This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32019R2176
Regulation (EU) 2019/2176 of the European Parliament and of the Council of 18 December 2019 amending Regulation (EU) No 1092/2010 on European Union macro-prudential oversight of the financial system and establishing a European Systemic Risk Board (Text with EEA relevance) (Text with EEA relevance)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2176 z dnia 18 grudnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1092/2010 w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Tekst mający znaczenie dla EOG)
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2176 z dnia 18 grudnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1092/2010 w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Tekst mający znaczenie dla EOG)
PE/77/2019/REV/1
Dz.U. L 334 z 27.12.2019, p. 146–154
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
In force
27.12.2019 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 334/146 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/2176
z dnia 18 grudnia 2019 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1092/2010 w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (3),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Zgodnie z art. 20 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 (4) Parlament Europejski i Rada, na podstawie sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 sierpnia 2014 r. w sprawie celów i organizacji Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego, przeprowadziły analizę rozporządzenia (UE) nr 1092/2010, aby stwierdzić, czy cele i organizacja Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) nie wymagają przeglądu. Dokonano również przeglądu warunków wyznaczenia przewodniczącego ERRS. |
(2) |
W sporządzonej przez Komisję analizie skutków załączonej do wniosku dotyczącego niniejszego rozporządzenia stwierdzono, że choć generalnie ERRS funkcjonuje dobrze, konieczne są usprawnienia w niektórych konkretnych obszarach. |
(3) |
Ostatnie zmiany instytucjonalne związane z unią bankową, w połączeniu z działaniami na rzecz utworzenia unii rynków kapitałowych, a także postęp technologiczny zmieniły w istocie warunki funkcjonowania ERRS. ERRS powinna przyczyniać się do zapobiegania ryzykom systemowym dla stabilności finansowej w Unii lub do ograniczania tych ryzyk, a tym samym do osiągnięcia celów rynku wewnętrznego. Unijny nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym jest integralną częścią Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego. Rozwiązania instytucjonalne, które skutecznie identyfikują i eliminują ryzyka mikro- i makroostrożnościowe mogą zapewnić dostateczne zaufanie wszystkich zainteresowanych stron, tak by podejmowały one działalność finansową, w szczególności działalność transgraniczną. Poprzez wspieranie szybkich i spójnych decyzji podejmowanych przez państwa członkowskie w odpowiedzi na zidentyfikowane ryzyka systemowe ERRS powinna przyczyniać się do zapobiegania rozbieżnościom w działaniu i do poprawy funkcjonowania rynku wewnętrznego. |
(4) |
Dużym atutem jest liczne grono członków Rady Generalnej ERRS (zwanej dalej „Radą Generalną”). W składzie Rady Generalnej nie znajdują jednak odzwierciedlenia najnowsze zmiany w zakresie struktury nadzoru finansowego w Unii, w szczególności utworzenie unii bankowej. Z tego powodu przewodniczący Rady ds. Nadzoru Europejskiego Banku Centralnego (EBC) oraz przewodniczący Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji, ustanowieni rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 (5) powinni stać się członkami Rady Generalnej bez prawa głosu. Należy również dokonać odpowiednich dostosowań w Doradczym Komitecie Technicznym ERRS (zwanym dalej „Doradczym Komitetem Technicznym”). |
(5) |
Prezes EBC przewodniczył ERRS od momentu jego ustanowienia, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1092/2010 do dnia 15 grudnia 2015 r., a następnie na zasadzie tymczasowej. W tym czasie dzięki prezesowi EBC Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego zyskała autorytet i wiarygodność, a także mogła skutecznie bazować i polegać na fachowej wiedzy EBC w zakresu stabilności finansowej. Z tego względu właściwe jest, aby prezes EBC przewodniczył ERRS na stałe. |
