DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADYNR 661/2010/UE

z dnia 7 lipca 2010 r.

w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej

(wersja przekształcona)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego artykuł 172 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

SEKCJA I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

1.   Celem niniejszej decyzji jest ustalenie wytycznych dotyczących zadań, priorytetów i ogólnych kierunków przewidywanych działań w obszarze transeuropejskiej sieci transportowej. Wytyczne te określają projekty stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania, których realizacja powinna przyczynić się do rozwoju sieci w Unii.

2.   Wytyczne, o których mowa w ust. 1, wyznaczają ogólne ramy odniesienia mające zachęcić państwa członkowskie i, jeśli to konieczne, Unię do realizacji projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, których celem jest zapewnienie spójności, wzajemnych połączeń i interoperacyjności transeuropejskiej sieci transportowej, jak również zagwarantowanie dostępu do tej sieci. Wytyczne te mają również ułatwić zaangażowanie sektora prywatnego.

3.   Niezbędne wymagania dotyczące interoperacyjności transeuropejskiej sieci transportowej, telematyki transportu i usług powiązanych, są określone zgodnie z Traktatami w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/57/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie interoperacyjności systemu kolei we Wspólnocie (10) i niezależnie od niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Cele

1.   Transeuropejska sieć transportowa jest tworzona etapami do 2020 r. poprzez integrację infrastruktury sieci transportu lądowego, morskiego i lotniczego w Unii zgodnie z planami ramowymi przedstawionymi na mapach w załączniku I lub specyfikacjami określonymi w załączniku II.

2.   Sieć musi:

Artykuł 3

Zasięg sieci

1.   Sieć transeuropejska obejmuje infrastrukturę transportową, systemy zarządzania ruchem oraz systemy ustalania pozycji i nawigacji.

2.   Infrastruktura transportowa obejmuje sieci drogowe, kolejowe i żeglugi śródlądowej, autostrady morskie, porty żeglugi morskiej i śródlądowej, porty lotnicze oraz inne punkty wzajemnego połączenia między sieciami modalnymi.

3.   Systemy zarządzania ruchem i systemy ustalania pozycji i nawigacji obejmują niezbędne instalacje techniczne oraz systemy informacji i telekomunikacji, mające zapewnić harmonijność funkcjonowania sieci i sprawne zarządzanie ruchem.

Artykuł 4

Ogólne kierunki działań

Ogólne kierunki działań Unii obejmują:

Artykuł 5

Priorytety

Priorytety, biorąc pod uwagę cele przedstawione w art. 2 ust. 2 i główne kierunki działania określone w art. 4, są następujące:

Artykuł 6

Sieci państw trzecich

Promowanie przez Unię projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania oraz interoperacyjności i wzajemnego połączenia sieci w celu zapewnienia kompatybilności transeuropejskiej sieci transportowej z sieciami państw trzecich rozpatrywane jest oddzielnie dla każdego przypadku i zgodnie z odpowiednimi procedurami przewidzianymi w Traktatach.

Artykuł 7

Projekty stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania

1.   Projekty te stanowią wspólny cel, którego realizacja jest uzależniona od stopnia zaawansowania i dostępności środków finansowych, bez naruszenia finansowych zobowiązań państwa członkowskiego lub Unii.

2.   Stosownie do postanowień Traktatów, w szczególności w zakresie konkurencyjności, za projekt stanowiący przedmiot wspólnego zainteresowania uznaje się każdy projekt, który:

3.   Projekty odnoszą się do elementów sieci opisanych w art. 9-18, a w szczególności:

4.   Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki, które uważają za stosowne w ramach zasad przedstawionych w art. 1 ust. 2.

Artykuł 8

Ochrona środowiska

1.   W trakcie prac nad projektami i ich realizacją państwa członkowskie muszą brać pod uwagę zagadnienia związane z ochroną środowiska naturalnego, dokonując — zgodnie z dyrektywą 85/337/EWG — oceny wpływu na środowisko naturalne projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, które będą realizowane, i z zastosowaniem dyrektyw 92/43/EWG i 2009/147/WE.

