a)

część wstępna otrzymuje brzmienie:

„Operacje otwartego rynku odgrywają ważną rolę w polityce pieniężnej Eurosystemu w zakresie sterowania stopami procentowymi, zarządzania płynnością na rynku oraz sygnalizowania sytuacji w polityce pieniężnej. W Eurosystemie dostępnych jest pięć rodzajów instrumentów do prowadzenia operacji otwartego rynku. Najważniejszym instrumentem są transakcje odwracalne (stosowane na podstawie umów z przyrzeczeniem odkupu lub zabezpieczonych pożyczek). Eurosystem może też stosować transakcje bezwarunkowe, emisję certyfikatów dłużnych EBC, swapy walutowe oraz przyjmowanie depozytów terminowych. Operacje otwartego rynku są przeprowadzane z inicjatywy EBC, który decyduje też o stosowanych w nich instrumentach oraz zasadach i warunkach ich wykonania. Mogą być one realizowane na podstawie przetargów standardowych, przetargów szybkich lub procedur bilateralnych (5). Operacje otwartego rynku Eurosystemu można podzielić na cztery kategorie pod względem celu, regularności i procedur (zob. tabela 1):

b)

podpunkt trzeci otrzymuje brzmienie:

„Operacje dostrajające są przeprowadzane doraźnie w celu zarządzania płynnością na rynku oraz sterowania stopami procentowymi, w szczególności dla złagodzenia wpływu niespodziewanych wahań płynności na rynku na stopy procentowe. Operacje dostrajające mogą być przeprowadzane w ostatnim dniu okresu utrzymywania rezerwy w celu przeciwdziałania nierównowagom płynności, które mogły się nagromadzić od przyznania ostatniej podstawowej operacji refinansowej. Operacje dostrajające są przede wszystkim realizowane jako transakcje odwracalne, ale mogą też przyjąć formę swapów walutowych albo przyjmowania depozytów terminowych. Instrumenty i procedury stosowane w operacjach dostrajających są dostosowane do rodzajów transakcji i konkretnych celów, jakim służą te operacje. Operacje dostrajające są zazwyczaj przeprowadzane przez KBC poprzez przetargi szybkie lub procedury bilateralne. Rada Prezesów EBC może postanowić, że w wyjątkowych okolicznościach bilateralne operacje dostrajające mogą być realizowane przez sam EBC.”;

c)

podpunkt czwarty otrzymuje brzmienie:

„Ponadto Eurosystem może przeprowadzać operacje strukturalne w formie emisji certyfikatów dłużnych EBC, transakcji odwracalnych i transakcji bezwarunkowych (typu outright). Operacje te są przeprowadzane każdorazowo, kiedy EBC postanawia skorygować pozycję strukturalną Eurosystemu wobec sektora finansowego (w sposób regularny lub nieregularny). Operacje strukturalne w formie transakcji odwracalnych oraz emisji instrumentów dłużnych są przeprowadzane przez KBC w przetargach standardowych. Operacje strukturalne w formie transakcji bezwarunkowych są zazwyczaj realizowane przez KBC w procedurach bilateralnych. Rada Prezesów EBC może postanowić, że w wyjątkowych okolicznościach operacje strukturalne mogą być realizowane przez sam EBC.”;

a)

podpunkt drugi ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„Kontrahenci muszą być w dobrej sytuacji finansowej. Powinni być objęci co najmniej jedną formą zharmonizowanego nadzoru UE/EOG sprawowanego przez organy krajowe (6). Ze względu na ich specyficzny charakter instytucjonalny w prawie UE instytucje, o których mowa w art. 123 ust. 2 Traktatu, będące w dobrej sytuacji finansowej, podlegające kontroli o standardzie porównywalnym do nadzoru prowadzonego przez właściwe organy krajowe, mogą być akceptowane jako kontrahenci. Jako kontrahenci mogą również być akceptowane instytucje, które znajdują się w dobrej sytuacji finansowej i podlegają niezharmonizowanemu nadzorowi sprawowanemu przez właściwe organy krajowe o standardzie porównywalnym do zharmonizowanego nadzoru UE/EOG, na przykład utworzone w strefie euro oddziały instytucji zarejestrowanych poza EOG.

b)

ustęp trzeci otrzymuje brzmienie:

„Z operacji kredytowo-depozytowych i operacji otwartego rynku Eurosystemu prowadzonych w formie przetargów standardowych instytucje mogą korzystać wyłącznie za pośrednictwem krajowego banku centralnego państwa członkowskiego, w którym są zarejestrowane. Jeżeli dana instytucja posiada zakłady (centralę lub oddziały) w więcej niż jednym państwie członkowskim, każdy zakład ma dostęp do tych operacji za pośrednictwem krajowego banku centralnego państwa członkowskiego, w którym jest utworzony, natomiast oferty przetargowe danej instytucji mogą być składane tylko przez jeden zakład (centralę albo wyznaczony oddział) w każdym państwie członkowskim.”;

a)

ustęp drugi otrzymuje brzmienie:

„W przypadku swapów walutowych realizowanych na potrzeby polityki pieniężnej kontrahenci muszą być w stanie sprawnie realizować duże transakcje walutowe w każdych warunkach rynkowych. Grupa kontrahentów uczestniczących w swapach walutowych odpowiada grupie kontrahentów ustanowionych w strefie euro, którzy zostali wybrani do interwencyjnych operacji walutowych Eurosystemu. Kryteria i procedury stosowane przy wyborze kontrahentów do interwencyjnych operacji walutowych przedstawia dodatek 3.”;

b)

ustęp piąty otrzymuje brzmienie:

„Rada Prezesów EBC może postanowić, że w wyjątkowych okolicznościach bilateralne operacje dostrajające mogą być realizowane przez sam EBC. Gdyby EBC miał realizować operacje bilateralne, wybór kontrahentów byłby w takiej sytuacji dokonywany przez EBC w celu zapewnienia równego udziału zgodnie z systemem rotacji spośród tych kontrahentów w strefie euro, którzy są uprawnieni do udziału w przetargach szybkich i operacjach bilateralnych.”;

a)

ustęp trzeci otrzymuje brzmienie:

