasady dozwolone. W związku z tym uprawnienia do połowów powinny być oparte na opiniach Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zawierających dane liczbowe dotyczące całkowitych połowów (zamiast danych dotyczących pożądanych połowów). Ilości, które na podstawie wyłączenia od obowiązku wyładunku mogą nadal być odrzucane, należy odjąć od tych danych liczbowych dotyczących całkowitych połowów.

(6)

Istnieją pewne stada, w odniesieniu do których ICES zaleciła ustalenie połowów na poziomie zerowym. Jeżeli jednak TAC dla tych stad ustali się na zalecanym poziomie, obowiązek wyładunku wszystkich połowów – w tym przyłowów tych stad w połowach wielogatunkowych – spowodowałby wystąpienie zjawiska „gatunków dławiących”. Aby osiągnąć właściwą równowagę między kontynuowaniem połowów – ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze w przeciwnym razie – a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych z zachowaniem maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY), należy ustanowić szczególne TAC dla przyłowów tych stad. Te TAC należy ustalić na poziomach, które zapewnią zmniejszenie śmiertelności tych stad oraz zachęcą do poprawy selektywności i unikania przyłowów tych stad. W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono TAC dotyczące przyłowów, uprawnienia do połowów dotyczące łowisk, w których poławia się ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów. Należy również wprowadzić środki techniczne i kontrolne bezpośrednio powiązane z uprawnieniami do połowów, aby zapobiegać nielegalnym odrzutom.

(7)

Aby w miarę możliwości zagwarantować wykorzystanie uprawnień do połowów w połowach wielogatunkowych zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, właściwe jest ustanowienie rezerwy na wymiany kwot dla państw członkowskich, które nie dysponują kwotą pokrywającą ich nieuniknione przyłowy.

(8)

Zgodnie z planem wieloletnim dotyczącym wód zachodnich ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 (2) docelowy poziom śmiertelności połowowej stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia należy utrzymać w przedziałach wartości śmiertelności połowowej zapewniających MSY (przedziały FMSY) określony w art. 2 pkt 2 tego rozporządzenia, zgodnie z jego art. 4. Ogólną śmiertelność połowową labraksa (Dicentrarchus labrax) w rejonach ICES 8a i 8b należy zatem ustalić zgodnie z opinią ICES dotyczącą MSY i wartością punktu FMSY, biorąc pod uwagę połowy komercyjne i rekreacyjne, oraz z uwzględnieniem odrzutów. Wartość punktu FMSY jest wartością śmiertelności połowowej, która zapewnia długoterminowy MSY. Odnośne państwa członkowskie (Francja i Hiszpania) powinny wprowadzić odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby śmiertelność połowowa powodowana przez ich floty i ich rybaków rekreacyjnych nie przekraczała wartości punktu FMSY, zgodnie z wymogiem art. 4 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/472.

(9)

Należy utrzymać środki dotyczące połowów rekreacyjnych labraksa, mając na uwadze znaczący wpływ połowów rekreacyjnych na odnośne stada. Limity ilościowe należy utrzymać zgodnie z opinią naukową. Należy wykluczyć sieci stawne, ponieważ nie są one wystarczająco selektywne i prawdopodobnie złowią pewną liczbę osobników przekraczającą ustalone limity. Zważywszy na okoliczności środowiskowe, społeczne i gospodarcze, a zwłaszcza na fakt, że rybacy komercyjni w społecznościach nadbrzeżnych są uzależnieni od odnośnych stad, środki dotyczące labraksa zapewniają odpowiednią równowagę między interesami rybaków komercyjnych i rekreacyjnych. W szczególności środki te umożliwiają rybakom rekreacyjnym prowadzenie połowów z uwzględnieniem ich wpływu na stada.

(10)

W dniu 4 listopada 2021 r. ICES wydała opinię naukową dotyczącą węgorza europejskiego (Anguilla anguilla) w całym jego naturalnym zasięgu. ICES zaleciła, aby w przypadku stosowania podejścia ostrożnościowego połowy we wszystkich siedliskach były zerowe w 2022 r. Dotyczy to zarówno połowów rekreacyjnych, jak i komercyjnych, oraz obejmuje połowy węgorza szklistego do celów zarybiania i akwakultury. Zgodnie z tą opinią uznaje się za właściwe utrzymanie kolejnego trzymiesięcznego zamknięcia wszelkich połowów węgorza europejskiego, a w 2022 r. Komisja przeprowadzi konsultacje na temat węgorza europejskiego w oparciu o opinie zainteresowanych stron. Zakaz ten powinien mieć zastosowanie do wszelkiej działalności połowowej zdefiniowanej w art. 4 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Państwa członkowskie powinny określić kolejne trzymiesięczne zamknięcie, które powinno przypadać w okresach największej migracji węgorza europejskiego, oraz zgłosić je Komisji wraz z informacjami uzupełniającymi do dnia 1 czerwca 2022 r.