Licząc od dnia 21 lipca 2004 r. państwa członkowskie dokonują na podstawie tych projektów oceny wpływu na środowisko naturalne planów i programów, przede wszystkim, jeżeli dotyczą one nowych tras lub innych znaczących form rozbudowy infrastruktury węzłów komunikacyjnych, zgodnie z dyrektywą 2001/42/WE.

W trakcie prac nad przedmiotowymi planami i programami, państwa członkowskie biorą pod uwagę wyniki oceny wpływu na środowisko naturalne, zgodnie z art. 8 dyrektywy 2001/42/WE.

2.   Do dnia 21 lipca 2004 r. Komisja wypracowuje, w porozumieniu z państwami członkowskimi, stosowne metody realizacji strategicznej oceny wpływu na środowisko naturalne, w celu zapewnienia między innymi odpowiedniej koordynacji, uniknięcia powielania wysiłków i doprowadzenia do uproszczenia i przyśpieszenia procesu planowania w odniesieniu do transgranicznych projektów i korytarzy.

Wyniki tych prac i oceny wpływu na środowisko naturalne projektów transeuropejskich sieci realizowanych przez państwa członkowskie zgodnie z dyrektywą 2001/42/WE są uwzględniane, w zależności od przypadku, przez Komisję w jej sprawozdaniach na temat wytycznych, o których mowa w art. 22 niniejszej decyzji, i we wnioskach legislacyjnych dotyczących zmian wytycznych, przewidzianych na mocy tego samego przepisu.

SEKCJA 2

SIEĆ DROGOWA

Artykuł 9

Charakterystyka

1.   Transeuropejska sieć drogowa obejmuje autostrady i drogi o wysokiej jakości, istniejące, nowe lub wymagające dostosowania, które:

2.   Sieć zapewnia użytkownikom wysoki, jednolity i stały poziom usług, komfortu i bezpieczeństwa.

3.   Sieć obejmuje również infrastrukturę zarządzania ruchem, informacji dla użytkowników, zarządzania wypadkami i nagłymi zdarzeniami oraz elektroniczny pobór opłat; opiera się ona na aktywnej współpracy pomiędzy systemami zarządzania ruchem na europejskim, krajowym i regionalnym poziomie i dostawcami usług informacyjnych o przejazdach i ruchu oraz usług o wartości dodanej, czuwając nad niezbędną komplementarnością z aplikacjami, których rozwój jest ułatwiany w ramach programu w zakresie transeuropejskiej sieci telekomunikacyjnej.

SEKCJA 3

SIEĆ KOLEJOWA

Artykuł 10

Charakterystyka

1.   Sieć kolejowa obejmuje sieć kolejową dużych prędkości i sieć konwencjonalną.

2.   Sieć kolejowa dużych prędkości wykorzystująca aktualne lub nowe technologie obejmuje:

Sieć ta jest definiowana według linii przedstawionych w sekcji 3 załącznika I. Główne wymogi i specyfikacje techniczne interoperacyjności stosowane do linii kolejowych pociągów dużych prędkości wykorzystujących aktualne technologie są definiowane zgodnie z dyrektywą Rady 96/48/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości (11). Państwa członkowskie z wyprzedzeniem informują Komisję o otwarciu wszystkich linii kolejowych dużych prędkości i ich parametrach technicznych.

3.   Konwencjonalna sieć kolejowa obejmuje linie do konwencjonalnego przewozu podróżnych i towarów, włącznie z liniami kolejowymi transportu kombinowanego, o których mowa w art. 15, dostępem do portów morskich i portów śródlądowych, będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, oraz terminale towarowe otwarte dla wszystkich użytkowników. Główne wymogi i specyfikacje techniczne interoperacyjności mające zastosowanie do konwencjonalnych linii kolejowych definiowane są zgodnie z dyrektywą 2001/16/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 marca 2001 r. w sprawie interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnych (12).

4.   Sieć kolejowa obejmuje infrastrukturę i wyposażenie umożliwiające zintegrowanie usług kolejowych, drogowych oraz, w zależności od przypadku, lotniczych i morskich. W tym względzie szczególną uwagę przywiązuje się do połączenia regionalnych portów lotniczych z siecią kolejową.

