(1)

Umowa zawarta pomiędzy Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską (zwana dalej „umową”) została zawarta przez Unię na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2840/72 (1) i weszła w życie w dniu 1 stycznia 1973 r.

(2)

Częścią umowy jest protokół 3 dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” i metod współpracy administracyjnej (zwany dalej „protokołem 3”). Zgodnie z art. 3 protokołu 3 Wspólny Komitet ustanowiony na mocy art. 29 umowy (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”) może zadecydować o wprowadzeniu zmian do protokołu 3.

(3)

Wspólny Komitet przyjmie decyzję o zmianie umowy poprzez zastąpienie protokołu 3 (zwaną dalej „decyzją”) na najbliższym posiedzeniu, przed końcem 2023 r.

(4)

Należy ustalić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu, gdyż decyzja będzie miała wiążące skutki prawne w Unii.

(5)

Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwana dalej „konwencją”) została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 2013/94/UE (2) i weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r. W konwencji zawarto postanowienia dotyczące pochodzenia towarów będących przedmiotem wymiany handlowej na mocy odpowiednich dwustronnych umów o wolnym handlu zawartych między umawiającymi się stronami konwencji, które to postanowienia mają zastosowanie bez uszczerbku dla zasad określonych w tych dwustronnych umowach.

(6)

Art. 6 konwencji stanowi, że każda z Umawiających się Stron podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia skutecznego stosowania konwencji. W tym celu decyzja wprowadzi w protokole 3 odesłanie dynamiczne do konwencji, tak aby odwoływać się zawsze do ostatniej wersji obowiązującej konwencji.

(7)

W wyniku dyskusji na temat zmiany konwencji sformułowano nowy zestaw zmodernizowanych i bardziej elastycznych reguł pochodzenia, które mają zostać włączone do konwencji. Do czasu zawarcia i wejścia w życie zmiany konwencji Unia i Konfederacja Szwajcarska wyraziły zgodę na możliwie jak najszybsze rozpoczęcie stosowania alternatywnego zestawu reguł pochodzenia opartych na regułach zmienionej konwencji, które mogą być stosowane dwustronnie jako alternatywne reguły pochodzenia w stosunku do tych określonych w konwencji (zwane dalej „regułami przejściowymi”). W tym celu decyzja będzie także zawierać reguły przejściowe.

(8)

W strefie kumulacji ustanowionej przez państwa EFTA, Wyspy Owcze, Unię, Republikę Turcji, uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia, Republikę Mołdawii, Gruzję i Ukrainę należy utrzymać możliwość stosowania świadectw przewozowych EUR1 lub deklaracji pochodzenia zamiast świadectw przewozowych EUR-MED lub deklaracji pochodzenia EUR-MED w drodze odstępstwa od postanowień konwencji mających zastosowanie do diagonalnej kumulacji między tymi uczestnikami.

(9)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu powinno być zatem oparte na projekcie decyzji,