21.5.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 131/7

(1)

W roku 2003 Komisja rozpoczęła trzyletnie działania przygotowawcze służące ustanowieniu Europejskiej Sieci Migracyjnej („ESM”), która ma dostarczać Wspólnocie i jej państwom członkowskim obiektywnych, wiarygodnych i aktualnych danych migracyjnych.

(2)

W czerwcu 2003 r. na szczycie w Salonikach Rada Europejska, świadoma, jak ważna jest kontrola i analiza wielowymiarowego zjawiska migracji, z aprobatą odniosła się w swoich konkluzjach do ustanowienia ESM i oznajmiła, że rozważy możliwość ustanowienia stałej struktury w przyszłości.

(3)

W dniu 4 listopada 2004 r. Rada Europejska zatwierdziła wieloletni program wzmacniania przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, znany jako program haski, zgodnie z którym w dniu 1 maja 2004 r. miał rozpocząć się drugi etap realizacji wspólnej polityki azylowej, migracyjnej, wizowej i granicznej, oparty między innymi na ściślejszej praktycznej współpracy między państwami członkowskimi i usprawnionej wymianie informacji. W programie haskim stwierdzono, że „trwający rozwój europejskiej polityki azylowej i migracyjnej powinien opierać się na wspólnej analizie zjawisk migracyjnych we wszystkich ich aspektach. Wzmacnianie gromadzenia, dostarczania, wymiany i skutecznego korzystania z aktualnych informacji i danych na temat wszystkich istotnych zdarzeń migracyjnych ma kluczowe znaczenie”.

(4)

Pragnąc poznać opinie zainteresowanych stron na temat przyszłości ESM, Komisja przyjęła w dniu 28 listopada 2005 r. Zieloną księgę w sprawie przyszłości Europejskiej Sieci Migracji; w dokumencie tym, obok oceny działania ESM w pierwszych latach okresu przygotowawczego i na jej podstawie, omówiła między innymi przeznaczenie i przyszłą strukturę sieci.

(5)

Publiczne konsultacje wykazały, że większość zainteresowanych stron popiera dalsze istnienie ESM i intensyfikację jej działalności oraz utrzymanie jej pierwotnego celu, jakim jest dostarczenie aktualnych, obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji o kwestiach migracyjnych i azylowych. Okazało się również, że większość zainteresowanych stron uważa, że ESM powinna pozostać związana z Komisją.

(6)

ESM nie powinna powielać działań, które prowadzi się w ramach istniejących aktów czy struktur Wspólnoty i których celem jest gromadzenie i wymiana informacji o migracji i azylu; istniejąc obok tych aktów i struktur, ESM powinna przynosić dodatkowe korzyści, wynikające zwłaszcza z rozległego zakresu jej zadań, zdecydowanego ukierunkowania na analizę, powiązania ze środowiskiem akademickim oraz powszechnego udostępniania wyników własnych prac.

(7)

Pośród istniejących aktów i struktur ważny punkt odniesienia dla działania Europejskiej Sieci Migracyjnej stanowi rozporządzenie (WE) nr 862/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie statystyk Wspólnoty z zakresu migracji i ochrony międzynarodowej (2). Godne uwagi są także cenne prace przeprowadzone przez Ośrodek Informacji, Dyskusji i Wymiany Danych na temat Przekraczania Granic i Imigracji (CIREFI) oraz decyzja Rady 2005/267/WE z dnia 16 marca 2005 r. ustanawiająca bezpieczną internetową sieć informowania i koordynacji dla służb imigracyjnych państw członkowskich (3).

(8)

Aby osiągnąć swoje cele, ESM potrzebuje wsparcia ze strony krajowych punktów kontaktowych w każdym państwie członkowskim. Działalność krajowych punktów kontaktowych powinna być koordynowana na szczeblu wspólnotowym przez Komisję, wspieraną przez usługodawcę dysponującego odpowiednią wiedzą fachową, by organizować bieżące prace ESM, w tym system wymiany informacji.

(9)

Aby krajowe punkty kontaktowe dysponowały odpowiednią wiedzą fachową konieczną do zajmowania się wielowymiarową problematyką migracji i azylu, każdy z nich powinien mieć w swojej obsadzie przynajmniej trzech ekspertów, którzy są kompetentni – każdy z osobna lub razem jako grupa – w kształtowaniu polityki, prawie, badaniach i statystyce. Wspomniani eksperci mogą pochodzić z administracji państw członkowskich lub z dowolnej organizacji. Osoby wyznaczone do krajowego punktu kontaktowego powinny także dysponować łącznie odpowiednią wiedzą fachową w zakresie korzystania z technologii informacyjnych, tworzeniu systemów współpracy i sieci kontaktów z innymi krajowymi organizacjami i podmiotami oraz w pracy w wielojęzycznym środowisku na szczeblu europejskim.

(10)

Każdy krajowy punkt kontaktowy powinien ustanowić krajową sieć migracyjną zrzeszającą różne organizacje i osoby zajmujące się migracją i azylem – na przykład uniwersytety, instytuty badawcze i samych badaczy, organizacje rządowe, pozarządowe i międzynarodowe – i dającą wszystkim zainteresowanym stronom możliwość prezentowania opinii.

(11)

Komitet kierowniczy powinien udzielać ESM wskazówek politycznych, m.in. uczestnicząc w przygotowaniu i zatwierdzaniu rocznego programu działalności ESM.

(12)

Aby informacje opracowywane przez ESM w formie analiz i sprawozdań miały jak najszerszy odbiór, powinny one być udostępniane najbardziej zaawansowanymi technicznie kanałami, w tym poprzez przeznaczoną do tego celu stronę internetową.

