24.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/53

(1)

Zgodnie z art. 32 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2010/75/UE Królestwo Hiszpanii przedłożyło Komisji przejściowy plan krajowy (PPK) drogą elektroniczną w dniu 21 grudnia 2012 r. (2) i oficjalnym pismem z dnia 28 grudnia 2012 r., które wpłynęło do Komisji w dniu 2 stycznia 2013 r. (3).

(2)

Przejściowy plan krajowy został oceniony zgodnie z art. 32 ust. 1, 3 i 4 dyrektywy 2010/75/UE oraz decyzją wykonawczą Komisji 2012/115/UE (4).

(3)

W ramach oceny kompletności PPK przekazanego przez Królestwo Hiszpanii Komisja stwierdziła, że wiele obiektów wymienionych w PPK nie zgadza się z obiektami ujętymi w wykazie emisji za 2009 r. przekazanym przez Królestwo Hiszpanii zgodnie z dyrektywą 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5). Komisja stwierdziła również, że w przypadku obiektu nr 5 udział w pułapie PKP w odniesieniu do SO2 na lata 2001–2007 został obliczony na podstawie minimalnego stopnia odsiarczania, a w latach 2008–2010 udział ten został określony metodą dopuszczalnej wielkości emisji, chociaż warunki stosowania tego podejścia nie zostały spełnione.

(4)

Ponieważ rozbieżności między danymi w PPK i w wykazie emisji na mocy dyrektywy 2001/80/WE utrudniły ocenę PPK, w piśmie z dnia 11 czerwca 2013 r. (6) Komisja poprosiła Królestwo Hiszpanii o wyjaśnienie wykrytych rozbieżności. Komisja zwróciła się również do Królestwa Hiszpanii o ponowne obliczenie udziału obiektu nr 5 w pułapie PPK w odniesieniu do SO2.

(5)

Królestwo Hiszpanii przedłożyło Komisji informacje uzupełniające pismem z dnia 28 czerwca 2013 r. (7), które zawierało wyjaśnienia rozbieżności pomiędzy informacjami zawartymi w PPK i w wykazie emisji na 2009 r. na mocy dyrektywy 2001/80/WE. Królestwo Hiszpanii stwierdziło również we wspomnianym piśmie, że nie zaistniała konieczność skorygowania udziału obiektu nr 5 w pułapie PPK w odniesieniu do SO2.

(6)

Po dalszej ocenie PPK i przedstawieniu przez Królestwo Hiszpanii dodatkowych informacji Komisja w dniu 19 września 2013 r. przesłała do Królestwa Hiszpanii drugie pismo (8), w którym potwierdziła swoje stanowisko w kwestii stosowania metody minimalnego stopnia odsiarczania do obliczania udziału obiektu nr 5 w pułapie PPK w odniesieniu do SO2. Komisja zauważyła ponadto, że w przypadku obiektu nr 2 do obliczenia jego udziału w pułapie PPK na 2016 r. Królestwo Hiszpanii zastosowało dopuszczalną wielkość emisji w odniesieniu do SO2 w wysokości 800 mg/Nm3 na podstawie przepisów art. 5 ust. 2 dyrektywy 2001/80/WE, które Komisja uznała za niemające zastosowania do tego celu. Komisja zwróciła również uwagę na fakt, że w przypadku dziewięciu obiektów dopuszczalną wielkość emisji NOx w wysokości 1 200 mg/Nm3 zastosowano do obliczenia ich udziału w pułapie PPK na 2016 r. na podstawie dodatku C tabela C.1 uwaga 2 załącznika do decyzji wykonawczej 2012/115/UE, nie przedstawiono jednak żadnych informacji na temat zawartości substancji lotnych paliw stałych wykorzystywanych w tych obiektach, które uzasadniałyby stosowanie tej uwagi. Komisja zwróciła się również do Królestwa Hiszpanii o dodatkowe informacje na temat środków przewidzianych w odniesieniu do każdego obiektu objętego PPK w celu terminowego zapewnienia zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji, które będą miały zastosowanie od dnia 1 lipca 2020 r. Wreszcie Komisja zwróciła się do Królestwa Hiszpanii o dostarczenie dodatkowych danych w odniesieniu do obiektów spalania wielopaliwowego lub składających się z obiektów różnego rodzaju na temat ilości wykorzystywanych paliw, dopuszczalnych wielkości emisji, średniego natężenia przepływu gazów odlotowych i współczynników konwersji osobno dla każdego wykorzystywanego paliwa lub każdego rodzaju obiektu.