5.   Sieć kolejowa spełnia co najmniej jedną z następujących funkcji:

6.   Sieć oferuje użytkownikom wysoki standard usług pod względem jakości i bezpieczeństwa, dzięki jej ciągłości i stopniowemu wprowadzaniu interoperacyjności, w szczególności dzięki technicznej harmonizacji i zharmonizowanemu systemowi sterowania i kontroli ERTMS zalecanemu dla europejskiej sieci kolejowej. W tym celu Komisja po konsultacji z państwami członkowskimi stworzy plan rozbudowy skoordynowany z planami krajowymi.

SEKCJA 4

SIEĆ WODNA ŚRÓDLĄDOWA I PORTY ŚRÓDLĄDOWE

Artykuł 11

Charakterystyka

1.   Transeuropejska sieć śródlądowa obejmuje rzeki, kanały oraz różne odgałęzienia i ogniwa, które je łączą. W szczególności obejmuje ona wzajemne połączenia pomiędzy ośrodkami przemysłowymi i głównymi konurbacjami oraz łączy je z portami.

2.   Minimalne wymagania techniczne dla dróg wodnych tworzących część sieci muszą odpowiadać normom ustalonym dla drogi wodnej IV klasy, to znaczy pozwalającej na przepłynięcie statku lub barki o długości 80-85 metrów i szerokości 9,5 m. Jeśli droga wodna wchodząca w skład sieci jest modernizowana lub budowana, wymagania techniczne muszą odpowiadać przynajmniej IV klasie i pozwalać w przyszłości na osiągnięcie poziomu klasy Va/Vb oraz stwarzać dogodne warunki do przepłynięcia statków używanych w transporcie kombinowanym. Klasa Va umożliwia przepłynięcie statku lub barki o długości 110 m i szerokości 11,4 m, a klasa Vb odpowiednio 172 do 185 m długości i 11,4 m szerokości.

3.   Porty śródlądowe stanowią część sieci, w szczególności jako punkty wzajemnych połączeń pomiędzy drogami wodnymi, o których mowa w ust. 2 i art. 15, a innymi formami transportu.

4.   Sieć obejmuje porty śródlądowe:

Porty śródlądowe, o których mowa w lit. d) wymienione są w załączniku I.

5.   Sieć obejmuje również infrastrukturę zarządzania ruchem. Obejmuje ona w szczególności wprowadzenie interoperacyjnego i inteligentnego systemu ruchu i transportu zwanego Systemem Informacji Rzecznej, w celu optymalizacji istniejącej przepustowości i bezpieczeństwa sieci żeglugi śródlądowej oraz poprawy ineroperacyjności z innymi formami transportu.

SEKCJA 5

PORTY MORSKIE

Artykuł 12

Charakterystyka

1.   Porty morskie pozwalają na rozwój transportu morskiego oraz tworzą ogniwa umożliwiające połączenia żeglugowe z wyspami i punkty wzajemnych połączeń pomiędzy transportem morskim a innymi formami transportu. Udostępniają one sprzęt i świadczą usługi przedsiębiorstwom transportowym. Ich infrastruktura umożliwia świadczenie szerokiego wachlarza usług w dziedzinie transportu pasażerskiego i towarowego, w tym usług promowych oraz usług żeglugowych bliskiego i dalekiego zasięgu, także w zakresie żeglugi przybrzeżnej, zarówno w obrębie Unii, jak i pomiędzy nią a krajami trzecimi.

2.   Porty morskie włączone do transeuropejskiej sieci transportowej odpowiadają jednej z niżej określonych kategorii, A, B lub C:

Porty morskie należące do kategorii A zostały przedstawione na mapach poglądowych w planach ramowych przedstawionych w załączniku I sekcja 5, na podstawie najnowszych danych dotyczących portów.

3.   Oprócz kryteriów określonych w art. 7 projekty stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania i dotyczące portów morskich włączonych do transeuropejskiej sieci portów morskich odpowiadają wymogom i specyfikacjom określonym w załączniku II.

