This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32011L0089
Directive 2011/89/EU of the European Parliament and of the Council of 16 November 2011 amending Directives 98/78/EC, 2002/87/EC, 2006/48/EC and 2009/138/EC as regards the supplementary supervision of financial entities in a financial conglomerate Text with EEA relevance
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE w odniesieniu do dodatkowego nadzoru nad podmiotami finansowymi konglomeratu finansowego Tekst mający znaczenie dla EOG
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/89/UE z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zmiany dyrektyw 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE w odniesieniu do dodatkowego nadzoru nad podmiotami finansowymi konglomeratu finansowego Tekst mający znaczenie dla EOG
Dz.U. L 326 z 8.12.2011, p. 113–141
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV) Ten dokument został opublikowany w wydaniu(-iach) specjalnym(-ych)
(HR)
In force
8.12.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 326/113 |
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2011/89/UE
z dnia 16 listopada 2011 r.
w sprawie zmiany dyrektyw 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE w odniesieniu do dodatkowego nadzoru nad podmiotami finansowymi konglomeratu finansowego
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 53 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
W dyrektywie 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego (3) przyznaje się właściwym organom sektora finansowego dodatkowe uprawnienia i narzędzia w zakresie nadzoru nad grupami złożonymi z wielu podmiotów objętych regulacją, które prowadzą działalność w różnych sektorach rynków finansowych. Grupy takie (konglomeraty finansowe) są narażone na ryzyko (ryzyko grupowe), które obejmuje: ryzyko „zarażenia”, które polega na rozprzestrzenianiu się ryzyka od jednego końca struktury grupy do drugiego; koncentrację ryzyka, w przypadku której ten sam rodzaj ryzyka występuje w różnych częściach grupy w tym samym czasie; złożoność zarządzania wieloma różnymi podmiotami prawnymi; potencjalne konflikty interesów; a także problemy związane z przypisywaniem ustawowego kapitału do wszystkich podmiotów grupy objętych regulacją, które stanowią część konglomeratu finansowego, przez co unika się wielokrotnego wykorzystywania kapitału. Konglomeraty finansowe powinny zatem podlegać dodatkowemu nadzorowi, oprócz nadzoru indywidualnego, w sposób skonsolidowany lub na poziomie grupy, bez powielania czynności nadzoru lub wywierania na grupę wpływu, niezależnie od struktury prawnej grupy. |
(2) |
Należy zapewnić spójność pomiędzy celami dyrektywy 2002/87/WE, z jednej strony, i dyrektyw Rady 73/239/EWG (4) i 92/49/EWG (5) oraz dyrektyw 98/78/WE (6), 2002/83/WE (7), 2004/39/WE (8), 2005/68/WE (9), 2006/48/WE (10), 2006/49/WE (11) i 2009/65/WE (12), 2009/138/WE (13) i 2011/61/UE (14) Parlamentu Europejskiego i Rady, z drugiej strony, aby umożliwić odpowiedni dodatkowy nadzór nad zakładami ubezpieczeń i grupami bankowymi, w tym również w przypadku, gdy są one częścią finansowej struktury holdingowej o działalności mieszanej. |
(3) |
Konieczna jest identyfikacja konglomeratów finansowych w całej Unii według stopnia, w jakim są narażone na ryzyko grupowe, w oparciu o wspólne wytyczne, które mają zostać wydane przez Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (15) (EUNB), przez Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru nad Ubezpieczeniami i Pracowniczymi Programami Emerytalnymi) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (16) (EUNUiPPE) oraz przez Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (17) (EUNGiPW), zgodnie z art. 56 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, poprzez Wspólny Komitet Europejskich Organów Nadzoru („Wspólny Komitet”). Ważne jest również, aby stosowanie wymogów dotyczących zwalniania ze stosowania dodatkowego nadzoru opierało się na ryzyku zgodnie z tymi wytycznymi. Ma to szczególne znaczenie w przypadku większych konglomeratów finansowych prowadzących działalność na skalę międzynarodową. |
(4) |
Kompleksowe i odpowiednie monitorowanie ryzyka grupowego w dużych, złożonych, prowadzących działalność na skalę międzynarodową konglomeratach finansowych, a także nadzór nad polityką kapitałową prowadzoną w skali takich grup są możliwe tylko wtedy, gdy właściwe organy gromadzą informacje nadzorcze i planują środki nadzoru, wykraczając poza krajowy zakres swoich uprawnień. Konieczne jest zatem, aby właściwe organy koordynowały działania w zakresie dodatkowego nadzoru nad konglomeratami finansowymi prowadzącymi działalność na skalę międzynarodową w gronie właściwych organów, które uznaje się za najbardziej odpowiednie do sprawowania dodatkowego nadzoru nad danym konglomeratem finansowym. Kolegium stosownych właściwych organów dla danego konglomeratu finansowego powinno stanowić odzwierciedlenie uzupełniającego charakteru dyrektywy 2002/87/WE i jako takie nie powinno powielać lub zastępować działań istniejących kolegiów dla podgrupy bankowej i podgrupy ubezpieczeniowej w ramach tych konglomeratów finansowych, lecz raczej powinno zapewnić wartość dodaną w stosunku do nich. Kolegium dla konglomeratu finansowego powinno powstawać jedynie w przypadku, gdy nie istnieje kolegium sektorowe dla sektora bankowego ani dla sektora ubezpieczeniowego. |
(5) |
W celu zapewnienia odpowiedniego nadzoru regulacyjnego konieczne jest, aby struktura prawna oraz struktura zarządzania i struktura organizacyjna, z uwzględnieniem wszystkich podmiotów objętych regulacją, podmiotów nieobjętych regulacją oraz istotnych oddziałów banków, zakładów ubezpieczeń i konglomeratów finansowych prowadzących działalność transgraniczną, była monitorowana odpowiednio przez EUNB, EUNUiPPE i EUNGiPW (zwane dalej razem „Europejskimi Urzędami Nadzoru”) oraz Wspólny Komitet, w zależności od przypadku, oraz aby informacje te były udostępniane stosownym właściwym organom. |
(6) |
W celu zapewnienia skutecznego dodatkowego nadzoru nad podmiotami konglomeratu finansowego objętymi regulacją, a w szczególności w przypadku, gdy siedziba zarządu jednego z jego podmiotów zależnych znajduje się w państwie trzecim, przedsiębiorstwa, do których niniejsza dyrektywa ma zastosowanie, powinny obejmować wszelkie przedsiębiorstwa, w szczególności wszelkie instytucje kredytowe, które mają swoją siedzibę w państwie trzecim i które wymagałyby zezwolenia, gdyby ich siedziba mieściła się w Unii. |
(7) |
Dodatkowy nadzór nad dużymi, złożonymi, prowadzącymi działalność na skalę międzynarodową konglomeratami finansowymi wymaga koordynacji w całej Unii, aby mógł przyczynić się do stabilności międzynarodowego rynku usług finansowych. W tym celu właściwe organy muszą uzgodnić podejścia w zakresie nadzoru, które mają być stosowane do takich konglomeratów finansowych. Europejskie Urzędy Nadzoru powinny wydać, zgodnie z art. 56 rozporządzenia (UE) nr 1093/2011, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 oraz rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 wspólne wytyczne dotyczące takich wspólnych podejść w zakresie nadzoru, zapewniając tym samym kompleksowe ostrożnościowe ramy dla narzędzi i uprawnień nadzorczych dostępnych w dyrektywach bankowych, ubezpieczeniowych, dotyczących papierów wartościowych oraz konglomeratów finansowych. Wytyczne przewidziane w dyrektywie 2002/87/WE powinny odzwierciedlać uzupełniający charakter nadzoru na jej podstawie oraz stanowić uzupełnienie nadzoru sektorowego przewidzianego w dyrektywach 73/239/EWG, 92/49/EWG, 98/78/WE, 2002/83/WE, 2004/39/WE, 2006/48/WE, 2006/49/WE, 2009/138/WE oraz 2011/61/UE. |
(8) |
Istnieje rzeczywista potrzeba monitorowania i kontrolowania potencjalnego ryzyka grupowego, wynikającego z posiadania udziałów kapitałowych w innych przedsiębiorstwach, na które narażony jest konglomerat finansowy. W przypadkach, w których szczegółowe uprawnienia nadzorcze przewidziane w dyrektywie 2002/87/WE okazują się niewystarczające, organy nadzoru powinny opracować alternatywne metody w celu odniesienia się do tego ryzyka i jego odpowiedniego uwzględnienia, najlepiej w ramach prac prowadzonych przez Europejskie Urzędy Nadzoru poprzez Wspólny Komitet. Jeżeli udział kapitałowy stanowi jedyny element identyfikacji konglomeratu finansowego, organy nadzoru powinny mieć możliwość dokonania oceny, czy grupa jest narażona na ryzyko grupowe, i w stosownych przypadkach odstąpić od dodatkowego nadzoru. |
(9) |
Podczas obecnego kryzysu organy nadzoru pozostały bez uprawnień w odniesieniu do niektórych struktur grupowych, ponieważ systemy przewidziane w stosownych dyrektywach zmuszały je do wyboru pomiędzy nadzorem sektorowym a nadzorem dodatkowym. W kontekście prac grupy G-20 dotyczących konglomeratów finansowych należy przeprowadzić całościowy przegląd dyrektywy 2002/87/WE, lecz jednocześnie należy jak najszybciej zapewnić niezbędne uprawnienia nadzorcze. |
(10) |
Należy zapewnić zgodność między celami dyrektywy 2002/87/WE i dyrektywy 98/78/WE. Należy zatem zmienić dyrektywę 98/78/WE w celu zdefiniowania finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej i objęcia jej zakresem tej dyrektywy. W celu zapewnienia spójnego i terminowego nadzoru należy zmienić dyrektywę 98/78/WE, niezależnie od zbliżającego się rozpoczęcia stosowania dyrektywy 2009/138/WE, która powinna zostać zmieniona w tym samym celu. |
