(1)

Konwencja w sprawie ochrony łososia w północnym Oceanie Atlantyckim (1) (zwana dalej „konwencją NASCO”) została zatwierdzona decyzją Rady 82/886/EWG (2) i weszła w życie w dniu 1 października 1983 r.

(2)

Konwencja NASCO ma obecnie zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, ponieważ Unia jest jedną ze Stron tej konwencji.

(3)

Zgodnie z art. 17 ust. 3 konwencji NASCO każde państwo, które sprawuje jurysdykcję w zakresie rybołówstwa na północnym Oceanie Atlantyckim lub z którego pochodzą stada łososia, może przystąpić do tej konwencji, pod warunkiem zatwierdzenia przez Radę Organizacji do Spraw Ochrony Łososia Północnoatlantyckiego, ustanowioną na mocy konwencji NASCO.

(4)

W dniu 27 maja 2019 r. Rada przyjęła decyzję (UE) 2019/937 (3). Decyzją tą poparto wniosek o przystąpienie Zjednoczonego Królestwa do konwencji NASCO, ale zatwierdzenie tego wniosku o przystąpienie miało nastąpić od momentu, w którym prawo Unii przestanie mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa.

(5)

Zgodnie z art. 129 ust. 4 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (4) w okresie przejściowym Zjednoczone Królestwo może negocjować, podpisywać i ratyfikować umowy międzynarodowe w imieniu własnym w obszarach należących do wyłącznej kompetencji Unii, pod warunkiem że takie umowy nie wejdą w życie ani nie będą stosowane w okresie przejściowym, chyba że Unia wyrazi na to zgodę. W decyzji Rady (UE) 2020/135 (5) określono warunki i procedury udzielania takiej zgody.

(6)

Pismem z dnia 3 kwietnia 2020 r. Zjednoczone Królestwo powiadomiło Komisję o swoim zamiarze wyrażenia zgody, w imieniu własnym, na związanie się konwencją NASCO w okresie przejściowym.

(7)

Decyzja wykonawcza Rady (UE) 2020/1305 (6) upoważnia Zjednoczone Królestwo do wyrażenia zgody, w imieniu własnym, na związanie się konwencją NASCO, jako że warunki określone w art. 3 ust. 1 decyzji (UE) 2020/135 są spełnione.

(8)

Zgodnie z art. 66 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (7) (UNCLOS) państwa, z których rzek pochodzą stada anadromiczne, są w pierwszej kolejności nimi zainteresowane i ponoszą za nie odpowiedzialność. Państwo, z którego pochodzą stada anadromiczne, zapewnia ich zachowanie w drodze podejmowania odpowiednich środków regulujących połowy na wszystkich wodach położonych między lądem a zewnętrznymi granicami swojej wyłącznej strefy ekonomicznej. W przypadku gdy stada anadromiczne wędrują do wód lub poprzez wody położone między lądem a zewnętrznymi granicami wyłącznej strefy ekonomicznej danego państwa innego niż państwo pochodzenia, państwo to współpracuje z państwem pochodzenia w zakresie zachowania tych stad i gospodarowania nimi.

(9)

Aby zapobiegać połowom o niezrównoważonym charakterze, w interesie Unii leży, aby Zjednoczone Królestwo współpracowało w zakresie zarządzania stadami łososia, przestrzegając w pełni postanowień UNCLOS oraz Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz zarządzania nimi (8) z dnia 4 sierpnia 1995 r., lub wszelkich innych umów międzynarodowych lub norm prawa międzynarodowego.

(10)

Zgodnie z art. 66 UNCLOS państwo pochodzenia stad anadromicznych i inne państwa poławiające te stada zawierają układy w celu wykonania postanowień tego artykułu. Taką współpracę można nawiązać w ramach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

(11)

Przystąpienie Zjednoczonego Królestwa do konwencji NASCO umożliwi temu państwu współpracę w zakresie niezbędnych środków zarządzania rybołówstwem i ochrony, z należytym uwzględnieniem praw, interesów i obowiązków innych państw oraz Unii, i pozwoli zapewnić, by działalność połowowa była prowadzona w sposób gwarantujący zrównoważoną eksploatację odnośnych stad łososia.

(12)

Przystąpienie Zjednoczonego Królestwa do konwencji NASCO przed upływem okresu przejściowego umożliwiłoby temu państwu pełną realizację zobowiązań wynikających z UNCLOS w odniesieniu do środków ochrony i zarządzania, które wejdą w życie z chwilą zakończenia okresu przejściowego, gdy prawo Unii przestanie mieć do zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa. W interesie Unii leży zatem wyrażenie zgody na wniosek Zjednoczonego Królestwa o przystąpienie do konwencji NASCO.

(13)

W celu zachowania jasności i pewności prawa należy uchylić decyzję (UE) 2019/937,