(11)

Opinia naukowa dotycząca sardeli europejskiej (Engraulis encrasicolus) w podobszarze ICES 8 (Zatoka Biskajska) na 2022 r. została wydana przez ICES dopiero w dniu 17 grudnia 2021 r. Biorąc pod uwagę potrzebę wprowadzenia TAC na początku okresu połowu w dniu 1 stycznia 2022 r., należy ustalić tymczasowy TAC. Ten TAC należy ustalić na poziomie 24 000 ton i objąć nim okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 30 czerwca 2022 r. Taki poziom odpowiadałby w przybliżeniu połowom tego stada w okresie od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 30 czerwca 2021 r.

(12)

W rejonach ICES 8c, 8d, 8e i podobszarach 9 i 10 oraz w wodach Unii obszaru CECAF 34.1.1 trzy odrębne gatunki soli są zarządzane w ramach jednego TAC. Ponieważ uprawnienia do połowów w odniesieniu do jednego z tych stad, tj. soli (Solea solea) w rejonach ICES 8c i 9a, należy ustalić zgodnie z art. 4 rozporządzenia (UE) 2019/472, należy ustanowić oddzielny limit połowowy dla tego gatunku, zgodnie z opinią dotyczącą MSY.

(13)

Opinie naukowe dotyczące stad spodoustych (rajowate, rekiny, rajokształtne) zalecają zerowy poziom połowów ze względu na zły stan ochrony tych ryb. Ponadto wysokie wskaźniki przeżywalności oznaczają, że odrzuty nie zwiększają ich śmiertelności połowowej i że byłyby korzystne dla ich ochrony. Należy zatem zakazać połowów takich gatunków. Zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku nie ma zastosowania do gatunków objętych zakazem połowów.

(14)

Plan wieloletni dla Morza Północnego został ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 (3) i wszedł w życie w 2018 r. Plan wieloletni dotyczący wód zachodnich został ustanowiony rozporządzeniem (UE) 2019/472 i wszedł w życie w 2019 r. Uprawnienia do połowów stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tych rozporządzeń należy określić zgodnie z celami (przedziały FMSY) i środkami ochronnymi przewidzianymi w tych rozporządzeniach. Przedziały FMSY określono w stosownych opiniach ICES. W przypadku gdy nie są dostępne odpowiednie informacje naukowe, uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad stanowiących przyłów należy ustalić zgodnie z podejściem ostrożnościowym, jak określono w rozporządzeniach (UE) 2018/973 i (UE) 2019/472.

(15)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) 2018/973, w przypadku gdy opinie naukowe wskazują, że biomasa tarłowa któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia, znajduje się poniżej granicznego punktu odniesienia dla biomasy (Blim), należy przyjąć dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu stada do poziomów wyższych niż poziomy pozwalające uzyskać MSY. Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie ukierunkowanych połowów danego stada oraz odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów w odniesieniu do tych stad lub innych stad w łowiskach.

(16)

TAC w odniesieniu do stad tuńczyka błękitnopłetwego (Thunnus thynnus) we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym należy ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1627 (4).

(17)

W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania oraz poziomy TAC powinny być zgodne z podejściem ostrożnościowym do zarządzania rybołówstwem, określonym w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w szczególności dostępnych informacji o tendencjach zachodzących w stadzie oraz kwestii związanych z połowami wielogatunkowymi.

