1.

2.

W przypadku braku powiadomienia ze strony państwa członkowskiego, w formie i terminie, o których mowa w akapicie pierwszym, uznaje się, że stopa procentowa ponoszona przez to państwo członkowskie wynosi 0 %.

W przypadku gdy państwo członkowskie zgłosi, że nie poniosło żadnych kosztów z tytułu odsetek, ponieważ w okresie referencyjnym nie przechowywało produktów rolnych w magazynach państwowych, Komisja ustala taką stopę procentową na podstawie średnich referencyjnych stóp procentowych w okresie referencyjnym, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego punktu, plus jeden punkt procentowy. Stopy referencyjne są następujące:

W przypadku gdy referencyjne stopy procentowe lub stopy procentowe EURIBOR, o których mowa w lit. a), nie są dostępne dla całego okresu referencyjnego, stosuje się stopy dostępne w tym okresie.

3.

Stopy procentowe ustalane w rozporządzeniu wykonawczym Komisji przyjętym na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 na każdy rok budżetowy są zaokrąglane do jednego miejsca po przecinku.

1.

2.

Średnia wartość tony produktu obliczana jest przez podzielenie sumy wartości produktów przechowywanych w pierwszym dniu roku budżetowego i wartości produktów zakupionych w tym roku przez sumę ilości produktów przechowywanych w pierwszym dniu roku budżetowego i ilości produktów zakupionych w tym roku.

Średni zapas w roku budżetowym obliczany jest przez podzielenie zapasów całkowitych na początku każdego miesiąca i zapasów całkowitych na koniec każdego miesiąca przez liczbę miesięcy roku budżetowego pomnożoną przez dwa.

3.

4.

5.

gdzie:

Do celów niniejszego wyliczenia minimalny okres przewidziany w przepisach przyjmuje się za okres płatności. Przyjmuje się, że miesiąc obliczeniowy ma 30 dni. Jakąkolwiek część miesiąca dłuższą niż 15 dni traktuje się jak cały miesiąc; jakakolwiek część miesiąca równa lub krótsza niż 15 dni nie jest uwzględniana w powyższym wyliczeniu.

W przypadku gdy wyliczenie średnich zapasów według stanu na koniec roku daje wynik ujemny po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, kwotę tę odejmuje się od średnich zapasów obliczonych na kolejny rok budżetowy.

1.

gdzie:

2.

gdzie:

3.

a)

b)

c)

a)

b)

c)

d)

e)

a)

b)

c)

a)

b)

c)

d)

a)

b)

c)

d)

a)

b)

c)

a)

b)

c)

d)

e)

a)

b)

c)

d)

a)

b)

a)

b)

c)

d)

a)

b)

c)

d)

a)

b)

c)

1.

2.

Koszty przejęcia i przyjęcia do magazynu (I) i wydania z magazynu (III) deklaruje się za tonę danego produktu dla każdej czynności (a, b, c, …) określonej w załączniku II. Koszty przechowywania (II) deklaruje się za miesiąc dla każdej przechowywanej tony i dla każdej poszczególnej czynności (a, b, c, …) określonej w załączniku II.

3.

4.

5.

6.

7.

1.

Państwo członkowskie przekazuje stosowne oświadczenie Komisji przed otrzymaniem przez nią pierwszej miesięcznej deklaracji wydatków za dany rok budżetowy lub, jeśli produkt, którego to dotyczy, nie znajduje się w magazynie interwencyjnym na początku roku budżetowego, najpóźniej w miesiącu następującym po pierwszym przyjęciu tego produktu do składu interwencyjnego.

Zwiększenie kosztów przewidziane w akapicie pierwszym oblicza się, mnożąc próg referencyjny dla danego produktu, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, przez granicę tolerancji dla tego produktu określoną w załączniku IV do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014.

2.

3.

1.

2.

3.

W takich przypadkach Komisja dokonuje drugiego odpisu amortyzacyjnego na koniec każdego roku budżetowego, zgodnie z metodą określoną w pkt 5.

4.

W tym celu szacunkową cenę sprzedaży przechowywanych produktów zestawia się, w podziale na produkty i na państwa członkowskie, z szacunkową wartością z przeniesienia. Ogólne kwoty amortyzacji w podziale na produkty i na państwa członkowskie otrzymuje się, mnożąc różnice między szacunkowymi wartościami z przeniesienia a szacunkowymi cenami sprzedaży przez szacunkowe przechowywane ilości na koniec roku budżetowego.

5.

6.

7.

a)

W przypadku przekroczenia granic tolerancji, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014, dotyczących przechowywania lub przetwarzania produktów lub w przypadku stwierdzenia brakujących ilości w rezultacie kradzieży lub innych możliwych do zidentyfikowania przyczyn, wartość brakujących ilości oblicza się poprzez pomnożenie tych ilości przez próg referencyjny, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, mający zastosowanie do standardowej jakości każdego z produktów pierwszego dnia roku budżetowego, w którym przekroczono granice tolerancji lub w którym stwierdzono brakujące ilości, powiększony o 5 %.

b)

W przypadku gdy w dniu stwierdzenia brakujących ilości średnia cena rynkowa dla jakości standardowej w przechowującym państwie członkowskim przekracza 105 % bazowego progu referencyjnego, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, kontrahenci zwracają kwotę w wysokości ceny rynkowej stwierdzonej przez państwo członkowskie powiększonej o 5 %.

Państwo członkowskie ustala średnią cenę rynkową na podstawie informacji systematycznie przekazywanych Komisji.

Różnice między kwotami otrzymanymi w wyniku zastosowania ceny rynkowej a kwotami zaksięgowanymi w ramach EFRG z zastosowaniem progu referencyjnego, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, należy wpisać na rzecz EFRG na koniec roku budżetowego obok pozostałych pozycji wpisanych po stronie przychodów.

c)

W przypadku stwierdzenia brakujących ilości w wyniku transferu lub transportu produktów z danego magazynu interwencyjnego lub miejsca przechowywania wyznaczonego przez agencję płatniczą do innego miejsca oraz w przypadku, gdy odnośne przepisy unijne nie określają wartości specjalnej, wartość brakujących ilości określa się zgodnie z lit. a).

1.

2.

Decyzja o sprzedaży produktu podejmowana jest zgodnie z prawodawstwem rolnym mającym zastosowanie do danego produktu. Pochodzące ze sprzedaży dochody uznaje się w miesiącu wydania produktu z magazynu.

1.

2.