EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32008E0230
Council Joint Action 2008/230/CFSP of 17 March 2008 on support for EU activities in order to promote the control of arms exports and the principles and criteria of the EU Code of Conduct on Arms Exports among third countries
Wspólne działanie Rady 2008/230/WPZiB z dnia 17 marca 2008 r. w sprawie wspierania działań UE mających na celu propagowanie wśród państw trzecich kontroli wywozu uzbrojenia oraz zasad i kryteriów kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia
Wspólne działanie Rady 2008/230/WPZiB z dnia 17 marca 2008 r. w sprawie wspierania działań UE mających na celu propagowanie wśród państw trzecich kontroli wywozu uzbrojenia oraz zasad i kryteriów kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia
Dz.U. L 75 z 18.3.2008, p. 81–85
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
No longer in force, Date of end of validity: 17/03/2010
18.3.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 75/81 |
WSPÓLNE DZIAŁANIE RADY 2008/230/WPZiB
z dnia 17 marca 2008 r.
w sprawie wspierania działań UE mających na celu propagowanie wśród państw trzecich kontroli wywozu uzbrojenia oraz zasad i kryteriów kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
26 czerwca 1997 r. Rada przyjęła program UE na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią konwencjonalną i zwalczania go, zobowiązujący UE i jej państwa członkowskie do podejmowania uzgodnionych działań, aby pomóc innym państwom w zapobieganiu nielegalnemu handlowi bronią konwencjonalną i zwalczaniu go. |
(2) |
8 czerwca 1998 r. Rada przyjęła kodeks postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia, który określa osiem kryteriów przy wywozie broni konwencjonalnej, ustanawia mechanizmy powiadamiania i konsultacji w związku z odmowami i zawiera procedurę przejrzystości przez publikację rocznych sprawozdań UE dotyczących wywozu uzbrojenia. Od czasu przyjęcia kodeks znacznie przyczynił się do harmonizacji krajowych polityk kontroli wywozu uzbrojenia; różne państwa trzecie oficjalnie uznały jego zasady i kryteria. |
(3) |
Zgodnie z klauzulą operacyjną nr 11 kodeksu postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu uzbrojenia państwa członkowskie dołożą wszelkich starań, aby zachęcić inne państwa wywożące uzbrojenie do uznania zasad kodeksu. |
(4) |
Europejska strategia bezpieczeństwa przyjęta przez głowy państwa i szefów rządów 12 grudnia 2003 r. przedstawia pięć kluczowych wyzwań, które stoją przed UE w sytuacji panującej po zakończeniu zimnej wojny: terroryzm, rozprzestrzenianie broni masowego rażenia, konflikty regionalne, niewłaściwe funkcjonowanie państwa i przestępczość zorganizowana. Skutki niekontrolowanego przepływu broni konwencjonalnej mają zasadnicze znaczenie w przypadku czterech z tych pięciu wyzwań. Niekontrolowany transfer uzbrojenia istotnie przyczynia się do pogorszenia sytuacji związanej z terroryzmem i do wzrostu przestępczości zorganizowanej oraz jest głównym czynnikiem wyzwalającym konflikty i powodującym ich rozprzestrzenianie się oraz upadek struktur państwowych. Ponadto strategia podkreśla znaczenie kontroli wywozu w ograniczaniu proliferacji. |
(5) |
Międzynarodowy instrument umożliwiający państwom identyfikowanie i śledzenie, w odpowiednim czasie i w niezawodny sposób, nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej, przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 8 grudnia 2005 r., służy zwiększeniu skuteczności i uzupełnieniu obecnych dwustronnych, regionalnych i wielostronnych umów mających na celu zapobieganie nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką we wszystkich jego aspektach oraz jego zwalczanie i eliminowanie. |
(6) |
Zgodnie ze strategią UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej oraz amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi, przyjętą przez Radę Europejską obradującą 15 i 16 grudnia 2005 r., UE powinna wspierać na szczeblu regionalnym i międzynarodowym wzmocnienie kontroli wywozu oraz propagowanie kryteriów kodeksu postępowania w sprawie wywozu uzbrojenia, m.in. pomagając państwom trzecim w sporządzaniu projektów ustawodawstwa krajowego w tej dziedzinie oraz propagując środki zmierzające do zwiększenia przejrzystości. |
(7) |