Artykuł 13

Autostrady morskie

1.   Transeuropejska sieć autostrad morskich ma na celu skoncentrowanie przepływu towarów na trasach morskich mających pełnić funkcje logistyczne, w taki sposób, aby poprawić istniejące połączenia morskie, które są opłacalne, regularne i obsługiwane z odpowiednią częstotliwością w transporcie towarów między państwami członkowskimi, lub stworzyć nowe połączenia, aby ograniczyć zatłoczenie dróg lub poprawić dostęp do peryferyjnych i wyspiarskich regionów i państw. Autostrady morskie nie powinny wykluczać możliwości transportu kombinowanego osób i rzeczy, pod warunkiem, że dominować będzie transport towarów.

2.   Europejska sieć autostrad morskich obejmuje wyposażenie i infrastrukturę co najmniej dwóch portów znajdujących się w dwóch różnych państwach członkowskich. To wyposażenie i infrastruktura obejmują, co najmniej w jednym państwie członkowskim, takie elementy, jak wyposażenie portowe, elektroniczne systemy zarządzania logistycznego, procedury ochrony i bezpieczeństwa oraz procedury administracyjne i celne oraz infrastrukturę bezpośredniego dostępu lądowego i morskiego, włącznie ze środkami zapewniającymi żeglugę przez okres całego roku, w szczególności poprzez udostępnienie sprzętu pogłębiającego i umożliwienie dostępu do portu w zimie dzięki lodołamaczom.

3.   Drogi wodne lub kanały wymienione w załączniku I sekcja 4, które łączą dwie europejskie autostrady morskie lub dwa odcinki tych autostrad i które w znaczący sposób przyczyniają się do skrócenia tras morskich, aby zyskać na skuteczności i ograniczyć czas przewozu są częścią europejskiej sieci autostrad morskich.

4.   Projekty europejskiej sieci autostrad morskich będące przedmiotem wspólnego zainteresowania są przedstawiane przez co najmniej dwa państwa członkowskie i są dostosowane do rzeczywistych potrzeb. Przedstawiane projekty obejmują zarówno sektor publiczny jak i sektor prywatny, zgodnie z zasadami umożliwiającymi, przed uzupełnieniem, w miarę potrzeb, pomocy z budżetów krajowych, pomocą udzieloną przez Unię, w wyniku procesu przetargowego w jeden z następujących sposobów:

5.   Projekty europejskiej sieci autostrad morskich będące przedmiotem wspólnego zainteresowania:

6.   Projekty europejskiej sieci autostrad morskich będące przedmiotem wspólnego zainteresowania są przedkładane do zatwierdzenia przez Komisję.

7.   Komisja przedkłada Komitetowi, o którym mowa w art. 21 ust. 1, w terminie 3 lat, pierwszą listę szczególnych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Robiąc to, Komisja konkretyzuje ideę autostrad morskich.

Lista ta jest również przekazywana Parlamentowi Europejskiemu.

SEKCJA 6

PORTY LOTNICZE

Artykuł 14

Charakterystyka

1.   Transeuropejska sieć portów lotniczych obejmuje porty lotnicze zlokalizowane na terytorium Unii, które są otwarte dla komercyjnego ruchu lotniczego i które spełniają kryteria przedstawione w załączniku II sekcja 6. Te porty lotnicze są sklasyfikowane w zależności od natężenia i rodzaju ruchu, jaki realizują oraz zgodnie z funkcją jaką pełnią w sieci. Zapewniają one rozwój połączeń lotniczych i wzajemne połączenie pomiędzy transportem lotniczym a innymi formami transportu.

2.   Międzynarodowe punkty połączeń lotniczych i unijne punkty połączeń lotniczych tworzą podstawę transeuropejskiej sieci portów lotniczych. Połączenie Unii z resztą świata jest realizowane głównie przez międzynarodowe punkty połączeń lotniczych. Unijne punkty połączeń lotniczych zapewniają głównie połączenia w obrębie Unii, podczas gdy połączenia poza Unią stanowią znikomą część ich działalności. Regionalne punkty połączeń lotniczych i punkty dostępu ułatwiają korzystanie z sieci i komunikację z peryferyjnymi i odizolowanymi regionami.

3.   Jeżeli okaże się to stosowne, to międzynarodowe i unijne punkty połączeń są stopniowo wiązane z liniami dużych prędkości sieci kolejowej. Sieć obejmuje infrastrukturę i urządzenia umożliwiające zintegrowanie usług transportu lotniczego i kolejowego i, w zależności od przypadku, usług transportu morskiego.

