This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32006R0199
Commission Regulation (EC) No 199/2006 of 3 February 2006 amending Regulation (EC) No 466/2001 setting maximum levels for certain contaminants in foodstuffs as regards dioxins and dioxin-like PCBs (Text with EEA relevance)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 199/2006 z dnia 3 lutego 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 466/2001 ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych w odniesieniu do dioksyn i dioksynopodobnych PCB (Tekst mający znaczenie dla EOG)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 199/2006 z dnia 3 lutego 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 466/2001 ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych w odniesieniu do dioksyn i dioksynopodobnych PCB (Tekst mający znaczenie dla EOG)
Dz.U. L 32 z 4.2.2006, p. 34–38
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV) Ten dokument został opublikowany w wydaniu(-iach) specjalnym(-ych)
(BG, RO)
Dz.U. L 330M z 28.11.2006, p. 92–96
(MT)
No longer in force, Date of end of validity: 28/02/2007
4.2.2006 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 32/34 |
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 199/2006
z dnia 3 lutego 2006 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 466/2001 ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych w odniesieniu do dioksyn i dioksynopodobnych PCB
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiające procedury Wspólnoty w odniesieniu do substancji skażających w żywności (1), w szczególności jego art. 2 ust. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 466/2001 (2) ustala najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych. |
(2) |
Temin „dioksyny”, przywołany w niniejszym rozporządzeniu, obejmuje grupę 75 polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn („PCDD”) oraz grupę 135 polichlorowanych dibenzofuranów („PCDF”), z których 17 ma działanie toksyczne. Polichlorowane bifenyle („PCB”) stanowią grupę 209 różnych kongenerów, które mogą być podzielone, ze względu na swoje właściwości toksykologiczne, na dwie grupy: niewielka ich liczba wykazuje własności toksykologiczne podobne do dioksyn i dlatego są one nazywane „dioksynopodobnymi PCB”. Większość z nich nie wykazuje toksyczności „dioksynopodobnej”, lecz ma inny profil toksykologiczny. |
(3) |
Każdy kongener dioksyn lub dioksynopodobnych PCB prezentuje inny poziom toksyczności. Aby móc podsumować toksyczność tych różnych kongenerów, w celu ułatwienia oceny ryzyka i kontroli regulacyjnej wprowadzona została koncepcja współczynników równoważności toksycznej („TEF”). Oznacza to, że wyniki analizy odnoszące się do poszczególnych kongenerów dioksyn i dioksynopodobnych PCB są wyrażone w postaci jednej jednostki wartościującej: „Równoważnik toksyczny TCDD” („TEQ”). |
(4) |
W dniu 30 maja 2001 r. Komitet Naukowy ds. Żywności (SCF) wydał opinię w sprawie oceny ryzyka dioksyn i dioksynopodobnych PCB w żywności, aktualizując swoją opinię w tej sprawie z dnia 22 listopada 2000 r. (3) w oparciu o nowe informacje naukowe dostępne od czasu wydania poprzedniej opinii. SCF ustalił dopuszczalną tygodniową dawkę („TWI”) dla dioksyn i dioksynopodobnych PCB na 14 pg WHO-TEQ/kg masy ciała. Szacunki dotyczące narażenia wskazują, że u znacznej części populacji Wspólnoty w pokarmie przekraczana jest dopuszczalna tygodniowa dawka. Dla pewnych grup ludności w niektórych krajach ryzyko może być większe ze względu na szczególne nawyki jedzeniowe. |
(5) |
Z toksykologicznego punktu widzenia, wszelkie ustalane poziomy powinny dotyczyć zarówno dioksyn, jak i dioksynopodobnych PCB, jednakże w 2001 r. najwyższe dopuszczalne poziomy ustalono jedynie dla dioksyn, a nie dla dioksynopodobnych PCB, ponieważ dostępne dane dotyczące obecności dioksynopodobnych PCB były bardzo ograniczone. W międzyczasie jednak udostępniono więcej danych dotyczących obecności dioksynopodobnych PCB. |
(6) |
Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 466/2001 Komisja miała dokonać przeglądu przepisów dotyczących dioksyn w świetle nowych danych na temat obecności dioksyn i dioksynopodobnych PCB, w szczególności w celu włączenia dioksynopodobnych PCB do poziomów, jakie mają zostać ustalone. |
(7) |
