This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32011D0540
2011/540/EU: Commission Decision of 18 August 2011 on amending Decision 2007/589/EC as regards the inclusion of monitoring and reporting guidelines for greenhouse gas emissions from new activities and gases (notified under document C(2011) 5861) Text with EEA relevance
2011/540/UE: Decyzja Komisji z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie zmiany decyzji 2007/589/WE w zakresie włączenia wytycznych dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji gazów cieplarnianych wynikających z nowych działań i nowych gazów (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 5861) Tekst mający znaczenie dla EOG
2011/540/UE: Decyzja Komisji z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie zmiany decyzji 2007/589/WE w zakresie włączenia wytycznych dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji gazów cieplarnianych wynikających z nowych działań i nowych gazów (notyfikowana jako dokument nr C(2011) 5861) Tekst mający znaczenie dla EOG
Dz.U. L 244 z 21.9.2011, p. 1–34
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
No longer in force, Date of end of validity: 31/12/2012; Uchylona w sposób domniemany przez 32012R0601
21.9.2011 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 244/1 |
DECYZJA KOMISJI
z dnia 18 sierpnia 2011 r.
w sprawie zmiany decyzji 2007/589/WE w zakresie włączenia wytycznych dotyczących monitorowania i sprawozdawczości w odniesieniu do emisji gazów cieplarnianych wynikających z nowych działań i nowych gazów
(notyfikowana jako dokument nr C(2011) 5861)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2011/540/UE)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (1), zmienioną dyrektywą 2004/101/WE (2), dyrektywą 2008/101/WE (3) i rozporządzeniem (WE) nr 219/2009 (4), w szczególności jej art. 14 ust. 1 i art. 24 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Dyrektywa 2003/87/WE ustanawia system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii (zwany dalej „ETS”). |
(2) |
Zgodnie z art. 14 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE, zmienionej dyrektywą 2004/101/WE, dyrektywą 2008/101/WE i rozporządzeniem (WE) nr 219/2009, Komisja przyjęła decyzję 2007/589/WE (5) ustanawiającą wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych. |
(3) |
Zgodnie z art. 24 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, zmienionej dyrektywą 2004/101/WE, dyrektywą 2008/101/WE i rozporządzeniem (WE) nr 219/2009, Komisja może, z własnej inicjatywy, przyjąć wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji wynikających z działań, instalacji i gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I, jeżeli monitorowanie i sprawozdawczość mogą zostać przeprowadzone z wystarczającą dokładnością. |
(4) |
Zgodnie z art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (6) przepisy art. 14 i 24 dyrektywy 2003/87/WE, zmienionej dyrektywą 2004/101/WE, dyrektywą 2008/101/WE i rozporządzeniem (WE) nr 219/2009, nadal stosuje się do dnia 31 grudnia 2012 r. |
(5) |
Dyrektywa 2009/29/WE włącza do ETS nowe gazy i działania ze skutkiem od 2013 r. Komisja powinna przyjąć wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych wynikających z nowych działań i nowych gazów w celu uwzględnienia tych działań w ETS od 2013 r. i ewentualnego jednostronnego włączenia ich do ETS przed 2013 r. |
(6) |
Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2007/589/WE. |
(7) |
Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu określonego w art. 23 dyrektywy 2003/87/WE, |
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W decyzji 2007/589/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) |
art. 1 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 1 Wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych w wyniku działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE oraz działań uwzględnionych zgodnie z art. 24 ust. 1 tej dyrektywy są wyszczególnione w załącznikach I–XIV i XVI–XXIV do niniejszej decyzji. Wytyczne dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w zakresie danych dotyczących tonokilometrów związanych z działalnością lotniczą do celów wniosku przewidzianego w art. 3e lub 3f dyrektywy 2003/87/WE określone są w załączniku XV. Wytyczne te opierają się na zasadach określonych w załączniku IV do tej dyrektywy.”; |
2) |
w spisie załączników i w poniższych załącznikach wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
dodaje się następujące załączniki:
|
Artykuł 2
Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 18 sierpnia 2011 r.
W imieniu Komisji
Connie HEDEGAARD
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.
(2) Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 18.
(3) Dz.U. L 8 z 13.1.2009, s. 3.
(4) Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 109.
(5) Dz.U. L 229 z 31.8.2007, s. 1.
(6) Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 63.
ZAŁĄCZNIK I
W spisie załączników wprowadza się następujące zmiany:
1) |
pozycje dotyczące załącznika II i załączników IV–XII otrzymują brzmienie:
|
2) |
dodaje się tytuły nowych załączników XIX, XX, XXI, XXII, XXIII i XXIV w brzmieniu:
|
ZAŁĄCZNIK II
W załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w sekcji 1 zatytułowanej „Wprowadzenie” słowa „załącznikach II–XI i załącznikach XIII–XVIII” zastępuje się słowami „załącznikach II–XI i załącznikach XIII–XXIV”; |
2) |
w cześci wprowadzajacej sekcji 2 zatytułowanej „Definicje” słowa „załączników II–XVIII” zastępuje się słowami „załączników II–XXIV”; |
3) |
w sekcji 4.3 zatytułowanej „Plan monitorowania” wprowadza się następujące zmiany:
|
4) |
w sekcji 5 wprowadza się następujące zmiany:
|
5) |
w sekcji 6.3 lit. c) akapit trzeci słowa „XVII i XVIII” zastępuje się słowami „–XXIV”; |
6) |
w sekcji 7.1 akapit piąty słowo „XVIII” zastępuje się słowem „XXIV”; |
7) |
w sekcji 8 wprowadza się następujące zmiany:
|
8) |
w sekcji 9 dodaje się akapit dziewiąty w brzmieniu: „W odniesieniu do produkcji pierwotnego aluminium zachowuje się następujące informacje dodatkowe:
|
9) |
w sekcji 14.1 wprowadza się następujące zmiany: przypis 2 otrzymuje brzmienie: „Wypełniać tylko w przypadku, kiedy instalacja objęta jest obowiązkiem sprawozdawczym na mocy EPRTR.”; |
10) |
dodaje się nową sekcję 14.8 w brzmieniu: „14.8. SPRAWOZDAWCZOŚĆ W ODNIESIENIU DO EMISJI PFC Z PRODUKCJI PIERWOTNEGO ALUMINIUM
|
ZAŁĄCZNIK III
W załączniku II wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika II otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Szczegółowe wytyczne zawarte w niniejszym załączniku służą do monitorowania emisji z działań obejmujących procesy spalania wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, prowadzonych w instalacjach i zdefiniowanych w art. 3 lit. t), oraz w celu monitorowania emisji pochodzących z procesów spalania pochodzących z innych kategorii działalności wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, o ile są one wskazane w załącznikach III–XI i XVI–XXIV niniejszych wytycznych. Niniejszy załącznik służy ponadto do monitorowania emisji z procesów spalania w ramach każdej działalności wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, do której nie ma zastosowania żaden inny załącznik do niniejszych wytycznych dotyczący poszczególnych kategorii działalności.”; |
3) |
w sekcji 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
ZAŁĄCZNIK IV
W załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika IV otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Piece koksownicze mogą stanowić część huty, bezpośrednio powiązaną technicznie z działalnością spiekalniczą oraz działalnością dotyczącą produkcji surówki odlewniczej i stali, w tym ciągłym odlewaniem, powodując intensywną wymianę energii i materiału (na przykład gaz wielkopiecowy, gaz koksowniczy, koks), zachodzącą w trakcie normalnej pracy. Jeżeli zezwolenie posiadane przez instalację, zgodnie z art. 4, 5 i 6 dyrektywy 2003/87/WE, obejmuje całą hutę żelaza, a nie tylko piece koksownicze, emisje CO2 można również monitorować dla zintegrowanej huty jako całości przy użyciu metody bilansu masowego, określonej w sekcji 2.1.1 niniejszego załącznika.”; |
3) |
w sekcji 2.1.1 lit. b) „Zawartość węgla, Poziom dokładności 1” zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw lub materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w załącznikach IV–X. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:”. |
ZAŁĄCZNIK V
W załączniku V wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika V otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Działalność polegająca na prażeniu rud metali oraz spiekaniu i grudkowaniu rudy może stanowić integralną część huty, bezpośrednio powiązaną techniczne z piecami koksowniczymi oraz działalnością dotyczącą produkcji surówki odlewniczej i stali, w tym ciągłym odlewaniem. Podczas normalnej pracy ma zatem miejsce intensywna wymiana energii i materiału (na przykład gaz wielkopiecowy, gaz koksowniczy, koks, wapień). Jeżeli zezwolenie posiadane przez instalację, zgodnie z art. 4, 5 i 6 dyrektywy 2003/87/WE, obejmuje całą hutę, a nie tylko działalność prażeniową lub spiekalniczą, emisje CO2 można również monitorować dla zintegrowanej huty jako całości. W takich przypadkach można stosować metodę bilansu masowego (sekcja 2.1.1. niniejszego załącznika).”; |
3) |
w sekcji 2.1.1 lit. b) „Zawartość węgla, Poziom dokładności 1” zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw lub materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w załącznikach IV–X. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:”. |
ZAŁĄCZNIK VI
W załączniku VI wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika VI otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
w sekcji 2.1.1 lit. b) „Zawartość węgla, Poziom dokładności 1” zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw lub materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w załącznikach IV–X. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:”. |
ZAŁĄCZNIK VII
W załączniku VII wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika VII otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 2 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „W działalności polegającej na produkcji cementu, emisje CO2 pochodzą z następujących źródeł i strumieni materiałów wsadowych:”. |
ZAŁĄCZNIK VIII
W załączniku VIII wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika VIII otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
ZAŁĄCZNIK IX
W załączniku IX wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika IX otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
ZAŁĄCZNIK X
W załączniku X wprowadza się następujące zmiany:
1) |
tytuł załącznika X otrzymuje brzmienie: |
2) |
w sekcji 2 zdanie pierwsze skreśla się słowa „instalacjach do”. |
ZAŁĄCZNIK XI
Tytuł załącznika XI otrzymuje brzmienie:
ZAŁĄCZNIK XII
Tytuł załącznika XII otrzymuje brzmienie:
ZAŁĄCZNIK XIII
W załączniku XVI sekcja 3 pkt 3.1, odniesienie do Tłądunek, po słowach „załącznikami I–XII” dodaje się słowa „i XIX–XXIV”.
ZAŁĄCZNIK XIV
Dodaje się załącznik XIX w brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIK XIX
Wytyczne szczegółowe dotyczące produkcji węglanu sodowego oraz wodorowęglanu sodu wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE
1. ZAKRES I KOMPLETNOŚĆ
Szczegółowe wytyczne zawarte w niniejszym załączniku mają zastosowanie do emisji z instalacji do produkcji węglanu sodowego oraz wodorowęglanu sodu, wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE.
2. OKREŚLANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
W instalacjach do produkcji węglanu sodowego oraz wodorowęglanu sodu emisje CO2 pochodzą z następujących źródeł i strumieni materiałów wsadowych:
— |
paliwa używane w procesach spalania, np. w celu wytworzenia gorącej wody albo pary wodnej, |
— |
surowce (np. gazy wentylacyjne z kalcynacji wapienia, w stopniu, w którym nie jest to wykorzystywane do saturacji), |
— |
gazy odlotowe z etapów czyszczenia lub filtracji posaturacyjnej, w stopniu, w którym nie są one wykorzystywane do saturacji). |
2.1. OBLICZANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
Ponieważ węglan sodowy oraz wodorowęglan sodu zawierają węgiel pochodzący z wsadów do procesu, obliczenia emisji pochodzących z procesów technologicznych powinny opierać się na metodzie bilansu masowego zgodnie z sekcją 2.1.1. Emisje ze spalania paliw mogą być monitorowane oddzielnie zgodnie z sekcją 2.1.2 lub mogą być uwzględniane w metodzie bilansu masowego.
2.1.1. METODA BILANSU MASOWEGO
Metoda bilansu masowego uwzględnia cały węgiel we wsadach, zapasach, produktach i innych strumieniach eksportowanych z instalacji, w celu określenia wielkości emisji gazów cieplarnianych w okresie sprawozdawczym, z wyjątkiem źródeł emisji monitorowanych zgodnie z sekcją 2.1.2 niniejszego załącznika. Ilość CO2 wykorzystaną do produkcji wodorowęglanu sodu z sody kalcynowanej uznaje się za wyemitowaną. Stosuje się następujący wzór:
emisje CO2 [t CO2] = (wsad - produkty - eksport - zmiany w zapasach) × współczynnik konwersji CO2/C
gdzie:
— wsad [t C]: cały węgiel wprowadzany w granice instalacji,
— produkty [t C]: cały węgiel w produktach (1) i materiałach, włącznie z produktami ubocznymi, opuszczający granice instalacji,
— eksport [t C]: węgiel wyprowadzany z granic instalacji w stanie ciekłym lub stałym, np. usuwany do kanalizacji, wyrzucany na składowisko odpadów, lub ubytek węgla w wyniku strat. Eksport nie obejmuje tlenku węgla ani gazów cieplarnianych uwalnianych do atmosfery,
— zmiany w zapasach [t C]: zwiększanie zapasów węgla w granicach bilansu masowego.
Obliczenia dokonuje się zatem następująco:
emisje CO2 [t CO2] = (Σ (dane dotyczące działalnościwsad × zawartość węglawsad) – Σ (dane dotyczące działalnościprodukty × zawartość węglaprodukty) – Σ (dane dotyczące działalnościeksport × zawartość węglaeksport) – Σ (dane dotyczące działalnościzmiany w zapasach × zawartość węglazmiany w zapasach)) × 3,664
gdzie:
a) Dane dotyczące działalności
Operator analizuje i podaje w sprawozdaniu masowe przepływy do i z instalacji oraz odpowiednie zmiany w zapasach dla wszystkich odnośnych paliw i materiałów oddzielnie. W przypadkach kiedy zawartość węgla w przepływie masowym jest zazwyczaj odnoszona do zawartości energii (paliwa), operator instalacji może określić i zastosować w obliczeniu bilansu masowego zawartość węgla odniesioną do zawartości energii [t C/TJ] odpowiedniego przepływu masowego.
Poziom dokładności 1
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 7,5 %.
Poziom dokładności 2
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 5 %.
Poziom dokładności 3
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 4
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 1,5 %.
b) Zawartość węgla
Poziom dokładności 1
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw i materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w innych załącznikach do niniejszych wytycznych dotyczących poszczególnych kategorii działalności. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:
zawartość C [t/t lub TJ] = wskaźnik emisji [t CO2/t lub TJ]/3,664 [t CO2/t C]
Poziom dokładności 2
Operator instalacji stosuje do odpowiedniego paliwa lub materiału zawartości węgla właściwe dla danego kraju, zgłoszone przez odpowiednie państwo członkowskie w jego najnowszym wykazie krajowym, przekazanym do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.