(7)

W piśmie z dnia 30 września 2013 r. (9), uzupełnionym pismem z dnia 10 października 2013 r. (10), Królestwo Hiszpanii odpowiedziało na pytania postawione przez Komisję i przedstawiło dodatkowe dane. W przypadku obiektu nr 2 Królestwo Hiszpanii podtrzymało swoją opinię, że nie ma potrzeby zmiany zastosowanej dopuszczalnej wielkości emisji SO2, gdyż uznaje, że art. 5 ust. 2 dyrektywy 2001/80/WE ma zastosowanie w tym zakresie. W przypadku obiektu nr 5 Królestwo Hiszpanii utrzymywało, że było uprawnione do zastosowania metody minimalnego stopnia odsiarczania łącznie z metodą dopuszczalnej wielkości emisji. Królestwo Hiszpanii przedstawiło informacje na temat zawartości substancji lotnych paliw stałych wykorzystywanych w okresie 2001–2010 przez dziewięć obiektów, dla których do obliczenia pułapu na 2016 r. zastosowano dopuszczalną wielkość emisji NOx w wysokości 1 200 mg/Nm3, z których to informacji wynika, że tylko w przypadku obiektów nr 3, 4 i 19 średnia roczna zawartość substancji lotnych wykorzystywanych paliw stałych wynosiła poniżej 10 % w każdym roku w okresie 2001–2010, natomiast w przypadku obiektów nr 13, 15, 17, 18, 24 i 25 średni roczny poziom w jednym roku lub przez kilka lat przekraczał 10 %. Królestwo Hiszpanii twierdziło, że w odniesieniu do wszystkich dziewięciu obiektów średnia zawartość substancji lotnych w całym okresie odniesienia (2001–2010) była niższa niż wartość, o której mowa w dodatku C tabela C.1 uwaga 2 załącznika do decyzji wykonawczej 2012/115/UE.

(8)

Na podstawie informacji otrzymanych od władz hiszpańskich w dniu 30 września 2013 r. i 10 października 2013 r. Komisja zauważyła, że w przypadku obiektów wielopaliwowych, dla których przedstawiono dopuszczalne wielkości emisji dla wszystkich spalanych rodzajów paliw, oraz w przypadku jednego obiektu, dla którego przedstawiono średnie dopuszczalne wielkości emisji dla wszystkich spalanych rodzajów paliw, konieczne jest wyjaśnienie, w jaki sposób obliczono udziały tych obiektów w łącznych pułapach, wraz z określeniem dopuszczalnych wielkości emisji i średniego natężenia przepływu gazów odlotowych zastosowanych dla każdego rodzaju paliwa spalanego w tych obiektach.

(9)

Po ostatecznej ocenie PPK przekazanego przez Królestwo Hiszpanii, zmienionego zgodnie z dodatkowymi informacjami i obejmującego duże obiekty energetycznego spalania wymienione w załączniku I do niniejszej decyzji, Komisja zidentyfikowała trzy główne elementy niezgodne z obowiązującymi przepisami, a mianowicie:

(10)

Komisja zidentyfikowała ponadto kilka obiektów w PPK, w przypadku których informacje są nadal niespójne lub należy uzupełnić brakujące dane. Pełny wykaz brakujących danych i wniosków o wyjaśnienie znajduje się w załączniku II do niniejszej decyzji.

(11)

Dlatego też PPK przekazany przez Królestwo Hiszpanii nie powinien zostać przyjęty,

a)

w przypadku obiektu nr 2: korekta dopuszczalnej wielkości emisji zastosowanej do obliczenia udziału w pułapie SO2 na 2016 r.; obiekt nie kwalifikuje się do zastosowania dopuszczalnej wielkości emisji w wysokości 800 mg/Nm3 w odniesieniu do SO2 do obliczenia jego udziału w pułapie PPK na 2016 r. na podstawie art. 5 ust. 2 dyrektywy 2001/80/WE, ponieważ ta dopuszczalna wielkość emisji nie jest wymieniona w art. 32 ust. 3 akapit drugi dyrektywy 2010/75/UE;

b)

w przypadku obiektu nr 5: korekta metody zastosowanej do obliczenia udziału w pułapie PPK na 2016 r. w odniesieniu do SO2; udział ten musi być obliczony dla całego okresu 2001–2010 albo na podstawie minimalnego stopnia odsiarczania, albo na podstawie dopuszczalnych wielkości emisji;

c)

w przypadku obiektów nr 13, 15, 17, 18, 24 i 25: korekta dopuszczalnych wielkości emisji zastosowanych do obliczenia ich udziału w pułapie NOx PPK na 2016 r.; aby obiekty te kwalifikowały się do zastosowania dopuszczalnej wielkości emisji w wysokości 1 200 mg/Nm3, Królestwo Hiszpanii musi wykazać, że średnia zawartość substancji lotnych paliw stałych wykorzystywanych w tych obiektach wynosiła poniżej 10 % w latach referencyjnych uwzględnionych do celów PPK;

d)

poprawne uaktualnienie łącznych pułapów emisji dla wszystkich lat, obliczonych zgodnie ze skorygowanymi wartościami wymienionymi w poprzednich punktach;

e)

wyjaśnienie wszelkich kwestii i uzupełnienie danych wymienionych w załączniku II do niniejszej decyzji.