30.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 138/14

(1)

Ustęp 2 rozdziału 4 załącznika IV do Aktu Przystąpienia z 2003 r. stanowi, że jakiekolwiek zapasy zarówno prywatne, jak i publiczne produktów rolnych będących w dniu przystąpienia w swobodnym obrocie na terytorium Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (zwanych dalej „nowymi państwami członkowskimi”) i przewyższające ilość, którą można uznać za normalne zapasy, powinny być wyeliminowane na koszt nowych państw członkowskich. Pojęcie normalnych zapasów należy zdefiniować osobno dla każdego produktu na podstawie kryteriów i celów właściwych dla każdej organizacji rynku.

(2)

Zarówno kryteria, jak i cele właściwe dla każdej organizacji rynku, a także związek między cenami w nowych państwach członkowskich przed przystąpieniem a cenami wspólnotowymi oznaczają, że normalne zapasy należy ocenić w świetle czynników różniących się w zależności od sektora.

(3)

Podstawą obliczenia poziomu nadwyżki zapasów powinna być różnica w produkcji krajowej powiększona o przywóz i pomniejszona o wywóz w ciągu dwunastu miesięcy bezpośrednio poprzedzających przystąpienie, tj. w okresie między dniem 1 maja 2003 r. a dniem 30 kwietnia 2004 r., w porównaniu do średniej różnicy w produkcji krajowej powiększonej o przywóz i pomniejszonej o wywóz w ciągu trzech poprzednich okresów dwunastomiesięcznych.

(4)

Komisja zwróciła się do nowych państw członkowskich o przedstawienie opinii dotyczących ogólnej metodologii obliczenia i wszelkich argumentów dotyczących szczególnych sytuacji, które usprawiedliwiałby zwiększenie normalnych zapasów. Pierwszym krokiem Komisji była ocena opinii na temat ogólnej metodologii i finalizacja metodologii opierającej się na ogólnej analizie sytuacji, co miało na celu opracowanie horyzontalnego podejścia stosowanego względem wszystkich nowych państw członkowskich. Następnie dokonano oceny konkretnych argumentów przedstawionych przez nowe państwa członkowskie. Na podstawie wyników oceny dokonano dostosowania podejścia horyzontalnego.

(5)

Wyniki obliczeń należy dostosować tak, aby uwzględniały również fakt, że niektóre kategorie produktów, takie jak masło i olej maślany, różne klasy jakości ryżu, chmiel, nasiona, alkohol winny, tytoń oraz zboża można z łatwością wymieniać, dzięki czemu można uznać je za grupę. Zatem zwiększenie zapasów niektórych produktów w danej grupie może być zrekompensowane zmniejszeniem zapasów innych produktów w tej grupie.

(6)

Nowe państwa członkowskie zasugerowały, że produkcja i handel mogły podlegać tendencji zwyżkowej w okresie obliczenia, w szczególności w przypadku gdy na wzrost ich gospodarki wpływ miała perspektywa przystąpienia do Unii Europejskiej. Nieuwzględnienie tej tendencji mogłoby prowadzić do przeszacowania poziomu nadwyżki zapasów. Obliczenie dostosowano zatem dzięki wprowadzeniu mechanizmu, który pozwala na uwzględnienie tej tendencji w zakresie zarówno produkcji, jak i handlu. (Zastosowanie tego mechanizmu powinno również dotyczyć podobnych tendencji w spożyciu wewnętrznym.).

(7)

Obliczenie należy przygotować w oparciu o oficjalne miesięczne dane udostępniane przez Eurostat i przekazane przez państwa członkowskie. W przypadku gdy dane te są niedostępne bądź niepełne, należy zastosować najlepszą metodę szacowania, korzystając z innych dostępnych źródeł informacji, uzyskanych dzięki ścisłym kontaktom z nowymi państwami członkowskimi.

(8)

Inne źródła informacji, które można wykorzystać, to roczne dane Eurostatu, dane z bilansów dotyczących danych produktów z nowych państw członkowskich oraz dane przesłane oficjalnie do Komisji przez nowe państwa członkowskie, potwierdzone przez krajowy urząd statystyczny.

(9)

Na wniosek nowych państw członkowskich uwzględniono niektóre sytuacje specyficzne dla danego kraju, a zwłaszcza pewne szczególne okoliczności, w których zgromadzono zapasy.

(10)

Należy wprowadzić próg dotyczący sytuacji, w których ilości nadwyżek zapasów są stosunkowo niewielkie w porównaniu do tego, co można uznać za normalne zapasy. Obejmuje to margines błędu w informacjach statystycznych zebranych w szczególnych okolicznościach okresu przedakcesyjnego, a także złożoność i zakres tego działania. Od nowych państw członkowskich nie będzie zatem pobierana opłata od obliczonej ilości nadwyżek zapasów danego produktu, jeśli ilość ta nie przekracza 10 % tego, co można uznać za normalne zapasy dla tego produktu w nowym państwie członkowskim, którego to dotyczy.

(11)

Najodpowiedniejszą metodą obliczania skutków finansowych nadwyżek zapasów, w świetle celu określonego w ust. 2 rozdziału 4 załącznika IV do Aktu Przystąpienia z 2003 r. jest ocena kosztów ich eliminacji w każdym z sektorów, których to dotyczy. W przypadku gdy obowiązywały refundacje wywozowe na produkty w roku po przystąpieniu, należy ustalić skutki finansowe na podstawie różnicy między poziomem cen zewnętrznych i wewnętrznych, co odzwierciedla wysokość średniej refundacji wywozowej podczas dwunastomiesięcznego okresu bezpośrednio po przystąpieniu.

(12)

W przypadku produktów, które nie podlegają refundacjom wywozowym, takim jak grzyby zakonserwowane, czosnek, soki owocowe, względem których zaobserwowano znaczne nadwyżki zapasów w niektórych nowych państwach członkowskich, zgodnie ze zrównoważonym podejściem za podstawę należy przyjąć różnicę między średnimi cenami wewnętrznymi a cenami zewnętrznymi. W świetle tymczasowego charakteru skutków finansowych wnikających ze stwierdzenia nadwyżek zapasów różnych produktów rolnych w niektórych nowych państwach członkowskich państwa, których to dotyczy, powinny wpłacić odpowiednie kwoty do budżetu Wspólnoty. Należy ustalić datę uregulowania tych płatności.

(13)

W świetle potencjalnie ważnych skutków finansowych dla danego państwa członkowskiego, wydłużenie terminu uregulowania płatności dla państw członkowskich, których to dotyczy, do czterech lat jest uzasadnione.

(14)

Właściwe komitety zarządzające nie wydały opinii w terminie wyznaczonym przez ich przewodniczących,