Poziom dokładności 3
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się, postępując według przepisów sekcji 13 załącznika I w odniesieniu do reprezentatywnego próbkowania paliw, produktów i produktów ubocznych dla określania w nich zawartości węgla i frakcji biomasy.
2.1.2. EMISJE POCHODZĄCE Z PROCESÓW SPALANIA
Emisje pochodzące z procesów spalania paliw podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z załącznikiem II, z wyjątkiem przypadków, w których emisje te zostały już uwzględnione w bilansie masowym wykonanym zgodnie z sekcją 2.1.1.
2.2. POMIAR WIELKOŚCI EMISJI CO2
Stosuje się wytyczne dotyczące pomiaru zawarte w załączniku I i XII.
(1) Do celów niniejszego bilansu masy, cała produkcja wodorowęglanu sodu z sody kalcynowej jest traktowana jako soda kalcynowa.”
ZAŁĄCZNIK XV
Dodaje się załącznik XX w brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIK XX
Wytyczne szczegółowe dotyczące produkcji amoniaku wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE
1. ZAKRES I KOMPLETNOŚĆ
Szczegółowe wytyczne zawarte w niniejszym załączniku służą do monitorowania emisji z instalacji do produkcji amoniaku, wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE.
Instalacje do produkcji amoniaku mogą stanowić część zintegrowanych instalacji w przemyśle chemicznym lub rafineryjnym powodujących intensywną wymianę energii i materiału. Emisja CO2 może pochodzić zarówno ze spalania paliw, jak również z paliw zużytych jako wsad do procesu w produkcji amoniaku. W niektórych instalacjach do produkcji amoniaku emisja CO2 z procesów produkcyjnych jest wychwytywana i wykorzystywana w innych procesach produkcyjnych np. przy produkcji mocznika. Taki wychwytywany CO2 uznaje się za wyemtowany.
2. OKREŚLANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
W instalacjach do produkcji amoniaku emisje CO2 pochodzą z następujących źródeł i strumieni materiałów wsadowych:
— |
spalanie paliw dostarczające ciepło do celów reformowania lub częściowego utleniania, |
— |
paliwa używane jako wsad do procesu w procesie produkcji amoniaku (reformowanie lub częściowe utlenianie), |
— |
paliwa używane w innych procesach spalania np. w celu wytworzenia gorącej wody albo pary wodnej. |
2.1. OBLICZANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
2.1.1. EMISJE POCHODZĄCE Z PROCESÓW SPALANIA
Emisje pochodzące z procesów spalania paliw, które nie zostały zużyte jako wsad do procesu, podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z załącznikiem II.
2.1.2. EMISJE Z PALIW ZUŻYTYCH JAKO WSAD DO PROCESU PRODUKCJI AMONIAKU
Emisje z paliw zużytych jako wsad do procesu podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z załącznikiem II.
2.2. POMIAR WIELKOŚCI EMISJI CO2
Stosuje się wytyczne dotyczące pomiaru zawarte w załączniku I i XII.”.
ZAŁĄCZNIK XVI
Dodaje się załącznik XXI w brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIK XXI
Wytyczne szczegółowe dotyczące produkcji wodoru i gazu do syntezy wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE
1. ZAKRES I KOMPLETNOŚĆ
Szczegółowe wytyczne zawarte w niniejszym załączniku służą do monitorowania emisji z instalacji do produkcji wodoru lub gazu do syntezy, wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE. Jeżeli produkcja wodoru jest zintegrowana technicznie w ramach rafinerii olejów mineralnych, operator danej instalacji stosuje w miejsce niniejszych przepisów odpowiednie przepisy zawarte w załączniku III.
Instalacje do produkcji wodoru lub gazu do syntezy mogą stanowić część zintegrowanych instalacji w przemyśle chemicznym lub rafineryjnym powodujących intensywną wymianę energii i materiału. Emisja CO2 może pochodzić zarówno ze spalania paliw, jak również z paliw zużytych jako wsad do procesu.
2. OKREŚLANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
W instalacjach do produkcji wodoru lub gazu do syntezy, emisje CO2 pochodzą z następujących źródeł i strumieni materiałów wsadowych:
— |
paliwa używane w procesie produkcji wodoru lub gazu do syntezy (reformowanie lub częściowe utlenianie); |
— |
paliwa używane w innych procesach spalania np. w celu wytworzenia gorącej wody albo pary wodnej. |
2.1. OBLICZANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
2.1.1. EMISJE POCHODZĄCE Z PROCESÓW SPALANIA
Emisje pochodzące z procesów spalania paliw, które nie zostały zużyte jako wsad do procesu w produkcji wodoru lub gazu do syntezy, ale do innych procesów spalania, podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z załącznikiem II.
2.1.2. EMISJE Z PALIW ZUŻYTYCH JAKO WSAD DO PROCESU
Emisje z paliw zużytych jako wsad do procesu w produkcji wodoru są obliczane za pomocą metodologii zależnej od wsadu określonej w sekcji 2.1.2.1. W przypadku produkcji gazu do syntezy stosuje się bilans masowy zgodnie z sekcją 2.1.2.2. Jeżeli wodór i gaz do syntezy są produkowane w tej samej instalacji, operator może obliczać odpowiednie emisje z obydwu procesów produkcyjnych za pomocą jednego bilansu masowego, zgodnie z sekcją 2.1.2.2.
2.1.2.1. PRODUKCJA WODORU
Emisje z paliw użytych jako wsad do procesu są obliczane za pomocą następującego wzoru:
emisje CO2 = dane dotyczące działalności × wskaźnik emisji
gdzie:
— |
dane dotyczące działalności wyraża się jako zawartość energii netto w paliwie zużytym jako wsad do procesu [TJ] lub – gdy stosowany jest wskaźnik emisji odnoszony do masy lub objętości – jako ilość paliwa zużytego jako wsad do procesu [t lub Nm3], |
— |
wskaźnik emisji wyraża się jako tony CO2/TJ lub jako tony CO2/t lub jako tony CO2/Nm3 paliwa zużytego jako wsad do procesu. |
Stosuje się następujące wymogi dotyczące poziomów dokładności:
a) Dane dotyczące działalności
Dane dotyczące działalności wyraża się zazwyczaj jako zawartość energii netto w paliwie zużytym (TJ) w okresie sprawozdawczym. Zawartość energii w zużytym paliwie oblicza się za pomocą następującego wzoru:
zawartość energii w zużytym paliwie [TJ] = zużyte paliwo [t lub Nm3] × wartość opałowa paliwa [TJ/t lub TJ/Nm3]
W przypadku zastosowania wskaźnika emisji odnoszonego do masy lub objętości [t CO2/t lub t CO2/Nm3] dane dotyczące działalności wyrażane są jako ilość zużytego paliwa [t lub Nm3].
gdzie:
a1) Paliwo zużyte
Poziom dokładności 1
Ilość paliwa zużytego jako wsad do procesu [t lub Nm3] przetworzonego w okresie sprawozdawczym wyprowadzona z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą ± 7,5 %.
Poziom dokładności 2
Ilość paliwa zużytego jako wsad do procesu [t lub Nm3] przetworzonego w okresie sprawozdawczym wyprowadzona z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą ± 5,0 %.
Poziom dokładności 3
Ilość paliwa zużytego jako wsad do procesu [t lub Nm3] przetworzonego w okresie sprawozdawczym wyprowadzona z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą ± 2,5 %.