SEKCJA 7

SIEĆ TRANSPORTU KOMBINOWANEGO

Artykuł 15

Charakterystyka

Transeuropejska sieć transportu kombinowanego obejmuje:

SEKCJA 8

SIEĆ ZARZĄDZANIA I INFORMACJI W ZAKRESIE ŻEGLUGI MORSKIEJ

Artykuł 16

Charakterystyka

Transeuropejska sieć zarządzania i informacji w zakresie żeglugi morskiej obejmuje:

SEKCJA 9

SIEĆ ZARZĄDZANIA RUCHEM LOTNICZYM

Artykuł 17

Charakterystyka

Transeuropejska sieć zarządzania ruchem lotniczym obejmuje przestrzeń powietrzną zarezerwowaną dla lotnictwa cywilnego, szlaki powietrzne, urządzenia nawigacji powietrznej, systemy planowania i zarządzania ruchem oraz systemy kontroli ruchu lotniczego (ośrodki kontroli, urządzenia do śledzenia lotów i komunikacji), które są niezbędne, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność ruchu lotniczego w europejskiej przestrzeni powietrznej.

SEKCJA 10

SIEĆ NAWIGACJI I USTALANIA POZYCJI

Artykuł 18

Charakterystyka

Transeuropejska sieć systemów ustalania pozycji i nawigacji składa się z satelitarnych systemów ustalania pozycji i nawigacji oraz systemów, które będą zdefiniowane w przyszłości zgodnie z europejskim planem nawigacji radiowej. Systemy te zapewniają wiarygodne i efektywne usługi w zakresie nawigacji i ustalania pozycji, które mogą być stosowane we wszystkich formach transportu.

SEKCJA 11

KOORDYNACJA MIĘDZY PAŃSTWAMI CZŁONKOWSKIMI

Artykuł 19

Europejski koordynator

1.   W celu ułatwienia skoordynowanej realizacji niektórych projektów, w szczególności projektów transgranicznych lub części projektów transgranicznych wśród projektów określonych jako będące przedmiotem europejskiego zainteresowania, o których mowa w art. 25, Komisja może wyznaczyć, w porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi i po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego, osobę zwaną „europejskim koordynatorem”.

2.   Europejski koordynator jest wybierany w szczególności z uwzględnieniem doświadczenia w instytucjach europejskich i znajomości zagadnień związanych z finansowaniem i oceną społeczno-ekonomiczną i środowiskową dużych projektów.

3.   Decyzja Komisji dotycząca wyznaczenia europejskiego koordynatora określa zasady wykonywania zadań, o których mowa w ust. 5.

4.   Europejski koordynator działa w imieniu i na rzecz Komisji. Jego misja dotyczy zwykle jednego projektu, w szczególności w przypadku projektów transgranicznych, ale może, w razie potrzeby, zostać rozszerzona na całość głównej osi. W porozumieniu z zainteresowanymi państwami członkowskimi europejski koordynator ustali plan pracy dla swoich działań.

5.   Europejski koordynator:

6.   Zainteresowane państwa członkowskie współpracują z europejskim koordynatorem i dostarczają mu informacji niezbędnych do wykonywania zadań, o których mowa w ust. 5.

7.   Bez uszczerbku dla stosowanych procedur określonych w prawodawstwie unijnym i krajowym, Komisja może zwrócić się o opinię europejskiego koordynatora podczas rozpatrywania wniosków o finansowanie przez Unię projektów lub grup projektów, za które europejski koordynator jest odpowiedzialny.

SEKCJA 12

PRZEPISY WSPÓLNE

Artykuł 20

Krajowe plany i programy

Państwa członkowskie przekazują Komisji streszczenia krajowych planów i programów, które są przygotowywane w celu rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej, a w szczególności projektów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, o których mowa w art. 24-27. Po przyjęciu krajowych planów i programów państwa członkowskie przekazują je do wiadomości Komisji.

Artykuł 21

Komitet ds. monitorowania wytycznych i wymiany informacji

1.   Komisję wspomaga Komitet ds. monitorowania wytycznych i wymiany informacji zwany dalej „Komitetem”, który składa się z przedstawicieli państw członkowskich, a przewodniczy mu przedstawiciel Komisji.

