This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32014R0662
Regulation (EU) No 662/2014 of the European Parliament and of the Council of 15 May 2014 amending Regulation (EU) No 525/2013 as regards the technical implementation of the Kyoto Protocol to the United Nations Framework Convention on Climate Change Text with EEA relevance
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 662/2014 z dnia 15 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 w odniesieniu do technicznego wykonania Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu Tekst mający znaczenie dla EOG
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 662/2014 z dnia 15 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 w odniesieniu do technicznego wykonania Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu Tekst mający znaczenie dla EOG
Dz.U. L 189 z 27.6.2014, p. 155–160
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
No longer in force, Date of end of validity: 31/12/2020; Uchylona w sposób domniemany przez 32018R1999
27.6.2014 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 189/155 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 662/2014
z dnia 15 maja 2014 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013 w odniesieniu do technicznego wykonania Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu prawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dniu 8 grudnia 2012 r. podczas ósmej sesji Konferencja Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC) służąca jako spotkanie Stron protokołu z Kioto przyjęła poprawkę dauhańską (zwaną dalej „poprawką dauhańską”), która ustanawia drugi okres rozliczeniowy protokołu z Kioto, rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r. a kończący się dnia 31 grudnia 2020 r. |
(2) |
Art. 4 protokołu z Kioto przewiduje możliwość wspólnej realizacji przez strony zobowiązań przewidzianych w art. 3 protokołu. Podczas przyjmowania poprawki dauhańskiej Unia i jej państwa członkowskie wraz z Chorwacją i Islandią oświadczyły, że ilościowo określone zobowiązania do ograniczenia i redukcji emisji podjęte przez Unię, jej państwa członkowskie, Chorwację i Islandię w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto opierają się na założeniu, że będą one realizowane wspólnie zgodnie z art. 4 protokołu z Kioto. Oświadczenie to zostało uwzględnione w sprawozdaniu z konferencji i zatwierdzone przez Radę dnia 17 grudnia 2012 r. |
(3) |
Protokół z Kioto wymaga, aby strony, które osiągnęły porozumienie w sprawie wspólnej realizacji swoich zobowiązań na mocy art. 3 protokołu z Kioto, ustaliły w tym porozumieniu poziomy emisji przydzielone każdej z nich. Protokół z Kioto wymaga, aby strony porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań powiadomiły Sekretariat UNFCCC o warunkach tego porozumienia w dniu złożenia dokumentów ratyfikacyjnych lub instrumentów zatwierdzenia. |
(4) |
Przyjęcie poprawki dauhańskiej, wdrożenie towarzyszących jej decyzji Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie Stron protokołu z Kioto i porozumienie o wspólnej realizacji zobowiązań będą wymagały ustanowienia zasad w celu zapewnienia technicznego wykonania drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto w Unii, w tym przejścia od pierwszego do drugiego okresu rozliczeniowego, aby umożliwić skuteczne wykonanie porozumienia o wspólnej realizacji zobowiązań oraz aby zapewnić jego dostosowanie do funkcjonowania unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji („EU ETS”), ustanowionego dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) oraz decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE (4). |
(5) |
W pierwszym okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto uzgodnione na szczeblu międzynarodowym wymogi dotyczące rozliczania i zarządzania emisjami i jednostkami oraz wspólnej realizacji zobowiązań przez Unię i jej państwa członkowskie zostały wdrożone na mocy decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5), rozporządzenia Komisji (WE) nr 2216/2004 (6) i rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 (7). Rozporządzenia (WE) nr 2216/2004 i (UE) nr 920/2010 zostały zastąpione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 389/2013 (8), które zawiera przepisy dotyczące zarządzania jednostkami związanego z wdrożeniem i funkcjonowaniem EU ETS oraz decyzji nr 406/2009/WE. Ostatnio przyjęte rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 (9), które uchyliło i zastąpiło decyzję nr 280/2004/WE, nie zawiera podstawy prawnej, która umożliwiałaby Komisji przyjęcie niezbędnych technicznych zasad wykonawczych dla drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto zgodnie z warunkami poprawki dauhańskiej, decyzjami Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie Stron protokołu z Kioto oraz porozumieniem o wspólnej realizacji zobowiązań. |
(6) |
Jeśli jedno z państw członkowskich znajduje się w szczególnej i wyjątkowej sytuacji, która w poważny sposób działa na jego niekorzyść, w tym w związku z rozbieżnościami rozliczeniowymi powstałymi podczas dostosowywania wdrażania przepisów Unii Europejskiej do zasad uzgodnionych na mocy protokołu z Kioto, to – bez uszczerbku dla wypełniania zobowiązań państw członkowskich wynikających z decyzji nr 406/2009/WE – Komisja powinna przyjąć środki, które zaradziłyby tej sytuacji, poprzez przeniesienie jednostek poświadczonej redukcji emisji (CER), jednostek redukcji emisji (ERU) lub przyznanych ilości jednostek (AAU) znajdujących się w rejestrze Unii – jeśli na końcu drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto w rejestrze Unii znajdują się dostępne jednostki – do rejestru tego państwa członkowskiego. |
(7) |
W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania artykułu 10 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 525/2013 należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (10). |
(8) |
Decyzja 1/CMP.8 Konferencji Stron UNFCCC służącej jako spotkanie Stron protokołu z Kioto („decyzja 1/CMP.8”) zmienia zasady dotyczące określania kryteriów, jakie należy spełnić, aby móc korzystać z elastycznych mechanizmów w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto. Ustanawia ona również limity przenoszenia jednostek z pierwszego do drugiego okresu rozliczeniowego oraz zawiera wymóg, aby każda ze stron utworzyła konto rezerwy nadwyżki z poprzedniego okresu. Ponadto decyzja ta przewiduje opłatę w wysokości 2 % dochodu, która ma być pobierana przy pierwszych międzynarodowych przeniesieniach AAU i przy wydawaniu ERU dla projektów wspólnych wdrożeń natychmiast po przeliczeniu na ERU jednostek AAU lub jednostek pochłaniania (RMU) posiadanych wcześniej przez strony. Dalsze zasady realizacji drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto są obecnie przedmiotem negocjacji. |