Poziom dokładności 4
Ilość paliwa zużytego jako wsad do procesu [t lub Nm3] przetworzonego w okresie sprawozdawczym wyprowadzona z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą ± 1,5 %.
a2) Wartość opałowa
Poziom dokładności 1
Stosuje się wartości referencyjne dla każdego paliwa wymienione w sekcji 11 załącznika I.
Poziom dokładności 2a
Operator stosuje do odpowiedniego typu paliwa wartości opałowe właściwe dla danego kraju, zgłoszone przez odpowiednie państwo członkowskie w jego najnowszym wykazie krajowym, przekazanym do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.
Poziom dokładności 2b
Dla paliw w obrocie handlowym stosuje się wartość opałową wyprowadzoną na podstawie rejestrów zakupu dla odnośnego paliwa przedstawionych przez dostawcę paliwa, pod warunkiem że wyprowadzono ją na podstawie przyjętych norm krajowych lub międzynarodowych.
Poziom dokładności 3
Wartość opałowa reprezentatywna dla paliwa w instalacji jest mierzona przez operatora instalacji, laboratorium, z którym zawarto umowę, lub dostawcę paliwa zgodnie z przepisami sekcji 13 załącznika I.
b) Wskaźnik emisji
Poziom dokładności 1
Stosuje się wartości referencyjne wymienione w sekcji 11 załącznika I do niniejszych wytycznych.
Poziom dokładności 2a
Operator stosuje do odpowiedniego paliwa wskaźniki emisji właściwe dla danego kraju, zgłoszone przez odpowiednie państwo członkowskie w jego najnowszym wykazie krajowym przekazanym do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.
Poziom dokładności 2b
Operator instalacji wyprowadza wskaźniki emisji dla paliwa na podstawie jednego z następujących ustalonych wskaźników zastępczych:
— |
pomiar gęstości szczególnych olejów lub gazów wspólnych np. dla danej rafinerii lub dla przemysłu stalowego, oraz |
— |
wartość opałowa dla konkretnych rodzajów węgla, |
w połączeniu z korelacją empiryczną, ustalaną co najmniej raz w roku, zgodnie z przepisami sekcji 13 załącznika I. Operator zadba o to, by korelacja spełniała wymogi dobrej praktyki inżynierskiej i była stosowana wyłącznie do wartości wskaźnika zastępczego wchodzących w zakres, dla którego została ustalona.
Poziom dokładności 3
Zastosowanie wskaźnika emisji dla konkretnej kategorii działalności [CO2/TJ lub CO2/t lub CO2/Nm3 wsadu] obliczonego na podstawie zawartości węgla w zużytym paliwie, określonego zgodnie z przepisami sekcji 13 załącznika I.
2.1.2.2. PRODUKCJA GAZU DO SYNTEZY
Ponieważ część węgla pierwiastkowego zawartego w paliwach zużytych jako wsad do procesu występuje w wyprodukowanym gazie do syntezy, do obliczenia wielkości emisji gazów cieplarnianych używa się metody bilansu masowego.
Metoda bilansu masowego uwzględnia cały węgiel we wsadach, zapasach, produktach i innych strumieniach eksportowanych z instalacji, w celu określenia wielkości emisji gazów cieplarnianych w okresie sprawozdawczym, z wyjątkiem źródeł emisji monitorowanych zgodnie z sekcjami 2.1.1 i 2.1.2.1 niniejszego załącznika. Stosuje się następujący wzór:
emisje CO2 [t CO2] = (wsad - produkty - eksport - zmiany w zapasach) × współczynnik konwersji CO2/C
gdzie:
— wsad [t C]: cały węgiel wprowadzany w granice instalacji,
— produkty [t C]: cały węgiel w produktach i materiałach, włącznie z produktami ubocznymi, opuszczający granice instalacji,
— eksport [t C]: węgiel wyprowadzany z granic instalacji, np. usuwany do kanalizacji, wyrzucany na składowisko odpadów, lub ubytek węgla w wyniku strat. Eksport nie obejmuje tlenku węgla ani gazów cieplarnianych uwalnianych do atmosfery,
— zmiany w zapasach [t C]: zwiększanie zapasów węgla w granicach bilansu masowego.
Obliczenia dokonuje się zatem następująco:
emisje CO2 [t CO2] = (Σ (dane dotyczące działalnościwsad × zawartość węglawsad) – Σ (dane dotyczące działalnościprodukty × zawartość węglaprodukty) – Σ (dane dotyczące działalnościeksport × zawartość węglaeksport) – Σ (dane dotyczące działalnościzmiany w zapasach × zawartość węglazmiany w zapasach)) × 3,664
gdzie:
a) Dane dotyczące działalności
Operator analizuje i podaje w sprawozdaniu masowe przepływy do i z instalacji oraz odpowiednie zmiany w zapasach dla wszystkich odnośnych paliw i materiałów oddzielnie. W przypadkach kiedy zawartość węgla w przepływie masowym jest zazwyczaj odnoszona do zawartości energii (paliwa), operator instalacji może określić i zastosować w obliczeniu bilansu masowego zawartość węgla odniesioną do zawartości energii [t C/TJ] odpowiedniego przepływu masowego.
Poziom dokładności 1
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 7,5 %.
Poziom dokładności 2
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 5 %.
Poziom dokładności 3
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 4
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 1,5 %.
b) Zawartość węgla
Poziom dokładności 1
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw i materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w innych załącznikach do niniejszych wytycznych dotyczących poszczególnych kategorii działalności. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:
zawartość C [t/t lub TJ] = wskaźnik emisji [t CO2/t lub TJ]/3,664 [t CO2/t C]
Poziom dokładności 2
Operator stosuje do odpowiedniego paliwa lub materiału zawartości węgla właściwe dla danego kraju, zgłoszone przez odpowiednie państwo członkowskie w jego najnowszym wykazie krajowym, przekazanym do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.
Poziom dokładności 3
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się, postępując według przepisów sekcji 13 załącznika I w odniesieniu do reprezentatywnego próbkowania paliw, produktów i produktów ubocznych dla określania w nich zawartości węgla i frakcji biomasy.
2.2. POMIAR WIELKOŚCI EMISJI CO2
Stosuje się wytyczne dotyczące pomiaru zawarte w załączniku I i XII.”.
ZAŁĄCZNIK XVII
Dodaje się załącznik XXII w brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIK XXII
Wytyczne szczegółowe dotyczące produkcji chemikaliów organicznych luzem wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE
1. ZAKRES I KOMPLETNOŚĆ
Szczegółowe wytyczne zawarte w niniejszym załączniku służą do monitorowania emisji z produkcji chemikaliów organicznych luzem wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE. Jeżeli produkcja jest zintegrowana technicznie w ramach rafinerii olejów mineralnych, operator danej instalacji stosuje w miejsce niniejszych przepisów odpowiednie przepisy zawarte w załączniku III, zwłaszcza dla emisji z katalitycznego krakowania.
Instalacje do produkcji chemikaliów organicznych luzem mogą stanowić część zintegrowanych instalacji w przemyśle chemicznym lub rafineryjnym powodujących intensywną wymianę energii i materiału. Emisja CO2 może pochodzić zarówno ze spalania paliw, jak również z paliw lub materiałów zużytych jako wsad do procesu.
2. OKREŚLANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
Potencjalne źródła emisji CO2 obejmują paliwa i materiały wsadowe z następujących procesów:
— |
krakowania (katalitycznego i niekatalitycznego), |
— |
reformowania, |
— |
częściowego lub pełnego utleniania, |
— |
podobnych procesów powodujących emisję CO2 z węgla zawartego w węglowodorowym surowcu, |
— |
spalania gazów odlotowych i na pochodniach, |
— |
innego spalania paliw w celu dostarczenia ciepła na potrzeby wymienionych powyżej procesów. |
2.1. OBLICZANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
Emisje pochodzące z procesów spalania, w przypadku których zużyte paliwa nie biorą udziału w reakcjach chemicznych prowadzących do produkcji chemikaliów organicznych luzem ani nie pochodzą z takich reakcji, np. proces produkcji ciepła lub energii elektrycznej, podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z sekcją 2.1.1. We wszystkich pozostałych przypadkach emisje z produkcji chemikaliów organicznych luzem oblicza się za pomocą metody bilansu masowego zgodnie z sekcją 2.1.2. Cały CO zawarty w gazach spalinowych uwzględnia się jako CO2. Na podstawie zatwierdzenia przez właściwy organ możliwe jest stosowanie w miejsce metody bilansu masowego metody opartej na wsadzie przedstawionej w załączniku II, uwzględniając najlepsze praktyki w branży, jeżeli operator może wykazać większą efektywność kosztową tej metody przy zachowaniu porównywalnego poziomu dokładności.
2.1.1. EMISJE POCHODZĄCE Z PROCESÓW SPALANIA
Emisje pochodzące z procesów spalania podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z załącznikiem II. Jeżeli w instalacji oczyszcza się gaz odlotowy, a pochodzących z tego procesu emisji nie oblicza się metodą bilansu masowego zgodnie z sekcją 2.1.2, są one wówczas obliczane zgodnie z załącznikiem II.
2.1.2. METODA BILANSU MASOWEGO
Metoda bilansu masowego uwzględnia cały węgiel we wsadach, zapasach, produktach i innych strumieniach eksportowanych z instalacji, w celu uwzględnienia wielkości emisji gazów cieplarnianych, z wyjątkiem źródeł emisji monitorowanych zgodnie z sekcją 2.1.1 niniejszego załącznika. Stosuje się następujący wzór:
emisje [t CO2]= (wsad – produkty – eksport – zmiany w zapasach) * współczynnik konwersji CO2/C
gdzie:
— wsad [t C]: cały węgiel wprowadzany w granice instalacji,
— produkty [t C]: cały węgiel w produktach i materiałach, włącznie z produktami ubocznymi, opuszczający granice instalacji,
— eksport [t C]: węgiel wyprowadzany z granic instalacji, np. usuwany do kanalizacji, wyrzucany na składowisko odpadów, lub ubytek węgla w wyniku strat. Eksport nie obejmuje tlenku węgla ani gazów cieplarnianych uwalnianych do atmosfery,
— zmiany w zapasach [t C]: zwiększanie zapasów węgla w granicach instalacji.
Obliczenia dokonuje się zatem następująco:
emisje CO2 [t CO2] = (Σ (dane dotyczące działalnościwsad * zawartość węglawsad) – Σ (dane dotyczące działalnościprodukty * zawartość węglaprodukty) – Σ (dane dotyczące działalnościeksport * zawartość węglaeksport) – Σ (dane dotyczące działalnościzmiany w zapasach * zawartość węglazmiany w zapasach)) * 3,664
gdzie:
a) Dane dotyczące działalności
Operator analizuje i podaje w sprawozdaniu masowe przepływy do i z instalacji oraz odpowiednie zmiany w zapasach dla wszystkich odnośnych paliw i materiałów oddzielnie. W przypadkach kiedy zawartość węgla w przepływie masowym jest zazwyczaj odnoszona do zawartości energii (paliwa), operator instalacji może określić i zastosować w obliczeniu bilansu masowego zawartość węgla odniesioną do zawartości energii [t C/TJ] odpowiedniego przepływu masowego.
Poziom dokładności 1
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 7,5 %.
Poziom dokładności 2
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 5,0 %.
Poziom dokładności 3
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 4
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 1,5 %.
b) Zawartość węgla
Poziom dokładności 1
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw i materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I, w tabeli poniżej lub w innych załącznikach do niniejszych wytycznych dotyczących poszczególnych kategorii działalności. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:
zawartość C [t/t lub TJ] = wskaźnik emisji [t CO2/t lub TJ]/3,664 [t CO2/t C]
W przypadku substancji niewymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w pozostałych załącznikach do niniejszych wytycznych, dotyczących konkretnych rodzajów działalności, operatorzy mogą obliczać zawartość węgla na podstawie stechiometrycznej zawartości węgla w czystej substancji oraz stężenia tej substancji w strumieniach wejścia lub wyjścia.
Tabela
Referencyjne wskaźniki emisji (1)
Substancja |
Zawartość węgla (t C/t surowca lub t C/t produktu) |
Acetonitryl |
0,5852 tC/t |
Akrylonitryl |
0,6664 tC/t |
Butadien |
0,888 tC/t |
Sadza |
0,97 tC/t |
Etylen |
0,856 tC/t |
Chlorek etylenu |
0,245 tC/t |
Glikol etylenowy |
0,387 tC/t |
Tlenek etylenu |
0,545 tC/t |
Kwas cyjanowodorowy |
0,4444 tC/t |
Metanol |
0,375 tC/t |
Metan |
0,749 tC/t |
Propan |
0,817 tC/t |
Propylen |
0,8563 tC/t |
Chlorek winylu (monomer) |
0,384 tC/t |
Poziom dokładności 2
Operator instalacji stosuje do odpowiedniego paliwa lub materiału zawartości węgla właściwe dla danego kraju, zgłoszone przez odpowiednie państwo członkowskie w jego najnowszym wykazie krajowym, przekazanym do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.
Poziom dokładności 3
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się, postępując według przepisów sekcji 13 załącznika I w odniesieniu do reprezentatywnego próbkowania paliw, produktów i produktów ubocznych dla określania w nich zawartości węgla i frakcji biomasy.
2.2. POMIAR WIELKOŚCI EMISJI CO2
Stosuje się wytyczne dotyczące pomiaru zawarte w załączniku I i XII.”.
(1) Zob. wytyczne IPPC dotyczące krajowych wykazów gazów cieplarnianych, 2006 r.
ZAŁĄCZNIK XVIII
Dodaje się załącznik XXIII w brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIK XXIII
Wytyczne szczegółowe dotyczące produkcji lub obróbki metali żelaznych i nieżelaznych, wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE
1. ZAKRES I KOMPLETNOŚĆ
Szczegółowe wytyczne zawarte w niniejszym załączniku mają zastosowanie do emisji z produkcji lub obróbki metali żelaznych i nieżelaznych, wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, z wyjątkiem produkcji surówki odlewniczej i stali oraz pierwotnego aluminium.
2. OKREŚLANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
W instalacjach do produkcji lub obróbki metali żelaznych i nieżelaznych emisje CO2 pochodzą z następujących źródeł i strumieni materiałów wsadowych:
— |
paliwa konwencjonalne (np. gaz ziemny, węgiel i koks, olej napędowy), |
— |
inne paliwa (tworzywa sztuczne np. z recyklingu baterii, granulowany (organiczny) materiał z instalacji do rozdrabniania), |
— |
środki redukujące (np. koks, elektrody grafitowe), |
— |
surowce (np. kalcynacja wapienia, dolomitu oraz rud metali i koncentratów zawierających węgiel), |
— |
surowce wtórne (np. materiały organiczne zawarte w złomie). |
2.1. OBLICZANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
W instalacjach, w których węgiel pochodzący z paliw lub materiałów wsadowych zużytych w tej instalacji pozostaje w produktach lub innych materiałach wyjściowych produkcji np. w przypadku redukcji rud metali, stosuje się metodę bilansu masowego (zob. sekcja 2.1.1). W instalacjach, których to nie dotyczy, emisje pochodzące ze spalania i emisje pochodzące z procesów technologicznych są obliczane osobno (zob. sekcje 2.1.2 i 2.1.3).