2.   Komitet dokonuje wymiany informacji na temat planów i programów podejmowanych przez państwa członkowskie i może rozpatrywać wszelkie kwestie związane z rozwojem transeuropejskiej sieci transportowej.

Artykuł 22

Sprawozdanie

Raz na dwa lata Komisja przygotowuje sprawozdanie na temat wdrażania wytycznych opisanych w niniejszej decyzji i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.

Komitet pomaga Komisji w przygotowaniu sprawozdania.

Do sprawozdania są załączane, o ile jest to konieczne, wnioski legislacyjne dotyczące zmian wytycznych, zawierające, o ile jest to konieczne, zmiany projektów zgodnych z art. 23 ust. 1 lub dodające do listy projektów priorytetowych znajdującej się w załączniku III projekty zgodne z tym przepisem. Zmiana dotyczy w szczególności projektów, które przyczyniają się do spójności terytorialnej Unii zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. e).

Artykuł 23

Projekty priorytetowe

1.   Projekty priorytetowe są projektami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania, o których mowa w art. 7, których zbadanie umożliwia sprawdzenie, czy:

2.   Priorytetowe projekty, nad którymi prace powinny zacząć się przed 2010 r., ich odcinki oraz uzgodnione daty zakończenia prac, o których mowa w ust. 1 lit. g), są wymienione w załączniku III.

3.   Przed 2010 r. Komisja przygotuje sprawozdanie na temat stanu zaawansowania prac i, jeżeli zaistnieje taka potrzeba, przedstawi propozycję zmiany listy priorytetowych projektów wymienionych w załączniku III i spełniających warunki określone w ust. 1.

Artykuł 24

Deklaracja europejskiego zainteresowania

Priorytetowe projekty wymienione w załączniku III są ogłaszane jako będące przedmiotem europejskiego zainteresowania. Deklaracja ma miejsce wyłącznie zgodnie z procedurą określoną w Traktatach i powiązanych aktach prawa pochodnego.

Artykuł 25

Projekty ogłoszone jako będące przedmiotem europejskiego zainteresowania

1.   Bez uszczerbku dla podstaw prawnych właściwych instrumentów finansowych Unii, państwa członkowskie:

2.   Bez uszczerbku dla podstaw prawnych właściwych instrumentów finansowych Unii, Komisja:

3.   Komisja podczas prognozowania swych potrzeb finansowych przyznaje stosowne pierwszeństwo projektom ogłoszonym jako będące przedmiotem europejskiego zainteresowania.

Artykuł 26

Opóźnienie w realizacji projektów ogłoszonych jako będące przedmiotem europejskiego zainteresowania

1.   Jeżeli okaże się, że rozpoczęcie prac nad jednym z projektów ogłoszonym jako będący przedmiotem europejskiego zainteresowania znacznie się opóźnia w stosunku do ostatecznego terminu 2010 r., Komisja zwraca się do zainteresowanych państw członkowskich o podanie przyczyn takiego opóźnienia w terminie trzech miesięcy. Na podstawie udzielonej odpowiedzi Komisja przeprowadza konsultacje ze wszystkimi państwami członkowskimi w celu rozwiązania problemu, który jest przyczyną opóźnienia.

Komisja może podjąć decyzję o przyjęciu stosownych środków, w porozumieniu z Komitetem, w ramach czynnego monitorowania realizacji projektu ogłoszonego jako będący przedmiotem europejskiego zainteresowania i z poszanowaniem zasady proporcjonalności. Przed ich przyjęciem zainteresowane państwa członkowskie mają możliwość przedstawienia uwag dotyczących tych środków.

Parlament Europejski jest bezzwłocznie informowany o każdym przyjętym środku.

Przyjmując te środki, Komisja w należyty sposób bierze pod uwagę odpowiedzialność za opóźnienie każdego zainteresowanego państwa członkowskiego i wstrzymuje się od przyjęcia środków, które mogłyby zaszkodzić realizacji projektu w państwie członkowskim, które nie jest odpowiedzialne za opóźnienie.

