26.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 80/19

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1333/2008 zobowiązuje Komisję do ustanowienia programu ponownej oceny, przeprowadzanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (zwany dalej „EFSA”), bezpieczeństwa dodatków do żywności, które zostały już dopuszczone w Unii przed 20 stycznia 2009 r.

(2)

W 2007 r. Komisja przedłożyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat postępów w ponownej ocenie dodatków do żywności (2). Sprawozdanie to zawiera podsumowanie ponownych ocen dodatków do żywności, jakie w ostatnim okresie podejmował Komitet Naukowy ds. Żywności („KNŻ”) oraz EFSA, a także opis związanych z nimi działań podjętych przez Komisję Europejską na podstawie opinii naukowych.

(3)

Rozpoczęto już w trybie priorytetowym ponowną ocenę barwników spożywczych, gdyż oceny KNŻ tych dodatków do żywności są najstarsze. Zakończono już ponowną ocenę niektórych barwników spożywczych (mianowicie E 102 tartrazyny, E 104 żółcieni chinolinowej, E 110 żółcieni pomarańczowej FCF, E 124 pąsu 4R, E 129 czerwieni allura AC oraz E 122 karmoizyny, E 160d likopenu). Ponadto niektóre dodatki do żywności, takie jak E 234 nizyna oraz E 214–219 estry kwasu p-hydroksybenzoesowego, zostały w ostatnich latach poddane ponownej ocenie, gdyż proszono o nowe dane naukowe lub też stały się one dostępne w inny sposób. W związku z tym dodatki te nie wymagają ponownej oceny.

(4)

Uwzględniając fakt, że substancje słodzące mają najnowsze oceny, powinno się je poddać ponownej ocenie jako ostatnie.

(5)

Kolejność priorytetów w zakresie ponownej oceny obecnie dopuszczonych dodatków do żywności powinna być ustalona na podstawie następujących kryteriów: czasu, jaki upłynął od ostatniej oceny dodatków do żywności przeprowadzonej przez KNŻ lub EFSA, dostępności nowych dowodów naukowych, zakresu stosowania w żywności danego dodatku do żywności oraz narażenia ludzi na spożycie danego dodatku do żywności, uwzględniając również wyniki sprawozdania Komisji na temat spożycia dodatków do żywności w Unii Europejskiej (3) z 2001 r. Sprawozdanie „Dodatki do żywności w Europie roku 2000 (4)”, przedłożone Komisji przez Nordycką Radę Ministrów, przedstawia dodatkowe informacje dotyczące ustalania priorytetów w zakresie ponownej oceny dodatków do żywności.

(6)

Mając na względzie efektywność i cele praktyczne, ponowną ocenę należy w miarę możliwości przeprowadzić grupując dodatki do żywności według głównego rodzaju pełnionej funkcji. EFSA powinien jednak mieć możliwość rozpoczęcia ponownej oceny dodatku do żywności lub grupy dodatków do żywności o wyższym priorytecie, na wniosek Komisji lub z własnej inicjatywy, jeżeli pojawią się nowe dowody naukowe, które będą wskazywały na możliwe zagrożenie dla zdrowia ludzi lub które w jakikolwiek sposób mogą mieć wpływ na ocenę bezpieczeństwa dodatku do żywności.

(7)

Terminy ponownej oceny należy ustalić zgodnie z kolejnością priorytetów. W uzasadnionych przypadkach oraz jedynie wówczas, gdy taka ponowna ocena może znacząco opóźnić ponowną ocenę innych dodatków do żywności, terminy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu mogą ulec zmianie.

(8)

Bardziej szczegółowe terminy dla poszczególnych dodatków do żywności lub grup dodatków do żywności mogą być ustalane w przyszłości celem umożliwienia płynnego przebiegu procesu ponownej oceny lub w przypadku pojawiających się obaw.

(9)

Aby procedura ponownej oceny była skuteczna, ważne jest, aby EFSA uzyskał od zainteresowanych stron wszystkie dane istotne z punktu widzenia ponownej oceny oraz aby zainteresowane strony były poinformowane z dużym wyprzedzeniem, kiedy dodatkowe dane będą potrzebne do zakończenia ponownej oceny dodatku do żywności.

(10)

Podmioty gospodarcze zainteresowane ciągłością zezwolenia na stosowanie dodatku do żywności podlegającego ponownej ocenie powinny przedstawić wszelkie dane istotne z punktu widzenia ponownej oceny dodatku do żywności. W możliwych przypadkach podmioty gospodarcze powinny podjąć kroki zmierzające do zbiorowego przedstawienia informacji.

(11)

EFSA powinien podać do publicznej wiadomości jedno lub kilka otwartych zaproszeń do przedstawienia danych na temat wszystkich dodatków do żywności podlegających ponownej ocenie. Wszelkie informacje techniczne i naukowe na temat dodatku do żywności niezbędne do jego ponownej oceny, w szczególności dane toksykologiczne oraz dane istotne dla oceny narażenia ludzi na dany dodatek do żywności, powinny być przedłożone EFSA przez zainteresowane strony w ustalonych terminach.

(12)

Dodatki do żywności podlegające ponownej ocenie EFSA zostały wcześniej ocenione przez KNŻ pod kątem ich bezpieczeństwa, a wiele z nich stosuje się od długiego czasu. Informacje, które powinny być przedłożone do ich ponownej oceny, powinny zawierać istniejące dane, na których oparto poprzednią ocenę dodatku do żywności, oraz wszelkie nowe dane odnoszące się do danego dodatku do żywności udostępnione od czasu jego ostatniej oceny przeprowadzonej przez KNŻ. Informacje te powinny być jak najpełniejsze, tak aby EFSA mógł zakończyć jego ponowną ocenę oraz sformułować aktualną opinię, i powinny być przedłożone, w miarę możliwości, z zastosowaniem obowiązujących wytycznych przy ubieganiu się o ocenę dodatków do żywności (obecnie wytyczne ustanowione przez KNŻ dnia 11 lipca 2001 r. (5)).