(13)

Jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia jej celów, ESM powinna móc nawiązywać współpracę z innymi podmiotami działającymi w dziedzinie migracji i azylu. Nawiązując tego rodzaju stosunki, należy szczególnie zadbać o dobry poziom współpracy z podmiotami w Danii, Islandii, Norwegii, Szwajcarii, w krajach kandydujących, krajach objętych europejską polityką sąsiedztwa oraz w Rosji.

(14)

ESM powinna być współfinansowana poprzez dotacje Komisji zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. ustanawiającym rozporządzenie finansowe mające zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4).

(15)

W odniesieniu do systemu wymiany informacji stosowanego przez ESM należy uwzględnić dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (5) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (6).

(16)

Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo zgłosiło zamiar uczestnictwa w przyjęciu niniejszej decyzji.

(17)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, który jest załączony do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(18)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, który jest załączony do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,

a)

gromadzi i wymienia aktualne i wiarygodne dane i informacje z wielu różnych źródeł;

b)

analizuje dane i informacje, o których mowa w lit. a), oraz przedstawia wyniki w przystępnej formie;

c)

we współpracy z innymi właściwymi organami UE przyczynia się do opracowania wskaźników i kryteriów, które zwiększą spójność informacji i pomogą Wspólnocie przygotować działania dotyczące statystyk migracyjnych;

d)

przygotowuje i publikuje okresowe sprawozdania na temat sytuacji migracyjnej i azylowej we Wspólnocie i w państwach członkowskich;

e)

tworzy i utrzymuje internetowy system wymiany informacji zapewniający dostęp do odpowiednich dokumentów i publikacji z dziedziny migracji i azylu;

f)

eksponuje swoją obecność i w tym celu udostępnia zgromadzone informacje i rozpowszechnia wyniki swoich prac, chyba że te informacje mają charakter poufny;

g)

koordynuje przepływ informacji i współpracuje z innymi odpowiednimi podmiotami europejskimi i międzynarodowymi.

—

krajowe punkty kontaktowe wyznaczone przez państwa członkowskie,

—

Komisję.

a)

na podstawie projektu przedstawionego przez przewodniczącego współprzygotowywać i zatwierdzać roczny program działalności ESM, w tym orientacyjną kwotę minimalnego i maksymalnego budżetu dla każdego krajowego punktu kontaktowego, która zapewnia pokrycie podstawowych kosztów poprawnego działania sieci zgodnie z art. 5;

b)

weryfikować postępy poczynione przez ESM i w razie potrzeby zalecać konieczne działania;

c)

co najmniej raz do roku dostarczać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu oraz Komitetowi Regionów zwięzłe sprawozdanie poświęcone bieżącym pracom sieci ESM i zawierające najważniejsze wnioski z jej analiz;

d)

określać najodpowiedniejsze formy współpracy strategicznej z innymi podmiotami zajmującymi się migracją i azylem oraz w razie konieczności zatwierdzać porozumienia administracyjne o takiej współpracy, o których mowa w art. 10;

e)

doradzać krajowym punktom kontaktowym, jak mogą usprawnić swoje działania, i pomagać im w podejmowaniu koniecznych kroków w przypadku wykrycia powtarzających się niedociągnięć w pracy krajowych punktów kontaktowych, które mogą mieć negatywny wpływ na pracę ESM.

a)

dostarczają krajowych sprawozdań, w tym sprawozdań, o których mowa w art. 9;

b)

przekazują informacje krajowe na potrzeby systemu wymiany informacji, o którym mowa w art. 8;

c)

wypracowują zdolność wysyłania doraźnych zapytań oraz szybkiego odpowiadania na takie zapytania z innych punktów kontaktowych;

d)

tworzą krajowe sieci migracyjne, które obejmują szerokie spektrum organizacji i osób zajmujących się migracją i azylem oraz reprezentujących odpowiednie zainteresowane strony. Członkowie krajowych sieci migracyjnych mogą zostać poproszeni o udział w działaniach ESM, zwłaszcza w związku z art. 8 i 9.

a)

organizacja bieżącej działalności ESM;

b)

stworzenie systemu wymiany informacji, o którym mowa w art. 8, i administrowanie nim;

c)

koordynowanie napływu informacji z krajowych punktów kontaktowych;

d)

przygotowywanie posiedzeń, o których mowa w art. 7;

e)

opracowywanie zestawień, streszczeń sprawozdań i analiz, o których mowa w art. 9.

a)

krajowe punkty kontaktowe mogły wymienić informacje i doświadczenia dotyczące zwłaszcza działalności ESM;

b)

zweryfikować postępy prac ESM, w szczególności pod kątem przygotowywania sprawozdań i analiz, o których mowa w art. 9;

c)

wymieniać informacje i poglądy, zwłaszcza o strukturze dostępnych informacji, o których mowa w art. 8, ich organizacji, treści i dostępie do nich;

d)

istniało forum do omawiania praktycznych i prawnych problemów, z jakimi państwa członkowskie borykają się w dziedzinie migracji i azylu, a zwłaszcza do omawiania doraźnych zapytań, o których mowa w art. 5 ust. 5 lit. c);

e)

zasięgać opinii krajowych punktów kontaktowych podczas prac nad rocznym programem działalności ESM, o którym mowa w art. 6 ust. 4.

a)

dostęp do krajowych i wspólnotowych przepisów migracyjnych i azylowych, odnośnego orzecznictwa i odnośnych zmian w polityce;

b)

funkcją doraźnych zapytań, o których mowa w art. 5 ust. 5 lit. c);

c)

słownik tematyczny oraz glosariusz migracji i azylu;

d)

bezpośredni dostęp do wszystkich publikacji ESM, w tym sprawozdań i analiz wymienionych w art. 9, oraz do regularnie wydawanego biuletynu;

e)

wykaz badaczy i instytutów badawczych zajmujących się migracją i azylem.