6.6.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 142/1

(1)

Na szczycie Rady Europejskiej w Salonikach w dniach 19 i 20 czerwca 2003 r. potwierdzono potrzebę spójnego podejścia w UE w dziedzinie identyfikatorów i danych biometrycznych w dokumentach obywateli krajów trzecich, w paszportach obywateli UE oraz w systemach informatycznych (VIS i SIS II).

(2)

W tym kontekście Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2252/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie norm dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie (2), które stanowi ważny krok w kierunku stosowania nowych elementów, które w większym stopniu zabezpieczają paszporty i dokumenty podróży oraz w bardziej wiarygodny sposób ustalają związek między posiadaczem a jego paszportem lub dokumentem podróży, dostarczając w ten sposób ważny wkład w zapewnienie ochrony paszportów i dokumentów podróży przed bezprawnym użyciem.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 2252/2004 przewiduje ogólny obowiązek pobierania odcisków palców, które będą gromadzone w bezstykowym układzie scalonym w paszporcie lub w dokumencie podróży. Doświadczenie na podstawie testów wykazało jednak, że niezbędne są wyjątki od wspomnianego obowiązku. W trakcie projektów pilotażowych w niektórych państwach członkowskich okazało się, że jakość odcisków palców dzieci poniżej szóstego roku życia wydawała się nie być wystarczająca do weryfikacji tożsamości „one-to-one”. Ponadto odciski te podlegają znaczącym zmianom, które utrudniają kontrolę podczas całego okresu ważności paszportu lub dokumentu podróży.

(4)

Harmonizacja wyjątków od obowiązku pobierania odcisków palców ma istotne znaczenie w celu zachowania wspólnych norm bezpieczeństwa i w celu uproszczenia kontroli granicznych. Zarówno ze względów prawnych, jak również ze względów bezpieczeństwa nie powinno się pozostawiać prawodawstwu krajowemu kwestii określenia wyjątków od obowiązku pobierania odcisków palców w paszportach i w dokumentach podróży wydawanych przez państwa członkowskie.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 2252/2004 wymaga gromadzenia danych biometrycznych i przechowywania ich na nośniku pamięci paszportów i dokumentów podróży w celu wydawania tych dokumentów. Pozostaje to bez uszczerbku dla jakiegokolwiek innego wykorzystywania lub przechowywania takich danych zgodnie z przepisami krajowymi państw członkowskich. Rozporządzenie (WE) nr 2252/2004 nie wprowadza podstawy prawnej dla tworzenia lub utrzymywania baz danych dla przechowywania tych danych w państwach członkowskich, co jest kwestią należącą wyłącznie do prawa krajowego.

(6)

Ponadto jako dodatkowy środek bezpieczeństwa oraz w celu zapewnienia dodatkowej ochrony dzieci należy wprowadzić zasadę „jedna osoba – jeden paszport”. Zastosowanie tej zasady zalecane jest również przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO) oraz zapewnia, że paszport i identyfikatory biometryczne są związane wyłącznie z osobą posługującą się paszportem. Posiadanie własnego paszportu przez każdą osobę zapewnia większy poziom bezpieczeństwa.

(7)

Biorąc pod uwagę fakt, że państwa członkowskie będą zobowiązane do wydawania indywidualnych paszportów dla małoletnich oraz że mogą występować znaczące różnice między przepisami państw członkowskich dotyczącymi dzieci przekraczających zewnętrzne granice państw członkowskich, Komisja powinna zbadać potrzebę wprowadzenia środków mających na celu zapewnienie wspólnego podejścia w odniesieniu do zasad ochrony dzieci przekraczających zewnętrzne granice państw członkowskich.

(8)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(9)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu dotyczącego stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w ramach postanowień tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wspomnianego protokołu Dania podejmuje decyzję w okresie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia niniejszego rozporządzenia, czy transponuje je do swojego prawa krajowego.

(10)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (3). Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związane ani go nie stosuje.

(11)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (4). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(12)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej umowy (6).

(13)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (8) i 2008/149/WSiSW (9).

(14)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu podpisanego między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy zawartej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/261/WE (10).

(15)

W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 2252/2004 powinno zostać odpowiednio zmienione,

1)

artykuł 1 ust. 1 i 2 otrzymuje brzmienie:

„1.   Paszporty i dokumenty podróży wydane przez państwa członkowskie spełniają minimalne normy dotyczące zabezpieczeń określone w załączniku.

