19.8.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 214/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1175/2005 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz węglanu baru pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). Stawka ostatecznego specyficznego cła sięgała od 6,3 EUR do 56,4 EUR za tonę.

(2)

W następstwie opublikowania w marcu 2010 r. zawiadomienia o przyszłym wygaśnięciu środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu węglanu baru pochodzącego z ChRL (3) Komisja otrzymała w dniu 19 kwietnia 2010 r. wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(3)

Wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia został złożony przez Solvay & CPC Barium Strontium GmbH & Co. KG („wnioskodawca”), który jest jedynym producentem węglanu baru w Unii Europejskiej i którego produkcja stanowi 100 % ogólnej produkcji unijnej węglanu baru. W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i szkody dla przemysłu unijnego.

(4)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i opublikowała zawiadomienie o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(5)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody obejmowało okres od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(6)

Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do końca ODP („okres badany”).

(7)

Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskodawcę, producentów eksportujących w ChRL, importerów/przedsiębiorstwa handlowe, użytkowników unijnych wykorzystujących produkt objęty postępowaniem i ich zrzeszenia, producentów w państwie analogicznym oraz władze ChRL o wszczęciu przeglądu.

(8)

Komisja umożliwiła również zainteresowanym stronom przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(9)

Z uwagi na znaczną liczbę chińskich producentów eksportujących wymienionych we wniosku, w zawiadomieniu o wszczęciu przewidziano kontrole wyrywkowe w celu stwierdzenia dumpingu i określenia prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(10)

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, zwrócono się do wszystkich producentów eksportujących o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie określonych w zawiadomieniu o wszczęciu podstawowych informacji dotyczących działalności związanej z produktem objętym postępowaniem prowadzonej przez nich w okresie od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r.

(11)

Komisja otrzymała odpowiedzi od jedynie trzech przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw w ChRL i zdecydowała na tej podstawie, że nie ma konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej w stosunku do chińskich producentów eksportujących.

(12)

Komisja przesłała kwestionariusze do wszystkich zainteresowanych stron i do podmiotów, które złożyły wniosek o przesłanie kwestionariusza w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(13)

Odpowiedzi na kwestionariusz otrzymano od wnioskodawcy i powiązanego z nim agenta, dziewięciu użytkowników, czterech importerów, dwóch producentów eksportujących w ChRL i dwóch producentów w możliwych państwach analogicznych. Jeden z chińskich producentów eksportujących, który udzielił odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej, postanowił nie kontynuować współpracy w ramach postępowania.

(14)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i szkody oraz określenia interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(15)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam, jak w poprzednim dochodzeniu i definiuje się go następująco: węglan baru zawierający stront o zawartości wagowej przekraczającej 0,07 % oraz siarkę o zawartości wagowej przekraczającej 0,0015 %, w postaci sproszkowanej, w postaci sprasowanych granulek lub prażonych granulek, pochodzący z ChRL, obecnie objęty kodem CN ex 2836 60 00.

(16)

Węglanu baru używa się głównie w przemyśle ceramiki budowlanej, w sektorze ceramicznym i do produkcji ferrytów. Używano go wcześniej do produkcji kineskopów z działem elektronowym (Cathode Ray Tube – CRT), ale to zastosowanie zaniknęło w Unii w związku z zastąpieniem CRT przez wyświetlacze ciekłokrystaliczne (LCD) i ekrany plazmowe.

(17)

Podobnie jak w pierwotnym dochodzeniu obecna procedura wykazała, że węglan baru wytwarzany i sprzedawany do Unii przez wnioskodawcę posiada te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz to samo podstawowe zastosowanie co węglan baru wytwarzany w ChRL i będący przedmiotem wywozu do Unii, jak również węglan baru wytwarzany i sprzedawany na rynku krajowym w kraju analogicznym (Indie).

(18)

Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(19)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy wygaśnięcie istniejących środków prowadziłoby do kontynuacji dumpingu.

(20)

Z 16 znanych chińskich producentów eksportujących, z którymi skontaktowano się w związku ze wszczęciem przeglądu wygaśnięcia, trzech odpowiedziało na pytania związane z kontrolą wyrywkową, ale jedynie dwóch w pełni współpracowało z Komisją, wypełniając cały kwestionariusz.