(6) |
ERRS jest odpowiedzialna za nadzór makroostrożnościowy nad systemem finansowym w Unii i przyczynia się do zapobiegania ryzykom systemowym lub ich ograniczania w całej Unii lub jej częściach, w tym poprzez identyfikowanie i analizowanie ryzyka dla stabilności finansowej, niezależnie od ich źródeł. Uwarunkowania monetarne mogą mieć wpływ na stabilność finansową, a analiza tego wpływu należy do zadań ERRS w zakresie nadzoru makroostrożnościowego przy pełnym poszanowaniu niezależności banków centralnych. ERRS odpowiada także za monitorowanie i ocenianie ryzyka dla stabilności finansowej wynikającego z wydarzeń, które mogą oddziaływać na poziomie sektorowym lub na poziomie systemu finansowego jako całości, w tym ryzyka i zagrożeń spowodowanych zmianami technologicznym lub też czynnikami środowiskowymi lub społecznymi. ERRS powinna również analizować rozwój sytuacji poza sektorem bankowym, w tym także działania, które prowadzą do dokończenia tworzenia unii rynków kapitałowych. |
(7) |
Członkowie Rady Generalnej są wspólnie odpowiedzialni za realizację misji, celów i zadań ERRS. Od wszystkich członków oczekuje się, że będą kształtować harmonogram i program prac ERRS i że będą aktywnie uczestniczyć w regularnych pracach ERRS, w tym poprzez zwracanie uwagi pozostałych członków Rady Generalnej na istotne tematy. |
(8) |
Aby lepiej wyeksponować ERRS, jej przewodniczący powinien mieć możliwość delegowania zadań, np. zadań związanych z reprezentowaniem ERRS na zewnątrz, pierwszemu wiceprzewodniczącemu, lub gdy pierwszy wiceprzewodniczący jest niedostępny i stosownie do sytuacji, drugiemu wiceprzewodniczącemu lub szefowi sekretariatu ERRS. Takie delegowanie zadań nie powinno obejmować udziału w wysłuchaniach publicznych i w dyskusjach za zamkniętymi drzwiami w Parlamencie Europejskim. |
(9) |
Aby zapewnić elastyczność, w odniesieniu do wyboru członka Rady Generalnej dysponującego prawem głosu, państwa członkowskie powinny mieć możliwość wyboru swojego przedstawiciela dysponującego prawem głosu między prezesem krajowego banku centralnego a przedstawicielem wysokiego szczebla organu wyznaczonego na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (6) lub rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (7), gdy ten wyznaczony organ w ramach swoich kompetencji pełni wiodącą rolę w obszarze stabilności finansowej. Ta elastyczność w zakresie wyboru członka Rady Generalnej dysponującego prawem głosu nie ma wpływu na państwa członkowskie, w których wyznaczonym organem na podstawie dyrektywy 2013/36/UE lub rozporządzenia (UE) nr 575/2013 jest krajowy bank centralny. Aby uniknąć wpływu czynników politycznych, żaden członek Rady Generalnej nie powinien pełnić funkcji w rządzie centralnym państwa członkowskiego. |
(10) |
Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1092/2010 pierwszy wiceprzewodniczący ERRS był dotychczas wybierany przez i spośród członków Rady Ogólnej EBC, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia zrównoważonej reprezentacji państw członkowskich ogółem oraz państw członkowskich, których walutą jest euro, i państw członkowskich, których walutą nie jest euro. Po utworzeniu unii bankowej należy zastąpić odniesienie do państw członkowskich, których walutą jest euro, i państw członkowskich, których walutą nie jest euro, odniesieniem do państw członkowskich, które są uczestniczącymi państwami członkowskimi, zdefiniowanymi w rozporządzeniu Rady (UE) nr 1024/2013 (8), oraz państw członkowskich, które nimi nie są. Pierwszy wiceprzewodniczący musi być wybierany przez i spośród krajowych członków Rady Generalnej dysponujących prawem głosu, co odzwierciedli większą elastyczność w odniesieniu do członkostwa w Radzie Generalnej. |
(11) |
Rozporządzenie Rady (UE) nr 1096/2010 (9) stanowi, że szef Sekretariatu ERRS jest powoływany przez EBC w porozumieniu z Radą Generalną. Aby podnieść rangę szefa Sekretariatu ERRS, Rada Generalna powinna ocenić, w drodze otwartej i przejrzystej procedury, czy umieszczeni na krótkiej liście kandydaci na stanowisko szefa Sekretariatu ERRS mają kwalifikacje i doświadczenie niezbędne do zarządzania Sekretariatem ERRS. EBC powinien rozważyć systematyczne otwieranie tej procedury selekcji dla kandydatów zewnętrznych. O tej procedurze oceny Rada Generalna powinna poinformować Parlament Europejski i Radę. Ponadto należy sprecyzować zadania szefa Sekretariatu ERRS. |