(11) |
O ile testy warunków skrajnych powinny być prowadzone systematycznie dla podgrup bankowych i ubezpieczeniowych konglomeratu finansowego, to do koordynatora wyznaczonego zgodnie z dyrektywą 2002/87/WE należy podjęcie decyzji o adekwatności, parametrach i czasie prowadzenia testu warunków skrajnych dla całości danego konglomeratu finansowego. W odniesieniu do ogólnounijnych testów warunków skrajnych prowadzonych przez Europejskie Urzędy Nadzoru w całej Unii w kontekście sektorowym, Wspólny Komitet powinien mieć za zadanie zapewnienie, aby takie testy warunków skrajnych były przeprowadzane w sposób spójny we wszystkich sektorach. Z tych względów Europejskie Urzędy Nadzoru, poprzez Wspólny Komitet, powinny mieć możliwość opracowania dodatkowych parametrów dla ogólnounijnych testów warunków skrajnych, uwzględniających specyficzne ryzyko grupy, które występuje zwykle w przypadku konglomeratów finansowych, oraz powinny mieć możliwość opublikowania wyników tych testów w przypadku, gdy pozwalają na to przepisy sektorowe. Doświadczenia poprzednich ogólnounijnych testów warunków skrajnych powinny zostać wzięte pod uwagę. Testy warunków skrajnych powinny uwzględniać na przykład zagrożenie płynności i wypłacalności konglomeratów finansowych. |
(12) |
Komisja powinna dalej opracowywać spójny i rozstrzygający system nadzoru nad konglomeratami finansowymi. Zbliżający się całkowity przegląd dyrektywy 2002/87/WE powinien objąć podmioty nieobjęte regulacją, w szczególności spółki celowe, oraz powinien rozwinąć oparte na ryzyku zastosowanie odstępstw, z których mogą korzystać organy nadzoru przy określaniu konglomeratu finansowego, ograniczając jednocześnie stosowanie takich odstępstw. Uwzględniając dyrektywy sektorowe, przegląd powinien również uwzględniać istotne pod względem systemowym konglomeraty finansowe, których wielkość, system wzajemnych połączeń lub złożoność sprawiają, że są one szczególnie narażone. Takie konglomeraty powinny być identyfikowane analogicznie do zmieniających się standardów Rady Stabilności Finansowej oraz Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego. Komisja powinna rozważyć przedstawienie propozycji działań regulacyjnych w tej dziedzinie. |
(13) |
Należy zapewnić spójność między celami dyrektywy 2002/87/WE i dyrektywy 2006/48/WE. W tym celu należy zmienić dyrektywę 2006/48/WE w celu zdefiniowania finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej i objęcia jej zakresem tej dyrektywy. |
(14) |
Przywrócenie dostępności uprawnień na szczeblu spółki holdingowej o działalności mieszanej oznacza, że niektóre przepisy dyrektyw 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE lub 2009/138/WE mają zastosowanie na tym szczeblu równocześnie. Przepisy te mogą być równoważne, szczególnie w odniesieniu do elementów jakościowych procesów przeglądu nadzorczego. W dyrektywach 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE występują, na przykład, identyczne wymogi dotyczące kompetencji i reputacji osób zarządzających spółkami holdingowymi. Aby uniknąć nakładania się na siebie tych przepisów i zapewnić skuteczność nadzoru na najwyższym szczeblu, organy nadzoru powinny móc stosować określony przepis tylko raz, działając jednocześnie zgodnie z równoważnym przepisem we wszystkich innych mających zastosowanie dyrektywach. W przypadku gdy przepisy nie mają identycznego brzmienia, należy uznać je za równoważne, jeśli są merytorycznie podobne, w szczególności w odniesieniu do nadzoru opartego na ryzyku. Oceniając równoważność przepisów, organy nadzoru powinny sprawdzić, w ramach kolegium, czy – w odniesieniu do każdej z mających zastosowanie dyrektyw – zakres stosowania został odzwierciedlony, a cele osiągnięte, bez jednoczesnego obniżania poziomu standardów nadzoru. Należy umożliwić dokonywanie zmian w ocenach równoważności przy okazji wprowadzania zmian w ramach i praktykach nadzorczych. Oceny równoważności powinny być zatem przedmiotem otwartego, podlegającego zmianom procesu. Proces ten powinien umożliwiać stosowanie indywidualnych rozwiązań w poszczególnych przypadkach, tak aby wszystkie istotne cechy danej grupy zostały uwzględniane. Aby zapewnić spójność ram nadzoru dla danej grupy oraz uzyskać równe warunki dla wszystkich konglomeratów finansowych w Unii, niezbędna jest odpowiednia współpraca w zakresie nadzoru. W tym celu Europejskie Urzędy Nadzoru – poprzez Wspólny Komitet – powinny opracować wytyczne mające na celu konwergencję ocen równoważności i prowadzić prace zmierzające do przyjęcia wiążących norm technicznych. |
(15) |
W celu poprawy dodatkowego nadzoru jednostek finansowych w konglomeracie finansowym należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w odniesieniu do dostosowań technicznych, które mają być dokonane w dyrektywie 2002/87/WE w odniesieniu do definicji, dostosowywania terminologii i metod obliczeń określonych w tej dyrektywie. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. |
(16) |
Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie poprawa dodatkowego nadzoru nad jednostkami finansowymi konglomeratu finansowego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki niniejszej dyrektywy możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. |
(17) |
Należy zatem zmienić dyrektywy 98/78/WE, 2002/87/WE, 2006/48/WE i 2009/138/WE, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Zmiany w dyrektywie 98/78/WE
W dyrektywie 98/78/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Każdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którego zakład macierzysty jest ubezpieczeniową grupą kapitałową, finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim lub zakładem reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, podlega nadzorowi dodatkowemu w sposób przewidziany w art. 5 ust. 2 oraz w art. 6, 8 i 10.”; |
3) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 2a Poziom stosowania w odniesieniu do finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej 1. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na mocy niniejszej dyrektywy oraz dyrektywy 2002/87/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, właściwy organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru dodatkowego, po skonsultowaniu się z innymi zainteresowanymi właściwymi organami, może stosować w odniesieniu do tej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej jedynie stosowny przepis dyrektywy 2002/87/WE. 2. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na mocy niniejszej dyrektywy i dyrektywy 2006/48/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, właściwy organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru dodatkowego, w porozumieniu z organem odpowiedzialnym za nadzór skonsolidowany w sektorze bankowym i w sektorze usług inwestycyjnych, może stosować jedynie przepis dyrektywy dotyczący najbardziej istotnego sektora określonego zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE. 3. Organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru dodatkowego informuje Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (18) (»EUNB«) oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (19) (»EUNUiPPE«) o decyzjach podjętych na mocy ust. 1 i 2. EUNB, EUNUiPPE i Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (20) – poprzez Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru (»Wspólny Komitet«) – opracowują wytyczne mające na celu konwergencję praktyk nadzorczych oraz opracowują projekt regulacyjnych norm technicznych, który przedstawią Komisji w ciągu trzech lat od przyjęcia tych wytycznych. Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. |
4) |
art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Sprawowanie nadzoru dodatkowego zgodnie z art. 2 w żadnym wypadku nie wiąże się z obowiązkiem prowadzenia przez właściwe organy nadzoru nad zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim, nad zakładem reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, nad ubezpieczeniową grupą kapitałową, nad finansową spółką holdingową o działalności mieszanej ani nad ubezpieczeniową grupą kapitałową prowadzącą działalność mieszaną, rozpatrywanymi indywidualnie.”; |
5) |
art. 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. W przypadku gdy zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, które otrzymały zezwolenie w dwóch lub więcej państwach członkowskich, mają za zakład macierzysty tę samą ubezpieczeniową grupę kapitałową, zakład ubezpieczeń mieszczący się w państwie trzecim, zakład reasekuracji mieszczący się w państwie trzecim, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej lub ubezpieczeniową grupę kapitałową prowadzącą działalność mieszaną, właściwe organy tych państw członkowskich mogą osiągnąć porozumienie co do wyboru tych spośród nich, które będą odpowiedzialne za sprawowanie nadzoru dodatkowego.”; |
6) |
