(1)

Decyzją z dnia 29 czerwca 2010 r. Rada i przedstawiciele rządów państw członkowskich zebranych w Radzie upoważnili Komisję do rozpoczęcia negocjacji ze Szwajcarią dotyczących ustanowienia umowy o współpracy w zakresie europejskich programów nawigacji satelitarnej (zwanej dalej „Umową”).

(2)

Negocjacje w sprawie Umowy prowadziła Komisja w imieniu Unii i jej państw członkowskich.

(3)

Umowa pozwala na uczestnictwo Szwajcarii w europejskich programach nawigacji satelitarnej. W zamian Szwajcaria ma wnieść wkład finansowy do tych programów.

(4)

Negocjacje zakończyły się pomyślnie parafowaniem Umowy przez Komisję w dniu 6 marca 2013 r., a w dniu 12 marca 2013 r. – przez Konfederację Szwajcarską.

(5)

Umowa powinna zatem zostać podpisana w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(6)

W celu zapewnienia natychmiastowego wdrożenia i właściwego uczestnictwa Szwajcarii w europejskich programach nawigacji satelitarnej elementy wchodzące w zakres kompetencji Unii powinny być tymczasowo stosowane zgodnie z art. 27 ust. 2 Umowy.

(7)

Na mocy art. 27 ust. 1 Umowy powinna ona zostać zatwierdzona przez Unię i jej państwa członkowskie zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

(8)

Stanowisko Unii we wspólnym komitecie ma przyjąć Rada na wniosek Komisji, o ile komitet zostanie poproszony o przyjęcie aktów mających skutki prawne lub decyzji zawieszających stosowanie Umowy.

(9)

Ponadto w sprawach, które ma rozpatrywać wspólny komitet i które nie mają skutków prawnych, Komisja powinna ustalać stanowisko Unii z państwami członkowskimi,