21.6.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 182/1

(1)

Decyzja Rady 2009/831/WE (1), przyjęta na podstawie art. 299 ust. 2 Traktatu WE (obecnie art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)), zezwalała Portugalii na stosowanie obniżonej stawki akcyzy w autonomicznym regionie Madery na lokalnie produkowane i spożywane likiery i rum oraz w autonomicznym regionie Azorów na lokalnie produkowane i spożywane likiery i okowitę, która to stawka może być niższa od minimalnej stawki akcyzy określonej w dyrektywie Rady 92/84/EWG (2), ale nie niższa o więcej niż 75 % od podstawowej krajowej stawki akcyzy na alkohol.

(2)

W dniu 30 lipca 2013 r. władze portugalskie zwróciły się do Komisji o przedłożenie wniosku dotyczącego decyzji Rady przedłużającej okres obowiązywania decyzji 2009/831/WE na tych samych warunkach do dnia 31 grudnia 2020 r. Wniosek ten został zmieniony w dniu 19 listopada 2013 r., gdy Portugalia wystąpiła z wnioskiem o przedłużenie obowiązywania decyzji 2009/831/WE o sześć miesięcy, do dnia 30 czerwca 2014 r., tak by zbiegało się to z obecnymi wytycznymi w sprawie pomocy regionalnej, które zostaną zastąpione nowym przedłużeniem na okres od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

(3)

Udzielenie nowego zezwolenia jest uzasadnione w celu uniknięcia zagrożenia rozwoju tych najbardziej oddalonych regionów. W obliczu trudności związanych z wywozem poza te regiony rynki regionalne stanowią jedyne możliwe miejsca zbytu tych produktów.

(4)

W autonomicznych regionach Azorów i Madery surowce pochodzenia rolniczego są droższe niż w normalnych warunkach produkcji, co wynika z niewielkiego rozmiaru, rozdrobnienia i niskiego poziomu mechanizacji gospodarstw rolnych. Dodatkowo w przypadku Madery — ze względu na topografię, klimat, glebę i rzemieślniczy charakter produkcji — produkcja w przetwórstwie trzciny cukrowej jest niższa niż w innych najbardziej oddalonych regionach. Transport na wyspy niektórych surowców i opakowań, które nie są produkowane lokalnie, powoduje dodatkowe koszty w porównaniu z transportem samych produktów gotowych. W przypadku Azorów charakter wyspiarski jest podwójny, ponieważ wyspy są rozrzucone na dużej przestrzeni. Transport i instalacja urządzeń w tych oddalonych, wyspiarskich regionach jeszcze bardziej zwiększają dodatkowe koszty. To samo dotyczy niektórych niezbędnych podróży i wysyłek na kontynent. Konieczne jest również ponoszenie dodatkowych kosztów przechowywania produktów gotowych, gdyż są one spożywane lokalnie nie tylko zaraz po wytworzeniu, lecz w ciągu całego roku. Niewielki rozmiar rynku regionalnego zwiększa na różne sposoby koszty jednostkowe, zwłaszcza przez niekorzystną relację między kosztami stałymi a wielkością produkcji, zarówno w odniesieniu do urządzeń, jak i kosztów niezbędnych do spełnienia norm ochrony środowiska. Ponadto producenci rumu na Maderze muszą ponosić koszty utylizacji odpadów z przetwarzania trzciny cukrowej, podczas gdy producenci z innych regionów mogą poddawać te produkty uboczne recyklingowi. Wspomniani producenci muszą także ponosić dodatkowe koszty ogólne wynikające z charakteru lokalnej gospodarki, w szczególności zwiększone koszty pracy i energii.

(5)

Ze szczegółowych obliczeń przedstawionych w sprawozdaniach, o których mowa w art. 4 decyzji 2009/831/WE, wynika, że zmniejszenie o 75 % stawki akcyzy nie kompensuje całkowicie niekorzystnych czynników konkurencyjnych, jakim podlegają destylowane napoje alkoholowe produkowane na Maderze i Azorach wskutek wyższych kosztów produkcji i wprowadzania do obrotu. W związku z tym zezwolenie na obniżenie stawki akcyzy powinno nadal być stosowane na wnioskowanym poziomie.

(6)

Dogłębna analiza sytuacji wskazuje, że niezbędne jest przychylenie się do wniosku Portugalii w celu podtrzymania przemysłu alkoholowego w przedmiotowych najbardziej oddalonych regionach.

(7)

Ponieważ korzyść podatkowa nie wykracza ponad to, co jest konieczne do wyrównania dodatkowych kosztów, a przedmiotowe ilości pozostają niewielkie i korzyść podatkowa ogranicza się do spożycia w odnośnych regionach, środek nie podważa integralności i spójności porządku prawnego Unii.

(8)

Należy wprowadzić wymóg przedstawienia sprawozdania śródokresowego umożliwiającego Komisji dokonanie oceny, czy warunki uzasadniające przyznanie odstępstwa są nadal spełnione.

(9)

Niniejsza decyzja nie stanowi uszczerbku dla ewentualnego stosowania art. 107 i 108 TFUE,

1.

na Maderze

2.

na Azorach