(18)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 847/96 (5) wprowadzono dodatkowe warunki dotyczące corocznego zarządzania TAC, w tym przepisy dotyczące elastyczności w odniesieniu do zasobów objętych TAC przezornościowymi i analitycznymi (art. 3 i 4). Zgodnie z art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada ma zadecydować, do których stad nie będą miały zastosowania art. 3 lub 4 tego rozporządzenia, w szczególności ze względu na ich biologiczny stan. W 2014 r. dla wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku został wprowadzony na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 mechanizm elastyczności obejmującej kolejny rok. Aby uniknąć nadmiernej elastyczności, która podważałaby zasadę racjonalnej i odpowiedzialnej eksploatacji żywych zasobów morza, utrudniałaby realizację celów WPRyb oraz pogarszałaby biologiczny stan stad, art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 powinny mieć zastosowanie do TAC analitycznych tylko wtedy, gdy nie korzysta się z elastyczności obejmującej kolejny rok przewidzianej w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

(19)

W przypadku gdy TAC przydzielany jest tylko jednemu państwu członkowskiemu, należy upoważnić to państwo członkowskie, zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), do ustalenia jego TAC. Należy zapewnić, aby przy ustalaniu poziomu TAC państwo członkowskie postępowało w sposób w pełni zgodny z zasadami i przepisami WPRyb.

(20)

Niezbędne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2022 r. zgodnie z art. 5, 6, 7 i 9 rozporządzenia (UE) 2016/1627 oraz załącznikiem I do tego rozporządzenia.

(21)

W celu zagwarantowania pełnego wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, w przypadku gdy dotyczy to tych samych stad biologicznych.

(22)

W przypadku niektórych gatunków, takich jak niektóre gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem zostać całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie ogólnego zakazu ich połowów.

(23)

Na 12. konferencji stron Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt (zorganizowanej w Manili w dniach 23–28 października 2017 r.) do wykazów gatunków chronionych w dodatkach I i II do tej konwencji dodano szereg gatunków. Należy zatem zapewnić ochronę tych gatunków ze strony unijnych statków rybackich prowadzących połowy we wszystkich wodach i statków rybackich spoza Unii prowadzących połowy w wodach Unii.

(24)

Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 (6), a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Niezbędne jest zatem określenie kodów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem.

(25)

Unijny TAC dotyczący halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides) w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2 pozostaje bez uszczerbku dla stanowiska Unii w sprawie odpowiedniego udziału Unii w tych połowach.

(26)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) przyjęła środek ochronny dotyczący dwóch stad karmazynów (Sebastes marinus i Sebastes mentella) w Basenie Irmingera i wodach z nim sąsiadujących, zakazując ukierunkowanych połowów z tych stad. Ponadto w celu zminimalizowania przyłowów NEAFC zabroniła działalności połowowej w obszarze, w którym gromadzą się karmazyny. Te środki, oparte na opinii ICES dotyczącej zerowych połowów, należy wprowadzić do prawa Unii. NEAFC nie była w stanie przyjąć zalecenia dotyczącego karmazynów w podobszarach ICES 1 i 2. W odniesieniu do tego stada odpowiedni TAC należy ustalić zgodnie ze stanowiskiem Unii wyrażonym w NEAFC.

(27)

W odniesieniu do halibuta niebieskiego w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2 TAC należy ustalić z uwzględnieniem opinii naukowej ICES na 2022 r. na poziomie 1 766 ton.

(28)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) postanowiła utrzymać w 2022 r. obecne TAC dla tuńczyka błękitnopłetwego, włócznika (Xiphias gladius), marlina błękitnego (Makaira nigricans) i marlina białego (Tetrapturus albidus), tuńczyka żółtopłetwego (Thunnus albacares) oraz żarłacza błękitnego (Prionace glauca). ICCAT ustaliła również TAC dla opastuna (Thunnus obesus) na poziomie 62 000 ton na 2022 r. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(29)

Aby zmniejszyć śmiertelność połowową młodych osobników opastuna i tuńczyka żółtopłetwego, ICCAT ustanowiła również w 2022 r. maksymalny limit 300 urządzeń do sztucznej koncentracji ryb na statek oraz okres zamknięty w odniesieniu do stosowania tych urządzeń. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(30)

ICCAT przyjęła również 15-letni plan odbudowy tuńczyka białego (Thunnus alalunga) w Morzu Śródziemnym w latach 2022–2036. Na 2022 r. ICCAT ustaliła TAC dla tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym na 2 500 ton. Ponadto ICCAT przyjęła TAC dla tuńczyka białego w północnym Atlantyku w wysokości 37 801 ton na okres od 2022 r. do 2023 r. w oparciu o zasadę kontroli odłowu w celu przyjęcia procedury długoterminowego zarządzania tym stadem. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(31)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. ICCAT przyjęła również plan odbudowy populacji rekina ostronosego (Isurus oxyrinchus) w północnym Atlantyku w powiązaniu z innymi łowiskami podlegającymi ICCAT w celu położenia kresu przełowieniu i stopniowego osiągnięcia poziomów biomasy wystarczających do wsparcia uzyskania MSY do 2070 r. Plan odbudowy obejmuje dwuletni zakaz zatrzymywania, począwszy od 2022 r. Całkowita śmiertelność połowowa została ustalona na maksymalnie 250 ton do czasu przedstawienia nowych opinii naukowych. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(32)

