20.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/16

(1)

Artykuł 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że gdy podstawowa opłata lub opłata B jest niższa od maksymalnej kwoty określonej w art. 15 ust. 3 i 4 wspomnianego rozporządzenia, dostosowanej, w razie potrzeby, zgodnie z art. 15 ust. 5 wymienionego rozporządzenia, producenci cukru muszą dokonać płatności na rzecz sprzedawców buraków w wysokości 60 % różnicy między maksymalną kwotą a kwotą do uiszczenia opłaty podstawowej lub opłaty B. Artykuł 9 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 314/2002 z dnia 20 lutego 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu kwot w sektorze cukru (3), który stosuje się w dalszym ciągu do produkcji w roku gospodarczym 2005/2006, przewiduje, że kwoty, o których mowa powyżej, ustala się w tym samym czasie co opłaty produkcyjne i zgodnie z tą samą procedurą.

(2)

W odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1296/2005 z dnia 5 sierpnia 2005 r. weryfikującym maksymalną kwotę opłaty produkcyjnej B oraz zmieniającym cenę minimalną za buraki B (4) maksymalna kwota opłaty B została ustalona na 37,5 % ceny interwencyjnej dla cukru białego. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 164/2007 z dnia 19 lutego 2007 r. ustalające na rok gospodarczy 2005/2006 wysokość kwoty opłat produkcyjnych w sektorze cukru (5) ustaliło opłatę podstawową na 1,0022 %, a nie ustaliło kwoty opłaty B. Z powodu tych różnic należy ustalić zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 kwoty, jakie producenci cukru zapłacą sprzedawcom buraków za tonę buraków A i B standardowej jakości.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Cukru nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,