a)

typowanie, przechowywanie oraz dostarczanie szczepów wirusa wścieklizny;

b)

przygotowywanie, kontrolowanie i dostarczanie międzynarodowych surowic standardowych i innych odczynników wzorcowych krajowym laboratoriom referencyjnym w celu dokonywania normalizacji badań i odczynników stosowanych w państwach członkowskich;

c)

zatwierdzanie odczynników wzorcowych, w tym antygenów i krajowych surowic standardowych przedstawionych przez krajowe laboratoria referencyjne;

d)

tworzenie i utrzymywanie banku surowicy i kolekcji wirusa wścieklizny oraz prowadzenie bazy danych szczepów wyizolowanych w całej Unii, w tym ich typowanie;

e)

organizowanie okresowych badań porównawczych procedur diagnostycznych na poziomie unijnym oraz prowadzenie badań biegłości krajowych laboratoriów referencyjnych;

f)

gromadzenie i zestawianie danych i informacji o stosowanych metodach diagnostycznych oraz wynikach badań przeprowadzanych w Unii;

g)

opis wirusa wścieklizny z zastosowaniem najnowszych dostępnych metod pozwalających na lepsze zrozumienie epidemiologii tej choroby;

h)

uwzględnianie nowych osiągnięć w zakresie nadzoru i epidemiologii wścieklizny oraz zapobiegania tej chorobie na całym świecie;

i)

przyswajanie gruntownej wiedzy w zakresie przygotowywania i stosowania produktów immunologii weterynaryjnej wykorzystywanych do zwalczania i kontroli wścieklizny, w tym również oceny szczepionek.

a)

ułatwia harmonizację technik w całej Unii, w szczególności poprzez określenie standardowej metodyki badań;

b)

organizuje warsztaty dla pracowników krajowych laboratoriów referencyjnych zgodnie z programem prac i szacunkowym budżetem, o których mowa w art. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 926/2011 (1), w tym również szkolenia dla ekspertów z państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, z państw trzecich – w dziedzinie nowej metodyki analitycznej;

c)

zapewnia Komisji techniczne wsparcie oraz, na jej życzenie, uczestniczy w forach międzynarodowych związanych ze wścieklizną, poświęconych w szczególności standaryzacji metod analitycznych i wprowadzaniu ich w życie.

a)

przeprowadzanie walidacji badań lub współpracę z krajowymi laboratoriami referencyjnym przy jej przeprowadzaniu;

b)

zapewnianie Komisji doradztwa naukowego oraz gromadzenie informacji i sprawozdań związanych z działalnością laboratorium referencyjnego UE.

a)

typowanie, przechowywanie oraz dostarczanie szczepów Mycobacterium sp. wywołującej gruźlicę u zwierząt;

b)

przygotowywanie, kontrolowanie i dostarczanie odczynników wzorcowych krajowym laboratoriom referencyjnym w celu dokonywania normalizacji badań i odczynników stosowanych w państwach członkowskich;

c)

zatwierdzanie odczynników wzorcowych, w tym antygenów i tuberkulin przedstawionych przez krajowe laboratoria referencyjne ds. gruźlicy bydła;

d)

tworzenie i utrzymywanie kolekcji Mycobacterium sp. wywołującej gruźlicę u zwierząt oraz prowadzenie bazy danych szczepów wyizolowanych w całej Unii, w tym ich typowanie;

e)

organizowanie okresowych badań porównawczych procedur diagnostycznych na poziomie unijnym oraz prowadzenie badań biegłości krajowych laboratoriów referencyjnych;

f)

gromadzenie i zestawianie danych i informacji o stosowanych metodach diagnostycznych oraz wynikach badań przeprowadzanych w Unii;

g)

opis Mycobacterium sp. wywołującej gruźlicę u zwierząt z zastosowaniem najnowszych dostępnych metod pozwalających na lepsze zrozumienie epidemiologii tej choroby;

h)

uwzględnianie nowych osiągnięć w zakresie nadzoru i epidemiologii gruźlicy bydła oraz zapobiegania tej chorobie na całym świecie;

i)

przyswajanie gruntownej wiedzy w zakresie przygotowywania i stosowania produktów immunologii weterynaryjnej wykorzystywanych do zwalczania i kontroli gruźlicy bydła, w tym również oceny szczepionek.

a)

ułatwia harmonizację technik w całej Unii, w szczególności poprzez określenie standardowej metodyki badań;

b)

organizuje warsztaty dla pracowników krajowych laboratoriów referencyjnych zgodnie z programem prac i szacunkowym budżetem, o których mowa w art. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 926/2011, w tym również szkolenia dla ekspertów z państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, z państw trzecich – w dziedzinie nowej metodyki analitycznej;

c)

zapewnia Komisji techniczne wsparcie oraz, na jej życzenie, uczestniczy w forach międzynarodowych związanych z diagnostyką gruźlicy bydła, poświęconych w szczególności standaryzacji metod analitycznych i wprowadzaniu ich w życie.