Na podstawie kilku zaleceń ICCAT Unia może na wniosek przenieść ustalony odsetek niewykorzystanej kwoty uprawnień do połowów z 2020 r. na 2022 r. Do czasu wdrożenia tych zaleceń ICCAT do prawa Unii kwoty dla poszczególnych państw członkowskich w odniesieniu do niektórych stad należy ustanowić na podstawie całkowitej kwoty Unii na 2022 r. określonej przez ICCAT przed jakimkolwiek przeniesieniem niewykorzystanych kwot lub odliczeń od ilości przełowionych dokonanych przez ICCAT. Dostosowania kwot poszczególnych państw członkowskich na 2022 r. odzwierciedlające wszelkie przeniesienia i odliczenia powinny zostać dokonane na późniejszym etapie na podstawie unijnych przepisów dotyczących przenoszenia i odliczeń, takich jak rozporządzenie (WE) nr 847/96, art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 lub art. 105 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

(33)

W 2019 r. niektóre państwa członkowskie dokonały przełowienia północnego tuńczyka białego, co doprowadziło do przełowienia całkowitej kwoty unijnej i zastosowania odliczenia przez ICCAT, mimo że inne państwa członkowskie nie wyczerpały swoich indywidualnych kwot w tym samym roku. W celu zaradzenia tej szczególnej sytuacji należy zmienić rozporządzenie Rady (UE) 2021/92 (7) poprzez ustanowienie kwot północnego tuńczyka białego dla poszczególnych państw członkowskich zgodnie z zasadą względnej stabilności oraz na podstawie całkowitej kwoty unijnej określonej przez ICCAT na 2021 r. przed dokonaniem jakichkolwiek dostosowań z powodu przełowienia lub niedołowienia przez państwa członkowskie. Dostosowania kwot należy następnie stosować na podstawie unijnych przepisów dotyczących przenoszenia i odliczeń, takich jak rozporządzenie (WE) nr 847/96, art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 lub art. 105 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 w celu zapewnienia, aby całkowita kwota Unii dotycząca północnego tuńczyka białego uwzględniała dostosowania dokonane przez ICCAT.

(34)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęła na okres od dnia 1 grudnia 2021 r. do dnia 30 listopada 2022 r. limity połowowe gatunków docelowych oraz gatunków stanowiących przyłowy. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(35)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) zmieniła uprzednio przyjęte środki ochrony i zarządzania. Środki te powinny już być wprowadzone do prawa Unii. Zmienione limity połowowe dla tuńczyka żółtopłetwego zostały potwierdzone przez sekretariat IOTC dopiero po zakończeniu oficjalnego okresu zgłaszania sprzeciwu w dniu 17 grudnia 2021 r. Potwierdzone zmienione limity połowowe dla tuńczyka żółtopłetwego należy wprowadzić do prawa Unii w późniejszym terminie.

(36)

Doroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 24–28 stycznia 2022 r. Do czasu tego dorocznego posiedzenia i określenia TAC na 2022 r. należy zatem w obszarze objętym konwencją SPRFMO tymczasowo utrzymać obecne środki, które są funkcjonalnie związane z TAC.

(37)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) przyjęła nowe środki ochrony i zarządzania w odniesieniu do tuńczyka tropikalnego na lata 2022–2024, obejmujące zmianę liczby aktywnych urządzeń do sztucznej koncentracji ryb. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(38)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Południowego (CCSBT) ustanowiła roczny TAC dla tuńczyka południowego (Thunnus maccoyii) na okres trzech lat (2021–2023) na tym samym poziomie co w poprzednich trzech latach. Środek ten należy wprowadzić do prawa Unii.

