25.3.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 80/1

(1)

W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (2) określono substancje czynne uznane za zatwierdzone rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 844/2012 (3) złożono wnioski o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnych ujętych w tym rozporządzeniu. Z powodów, nad którymi wnioskodawca nie ma kontroli, zatwierdzenie tych substancji może jednak wygasnąć przed przyjęciem decyzji o odnowieniu tego zatwierdzenia. Należy zatem przedłużyć okresy obowiązywania zatwierdzenia zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(3)

Ze względu na czas i zasoby konieczne do przeprowadzenia oceny wniosków o odnowienie zatwierdzeń wielu substancji czynnych, których zatwierdzenia wygasną w latach 2019–2021, decyzją wykonawczą Komisji C(2016) 6104 (4) ustanowiono program prac, w którym zgrupowano podobne substancje czynne i wyznaczono priorytety na podstawie potencjalnego niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi i zwierząt lub środowiska zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(4)

Zgodnie z decyzją wykonawczą C(2016) 6104 pierwszeństwo przyznaje się substancjom czynnym, w przypadku których istnieje przypuszczenie, że powodują nikłe zagrożenie. Zatwierdzenie tych substancji należy zatem przedłużyć o jak najkrótszy okres. Uwzględniając rozkład obowiązków i pracy między państwami członkowskimi będącymi sprawozdawcami i współsprawozdawcami oraz mając na uwadze dostępne zasoby potrzebne do przeprowadzenia oceny i podjęcia decyzji, okres ten powinien wynosić jeden rok dla następujących substancji czynnych: olej parafinowy/(CAS 64742-46-7), olej parafinowy/(CAS 72623-86-0), olej parafinowy/(CAS 8042-47-5), olej parafinowy/(CAS 97862-82-3) oraz siarka.

(5)

W przypadku substancji czynnych, które w decyzji wykonawczej C(2016) 6104 nie są objęte kategoriami priorytetowymi, okres obowiązywania zatwierdzenia należy przedłużyć o dwa lub trzy lata, uwzględniając: datę wygaśnięcia obecnego zatwierdzenia; fakt, że zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012 dodatkową dokumentację dotyczącą substancji czynnej należy złożyć nie później niż 30 miesięcy przed wygaśnięciem zatwierdzenia; potrzebę zapewnienia zrównoważonego rozkładu obowiązków i pracy między państwami członkowskimi będącymi sprawozdawcami i współsprawozdawcami oraz dostępne zasoby potrzebne do przeprowadzenia oceny i podjęcia decyzji. Należy zatem przedłużyć okres obowiązywania zatwierdzeń 2-fenylofenolu (wraz z jego solami, takimi jak sól sodowa), chloromekwatu, dimetachloru, etofenproksu, penkonazolu, propachizafopu, tetrakonazolu, trialatu oraz zeta-cypermetryny o dwa lata, a także przedłużyć okres obowiązywania zatwierdzeń substancji czynnych bensulfuronu, 5-nitrogwajakolanu sodu, orto-nitrofenolanu sodu, p-nitrofenolanu sodu i tebufenpiradu o trzy lata.

(6)

Komisja otrzymała wniosek o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej chizalofop-P (odmiana chizalofop-P-etylowy) oraz odrębny wniosek o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej chizalofop-P (odmiana chizalofop-P-tefurylowy). Z uwagi na ten fakt oraz ze względu na różne profile ryzyka chizalofopu-P-etylowego i chizalofopu-P-tefurylowego należy je rozpatrywać jako dwie różne substancje czynne do celów procedury odnowienia. Odmiana chizalofop-P-etylowy nie mieści się w kategoriach priorytetowych w decyzji wykonawczej C(2016) 6104. W związku z powyższym, a także uwzględniając powody przedstawione w motywie 5, należy przedłużyć okres obowiązywania zatwierdzenia tej substancji o dwa lata.

(7)

Mając na uwadze cel określony w art. 17 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w odniesieniu do przypadków nieprzedłożenia dodatkowej dokumentacji zgodnej z przepisami rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012 nie później niż 30 miesięcy przed odnośną datą wygaśnięcia określoną w załączniku do niniejszego rozporządzenia Komisja wyznaczy taką samą datę wygaśnięcia jak data obowiązująca przed niniejszym rozporządzeniem lub najwcześniejszą następną datę.

(8)

Mając na uwadze cel określony w art. 17 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, o której mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, ze względu na brak spełnienia kryteriów zatwierdzenia, Komisja wyznaczy taką samą datę wygaśnięcia jak data obowiązująca przed niniejszym rozporządzeniem lub ustali ją na dzień wejścia w życie rozporządzenia stanowiącego o nieodnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. W przypadkach przyjęcia przez Komisję rozporządzenia stanowiącego o odnowieniu zatwierdzenia substancji czynnej, o której mowa w załączniku do niniejszego rozporządzenia, Komisja postara się, stosownie do okoliczności, wyznaczyć najwcześniejszą możliwą datę stosowania.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(10)

Uwzględniając fakt, że zatwierdzenia niektórych substancji wygasają w dniu 31 października 2019 r. oraz że wnioskodawcy powinni złożyć dodatkową dokumentację 30 miesięcy przed wygaśnięciem zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie jak najszybciej.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,