art. 10 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 10 Ubezpieczeniowe grupy kapitałowe, finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej, zakłady ubezpieczeń mieszczące się w państwie trzecim oraz zakłady reasekuracji mieszczące się w państwie trzecim 1. W odniesieniu do art. 2 ust. 2, państwa członkowskie wymagają zastosowania metody nadzoru dodatkowego zgodnie z załącznikiem II. Obliczenie uwzględnia wszystkie zakłady powiązane ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń mieszczącego się w państwie trzecim lub zakładu reasekuracji mieszczącego się w państwie trzecim. 2. Jeżeli na podstawie obliczenia, o którym mowa w ust. 1, właściwe organy dojdą do wniosku, że wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będących podmiotami zależnymi ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń mieszczącego się w państwie trzecim lub zakładu reasekuracji mieszczącego się w państwie trzecim jest lub może być zagrożona, podejmują one odpowiednie kroki na poziomie tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.”; |
7) |
w załączniku I i II wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy. |
Artykuł 2
Zmiany w dyrektywie 2002/87/WE
W dyrektywie 2002/87/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „Artykuł 1 Przedmiot Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady sprawowania dodatkowego nadzoru nad podmiotami objętymi regulacją, które otrzymały zezwolenie zgodnie z art. 6 dyrektywy 73/239/EWG, art. 4 dyrektywy 2002/83/WE (21), art. 5 dyrektywy 2004/39/WE (22), art. 3 dyrektywy 2005/68/WE (23), art. 6 dyrektywy 2006/48/WE (24), art. 5 dyrektywy 2009/65/WE (25), art. 14 dyrektywy 2009/138/WE (26) lub art. 6–11 dyrektywy 2011/61/UE (27), oraz które stanowią część konglomeratu finansowego. Niniejsza dyrektywa zmienia również stosowne zasady sektorowe mające zastosowanie do podmiotów objętych regulacją na mocy tych dyrektyw. Artykuł 2 Definicje Na użytek niniejszej dyrektywy:
|
2) |
w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:
|
4) |
w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
art. 6 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: „3. Do celów obliczenia wymagań adekwatności kapitałowej, o których mowa w ust. 2 akapit pierwszy, zakresem dodatkowego nadzoru zgodnie z załącznikiem I obejmuje się następujące podmioty:
4. Przy obliczaniu dodatkowych wymagań adekwatności kapitałowej w odniesieniu do konglomeratu finansowego przy zastosowaniu metody 1 (»konsolidacja rachunkowości«), o której mowa w załączniku I do niniejszej dyrektywy, fundusze własne oraz wymogi dotyczące wypłacalności podmiotów należących do grupy oblicza się poprzez zastosowanie odpowiednich zasad sektorowych dotyczących formy i zakresu konsolidacji ustanowionych w szczególności w art. 133 i 134 dyrektywy 2006/48/WE oraz w art. 221 dyrektywy 2009/138/WE. W przypadku zastosowania metody 2 (»odliczenie i agregacja«), o której mowa w załączniku I, obliczenie uwzględnia proporcjonalny udział kapitału subskrybowanego znajdujący się pośrednio lub bezpośrednio w posiadaniu przedsiębiorstwa dominującego lub przedsiębiorstwa, które posiada udział kapitałowy w innym podmiocie grupy.”; |
6) |
w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:
|
7) |
w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:
|
8) |
w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:
|
9) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 9b Testy warunków skrajnych 1. Państwa członkowskie mogą wymagać, aby koordynator zapewniał odpowiednie i regularne prowadzenie testów warunków skrajnych w odniesieniu do konglomeratów finansowych. Państwa członkowskie wymagają, aby odpowiednie właściwe władze w pełni współpracowały z koordynatorem. 2. W celu przeprowadzenia ogólnounijnych testów warunków skrajnych Europejskie Urzędy Nadzoru mogą, poprzez Wspólny Komitet oraz we współpracy z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego, ustanowioną na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (34), opracować dodatkowe parametry, które wykrywają specyficzne rodzaje ryzyka związane z konglomeratami finansowymi, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1093/2010, rozporządzeniem (UE) nr 1094/2010 oraz rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010. Koordynator przekazuje wyniki testów warunków skrajnych Wspólnemu Komitetowi. |
10) |
w art. 10 ust. 2 lit. b) wprowadza się następujące zmiany:
|
11) |
w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
|
12) |
art. 12 ust. 1 akapit drugi lit. a) otrzymuje brzmienie:
|
13) |
w art. 12a dodaje się ustęp w brzmieniu: „3. Koordynatorzy przekazują Wspólnemu Komitetowi informacje, o których mowa w art. 9 ust. 4 i art. 12 ust. 1 akapit drugi lit. a). Wspólny Komitet udostępnia właściwym władzom informacje dotyczące struktury prawnej oraz struktury zarządzania i struktury organizacyjnej konglomeratów finansowych.”; |
14) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 12b Wspólne wytyczne 1. Europejskie Urzędy Nadzoru – poprzez Wspólny Komitet – opracowują wspólne wytyczne dotyczące sposobu prowadzenia przez właściwe władze ocen opartych na ryzyku konglomeratów finansowych. Wytyczne te zapewniają w szczególności, aby oceny oparte na ryzyku obejmowały odpowiednie narzędzia w celu oceny ryzyka grupowego, na jakie narażone są konglomeraty finansowe. 2. Europejskie Urzędy Nadzoru – poprzez Wspólny Komitet – wydają wspólne wytyczne mające na celu opracowanie praktyk nadzorczych umożliwiających dodatkowy nadzór finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, który stanowić będzie uzupełnienie nadzoru grupowego na mocy dyrektyw 98/78/WE i 2009/138/WE lub, w stosownych przypadkach, nadzoru skonsolidowanego na mocy dyrektywy 2006/48/WE. Wytyczne te pozwolą na uwzględnienie w nadzorze wszelkiego odnośnego ryzyka przy jednoczesnym wyeliminowaniu potencjalnego powielania działań nadzorczych i ostrożnościowych.”; |
15) |
w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:
|
16) |
art. 19 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 19 Współpraca z właściwymi władzami państw trzecich Do negocjacji umów zawartych z jednym lub większą liczbą państw trzecich, dotyczących środków sprawowania dodatkowego nadzoru nad podmiotami objętymi regulacją należącymi do konglomeratu finansowego stosuje się odpowiednio art. 39 ust. 1 i 2 dyrektywy 2006/48/WE, art. 10a dyrektywy 98/78/WE oraz art. 264 dyrektywy 2009/138/WE.”; |
17) |
tytuł rozdziału III otrzymuje brzmienie: |
18) |
art. 20 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 20 Uprawnienia przyznane Komisji Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 21c, dotyczących dostosowań technicznych, jakie mają zostać wprowadzone w niniejszej dyrektywie w następujących obszarach:
Środki te nie obejmują przedmiotu uprawnień przekazanych i powierzonych Komisji w odniesieniu do pozycji wymienionych w art. 21a.”; |
19) |
w art. 21 skreśla się ust. 2, 3 i 5; |
20) |
w art. 21a wprowadza się następujące zmiany:
|
21) |
w rozdziale III dodaje się artykuły w brzmieniu: „Artykuł 21b Wspólne wytyczne Europejskie Urzędy Nadzoru – poprzez Wspólny Komitet – wydają wspólne wytyczne, o których mowa w art. 3 ust. 8, art. 7 ust. 5, art. 8 ust. 5, art. 9 ust. 6, art. 11 ust. 1 akapit trzeci, art. 12b i art. 21 ust. 4, zgodnie z procedurą określoną w art. 56 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. Artykuł 21c Wykonywanie przekazanych uprawnień 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule. 2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 20, powierza się Komisji na okres czterech lat od dnia 9 grudnia 2011 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż sześć miesięcy przed końcem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu. 3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 20, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. 4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 20 wchodzi w życie, tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”; |
22) |
art. 30 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Do czasu dalszej koordynacji zasad sektorowych państwa członkowskie przewidują włączenie spółek zarządzania aktywami:
|
23) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 30a Zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym 1. Do czasu dalszej koordynacji zasad sektorowych państwa członkowskie przewidują włączenie zarządzających alternatywnym funduszem inwestycyjnym:
2. Do celu stosowania ust. 1 państwa członkowskie określają – lub przydzielają swoim właściwym władzom uprawnienia do decydowania – zgodnie z jakimi zasadami sektorowymi (sektor bankowy, sektor ubezpieczeń lub sektor usług inwestycyjnych) zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym mają być włączeni w zakres nadzoru skonsolidowanego lub dodatkowego nadzoru, o których mowa w ust. 1 lit. a). Do celów niniejszego ustępu odnośne zasady sektorowe dotyczące sposobu i zakresu włączenia instytucji finansowych stosuje się odpowiednio do zarządzających alternatywnym funduszem inwestycyjnym. Do celów dodatkowego nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym traktuje się jako część dowolnego sektora, do którego jest on włączony na mocy ust. 1 lit. a). W przypadku gdy zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym jest częścią konglomeratu finansowego, odniesienia do podmiotu objętego regulacją oraz odniesienia do właściwych władz i odpowiednich właściwych władz rozumie się, do celów niniejszej dyrektywy, jako włączające, odpowiednio, zarządzających alternatywnym funduszem inwestycyjnym oraz właściwe władze odpowiedzialne za nadzór nad zarządzającymi alternatywnym funduszem inwestycyjnym. Ma to zastosowanie odpowiednio do grup, o którym mowa w ust. 1 lit. a).”; |