(39)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) postanowiła do czasu dorocznego posiedzenia w 2023 r. utrzymać obecne TAC dla głównych gatunków objętych zakresem jej kompetencji. TAC dla antara patagońskiego (Dissostichus eleginoides) i krabów głębokowodnych (Chaceon spp.) zostały nieznacznie obniżone zgodnie z opinią naukową. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(40)

Na dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Komisja ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) postanowiła utrzymać obecne środki mające zastosowanie w obszarze objętym konwencją WCPFC. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(41)

Na 43. dorocznym posiedzeniu w 2021 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2022 r. szereg uprawnień do połowów w odniesieniu do niektórych stad w podobszarach 1–4 obszaru objętego konwencją NAFO. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(42)

Na 8. posiedzeniu Porozumienia w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) w 2021 r. utrzymano TAC przyjęte w 2020 r. dla stad objętych tym porozumieniem. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(43)

W odniesieniu do uprawnień do połowów krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze wokół Svalbardu Traktat dotyczący Spitsbergu (Svalbard) z dnia 9 lutego 1920 r. (zwany dalej „traktatem paryskim z 1920 r.”) przyznaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów w obszarze wokół Svalbardu, w tym również w zakresie połowów. Stanowisko Unii w sprawie tego dostępu w odniesieniu do połowów krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze szelfu kontynentalnego wokół Svalbardu zostało przedstawione w kilku notach werbalnych skierowanych do Norwegii, z czego ostatnie są z dnia 26 lutego 2021 r. i z dnia 28 czerwca 2021 r. W celu zapewnienia, aby eksploatacja krabów z gatunków należących do Chionoecetes spp. w obszarze wokół Svalbardu była zgodna z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania, które mogą zostać określone przez Norwegię posiadającą suwerenność i sprawującą jurysdykcję nad tym obszarem zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza i traktatu paryskiego z 1920 r., należy ustalić liczbę statków upoważnionych do prowadzenia takich połowów. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2022 r. Przypomina się, że w Unii podstawowa odpowiedzialność za zapewnienie zgodności z mającym zastosowanie prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.

(44)

Ponieważ dyskusje z Norwegią na temat równego i niedyskryminacyjnego dostępu do wód Svalbardu dla flot unijnych poławiających dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) w tym obszarze są w toku i powinny zostać zakończone na początku 2022 r., Unia powinna ustanowić na pierwszy kwartał 2022 r. tymczasową kwotę unijną. Poziom tej tymczasowej kwoty powinien zostać ustalony na 4 500 ton, z uwzględnieniem sezonowego charakteru połowów. Kwoty należy przydzielić państwom członkowskim zgodnie z decyzją Rady 87/277/EWG (8) z zastrzeżeniem dostosowań niezbędnych w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii oraz z uwagi na stosunek tymczasowej kwoty unijnej do udziału Unii w stadzie.

(45)

Zgodnie z wydaną przez Unię deklaracją skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej (9) niezbędne jest ustalenie uprawnień do połowów lucjanowatych dostępnych dla statków rybackich pływających pod banderą Wenezueli w wodach Unii.

(46)

Z uwagi na fakt, że niektóre przepisy należy stosować w sposób ciągły, a także aby uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem 2022 r. a datą wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2023 r., przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące zakazów i okresów zamkniętych powinny być nadal stosowane na początku 2023 r. do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2023 r.

(47)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do upoważniania poszczególnych państw członkowskich do zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach, do przyznania dodatkowych dni przebywania na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej oraz za zwiększenie obecności obserwatorów naukowych, a także w odniesieniu do ustanowienia formatów arkuszy kalkulacyjnych służących do gromadzenia i przekazywania informacji dotyczących transferów dni przebywania na morzu między statkami rybackimi pływającymi pod banderą państwa członkowskiego. Komisja powinna wykonywać te uprawnienia zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (10).

(48)

Aby uniknąć przerwy w działalności połowowej oraz zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2022 r., oraz niektórych przepisów dotyczących poszczególnych regionów, które powinny mieć określoną datę rozpoczęcia stosowania. Ze względu na pilny charakter niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(49)

Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, zostały przyjęte przez odpowiednie regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) pod koniec 2021 r. i zaczęły mieć zastosowanie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzające takie środki do prawa Unii powinny zatem mieć zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy w obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się od dnia 1 grudnia 2021 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostaje bez uszczerbku dla zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członków CCAMLR obowiązuje zakaz poławiania w obszarze objętym konwencją CCAMLR bez upoważnienia. Ponadto zgodnie z przepisami ICCAT państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ich statki nie stosowały urządzeń do sztucznej koncentracji ryb w ciągu 15 dni przed rozpoczęciem okresu zamkniętego, tj. od dnia 17 grudnia 2021 r.