2.1.1. METODA BILANSU MASOWEGO
Metoda bilansu masowego uwzględnia cały węgiel we wsadach, zapasach, produktach i innych strumieniach eksportowanych z instalacji, w celu określenia wielkości emisji gazów cieplarnianych w okresie sprawozdawczym, wykorzystując następujący wzór:
emisje [t CO2]= (wsad – produkty – eksport – zmiany w zapasach) × współczynnik konwersji CO2/C
gdzie:
— wsad [t C]: cały węgiel wprowadzany w granice instalacji,
— produkty [t C]: cały węgiel w produktach i materiałach, włącznie z produktami ubocznymi, opuszczający granice instalacji,
— eksport [t C]: węgiel wyprowadzany z granic instalacji, np. usuwany do kanalizacji, wyrzucany na składowisko odpadów, lub ubytek węgla w wyniku strat. Eksport nie obejmuje tlenku węgla ani gazów cieplarnianych uwalnianych do atmosfery,
— zmiany w zapasach [t C]: zwiększanie zapasów węgla w granicach bilansu masowego.
Obliczenia dokonuje się zatem następująco:
emisje CO2 [t CO2] = (Σ (dane dotyczące działalnościwsad × zawartość węglawsad) – Σ (dane dotyczące działalnościprodukty × zawartość węglaprodukty) – Σ (dane dotyczące działalnościeksport × zawartość węglaeksport) – Σ (dane dotyczące działalnościzmiany w zapasach × zawartość węglazmiany w zapasach)) × 3,664
gdzie:
a) Dane dotyczące działalności
Operator analizuje i podaje w sprawozdaniu masowe przepływy do i z instalacji oraz odpowiednie zmiany w zapasach dla wszystkich odnośnych paliw i materiałów oddzielnie. W przypadkach kiedy zawartość węgla w przepływie masowym jest zazwyczaj odnoszona do zawartości energii (paliwa), operator instalacji może określić i zastosować w obliczeniu bilansu masowego zawartość węgla odniesioną do zawartości energii [t C/TJ] odpowiedniego przepływu masowego.
Poziom dokładności 1
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 7,5 %.
Poziom dokładności 2
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 5 %.
Poziom dokładności 3
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 4
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 1,5 %.
b) Zawartość węgla
Poziom dokładności 1
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw i materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w innych załącznikach do niniejszych wytycznych dotyczących poszczególnych kategorii działalności. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:
zawartość C [t/t lub TJ] = wskaźnik emisji [t CO2/t lub TJ]/3,664 [t CO2/t C]
Poziom dokładności 2
Operator instalacji stosuje do odpowiedniego paliwa lub materiału zawartości węgla właściwe dla danego kraju, zgłoszone przez odpowiednie państwo członkowskie w jego najnowszym wykazie krajowym, przekazanym do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.
Poziom dokładności 3
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się, postępując według przepisów sekcji 13 załącznika I w odniesieniu do reprezentatywnego próbkowania paliw, produktów i produktów ubocznych dla określania w nich zawartości węgla i frakcji biomasy.
2.1.2. EMISJE POCHODZĄCE Z PROCESÓW SPALANIA
Emisje pochodzące z procesów spalania zachodzące w instalacjach do produkcji lub obróbki metali żelaznych i nieżelaznych, które nie są monitorowane metodą bilansu masowego, podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z załącznikiem II.
2.1.3. EMISJE Z PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH
Dla każdego rodzaju używanych materiałów wsadowych ilość CO2 oblicza się w następujący sposób:
emisje CO2 = Σ dane dotyczące działalnościwsad do procesu × wskaźnik emisji × współczynnik konwersji
gdzie:
a) Dane dotyczące działalności
Poziom dokładności 1
Ilości [t] materiałów wsadowych i pozostałości po procesie technologicznym użytych jako wsad do procesu, niezgłoszone w okresie sprawozdawczym zgodnie z sekcją 2.1.2 niniejszego załącznika, podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 5,0 %.
Poziom dokładności 2
Ilości [t] materiałów wsadowych i pozostałości po procesie technologicznym użytych jako wsad do procesu, niezgłoszone w okresie sprawozdawczym zgodnie z sekcją 2.1.2 niniejszego załącznika, podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
b) Wskaźnik emisji
Poziom dokładności 1
Dla węglanów należy stosować współczynniki stechiometryczne podane w poniższej tabeli:
Tabela
Stechiometryczne wskaźniki emisji
Węglan |
Stosunek [t CO2/t Ca-, Mg- lub innego węglanu] |
Uwagi |
CaCO3 |
0,440 |
|
MgCO3 |
0,522 |
|
ogólnie: XY(CO3)Z |
Wskaźnik emisji = [MCO2 ]/{Y × [Mx] + Z × [MCO3 2-]} |
X= metal Mx= masa cząsteczkowa X w [g/mol] MCO2 = masa cząsteczkowa CO2 w [g/mol] MCO3- = masa cząsteczkowa CO3 2- w [g/mol] Y= liczba stechiometryczna dla X Z= liczba stechiometryczna dla CO3 2- |
Wartości te dostosowuje się w zależności od zawartości wilgoci i skały płonnej w stosowanym materiale zawierającym węglany.
Dla pozostałości po procesie technologicznym i materiałów wsadowych innych niż węglany, niezgłoszonych w okresie sprawozdawczym zgodnie z sekcją 2.1.2 niniejszego załącznika, wskaźniki dla konkretnej kategorii działalności podaje się zgodnie z przepisami sekcji 13 załącznika I.
c) Współczynnik konwersji
Poziom dokładności 1
Współczynnik konwersji: 1,0.
Poziom dokładności 2
Współczynniki dla konkretnej kategorii działalności określone zgodnie z przepisami sekcji 13 załącznika I, określające ilość węgla w spiekach, żużlu lub innych odpowiednich materiałach wyjściowych oraz w odfiltrowanych pyłach. W przypadku gdy odfiltrowane pyły są ponownie wykorzystywane w procesie technologicznym, ilość zawartego w nich węgla [t] nie jest brana pod uwagę, aby uniknąć podwójnego liczenia.
2.2. POMIAR WIELKOŚCI EMISJI CO2
Stosuje się wytyczne dotyczące pomiaru zawarte w załączniku I i XII.”.
ZAŁĄCZNIK XIX
Dodaje się załącznik XXIV w brzmieniu:
„ZAŁĄCZNIK XXIV
Wytyczne szczegółowe dotyczące produkcji lub obróbki pierwotnego aluminium wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE
1. ZAKRES I KOMPLETNOŚĆ
Szczegółowe wytyczne zawarte w niniejszym załączniku mają zastosowanie do emisji z instalacji do produkcji lub obróbki pierwotnego aluminium wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE.
Niniejszy załącznik zawiera wytyczne dotyczące monitorowania emisji z produkcji elektrod dla elektroliz produkujących pierwotne aluminium, stosowane również dla samodzielnych jednostek produkujących elektrody.
