Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 32019D2251

    Decyzja Wykonawcza Rady (UE) 2019/2251 z dnia 19 grudnia 2019 r. w sprawie mechanizmu rekompensaty dla państwa członkowskiego, którego przedstawiciel krajowy został wybrany na przewodniczącego Eurojustu

    ST/14742/2019/INIT

    Dz.U. L 336 z 30.12.2019, p. 310–311 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    Legal status of the document In force

    ELI: http://data.europa.eu/eli/dec_impl/2019/2251/oj

    30.12.2019   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    L 336/310


    DECYZJA WYKONAWCZA RADY (UE) 2019/2251

    z dnia 19 grudnia 2019 r.

    w sprawie mechanizmu rekompensaty dla państwa członkowskiego, którego przedstawiciel krajowy został wybrany na przewodniczącego Eurojustu

    RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

    uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

    uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1727 z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Wymiarów Sprawiedliwości i w Sprawach Karnych (Eurojust) oraz zastąpienia i uchylenia decyzji Rady 2002/187/WSiSW (1), w szczególności jego art. 12,

    uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

    a także mając na uwadze, co następuje:

    (1)

    Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1727 oraz regulaminem wewnętrznym Eurojustu przedstawiciel krajowy wybrany na przewodniczącego Eurojustu pełni dodatkowe funkcje.

    (2)

    Pełnienie funkcji przewodniczącego Eurojustu ma wpływ na obciążenie pracą zastępcy i asystenta z państwa członkowskiego, którego przedstawiciel krajowy został wybrany na przewodniczącego, a dane państwo członkowskie może zdecydować o oddelegowaniu innej odpowiednio wykwalifikowanej osoby, aby wzmocnić biuro krajowe na czas trwania kadencji przewodniczącego.

    (3)

    Art. 11 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2018/1727 stanowi między innymi, że w przypadkach, w których oddelegowywana jest inna odpowiednio wykwalifikowana osoba, dane państwo członkowskie jest uprawnione do złożenia wniosku o rekompensatę.

    (4)

    Mechanizm rekompensaty powinien zapewniać równe traktowanie przedstawiciela krajowego wybranego na przewodniczącego i innej odpowiednio wykwalifikowanej osoby oddelegowanej przez dane państwo członkowskie w odniesieniu do rzeczywistego zwrotu kosztów utrzymania i innych powiązanych wydatków,

    (5)

    Dania nie jest związana rozporządzeniem (UE) 2018/1727, zatem nie bierze udziału w przyjęciu ani stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje rozporządzenie (UE) 2018/1727.

    (6)

    Irlandia i Zjednoczone Królestwo są związane rozporządzeniem (UE) 2018/1727, zatem biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje rozporządzenie (UE) 2018/1727,

    PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

    Artykuł 1

    1.   Państwo członkowskie, którego przedstawiciel krajowy został wybrany na przewodniczącego Eurojustu i które z tego względu oddelegowało inną osobę do swojego biura krajowego, i jest w związku z tym uprawnione, zgodnie z art. 11 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2018/1727, do złożenia do Kolegium Eurojustu (zwanego dalej „kolegium”) wniosku o rekompensatę za tę inną osobę, zawiera w swoim wniosku następujące informacje:

    a)

    decyzja danego państwa członkowskiego dotycząca oddelegowania danej osoby;

    b)

    uzasadnienie potrzeby wzmocnienia swojego biura krajowego ze względu na zwiększone obciążenie pracą;

    c)

    informacje dotyczące krajowego miesięcznego wynagrodzenia brutto oddelegowanej osoby;

    d)

    informacje dotyczące kosztów utrzymania i innych powiązanych wydatków, które podlegają zwrotowi oddelegowanej osobie na mocy prawa krajowego;

    e)

    informacje dotyczące rachunku bankowego, na które ma być przekazywana rekompensata.

    2.   Zainteresowane państwo członkowskie przesyła wniosek o rekompensatę do kolegium w terminie sześciu miesięcy od decyzji w sprawie oddelegowania danej osoby.

    Artykuł 2

    1.   Kolegium podejmuje decyzję o przyznaniu rekompensaty w ciągu trzech miesięcy od otrzymania wniosku.

    2.   Zainteresowane państwo członkowskie jest uprawnione do rekompensaty przez okres, w którym jego przedstawiciel krajowy pełni funkcję przewodniczącego, i na odpowiadający okres oddelegowania danej osoby.

    Artykuł 3

    1.   Zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1727 Eurojust zwraca danemu państwu członkowskiemu następujące kwoty:

    a)

    50 % krajowego miesięcznego wynagrodzenia brutto oddelegowanej osoby; oraz

    b)

    koszty utrzymania i inne powiązane wydatki faktycznie poniesione przez dane państwo członkowskie w odniesieniu do oddelegowanej osoby.

    2.   Wydatki, o których mowa w ust. 1 lit. b), są zwracane tylko w przypadku, gdy oddelegowana osoba jest na mocy prawa krajowego uprawniona do otrzymywania jakiegokolwiek rodzaju świadczeń lub płatności odpowiadających wydatkom, podobnych swoim charakterem do tych przewidzianych w załączniku VII do Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) (2), takich jak: dodatki rodzinne, dodatek za rozłąkę, zwrot kosztów związanych z podjęciem obowiązków, w tym dodatek na zagospodarowanie, dodatek na ponowne zagospodarowanie, koszty podróży, przeprowadzki, diety dzienne.

    3.   Eurojust dokonuje zwrotu danemu państwu członkowskiemu zgodnie z warunkami i limitami finansowymi mającymi zastosowanie w tym państwie członkowskim. Zwroty nie mogą w żadnym przypadku przekraczać maksymalnych kwot dodatków lub płatności odpowiadających wydatkom, określonych w załączniku VII do regulaminu pracowniczego.

    Artykuł 4

    Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

    Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2019 r.

    W imieniu Rady

    K. MIKKONEN

    Przewodniczący


    (1)  Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 138.

    (2)  Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot oraz ustanawiające specjalne środki stosowane tymczasowo wobec urzędników Komisji (warunki zatrudnienia innych pracowników) (Dz.U. L 56 z 4.3.1968).


    Top