„Dotyczy to przypadków naruszenia a) reguł przetargowych, gdy kontrahent nie przekazuje wystarczającej ilości aktywów zabezpieczających lub środków pieniężnych (7) w celu pokrycia (na dzień rozliczenia) lub zabezpieczenia do terminu zapadalności operacji w wyniku wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego, środków, które mu przyznano w ramach operacji zasilającej w płynność, lub gdy nie dostarcza wystarczającej kwoty środków pieniężnych do rozliczenia kwoty, jaką mu przyznano w ramach operacji absorbującej płynność; i b) zasad transakcji bilateralnych, gdy kontrahent nie dostarcza wystarczającej ilości kwalifikowanych aktywów zabezpieczających lub gdy nie dostarcza wystarczającej kwoty środków pieniężnych do rozliczenia kwoty uzgodnionej w ramach transakcji bilateralnych bądź gdy nie składa zabezpieczenia nierozliczonych transakcji bilateralnych w dowolnym czasie przed ich zapadalnością w wyniku wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego.

b)

ustęp piąty otrzymuje brzmienie:

„Ponadto zawieszenie zastosowane wobec kontrahenta naruszającego zasady może obejmować oddziały tej samej instytucji znajdujące się w innych państwach członkowskich. Jeżeli jest to konieczne z uwagi na powagę naruszenia, czego dowodem może być na przykład jego częstotliwość lub długotrwałość, jako środek wyjątkowy można zawiesić na pewien czas udział kontrahenta we wszystkich przyszłych operacjach polityki pieniężnej.”;

a)

ustęp drugi otrzymuje brzmienie:

„Certyfikat dłużny EBC stanowi zobowiązanie dłużne EBC wobec posiadacza certyfikatu. Certyfikaty te są emitowane i przechowywane w formie zapisów księgowych w depozytach papierów wartościowych w strefie euro. EBC nie nakłada żadnych ograniczeń co do zbywalności certyfikatów. Inne postanowienia odnośnie do certyfikatów dłużnych EBC zostaną zawarte w zasadach i warunkach dotyczących konkretnych certyfikatów.”;

b)

ustęp trzeci otrzymuje brzmienie:

„Certyfikaty dłużne EBC emituje się z dyskontem, tzn. poniżej wartości nominalnej, i wykupuje w terminie zapadalności według wartości nominalnej. Różnica pomiędzy ceną emisyjną a wartością nominalną jest równa odsetkom narosłym od ceny emisyjnej według uzgodnionej stopy oprocentowania w okresie zapadalności certyfikatu. Stosowana stopa procentowa to prosta stopa procentowa obliczana zgodnie z konwencją »dni faktyczne/360«. Kalkulację ceny emisyjnej przedstawiono w ramce 1.”;

c)

ramka 1 otrzymuje brzmienie:

a)

na końcu ustępu trzeciego (pierwszy ustęp pod nagłówkiem „Warunki dostępu”) dodaje się przypis w brzmieniu (*):

b)

przypis 12 w ustępie siódmym (drugi ustęp pod nagłówkiem „Terminy zapadalności i oprocentowanie”) otrzymuje brzmienie:

a)

część wstępna ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„Przetargi standardowe Eurosystemu są ogłaszane publicznie za pośrednictwem serwisów agencyjnych i na stronie internetowej EBC. Ponadto KBC mogą powiadamiać o operacjach przetargowych kontrahentów, którzy nie mają dostępu do serwisów agencyjnych. W publicznym ogłoszeniu o przetargu standardowo zawarte są następujące informacje:”;

b)

podpunkt dziesiąty ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„data rozpoczęcia i termin zapadalności operacji (o ile dotyczy) lub data waluty i termin zapadalności instrumentu (w przypadku emisji certyfikatów dłużnych EBC);”;

c)

podpunkt siedemnasty ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„nominały certyfikatów (w przypadku emisji certyfikatów dłużnych EBC); oraz”;

d)

podpunkt osiemnasty ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„kod ISIN emisji (w przypadku emisji certyfikatów dłużnych EBC).”;

a)

ustęp trzeci otrzymuje brzmienie:

„W przetargach procentowych kontrahenci mogą składać oferty określające do 10 różnych poziomów stóp procentowych/cen/punktów swapowych. W wyjątkowych okolicznościach Eurosystem może ograniczyć liczbę ofert, które można złożyć w odniesieniu do przetargów procentowych. W każdej ofercie kontrahent musi określić kwotę, na jaką chce zawrzeć transakcję z KBC, oraz odnośną stopę procentową (9), (10). Oferta stopy procentowej musi być wyrażona jako wielokrotność 0,01 punktu procentowego. W przypadku przetargu procentowego dotyczącego swapów walutowych punkty swapowe należy kwotować zgodnie ze standardowymi konwencjami rynkowymi, a oferty muszą być wyrażone jako wielokrotności 0,01 punktu swapowego.

b)

ustęp siódmy otrzymuje brzmienie:

„Kontrahenci muszą zawsze być w stanie pokryć przydzielone im kwoty odpowiednią ilością kwalifikowanych aktywów zabezpieczających (11). Ustalenia umowne lub normatywne stosowane przez dany KBC umożliwiają nałożenie kar, jeżeli kontrahent nie przekaże odpowiedniej ilości aktywów zabezpieczających lub środków pieniężnych wystarczających do pokrycia kwoty przyznanej mu w operacji przetargowej.

a)

wstępna część ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„Wyniki przetargów standardowych i szybkich są ogłaszane publicznie za pośrednictwem serwisów agencyjnych i na stronie internetowej EBC. Ponadto KBC mogą ogłaszać rozstrzygnięcia przetargów bezpośrednio uprawnionym kontrahentom, którzy nie mają dostępu do serwisów agencyjnych. W publicznym ogłoszeniu o wynikach przetargu standardowo zawarte są następujące informacje:”;

b)

podpunkt trzynasty otrzymuje brzmienie:

„data rozpoczęcia i termin zapadalności operacji (o ile dotyczy) lub data waluty i termin zapadalności instrumentu (w przypadku emisji certyfikatów dłużnych EBC);”;

c)

podpunkt szesnasty otrzymuje brzmienie:

„nominały certyfikatów (w przypadku emisji certyfikatów dłużnych EBC); oraz”;

d)

podpunkt siedemnasty otrzymuje brzmienie:

„kod ISIN emisji (w przypadku emisji certyfikatów dłużnych EBC).”;

a)

ustęp piąty otrzymuje brzmienie:

„Aktywa wywołujące przepływ środków pieniężnych stanowiące zabezpieczenie papierów wartościowych muszą spełniać poniższe wymogi:

b)

ustęp szósty otrzymuje brzmienie:

„W przypadku emisji strukturalnej transza lub subtransza przedstawiana jako zabezpieczenie nie może być podporządkowana innym transzom tej samej emisji. Transzę (lub subtranszę) uważa się w tym zakresie za niepodporządkowaną, jeżeli – zgodnie z określoną w prospekcie kolejnością wypłat obowiązującą po doręczeniu oświadczenia o wymagalności – żadna inna transza (lub subtransza) nie ma pierwszeństwa w stosunku do tej transzy lub subtranszy pod względem kolejności otrzymywania płatności (z tytułu kwoty głównej i odsetek), co oznacza, że transza ta (lub subtransza) jest ostatnia w danej emisji strukturalnej w kolejności ponoszenia strat. W przypadku emisji strukturalnych, dla których prospekt przewiduje doręczenie oświadczenia o przyspieszeniu spłaty i wymagalności, brak podporządkowania transzy (lub subtranszy) musi dotyczyć kolejności płatności, o których mowa w oświadczeniu zarówno o przyspieszonej spłacie, jak i o wymagalności.”;

c)

w ustępie dziewiątym (pod nagłówkiem „Miejsce emisji”), przypis 7 (pierwszy przypis w tym ustępie) otrzymuje brzmienie:

d)

ustęp dziesiąty (pierwszy ustęp pod nagłówkiem „Procedury rozliczeń”) otrzymuje brzmienie:

„Instrumenty dłużne muszą być zbywalne w formie zapisów księgowych. Muszą być utrzymywane i rozliczane w strefie euro przez rachunek w Eurosystemie lub w systemie SSS spełniający normy ustanowione przez EBC, tak aby ustanawianie dodatkowych gwarancji wykonalności oraz realizacja instrumentów podlegały prawu kraju strefy euro.”;

e)

przypis 13 (ostatni) w ustępie dwunastym (jedyny ustęp pod nagłówkiem „Akceptowane rynki”) otrzymuje brzmienie:

f)

ustęp piętnasty (drugi ustęp pod nagłówkiem „Miejsce ustanowienia emitenta/gwaranta”) otrzymuje brzmienie:

„Gwarant musi być ustanowiony w EOG, chyba że do stwierdzenia wysokiej jakości kredytowej aktywów rynkowych, określonej w punkcie 6.3.2, nie jest potrzebna gwarancja.”

a)

podpunkt drugi ustępu drugiego (pierwszego ustępu pod nagłówkiem „Należności kredytowe”) otrzymuje brzmienie:

„Rodzaj dłużnika/gwaranta: Do kwalifikowanych dłużników lub gwarantów należą przedsiębiorstwa (18), podmioty sektora publicznego oraz instytucje międzynarodowe i ponadnarodowe. Każdy dłużnik jest indywidualnie odpowiedzialny za pełną spłatę przedmiotowej należności kredytowej (wykluczeni są współdłużnicy łącznie odpowiedzialni za pojedynczą należność kredytową).

b)

podpunkt trzeci ustępu drugiego otrzymuje brzmienie:

„Miejsce ustanowienia dłużnika i gwaranta: Dłużnik musi być ustanowiony w strefie euro. Gwarant musi również być ustanowiony w strefie euro, chyba że do stwierdzenia wysokiej jakości kredytowej aktywów nierynkowych, określonej w punkcie 6.3.3 nie jest potrzebna gwarancja. Wymóg ten nie dotyczy instytucji międzynarodowych i ponadnarodowych.”;

c)

podpunkt czwarty ustępu drugiego otrzymuje brzmienie:

„Jakość kredytowa: Jakość należności kredytowych ocenia się poprzez wiarygodność kredytową dłużnika lub gwaranta. Należności kredytowe muszą mieć wysoką jakość kredytową zgodną z zasadami ECAF dotyczącymi aktywów nierynkowych, o której mowa w punkcie 6.3.3.”;

d)

podpunkt siódmy ustępu drugiego otrzymuje brzmienie:

„Prawo właściwe: Umowa będąca podstawą należności kredytowej i umowa między kontrahentem a KBC o przekazaniu należności kredytowej na zabezpieczenie (mobilisation agreement) muszą podlegać prawu państwa członkowskiego. Ponadto łączna liczba różnych obowiązujących systemów prawnych, które mają zastosowanie do a) kontrahenta; b) wierzyciela; c) dłużnika; d) gwaranta (jeżeli dotyczy); e) umowy stanowiącej podstawę należności kredytowej; oraz f) umowy w sprawie przekazania na zabezpieczenie, nie może przekroczyć dwóch.”;

e)

przypis 20 w podpunkcie ósmym ustępu drugiego otrzymuje brzmienie:

f)

podpunkt czwarty ustępu trzeciego (pierwszy ustęp pod nagłówkiem „Nierynkowe instrumenty dłużne zabezpieczone detalicznymi kredytami hipotecznymi”) otrzymuje brzmienie:

„Miejsce ustanowienia emitenta: Emitent musi być ustanowiony w strefie euro.”;

g)

przypis 22 w podpunkcie szóstym ustępu trzeciego otrzymuje brzmienie:

a)

po ustępie piątym (ustęp trzeci pod nagłówkiem „Zasady wykorzystania aktywów kwalifikowanych”) dodaje się ustęp w brzmieniu:

„Na potrzeby wdrażania polityki pieniężnej, w szczególności w celu monitorowania przestrzegania zasad wykorzystania aktywów kwalifikowanych dotyczących bliskich powiązań, w ramach Eurosystemu wymieniane są informacje o strukturach własnościowych przekazywane w tym celu przez organy nadzoru. Informacje te podlegają takim samym zasadom poufności, jakie są stosowane przez organy nadzoru.”;

b)

ustęp szósty (ustęp czwarty pod nagłówkiem „Zasady wykorzystania aktywów kwalifikowanych”) otrzymuje brzmienie:

„Powyższych przepisów dotyczących bliskich powiązań nie stosuje się do: a) bliskich powiązań między kontrahentem a podmiotem sektora publicznego kraju należącego do EOG mającym prawo nakładania podatków, lub w przypadkach, w których gwarantem instrumentu dłużnego jest podmiot sektora publicznego kraju należącego do EOG mający prawo nakładania podatków; b) zabezpieczonych obligacji bankowych wyemitowanych zgodnie z kryteriami określonymi w art. 22 ust. 4 dyrektywy UCITS; lub c) przypadków, w których instrumenty dłużne są chronione przez szczególne zabezpieczenia prawne porównywalne z zabezpieczeniami instrumentów w literze b), takimi jak w przypadku (i) nierynkowych instrumentów dłużnych zabezpieczonych detalicznymi kredytami hipotecznymi (RMBD – retail mortgage-backed debt instruments), które nie są papierami wartościowymi; lub (ii) strukturyzowanych obligacji zabezpieczonych mieszkaniowymi kredytami hipotecznymi (residential real estate loan-backed structured covered bonds) (tzn. określonych zabezpieczonych obligacji, których Komisja Europejska nie uznała za zgodne z dyrektywą UCITS) spełniających wszystkie kryteria dotyczące papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami określone w punktach 6.2 i 6.3, a w przypadku strukturyzowanych obligacji zabezpieczonych kredytami mieszkaniowymi – również następujące dodatkowe kryteria (19):

c)

tabela 4 otrzymuje brzmienie:

„Tabela 4

Aktywa kwalifikowane wykorzystywane w operacjach polityki pieniężnej Eurosystemu

a)

ustęp czwarty otrzymuje brzmienie:

„W przypadku oceny wystawionej przez instytucję ECAI jej podstawą musi być rating publiczny. Eurosystem, jeśli uzna to za konieczne, ma prawo prosić o dodatkowe wyjaśnienia. W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami uzasadnienie ratingu musi być przedstawione w formie ogólnodostępnego raportu (sporządzonego na potrzeby sprzedaży lub nowej emisji), zawierającego m.in. kompleksową analizę zagadnień strukturalnych i prawnych, szczegółową ocenę puli zabezpieczeń oraz analizę uczestników i innych istotnych elementów transakcji. Ponadto instytucje ECAI muszą publikować regularne raporty kontrolne dotyczące papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. Publikacja tych raportów powinna pokrywać się z częstością i terminami płatności kuponowych. Raporty powinny zawierać co najmniej aktualne najważniejsze dane dotyczące transakcji (np. struktury puli zabezpieczeń, uczestników transakcji, struktury kapitału) oraz wyniki finansowe.”;

b)

ustęp piąty otrzymuje brzmienie:

„Wartość referencyjną określającą minimalne wymogi Eurosystemu w zakresie wysokiej jakości kredytowej (»progu jakości kredytowej«) definiuje się w kategoriach »jednego A« (23). Eurosystem uznaje prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania (PD) w jednorocznej perspektywie powyżej 0,10 % za równoważne jakości kredytowej na poziomie »jednego A«, przy czym jest ono regularnie weryfikowane. W zasadach ECAF przyjęto definicję zdarzenia niewykonania zobowiązania podaną w dyrektywach dotyczących wymogów kapitałowych (CRD) (24). Eurosystem publikuje najniższą ocenę ratingową powyżej wymaganego progu jakości kredytowej dla każdej zaakceptowanej instytucji ECAI, bez przyjmowania odpowiedzialności za oceny ECAI, która to ocena również podlega okresowej weryfikacji. W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami wartość referencyjną przyjętą przez Eurosystem do ustalania minimalnego wymogu wysokiej jakości kredytowej definiuje się w kategoriach »potrójnego A« (25) w momencie emisji. W okresie istnienia papieru wartościowego zabezpieczonego aktywami musi być spełniony minimalny wymóg Eurosystemu – ocena na poziomie »jednego A«.

c)

ustęp siódmy otrzymuje brzmienie:

„Z listy aktywów kwalifikowanych mogą zostać wyłączone aktywa wyemitowane lub gwarantowane przez podmioty, w stosunku do których Unia Europejska na mocy art. 75 Traktatu lub państwo członkowskie zastosowało zamrożenie funduszy lub inne środki, ograniczając możliwość korzystania z funduszy tych podmiotów, lub które decyzją Rady Prezesów EBC tymczasowo lub na stałe utraciły dostęp do operacji otwartego rynku lub operacji kredytowo-depozytowych Eurosystemu.”;

a)

podpunkt drugi ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„Ocena kredytowa papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami określona przez instytucję ECAI: W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami wyemitowanych od dnia 1 marca 2010 r. włącznie Eurosystem wymaga co najmniej dwóch ocen kredytowych dla tej emisji od dowolnych zaakceptowanych instytucji ECAI. W celu ustalenia kwalifikacji papierów wartościowych stosuje się zasadę »dwóch najlepszych«, co oznacza, że nie tylko najlepsze, ale też drugie co do jakości oceny kredytowe instytucji ECAI muszą być zgodne z progiem jakości kredytowej określonym dla papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. Zgodnie z tą zasadą, według Eurosystemu papiery wartościowe kwalifikują się, jeżeli obie te oceny jakości kredytowej są na poziomie »AAA«/»Aaa« w momencie emisji i na poziomie »jednego A« przez okres istnienia papieru wartościowego.

Od dnia 1 marca 2011 r. wszystkie papiery wartościowe zabezpieczone aktywami, niezależnie od daty emisji, muszą mieć co najmniej dwie oceny kredytowe akceptowanej instytucji ECAI dotyczące emisji i, aby pozostały kwalifikowane, spełniona musi być zasada »dwóch najlepszych«.

W stosunku do papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami wyemitowanych przed dniem 1 marca 2010 r., które mają tylko jedną ocenę kredytową, należy uzyskać drugą ocenę do dnia 1 marca 2011 r. W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami wyemitowanych przed dniem 1 marca 2009 r. obie oceny muszą być na poziomie »jednego A« przez cały okres istnienia tych papierów. W przypadku papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami wyemitowanych w okresie od dnia 1 marca 2009 r. do dnia 28 lutego 2010 r. pierwsza ocena kredytowa musi być na poziomie »AAA«/»Aaa« w momencie emisji i na poziomie »jednego A« przez cały okres istnienia papieru wartościowego, natomiast druga ocena kredytowa musi być na poziomie »jednego A« zarówno w momencie emisji (26), jak i przez cały okres istnienia papieru.