Wszystkie podmioty w łańcuchu żywnościowym i paszowym nadal muszą dokładać wszelkich starań i podejmować niezbędne działania w celu ograniczenia obecności dioksyn i dioksynopodobnych PCB w paszy i żywności. Rozporządzenie (WE) nr 466/2001 stanowi, odpowiednio, że najwyższe dopuszczalne poziomy powinny zostać poddane kolejnemu przeglądowi najpóźniej do dnia 31 grudnia 2006 r. w celu znacznego ich obniżenia i ewentualnego ustalenia najwyższych dopuszczalnych poziomów dla innych środków spożywczych. Biorąc pod uwagę czas niezbędny do otrzymania danych z monitorowania, wystarczających do ustalenia znacznie niższych poziomów, należy ten termin przedłużyć. |
(8) |
Proponuje się ustalić najwyższe dopuszczalne poziomy sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB wyrażonej w równoważnikach toksyczności Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), przy zastosowaniu WHO-TEF, gdyż jest to najbardziej odpowiednie podejście z toksykologicznego punktu widzenia. W celu zapewnienia płynnego przejścia do nowych zasad w okresie przejściowym oprócz nowo ustalonych poziomów sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB nadal powinno się stosować dotychczas obowiązujące poziomy dioksyn. Środki spożywcze wymienione w sekcji 5 załącznika I muszą w tym okresie spełniać wymagania dotyczące najwyższych dopuszczalnych poziomów dioksyn i najwyższych dopuszczalnych poziomów sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB. Do dnia 31 grudnia 2008 r. zostanie rozpatrzona kwestia zrezygnowania z odrębnego najwyższego dopuszczalnego poziomu dla dioksyn. |
(9) |
Bardzo ważne jest, aby wyniki analiz były przekazywane i interpretowane w sposób jednolity w celu zapewnienia zharmonizowanej metody wdrożenia w całej Wspólnocie. Dyrektywa Komisji 2002/69/WE z dnia 26 lipca 2002 r. ustanawiająca metody pobierania próbek i metody analizy do celów urzędowej kontroli dioksyn i oznaczania dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w środkach spożywczych (4) stanowi, że partię należy uznać za niezgodną z ustanowionym najwyższym dopuszczalnym poziomem, jeżeli wyniki analiz potwierdzone po przeprowadzeniu powtórnej analizy i wyliczone jako średnia przynajmniej z dwóch odrębnych oznaczeń ponad uzasadnioną wątpliwość przekraczają najwyższy dopuszczalny poziom, biorąc pod uwagę niepewność pomiaru. Istnieją różne możliwości szacowania niepewności rozszerzonej (5). |
(10) |
W celu stymulowania proaktywnego podejścia do zmniejszenia obecności dioksyn i dioksynopodobnych PCB w żywności i paszy w zaleceniu Komisji 2002/201/WE z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie zmniejszenia obecności dioksyn, furanów i PCB w paszy i żywności (6) określono progi podejmowania działań. Progi podejmowania działań są narzędziem dla właściwych władz i podmiotów gospodarczych umożliwiającym wyodrębnienie przypadków wymagających zidentyfikowania źródła zanieczyszczeń i podjęcia odpowiednich działań, aby je zredukować lub zlikwidować. Ponieważ źródła dioksyn i dioksynopodobnych PCB są różne, należy ustalić odrębne progi podejmowania działań z jednej strony dla dioksyn, a z drugiej strony dla dioksynopodobnych PCB. W związku z tym zalecenie 2002/201/WE zostanie odpowiednio zmienione. |
(11) |
Finlandii i Szwecji przyznano odstępstwa zezwalające na wprowadzanie do obrotu pochodzących z rejonu Bałtyku i przeznaczonych do spożycia na terytorium tych państw ryb, zawierających poziomy dioksyn przekraczające poziomy ustalone w pkt 5.2 sekcji 5 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 466/2001. Te Państwa Członkowskie spełniły warunki dotyczące zapewnienia konsumentom informacji o zaleceniach dietetycznych. Każdego roku informują one Komisję o wynikach prowadzonego przez siebie monitorowania poziomów dioksyn w rybach z rejonu Bałtyku i powiadamiają o środkach podjętych w celu zmniejszenia narażenia ludności na dioksyny z ryb z rejonu Bałtyku. |
(12) |
Z rezultatów monitorowania poziomów dioksyn i dioksynopodobnych PCB prowadzonego przez Finlandię i Szwecję wynika, że należy przedłużyć okres przejściowy, w którym obowiązują odstępstwa przyznane tym Państwom Członkowskim. Odstępstwa te należy jednak ograniczyć do niektórych gatunków ryb. Powinny one mieć zastosowanie do najwyższych dopuszczalnych poziomów dioksyn i najwyższych dopuszczalnych poziomów sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB ustalonych w pkt 5.2 sekcji 5 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 466/2001. |