24) |
w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem II do niniejszej dyrektywy. |
Artykuł 3
Zmiany w dyrektywie 2006/48/WE
W dyrektywie 2006/48/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Art. 39 i art. 124–143 mają zastosowanie do finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej oraz spółek holdingowych o profilu mieszanym, które mają swoje siedziby zarządu w Unii.”; |
2) |
w art. 4 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
art. 14 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 14 EUNB jest powiadamiany o każdym udzielonym zezwoleniu. Nazwę każdej instytucji kredytowej, której udzielono zezwolenia, umieszcza się w wykazie, który EUNB publikuje i aktualizuje na swojej stronie internetowej. Właściwy organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany przekazuje zainteresowanym właściwym organom oraz EUNB wszelkie informacje dotyczące grupy bankowej zgodnie z art. 12 ust. 3, art. 22 ust. 1 oraz art. 73 ust. 3, w szczególności dotyczące struktury prawnej oraz struktury zarządzania i struktury organizacyjnej grupy.”; |
4) |
w art. 39 wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
art. 69 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Państwa członkowskie mogą wykorzystać możliwość przewidzianą w ust. 1 w przypadku, gdy przedsiębiorstwo dominujące jest finansową spółką holdingową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej mającymi siedzibę w tym samym państwie członkowskim co instytucja kredytowa, pod warunkiem że podlega ona takiemu samemu nadzorowi, jaki ma zastosowanie do instytucji kredytowych, w szczególności normom określonym w art. 71 ust. 1.”; |
6) |
art. 71 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Bez uszczerbku dla art. 68, 69 i 70, instytucje kredytowe kontrolowane przez dominującą finansową spółkę holdingową w państwie członkowskim lub dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej w państwie członkowskim muszą spełniać, w zakresie określonym i w sposób przewidziany w art. 133, obowiązki określone w art. 75, 120, 123 oraz w sekcji 5 na podstawie skonsolidowanej sytuacji finansowej tej finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. W przypadku gdy dominująca finansowa spółka holdingowa w państwie członkowskim lub dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej w państwie członkowskim kontroluje więcej niż jedną instytucję kredytową, akapit pierwszy ma zastosowanie jedynie do instytucji kredytowej objętej nadzorem skonsolidowanym zgodnie z art. 125 i 126.”; |
7) |
art. 72 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Instytucje kredytowe kontrolowane przez unijną dominującą finansową spółkę holdingową lub przez unijną dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej muszą spełniać obowiązki określone w rozdziale 5 na podstawie skonsolidowanej sytuacji finansowej tej finansowej spółki holdingowej lub tej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. Istotne przedsiębiorstwa zależne unijnych dominujących finansowych spółek holdingowych lub unijnych dominujących finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej ujawniają informacje określone w załączniku XII część 1 pkt 5, na zasadzie nieskonsolidowanej lub na zasadzie subskonsolidowanej.”; |
8) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 72a 1. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na mocy niniejszej dyrektywy oraz dyrektywy 2002/87/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, organ sprawujący nadzór skonsolidowany może, po konsultacji z innymi właściwymi organami odpowiedzialnymi za nadzór przedsiębiorstw zależnych, zastosować do tej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej jedynie stosowny przepis dyrektywy 2002/87/WE. 2. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom niniejszej dyrektywy oraz dyrektywy 2009/138/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, organ sprawujący nadzór skonsolidowany może, w porozumieniu z organem sprawującym nadzór nad grupą w sektorze ubezpieczeń, zastosować do tej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej jedynie przepis tej dyrektywy, która dotyczy najważniejszego sektora finansowego w rozumieniu art. 3 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE. 3. Organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany informuje EUNB oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (35) (EUNUiPPE) o decyzjach podjętych na mocy ust. 1 i 2 niniejszego artykułu. EUNB, EUNUiPPE i Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (36) (EUNGiPW) – poprzez Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru („Wspólny Komitet”) – opracowują wytyczne mające na celu konwergencję praktyk nadzorczych oraz opracowują projekt regulacyjnych norm technicznych, który przedstawiają Komisji w ciągu trzech lat od przyjęcia wytycznych. Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. |
9) |
art. 73 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Właściwe organy wymagają od instytucji kredytowych będących przedsiębiorstwami zależnymi stosowania wymogów określonych w art. 75, 120 i 123 oraz sekcji 5 niniejszej dyrektywy na zasadzie subkonsolidowanej, jeżeli te instytucje kredytowe, lub ich przedsiębiorstwo dominujące, w przypadku gdy przedsiębiorstwo dominujące jest finansową spółką holdingową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, posiadają przedsiębiorstwo zależne w kraju trzecim, będące instytucją kredytową, instytucją finansową lub spółką zarządzania aktywami, zdefiniowanymi w art. 2 ust. 5 dyrektywy 2002/87/WE, lub posiadają udziały kapitałowe w takim przedsiębiorstwie.”; |
10) |
art. 80 ust. 7 lit. a) otrzymuje brzmienie:
|
11) |
w art. 84 wprowadza się następujące zmiany:
|
12) |
art. 89 ust. 1 lit. e) otrzymuje brzmienie:
|
13) |
art. 105 ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie: „3. W przypadku gdy zaawansowana metoda pomiaru ma być stosowana przez unijną dominującą instytucję kredytową i jej przedsiębiorstwa zależne lub przez przedsiębiorstwa zależne unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, właściwe organy dla poszczególnych podmiotów prawnych ściśle współpracują ze sobą zgodnie z art. 129–132. Wniosek musi zawierać elementy wymienione w załączniku X część 3. 4. W przypadku gdy unijna dominująca instytucja kredytowa i jej przedsiębiorstwa zależne lub przedsiębiorstwa zależne unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej stosują zaawansowaną metodę pomiaru w sposób jednolity, właściwe organy mogą zezwolić, aby kryteria kwalifikacyjne określone w załączniku X część 3 spełnione były przez przedsiębiorstwo dominujące i jego przedsiębiorstwa zależne w ujęciu łącznym.”; |
14) |
art. 122a ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. W przypadku gdy unijna dominująca instytucja kredytowa, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa lub unijna dominująca spółka finansowa o działalności mieszanej, lub jedno z jej przedsiębiorstw zależnych, jako jednostka inicjująca lub jednostka sponsorująca, sekurytyzuje ekspozycje z kilku instytucji kredytowych, firm inwestycyjnych lub innych instytucji finansowych, objętych zakresem nadzoru skonsolidowanego, wymóg, o którym mowa w ust. 1, może zostać spełniony na podstawie skonsolidowanej sytuacji powiązanej unijnej dominującej instytucji kredytowej, unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. Niniejszy ustęp ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy instytucje kredytowe, przedsiębiorstwa inwestycyjne lub instytucje finansowe, które utworzyły sekurytyzowane ekspozycje, zobowiązały się do przestrzegania wymogów określonych w ust. 6 oraz do terminowego dostarczania jednostce inicjującej lub jednostce sponsorującej oraz unijnej dominującej instytucji kredytowej, unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej lub unijnej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej informacji potrzebnych do spełnienia wymogów, o których mowa w ust. 7.”; |
15) |
art. 125 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. W przypadku gdy przedsiębiorstwem dominującym instytucji kredytowej jest dominująca finansowa spółka holdingowa w państwie członkowskim, dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej w państwie członkowskim, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa lub unijna dominująca spółka holdingowa o działalności mieszanej, nadzór skonsolidowany wykonywany jest przez właściwe organy, które udzieliły zezwolenia tej instytucji kredytowej na mocy art. 6.”; |
16) |