(21)

Jako że gospodarka ChRL znajduje się w okresie transformacji, wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano traktowania na zasadach rynkowych („MET”), ustala się zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen lub wartości konstruowanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej („państwo analogiczne”).

(22)

W pierwotnym dochodzeniu państwem analogicznym były USA, stąd także w obecnym dochodzeniu zaproponowano, aby państwo to posłużyło do ustalenia wartości normalnej. Uznano jednak za konieczne zbadanie, czy w obecnym przeglądzie wygaśnięcia nadal jest ono odpowiednim państwem. Wysłano więc pisma do wszystkich znanych producentów węglanu baru na całym świecie, tj. producentów w Brazylii, Indiach, Japonii i USA. Otrzymano dwie odpowiedzi – jedną od producenta z USA, a drugą od producenta w Indiach.

(23)

Po dokładnej analizie takich kryteriów jak ogólna produkcja, liczba producentów, konkurencja na rynku, ogólny przywóz, cła antydumpingowe i cła na rynku krajowym w USA i w Indiach, zdecydowano wybrać Indie jako kraj analogiczny. Indie uznano, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, za właściwszy wybór niż USA ze względu na większy rynek, znaczniejszą wielkość przywozu i silniejszą konkurencję na rynku krajowym tego produktu. Nie otrzymano w tej sprawie żadnych uwag ani zastrzeżeń od którejkolwiek z zainteresowanych stron. Na tej podstawie normalną wartość dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, oparto na danych otrzymanych od producenta w Indiach.

(24)

W przypadku przedsiębiorstwa, któremu przyznano MET w pierwotnym dochodzeniu, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała, czy wielkość krajowej sprzedaży węglanu baru niezależnym klientom była reprezentatywna w ODP, tj. czy całkowita wartość tej sprzedaży stanowiła przynajmniej 5 % wielkości sprzedaży eksportowej do Unii produktu objętego postępowaniem. Dochodzenie wykazało, że sprzedaż ta nie była reprezentatywna; z tego powodu konieczne było skonstruowanie wartości normalnej. Wartość normalną ustalono w oparciu o łączne koszty produkcji powiększone o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SGA”) przedsiębiorstwa oraz zyski osiągnięte ze sprzedaży na rynku krajowym w zwykłym obrocie handlowym produktu podobnego.

(25)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalna dla przedsiębiorstwa, któremu nie przyznano MET w pierwotnym dochodzeniu, została ustalona na podstawie informacji uzyskanych od współpracującego producenta w państwie analogicznym.

(26)

W pierwszej kolejności ustalono, czy łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom była reprezentatywna w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, tj. czy stanowiła co najmniej 5 % wielkości łącznej sprzedaży produktu objętego postępowaniem będącego przedmiotem wywozu do Unii. Sprzedaż krajową współpracującego producenta w Indiach uznano za dostatecznie reprezentatywną w ODP.

(27)

Następnie Komisja zbadała, czy można uznać, że sprzedaży krajowej produktu podobnego dokonano w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Zbadano to poprzez ustalenie – odnośnie do produktu podobnego sprzedawanego na rynku Indii – odsetka krajowej sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom w ODP. Jako że w ODP nie odnotowano sprzedaży z zyskiem produktu podobnego, wartość normalną musiano skonstruować. Wartość normalną oparto na łącznych kosztach produkcji ponoszonych przez producenta objętego postępowaniem powiększonych o uzasadnioną wielkość uwzględniającą koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz uzasadnioną kwotę zysku zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Koszty SGA i zysk dodany do kosztów produkcji zastosowanego produktu podobnego odpowiadały analogicznym danym użytym w pierwotnym dochodzeniu i wynosiły 10,6 % dla kosztów SGA i 7,2 % dla zysku. Nie uzyskano informacji dających podstawę do uznania powyższych danych za nieodpowiednie bądź do stwierdzenia, że poziom zysku przekracza zysk zwykle uzyskiwany przez innych eksporterów lub producentów ze sprzedaży tej samej ogólnej kategorii produktów na rynku wewnętrznym w kraju pochodzenia.