(13) |
Zmniejszenie wynikającego ze spożycia żywności narażenia ludności na dioksyny i dioksynopodobne PCB jest ważne i konieczne dla zapewnienia ochrony konsumentów. Ponieważ zanieczyszczenie żywności jest bezpośrednio zależne od zanieczyszczenia paszy, należy przyjąć jednolite podejście, aby zmniejszyć występowanie dioksyn i dioksynopodobnych PCB w poszczególnych ogniwach łańcucha żywnościowego, począwszy od materiałów paszowych poprzez zwierzęta służące do produkcji żywności do ludzi. Aby znacznie zmniejszyć obecność dioksyn i dioksynopodobnych PCB w paszy i żywności stosuje się proaktywne podejście, dlatego najwyższe dopuszczalne poziomy należy poddać przeglądowi w określonym terminie w celu ustalenia niższych poziomów. W związku z powyższym najpóźniej do dnia 31 grudnia 2008 r. zostanie rozpatrzona kwestia znacznego obniżenia najwyższych dopuszczalnych poziomów sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB. |
(14) |
Podmioty gospodarcze muszą dołożyć starań, aby skutecznie zwiększyć swoje zdolności w zakresie usuwania dioksyn, furanów i dioksynopodobnych PCB z oleju ze zwierząt morskich. Znacznie niższe poziomy, których ustalenie zostanie rozpatrzone do 31 grudnia 2008 r., będą oparte na możliwościach technicznych najskuteczniejszej procedury usuwania zanieczyszczeń. |
(15) |
Odnośnie do ustalenia najwyższych dopuszczalnych poziomów dla innych środków spożywczych do dnia 31 grudnia 2008 r., szczególną uwagę należy zwrócić na potrzebę ustalenia konkretnych, obniżonych najwyższych dopuszczalnych poziomów dioksyn i dioksynopodobnych PCB w żywności dla niemowląt i małych dzieci w świetle danych z monitorowania otrzymanych w toku realizacji programów monitorowania dioksyn i dioksynopodobnych PCB w żywności dla niemowląt i małych dzieci w latach 2005, 2006 i 2007. |
(16) |
W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 466/2001. |
(17) |
Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu (WE) nr 466/2001 wprowadza się następujące zmiany:
1) |
w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
2) |
artykuł 4a otrzymuje brzmienie: „Artykuł 4a W odniesieniu do dioksyn oraz sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB w produktach, o których mowa w sekcji 5 załącznika I, zabrania się:
|
3) |
w art. 5 skreśla się ust. 3; |
4) |
w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. |
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 4 listopada 2006 r.
W odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów sumy dioksyn i dioksynopodobnych PCB niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do produktów, które zostały wprowadzone do obrotu przed dniem 4 listopada 2006 r. zgodnie z obowiązującymi przepisami. Obowiązek udowodnienia, kiedy produkty zostały wprowadzone do obrotu, spoczywa na przedsiębiorstwie spożywczym.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 3 lutego 2006 r.
W imieniu Komisji
Markos KYPRIANOU
Członek Komisji
(1) Dz.U. L 37 z 13.2.1993, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).
(2) Dz.U. L 77 z 16.3.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1822/2005 (Dz.U. L 293 z 9.11.2005, str. 11).
(3) Opinia Komitetu Naukowego ds. Żywności w sprawie oceny ryzyka dioksyn i dioksynopodobnych PCB w żywności wydana dnia 30 maja 2001 r. – wersja zaktualizowana oparta na nowych informacjach naukowych dostępnych od czasu przyjęcia przez SCF opinii z dnia 22 listopada 2000 r. (http://europa.eu.int/comm/food/fs/sc/scf/out90_en.pdf).
(4) Dz.U. L 209 z 6.8.2002, str. 5. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 2004/44/WE z dnia 13 kwietnia 2004 r. (Dz.U. L 113 z 20.4.2004, str. 17).
(5) Informacje na temat różnych sposobów szacowania niepewności rozszerzonej i wartości niepewności pomiaru można znaleźć w raporcie „Raport na temat relacji między wynikami analiz, niepewnością pomiaru, współczynnikami odzysku i przepisami prawodawstwa UE dotyczącego żywności i paszy” – http://europa.eu.int/comm/food/food/chemicalsafety/contaminants/report-sampling_analysis_2004_en.pdf
(6) Dz.U. L 67 z 9.3.2002, str. 69.
