(1)

Kadencja Komisji mianowanej decyzją Rady Europejskiej 2014/749/UE (1) upłynęła w dniu 31 października 2019 r.

(2)

Zgodnie z art. 17 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) Rada Europejska przyjęła decyzję 2013/272/UE (2) w sprawie liczby członków Komisji Europejskiej.

(3)

Nowa Komisja, w której skład wchodzi po jednym obywatelu z każdego państwa członkowskiego, w tym przewodnicząca Komisji i wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, powinna zostać mianowana na okres do dnia 31 października 2024 r.

(4)

Rada Europejska wyznaczyła Ursulę VON DER LEYEN jako osobę proponowaną Parlamentowi Europejskiemu na stanowisko przewodniczącej Komisji, a Parlament Europejski wybrał ją na przewodniczącą Komisji na sesji plenarnej w dniu 16 lipca 2019 r.

(5)

Decyzją (UE) 2019/1330 (3) Rada Europejska mianowała, za zgodą nowo wybranej przewodniczącej Komisji, Josepa BORRELLA FONTELLESA wysokim przedstawicielem Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa na okres od końca obecnej kadencji Komisji do dnia 31 października 2024 r.

(6)

W dniu 19 października 2019 r. Zjednoczone Królestwo wystąpiło z wnioskiem o przedłużenie okresu, o którym mowa w art. 50 ust. 3 TUE, do dnia 31 stycznia 2020 r. Pismem z dnia 28 października 2019 r. projekt tekstu decyzji Rady Europejskiej przedłużającej ten okres do żądanej daty został przekazany Zjednoczonemu Królestwu w celu wydania przez nie zgody. Pismem z dnia 28 października 2019 r. Zjednoczone Królestwo, zgodnie z art. 50 ust. 3 TUE, wyraziło zgodę zarówno na przedłużenie okresu, jak i na brzmienie tekstu projektu decyzji Rady Europejskiej. W dniu 29 października 2019 r. Rada Europejska przyjęła tę decyzję (4).

(7)

Przez wydanie zgody na decyzję (UE) 2019/1810 Zjednoczone Królestwo potwierdziło wolę działania w okresie przedłużenia w sposób konstruktywny i odpowiedzialny zgodnie z zasadą lojalnej współpracy. Zgodziło się również, że nie można dopuścić do tego, aby to przedłużenie naraziło na szwank bieżące funkcjonowanie Unii i jej instytucji. Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, że w konsekwencji tego przedłużenia zgodnie z art. 50 TUE Zjednoczone Królestwo pozostanie do daty wystąpienia państwem członkowskim z pełnią praw i obowiązków, Zjednoczone Królestwo zgodziło się, że obowiązki te obejmują zaproponowanie kandydata na stanowisko członka Komisji. Zjednoczone Królestwo nie zaproponowało jednak kandydata na stanowisko komisarza.

(8)

W dniu 6 listopada 2019 r. nowo wybrana przewodnicząca Komisji zwróciła się do Zjednoczonego Królestwa o zaproponowanie co najmniej jednej osoby, która ze względu na jej ogólne kwalifikacje, niezależność i zaangażowanie w sprawy europejskie byłaby odpowiednia, by zająć stanowisko członka przyszłej Komisji. Zjednoczone Królestwo nie udzieliło odpowiedzi na to pismo. W dniu 12 listopada 2019 r. nowo wybrana przewodnicząca Komisji przesłała drugie pismo zawierające tę samą prośbę, zwracając uwagę na obowiązki Zjednoczonego Królestwa wynikające z TUE i na decyzję (UE) 2019/1810. W dniu 13 listopada 2019 r. Zjednoczone Królestwo udzieliło odpowiedzi na obydwa pisma, wskazując, że nie jest w stanie zaproponować kandydata na stanowisko komisarza ze względu na zbliżające się wybory powszechne. W dniu 14 listopada 2019 r. Komisja, przesyłając Zjednoczonemu Królestwu wezwanie do usunięcia uchybienia zgodnie z art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), rozpoczęła wobec Zjednoczonego Królestwa postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z niezaproponowaniem kandydata na komisarza. W wezwaniu tym Komisja przypomniała, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej państwo członkowskie nie może powoływać się na przepisy należące do jego krajowego systemu prawnego, by uzasadnić uchybienie zobowiązaniom wynikającym z prawa unijnego. Władze Zjednoczonego Królestwa do dnia 22 listopada 2019 r. miały przedłożyć swoje uwagi do tego wezwania w sprawie usunięcia uchybienia.

(9)

Rada Europejska odnotowuje, że mimo wynikających z prawa Unii obowiązków przywołanych w decyzji (UE) 2019/1810, na które Zjednoczone Królestwo wyraziło wyraźnie swoją zgodę, państwo to nie zaproponowało kandydata na stanowisko członka Komisji. Nie może to narazić na szwank bieżącego funkcjonowania Unii i jej instytucji, a co za tym idzie, nie może stanowić przeszkody dla mianowania przyszłej Komisji, by mogła ona jak najszybciej zacząć korzystać z pełnego zakresu swoich uprawnień przyznanych jej na mocy Traktatów. Rada Europejska odnotowuje, że choć na stanowiska członków Komisji mianuje się niniejszym tylko 27 osób, Komisja składa się – zgodnie z decyzją 2013/272/UE – z takiej liczby członków, która odpowiada liczbie państw członkowskich. Odnotowuje także, że po mianowaniu Komisji zastosowanie będzie mieć art. 246 akapit drugi TFUE.

(10)

Decyzją (UE) 2019/1393 (5) Rada przyjęła w porozumieniu z nowo wybraną przewodniczącą Komisji listę pozostałych osób, które proponuje mianować na stanowiska członków Komisji. Decyzją (UE) 2019/1949 (6), uchylającą i zastępującą decyzję (UE) 2019/1393, Rada przyjęła, w porozumieniu z nowo wybraną przewodniczącą Komisji, nową listę pozostałych osób, które proponuje mianować na stanowiska członków Komisji.

(11)

W drodze głosowania w dniu 27 listopada 2019 r. Parlament Europejski zatwierdził kolegialnie mianowanie przewodniczącej, wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz pozostałych członków Komisji.

(12)

Należy zatem mianować Komisję,