(28)

Cała sprzedaż eksportowa do Unii współpracujących producentów eksportujących, o których mowa, realizowana była bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów w Unii i dlatego cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen rzeczywiście płaconych lub należnych.

(29)

Wartość normalna została porównana z ceną eksportową na podstawie ceny ex-works.

(30)

Aby zapewnić prawidłowe porównanie, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, pewne różnice odnośnie do transportu i prowizji wpływające na ceny i porównywalność cen.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, margines dumpingu został ustalony na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej i średnich ważonych cen eksportowych na tym samym poziomie handlu.

(32)

W odniesieniu do przedsiębiorstwa, któremu w pierwotnym dochodzeniu przyznano traktowanie na zasadach rynkowych, porównanie to wykazało kontynuację dumpingu i to na wyższym poziomie.

(33)

W odniesieniu do przedsiębiorstwa, któremu w pierwotnym dochodzeniu nie przyznano traktowania na zasadach rynkowych, porównanie przeprowadzone zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego wykazało znaczny dumping. Wywóz dokonywany przez to przedsiębiorstwo stanowi 98 % wywozu podlegającego cłu rezydualnemu; pozostałe zaś 2 % wywozu, które przypadają na producentów eksportujących, którzy nie współpracowali w postępowaniu, nie może wpłynąć na stwierdzony margines dumpingu. Poza tym, mając na uwadze brak współpracy z ich strony, należy uznać, że nie mogą oni stosować dumpingu na poziomie niższym niż współpracujące przedsiębiorstwa.

(34)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy w przypadku uchylenia środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu.

(35)

W ramach ustalania prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu zbadano, jak kształtowała się produkcja i moce produkcyjne w ChRL oraz jak prawdopodobnie kształtować się będzie sprzedaż eksportowa do Unii i na rynki innych krajów trzecich.

(36)

Zgodnie z twierdzeniami zawartymi w skardze, ChRL jest bez porównania największym producentem węglanu baru na świecie. Ponadto ChRL jest też największym producentem barytu, który stanowi główny surowiec do produkcji produktu objętego postępowaniem. Same tylko wymienione dwa współpracujące przedsiębiorstwa mają moc produkcyjną wynoszącą 331 000 ton na rok, co odpowiada trzykrotnej konsumpcji w Unii w ODP. Ponadto te dwa przedsiębiorstwa posiadają łącznie wolne moce produkcyjne wynoszące 34 000 ton, co wystarcza na pokrycie połowy konsumpcji w Unii.

(37)

Wśród głównych producentów węglanu baru na świecie u trzech (USA, Indii i Brazylii) obowiązują obecnie środki antydumpingowe na przywóz z ChRL produktu objętego postępowaniem. Można więc stwierdzić, że – jeśli uwzględnić znaczące wolne moce produkcyjne w ChRL i praktyki dumpingowe na kilku rynkach – w wypadku uchylenia środków na rynek Unii skierowane zostałyby dodatkowe ilości produktu.

(38)

Fakt, że chińskim producentom eksportującym udało się w ODP dokonać znaczącego wywozu do Unii (przy średniej cenie wynoszącej 251 EUR za tonę) oraz zwiększyć swój udział w rynku Unii, i to mimo istnienia środków antydumpingowych wobec przywozu z ChRL, pokazuje, że chińscy eksporterzy nadal są zainteresowani rynkiem Unii.

(39)

Atrakcyjność rynku UE dla chińskich producentów eksportujących wynika jeszcze wyraźniej z chińskich statystyk wywozu, jako że przy wywozie do Unii osiągali oni jedne z najwyższych cen eksportowych (mimo że były to ceny dumpingowe). Zgodnie z chińskimi statystykami wywozu średnia cena FOB sprzedaży do Unii w ODP wynosiła 269 USD, podczas gdy średnia cena wywozu do Indii wynosiła 220 USD.

(40)

Chińskie statystyki wywozu wykazują, że światowy chiński wywóz wzrósł z 130 000 ton w 2009 r. do 158 000 ton w 2010 r., i to mimo zaniknięcia głównego zastosowania węglanu baru (produkcji CRT).