Wydaje się je jako dokumenty indywidualne.

Komisja przedstawia sprawozdanie w sprawie wymogów dotyczących dzieci podróżujących samotnie lub pod opieką, przekraczających zewnętrzne granice państw członkowskich, nie później niż dnia 26 czerwca 2012 r. i proponuje, w razie potrzeby, stosowne inicjatywy mające na celu zapewnienie wspólnego podejścia w odniesieniu do zasad ochrony dzieci przekraczających zewnętrzne granice państw członkowskich.

2.   Paszporty oraz dokumenty podróży zawierają w wysokim stopniu zabezpieczony nośnik pamięci, w którym znajduje się obraz twarzy. Państwa członkowskie mogą również dołączyć dwa płaskie odciski palców w interoperacyjnych formatach. Dane są zabezpieczane, a nośnik pamięci posiada wystarczającą pojemność i wydajność, aby zagwarantować integralność, autentyczność i poufność tych danych.

2a.   Z obowiązku pobierania odcisków palców zwolnione są następujące kategorie osób:

2b.   W przypadku gdy pobranie odcisków wyznaczonych palców jest chwilowo niemożliwe, państwa członkowskie zezwalają na pobranie odcisków pozostałych palców. W przypadku gdy chwilowo niemożliwe jest również pobranie odcisków któregokolwiek z pozostałych palców, państwa członkowskie mogą wydać paszport tymczasowy o okresie ważności wynoszącym 12 miesięcy lub mniej.”;

2)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 1a

1.   Identyfikatory biometryczne pobierane są przez wykwalifikowany i odpowiednio upoważniony personel krajowych organów odpowiedzialnych za wydawanie paszportów i dokumentów podróży.

2.   Państwa członkowskie pobierają od osoby składającej wniosek dane biometryczne zgodnie z gwarancjami określonymi w Konwencji Rady Europy o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka. Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie odpowiednich procedur gwarantujących poszanowanie godności danej osoby w sytuacji, gdy wystąpią problemy z pobraniem danych.”;

3)

artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Ustanawia się dodatkowe specyfikacje techniczne dotyczące paszportów i dokumentów podróży zgodnie z normami międzynarodowymi, w tym w szczególności z zaleceniami Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO), zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 5 ust. 2, odnoszące się do następujących kwestii:

4)

artykuł 4 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Dane biometryczne są gromadzone i przechowywane na nośniku pamięci w paszportach i dokumentach podróży w celu wydawania tych dokumentów. Do celów niniejszego rozporządzenia identyfikatory biometryczne przechowywane w paszportach i w dokumentach podróży wykorzystywane są wyłącznie w celu sprawdzania:

Kontrola dodatkowych zabezpieczeń jest dokonywana bez uszczerbku dla przepisów art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (11). Sam brak zgodności przy porównaniu nie ma wpływu na ważność paszportu lub dokumentu podróży do celów przekroczenia granic zewnętrznych.

5)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 5a

Komisja nie później niż dnia 26 czerwca 2012 r. przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie sporządzone w oparciu o szeroko zakrojone i dogłębne badanie, przeprowadzone przez niezależny organ i nadzorowane przez Komisję, sprawdzające wiarygodność i techniczną wykonalność, w tym poprzez ocenę dokładności funkcjonujących systemów, wykorzystywania odcisków palców dzieci poniżej 12 roku życia do celów identyfikacji i weryfikacji, łącznie z badaniem porównującym wskaźnik fałszywych odrzuceń mających miejsce w każdym państwie członkowskim oraz – w oparciu o wyniki tego badania – analizę potrzeby wprowadzenia wspólnych zasad dotyczących procesu porównywania. Jeżeli jest to niezbędne, do sprawozdania dołączone zostają wnioski dotyczące dostosowania niniejszego rozporządzenia.”;

6)

w art. 6 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie stosują niniejsze rozporządzenie:

od przyjęcia dodatkowych specyfikacji technicznych, o których mowa w art. 2. Jednakże nie ma to wpływu na ważność już wydanych paszportów i dokumentów podróży.

Przepisy art. 1 ust. 1 akapit drugi zostają wdrożone najpóźniej w dniu 26 czerwca 2012 r. Jednakże nie ma to wpływu na początkową ważność tych dokumentów w odniesieniu do ich posiadaczy.”.