(50)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów między Unią Europejską, z jednej strony, a rządem Grenlandii i Rządem Danii, z drugiej strony oraz w protokole wykonawczym do tej umowy (11), wspólny komitet ustalił poziom uprawnień do połowów dostępnych w 2022 r. dla Unii w wodach Grenlandii. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.

(51)

W 2021 r. Unia, Zjednoczone Królestwo i Norwegia przeprowadziły trójstronne konsultacje dotyczące sześciu stad wspólnie eksploatowanych i wspólnie zarządzanych w obszarze Morza Północnego w celu uzgodnienia zarządzania tymi stadami, w tym uprawnień do połowów na kolejny rok. Konsultacje te przeprowadzono w okresie od dnia 28 października do dnia 10 grudnia 2021 r. na podstawie stanowiska Unii uzgodnionego przez Radę. Wynik konsultacji udokumentowano w uzgodnionym protokole podpisanym przez szefów delegatur Unii, Zjednoczonego Królestwa i Norwegii w dniu 10 grudnia 2021 r. Proponuje się zatem ustalenie odpowiednich uprawnień do połowów na poziomie uzgodnionym ze Zjednoczonym Królestwem i Norwegią, wraz z innymi postanowieniami uzgodnionego protokołu.

(52)

W 2021 r. Unia i Norwegia przeprowadziły dwustronne konsultacje dotyczące dwóch stad wspólnie eksploatowanych i wspólnie zarządzanych w obszarze cieśniny Skagerrak w celu uzgodnienia zarządzania tymi stadami, w tym uprawnień do połowów na kolejny rok, a także wymiany uprawnień do połowów. Konsultacje te przeprowadzono w okresie od dnia 8 listopada do dnia 10 grudnia 2021 r. na podstawie stanowiska Unii uzgodnionego przez Radę. Wynik konsultacji udokumentowano w trzech uzgodnionych protokołach podpisanych przez szefów delegatur Unii i Norwegii w dniu 10 grudnia 2021 r. Proponuje się zatem ustalenie odpowiednich uprawnień do połowów wdrażających uzgodniony protokół z Norwegią, wraz z innymi postanowieniami uzgodnionego protokołu.

(53)

Należy ustanowić uprawnienia do połowów dorsza atlantyckiego w Morzu Północnym w celu zapewnienia równych warunków działania dla unijnych operatorów oraz zapewnienia odbudowy tego stada. Należy utrzymać funkcjonalnie związane środki uzgodnione wspólnie ze Zjednoczonym Królestwem i Norwegią, aby umożliwić odbudowę stada i długoterminowe zrównoważone zarządzanie stadem.

(54)

W 2019 r. ICES odnotowała, że połowy śledzia atlantyckiego (Clupea harengus) w rejonie 3a powinny być jak najbardziej zbliżone do zera, biorąc pod uwagę, że bez dodatkowego obszaru lub ograniczenia czasowego połowów śledzia atlantyckiego nie da się uniknąć połowu śledzia atlantyckiego o tarle wiosennym z zachodniej części Morza Bałtyckiego (WBSS). Najnowsze informacje przedstawione przez ICES wskazują na coraz częstsze mieszanie się w cieśninach Skagerrak i Morzu Północnym śledzia atlantyckiego WBSS ze śledziem atlantyckim z Morza Północnego, przy czym większość połowów śledzia atlantyckiego WBSS ma obecnie miejsce w cieśninie Skagerrak i w mniejszym stopniu we wschodniej części Morza Północnego.

(55)

W uzgodnionym protokole dwustronnych konsultacji między Unią a Norwegią dotyczących cieśniny Skagerrak Unia zobowiązuje się do ograniczenia swoich rzeczywistych połowów w cieśninie Skagerrak do 969 ton, natomiast Norwegia zgodziła się przekazać co najmniej 95 % swojej kwoty na Morze Północne w celu ochrony śledzia atlantyckiego WBSS. W związku z tym proponuje się ograniczenie całkowitych połowów flot C (HER/03A.) i D (HER/03A-BC) dla odnośnych państw członkowskich poprzez dodanie do tabel TAC zawierających te kwoty przypisu zawierającego warunek szczególny, przy jednoczesnym utrzymaniu poziomu kwot w tabelach, aby odzwierciedlić względną stabilność i uregulować związaną z tym elastyczność między obszarami. W przypadku Norwegii maksymalne rzeczywiste połowy, które mogłyby mieć miejsce w wodach Unii rejonu ICES 3a, odpowiadałyby 167 tonom (5 % jej kwoty).

(56)

Zgodnie z pkt 13.11 uzgodnionego protokołu dwustronnych konsultacji między Unią a Norwegią w odniesieniu do cieśniny Skagerrak Norwegia i Unia powinny mieć możliwość poławiania w Morzu Północnym do 100 % swojej kwoty śledzia atlantyckiego w cieśninie Skagerrak w celu ochrony śledzia atlantyckiego WBSS. W oczekiwaniu na zakończenie dwustronnych konsultacji ze Zjednoczonym Królestwem dotyczących 2022 r. nie można było potwierdzić w dniu 20 grudnia, że w 2022 r. na wodach Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do HER/03A zostanie utrzymana elastyczność między obszarami. W związku z tym należy wyraźnie zaznaczyć, że elastyczność między obszarami na wodach Zjednoczonego Królestwa nie będzie miała zastosowania, w odpowiednich przypisach dotyczących flot C do czasu uzgodnienia przez Unię i Zjednoczone Królestwo takiej elastyczności w ramach dwustronnych konsultacji między tymi dwoma stronami.

(57)

W pkt 13.12 uzgodnionego protokołu dwustronnych konsultacji między Unią a Norwegią dotyczących cieśniny Skagerrak Unia zapowiedziała, że zamierza skorzystać z pewnej elastyczności w obszarach Morza Północnego 4a i 4b, co odpowiada części Unii wynoszącej 5,7 % poziomu floty A, tj. 21 038 ton.

(58)

Unia prowadziła coroczne dwustronne konsultacje z Wyspami Owczymi w sprawie wymiany kwot oraz wzajemnego dostępu w odniesieniu do 2022 r. Konsultacje te nie doprowadziły do zawarcia porozumienia w 2021 r.

(59)

Zgodnie z art. 498 ust. 2 Umowy o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony (12) (zwanej dalej „umową o handlu i współpracy”) Unia i Zjednoczone Królestwo przeprowadzają coroczne konsultacje w celu uzgodnienia, do dnia 10 grudnia każdego roku, TAC na następny rok w odniesieniu do stad wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy. Zgodnie z art. 499 ust. 2 umowy o handlu i współpracy, jeżeli takie TAC nie zostaną uzgodnione do dnia 20 grudnia, Strony są uprawnione do ustalenia tymczasowych TAC.

(60)

Dwustronne konsultacje ze Zjednoczonym Królestwem zostały zakończone w dniu 21 grudnia. Zbyt późno, aby można było uwzględnić ich wyniki w niniejszym rozporządzeniu. Rada powinna zatem, w pełnym poszanowaniu Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza oraz praw i obowiązków państw nadbrzeżnych, a także ich suwerenności i jurysdykcji, ustalić tymczasowe TAC, w ramach których można poławiać w wodach Unii i wodach międzynarodowych oraz wodach, do których unijne statki rybackie uzyskały dostęp od państw trzecich. Wyniki konsultacji na podstawie art. 498 umowy o handlu i współpracy, zawarte w pisemnym protokole podpisanym w dniu 21 grudnia 2021 r., powinny zostać odzwierciedlone w zmianie niniejszego rozporządzenia, którą należy przyjąć najszybciej jak to możliwe.

(61)

Tymczasowe TAC powinny mieć na celu zapewnienie pewności prawa dla unijnych operatorów oraz zapewnienie kontynuacji zrównoważonej działalności połowowej do czasu przyjęcia takiej zmiany.

(62)

Podejście to opiera się na art. 499 ust. 2 umowy o handlu i współpracy, który stanowi, że jeżeli stado wymienione w załączniku 35 do tej umowy lub w tabelach A i B w załączniku 36 do tej umowy pozostaje bez uzgodnionego TAC, każda ze Stron ma ustalić tymczasowy TAC odpowiadający poziomowi zalecanemu przez ICES, mający zastosowanie od dnia 1 stycznia. Na podstawie art. 499 ust. 3, 4 i 5 umowy o handlu i współpracy oraz na zasadzie odstępstwa od ust. 2 tego artykułu, TAC dla specjalnych stad ustala się zgodnie z wytycznymi, które miały zostać przyjęte przez Specjalny Komitet ds. Rybołówstwa do dnia 1 lipca 2021 r.