art. 126 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 126 1. W przypadku gdy przedsiębiorstwem dominującym instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie w dwóch lub większej liczbie państw członkowskich, jest ta sama dominująca finansowa spółka holdingowa w państwie członkowskim, ta sama dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej w państwie członkowskim, ta sama unijna dominująca finansowa spółka holdingowa lub ta sama unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, nadzór skonsolidowany wykonywany jest przez właściwe organy właściwe dla instytucji kredytowej posiadającej zezwolenie przyznane w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę finansowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej. W przypadku gdy przedsiębiorstwami dominującymi instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie w co najmniej dwóch państwach członkowskich, są co najmniej dwie finansowe spółki holdingowe lub finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej, których siedziby zarządu znajdują się w różnych państwach członkowskich, a w każdym z tych państw członkowskich znajduje się instytucja kredytowa, nadzór skonsolidowany wykonywany jest przez właściwe organy właściwe dla instytucji kredytowej o największej sumie bilansowej. 2. W przypadku gdy przedsiębiorstwem dominującym co najmniej dwóch instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie w Unii, jest ta sama finansowa spółka holdingowa lub ta sama finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, a żadna z tych instytucji kredytowych nie uzyskała zezwolenia w państwie członkowskim, w którym ta finansowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej ma siedzibę, nadzór skonsolidowany wykonywany jest przez właściwe organy, które udzieliły zezwolenia instytucji kredytowej o największej sumie bilansowej; ta ostatnia jest traktowana do celów niniejszej dyrektywy jako instytucja kredytowa kontrolowana przez unijną dominującą finansową spółkę holdingową lub przez unijną dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej. 3. W szczególnych przypadkach właściwe organy mogą na mocy wspólnego porozumienia odstąpić od stosowania kryteriów, o których mowa w ust. 1 i 2, jeżeli stosowanie tych kryteriów byłoby niewłaściwe, mając na uwadze instytucje kredytowe i znaczenie prowadzonej przez nie działalności w różnych krajach, oraz wyznaczyć inne organy właściwe do wykonywania nadzoru skonsolidowanego. Przed zatwierdzeniem takiego odstąpienia właściwe organy umożliwiają unijnej dominującej instytucji kredytowej, unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej, unijnej dominującej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej lub instytucji kredytowej o największej sumie bilansowej, stosownie do przypadku, wyrażenie swojej opinii. 4. Właściwe organy powiadamiają Komisję i EUNB o każdym odstąpieniu na mocy ust. 3.”; |
17) |
w art. 127 wprowadza się następujące zmiany:
|
18) |
w art. 129 wprowadza się następujące zmiany:
|
19) |
art. 131a ust. 2 akapit szósty otrzymuje brzmienie: „W kolegiach organów nadzoru mogą uczestniczyć:
|
20) |
w art. 132 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
21) |
art. 135 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 135 Państwa członkowskie wymagają, aby osoby faktycznie kierujące działalnością finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej posiadały wystarczająco nieposzlakowaną opinię i wystarczające doświadczenie do wykonywania tych obowiązków.”; |
22) |
art. 139 ust. 3 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „3. Państwa członkowskie upoważniają swoje właściwe organy do wymiany informacji, o których mowa w ust. 2, pod warunkiem że w przypadku finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, instytucji finansowych lub przedsiębiorstw usług pomocniczych, gromadzenie lub posiadanie informacji w żaden sposób nie oznacza, że od właściwych organów wymaga się pełnienia roli nadzorczej w odniesieniu do tych instytucji lub przedsiębiorstw jako przedsiębiorstw indywidualnych.”; |
23) |
w art. 140 wprowadza się następujące zmiany:
|
24) |
art. 141 i 142 otrzymują brzmienie: „Artykuł 141 W przypadku gdy przy stosowaniu niniejszej dyrektywy właściwe organy jednego z państw członkowskich w szczególnych przypadkach chcą dokonać weryfikacji informacje dotyczące instytucji kredytowej, finansowej spółki holdingowej, instytucji finansowej, przedsiębiorstwa usług pomocniczych, spółki holdingowej o profilu mieszanym, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, przedsiębiorstwa zależnego, o których mowa w art. 137, lub przedsiębiorstwa zależnego, o którym mowa w art. 127 ust. 3, usytuowanych w innym państwie członkowskim, o przeprowadzenie takiej weryfikacji zwracają się do właściwych organów tego innego państwa członkowskiego. Organy otrzymujące taki wniosek, w ramach swoich uprawnień, przeprowadzają weryfikację we własnym zakresie lub umożliwiają jej przeprowadzenie przez organy składające wniosek, lub umożliwiają jej przeprowadzenie przez biegłego rewidenta lub eksperta. Właściwy organ składający wniosek może uczestniczyć w weryfikacji, jeżeli nie przeprowadza jej we własnym zakresie. Artykuł 142 Bez uszczerbku dla przepisów prawa karnego, państwa członkowskie zapewniają możliwość nakładania sankcji lub przyjmowania środków mających na celu usunięcie stwierdzonych naruszeń przepisów lub przyczyn takich naruszeń w odniesieniu do finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej i spółek holdingowych o profilu mieszanym lub osób faktycznie nimi zarządzających, które naruszają przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne przyjęte w celu transpozycji art. 124–141 oraz niniejszego artykułu. Właściwe organy ściśle ze sobą współpracują w celu zapewnienia, aby te sankcje lub środki przyniosły pożądane skutki, w szczególności w przypadku, gdy zarząd lub główna jednostka organizacyjna finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, lub spółki holdingowej o profilu mieszanym nie mieści się w jej siedzibie.”; |
25) |
w art. 143 wprowadza się następujące zmiany:
|
26) |
dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 146a Państwa członkowskie wymagają od instytucji kredytowych corocznego publikowania na poziomie grupy bankowej, w pełnej formie lub poprzez zamieszczenie odniesień do informacji równoważnych, opisu ich struktury prawnej oraz ich struktury zarządzania i struktury organizacyjnej.”; |
27) |
w załączniku X wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem III do niniejszej dyrektywy. |
Artykuł 4
Zmiany w dyrektywie 2009/138/WE
W dyrektywie 2009/138/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 212 ust. 1 lit. f) i g) otrzymują brzmienie:
|
2) |
art. 213 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie: „2. Państwa członkowskie zapewniają stosowanie nadzoru na poziomie grupy do następujących podmiotów:
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b), gdy zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, lub ubezpieczeniowa spółka holdingowa, lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej mające siedzibę w Unii, jest zakładem powiązanym z podmiotem objętym regulacją lub z finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, albo sam(-a) jest podmiotem objętym regulacją lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, które podlegają dodatkowemu nadzorowi zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE, organ sprawujący nadzór nad grupą może po konsultacji z innymi zainteresowanymi organami nadzoru podjąć decyzję o niesprawowaniu nadzoru w zakresie koncentracji ryzyka, o którym mowa w art. 244 niniejszej dyrektywy, nadzoru w zakresie transakcji wewnątrz grupy, o którym mowa w art. 245 niniejszej dyrektywy, lub obu tych rodzajów nadzoru, na poziomie danego zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały w innym zakładzie, lub tej ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. 4. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na mocy niniejszej dyrektywy oraz dyrektywy 2002/87/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, organ sprawujący nadzór nad grupą, po konsultacji z innymi zainteresowanymi organami nadzorczymi, może zastosować jedynie stosowne przepisy dyrektywy 2002/87/WE do tej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. 5. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na mocy niniejszej dyrektywy oraz dyrektywy 2006/48/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, organ sprawujący nadzór nad grupą, w porozumieniu z organem odpowiedzialnym za nadzór skonsolidowany w sektorze bankowym i w sektorze usług inwestycyjnych, może zastosować jedynie przepisy dyrektywy dotyczącej najważniejszego sektora w rozumieniu art. 3 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE. 6. Organ sprawujący nadzór nad grupą informuje Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (EUNB) (37) i Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Powszechnych Programów Emerytalnych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (EUNUiPPE) (38) o decyzjach podjętych na mocy ust. 4 i 5. EUNB, EUNUiPPE i Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 (EUNGiPW) (39) – poprzez Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru („Wspólny Komitet”) – opracowują wytyczne mające na celu konwergencję praktyk nadzorczych oraz opracowują projekt regulacyjnych norm technicznych, który przekazują Komisji w ciągu trzech lat od daty przyjęcia tych wytycznych. Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjęcia regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. |
3) |