2. OKREŚLANIE WIELKOŚCI EMISJI GAZÓW CIEPLARNIANYCH
W instalacjach do produkcji lub przetwarzania pierwotnego aluminium emisje gazów cieplarnianych pochodzą z następujących źródeł i strumieni materiałów wsadowych:
— |
paliw do produkcji ciepła lub pary, |
— |
produkcji anod (CO2), |
— |
redukcji Al2O3 podczas elektrolizy (CO2) związanej z zużyciem elektrod, |
— |
stosowania sody kalcynowanej lub innych węglanów do oczyszczania gazów odlotowych (CO2), |
— |
efektu anodowego (PFC), w tym lotnych emisji PFC. |
2.1. OBLICZANIE WIELKOŚCI EMISJI CO2
2.1.1. EMISJE POCHODZĄCE Z PROCESÓW SPALANIA
Emisje pochodzące z procesów spalania paliw, w tym oczyszczania gazów spalinowych, podlegają monitorowaniu i sprawozdawczości zgodnie z załącznikiem II, z wyjątkiem przypadków, w których emisje te zostały już uwzględnione w bilansie masowym zgodnie z sekcją 2.1.2.
2.1.2. BILANS MASOWY
Emisje pochodzące z procesów technologicznych powstałe w wyniku produkcji i zużycia anod oblicza się z wykorzystaniem metody bilansu masowego. W metodzie bilansu masowego uwzględnia się cały węgiel we wsadach, zapasach, produktach i inne eksporty z procesów mieszania, formowania, spiekania i recyklingu anod jak również z zużycia elektrod w procesie elektrolizy. W przypadku użycia wstępnie spieczonych anod można stosować oddzielne bilanse masowe dla produkcji oraz zużycia lub wspólny bilans masowy biorący pod uwagę zarówno produkcję, jak i zużycie elektrod. W przypadku użycia wanien Søderberga operator stosuje jeden wspólny bilans masowy. Bilans masowy określa poziom emisji gazów cieplarnianych w okresie sprawozdawczym za pomocą następującego wzoru, który obowiązuje niezależnie od tego, czy zastosowano wspólny bilans masowy, czy też oddzielne bilanse masowe:
emisje CO2 [t CO2] = (wsad – produkty – eksport – zmiany w zapasach) × współczynnik konwersji CO2/C
gdzie:
— wsad [t C]: cały węgiel wprowadzony w granice bilansu masowego, np. pak, koks, koks pakowy, zakupione anody,
— produkty [t C]: cały węgiel w produktach i materiałach, w tym w produktach ubocznych i odpadach, opuszczający zakres bilansu masowego np. sprzedane anody,
— eksport [t C]: węgiel wyprowadzony z granic bilansu masowego, np. usuwany do kanalizacji, wyrzucany na składowisko odpadów lub ubytek węgla powodowany stratami. Eksport nie obejmuje gazów cieplarnianych uwalnianych do atmosfery,
— zmiany w zapasach [t C]: zwiększanie zapasów węgla w granicach bilansu masowego.
Obliczenia dokonuje się zatem następująco:
emisje CO2 [t CO2] = (Σ (dane dotyczące działalnościwsad × zawartość węglawsad) – Σ (dane dotyczące działalnościprodukty × zawartość węglaprodukty) – Σ (dane dotyczące działalnościeksport × zawartość węglaeksport) – Σ (dane dotyczące działalnościzmiany w zapasach × zawartość węglazmiany w zapasach)) × 3,664
gdzie:
a) Dane dotyczące działalności
Operator instalacji analizuje i podaje w sprawozdaniu masowe przepływy do i z instalacji oraz odpowiednie zmiany w zapasach dla wszystkich odnośnych paliw i materiałów (np. pak, koks, koks pakowy) oddzielnie. W przypadkach kiedy zawartość węgla w przepływie masowym jest zazwyczaj odnoszona do zawartości energii (paliwa), operator instalacji może określić i zastosować w obliczeniu bilansu masowego zawartość węgla odniesioną do zawartości energii [t C/TJ] odpowiedniego przepływu masowego.
Poziom dokładności 1
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 7,5 %.
Poziom dokładności 2
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 5 %.
Poziom dokładności 3
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 4
Dane dotyczące działalności w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 1,5 %.
b) Zawartość węgla
Poziom dokładności 1
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się z referencyjnych wskaźników emisji dla paliw i materiałów wymienionych w sekcji 11 załącznika I lub w innych załącznikach do niniejszych wytycznych dotyczących poszczególnych kategorii działalności. Zawartość węgla wyprowadza się następująco:
zawartość C [t/t lub TJ] = wskaźnik emisji [t CO2/t lub TJ]/3,664 [t CO2/t C]
Poziom dokładności 2
Operator instalacji stosuje do odpowiedniego paliwa lub materiału zawartości węgla właściwe dla danego kraju, zgłoszone przez odpowiednie państwo członkowskie w jego najnowszym wykazie krajowym, przekazanym do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu.
Poziom dokładności 3
Zawartość węgla strumieni wejścia i wyjścia wyprowadza się, postępując według przepisów sekcji 13 załącznika I w odniesieniu do reprezentatywnego próbkowania paliw, produktów i produktów ubocznych dla określania w nich zawartości węgla i frakcji biomasy.
Zawartość węgla można wyprowadzić z bezpośredniej analizy oraz pośredniej analizy, tzn. odejmując zmierzoną zawartość znanych składników (takich jak siarka, wodór i popiół) od całkowitej ilości, w odpowiednich przypadkach i po zatwierdzeniu przez właściwe organy.
2.2. POMIAR WIELKOŚCI EMISJI CO2
Stosuje się wytyczne dotyczące pomiaru zawarte w załączniku I i XII.
3. OKREŚLANIE WIELKOŚCI EMISJI PFC
Emisje PFC z produkcji pierwotnego aluminium uwzględniają emisję CF4 i C2F6 wyrażoną jako ekwiwalent CO2:
emisje PFC [t CO2(e)] = emisje CF4 [t CO2(e)] + emisje C2F6 [t CO2(e)]
Ekwiwalent dwutlenku węgla (t CO2(e)) oblicza się zgodnie z wartościami współczynnika ocieplenia globalnego określonymi w drugim sprawozdaniu z oceny Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (wartość WOG IPCC z 1995 r.). Wynoszą one:
|
GWPCF4 = 6 500 t CO2(e)/t CF4 |
|
GWPC2F6 = 9 200 t CO2(e)/t C2F6 |
Całkowitą emisję PFC oblicza się z emisji mierzonych w kanale lub kominie („emisje punktowe ze źródła”) uwzględniając emisje lotne wyznaczone z zastosowaniem całkowitej wydajności kanału.
(całkowita) emisja PFC = emisja PFC (w kanale)/całkowita wydajność
Całkowita wydajność jest mierzona po określeniu wskaźników emisji właściwych dla instalacji. W celu ich określenia stosuje się najaktualniejszą wersję wytycznych wymienionych dla poziomu dokładności 3 w sekcji 4.4.2.4 wytycznych IPCC z 2006 r.
Emisje CF4 i C2F6 emitowane kanałem lub kominem oblicza się stosując jedną z dwóch następujących metod, w zależności od stosowanych technik kontrolnych. Metodę obliczeniową A stosuje się w przypadku pomiaru czasu trwania efektu anodowego na wanno-dobę, metodę obliczeniową B stosuje się w przypadku pomiaru nadnapięcia efektu anodowego.