a)

przeprowadzanie walidacji badań lub współpracę z krajowymi laboratoriami referencyjnym przy jej przeprowadzaniu;

b)

zapewnianie Komisji doradztwa naukowego oraz gromadzenie informacji i sprawozdań związanych z działalnością laboratorium referencyjnego UE.

a)

typowanie, przechowywanie oraz, w razie konieczności, dostarczanie szczepów czynników chorobotwórczych w celu ułatwienia diagnostyki na obszarze Unii;

b)

typowanie oraz sporządzanie charakterystyki antygenowej i genetycznej czynników chorobotwórczych, jeżeli jest to właściwe i konieczne, na przykład w celu przeprowadzenia dalszych badań epidemiologicznych lub weryfikacji diagnozy;

c)

dostarczanie surowic standardowych i innych odczynników wzorcowych krajowym laboratoriom referencyjnym w celu standaryzacji badań i odczynników stosowanych w każdym państwie członkowskim, jeśli odczynniki wzorcowe są wymagane;

d)

organizowanie okresowych porównawczych badań procedur diagnostycznych na poziomie unijnym z krajowymi laboratoriami referencyjnymi w celu zebrania informacji na temat stosowanych metod diagnostyki oraz wyników badań przeprowadzanych na obszarze Unii;

e)

gromadzenie wiedzy specjalistycznej na temat roztoczy Tropilaelaps i małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) oraz innych istotnych czynników chorobotwórczych na potrzeby szybkiej diagnostyki różnicowej;

f)

identyfikację czynników powodujących chorobę, jeśli to konieczne w ścisłej współpracy z regionalnymi laboratoriami referencyjnymi wskazanymi przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE);

g)

tworzenie i utrzymywanie aktualnej kolekcji czynników chorobotwórczych i ich szczepów oraz aktualnej kolekcji innych odczynników przeciwko patogenom wywołującym choroby pszczół, pod warunkiem ich dostępności;

h)

sporządzanie wykazu technik stosowanych obecnie w różnych laboratoriach;

i)

proponowanie standardowych badań i procedur badawczych lub odczynników wzorcowych do celów wewnętrznej kontroli jakości;

j)

doradzanie Komisji w zakresie naukowych aspektów zdrowia pszczół.

a)

bierze aktywny udział w rozpoznawaniu ognisk danej choroby w państwach członkowskich przez przyjmowanie izolatów czynników chorobotwórczych do celów diagnostyki potwierdzającej, charakterystyki i badań epizootycznych oraz bezzwłoczne przekazywanie Komisji, państwom członkowskim i właściwym krajowym laboratoriom referencyjnym wyników wszelkich badań;

b)

ułatwia szkolenie lub ponowne szkolenie ekspertów w zakresie diagnostyki laboratoryjnej w celu harmonizacji technik diagnostycznych na obszarze Unii;

c)

organizuje warsztaty dla pracowników krajowych laboratoriów referencyjnych zgodnie z programem prac i szacunkowym budżetem, o których mowa w art. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 926/2011, w tym również szkolenia dla ekspertów z państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, z państw trzecich – w dziedzinie nowej metodyki analitycznej;

d)

zapewnia Komisji techniczne wsparcie oraz, na jej życzenie, uczestniczy w forach międzynarodowych poświęconych w szczególności standaryzacji metod analitycznych i wprowadzaniu ich w życie;

e)

prowadzi działania monitorujące oraz, w miarę możliwości, koordynuje działania mające na celu poprawę zdrowia pszczół w Unii, w szczególności przez:

f)

współpracuje w zakresie metod rozpoznawania chorób pszczół z właściwymi laboratoriami w państwach trzecich, w których choroby te występują;

g)

współpracuje z właściwymi laboratoriami regionalnymi wyznaczonymi przez OIE w zakresie chorób egzotycznych (roztoczy Tropilaelaps i małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) oraz wszelkich innych chorób egzotycznych dla Unii);

h)

zestawia i przekazuje Komisji oraz właściwym krajowym laboratoriom referencyjnym informacje na temat chorób egzotycznych i endemicznych lub organizmów szkodliwych, które potencjalnie stanowią zagrożenie dla Unii, w tym zespołu masowego ginięcia rodzin pszczelich.

a)

przeprowadza, w konsultacji z Komisją, eksperymenty i badania terenowe ukierunkowane na poprawę zwalczania określonych chorób pszczół;

b)

dokonuje, na corocznych spotkaniach krajowych laboratoriów referencyjnych, przeglądu stosownych wymagań dotyczących badań ustalonych w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych OIE oraz w podręczniku badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych OIE;

c)

wspomaga Komisję w przeglądzie zaleceń OIE zawartych w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych i w podręczniku badań diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych.