(1)

Umowa między Wspólnotą Europejską a Federacją Rosyjską o ułatwieniach w wydawaniu wiz obywatelom Unii Europejskiej i Federacji Rosyjskiej (1) (zwana dalej „Umową”) weszła w życie w dniu 1 czerwca 2007 r., równolegle z Umową o readmisji między Federacją Rosyjską a Wspólnotą Europejską (2).

(2)

Celem Umowy jest wprowadzenie, na zasadzie wzajemności, ułatwień w wydawaniu wiz obywatelom Unii Europejskiej i Federacji Rosyjskiej planującym pobyt nie dłuższy niż 90 dni w okresie 180 dni. W preambule do Umowy podkreślono pragnienie ułatwienia bezpośrednich kontaktów między ludźmi, będących ważnym warunkiem stałego rozwoju związków gospodarczych, humanitarnych, kulturalnych, naukowych i innych.

(3)

Zgodnie z art. 15 ust. 5 Umowy każda ze stron może zawiesić stosowanie części lub wszystkich postanowień Umowy ze względu na porządek publiczny, ochronę bezpieczeństwa narodowego lub ochronę zdrowia obywateli. O decyzji w sprawie zawieszenia stosowania Umowy należy zawiadomić drugą stronę nie później niż 48 godzin przed jej wejściem w życie.

(4)

W odpowiedzi na bezprawną aneksję Autonomicznej Republiki Krymu i miasta Sewastopol przez Federację Rosyjską w 2014 r. oraz ciągłe destabilizujące działania Rosji we wschodniej Ukrainie Unia Europejska wprowadziła sankcje gospodarcze w obliczu działań Rosji destabilizujących sytuację na Ukrainie, w związku z pełnym wdrożeniem porozumień mińskich, sankcje w odniesieniu do działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażających oraz sankcje w odpowiedzi na bezprawną aneksję Autonomicznej Republiki Krymu i miasta Sewastopol przez Federację Rosyjską.

(5)

Decyzja Federacji Rosyjskiej o uznaniu niekontrolowanych przez rząd obszarów obwodów donieckiego i ługańskiego Ukrainy za niepodległe podmioty oraz wynikająca z niej decyzja o wprowadzeniu rosyjskich wojsk na te obszary dodatkowo podważyła suwerenność i niezależność Ukrainy oraz stanowi poważne naruszenie prawa międzynarodowego i umów międzynarodowych, w tym Karty Narodów Zjednoczonych, aktu końcowego z Helsinek, Karty paryskiej i memorandum budapeszteńskiego.

(6)

Jako sygnatariusz porozumień mińskich Federacja Rosyjska ponosi wyraźną i bezpośrednią odpowiedzialność za działania na rzecz pokojowego rozwiązania konfliktu zgodnie z tymi zasadami. Podejmując decyzję o uznaniu niekontrolowanych przez rząd regionów wschodniej Ukrainy za niepodległe podmioty, Federacja Rosyjska wyraźnie naruszyła porozumienia mińskie, które przewidują całkowity powrót tych obszarów pod kontrolę rządu Ukrainy.

(7)

Wydarzenia mające miejsce w państwie graniczącym z Unią, takie jak rozgrywające się obecnie na Ukrainie i które doprowadziły do zastosowania środków ograniczających, stanowią wystarczające uzasadnienie do podjęcia działań w celu ochrony podstawowych interesów Unii i państw członkowskich w zakresie bezpieczeństwa. Wymienione powyżej działania Federacji Rosyjskiej naruszają podstawowe zasady prawa międzynarodowego. Działania Federacji Rosyjskiej mogą również z dużym prawdopodobieństwem wywołać ruchy migracyjne wskutek działań bezprawnych zgodnie z prawem międzynarodowym.

(8)

Zważywszy na powagę sytuacji Rada uważa, że należy zawiesić stosowanie niektórych postanowień Umowy dotyczących ułatwień dla niektórych kategorii obywateli Federacji Rosyjskiej ubiegających się o wizę krótkoterminową, a mianowicie dla członków oficjalnych delegacji Federacji Rosyjskiej, członków rządu i parlamentu krajowego oraz rządów i parlamentów regionalnych Federacji Rosyjskiej, Trybunału Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej i Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej w zakresie pełnionych przez nich obowiązków, obywateli Federacji Rosyjskiej posiadających ważne paszporty dyplomatyczne oraz przedsiębiorców i przedstawicieli organizacji gospodarczych.

(9)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją 2002/192/WE; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(10)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

a)

art. 4 ust. 1 lit. a) – w odniesieniu do członków oficjalnych delegacji Federacji Rosyjskiej, którzy na zaproszenie skierowane do Federacji Rosyjskiej mają uczestniczyć w oficjalnych spotkaniach, konsultacjach, negocjacjach lub programach wymiany, a także w wydarzeniach organizowanych na terytorium jednego z państw członkowskich przez organizacje międzyrządowe;

b)

art. 4 ust. 1 lit. b) – w odniesieniu do przedsiębiorców i przedstawicieli organizacji gospodarczych;

c)

art. 5 ust. 1 lit. a) – w odniesieniu do członków rządu i parlamentu krajowego oraz rządów i parlamentów regionalnych Federacji Rosyjskiej, Trybunału Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej oraz Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej;

d)

art. 5 ust. 2 lit. a) – w odniesieniu do członków oficjalnych delegacji Federacji Rosyjskiej, którzy na zaproszenie skierowane do Federacji Rosyjskiej mają uczestniczyć w oficjalnych spotkaniach, konsultacjach, negocjacjach lub programach wymiany, a także w wydarzeniach organizowanych na terytorium jednego z państw członkowskich przez organizacje międzyrządowe;

e)

art. 5 ust. 2 lit. b) – w odniesieniu do przedsiębiorców i przedstawicieli organizacji gospodarczych;

f)

art. 5 ust. 3 – w odniesieniu do obywateli, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) i b);

g)

art. 6 ust. 3 lit. b) i c) – w odniesieniu do członków oficjalnych delegacji Federacji Rosyjskiej, którzy na zaproszenie skierowane do Federacji Rosyjskiej mają uczestniczyć w oficjalnych spotkaniach, konsultacjach, negocjacjach lub programach wymiany, a także w wydarzeniach organizowanych na terytorium jednego z państw członkowskich przez organizacje międzyrządowe, jak również w odniesieniu do członków rządu i parlamentu krajowego oraz rządów i parlamentów regionalnych Federacji Rosyjskiej, Trybunału Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej oraz Sądu Najwyższego Federacji Rosyjskiej;

h)

art. 11 ust. 1 – w odniesieniu do obywateli Federacji Rosyjskiej posiadających ważne paszporty dyplomatyczne wydane przez Federację Rosyjską,

i)

art. 6 ust. 1 – w odniesieniu do opłat za rozpatrzenie wniosków wizowych w przypadku kategorii obywateli i osób, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b), art. 6 ust. 3 lit. b) i c) oraz art. 11 ust. 1. Stosuje się domyślnie standardową opłatę ustanowioną w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy);

j)

art. 7 – w odniesieniu do kategorii obywateli i osób, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) i b), art. 6 ust. 3 lit. b) i c) oraz art. 11 ust. 1.