(13)

EFSA może wymagać dodatkowych informacji w celu zakończenia ponownej oceny dodatku do żywności. W takim przypadku EFSA powinien zwrócić się o dostarczenie niezbędnych danych we właściwym czasie bądź to w drodze zaproszenia do przedstawienia danych, bądź też poprzez kontakt ze stronami, które przedłożyły dane na temat dodatku do żywności. Zainteresowane strony powinny przedłożyć wymagane informacje w terminie ustalonym przez EFSA po rozpatrzeniu, we właściwych przypadkach, opinii zainteresowanych stron.

(14)

Rozporządzenie (WE) nr 1333/2008 przewiduje, że wydawanie zezwoleń na stosowanie dodatków do żywności powinno również uwzględniać czynniki związane ze środowiskiem. Dlatego też w ramach ponownej oceny dodatku do żywności zainteresowane strony powinny przekazywać Komisji oraz EFSA wszelkie informacje dotyczące wszelkich zagrożeń dla środowiska wynikających z produkcji, stosowania lub usuwania tego dodatku.

(15)

W przypadku gdy informacje wymagane przez EFSA, niezbędne do zakończenia ponownej oceny danego dodatku do żywności, nie zostaną dostarczone, dodatek do żywności może zostać usunięty z unijnego wykazu dopuszczonych dodatków do żywności.

(16)

Procedura ponownej oceny dodatków do żywności musi spełniać wymogi przejrzystości i informowania społeczeństwa, jednocześnie gwarantując poufność niektórych informacji.

(17)

Do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Komisja udostępni opinii publicznej wykaz dopuszczonych dodatków do żywności, które podlegają ponownej ocenie, wraz z datą ich ostatniej oceny dokonanej przez KNŻ lub EFSA.

(18)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły wobec nich sprzeciwu,

a)

„dopuszczony dodatek do żywności” oznacza dodatek do żywności dopuszczony przed dniem 20 stycznia 2009 r. i wymieniony w dyrektywie 94/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie substancji słodzących używanych w środkach spożywczych (6), dyrektywie 94/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych (7) lub dyrektywie 95/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lutego 1995 r. w sprawie dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (8);

b)

„podmiot gospodarczy” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za zapewnianie zgodności z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1333/2008 w sektorze spożywczym pod jej kontrolą;

c)

„zainteresowany podmiot gospodarczy” oznacza podmiot gospodarczy zainteresowany ciągłością zezwolenia na jeden lub kilka dopuszczonych dodatków do żywności;

d)

„pierwotna dokumentacja” oznacza dokumentację, na podstawie której dokonano oceny dodatku do żywności i dopuszczono go do użytku w żywności przed dniem 20 stycznia 2009 r.

a)

ponowna ocena wszystkich dopuszczonych barwników spożywczych wymienionych w dyrektywie 94/36/WE zostanie zakończona do dnia 31 grudnia 2015 r.;

b)

ponowna ocena wszystkich dopuszczonych dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące wymienionych w dyrektywie 95/2/WE zostanie zakończona do dnia 31 grudnia 2018 r.;

c)

ponowna ocena wszystkich dopuszczonych substancji słodzących wymienionych w dyrektywie 94/35/WE zostanie zakończona do dnia 31 grudnia 2020 r.

a)

wskazują na możliwe zagrożenie dla zdrowia ludzi lub

b)

mogą mieć jakikolwiek wpływ na ocenę bezpieczeństwa danego dodatku do żywności lub danej grupy dodatków do żywności.

a)

bada pierwotną opinię i dokumenty robocze Komitetu Naukowego ds. Żywności („KNŻ”) lub EFSA;

b)

bada pierwotną dokumentację, o ile jest dostępna;

c)

bada dane przedłożone przez zainteresowany(-e) pomiot(-y) gospodarczy(-e) lub jakąkolwiek inną zainteresowaną stronę;

d)

bada wszelkie dane udostępnione przez Komisję oraz państwa członkowskie;

e)

wskazuje istotną literaturę przedmiotu opublikowaną od ostatniej oceny każdego dodatku do żywności.

a)

raporty badawcze z pierwotnej dokumentacji ocenionej przez KNŻ, EFSA lub Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA),

b)

informacje na temat danych dotyczących bezpieczeństwa danego dodatku do żywności, który nie podlegał wcześniej przeglądowi przez KNŻ lub JECFA,

c)

informacje na temat specyfikacji obecnie stosowanych dodatków do żywności, w tym informacje dotyczące konkretnej wielkości i odpowiednich cech i właściwości fizykochemicznych,

d)

informacje na temat procesu produkcyjnego,

e)

informacje na temat dostępnych metod analizy żywności,

f)

informacje na temat narażenia ludzi na spożycie dodatków do żywności znajdujących się w żywności (na przykład na temat modelu konsumpcji i zastosowań, rzeczywistych poziomów stosowania i maksymalnych poziomów stosowania, częstotliwości konsumpcji oraz innych czynników mających wpływ na narażenie ludzi),

g)

działanie i zaleganie w żywności.

a)

nazwy i adresu zainteresowanego podmiotu gospodarczego;

b)

nazwy chemicznej i jasnego opisu substancji;

c)

informacji dotyczących zastosowania substancji w lub na konkretnych środkach spożywczych lub kategoriach żywności;

d)

informacji mających znaczenie dla oceny bezpieczeństwa substancji;

e)

metod analizy w żywności.