(1)

Umowa o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwami SADC UPG, z drugiej strony (1) (zwana dalej „Umową”), została podpisana przez Unię Europejską i jej państwa członkowskie w dniu 10 czerwca 2016 r.

(2)

W oczekiwaniu na jej wejście w życie Umowa jest stosowana tymczasowo między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Botswany, Królestwem Lesotho, Republiką Namibii, Republiką Południowej Afryki oraz byłym Królestwem Suazi, obecnie Królestwem Eswatini, z drugiej strony, od dnia 10 października 2016 r. oraz między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Mozambiku, z drugiej strony, od dnia 4 lutego 2018 r.

(3)

Zgodnie z art. 102 ust. 1 Umowy Wspólna Rada państw SADC UPG i UE (zwana dalej „Wspólną Radą”) jest uprawniona do podejmowania decyzji dotyczących wszystkich kwestii objętych Umową.

(4)

Art. 35 Umowy przewiduje dla Południowoafrykańskiej Unii Celnej (SACU) możliwość zastosowania środka ochronnego w postaci należności celnych przywozowych, jeżeli w dowolnym dwunastomiesięcznym okresie wielkość przywozu do SACU pochodzących z Unii produktów rolnych wymienionych w załączniku IV do Umowy przekroczy określoną w tym załączniku ilość referencyjną wskazaną dla danego produktu.

(5)

Przypis 1 do załącznika IV do Umowy przewiduje proporcjonalne dostosowanie niektórych ilości referencyjnych dla pozycji taryfowych wskazanych gwiazdką, jeżeli Umowa wejdzie w życie po 2015 r.

(6)

Należy określić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Wspólnej Rady, ponieważ decyzja Wspólnej Rady w sprawie dostosowania niektórych ilości referencyjnych określonych w załączniku IV do Umowy będzie wiążąca dla Unii,