(9) |
W aktach delegowanych, które mają być przyjmowane na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna zapewnić proces rozliczania na końcu drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto, w którym po każdym przeniesieniu rocznych limitów emisji netto zgodnie z decyzją nr 406/2009/WE oraz każdym przeniesieniu uprawnień netto z udziałem państw trzecich uczestniczących w systemie handlu emisjami gazów cieplarnianych ustanowionym w EU ETS, lecz niebędących stronami umowy z Unią i jej państwami członkowskimi o wspólnej realizacji zobowiązań, nastąpi przeniesienie odpowiedniej liczby jednostek AAU. |
(10) |
Oczekuje się, że właściwe międzynarodowe zasady regulujące rozliczanie emisji i postępy w realizacji zobowiązań zostaną przyjęte na następnej konferencji klimatycznej, która ma odbyć się w Limie w grudniu 2014 r. Unia i jej państwa członkowskie powinny współpracować z państwami trzecimi, by pomóc do tego doprowadzić. |
(11) |
Na mocy decyzji nr 1/CMP.8, która zobowiązuje strony do rewizji swoich zobowiązań w drugim okresie rozliczeniowym do roku 2014, można rozważyć anulowanie części jednostek AAU, CER i ERU, by zwiększyć poziom ambicji zobowiązań odnośnych stron. |
(12) |
Aby ustanowić spójne zasady mające zapewnić techniczną realizację drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto w Unii, w tym umożliwić przejście od pierwszego do drugiego okresu rozliczeniowego, aby umożliwić skuteczne funkcjonowanie wspólnej realizacji zobowiązań Unii, jej państw członkowskich oraz Islandii w drugim okresie rozliczeniowym oraz zapewnić jej funkcjonowanie w zgodzie z EU ETS i decyzją nr 406/2009/WE, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej od daty zawarcia przez Unię poprawki dauhańskiej do zakończenia dodatkowego okresu realizacji zobowiązań drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na szczeblu ekspertów. Przygotowując i redagując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić równoczesne, terminowe i właściwe przekazanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz ich spójność z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym wymogami w zakresie rozliczania, warunkami wspólnej realizacji zobowiązań określonymi w decyzji Rady dotyczącej ratyfikacji poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto oraz stosownymi przepisami Unii. |
(13) |
W konkluzjach z dnia 9 marca 2012 r. Rada stwierdza, że ilościowo określone zobowiązanie do ograniczenia lub redukcji emisji unijnej w drugim okresie rozliczeniowym określone jest na podstawie łącznej unijnej wielkości emisji gazów cieplarnianych dopuszczalnej w okresie 2013–2020 w ramach pakietu legislacyjnego odnoszącego się do klimatu i energii, co odzwierciedla jednostronne zobowiązanie Unii na rzecz zmniejszenia do roku 2020 swych emisji o 20 %, i w tym kontekście potwierdza, że przy takim podejściu zobowiązania poszczególnych państw członkowskich odnośnie do redukcji emisji nie powinny przekraczać ich zobowiązań uzgodnionych w prawodawstwie Unii. |
(14) |
Należy zapewnić zachowanie limitów ustanowionych odnośnymi decyzjami organów UNFCCC lub protokołu z Kioto dotyczących przenoszenia jednostek ERU i CER z pierwszego do drugiego okresu rozliczeniowego. |
(15) |
Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 525/2013, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (UE) nr 525/2013 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 3 dodaje się punkty w brzmieniu:
|
2) |
w art. 10 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
w art. 11 dodaje się ustęp w brzmieniu: „3. Na końcu drugiego okresu rozliczeniowego na mocy protokołu z Kioto oraz zgodnie z decyzją 1/CMP.8 lub innymi stosownymi decyzjami organów UNFCCC lub protokołu z Kioto, a także umową o wspólnej realizacji zobowiązań, Unia i każde z państw członkowskich umarzają znajdujące się w ich rejestrach jednostki AAU, RMU, ERU, CER, tCER lub lCER odpowiadające emisjom gazów cieplarnianych według ich źródeł oraz usuwania przez pochłaniacze objętym przyznanymi Unii lub tym państwom uprawnieniami do emisji.”; |
4) |
w art. 25 wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
w art. 26 dodaje się ustęp w brzmieniu: „3. W przypadku art. 10 ust. 7, jeżeli komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i zastosowanie ma art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.”. |
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 15 maja 2014 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
M. SCHULZ
Przewodniczący
W imieniu Rady
D. KOURKOULAS
Przewodniczący
(1) Opinia z dnia 26 lutego 2014 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2014 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 13 maja 2014 r.
(3) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).
(4) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).
(5) Decyzja nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotycząca mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto (Dz.U. L 49 z 19.2.2004, s. 1).
(6) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2216/2004 z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 386 z 29.12.2004, s. 1).
(7) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 920/2010 z dnia 7 października 2010 r. ustanawiające rejestr Unii na okresy unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych upływające dnia 31 grudnia 2012 r. zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzją nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 270 z 14.10.2010, s. 1).
(8) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiające rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylające rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i (UE) nr 1193/2011 (Dz.U. L 122 z 3.5.2013, s. 1).
(9) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylające decyzję nr 280/2004/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 13).
(10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).