(41)

W razie zniesienia środków należy się spodziewać, że – w obliczu bardzo dużych wolnych mocy produkcyjnych w ChRL – chiński wywóz zostanie najprawdopodobniej skierowany do Unii. Na poparcie tego wniosku przemawia także fakt, że główne rynki na świecie, takie jak USA, Indie i Brazylia, są chronione wysokimi cłami antydumpingowymi.

(42)

Przywóz ten odbywałby się prawdopodobnie nadal po cenach dumpingowych, ponieważ nic nie wskazuje na to, że eksporterzy zmieniliby swe zachowania cenowe w przypadku uchylenia środków.

(43)

Należy zatem uznać, że zachodzi prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu.

(44)

Produkcja jedynego współpracującego producenta unijnego równa była 100 % produkcji unijnej węglanu baru w ODP. Z tego względu zostaje on uznany za przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(45)

Wielkość konsumpcji w Unii obliczono w oparciu o dane Eurostatu na podstawie połączonej wielkości sprzedaży osiągniętej przez przemysł unijny w Unii oraz wielkości przywozu z państw trzecich.

(46)

Na tej podstawie, jak wskazuje powyższa tabela 1, stwierdzono, że konsumpcja w Unii znacznie zmalała w okresie badanym, a mianowicie o 38 %, co można wyjaśnić głównie zaprzestaniem produkcji CRT w Unii.

(47)

Wielkość przywozu z ChRL zmalała w okresie badanym o 36 %, natomiast konsumpcja w Unii zmalała o 38 %. Mimo zastosowanych środków antydumpingowych i wbrew tendencji spadkowej konsumpcji chiński udział w rynku wzrósł w okresie badanym o trzy punkty procentowe.

(48)

Średnie ceny importowe przywozu z ChRL wzrosły w okresie badanym o 9 %. Najwyższy wzrost cen nastąpił między 2007 r. a 2008 r., podczas gdy w 2009 r. ceny spadły, by znów wzrosnąć w ODP.

(49)

Średnią cenę ex-works przemysłu Unii porównano z chińskimi średnimi cenami importowymi CIF na granicy Unii. Ceny te uzyskano na podstawie danych Eurostatu; zawierały one składniki takie jak koszty poniesione po przywozie, opłaty celne i cła antydumpingowe. Porównanie to wykazało, że chińskie ceny importowe podcinały ceny sprzedaży przemysłu unijnego w ODP o 37,9 %. Na podstawie powyższego ustalono, że gdyby nie obowiązujące środki, chińskie ceny importowe podcinałyby ceny przemysłu unijnego o 44,1 %.

(50)

Łączna wielkość przywozu węglanu baru z państw trzecich z wyłączeniem ChRL była nieznaczna i wynosiła poniżej 1 % konsumpcji w Unii w okresie badanym.

(51)

Należy zauważyć, że ceny importowe z innych państw trzecich nie podcinały cen w Unii w ODP.

(52)

Należy zauważyć, że ze względu na fakt, że przemysł unijny składa się jedynie z jednego producenta, dane dotyczące produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych musiano podać w formie wskaźników.

Tabela 3

Produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(53)

Produkcja przemysłu unijnego zmalała w okresie badanym o 53 %. Należy zauważyć, że przemysł unijny od 2003 r. przystosowuje swój model produkcji do nowej sytuacji na rynku i wyzwań związanych z zaprzestaniem działalności związanej z ekranami z CRT w Unii. Rezultatem tego przystosowania było ograniczenie mocy produkcyjnych o ponad 50 %, jako że produkt objęty przeglądem wytwarzany jest obecnie w cyklach przemiennych przy użyciu tego samego wyposażenia, którego używa się do produkcji węglanu strontu.

(54)

Moce produkcyjne przemysłu unijnego nie uległy zmianie w okresie badanym. Wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowało się podobnie do wielkości produkcji.

(55)

W okresie badanym zapasy zmniejszyły się o 59 %. Spadek ten wynika z obniżenia popytu oraz ze zdolności przystosowania się przez przemysł unijny do nowej sytuacji na rynku.