(63)

W związku z tym, w ramach podejścia ogólnego, tymczasowe uprawnienia do połowów dla Unii powinny opierać się na opinii ICES na 2022 r. Powinny one odpowiadać udziałowi Unii uzgodnionemu na podstawie umowy o handlu i współpracy.

(64)

Bez uszczerbku dla wytycznych w sprawie specjalnych stad oraz biorąc pod uwagę brak tych wytycznych, TAC dla tych stad powinny być zgodne z art. 499 umowy o handlu i współpracy.

(65)

Tymczasowe TAC powinny być również zgodne z mającymi zastosowanie unijnymi ramami prawnymi, w szczególności z art. 4, art. 5 ust. 3 i art. 8 rozporządzenia (UE) 2019/472 oraz art. 4, art. 5 ust. 3 i art. 7 rozporządzenia (UE) 2018/973.

(66)

Istnieją pewne stada, dla których ICES wydała opinię naukową zalecającą ustalenie połowów na poziomie zerowym. W przypadku ustalenia tymczasowych TAC dla tych stad na poziomie wskazanym w opinii naukowej obowiązek wyładunku wszystkich połowów, w tym przyłowów tych stad, w połowach wielogatunkowych doprowadziłby do występowania zjawiska „gatunków dławiących”. W celu osiągnięcia właściwej równowagi między kontynuowaniem połowów ze względu na potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze ich zaprzestania a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych przy jednoczesnym uwzględnieniu MSY, należy ustanowić tymczasowe TAC dla przyłowów tych stad. Poziom tych TAC powinien być taki, aby spadała śmiertelność tych stad i aby stanowił on zachętę do poprawy selektywności i do unikania połowów tych stad. W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono tymczasowe TAC dotyczące przyłowów, uprawnienia do połowów dotyczące łowisk, w których poławia się ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów.

(67)

W ramach podejścia ogólnego podstawą tymczasowych TAC powinien być TAC przyjęty przez Radę na 2021 r., przy zastosowaniu wskaźnika 25 % do TAC na 2021 r., aby objąć pierwszy kwartał 2022 r., co nie przesądzałoby o ostatecznym TAC.

(68)

Stada, w odniesieniu do których należy stosować odsetek wyższy niż 25 %, powinny zostać określone na podstawie analizy wykorzystania kwot przez państwa członkowskie w pierwszym kwartale ostatnich czterech lat (2018–2021). Tymczasowe TAC oceniono zgodnie z opinią naukową oraz z uwzględnieniem udziałów Unii ustanowionych w umowie o handlu i współpracy; nie przekraczają one ostatecznych TAC uzgodnionych ze Zjednoczonym Królestwem. Te zwiększone tymczasowe TAC powinny być zgodne z opinią ICES, mającymi zastosowanie unijnymi ramami prawnymi oraz umową o handlu i współpracy. To zwiększenie umożliwi unijnym statkom rybackim wykorzystanie uprawnień do połowów, które im przysługują i których w przeciwnym razie zostałyby pozbawione ze względu na sezonowy charakter połowów odnośnych stad.

(69)

Poziom ten uznaje się co do zasady za wystarczający dla unijnych statków rybackich co najmniej do dnia 31 marca 2022 r.

(70)

Unia skonsultowała się ze Zjednoczonym Królestwem w sprawie podejścia do ustalania tymczasowych TAC.

(71)

Północne stado labraksa jest stadem wspólnie eksploatowanym ze Zjednoczonym Królestwem, dlatego należy ustanowić środki tymczasowe w odniesieniu do tego stada na pierwszy kwartał 2022 r. w oczekiwaniu na wdrożenie wyników konsultacji ze Zjednoczonym Królestwem.

(72)

Aby uwzględnić stosowanie obowiązku wyładunku oraz udostępnić kwoty niektórych przyłowów państwom członkowskim nieposiadającym takich kwot, dla niektórych stad należy ustanowić mechanizm wymiany kwot.

(73)

Należy kontynuować sezonowe zamykanie łowisk dobijaków (Ammodytes spp.) przy użyciu niektórych narzędzi ciągnionych w rejonach ICES 2a i 3a oraz w podobszarze ICES 4, aby umożliwić ochronę tarlisk i ograniczenie połowów osobników młodych,