art. 214 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. Sprawowanie nadzoru nad grupą zgodnie z art. 213 nie pociąga za sobą w żadnym razie obowiązku organów nadzoru do prowadzenia nadzoru nad zakładem ubezpieczeń państwa trzeciego, nad zakładem reasekuracji państwa trzeciego, nad ubezpieczeniową spółką holdingową, finansową spółką holdingową o działalności mieszanej lub ubezpieczeniową spółką holdingową prowadzącą działalność mieszaną, rozpatrywanymi indywidualnie, bez uszczerbku dla art. 257 w odniesieniu do ubezpieczeniowych spółek holdingowych lub finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej.”; |
4) |
art. 215 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, o których mowa w art. 213 ust. 2 lit. a) i b), same są jednostkami zależnymi innego zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji lub ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej z siedzibą w Unii, art. 218–258 mają zastosowanie jedynie na poziomie najwyższego dominującego zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej z siedzibą w Unii. 2. W przypadku gdy najwyższy dominujący zakład ubezpieczeń lub najwyższy dominujący zakład reasekuracji lub najwyższa dominująca ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub najwyższa dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z siedzibą w Unii, o których mowa w ust. 1, są jednostkami zależnymi zakładu podlegającego dodatkowemu nadzorowi zgodnie z art. 5 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE, organ sprawujący nadzór nad grupą może, po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzoru, podjąć decyzję o nieprowadzeniu nadzoru w zakresie koncentracji ryzyka, o którym mowa w art. 244, nadzoru w zakresie transakcji wewnątrz grupy, o którym mowa w art. 245, lub obu tych rodzajów nadzoru, na poziomie najwyższego zakładu dominującego.”; |
5) |
art. 216 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały w innym zakładzie, lub ubezpieczeniowa spółka holdingowa, lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z siedzibą w Unii, o których mowa w art. 213 ust. 2 lit. a) i b), nie mają swojej siedziby w tym samym państwie członkowskim co najwyższy zakład dominujący na poziomie Unii, o którym mowa w art. 215, państwa członkowskie mogą umożliwić swoim organom nadzoru podjęcie, po konsultacji z organem sprawującym nadzór nad grupą oraz najwyższym zakładem dominującym na poziomie Unii, decyzji o objęciu nadzorem nad grupą najwyższego dominującego zakładu ubezpieczeń na poziomie krajowym, najwyższego dominującego zakładu reasekuracji na poziomie krajowym lub najwyższej ubezpieczeniowej spółki holdingowej, lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej na poziomie krajowym.”; |
6) |
art. 219 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 219 Częstotliwość obliczeń 1. Organ sprawujący nadzór nad grupą zapewnia przeprowadzanie obliczeń, o których mowa w art. 218 ust. 2 i 3, przez zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, przez ubezpieczeniową spółkę holdingową lub finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, z częstotliwością co najmniej raz do roku. Stosowne dane do obliczeń oraz ich wyniki są przekazywane organowi sprawującemu nadzór nad grupą przez zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub, w przypadku gdy na czele grupy nie znajduje się zakład ubezpieczeń ani zakład reasekuracji, przez ubezpieczeniową spółkę holdingową lub finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, lub przez zakład należący do grupy wyznaczony przez organ sprawujący nadzór nad grupą po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzoru i z samą grupą. 2. Zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, ubezpieczeniowa spółka holdingowa oraz finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej stale monitorują kapitałowy wymóg wypłacalności grupy. W przypadku gdy profil ryzyka grupy znacznie odbiega od założeń stanowiących podstawę ostatnio zgłoszonego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, grupa bezzwłocznie dokonuje ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy i informuje organ sprawujący nadzór nad grupą o wyniku tych obliczeń. W przypadku gdy istnieją dane sugerujące, że profil ryzyka grupy uległ znacznej zmianie od ostatniego zgłoszenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy, organ sprawujący nadzór nad grupą może wymagać ponownego obliczenia kapitałowego wymogu wypłacalności grupy.”; |
7) |
art. 226 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 226 Pośredniczące ubezpieczeniowe spółki holdingowe 1. Przy obliczaniu wypłacalności grupy zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, które posiadają udziały w powiązanym zakładzie ubezpieczeń, w powiązanym zakładzie reasekuracji, w zakładzie ubezpieczeń państwa trzeciego lub w zakładzie reasekuracji państwa trzeciego, za pośrednictwem ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, uwzględnia się sytuację tej pośredniczącej ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. Pośredniczącą ubezpieczeniową spółkę holdingową lub pośredniczącą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej traktuje się, wyłącznie do celów tego obliczenia, tak jakby była zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji podlegającym, w odniesieniu do kapitałowego wymogu wypłacalności, przepisom określonym w tytule I rozdział VI sekcja 4 podsekcje 1, 2 i 3, oraz tak jakby podlegała warunkom określonym w tytule I rozdział VI sekcja 3 podsekcje 1, 2 i 3 w odniesieniu do środków własnych dopuszczalnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności. 2. W przypadku gdy pośrednicząca ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub pośrednicząca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej ma zobowiązania podporządkowane lub inne dopuszczalne środki własne objęte limitami zgodnie z art. 98, uznaje się je za dopuszczalne środki własne do wysokości obliczonej poprzez zastosowanie limitów określonych w art. 98 do wysokości całkowitych dopuszczalnych środków własnych na poziomie grupy, jakiej brakuje do spełnienia kapitałowego wymogu wypłacalności na poziomie grupy. Wszelkie dopuszczalne środki własne pośredniczącej ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub pośredniczącej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, które – gdyby należały do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji – wymagałyby uprzedniego zatwierdzenia przez organ nadzoru zgodnie z art. 90, mogą być uwzględniane w obliczeniu wypłacalności grupy jedynie w takim zakresie, w jakim zostały należycie zatwierdzone przez organ sprawujący nadzór nad grupą.”; |
8) |
art. 231 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „1. W przypadku złożenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz jego zakłady powiązane, lub wspólnie przez zakłady powiązane z ubezpieczeniową spółką holdingową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, wniosku o zezwolenie na obliczanie skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowego wymogu wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji w grupie na podstawie modelu wewnętrznego, zainteresowane organy nadzoru współpracują w celu przyjęcia decyzji o udzieleniu lub odmowie udzielenia takiego zezwolenia oraz w celu określenia ewentualnych warunków, którym ono podlega.”; |
9) |
art. 233 ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5. Art. 231 stosuje się odpowiednio w przypadku złożenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz jego zakłady powiązane, lub wspólnie przez zakłady powiązane z ubezpieczeniową spółką holdingową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, wniosku o zezwolenie na obliczanie kapitałowego wymogu wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji w grupie na podstawie modelu wewnętrznego.”; |
10) |
w tytule III rozdział II sekcja 1 tytuł podsekcji 5 otrzymuje brzmienie: |
11) |
art. 235 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 235 Wypłacalność grupy w przypadku ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej 1. W przypadku gdy zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji są jednostkami zależnymi ubezpieczeniowej grupy kapitałowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, organ sprawujący nadzór nad grupą zapewnia obliczanie wypłacalności grupy na poziomie ubezpieczeniowej grupy kapitałowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej z zastosowaniem art. 220 ust. 2 do art. 233. 2. Do celów tego obliczenia jednostkę dominującą traktuje się tak, jakby była zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji podlegającym w odniesieniu do kapitałowego wymogu wypłacalności przepisom określonym w tytule I rozdział VI sekcja 4 podsekcje 1, 2 i 3, oraz podlegała warunkom określonym w tytule I rozdział VI sekcja 3 podsekcje 1, 2 i 3 w odniesieniu do środków własnych dopuszczalnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności.”; |
12) |
art. 243 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 243 Jednostki zależne ubezpieczeniowej spółki holdingowej oraz finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej Art. 236–242 stosuje się odpowiednio do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji będących jednostkami zależnymi ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej.”; |