(56)

Wielkość produkcji przemysłu unijnego zmalała w okresie badanym o 41 %. Główny spadek miał miejsce w 2009 r. i wynikał z ogólnego pogorszenia koniunktury gospodarczej. Stąd też spadek wielkości sprzedaży przemysłu unijnego był proporcjonalnie większy od spadku konsumpcji w Unii w tym samym okresie. Wartość sprzedaży zmalała mniej niż jej wielkość, ponieważ przemysłowi unijnemu udało się podwyższyć poziom cen w okresie badanym, tak że jednostkowe ceny sprzedaży wzrosły w tym okresie o 23 %.

(57)

Udział w rynku przemysłu unijnego wzrósł o 5 % w 2009 r., po czym znacznie zmalał (o 10 %) w ODP. Pokazuje to, że przemysł unijny nie mógł utrzymać swego udziału w rynku w sytuacji braku wzrostu na rynku.

(58)

W okresie badanym nastąpił znaczny spadek zatrudnienia w wyniku pogorszenia koniunktury gospodarczej i nowej sytuacji na rynku. Średnie płace wzrosły o 13 % w wyniku wysokiej stopy inflacji mającej bezpośredni wpływ na indeksację płac. Wydajność zmalała w tym samym okresie o 18 %, co wynikało ze spadku wielkości produkcji, którego nie mogła zrównoważyć redukcja zatrudnienia.

(59)

W okresie badanym przemysł unijny odnotował spadek rentowności wynoszący ponad 106 %, co było wynikiem pogorszenia koniunktury gospodarczej i zaprzestania używania ekranów CRT, co wpłynęło zarówno na poziom sprzedaży, jak i na koszty produkcji. Przemysł unijny ponosił nieustannie straty przez cały okres badany.

(60)

W okresie badanym inwestycje utrzymywały się na niezmienionym poziomie. Koszty inwestycji poczynionych przez przemysł unijny poniesiono w tym samym roku, w którym je poczyniono. Podobnie jak rentowność, zwrot z inwestycji (zysk wyrażony w postaci odsetka inwestycji na rok) kształtował się negatywnie w okresie badanym.

(61)

Podczas dochodzenia nie znaleziono dowodów na to, by przemysł unijny miał większe trudności z pozyskaniem kapitału. Należy jednak zauważyć, że inwestycje poczynione w okresie badanym nie były znaczące.

(62)

Przepływy pieniężne uległy znacznemu polepszeniu w okresie badanym, co było wynikiem redukcji wielkości zapasów.

(63)

Na podstawie danych uzyskanych od współpracujących producentów eksportujących i z Eurostatu stwierdzono, że w ODP – mimo obowiązujących środków – nadal występował znaczący dumping, i to na wyższym poziomie, niż miało to miejsce w pierwotnym dochodzeniu.

(64)

Przemysł unijny, działając w niekorzystnej sytuacji gospodarczej wynikającej z ogólnego pogorszenia koniunktury gospodarczej i zaniknięcia istotnego zastosowania produktu, nie przezwyciężył skutków wcześniejszego dumpingu, w szczególności pod względem wielkości sprzedaży, cen sprzedaży i rentowności. Ponadto stwierdzono kontynuację dumpingu w ODP.

(65)

Wywóz węglanu baru dokonywany przez przemysł unijny zmalał o 34 % w okresie badanym. W obliczu ostrej konkurencji ze strony wywozu chińskiego na rynkach poza Unią przemysłowi unijnemu udało się wywieźć jedynie ograniczone ilości. Dodatkowym powodem spadku wielkości wywozu w okresie badanym było pogorszenia koniunktury gospodarczej.

(66)

Środki antydumpingowe wpływały łagodząco na sytuację przemysłu unijnego w okresie badanym, podczas gdy wszystkie główne wskaźniki szkody, takie jak wielkość sprzedaży, rentowność, poziom produkcji i zatrudnienia oraz wydajność, kształtowały się negatywnie.

(67)

Lekka tendencja spadkowa w zakresie udziału w rynku przemysłu unijnego wskazuje na to, że przywóz z Chin, mimo obowiązujących środków i spadku konsumpcji, wykluczył inne państwa z rynku i powiększył swój udział w rynku kosztem przemysłu unijnego.

(68)

Reasumując, w świetle niekorzystnego kształtowania się wskaźników dotyczących przemysłu unijnego uznaje się, że przemysł unijny nadal doznawał istotnej szkody w okresie badanym. Zbadano zatem, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji szkody w przypadku wygaśnięcia środków.

