11.2.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 40/7

(1)

Kokcydiostatyki i histomonostatyki są substancjami mającymi na celu zniszczenie lub zahamowanie wzrostu pierwotniaków. Mogą one być między innymi dopuszczone do stosowania jako dodatki paszowe zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (2). W zezwoleniach na stosowanie kokcydiostatyków i histomonostatyków jako dodatków paszowych określone są szczególne warunki stosowania, takie jak docelowy gatunek lub kategoria zwierząt, dla których przeznaczone są dodatki.

(2)

Podmioty branży paszowej mogą w ramach jednego zakładu wytwarzać różnorodne pasze, a różne rodzaje produktów mogą być produkowane bezpośrednio po sobie na tej samej linii produkcyjnej. Może wystąpić sytuacja, w której nieuniknione śladowe ilości danego produktu pozostają wciąż na linii produkcyjnej w momencie rozpoczęcia produkcji innego produktu paszowego. Takie przeniesienie substancji z jednej partii produkcyjnej do drugiej określa się mianem „zanieczyszczenia krzyżowego”, a dojść do niego może na przykład przy stosowaniu kokcydiostatyków lub histomonostatyków jako dopuszczonego dodatku paszowego. W rezultacie kolejna produkowana pasza może ulec zanieczyszczeniu technicznie niemożliwymi do uniknięcia śladowymi ilościami wymienionych substancji obecnymi w paszy, w odniesieniu do której nie zezwolono na stosowanie kokcydiostatyków lub histomonostatyków, na przykład paszy przeznaczonej dla gatunków lub kategorii zwierząt nieprzewidzianych w zezwoleniu na stosowanie dodatku. Takie nieuniknione zanieczyszczenie krzyżowe może nastąpić na wszystkich etapach produkcji i przetwarzania pasz, a także podczas ich przechowywania i transportu.

(3)

W celu zapobieżenia przyjęciu przez państwa członkowskie przepisów krajowych dotyczących nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego dopuszczonymi kokcydiostatykami lub histomonostatykami pasz, dla których nie są one przeznaczone, i ich obecności w pochodnych środkach spożywczych, które to przepisy zakłócałyby funkcjonowanie rynku wewnętrznego, konieczne jest przyjęcie w tej dziedzinie zharmonizowanych przepisów wspólnotowych.

(4)

Substancje czynne występujące w dopuszczonych kokcydiostatykach i histomonostatykach pochodzące z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego w paszach, dla których nie są one przeznaczone, uznaje się za substancje niepożądane w paszach zwierzęcych w rozumieniu dyrektywy 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3), a ich obecność nie powinna zagrażać zdrowiu zwierząt, ludzi i środowisku. Dlatego w dyrektywie Komisji 2009/8/WE zmieniającej załącznik I dyrektywy 2002/32/WE (4) ustalono maksymalne zawartości takich substancji w paszach zwierzęcych.

(5)

Obecność kokcydiostatyków i histomonostatyków pochodzących z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego w paszach, dla których nie są one przeznaczone, nawet poniżej maksymalnych zawartości ustalonych na podstawie dyrektywy 2002/32/WE, może skutkować obecnością pozostałości tych substancji w produktach żywnościowych pochodzenia zwierzęcego. Wobec powyższego dla ochrony zdrowia publicznego oraz o ile nie ustalono jeszcze najwyższego dopuszczalnego poziomu pozostałości (NDP) dla danego produktu żywnościowego zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającym wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (5) lub zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003, należy ustalić górne granice tolerancji substancji czynnych zawartych w kokcydiostatykach i histomonostatykach w żywności pochodzenia zwierzęcego, pochodzących z danej paszy, dla której nie są one przeznaczone, w kontekście rozporządzenia (EWG) nr 315/93 ustanawiającego procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających w żywności.

(6)

Na wniosek Komisji Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) wydał szereg opinii (6) w sprawie ryzyka dla zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego w następstwie nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego dopuszczonymi jako dodatki paszowe kokcydiostatykami lub histomonostatykami pasz, dla których nie są one przeznaczone. W odniesieniu do każdego kokcydiostatyku lub histomonostatyku dopuszczonego jako dodatek paszowy Urząd wziął w swej ocenie pod uwagę hipotetyczne wielkości zanieczyszczenia krzyżowego paszy na poziomie 2 %, 5 % i 10 % substancjami pochodzącymi z paszy produkowanej wcześniej z zastosowaniem najwyższej dopuszczalnej dawki kokcydiostatyków lub histomonostatyków.

(7)

W świetle wniosków poszczególnych opinii naukowych można stwierdzić, że zdaniem Urzędu ogólnie mało prawdopodobne jest, by obecność kokcydiostatyków lub histomonostatyków dopuszczonych jako dodatki paszowe w paszach, dla których nie są one przeznaczone, w ilościach wynikających z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego, z uwzględnieniem wszelkich środków zapobiegawczych, wywoływała u zwierząt niepożądane skutki zdrowotne, a ryzyko dla zdrowia konsumenta związane ze spożyciem ich pozostałości w produktach pochodzących od zwierząt narażonych na zanieczyszczone pasze jest znikome.

(8)

Biorąc pod uwagę opinie Urzędu oraz różne rozwiązania stosowane obecnie w poszczególnych państwach członkowskich w odniesieniu do nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego, w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz dla ochrony zdrowia publicznego, proponuje się ustalenie maksymalnych zawartości w żywności zgodnie z załącznikami do niniejszego rozporządzenia. W celu uwzględnienia rozwoju wiedzy naukowo-technicznej przepisy zawarte w załączniku należy poddać przeglądowi najpóźniej do dnia 1 lipca 2011 r.

(9)

Ustalone w załączniku do niniejszego rozporządzenia maksymalne zawartości należy stale aktualizować odpowiednio do zmian najwyższego dopuszczalnego poziomu pozostałości (NDP) ustalonego dla danego produktu żywnościowego zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90 ustanawiającym wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego lub zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003. W świetle ewentualnego odstępu czasowego między tymi zmianami a późniejszą aktualizacją maksymalnych zawartości określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia należy uznać, że aktualizacja taka pozostaje bez uszczerbku dla wartości najwyższego dopuszczalnego poziomu pozostałości kokcydiostatyków lub histomonostatyków ustalonych zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90 lub zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003.

(10)

Z uwagi na to, że nieuniknione zanieczyszczenie krzyżowe kokcydiostatykami lub histomonostatykami pasz, dla których nie są one przeznaczone, może skutkować obecnością tych substancji jako zanieczyszczeń w żywności pochodnej, właściwym działaniem jest przyjęcie całościowego, zintegrowanego podejścia do tego problemu, które polega na jednoczesnym przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia i dyrektywy 2009/8/WE ustalającej maksymalne zawartości kokcydiostatyków lub histomonostatyków pochodzących z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego w paszach, dla których nie są one przeznaczone.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,