ZAŁĄCZNIK
Sekcja 5 załącznika I rozporządzenia (WE) nr 466/2001 otrzymuje brzmienie:
„Sekcja 5. Dioksyny [suma polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn (PCDD) oraz polichlorowanych dibenzofuranów (PCDF), wyrażona w równoważnikach toksyczności Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) przy zastosowaniu współczynników równoważności toksycznej WHO-TEF (toxic equivalency factors, 1997), jak również suma dioksyn i dioksynopodobnych PCB (suma polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn (PCDD), polichlorowanych dibenzofuranów (PCDF) i polichlorowanych bifenyli (PCB), wyrażona w równoważnikach toksyczności Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), przy zastosowaniu współczynników równoważności toksycznej WHO-TEF z 1997 r. (1))
Żywność |
Najwyższe dopuszczalne poziomy Suma dioksyn i furanów (WHO-PCDD/F-TEQ) (2) |
Najwyższe dopuszczalne poziomy Suma dioksyn, furanów i dioksynopodobnych PCB (WHO-PCDD/F-PCB-TEQ) (2) |
Metody pobierania próbek i wymagania dotyczące metod analizowania |
||
|
|
|
Dyrektywa 2002/69/WE (5) |
||
|
3,0 pg/g tłuszczu (4) |
4,5 pg /g tłuszczu (4) |
|||
|
2,0 pg/g tłuszczu (4) |
4,0 pg/g tłuszczu (4) |
|||
|
1,0 pg/g tłuszczu (4) |
1,5 pg/g tłuszczu (4) |
|||
|
6,0 pg/g tłuszczu (4) |
12,0 pg/g tłuszczu (4) |
|||
|
4,0 pg/g żywej wagi |
8,0 pg/g żywej wagi |
Dyrektywa 2002/69/WE (5) |
||
|
4,0 pg/g żywej wagi |
12,0 pg/g żywej wagi |
|||
|
3,0 pg/g tłuszczu (4) |
6,0 pg/g tłuszczu (4) |
Dyrektywa 2002/69/WE (5) |
||
|
3,0 pg/g tłuszczu (4) |
6,0 pg/g tłuszczu (4) |
Dyrektywa 2002/69/WE (5) |
||
|
|
|
Dyrektywa 2002/69/WE (5) |
||
|
|
|
|||
|
3,0 pg/g tłuszczu |
4,5 pg/g tłuszczu |
|||
|
2,0 pg/g tłuszczu |
4,0 pg/g tłuszczu |
|||
|
1,0 pg/g tłuszczu |
1,5 pg/g tłuszczu |
|||
|
2,0 pg/g tłuszczu |
3,0 pg/g tłuszczu |
|||
|
0,75 pg/g tłuszczu |
1,5 pg/g tłuszczu |
|||
|
2,0 pg/g tłuszczu |
10,0 pg/g tłuszczu |
(1) Współczynniki równoważności toksycznej (WHO-TEF) przyjęte w celu oceny ryzyka dla zdrowia ludzkiego na podstawie wniosków z posiedzenia Światowej Organizacji Zdrowia, które odbyło się w Sztokholmie, Szwecja, w dniach 15–18 czerwca 1997 r. (Van den Berg i wsp., (1998) Toxic Equivalency Factors (TEFs) for PCBs, PCDDs, PCDFs for Humans and for Wildlife. Environmental Health Perspectives, 106(12), 775).
(2) Górne granice stężeń: górne granice stężeń są obliczone przy założeniu, że wszystkie wartości różnych kongenerów poniżej granicy oznaczalności są równe granicy oznaczalności.
(3) Mięso bydła, owiec, świń, drobiu i dziczyzny hodowlanej, według definicji w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 139 z 30.4.2004. Wersja w brzmieniu poprawionym w Dz.U. L 226 z 25.6.2004, str. 22), z wykluczeniem podrobów jadalnych zgodnie z definicją w tym załączniku.
(4) Najwyższe dopuszczalne poziomy nie odnoszą się do artykułów żywnościowych zawierających < 1 % tłuszczu.
(5) Dz.U. L 209 z 6.8.2002, str. 5. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/44/WE (Dz.U. L 113 z 20.4.2004, str. 17).
(6) Mięso z mięśni ryb i produkty rybołówstwa według definicji kategorii a), b), c), e) i f) wyszczególnionych w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 17 z 21.1.2000, str. 22. Rozporządzenie zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.). Najwyższy dopuszczalny poziom odnosi się do skorupiaków, z wykluczeniem brązowego mięsa krabów oraz mięsa głowy i tułowia homarów i podobnych dużych skorupiaków (Nephropidae and Palinuridae) oraz do głowonogów bez wnętrzności.
(7) Jeśli ryba ma być spożyta w całości, najwyższy dopuszczalny poziom odnosi się do całej ryby.
(8) Mleko (surowe mleko, mleko do produkcji przetworów mlecznych oraz mleko poddane obróbce cieplnej, według definicji załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.
(9) Jaja kurze i produkty jajeczne według definicji w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.”