Metoda obliczeniowa A – metoda nachylenia
W przypadku stosowania pomiaru czasu trwania efektu anodowego na wanno-dobę stosuje się następujący wzór dla określenia emisji PFC:
|
emisje CF4 [t CO2(e)] = AEM × (SEFCF4 /1 000) × PrAl × GWPCF4 |
|
emisje C2F6 [t CO2(e)] = emisje CF4 × FC2F6 × GWPC2F6 |
gdzie:
AEM … Czas trwania efektu anodowego na wanno-dobę
SEFCF4 … (1) nachylenie wskaźnika emisji [(kg CF4/t produkowanego Al)/(czas trwania efektu anodowego/wanno-doba)]
PrAl … roczna produkcja pierwotnego aluminium [t]
FC2F6 … wagowy udział frakcji C2F6 (t C2F6/t CF4)
gdzie:
Dane dotyczące działalności
a) Produkcja pierwotnego aluminium
Poziom dokładności 1
Produkcję pierwotnego aluminium w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną niepewnością wynosząca mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 2
Produkcję pierwotnego aluminium w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną niepewnością wynosząca mniej niż ± 1,5 %.
b) Czas trwania efektu anodowego (AEM)
Czas trwania efektu anodowego wyraża częstotliwość efektów anodowych [liczba efektów anodowych/wanno-doba] pomnożoną przez średni czas trwania efektów anodowych [czas efektu anodowego/występowanie]:
AEM = częstotliwość × średni czas trwania
Poziom dokładności 1
Częstotliwość i średni czas trwania efektów anodowych w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 2
Częstotliwość i średni czas trwania efektów anodowych w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 1,5 %.
Wskaźnik emisji
Wskaźnik emisji dla CF4 (nachylenie wskaźnika emisji SEFCF4 ) wyraża ilość emitowanego CF4 [kg] na tonę produkowanego aluminium w czasie trwania efektu anodowego/wanno-doba. Wskaźnik emisji C2F6 (wagowy udział frakcji FC2F6 ) wyraża ilość emitowanego C2F6 [t] proporcjonalnie do ilości emitowanego CF4 [t].
Poziom dokładności 1
Stosuje się wskaźniki emisji z tabeli 1, właściwe dla danej technologii.
Tabela 1
Właściwe dla danej technologii wskaźniki emisji dla działalności, wobec której stosowana jest metoda nachylenia
Technologia |
Wskaźnik emisji dla CF4 (SEFCF4 ) [(kg CF4/t Al)/(AE-min/wanno-doba)] |
Wskaźnik emisji dla C2F6 (FC2F6 ) [t C2F6/t CF4] |
Elektrolizer Prebake (CWPB) |
0,143 |
0,121 |
Elektrolizer Søderberg (VSS) |
0,092 |
0,053 |
Poziom dokładności 2
Stosuje się właściwe dla instalacji wskaźniki emisji dla CF4 i C2F6 określone w drodze ciągłego lub okresowego pomiaru w terenie. W celu określenia tych wskaźników emisji stosuje się najaktualniejszą wersję wytycznych wymienionych dla poziomu dokładności 3 w sekcji 4.4.2.4 wytycznych IPCC z 2006 r. (2). Wskaźniki emisji podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 15 % każdy.
Wskaźniki emisji ustala się co najmniej raz na trzy lata lub częściej, jeżeli jest to konieczne ze względu na istotne zmiany w instalacji. Istotne zmiany obejmują zmianę w rozkładzie czasu trwania efektu anodowego lub zmianę w algorytmie kontroli wpływające na kompozycję typów efektów anodowych lub na standardowy sposób kończenia efektu anodowego.
Metoda obliczeniowa B – metoda nadnapięciowa:
W przypadku stosowania pomiaru nadnapięcia efektu anodowego stosuje się następujący wzór dla określenia emisji PFC:
|
emisje CF4 [t CO2(e)] = OVC × (AEO/CE) × PrAl × GWPCF4 × 0,001 |
|
emisje C2F6 [t CO2-eq] = emisje CF4 × FC2F6 × GWPC2F6 |
gdzie
OVC … współczynnik nadnapięcia („wskaźnik emisji”) wyrażony w kg CF4 na tonę produkowanego aluminium na nadnapięcie mV.
AEO … nadnapięcie efektu anodowego na wannę [mV] określone jako całość (czas × napięcie powyżej napięcia nominalnego) podzielone przez czas (okres) zbierania danych
CE … średnia wydajność prądowa produkcji aluminium [%]
PrAl … roczna produkcja pierwotnego aluminium [t]
FC2F6 … wagowy udział frakcji C2F6 (t C2F6/t CF4)
Dane dotyczące działalności
a) Produkcja pierwotnego aluminium
Poziom dokładności 1
Produkcję pierwotnego aluminium w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną niepewnością wynosząca mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 2
Produkcję pierwotnego aluminium w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną niepewnością wynosząca mniej niż ± 1,5 %.
b) Nadnapięcie efektu anodowego
Termin AEO/CE (nadnapięcie efektu anodowego/wydajność prądowa) wyraża zintegrowane czasowo średnie nadnapięcie efektu anodowego [nadnapięcie mV] w stosunku do średniej wydajności prądowej [%].
Poziom dokładności 1
Nadnapięcie efektu anodowego oraz wydajność prądową w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 2,5 %.
Poziom dokładności 2
Nadnapięcie efektu anodowego oraz wydajność prądową w okresie sprawozdawczym podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 1,5 %.
Wskaźnik emisji
Wskaźnik emisji dla CF4 („współczynnik nadnapięcia” OVC) wyraża ilość emitowanego CF4 [kg] na tonę produkowanego aluminium na miliwolt nadnapięcia [mV]. Wskaźnik emisji C2F6 (wagowy udział frakcji FC2F6 ) wyraża ilość emitowanego C2F6 [t] proporcjonalnie do ilości emitowanego CF4 [t].
Poziom dokładności 1
Stosuje się wskaźniki emisji z tabeli 2, właściwe dla danej technologii:
Tabela 2
Właściwe dla danej technologii wskaźniki emisji dla działalności, wobec której stosowana jest metoda nadnapięciowa
Technologia |
Wskaźnik emisji dla CF4 [(kg CF4/t Al)/mV] |
Wskaźnik emisji dla C2F6 [t C2F6/t CF4] |
Elektrolizer Prebake (CWPB) |
1,16 |
0,121 |
Elektrolizer Søderberg (VSS) |
n.d. |
0,053 |
Poziom dokładności 2
Stosuje się właściwe dla instalacji wskaźniki emisji dla CF4 [(kg CF4/t Al)/mV] i C2F6 [t C2F6/t CF4] określone w drodze ciągłego lub okresowego pomiaru w terenie. W celu określenia tych wskaźników emisji stosuje się najaktualniejszą wersję wytycznych wymienionych dla poziomu dokładności 3 w sekcji 4.4.2.4 wytycznych IPCC z 2006 r. (2). Wskaźniki emisji podaje się z maksymalną dopuszczalną niepewnością wynoszącą mniej niż ± 15 % każdy.
Wskaźniki emisji ustala się co najmniej raz na trzy lata lub częściej, jeżeli jest to konieczne ze względu na istotne zmiany w instalacji. Istotne zmiany obejmują zmianę w rozkładzie czasu trwania efektu anodowego lub zmianę w algorytmie kontroli wpływające na kompozycję typów efektów anodowych lub na standardowy sposób kończenia efektu anodowego.
(1) W przypadku stosowania różnego rodzaju wanien stosuje się różne SEF.
(2) International Aluminium Institute; The Aluminium Sector Greenhouse Gas Protocol; październik 2006 r.; US Environmental Protection Agency and International Aluminium Institute; Protocol for Measurement of Tetrafluoromethane (CF4) and Hexafluoroethane (C2F6) Emissions from Primary Aluminum Production; kwiecień 2008 r.