Emisje zamienne papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami prowadzone w sposób ciągły lub powtarzalny (fungible tap issuances) uważa się za nowe emisje takich papierów. Wszystkie papiery wartościowe zabezpieczone aktywami wyemitowane pod tym samym kodem ISIN muszą spełniać kryteria kwalifikacji obowiązujące na dzień ostatniej emisji zamiennej. W przypadku emisji zamiennych papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami prowadzonych w sposób ciągły lub powtarzalny, które nie spełniają kryteriów kwalifikacji obowiązujących na dzień ostatniej takiej emisji zamiennej, nie kwalifikują się wszystkie papiery wyemitowane pod tym samym kodem ISIN. Zasada ta nie obowiązuje w przypadku emisji zamiennych papierów wartościowych prowadzonych w sposób ciągły lub powtarzalny, które znajdowały się na liście aktywów kwalifikowanych Eurosystemu w dniu 10 października 2010, jeżeli ostatnia taka emisja zamienna miała miejsce przed tą datą. Emisje, które nie są emisjami zamiennymi prowadzonymi w sposób ciągły lub powtarzalny, uważa się za inne papiery wartościowe zabezpieczone aktywami.

b)

tiret trzecie podpunktu trzeciego ustępu pierwszego otrzymuje brzmienie:

„Gwarancja musi podlegać prawu państwa członkowskiego UE oraz być ważna, wiążąca i wykonalna w stosunku do gwaranta.”;

c)

część wstępna podpunktu pierwszego ustępu drugiego otrzymuje brzmienie:

„Emitenci i gwaranci z sektora publicznego w strefie euro: Jeżeli aktywa rynkowe są wyemitowane lub gwarantowane przez instytucje rządowe szczebla regionalnego, organy samorządowe lub podmioty sektora publicznego ustanowione w strefie euro, zgodnie z definicjami zawartymi w dyrektywach CRD, obowiązuje następująca procedura:”;

d)

podpunkt drugi ustępu drugiego otrzymuje brzmienie:

„Emitenci i gwaranci z sektora przedsiębiorstw w strefie euro: Jeżeli na podstawie oceny emisji, emitenta lub gwaranta dokonanej przez instytucje ECAI nie można stwierdzić wysokiej jakości kredytowej aktywów rynkowych emitowanych lub gwarantowanych przez przedsiębiorstwa niefinansowe (27) ustanowione w strefie euro, zastosowanie mają zasady ECAF dotyczące należności kredytowych, a kontrahenci mogą wykorzystać własne systemy IRB, wewnętrzne systemy oceny jakości kredytowej stosowane przez krajowe banki centralne, lub narzędzia ratingowe podmiotów zewnętrznych. Wyemitowane przez przedsiębiorstwa niefinansowe rynkowe instrumenty dłużne niemające ratingu nie są umieszczane na publicznej liście kwalifikowanych aktywów rynkowych.

a)

przypis 35 w ppkt (ii) w podpunkcie pierwszym (Dłużnicy i gwaranci z sektora publicznego) ustępu piątego otrzymuje brzmienie:

b)

przypis 36 w ppkt (iii) w podpunkcie pierwszym ustępu piątego otrzymuje brzmienie:

c)

przypis 37 w podpunkcie drugim (Dłużnicy i gwaranci z sektora przedsiębiorstw) ustępu piątego (pierwszy przypis w tym podpunkcie) otrzymuje brzmienie:

d)

podpunkt trzeci ustępu szóstego otrzymuje brzmienie:

„Gwarancja musi podlegać prawu państwa członkowskiego UE oraz być ważna, wiążąca i wykonalna w stosunku do gwaranta.”;

a)

podpunkt trzeci otrzymuje brzmienie:

„Eurosystem ogranicza wykorzystanie niezabezpieczonych instrumentów dłużnych wyemitowanych przez instytucje kredytowe lub jakiekolwiek inne podmioty, z którymi instytucja kredytowa ma bliskie powiązania zdefiniowane w punkcie 6.2.3. Aktywa takie mogą być wykorzystywane przez danego kontrahenta jako zabezpieczenie wyłącznie w zakresie, w jakim wartość przypisana temu zabezpieczeniu przez Eurosystem po zastosowaniu redukcji wartości nie przekracza 10 % łącznej wartości zabezpieczeń złożonych przez tego kontrahenta (z uwzględnieniem redukcji wartości). Ograniczenie to nie ma zastosowania do aktywów, których gwarantem jest podmiot sektora publicznego uprawniony do nakładania podatków, lub gdy wartość takich aktywów z uwzględnieniem redukcji wartości nie przekracza 50 milionów euro. W przypadku połączenia dwóch lub większej liczby emitentów takich aktywów lub ustanowienia między nimi bliskiego powiązania, emitentów tych traktuje się jako jedną grupę emitentów w kontekście tego ograniczenia tylko przez rok od daty połączenia lub ustanowienia bliskiego powiązania.”;

b)

przypis 4 w tabeli 6 otrzymuje brzmienie:

a)

przypis 52 w ustępie drugim otrzymuje brzmienie:

b)

przypis 53 w ustępie trzecim otrzymuje brzmienie:

—

instytucja jest uprawniona wyłącznie do realizacji zadań specjalnego przeznaczenia,

—

instytucję obowiązuje zakaz aktywnego prowadzenia czynności bankowych w konkurencji z innymi instytucjami kredytowymi, lub

—

instytucja jest zobowiązana przepisami prawa do przeznaczania wszystkich swoich depozytów na cele związane ze wsparciem rozwoju regionalnego lub międzynarodowego.

a)

przypis 7 w ustępie siódmym (ustęp drugi pod nagłówkiem „Obliczanie poziomu rezerwy obowiązkowej”) otrzymuje brzmienie:

b)

przypis (*) w ramce 9 otrzymuje brzmienie:

a)

definicja „bliskich powiązań” otrzymuje brzmienie:

„Bliskie powiązania: sytuacja, w której kontrahent jest powiązany z emitentem/dłużnikiem/gwarantem aktywów kwalifikowanych przez fakt, że: a) kontrahent posiada, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej przedsiębiorstw, 20 % lub więcej kapitału emitenta/dłużnika/gwaranta; lub b) emitent/dłużnik/gwarant posiada, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej przedsiębiorstw, 20 % lub więcej kapitału kontrahenta; lub c) osoba trzecia posiada, bezpośrednio lub za pośrednictwem jednego lub więcej przedsiębiorstw, ponad 20 % kapitału kontrahenta oraz ponad 20 % kapitału emitenta/dłużnika/gwaranta.”;

b)

definicja „instytucji kredytowej” otrzymuje brzmienie:

„Instytucja kredytowa: instytucja kredytowa w rozumieniu art. 2 i art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podjęcia i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (wersja przekształcona) (31), w znaczeniu nadanym w krajowych przepisach wdrażających tę dyrektywę, podlegająca nadzorowi właściwego organu; lub inna instytucja kredytowa w rozumieniu art. 123 ust. 2 Traktatu podlegająca nadzorowi o standardzie porównywalnym z nadzorem właściwego organu krajowego.