13) |
art. 244 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Państwa członkowskie wymagają od zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji lub ubezpieczeniowych spółek holdingowych lub finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej regularnego zgłaszania organowi sprawującemu nadzór nad grupą, ale nie rzadziej niż raz w roku, wszelkich przypadków znacznej koncentracji ryzyka na poziomie grupy, chyba że zastosowanie ma art. 215 ust. 2. Niezbędne informacje przekazuje organowi sprawującemu nadzór nad grupą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stojący na czele grupy lub, w przypadku gdy na jej czele nie stoi zakład ubezpieczeń ani zakład reasekuracji, przez ubezpieczeniową spółkę holdingową, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej lub przez należący do grupy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczony przez organ sprawujący nadzór nad grupą, po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzoru i z grupą. Koncentracja ryzyka, o której mowa w akapicie pierwszym, podlega nadzorowi prowadzonemu przez organ sprawujący nadzór nad grupą.”; |
14) |
art. 245 ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Państwa członkowskie wymagają od zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, ubezpieczeniowych spółek holdingowych oraz finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej regularnego zgłaszania organowi sprawującemu nadzór nad grupą, ale nie rzadziej niż raz w roku, wszystkich istotnych transakcji wewnątrz grupy dokonywanych przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji należące do grupy, w tym transakcji dokonywanych z osobą fizyczną mającą bliskie powiązania z zakładem należącym do grupy, chyba że zastosowanie ma art. 215 ust. 2. Ponadto państwa członkowskie wymagają zgłaszania szczególnie istotnych transakcji wewnątrz grupy w możliwie najkrótszym terminie. Niezbędne informacje przekazuje organowi sprawującemu nadzór nad grupą zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji stojący na czele grupy lub, w przypadku gdy na jej czele nie stoi zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, przez ubezpieczeniową spółkę holdingową, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej lub należący do grupy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji wyznaczony przez organ sprawujący nadzór nad grupą, po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzoru i z grupą. Transakcje wewnątrz grupy podlegają nadzorowi prowadzonemu przez organ sprawujący nadzór nad grupą.”; |
15) |
w art. 246 ust. 4 akapity pierwszy, drugi i trzeci otrzymują brzmienie: „4. Państwa członkowskie wymagają od zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub od ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej przeprowadzania na poziomie grupy oceny wymaganej na mocy art. 45. Własna ocena ryzyka i wypłacalności przeprowadzana na poziomie grupy jest nadzorowana przez organ sprawujący nadzór nad grupą zgodnie z rozdziałem III. W przypadku gdy obliczanie wypłacalności na poziomie grupy prowadzi się zgodnie z metodą 1, o której mowa w art. 230, zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej odpowiednio wyjaśnia organowi sprawującemu nadzór nad grupą różnicę między sumą kapitałowych wymogów wypłacalności wszystkich powiązanych zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji należących do grupy a skonsolidowanym kapitałowym wymogiem wypłacalności grupy. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej może, z zastrzeżeniem uzyskania zgody organu sprawującego nadzór nad grupą, przeprowadzać wszelkie oceny wymagane zgodnie z art. 45 jednocześnie na poziomie grupy i na poziomie każdej jednostki zależnej należącej do grupy w tym samym czasie, oraz może sporządzać jeden dokument obejmujący wszystkie te oceny.”; |
16) |
art. 247 ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:
|
17) |
w art. 249 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu: „Organ nadzoru przedstawia zainteresowanym organom sprawującym nadzór oraz EUNUiPPE informacje dotyczące grupy, zgodnie z art. 19, art. 51 ust. 1 i art. 254 ust. 2, w szczególności w odniesieniu do struktury prawnej, struktury zarządzania i struktury organizacyjnej grupy.”; |
18) |
art. 256 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. Państwa członkowskie wymagają od zakładu ubezpieczeń posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, od ubezpieczeniowych spółek holdingowych i finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej publikowania corocznie sprawozdania na temat wypłacalności i kondycji finansowej na poziomie grupy. Art. 51, 53, 54 i 55 stosuje się odpowiednio. 2. Zakład ubezpieczeń posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie lub zakład reasekuracji posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie, ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej może, z zastrzeżeniem uzyskania zgody organu sprawującego nadzór nad grupą, przedstawiać jedno sprawozdanie na temat jej wypłacalności i kondycji finansowej obejmujące:
Przed wydaniem zgody na podstawie akapitu pierwszego organ sprawujący nadzór nad grupą konsultuje się z członkami kolegium organów nadzoru i należycie uwzględnia wszelkie ich opinie i zastrzeżenia.”; |
19) |
art. 257 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 257 Organ administrujący, zarządzający lub nadzorczy ubezpieczeniowych spółek holdingowych i finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej Państwa członkowskie wymagają, aby wszystkie osoby, które faktycznie zarządzają ubezpieczeniową spółką holdingową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, spełniały wymogi dotyczące kompetencji i reputacji związane z wykonywaniem swoich obowiązków. Art. 42 stosuje się odpowiednio.”; |
20) |
art. 258 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie: „1. W przypadku gdy zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji należące do grupy nie spełniają wymogów przewidzianych w art. 218–246, lub w przypadku gdy wymogi te są spełnione, ale wypłacalność może mimo to być zagrożona, lub w przypadku gdy transakcje wewnątrz grupy lub koncentracja ryzyka stanowią zagrożenie dla sytuacji finansowej zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, następujące organy podejmują jak najszybciej niezbędne środki w celu naprawy sytuacji:
Jeżeli w przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a), organ sprawujący nadzór nad grupą nie jest jednym z organów nadzoru państwa członkowskiego, w którym ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej ma siedzibę, organ sprawujący nadzór nad grupą informuje te organy nadzoru o swoich ustaleniach w celu umożliwienia im podjęcia niezbędnych środków. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), organ sprawujący nadzór nad grupą nie jest jednym z organów nadzoru państwa członkowskiego, w którym zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma siedzibę, organ sprawujący nadzór nad grupą informuje te organy nadzoru o swoich ustaleniach w celu umożliwienia im podjęcia niezbędnych środków. Bez uszczerbku dla ust. 2, państwa członkowskie określają środki, jakie ich organy nadzoru mogą podejmować w odniesieniu do ubezpieczeniowych spółek holdingowych i finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej. Zainteresowane organy nadzoru, w tym organ sprawujący nadzór nad grupą, w stosownych przypadkach koordynują podejmowane przez siebie środki. 2. Bez uszczerbku dla przepisów prawa karnego państwa członkowskie nakładają kary lub podejmują środki w odniesieniu do ubezpieczeniowych spółek holdingowych i finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej naruszających przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne przyjęte w celu transpozycji niniejszego tytułu, lub w odniesieniu do osób faktycznie zarządzających tymi przedsiębiorstwami. Organy nadzoru ściśle współpracują ze sobą w celu zapewnienia skuteczności takich kar lub środków, w szczególności w przypadku gdy zarząd lub główna jednostka organizacyjna ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej nie znajduje się w tym samym państwie członkowski co jej siedziba.”; |
21) |
art. 262 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 262 Jednostki dominujące zarejestrowane w państwie trzecim: brak równoważności 1. W przypadku gdy w wyniku weryfikacji przeprowadzonej zgodnie z art. 260 okaże się, że brak jest równoważnego nadzoru, państwa członkowskie stosują do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji odpowiednio art. 218–258, z wyjątkiem art. 236–243, albo jedną z metod określonych w ust. 2 niniejszego artykułu. Na poziomie ubezpieczeniowej spółki holdingowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń państwa trzeciego lub zakładu reasekuracji państwa trzeciego stosuje się ogólne zasady i metody określone w art. 218–258. Wyłącznie do celów obliczania wypłacalności grupy jednostkę dominującą traktuje się tak, jakby była zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji podlegającym warunkom określonym w tytule 1 rozdział VI sekcja 3 podsekcje 1, 2 i 3 w odniesieniu do środków własnych dopuszczalnych na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności oraz:
2. Państwa członkowskie zezwalają swoim organom nadzoru na stosowanie innych metod zapewniających odpowiedni nadzór nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji należącymi do grupy. Metody te są uzgodnione z organem sprawującym nadzór nad grupą po konsultacji z pozostałymi zainteresowanymi organami nadzoru. Organy nadzoru mogą w szczególności wymagać utworzenia ubezpieczeniowej spółki holdingowej z siedzibą w Unii lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej z siedzibą w Unii oraz stosować przepisy niniejszego tytułu do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji należących do grupy, na której czele stoi ta ubezpieczeniowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej. Wybiera się metody umożliwiające realizację celów nadzoru nad grupą określonych w niniejszym tytule i zgłasza się je innym zainteresowanym organom nadzoru oraz Komisji.”; |
22) |
art. 263 akapity pierwszy i drugi otrzymują brzmienie: „W przypadku gdy jednostka dominująca, o której mowa w art. 260, sama jest jednostką zależną ubezpieczeniowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej z siedzibą w państwie trzecim, lub zakładu ubezpieczeń państwa trzeciego lub zakładu reasekuracji państwa trzeciego, państwa członkowskie dokonują weryfikacji przewidzianej w art. 260 jedynie na poziomie najwyższej jednostki dominującej będącej ubezpieczeniową spółką holdingową państwa trzeciego, finansową spółką holdingową o działalności mieszanej państwa trzeciego, zakładem ubezpieczeń państwa trzeciego lub zakładem reasekuracji państwa trzeciego. W przypadku braku równoważnego nadzoru, o którym mowa w art. 260, państwa członkowskie mogą jednak przeprowadzić nową weryfikację na niższym poziomie, w przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji mają jednostkę dominującą, na poziomie ubezpieczeniowej spółki holdingowej państwa trzeciego, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej państwa trzeciego, zakładu ubezpieczeń państwa trzeciego, lub zakładu reasekuracji państwa trzeciego.”. |
Artykuł 5
Przegląd
Komisja dokonuje pełnego przeglądu dyrektywy 2002/87/WE, w tym aktów delegowanych i aktów wykonawczych przyjętych na mocy tej dyrektywy. W następstwie tego przeglądu do dnia 31 grudnia 2012 r. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące w szczególności zakresu stosowania tej dyrektywy, w tym kwestii, czy należy rozszerzyć ten zakres w ramach przeglądu art. 3, oraz kwestii stosowania tej dyrektywy do jednostek nieobjętych regulacją, w szczególności spółek celowych. Sprawozdanie to powinno również obejmować kryteria identyfikacji konglomeratów finansowych należących do szerszych grup niefinansowych, których działalność w sektorze bankowym, sektorze ubezpieczeń i sektorze usług inwestycyjnych mają istotne znaczenie na rynku wewnętrznym usług finansowych.
Komisja powinna również rozważyć, czy Europejskie Urzędy Nadzoru – poprzez Wspólny Komitet – powinny wydać wytyczne dla oceny takiego istotnego znaczenia.
W tym samym kontekście sprawozdanie powinno również obejmować istotne pod względem systemowym konglomeraty finansowe, których wielkość, system wzajemnych połączeń lub złożoność sprawiają, że są one szczególnie narażone, które należy zidentyfikować analogicznie do zmieniających się standardów Rady Stabilności Finansowej oraz Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego. Ponadto w sprawozdaniu dokonuje się przeglądu możliwości wprowadzenia obowiązkowych testów warunków skrajnych. W razie konieczności sprawozdaniu towarzyszą odpowiednie wnioski ustawodawcze.
Artykuł 6
Transpozycja
1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania przepisów art. 1, 2 i 3 niniejszej dyrektywy do dnia 10 czerwca 2013 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów wraz z tabelą korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.
2. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 4 niniejszej dyrektywy od dnia 10 czerwca 2013 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów wraz z tabelą korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.
3. W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie wprowadzają w życie do dnia 22 lipca 2013 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 2 pkt 23 niniejszej dyrektywy, a także art. 2 ust. 1 i 2 lit. a) niniejszej dyrektywy w zakresie, w jakim przepisy te zmieniają art. 1, art. 2 pkt 4, 5a i 16, oraz art. 3 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE w odniesieniu do zarządzających alternatywnych funduszy inwestycyjnych. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów wraz z tabelą korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.
4. Przepisy, o których mowa w niniejszym artykule, przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
5. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej zakresem niniejszej dyrektywy.
Artykuł 7
Wejście w życie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 8
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 16 listopada 2011 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
J. BUZEK
Przewodniczący
W imieniu Rady
W. SZCZUKA
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 62 z 26.2.2011, s. 1.
(2) Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 5 lipca 2011 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 8 listopada 2011 r.
(3) Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1.
(4) Pierwsza dyrektywa Rady 73/239/EWG z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (Dz.U. L 228 z 16.8.1973, s. 3).
(5) Dyrektywa Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) (Dz.U. L 228 z 11.8.1992, s. 1).
(6) Dyrektywa 98/78/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 1998 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji w grupach ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych (Dz.U. L 330 z 5.12.1998, s. 1.).
(7) Dyrektywa 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotycząca ubezpieczeń na życie (Dz.U. L 345 z 19.12.2002, s. 1).
(8) Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1).
(9) Dyrektywa 2005/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie reasekuracji (Dz.U. L 323 z 9.12.2005, s. 1).
(10) Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. odnosząca się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1).
(11) Dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201).
(12) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).
(13) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U L 335 z 17.12.2009. s. 1).
(14) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U L 174 z 1.7.2011, s. 1).
(15) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
(16) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
(17) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.
(18) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
(19) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
(20) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.”;
(21) Dyrektywa 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotycząca ubezpieczeń na życie (Dz.U. L 345 z 19.12.2002, s. 1).
(22) Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1).
(23) Dyrektywa 2005/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie reasekuracji (Dz.U. L 323 z 9.12.2005, s. 1).
(24) Dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. odnosząca się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1).
(25) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).
(26) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).
(27) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnym funduszem inwestycyjnym (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).
(28) Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201.
(29) Dz.U. L 193 z 18.7.1983, s. 1.
(30) Dz.U. L 222 z 14.8.1978, s. 11.”;
(31) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
(32) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
(33) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.”;
(34) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1.”;
(35) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
(36) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.”;
(37) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
(38) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
(39) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.”;
ZAŁĄCZNIK I
W załącznikach I i II do dyrektywy 98/78/WE wprowadza się następujące zmiany:
A. |
w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
|
B. |
w załączniku II wprowadza się następujące zmiany:
|
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku I do dyrektywy 2002/87/WE w pkt „II. Techniczne metody obliczania” opis metod 3 i 4 zastępuje się następującym tekstem:
„Metoda 3: »Metoda łączona«
Właściwe organy mogą dopuścić łączenie metody 1 i metody 2.”.
ZAŁĄCZNIK III
W dyrektywie 2006/48/WE w załączniku X część 3 sekcja 3 pkt 30 otrzymuje brzmienie:
„30. |
Jeżeli unijna dominująca instytucja kredytowa i jej podmioty zależne lub podmioty zależne unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej zamierzają zastosować zaawansowaną metodę pomiaru, muszą one zawrzeć we wniosku opis metod stosowanych podczas alokacji kapitału ryzyka operacyjnego poszczególnym podmiotom grupy.”. |