(69)

Należy przypomnieć, że od czasu pierwotnego dochodzenia na rynku Unii doszło do znacznego spadku konsumpcji spowodowanego zaniknięciem CRT i pogorszeniem koniunktury gospodarczej. W tej właśnie sytuacji udział w rynku przywozu chińskiego wzrósł o ponad 15 %, podczas gdy udział w rynku przemysłu unijnego i przywóz z państw trzecich znacznie zmalał. Pokazuje to, że – mimo obowiązujących środków i spadku konsumpcji w Unii – chińscy producenci eksportujący nieustannie okazywali zainteresowanie rynkiem Unii i byli w stanie wykluczyć państwa trzecie z rynku Unii.

(70)

Należy również przypomnieć, że producenci eksportujący w ChRL kontynuowali w OPD dumping i podcinanie cen przemysłu unijnego i to w bardzo znacznym zakresie. Wobec powyższego nie ma przesłanek, by uznać, że chińscy producenci eksportujący zaniechają dumpingu i podcinania cen przemysłu unijnego w przyszłości.

(71)

Dochodzenie wykazało, że chińscy producenci eksportujący dysponowali w ODP znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi – ok. 280 000 ton. Odpowiadają one trzykrotnej wielkości rynku Unii w ODP. W najbliższych latach oczekuje się utrzymania znacznej nadwyżki mocy produkcyjnych pomimo przewidywanego wzrostu popytu w ChRL.

(72)

Rynek unijny jest głównym rynkiem eksportowym dla ChRL. Inne ważne rynki eksportowe, takie jak USA czy Indie, stosują wysokie (5) środki antydumpingowe wobec węglanu baru pochodzącego z ChRL. Dlatego też wywóz chiński nie ma praktycznie dostępu do tych rynków. Mając na uwadze zainteresowanie rynkiem unijnym okazywane przez chińskich producentów eksportujących, należy oczekiwać, że w przypadku uchylenia środków na rynek ten skierowano by w ramach wywozu znaczące ilości produktu, czego następstwem byłaby ogólna silna presja na obniżenie cen.

(73)

Na podstawie powyższego uznaje się, że w przypadku uchylenia środków istnieje prawdopodobieństwo znaczącego wzrostu wielkości przywozu produktu po cenach dumpingowych z ChRL do Unii, wywierającego presję na obniżenie poziomu cen. Taka sytuacja prawdopodobnie doprowadziłaby do zniknięcia przemysłu unijnego w perspektywie średniookresowej, jako że nie zdołałby on obniżyć w wystarczającym stopniu kosztów stałych ze względu na mniejszą sprzedaż, a ponadto nie mógłby też osiągnąć wystarczającego poziomu cen. Pogorszenie koniunktury gospodarczej i zaniknięcie ważnego zastosowania produktu spotęgowało skutki kontynuacji szkody w okresie badanym.

(74)

Choć od końca ODP do lutego 2011 r. ceny importowe z ChRL wzrosły o 17,8 %, a ceny sprzedaży przemysłu unijnego jedynie o 7 %, to przywóz z ChRL nadal podcinał ceny Unii o ponad 15 % po upływie ODP.

(75)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich zaangażowanych interesów, tj. interesu przemysłu unijnego, interesu importerów i użytkowników wykorzystujących produkt objęty postępowaniem.

(76)

Ponieważ obecne dochodzenie jest przeglądem wygaśnięcia, wymaga ono analizy sytuacji, w której środki antydumpingowe są już stosowane, i oceny nadmiernie negatywnego wpływu obecnych środków antydumpingowych na zainteresowane strony.

(77)

Na tej podstawie zbadano, czy pomimo powyższych wniosków w sprawie prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i szkody, istnieją szczególnie ważne wskazania mogące prowadzić do wniosku, że utrzymanie obecnych środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii.