c)

skreśla się definicję „Pieniądza elektronicznego”;

d)

dodaje się definicję „Wsparcia płynnościowego transakcji dotyczącej papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami”:

„Wsparcie płynnościowe transakcji dotyczącej papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami: każde rozwiązanie strukturalne, które można wykorzystać do pokrycia wszelkich przejściowych niedoborów środków pieniężnych mogących wystąpić w okresie ważności transakcji.”;

e)

definicja „Narzędzi ratingowych” otrzymuje brzmienie:

„Narzędzia ratingowe: źródło oceny jakości kredytowej przewidziane w zasadach ECAF, zapewnione przez podmioty oceniające jakość kredytową dłużników, stosujące przede wszystkim modele ilościowe w sposób systematyczny i mechaniczny, opierające się, między innymi, na informacjach ze zbadanych sprawozdań finansowych oraz których oceny kredytowe nie są ujawniane publicznie. Aby zostały uwzględnione w ECAF, podmioty te muszą być indywidualnie zaakceptowane przez Eurosystem.”;

f)

sefinicja „Traktatu” otrzymuje brzmienie:

„Traktat: Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.”;

a)

w pkt 1, na końcu tytułu rozporządzenia (WE) nr 2533/98 dodaje się następujący przypis (*):

b)

ustęp pierwszy punktu 2 otrzymuje brzmienie:

„Celem rozporządzenia Europejskiego Banku Centralnego (WE) nr 25/2009 z dnia 19 grudnia 2008 r. dotyczącego bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (wersja przekształcona) (EBC/2008/32) (32) jest umożliwienie EBC oraz, zgodnie z art. 5 ust. 2 Statutu ESBC, krajowym bankom centralnym prowadzącym te prace w możliwym zakresie, zbierania materiału statystycznego koniecznego do realizacji zadań ESBC, a w szczególności zadania polegającego na formułowaniu i wdrażaniu polityki pieniężnej Unii zgodnie z art. 127 ust. 2 tiret pierwsze Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Dane statystyczne zebrane zgodnie z rozporządzeniem EBC/2008/32 są wykorzystywane do sporządzenia skonsolidowanego bilansu sektora monetarnych instytucji finansowych (MIF), którego głównym celem jest zapewnienie EBC kompleksowego obrazu statystycznego sytuacji pieniężnej obejmującego zagregowane aktywa i pasywa finansowe MIF w uczestniczących państwach członkowskich, które uważa się za jednolity obszar gospodarczy.

c)

ustęp czwarty punktu 2 otrzymuje brzmienie:

„Po drugie, obowiązki sprawozdawcze określone w rozporządzeniu EBC/2008/32 muszą być zgodne z zasadami przejrzystości i pewności prawnej, ponieważ rozporządzenie to jest w całości wiążące i bezpośrednio stosowane w całej strefie euro. Nakłada ono obowiązki bezpośrednio na osoby fizyczne i prawne, w stosunku do których EBC może zastosować sankcje w każdym przypadku, gdy jego wymogi sprawozdawcze nie są spełnione (zob. art. 7 rozporządzenia (WE) nr 2533/98). Obowiązki sprawozdawcze są więc wyraźnie określone i wszelkie decyzje EBC dotyczące weryfikacji lub obowiązkowego gromadzenia informacji statystycznych są zgodne z określonymi zasadami. Po trzecie, EBC musi minimalizować obciążenia sprawozdawcze zgodnie z zasadami statystyki określonymi dla gromadzenia, opracowania i przekazywania danych statystycznych przez ESBC (zob. art. 3a rozporządzenia (WE) nr 2533/98). Zasady zostały zdefiniowane bardziej szczegółowo w publicznej deklaracji ESBC na temat statystyki europejskiej opublikowanej na stronie internetowej EBC.”;

d)

ustęp piąty punktu 2 otrzymuje brzmienie:

„Dlatego też materiał statystyczny zgromadzony przez krajowe banki centralne na mocy rozporządzenia EBC/2008/32 jest również wykorzystywany do ustalania podstawy naliczania rezerw zgodnie z rozporządzeniem Europejskiego Banku Centralnego (WE) nr 1745/2003 z dnia 12 września 2003 r. dotyczącym stosowania rezerw obowiązkowych (EBC/2003/9) (33).

e)

ustęp szósty punktu 2 otrzymuje brzmienie:

„Rozporządzenie EBC/2008/32 ogranicza się do ogólnego określenia faktycznej populacji sprawozdawczej, jej obowiązków sprawozdawczych oraz zasad, zgodnie z którymi EBC i KBC zazwyczaj wykonują swoje uprawnienia do weryfikacji i obowiązkowego gromadzenia informacji statystycznych. Szczegółowe informacje na temat danych statystycznych, które należy zawrzeć w sprawozdaniach w celu spełnienia wymogów EBC w zakresie sprawozdawczości statystycznej, a także minimalne standardy są określone w załącznikach I–IV do rozporządzenia EBC/2008/32.”;

f)

punkt 3 otrzymuje brzmienie:

„Do MIF zalicza się instytucje kredytowe określone w prawie wspólnotowym posiadające status rezydenta oraz wszelkie inne instytucje finansowe posiadające status rezydenta, których działalność polega na przyjmowaniu depozytów lub bliskich substytutów depozytów od podmiotów innych niż MIF oraz udzielaniu kredytów lub inwestowaniu w papiery wartościowe na własny rachunek (przynajmniej w sensie ekonomicznym). Przy sporządzaniu i prowadzeniu wykazu instytucji EBC stosuje powyższą definicję oraz zasady klasyfikacji określone w załączniku I do rozporządzenia EBC/2008/32. Organem właściwym do sporządzania i prowadzenia wykazu MIF do celów statystycznych jest Zarząd EBC. Faktyczną populację sprawozdawczą stanowi grupa MIF posiadających status rezydenta w strefie euro. KBC mogą udzielać derogacji małym MIF zgodnie z art. 8 rozporządzenia EBC/2008/32. Derogacje te umożliwiają KBC stosowanie metody »skracania ogona«.”;

g)

punkt 4 otrzymuje brzmienie:

„W celu sporządzenia bilansu skonsolidowanego instytucje posiadające status rezydenta i należące do faktycznej populacji sprawozdawczej co miesiąc przekazują informacje statystyczne związane z ich bilansami. Pozostałe informacje przekazuje się co kwartał. Przekazywane dane statystyczne są szczegółowo określone w załączniku I do rozporządzenia EBC/2008/32. KBC zbierają odnośne dane statystyczne i definiują obowiązujące procedury sprawozdawcze.