(12) |
W związku z włączeniem rozporządzenia (UE) nr 1092/2010 do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, należy wprowadzić zmiany do art. 9 ust. 5 tego rozporządzenia. |
(13) |
Aby zmniejszyć koszty i zwiększyć skuteczność proceduralną, liczbę przedstawicieli Komisji w Doradczym Komitecie Technicznym należy zmniejszyć z obecnych dwóch przedstawicieli do jednego przedstawiciela. |
(14) |
EBC powinien zostać dodany jako możliwy adresat ostrzeżeń i zaleceń wydawanych przez ERRS w odniesieniu do zadań powierzonych mu zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013. Wśród adresatów powinny znaleźć się również organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wyznaczone przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (10) oraz Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji. Rozporządzenie (UE) nr 1092/2010 zawiera wymóg, aby ostrzeżenia i zalecenia ERRS były przekazywane Radzie i Komisji, a jeżeli są skierowane do co najmniej jednego krajowego organu nadzoru – również Europejskiemu Urzędowi Nadzoru (Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Bankowego) ustanowionemu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (11), Europejskiemu Urzędowi Nadzoru (Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowionemu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (12) oraz Europejskiemu Urzędowi Nadzoru (Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowionemu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (13) (zwanym łącznie „europejskimi urzędami nadzoru”). Aby wzmocnić kontrolę demokratyczną i zwiększyć przejrzystość, ostrzeżenia i zalecenia ERRS powinny być również przekazywane Parlamentowi Europejskiemu oraz europejskim urzędom nadzoru. W stosownych przypadkach, gdy przekazywane ostrzeżenia lub zalecenia mają charakter poufny lub niepubliczny, Rada Generalna powinna nałożyć obowiązek zawarcia umowy, aby zapewnić poufność. |
(15) |
Członkowie ERRS z krajowych banków centralnych, krajowych organów nadzoru i organów krajowych, którym powierzono prowadzenie polityki makroostrożnościowej, powinni mieć możliwość wykorzystywania informacji otrzymanych od ERRS w ramach wykonywania swoich obowiązków i w związku z zadaniami ERRS, w tym do celów wykonywania ich ustawowych zadań. |
(16) |
ERRS powinna ułatwiać wymianę informacji pomiędzy krajowymi organami lub podmiotami odpowiedzialnymi za stabilność systemu finansowego a unijnymi organami, które to informacje są związane ze środkami służącymi ograniczaniu ryzyka systemowego w całym systemie finansowym Unii. |
(17) |
Aby zapewnić jakość i adekwatność opinii, zaleceń, ostrzeżeń i decyzji ERRS, oczekuje się, że w stosownych przypadkach Doradczy Komitet Techniczny oraz Doradczy Komitet Naukowy będą konsultować się z zainteresowanymi stronami, na wczesnym etapie oraz w sposób otwarty i przejrzysty, oraz że będą to czynić w jak najszerszym zakresie, aby zapewnić włączenie w te konsultacje wszystkich zainteresowanych stron. |
(18) |
Przy dokonywaniu przeglądu celów i organizacji ERRS Komisja powinna w szczególności rozważyć możliwe alternatywne modele instytucjonalne. Powinna też przeanalizować, czy równowaga w strukturze organizacyjnej ERRS między państwami członkowskimi, które są uczestniczącymi państwami członkowskimi zdefiniowanymi w rozporządzeniu (UE) nr 1024/2013, i państwami członkowskimi, które nimi nie są, jest w dalszym ciągu odpowiednia. |
(19) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 1092/2010, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (UE) nr 1092/2010 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:
|
2) |
w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:
|
4) |
w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:
|
6) |
w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:
|
7) |
w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:
