16.7.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 188/28

(1)

Zgodnie z art. 139 ust. 1 akapit pierwszy lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 cukier lub izoglukoza wyprodukowane w ilościach przekraczających kwotę, o której mowa w art. 136 tego rozporządzenia, mogą zostać wywiezione wyłącznie w ramach limitu ilościowego, który ma zostać ustalony przez Komisję.

(2)

Szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące wywozu pozakwotowego, w szczególności w odniesieniu do pozwoleń na wywóz, są ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 951/2006 (2). Limit ilościowy należy jednak ustalać na dany rok gospodarczy, przy uwzględnieniu ewentualnych możliwości na rynkach eksportowych.

(3)

W przypadku niektórych unijnych producentów cukru i izoglukozy wywóz z Unii stanowi znaczącą część ich działalności gospodarczej; posiadają oni również tradycyjne rynki zbytu poza terytorium Unii. Wywóz cukru i izoglukozy na te rynki może być opłacalny również w przypadku nieprzyznania refundacji wywozowych. W tym celu należy określić limit ilościowy dla wywozu pozakwotowego cukru i pozakwotowej izoglukozy, tak aby zainteresowani producenci unijni byli w stanie nadal zaopatrywać swoje tradycyjne rynki.

(4)

W odniesieniu do roku gospodarczego 2015/2016 szacuje się, że ustalenie limitu ilościowego początkowo w wysokości 650 000 ton, wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego, dla wywozu cukru pozakwotowego, oraz w wysokości 70 000 ton, wyrażonych w suchej masie, dla izoglukozy pozakwotowej, odpowiadałoby popytowi na rynku.

(5)

Pozycja konkurencyjna unijnego cukru wywożonego do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, w których produktom unijnym przyznano traktowanie preferencyjne, jest obecnie szczególnie korzystna. Wobec braku właściwych instrumentów wzajemnej pomocy w walce z nieprawidłowościami oraz aby zminimalizować ryzyko możliwych nadużyć związanych z przywozem powrotnym i ponownym wprowadzeniem na rynek Unii cukru pozakwotowego oraz aby zapobiegać takim nadużyciom, należy wykluczyć niektóre bliskie miejsca przeznaczenia z grupy kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

(6)

Z uwagi na mniejsze szacowane ryzyko nadużyć w przypadku izoglukozy, wynikające z charakterystyki izoglukozy jako produktu, w przypadku wywozu izoglukozy pozakwotowej nie istnieje konieczność wprowadzania ograniczeń w zakresie kwalifikowalnych miejsc przeznaczenia.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

a)

państw trzecich: Albanii, Andory, Bośni i Hercegowiny, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Czarnogóry, Kosowa (3), Liechtensteinu, San Marino, Serbii oraz Stolicy Apostolskiej (Państwa Watykańskiego);

b)

terytoriów państw członkowskich, które nie stanowią części obszaru celnego Unii: Wysp Owczych, Grenlandii, wyspy Helgoland, Ceuty, Melilli, gmin Livigno i Campione d'Italia oraz obszarów Republiki Cypryjskiej, nad którymi Rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje faktycznej kontroli;

c)

terytoriów europejskich, za których stosunki zewnętrzne odpowiedzialne jest państwo członkowskie i które nie stanowią części obszaru celnego Unii: Gibraltaru.