2.   W przypadku, gdy jeden z projektów ogłoszonych jako będący przedmiotem europejskiego zainteresowania nie został w znacznej części zrealizowany w rozsądnym terminie po wyznaczonej w załączniku III dacie jego zakończenia i jeżeli wszystkie zainteresowane państwa członkowskie są odpowiedzialne za opóźnienie, Komisja ponownie bada projekt zgodnie z procedurą przewidzianą w ust. 1 w celu cofnięcia mu kwalifikacji projektu ogłoszonego jako będący przedmiotem europejskiego zainteresowania z zastosowaniem procedury rewizyjnej, o której mowa w art. 22 akapit trzeci.

We wszystkich przypadkach, Komisja ponownie bada projekt po upływie okresu piętnastu lat od daty ogłoszenia go projektem będącym przedmiotem europejskiego zainteresowania w rozumieniu niniejszej decyzji.

Artykuł 27

Ocena skutków społeczno-ekonomicznych i wpływu na środowisko naturalne

1.   Pięć lat po zakończeniu realizacji projektu ogłoszonego jako będący przedmiotem europejskiego zainteresowania lub jednej z jego części zainteresowane państwa członkowskie dokonują oceny jego skutków społeczno-ekonomicznych i jego wpływu na środowisko naturalne, włącznie z wpływem na wymianę handlową i swobodny przepływ osób i rzeczy między państwami członkowskimi, na spójność terytorialną i zrównoważony rozwój. Państwa członkowskie informują Komisję o wynikach tej oceny.

2.   Jeżeli projekt będący przedmiotem europejskiego zainteresowania obejmuje odcinek transgraniczny, którego nie da się podzielić pod względem technicznym i finansowym, zainteresowane państwa członkowskie koordynują swoje procedury oceny skutków społeczno-ekonomicznych projektów i podejmują starania, aby przed udzieleniem pozwolenia na budowę i w istniejących ramach przeprowadzić ponadnarodowe dochodzenie.

3.   Pozostałe części projektu będącego przedmiotem europejskiego zainteresowania są koordynowane przez państwa członkowskie, w zależności od przypadku, dwustronnie lub wielostronnie.

4.   Koordynowane działania lub ponadnarodowe dochodzenia, o których mowa w ust. 2, mają zastosowanie bez uszczerbku dla obowiązków wynikających z przepisów prawa unijnego dotyczących ochrony środowiska naturalnego, w szczególności w odniesieniu do oceny wpływu na środowisko naturalne. Zainteresowane państwa członkowskie informują Komisję o rozpoczęciu i wynikach takich skoordynowanych działań lub ponadnarodowych dochodzeń. Komisja włącza te informacje do sprawozdania, o którym mowa w art. 22.

Artykuł 28

Odcinki transgraniczne

W ramach niektórych priorytetowych projektów odcinki transgraniczne między dwoma państwami członkowskimi, włącznie z autostradami morskimi, definiowane są przez te państwa na podstawie kryteriów określonych przez Komitet i notyfikowane Komisji.

Są to w szczególności odcinki, których nie da się podzielić pod względem technicznym i finansowym lub co do których zainteresowane państwa członkowskie podejmują wspólne zobowiązania i tworzą wspólną strukturę.

Artykuł 29

Uchylenie

Decyzja 1692/96/WE zostaje uchylona.

Odesłania do uchylonej decyzji odczytuje się jako odesłania do niniejszej decyzji, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 31

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

(1)  Dz.U. C 128 z 18.5.2010, s. 147.

(2)  Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 5 maja 2010 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) i decyzja Rady z dnia 24 czerwca 2010 r.

(3)  Dz.U. L 228 z 9.9.1996, s. 1.

(4)  Zob. załącznik IV.

(5)  Dz.U. L 197 z 21.7.2001, s. 30.

(6)  Dz.U. L 175 z 5.7.1985, s. 40.

(7)  Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7

(8)  Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7.

(9)  Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1.

(10)  Dz.U. L 191 z 18.7.2008, s.1

(11)  Dz.U. L 235 z 17.9.1996, s. 6.

(12)  Dz.U. L 110 z 20.4.2001, s. 1.

(13)  Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 79.

(14)  Dz.U. L 162 z 22.6.2007, s. 1.

(15)  Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 82.