6 grudnia 2006 r. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych, wspierane przez wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej, przyjęło rezolucję nr 61/89 zatytułowaną „Ku traktatowi o handlu bronią: ustanowienie wspólnych międzynarodowych standardów przywozu, wywozu i transferu broni konwencjonalnej”. W grudniu 2006 roku oraz w czerwcu i grudniu 2007 roku Rada przyjęła konkluzje uwypuklające znaczenie, jakie ma dla UE i państw członkowskich odgrywanie aktywnej roli i współpraca z innymi państwami i organizacjami regionalnymi w procesach odbywających się w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych, mających na celu określenie wspólnych międzynarodowych standardów przywozu, wywozu i transferu broni konwencjonalnej, co stanowiłoby ogromny wkład w zwalczanie niepożądanego i nieodpowiedzialnego rozprzestrzeniania broni konwencjonalnej, zakłócającego pokój, bezpieczeństwo, rozwój i pełne poszanowanie praw człowieka. |
(8) |
Plany działania uzgodnione przez UE i kraje partnerskie w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa zawierają bezpośrednie odniesienie do kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia lub do opracowania skutecznych systemów krajowych kontroli wywozu, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE:
Artykuł 1
1. W celu praktycznego wykonania:
— |
europejskiej strategii bezpieczeństwa, |
— |
strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia BSiL i amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi, |
— |
klauzuli operacyjnej nr 11 kodeksu postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu uzbrojenia, |
— |
programu UE na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią konwencjonalną i zwalczania go, |
— |
międzynarodowego instrumentu umożliwiającego państwom identyfikowanie i śledzenie, w odpowiednim czasie i w niezawodny sposób, nielegalnej broni strzeleckiej i lekkiej, |
— |
planów działania w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa, oraz |
— |
konkluzji Rady w sprawie traktatu o międzynarodowym handlu bronią, |
Unia Europejska wspiera działania prowadzące do osiągnięcia następujących celów:
a) |
propagowania wśród państw trzecich kryteriów i zasad kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia; |
b) |
pomagania państwom trzecim w sporządzaniu i wprowadzaniu w życie ustawodawstwa, aby zapewnić skuteczną kontrolę wywozu uzbrojenia; |
c) |
pomagania państwom w szkoleniu urzędników udzielających zezwoleń, aby zapewnić odpowiednią realizację i egzekwowanie kontroli wywozu uzbrojenia; |
d) |
pomagania państwom w opracowywaniu sprawozdań krajowych na temat wywozu uzbrojenia oraz propagowanie innych form kontroli, aby promować przejrzystość i odpowiedzialność podczas wywozu uzbrojenia; |
e) |
zachęcania państw trzecich do wspierania działań Organizacji Narodów Zjednoczonych zmierzających do przyjęcia prawnie wiążącego traktatu międzynarodowego ustanawiającego wspólne standardy światowego handlu bronią konwencjonalną oraz pomaganie w dopilnowaniu, by państwa te mogły dostosować się do takich ewentualnych wspólnych standardów. |
2. Szczegółowy opis projektów, w celu zrealizowania celów określonych w ust. 1 znajduje się w załączniku do niniejszego wspólnego działania.
Artykuł 2
1. Prezydencja, wspomagana przez Sekretarza Generalnego Rady/Wysokiego Przedstawiciela ds. wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (SG/WP), jest odpowiedzialna za wykonanie niniejszego wspólnego działania. Komisja jest w pełni włączana w podejmowane działania.
2. Realizacja techniczna projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, zostaje powierzona:
— |
Centrum Perspektywy Europejskiej w Słowenii, działającemu w imieniu Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Słowenii, w odniesieniu do projektów dotyczących Bałkanów Zachodnich i Turcji, |
— |
Ministerstwu Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej w odniesieniu do projektów dotyczących państw Afryki Północnej i basenu Morza Śródziemnego, |
— |
Ministerstwu Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej w odniesieniu do projektów dotyczących państw Bałkanów Zachodnich i Ukrainy, |
— |
Inspektoratowi Produktów Strategicznych Szwecji, działającemu w imieniu Ministerstwa Spraw Zagranicznych Królestwa Szwecji, w odniesieniu do projektów dotyczących Armenii, Azerbejdżanu, Białorusi, Gruzji i Mołdawii. |
3. Prezydencja, SG/WP i Komisja informują się nawzajem regularnie o wykonaniu niniejszego wspólnego działania, zgodnie ze swoimi odpowiednimi kompetencjami.
Artykuł 3
1. Finansowa kwota odniesienia do realizacji projektów, o których mowa w art. 1 ust. 2, wynosi 500 500 EUR i pochodzi z budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok 2008.
