25.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/1

(1)

Zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 mogą zostać przyjęte środki ochronne rybołówstwa, które są niezbędne do wypełnienia obowiązków wynikających z unijnych przepisów prawa w dziedzinie ochrony środowiska, w tym art. 6 dyrektywy Rady 92/43/EWG (2).

(2)

Artykuł 6 dyrektywy Rady 92/43/EWG zobowiązuje państwa członkowskie do ustanawiania koniecznych środków ochronnych w odniesieniu do specjalnych obszarów ochrony, odpowiadających ekologicznym wymaganiom typów siedlisk przyrodniczych i gatunków żyjących na tych obszarach. Ponadto zgodnie z tym artykułem państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania w celu uniknięcia na specjalnych obszarach ochrony pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków, jak również w celu uniknięcia niepokojenia gatunków, dla których zostały wyznaczone takie obszary.

(3)

Dania uważała, że w celu zapewnienia zgodności z art. 6 dyrektywy 92/43/EWG należało przyjąć środki ochronne na niektórych obszarach podlegających jej suwerenności na Morzu Bałtyckim. Jeżeli niezbędne środki ochronne rybołówstwa mają wpływ na połowy innego państwa członkowskiego, państwa członkowskie mogą przedłożyć Komisji te środki we wspólnych rekomendacjach.

(4)

Niemcy i Szwecja mają bezpośredni interes w zarządzaniu połowami, których mają dotyczyć takie środki. Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 Dania przedstawiła Niemcom i Szwecji odpowiednie informacje na temat wymaganych środków, w tym ich uzasadnienie, dowody naukowe i szczegóły ich praktycznego wykonywania oraz egzekwowania.

(5)

W dniu 13 marca 2015 r. Dania, Niemcy i Szwecja przedstawiły Komisji wspólną rekomendację dotyczącą środków ochronnych rybołówstwa służących ochronie struktur rafowych na duńskich obszarach Natura 2000 na Morzu Bałtyckim. Rekomendację tę przedstawiono po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Bałtyckiego.

(6)

Zalecane środki dotyczyły siedmiu obszarów sieci Natura 2000 na Morzu Bałtyckim. Obejmowały one zakaz połowów przy użyciu narzędzi mających kontakt z dnem na obszarach występowania rafy.

(7)

W swojej opinii naukowej Komitet Naukowo-Techniczny i Gospodarczy ds. Rybołówstwa (STECF) (3) stwierdził w dniu 17 kwietnia 2015 r., że celów ochrony na specjalnych obszarach określonych we wspólnej rekomendacji nie można w pełni osiągnąć bez odpowiednich środków zapobiegających działalności połowowej na tych obszarach.

(8)

STECF sformułował pewne obawy w odniesieniu do kontroli i egzekwowania środków ochronnych i uważał, że dodatkowe środki kontroli mogą być właściwe. Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 (4) państwa członkowskie mają obowiązek przyjąć odpowiednie środki, przeznaczyć odpowiednie zasoby oraz stworzyć struktury niezbędne do zapewnienia kontroli, inspekcji i egzekwowania przepisów w odniesieniu do działalności prowadzonej w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb). W odpowiedzi na obawy STECF może to obejmować środki takie jak wymóg przekazywania z większą częstotliwością pozycji VMS przez wszystkie statki, których to dotyczy, lub wymóg określenia obszarów jako obszary wysokiego ryzyka w krajowym systemie kontroli opartym na zarządzaniu ryzykiem.

(9)

W dniu 25 czerwca 2015 r. Komisja przyjęła rozporządzenie delegowane (UE) 2015/1778 (5) ustanawiające środki ochronne rybołówstwa w celu ochrony odnośnych obszarów występowania raf w Morzu Bałtyckim i cieśninie Kattegat i Morzu Północnym, na podstawie dwóch wspólnych rekomendacji przekazanych przez zainteresowane państwa członkowskie.

(10)

Działalność połowowa przy użyciu ruchomych narzędzi mających kontakt z dnem wywiera negatywny wpływ na siedliska rafy, ponieważ taka działalność wpływa zarówno na struktury rafowe, jak i na różnorodność biologiczną obecną na rafie. Zatem zakaz połowów przy użyciu takich narzędzi połowowych na odnośnych obszarach występowania rafy, jak określono we wspólnych rekomendacjach, włączono do tego rozporządzenia.

(11)

Należało zapewnić ocenę środków ustanowionych w tym rozporządzeniu, w szczególności w odniesieniu do kontroli przestrzegania zakazów połowów.

(12)

W dniu 10 czerwca 2016 r., po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego, Dania, Niemcy i Szwecja przedstawiły Komisji wspólną rekomendację dotyczącą środków ochronnych rybołówstwa służących ochronie struktur rafowych, kraterów podwodnych (pockmarks) oraz populacji gatunku Pennatulacea i dużych organizmów zakopujących się na obszarze Bratten położonym w cieśninie Skagerrak (Morze Północne).

(13)

W związku z tą nową rekomendacją należy uchylić rozporządzenie delegowane (UE) 2015/1778 oraz podzielić środki ochronne w zależności od basenu morskiego na dwa różne instrumenty prawne.

(14)

Niniejsze rozporządzenie powinno obejmować wyłącznie środki ochronne rybołówstwa mające obecnie zastosowanie na Morzu Bałtyckim.

(15)

Środki ochronne, które są obecnie stosowane w cieśninie Kattegat, oraz środki zalecane dla obszaru Bratten (Skagerrak) we wspólnej rekomendacji z dnia 10 czerwca 2016 r. należy włączyć do nowego, osobnego rozporządzenia dotyczącego Morza Północnego.

(16)

Środki ochronne rybołówstwa ustanowione w niniejszym rozporządzeniu pozostają bez uszczerbku dla jakichkolwiek innych bieżących lub przyszłych środków zarządzania mających na celu ochronę danego obszaru, w tym środków ochronnych rybołówstwa,

a)

„narzędzie mające kontakt z dnem” oznacza którekolwiek z następujących narzędzi: włoki denne, włoki rozprzowe, włoki denne rozpornicowe, zestaw dwuwłokowy, tuka denna, włoki homarcowe, włoki krewetkowe, niewody, niewody duńskie kotwiczone, niewody szkockie, niewody i dragi z łodzi lub statku;

b)

„obszary objęte ograniczeniami połowów” oznaczają obszary geograficzne ograniczone loksodromami kolejno łączącymi punkty o współrzędnych geograficznych określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, które są mierzone zgodnie z układem współrzędnych WGS 84;

c)

„zainteresowane państwa członkowskie” oznaczają Danię, Niemcy i Szwecję.