|
8) |
w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
|
9) |
w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:
|
10) |
w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:
|
11) |
art. 14 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 14 Inne źródła doradztwa Wykonując swoje zadania określone w art. 3 ust. 2, ERRS konsultuje się w stosownych przypadkach z odpowiednimi zainteresowanymi stronami z sektora prywatnego. Konsultacje takie prowadzone są w jak najszerszym zakresie, aby włączyć w nie wszystkie zainteresowane strony i odnośne sektory finansowe, przy zapewnieniu im rozsądnego terminu na udzielenie odpowiedzi.”; |
12) |
art. 15 ust. 7 otrzymuje brzmienie: „7. Przed złożeniem wniosku o informacje mające charakter nadzorczy, w postaci innej niż skrócona lub zbiorcza ERRS konsultuje się należycie z odpowiednim europejskim urzędem nadzoru, aby upewnić się, czy wniosek ten jest uzasadniony i proporcjonalny. Jeżeli odpowiedni europejski urząd nadzoru nie uzna wniosku za uzasadniony i proporcjonalny, niezwłocznie odsyła go do ERRS i zwraca się o dodatkowe uzasadnienie. Po przedstawieniu przez ERRS odpowiedniemu europejskiemu urzędowi nadzoru takiego dodatkowego uzasadnienia adresaci wniosku przekazują ERRS wymagane informacje, pod warunkiem że mają do nich uprawniony dostęp.”; |
13) |
w art. 16 wprowadza się następujące zmiany:
|
14) |
art. 17 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. Jeżeli zalecenie, o którym mowa w art. 3 ust. 2 lit. d), jest skierowane do jednego z adresatów wymienionych w art. 16 ust. 2, adresat ten informuje Parlament Europejski, Radę, Komisję i ERRS o działaniach podjętych w odpowiedzi na to zalecenie i uzasadnia ewentualny brak działania. W stosownych przypadkach i z zastrzeżeniem ścisłych zasad dotyczących poufności ERRS bezzwłocznie informuje europejskie urzędy nadzoru o otrzymanych odpowiedziach. 2. W przypadku gdy ERRS ustali, że jej zalecenie nie zostało wykonane lub że adresaci nie przedstawili odpowiedniego uzasadnienia swojego braku działania, ERRS informuje o tym – z zastrzeżeniem ścisłych zasad dotyczących poufności – adresatów, Parlament Europejski, Radę oraz odnośne europejskie urzędy nadzoru.”; |
15) |
w art. 18 ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4. Jeżeli Rada Generalna zdecyduje o niepodawaniu ostrzeżenia lub zalecenia do wiadomości publicznej, adresaci oraz, w stosownych przypadkach, Parlament Europejski, Rada i Europejskie Urzędy Nadzoru podejmują wszelkie środki niezbędne do ochrony poufności tego ostrzeżenia lub zalecenia.”; |
16) |
w art. 19 wprowadza się następujące zmiany:
|
17) |
art. 20 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 20 Przegląd Do dnia 31 grudnia 2024 r. Komisja, po konsultacji z członkami ERRS, przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat tego, czy konieczna jest zmiana celów lub organizacja ERRS, uwzględniając przy tym także rozwiązania mogące stanowić alternatywę dla obecnego modelu.”. |
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 18 grudnia 2019 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
D. M. SASSOLI
Przewodniczący
W imieniu Rady
T. TUPPURAINEN
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 120 z 6.4.2018, s. 2.
(2) Dz.U. C 227 z 28.6.2018, s. 63.
(3) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 2 grudnia 2019 r.
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1).
(5) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).
(6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).
(8) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowym (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63).
(9) Rozporządzenie Rady (UE) nr 1096/2010 z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie powierzenia Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególnych zadań w zakresie funkcjonowania Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 162).
(10) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
(11) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).
(12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48).
(13) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).