(78)

Dochodzenie wykazało, że przemysł unijny działa w sposób zoptymalizowany pod względem kosztów. Zmniejszył on zatrudnienie i zmienił model produkcji, tak by dostosować się do nowej sytuacji na rynku oraz zagwarantować dalsze istnienie fabryki, w której, jak zaznaczono w motywie 53, produkuje się w cyklu przemiennym węglan baru i węglan strontu. Choć środki nie przyczyniły się do polepszenia sytuacji finansowej przemysłu unijnego, to jednak miały na nią łagodzący wpływ. Gdyby nie stosowane środki, to istniałoby realne prawdopodobieństwo, że przywóz z ChRL po niskich cenach zalałby rynek Unii i że przemysł unijny musiałby zaprzestać działalności.

(79)

Jak nadmieniono powyżej, model produkcji przemysłu unijnego opiera się na dwóch wzajemnie zależnych produktach; oznacza to, że dla pokrycia kosztów stałych konieczna jest wystarczająca wielkość sprzedaży obydwu produktów. W wypadku wygaśnięcia środków zwiększenie wielkości przywozu produktów po cenach dumpingowych prowadzić będzie do znacznego zmniejszenia działalności związanej z węglanem baru, co samo w sobie uczyni produkcję węglanu strontu mniej rentowną i doprowadzi w końcu do zlikwidowania całej fabryki.

(80)

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że w interesie przemysłu unijnego leży utrzymanie środków wobec przywozu produktów po cenach dumpingowych z ChRL.

(81)

Komisja przesłała kwestionariusze wszystkim znanym niepowiązanym importerom. Otrzymano odpowiedzi od czterech niepowiązanych importerów. Dwóch z nich prowadzi działalność produkcyjną, której przedmiotem jest papka – roztwór składający się z węglanu baru, dodatków i wody, którego odbiorcą jest przemysł ceglarski.

(82)

Importerzy wskazali, że nałożenie ceł antydumpingowych spowodowało wzrost cen w momencie nałożenia tych ceł. W tym miejscu należy zauważyć, że w ODP różnica ta nie była już zauważalna, jako że, jak stwierdzono, poziom cen eksportowych do Unii był w tym okresie porównywalny z poziomem średnich cen na rynkach poza Unią (6).

(83)

Importerzy wskazali również, że na rynku Unii nie brakuje węglanu baru i to mimo rosnących trudności ze sprowadzeniem węglanu baru z ChRL spowodowanych wzrostem popytu wewnętrznego. Statystyki importowe nie wykazują jednak spadku wielkości przywozu do Unii produktu objętego postępowaniem w ODP lub po jego zakończeniu. Potwierdzają to również ustalenia dotyczące nadwyżki produkcyjnej zawarte w motywie 71.

(84)

Stwierdzono także, że obowiązujące środki nie miały negatywnego wpływu na sytuację finansową importerów.

(85)

Na podstawie powyższych ustaleń uznano, że obecnie obowiązujące środki nie mają znaczącego negatywnego wpływu na sytuację finansową tych przedsiębiorstw oraz że utrzymanie środków nie będzie mieć nadmiernego wpływu na importerów.

(86)

Komisja przesłała kwestionariusze wszystkim znanym użytkownikom. Odpowiedzi udzieliło dziewięciu użytkowników produktu objętego postępowaniem. Jak nadmieniono w motywie 16, najważniejszy przemysł wykorzystujący węglan baru w Unii prowadzi działalność w sektorze ceramiki budowlanej, w sektorze ceramicznym oraz w zakresie produkcji ferrytów.

(87)

Jeden użytkownik podał, że obowiązywanie lub kontynuacja środków nie będzie w interesie użytkowników; na poparcie tego twierdzenia nie przytoczył jednak żadnych argumentów. Żaden z pozostałych użytkowników, którzy udzielili odpowiedzi na kwestionariusz, nie podał, że środki miały znaczny wpływ na jego działalność i że powinny zostać zniesione.

(88)

Zważywszy na powyższe ustalenia, uznano, że nie ma żadnych istotnych powodów przemawiających przeciwko utrzymaniu obowiązujących środków antydumpingowych.

(89)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mają możliwość przedstawienia uwag i wniosków dotyczących ujawnionych informacji. Po ujawnieniu powyższych faktów i ustaleń nie otrzymano żadnych uwag.

(90)

Z powyższych ustaleń wynika, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, że środki antydumpingowe, wprowadzone względem przywozu węglanu baru pochodzącego z ChRL na mocy rozporządzenia (WE) nr 1175/2005, powinny zostać utrzymane,