2. Wydatkami pokrywanymi z kwoty określonej w ust. 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami Wspólnoty Europejskiej mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Wydatki, w tym koszty pośrednie, stają się kwalifikowalne od dnia wejścia w życie niniejszego wspólnego działania.
3. Komisja nadzoruje prawidłowe wdrożenie wkładu UE, o którym mowa w ust. 1. W tym celu zawiera umowy o finansowaniu z podmiotami wdrażającymi wymienionymi w art. 2 dotyczącym warunków wykorzystania wkładu UE. Umowy o finansowaniu określają, że podmioty wdrażające muszą dopilnować, by wkład UE był uwidoczniony proporcjonalnie do wielkości.
Artykuł 4
Prezydencja, wspierana przez SG/WP, składa Radzie sprawozdania z realizacji niniejszego wspólnego działania. Na podstawie tych sprawozdań Rada dokonuje ocen. Komisja jest w pełni włączona w te działania i dostarcza informacji na temat aspektów finansowych realizacji projektów, o których mowa w art. 3 ust. 3.
Artykuł 5
Niniejsze wspólne działanie wchodzi w życie z dniem jego przyjęcia.
Niniejsze działanie traci moc dnia 17 marca 2010 r.
Artykuł 6
Niniejsze wspólne działanie zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Sporządzono w Brukseli, dnia 17 marca 2008 r.
W imieniu Rady
I. JARC
Przewodniczący
ZAŁĄCZNIK
Wspieranie działań UE mających na celu propagowanie wśród państw trzecich kontroli wywozu uzbrojenia oraz zasad i kryteriów kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia
I. Cele
Cele ogólne niniejszego wspólnego działania są następujące:
a) |
propagowanie wśród państw trzecich kryteriów i zasad kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia; |
b) |
pomaganie państwom trzecim w sporządzaniu i wprowadzaniu w życie ustawodawstwa, aby zapewnić skuteczną kontrolę wywozu uzbrojenia; |
c) |
pomaganie państwom w szkoleniu urzędników udzielających zezwoleń, aby zapewnić odpowiednią realizację i egzekwowanie kontroli wywozu uzbrojenia; |
d) |
pomaganie państwom w opracowywaniu sprawozdań krajowych na temat wywozu uzbrojenia oraz propagowanie innych form kontroli, aby promować przejrzystość i odpowiedzialność podczas wywozu uzbrojenia; |
e) |
zachęcanie państw trzecich do wspierania działań Organizacji Narodów Zjednoczonych zmierzających do przyjęcia prawnie wiążącego traktatu międzynarodowego ustanawiającego wspólne standardy światowego handlu bronią konwencjonalną oraz pomaganie w dopilnowaniu, by państwa te mogły dostosować się do takich ewentualnych wspólnych standardów. |
II. Projekty
|
Cel: Dostarczanie pomocy technicznej zainteresowanym państwom trzecim, które udowodniły wolę poprawy stosowanych przez nie standardów i praktyk w dziedzinie kontroli wywozu sprzętu wojskowego oraz wolę dostosowania własnych standardów i praktyk do tych, które zostały uzgodnione i są stosowane przez państwa członkowskie Unii Europejskiej oraz zostały zamieszczone w kodeksie postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia i towarzyszącym mu podręczniku użytkownika. |
|
Opisy i szacunki kosztów:
|
III. Czas trwania
Całkowity szacowany czas realizacji projektu wynosi 24 miesiące.
IV. Beneficjenci
|
Grupy państw beneficjentów:
|
|
Następujące poszczególne państwa beneficjenci (jeden warsztat dwudniowy w pierwszej połowie 2008 r. i jeden w pierwszej połowie 2009 r.):
(O ile którekolwiek z wyżej wymienionych państw nie będzie chciało uczestniczyć w warsztacie, zostaną wybrane dodatkowe państwa (1) spośród partnerów dodatkowych europejskiej polityki sąsiedztwa: Autonomia Palestyńska, Izrael, Jordania, Liban, Syria.) |
V. Uzgodnienia finansowe
Projekty będą finansowane w całości na podstawie niniejszego wspólnego działania.
Szacowane wymagane całkowite środki finansowe: całkowite koszty projektu, opisane powyżej w tym wspólnym działaniu, wynoszą 500 000 EUR.
(1) Do uzgodnienia przez odpowiednie instancje decyzyjne Rady na wniosek prezydencji, wspieranej przez SG/WP. Komisja jest w pełni włączana w podejmowane działania.