Rozporządzenie EBC/2008/32 nie wyklucza możliwości, by informacje statystyczne niezbędne do spełnienia wymogów statystycznych EBC były zbierane przez KBC od faktycznej populacji sprawozdawczej w ramach szerszej sprawozdawczości statystycznej ustanowionej przez krajowe banki centralne dla innych celów statystycznych na mocy prawa wspólnotowego lub krajowego albo ustalonej praktyki. Nie powinno to jednak niekorzystnie wpływać na spełnianie wymogów statystycznych określonych w rozporządzeniu EBC/2008/32. W szczególnych przypadkach EBC może polegać na informacjach statystycznych zebranych dla takich celów jako spełniających jego wymagania.

W wyniku przyznania przez KBC powyższych derogacji małym MIF podlegają one ograniczonym obowiązkom sprawozdawczym (oznaczającym, między innymi, sprawozdawczość kwartalną), które są obowiązkowe w związku z wymogiem utrzymywania rezerwy obowiązkowej i są określone w załączniku III do rozporządzenia EBC/2008/32. Artykuł 8 tego rozporządzenia określa wymogi dotyczące tych małych MIF, które nie są instytucjami kredytowymi. Przy tym MIF objęte derogacją mają możliwość realizacji pełnych wymogów w zakresie sprawozdawczości.”;

h)

ustępy od pierwszego do ósmego w punkcie 5 otrzymują brzmienie:

„Aby zminimalizować obciążenia sprawozdawcze i unikać jakiegokolwiek powielania pracy przy gromadzeniu informacji statystycznych, informacje statystyczne dotyczące bilansu przekazane przez MIF na mocy rozporządzenia EBC/2008/32 wykorzystuje się również do obliczania podstawy naliczania rezerw na mocy rozporządzenia EBC/2003/9.

Podmioty sprawozdawcze przekazują odpowiednim KBC dane do celów statystycznych w zakresie przedstawionym poniżej w tabeli 1, która znajduje się też w załączniku III do rozporządzenia EBC/2008/32. W tabeli tej ramki oznaczone gwiazdką »*« są wykorzystywane przez instytucje do ustalania podstawy naliczania rezerwy (zob. ramka 9 w rozdziale 7).

Do prawidłowego ustalenia podstawy naliczania rezerw przy dodatniej stopie rezerwy potrzebna jest szczegółowa struktura depozytów o umownym terminie zapadalności powyżej dwóch lat, depozytów zwrotnych za wypowiedzeniem powyżej dwóch lat, zobowiązań instytucji kredytowych z tytułu umów z przyrzeczeniem odkupu wobec sektorów: »MIF«, »instytucji kredytowych objętych systemem rezerw obowiązkowych, EBC i KBC« oraz »instytucji rządowych i samorządowych« (w podziale na »krajowe« i »pozostałe uczestniczące państwa członkowskie«), a także wobec »reszty świata«.

Ponadto, w zależności od krajowego systemu gromadzenia danych i jeżeli nie jest to sprzeczne z definicjami i zasadami klasyfikacji bilansu MIF określonymi w rozporządzeniu EBC/2008/32, instytucje kredytowe objęte systemem rezerw obowiązkowych mogą też przekazywać dane konieczne do ustalenia podstawy naliczania rezerwy (z wyjątkiem danych dotyczących instrumentów zbywalnych) zgodnie z tabelą 1a, pod warunkiem że nie wpływa to na pozycje oznaczone pogrubionym drukiem w tabeli 1.

Przepisy szczególne i przejściowe oraz przepisy dotyczące łączenia instytucji kredytowych w odniesieniu do stosowania systemu rezerw obowiązkowych znajdują się w załączniku III do rozporządzenia EBC/2008/32.

Załącznik III do rozporządzenia EBC/2008/32 obejmuje w szczególności schemat sprawozdawczości instytucji kredytowych znajdujących się w »ogonie« rozkładu statystycznego. Instytucje te muszą jako minimum przedstawiać dane kwartalne niezbędne do ustalenia podstawy naliczania rezerwy zgodnie z tabelą 1a. Instytucje te zapewniają, że dane przekazywane zgodnie z tabelą 1a są w pełni zgodne z definicjami i zasadami klasyfikacji stosowanymi w tabeli 1. Dane służące do ustalenia podstawy naliczania rezerwy przez takie instytucje za trzy okresy utrzymywania rezerwy są oparte na danych na koniec kwartału gromadzonych przez KBC.

Załącznik III zawiera też przepisy dotyczące sprawozdawczości skonsolidowanej instytucji kredytowych jako grupy. Z chwilą uzyskania zezwolenia EBC instytucje kredytowe objęte systemem rezerw obowiązkowych mogą składać skonsolidowane sprawozdania statystyczne obejmujące grupę instytucji kredytowych objętych tym systemem w granicach terytorium jednego państwa, pod warunkiem że wszystkie instytucje w ramach danej grupy zrezygnowały z pomniejszania rezerwy obowiązkowej. Z pomniejszenia korzystać może jednak grupa jako całość. Jeżeli instytucje kredytowe otrzymały pozwolenie na utrzymywanie rezerwy obowiązkowej przez pośrednika, ale nie mogą korzystać z powyższej sprawozdawczości grupowej, właściwy KBC może zezwolić pośrednikowi na przekazywanie w imieniu tej grupy instytucji kredytowych sprawozdawczości skonsolidowanej (z wyjątkiem podstawy naliczania rezerwy). W takiej sytuacji z pomniejszenia mogą korzystać wszyscy członkowie grupy. Każda instytucja, której to dotyczy, jest wymieniona odrębnie w wykazie monetarnych instytucji finansowych prowadzonym przez EBC.

Ponadto załącznik ten zawiera przepisy mające zastosowanie w przypadku łączenia instytucji kredytowych. Terminy »połączenie«, »łączące się instytucje« i »instytucja przejmująca« mają znaczenie określone w art. 1 rozporządzenia EBC/2003/9. Dla okresu utrzymywania rezerwy, w którym następuje fuzja, naliczana jest rezerwa dla instytucji przejmującej i wymóg ten jest realizowany w sposób określony w art. 13 rozporządzenia. Poziom rezerwy obowiązkowej dla instytucji przejmującej w kolejnych okresach utrzymywania rezerwy oblicza się według podstawy naliczania rezerwy oraz ewentualnie według informacji statystycznych, zgodnie ze specjalnymi zasadami (zob. tabela w załączniku III do rozporządzenia EBC/2008/32). W innych kwestiach obowiązują standardowe zasady dotyczące składania informacji statystycznych oraz obliczania rezerwy obowiązkowej określone w art. 3 rozporządzenia EBC/2003/9. Ponadto właściwy KBC może zezwolić instytucji przejmującej na wykonanie jej obowiązku przekazania informacji statystycznych w drodze procedur tymczasowych. Tego rodzaju zwolnienie z normalnych procedur sprawozdawczych musi być ograniczone do możliwie najkrótszego okresu i w żadnym przypadku nie powinno trwać dłużej niż sześć miesięcy od połączenia. Zwolnienie to nie narusza zobowiązania instytucji przejmującej do wykonania obowiązków sprawozdawczych zgodnie z rozporządzeniem EBC/2008/32 ani jej ewentualnej powinności przejęcia obowiązków sprawozdawczych łączących się instytucji.”;

i)

punkt 6 otrzymuje brzmienie:

„Sam EBC i krajowe banki centralne zazwyczaj wykonują uprawnienia do weryfikacji i obowiązkowego gromadzenia informacji statystycznych w każdym przypadku, gdy nie są spełniane minimalne normy w zakresie przekazywania, dokładności, zgodności pojęciowej i aktualizacji danych. Te minimalne normy są określone w załączniku IV do rozporządzenia EBC/2008/32.”;

j)

punkt 7 otrzymuje brzmienie:

„Ponieważ przepis art. 34 ust. 1 Statutu nie przyznaje żadnych praw ani nie nakłada żadnych obowiązków na państwa członkowskie objęte derogacją (art. 42 ust. 1 Statutu ESBC) i na Danię (art. 2 Protokołu w sprawie pewnych przepisów odnoszących się do Danii) oraz nie ma zastosowania do Zjednoczonego Królestwa (art. 8 Protokołu w sprawie pewnych przepisów odnoszących się do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej), rozporządzenie EBC/2008/32 stosuje się wyłącznie do uczestniczących państw członkowskich.

Natomiast do wszystkich państw członkowskich stosuje się art. 5 Statutu ESBC dotyczący kompetencji EBC i krajowych banków centralnych w dziedzinie statystyki oraz rozporządzenie (WE) nr 2533/98. Z powyższych przepisów oraz drugiego i trzeciego tiret art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej wynika obowiązek spoczywający na nieuczestniczących państwach członkowskich zaprojektowania i wdrożenia na poziomie krajowym wszystkich środków uznanych przez nie za właściwe w celu zbierania informacji statystycznych potrzebnych do wypełniania wymogów ESBC w zakresie sprawozdawczości statystycznej i terminowych przygotowań w dziedzinie statystyki, aby mogły stać się uczestniczącymi państwami członkowskimi. Obowiązek ten jest wyraźnie sformułowany w art. 4 i pkt 17 preambuły do rozporządzenia (WE) nr 2533/98. Dla jasności ten specjalny obowiązek przywołany jest w preambule do rozporządzenia EBC/2008/32.”;

k)

tabela otrzymuje brzmienie:

„Tabela 1

Stany miesięczne (34)

a)

we wprowadzającej części punktu 1 przypisy 1 i 2 otrzymują brzmienie:

b)

ustęp trzeci punktu 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„W przypadku naruszenia zasad dotyczących wykorzystania aktywów zabezpieczających (39) kary finansowe oblicza się, mnożąc przez współczynnik 1/360 kwotę aktywów niekwalifikowanych (lub aktywów, których kontrahent nie może wykorzystać), które: (i) zostały dostarczone przez kontrahenta do krajowego banku centralnego lub EBC; lub (ii) nie zostały wycofane przez kontrahenta po upływie 20 dni roboczych od zdarzenia, po którym aktywa utraciły status kwalifikowanych lub nie są już w dyspozycji kontrahenta.

c)

ustęp drugi punktu 2.1 otrzymuje brzmienie:

„Takie same kary finansowe i zawieszenie stosuje się też, bez naruszania postanowienia pkt 2.3, w przypadku każdego kolejnego naruszenia w danym okresie 12 miesięcy.”;

d)

ustęp drugi punktu 2.2 otrzymuje brzmienie:

„Takie same kary finansowe i zawieszenie stosuje się też, bez naruszania postanowienia pkt 2.3, w przypadku każdego kolejnego naruszenia w danym okresie 12 miesięcy.”.

a)

podpunkt czwarty w jedynym ustępie otrzymuje brzmienie:

„Poziom redukcji wartości w wycenie stosowanej do instrumentów dłużnych należących do kategorii V wynosi 16 % bez względu na termin zapadalności i rodzaj kuponu.”;

b)

podpunkt piąty w jedynym ustępie otrzymuje brzmienie:

„Poszczególne papiery wartościowe zabezpieczone aktywami, zabezpieczone obligacje bankowe (zabezpieczone obligacje bankowe typu Jumbo, tradycyjne zabezpieczone obligacje bankowe i inne zabezpieczone obligacje bankowe) oraz niezabezpieczone instrumenty dłużne instytucji kredytowych, których wycena teoretyczna przebiega zgodnie z punktem 6.5, podlegają dodatkowej redukcji wartości w wycenie (haircut). Redukcję tę stosuje się do ceny teoretycznej poszczególnych instrumentów dłużnych w formie obniżki wartości o 5 %.”;

c)

tabela 6 otrzymuje brzmienie:

„Tabela 6

Kategorie płynności aktywów rynkowych (7)

d)

podpunkt siedemnasty w jedynym ustępie otrzymuje brzmienie:

„Do rynkowych zmiennokuponowych (12) instrumentów dłużnych zaliczonych do kategorii I–IV stosuje się taką samą redukcję wartości w wycenie, jak do grupy instrumentów stałokuponowych o zapadalności od zera do jednego roku w kategorii płynności i w kategorii jakości kredytowej, do której należy dany instrument.

e)

tabela 7 otrzymuje brzmienie:

„Tabela 7

Poziomy redukcji wartości w wycenie stosowane do kwalifikowanych aktywów rynkowych